တစ္ႏွစ္တာ မႀကိဳက္မ်ား၊ ဘေလာ့ဂ္ အညႊန္းမ်ား

ႏွစ္ကုန္ေတာ့မယ္။ ဘာေတြ ျဖတ္သန္းခဲ့သလဲ ဆိုတာ ျပန္ေျခရာခံ ၾကည့္မိပါတယ္။

အျပင္ေလာကမွာ ရသင့္တာတခ်ိဳ႕ ရခဲ့တာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္ ဒီလိုျဖစ္ရမယ္ စသည္ျဖင့္ ႀကံစည္ခဲ့ၿပီးမွ တကယ္ႀကီး ျဖစ္လာၿပီးတဲ့အခါ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲလို႕ ဟာတာတာႀကီး ခံစားရတယ္။ အသစ္ ဆက္ႀကံစည္ရရင္လည္း ဆံုးမွာ မဟုတ္။ ဆရာေကေဇာ္ (ေမာင္သိန္းေဇာ္)ရဲ႕ “ပန္းတိုင္” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးကို မၾကာခဏ သတိရပါတယ္။
“မေရာက္ေသးရင္ေရာက္ေအာင္သြား
ေရာက္ရင္တေထာက္နား
ၿပီးရင္ေရွ႕ဆက္သြား
အဲဒီမွာ ဘာမွမရွိဘူး…။” တဲ့။

အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ စာေရးသားျခင္းနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မႀကိဳက္တာေတြ အေတာ္ရွိလာတယ္။ ဟန္လုပ္ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟန္လုပ္လို႕လည္း တျပားမွ မရပါဘူး။ အစက ႀကိဳက္သလိုလို ေနာက္ေတာ့ မႀကိဳက္တာမ်ိဳးေတြပါ။ လတ္တေလာ အထိပါပဲ။ စိတ္မရွည္တာေတြ ဆြဲဆန္႕ဖို႕လိုႏိုင္တယ္။

ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာမ်ိဳးေတြကို ေရးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္လို႕ တေနရာရာမွာ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္မဖတ္ခ်င္တဲ့ တခ်ိဳ႕ပံုစံေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး (ဒါမွမဟုတ္ ရပ္စဲၿပီး) ကိုယ္ ဖတ္ခ်င္တဲ့စာမ်ိဳးေတြကို ေရးႏိုင္ေအာင္ ဆက္ေရးဖို႕ပဲ ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့စာ ဆိုတာေတြက ဒီေလာက္အဆင့္ပဲ မုိ႕ ဒီေလာက္ပဲျဖစ္လာတာ ျဖစ္ႏိုင္သလို ေရးေနရင္းပဲ ဖတ္ခ်င္တာေတြက ေျပာင္းသြားတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ မ်ဥ္းႏွစ္ေၾကာင္း ဆံုၿပီးေတာ့မွ တျဖည္းျဖည္း ေ၀းသြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သလို ေျပးေနတဲ့ ျမားတစင္းေနာက္ကို ေနာက္ထပ္ ျမားတစင္းက လိုက္ေနသလိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒီႏွစ္ထဲမွာ လူမႈဆက္ဆံေရး သိပ္ညံ့ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ တကူးတကေတြကို ေရွာင္ျဖစ္ပါတယ္။ တကူးတကေတြကို မႀကိဳက္တာနဲ႕ တကူးတကမျဖစ္ေစဖို႕ တကူးတကမ်ား လုပ္ေနမိသလားလို႕ စဥ္းစားမိျပန္ေတာ့ မႀကိဳက္ျပန္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေျပာေသးတယ္။ ကိုယ္က ပန္ဒိုရာကို တည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီးမွ ကိုယ့္အေလာင္းကို ကိုယ္ ေသြးေအးေအးနဲ႕ ၾကည့္ေနသလိုပဲ ..တဲ့။ ဒီေတာ့မွ ပန္ဒိုရာ ေသသြားၿပီလား.. လန္႕သြားပါတယ္။ ျဖစ္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေသခါစ ၀ိညာဥ္ေတြဟာ ကိုယ္ေသၿပီဆိုတာ ကိုယ့္ဘာသာ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ သေဘာမေပါက္ၾကဘူး ဆုိပဲ။

ဒီႏွစ္ထဲမွာ ဖတ္သင့္တဲ့ ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာေတြ သိပ္မဖတ္ျဖစ္တာကိုလည္း မႀကိဳက္ပါဘူး။ ေျပာရရင္ေတာ့ အာရုံစိုက္မရတာတုိ႕၊ စာတစ္အုပ္ဖတ္ေနရင္း တျခားတမ်ိဳးကို ဖတ္ခ်င္လာသလို ဂနာမၿငိမ္တာတို႕၊ စာအုပ္ကိုပိတ္ၿပီး ေတြးေငးေနမိတာတို႕၊ ဖတ္တာကို ရပ္ၿပီး ေရးဖို႕အတြက္ ကြန္ျပဴတာကီးဘုတ္ ေကာက္ကိုင္မိတာတို႕ ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြ မ်ားပါတယ္။ စည္းကမ္း နည္းနည္း လိုတယ္ ထင္ပါတယ္။ အလုပ္ေတြ အိမ္ကို သယ္ျဖစ္ၿပီး ကုိယ္ပို္င္ကြက္လပ္ေတြ ပိတ္ဆို႕ကုန္ရတာကိုလည္း စီမံႏိုင္သင့္ပါတယ္။ (ဒီလိုပဲ ေျပာတာပါပဲ။)

အင္တာနက္ထဲမွာ တျခားသူေတြေရးတာကို အခါအားေလ်ာ္စြာ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းမဂၢဇင္း စာေစာင္ေတြမွာ ေရးေနၾကတဲ့ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ကဗ်ာဆရာ စာေရးဆရာတခ်ိဳ႕ အင္တာနက္ထဲ ေရာက္လာတာကို ေတြ႕ရေတာ့ ၀မ္းသာမိပါတယ္။

ကဗ်ာဆရာတည္ရ ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ပါ။ http://www.tyalife.com

ကဗ်ာဆရာ ျမတ္ေ၀ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မွာ ဆရာအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ လက္ရာစံု စုေဆာင္းထားတာေတြ ေတြ႕ရပါတယ္။ https://sites.google.com/site/poetmyatwai/

က်ံဳတိုင္းရြာဆိုတဲ့ site မွာ ကဗ်ာဆရာ ၿငိမ္းစိုးဦး ရဲ႕ ကဗ်ာေတြ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ http://mizzuri09clysna.multiply.com/

ကဗ်ာဆရာ ေအာင္ပိုင္စိုးရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ ပါ။ အျခားဆရာေတြရဲ႕ ကဗ်ာေတြကိုလည္း စုေဆာင္းထားပါတယ္။
http://aungpaingsoemyint.blogspot.com

ကဗ်ာဆရာ ေျမမႈန္လြင္ရဲ႕ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ အေရးအသားေတြဆီကိုလည္း အလည္ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။
http://exitpoetry.blogspot.com/

ပို႕စ္ေမာ္ဒန္ ကၽြဲၿပဲႀကီးကိုေတာ့ “ေန႕မ်ား” ဆိုတဲ့ ဘေလာ့ဂ္မွာ ရဲရဲႀကီး သြားစီးလို႕ရတယ္ ဆိုပါတယ္။ http://kokzkhine.blogspot.com/

ဒီႏွစ္ထဲ အသစ္ေပၚလာတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြ ထဲမွာေတာ့ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ေရးေနတဲ့ ကိုခ်စ္ေဖရဲ႕ ပို႕စ္ေတြကို စပ္စုျဖစ္ပါတယ္။
http://kochitphay64.blogspot.com/

ေရးခ်င္လို႕ေရးေနတဲ့ ခိုင္စိုးလင္းကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေရးေနတာ ၾကာပါၿပီ။ ဖတ္လိုက ဖတ္ႏိုင္ပါသတဲ့။ သူက အလည္အပတ္နည္းလို႕ သူ႕ဆီ မေရာက္ျဖစ္ဘူးဆိုရင္ သူ႕၀တၳဳေတြ ရင္ထဲေရာက္ေၾကာင္း ေျပာပါရေစ။
http://khinesoelung.blogspot.com/

ဘေလာ့ဂ္ အသစ္မဟုတ္ေပမယ့္ အခုတေလာ ပို႕စ္ေဟာင္းေတြကို ျပန္ဖတ္ျဖစ္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုလည္း ရွိပါေသးတယ္။ အေရးအသား အေတြးအေခၚေတြက အျပင္ထြက္မတ္တပ္ရပ္ေနပါတယ္။ (outstanding ကို အရမ္းဘာသာျပန္လိုက္ျခင္း။) စာေရးသူနာမည္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အသံထြက္ဖို႕ အေပၚေရွ႕သြားႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ဖြဖြေလးကိုက္ရပါမယ္။ ဆက္သြယ္ေရး ဧရိယာ ျပင္ပမွာ ေရာက္ေနပံု ေပၚတယ္။ လာသြားတယ္ေနာ္.. တို႕၊ ဟိုလိုထင္တယ္ ဒီလိုထင္တယ္.. တို႕ေတာ့ လုပ္လို႕ မရဘူး။ လူႀကီးမင္းနဲ႕ပဲ ေတြ႕ၿပီးရင္ ျပန္လာခဲ့ပါ။ http://zthegardener.blogspot.com/

အထက္ေဖာ္ျပပါ link ေတြကို ပန္ဒိုရာက ညႊန္းလိုက္မွပဲ သိသြားဖို႕ေတာ့ မဆိုလိုပါ။ သိရွိၿပီးသား ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ညႊန္းဆိုလိုက္လို႕ အညႊန္းခံက ဘာမွျဖစ္မသြားပါဘူး။ ကိုယ္မွတ္သားမိတာကို မွတ္မိသေလာက္ ေျပာျပလိုက္တဲ့ သေဘာပါပဲ။ တျခား ေမ့က်န္ခဲ့တာေတြလည္း ရွိေကာင္းရွိမယ္။ စိတ္မရွိပါနဲ႕။ စိတ္လိုလက္ရ ရွိတဲ့အခါ ဒီလိုစုေဆာင္းၿပီး ထပ္ေရးေကာင္းေရးျဖစ္မယ္။

ႏွစ္သစ္အႀကိဳမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

တိမ္ေတြၾကားမွာ မႈန္းထားတဲ့ပန္းခ်ီ

ျပာစင္ေနေသာ မုိးသားေနာက္ခံမွာ တိမ္ျဖဴျဖဴ ႏုႏုေလးေတြက အုပ္ဖြဲ႕ကာ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ တလႈပ္လႈပ္။ သူတို႕ကုိ မွန္သားျပင္မွျဖတ္ကာ ငံု႕မိုးၾကည့္ရင္း ေက်ေက်နပ္နပ္ ၿပံဳးမိသည္။ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ။ ဂြမ္းစေလးေတြနဲ႕ မတူဘူးလားဟင္။ ဒီေန႕မွ ရာသီဥတုကလည္း အထူးကို သာယာေနေတာ့တာ။ အင္းေလ..။ မိုးေမွာင္ေတြ ကင္းစင္လို႕ ၾကည္လင္တဲ့ အခ်ိန္ကို ေရာက္ခဲ့ၿပီ ဆိုေတာ့လည္း….။

ၾကည့္စမ္း။ ေလထုထဲမွာ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ျမင္ေနရတာ.. အျဖဴ.. အျပာ….။ အျဖဴဆိုတာ သန္႕ရွင္းျဖဴစင္မႈ..။ အျပာဆိုတာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း…။ အဲသည္လို လူတိုင္း နားလည္ၿပီးသား သမားရိုးက် အဓိပၸာယ္ေတြကိုပဲ ျပန္လည္ေတြ႕ရွိဖို႕ဆိုတာ တခ်ိဳ႕ေတြ အတြက္ေတာ့ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္ပဲ။

ကိုယ္က ၿပံဳးလုိက္ျပန္သည္။ ကိုယ္က ၿပံဳးၿပီးရင္း ၿပံဳးေနေတာ့သည္။ ေျမျပင္က တျဖည္းျဖည္း နီးလာၿပီ။ ရင္ထဲမွာ တလွပ္လွပ္ တဒုတ္ဒုတ္ ခုန္လာတဲ့ ခံစားမႈဟာ ေလယာဥ္ႀကီး နိမ့္ဆင္းလာတာေၾကာင့္ သက္သက္ ဟုတ္ပါရဲ႕လား။ ဒီတခါ ပ်ံသန္းလာရသည့္ ခရီးက ခါတိုင္းႏွင့္ မတူေလ။ ဒါက အိမ္အျပန္ခရီး။ အိမ္.. အိမ္ ဆုိသည့္အရာကို အၿပီးအပိုင္ ျပန္လာခဲ့သည့္ ခရီး။

ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကသည့္ ေနရာ၊ ေရာက္လာၾကသည့္ အခ်ိန္ ေတြက ကြဲျပားၾကမည္။ ကိုယ့္ထက္ ေစာသူေတြ ရွိမည္။ ကိုယ့္ထက္ ေနာက္က်သူေတြလည္း ရွိမည္။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန႕အဖို႕ေတာ့ ကိုယ္တို႕ အားလံုး ေရာက္ၾကတဲ့အခါ ဒီေနရာကေန အားလံုးကို စုဆံုၾကဖို႕ပါပဲ။

“အားလံုးကို အမိေျမက လိႈက္လွဲေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆိုပါ၏။”

ေရႊေရာင္လက္ေနေသာ ဆိုင္းဘုတ္ တစ္ခုက ေနျခည္ေအာက္မွာ ၀င္းေနသည္။ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ စာတန္းေတြ လမ္းေဘး ၀ဲယာမွာ ဟိုယခင္က ေတြ႕ခဲ့ ဖတ္ခဲ့ဖူးသည္။ အခု ဒီစာတန္းကေတာ့ အမွန္တကယ္ကို အဓိပၸါယ္ အမ်ားႀကီး ျပည့္၀ေနၿပီေလ။

ေလျပည္က ကိုယ့္ပါးျပင္ေပၚ ျဖတ္တိုက္လာသည္။ ဖုန္မႈန္႕ေတြ နည္းနည္းပါးပါး ပါေကာင္းပါဦးမည္။ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ေလ။ အဲဒီ အမိေျမအစစ္က ျဖတ္တိုက္လာတဲ့ ေလျပည္ေအးဟာ အားလံုးဆီ တူညီစြာ ေရာက္လာႏိုင္ဖို႕ ကိုယ္တို႕ၾကားမွာ ျခားထားခဲ့တဲ့ တံတိုင္းႀကီးေတြ ၿပိဳပ်က္ခဲ့ၿပီတဲ့။

ကိုယ္တို႕ ေတြ႕ၾကရေတာ့မည္။ ၀မ္းသာၾကမွာပါေနာ္။ .. ေနသာမွ ျပန္လာမယ္ မေျပာပါနဲ႕။ ခင္ဗ်ားတို႕လာမွ ေနသာရမွာပါ .. တဲ့။ အသံတစ္ခုကို ျဖတ္ခနဲ ၾကားေယာင္မိသည္။ ေနသာမွ ျပန္လာတာ မဟုတ္ပါဘူးကြယ္။ တိမ္မိုက္ေတြ ဖံုးေနတဲ့ ေနလံုးႀကီးကို တူးေဖာ္ဖို႕အတြက္ အခ်ိန္ေတြ ယူခဲ့ရပါတယ္။

“အရီးေရ အခုမွပဲ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ျမင္ဖူးေတာ့တယ္။”

ထံုးစံအတိုင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အားပါးတရ ေလသံျဖင့္ အစ္မႀကီးတစ္ေယာက္က ေျပာရင္း ေျပးဖက္လာမွာလား။

“ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးမွာ တူညီတဲ့ ႏွလံုးသားေတြ ရွိတယ္။ အဲဒါကို မိုးေပၚက လိႈင္းေတြၾကားမွာ အႏုပညာနဲ႕ ၀တ္မႈန္ကူးခဲ့ၾကတယ္”

ယူနီေဖာင္း၀တ္ထားသည့္ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္က ဒီလိုေျပာလာလိမ့္မည္လား။

“ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေပ့ါေလ။ မေသခင္မွာ ေတြ႕ဖူးခဲ့ခ်င္သူေတြ မ်ားမ်ားစားစားေတာ့ မရွိပါဘူး။ အခုမွပဲ..”

ေတြ႕ခ်င္သူ တဦးဦးက ဒီ့ထက္ပိုၿပီး စကားမဆက္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ဆို႕နင့္ေနမွာလား။

“လမ္းေပၚမွာ လူအုပ္ႀကီး ျဖတ္သြားေတာ့ ခဏ ဆိုၿပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းလာလိုက္တာပါ။ အေမက ညေန ထမင္းစား ေစာင့္ေနမယ္ ျမန္ျမန္ျပန္လာ လို႕ေတာင္ လွမ္းေအာ္ လုိက္ေသးတယ္။ ခဏဆိုၿပီး ထြက္လာခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပန္ေရာက္ခဲ့ၿပီေလ..။ အေမကေတာ့…”

တေယာက္ေယာက္က ဒီလို ေၾကေၾကကြဲကြဲ ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ေနမွာလား။

“ေဟ့.. ဘာေတြ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနၾကသလဲ။ အခုေတြ႕ၾကၿပီပဲ။ ေန႕လည္က် ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဒိန္ခ်ဥ္သြားေသာက္ၾကရေအာင္။ အဲဒီဆိုင္ မထုိင္ရတာ အႏွစ္ ၂၀ေက်ာ္ ၾကာၿပီ။ ဟားဟား..”

တေယာက္ေယာက္က ဒီလို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေျပာလာေလမည္လား။

“အမယ္.. အျပင္မွာေတာ့ စကားေျပာတာ ခင္ဗ်ား က်ေနာ္ နဲ႕ မေျပာေတာ့ဘူးလား”

ဒီလို ေမးလာလွ်င္ေတာ့ ကိုယ္က ရုပ္တည္ႏွင့္ ၿပံဳးလို႕သာ ေနလိုက္ဦးမည္။

“ယူက တကယ္ေတြ႕ေတာ့ ထင္တာထက္ ပိုငယ္သားပဲ။ စာထဲမွာ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ ေလသံနဲ႕ ေရးေနတာ။ ဟိဟိ..”

လူမႈေရးပါးနပ္ၿပီး ေပ်ာ္တတ္သည့္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦးက ဒီလို စေနာက္လာလွ်င္ေတာ့ ရွက္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လိုက္ဦးမည္။

“ကၽြန္ေတာ္တို႕ မဂၢဇင္း ထုတ္ၾကမယ္ေနာ္။ ဒီမွာ အားလံုး အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ။ အစ္မတို႕ အစ္ကိုတို႕ ေရာက္ဖို႕ ေမွ်ာ္ေနတာ သိလား”

အလုပ္ကို ခ်က္ခ်င္းလုပ္ဖို႕ စိုင္းျပင္းေနေသာ လူငယ္ေလး တစ္စုလည္း ရွိေကာင္းရွိမည္။ ဒီလို တက္တက္ၾကြၾကြ ေျပာလာသူကိုေတာ့ အားလံုးက တြန္းထိုး၀ိုင္းတိုက္ကာ ေဟ့ေကာင္ ျဖည္းျဖည္း လုပ္ပါကြ။ ခုမွ ခရီးေရာက္မဆိုက္ႀကီး ဟု ေအာ္ခ်င္ ေအာ္ၾကဦးမည္။

“အစ္မက တကယ္ပဲ ေနႏိုင္တယ္။ တစ္ကၽြန္းထဲ ေနတာမ်ား တစ္ခါမွ အေတြ႕မခံဘူး။ အခုမွပဲ သူမ်ားေတြနဲ႕ အတူတူ ဆံုရေတာ့တယ္။”

ဒီလို စကားနာ ထိုးလာသူ တစ္ေယာက္ေယာက္ ရွိလာလွ်င္ေတာ့ ကိုယ္က ေခ်ာ့ေမာ့ ရပါဦးမည္။

“ေဟး.. ေန႕တိုင္း အေစာႀကီး အိပ္ရာထၿပီး ရုံးကို တန္းေျပးစရာ မလိုေတာ့ဘူး။ မနက္ျဖန္ မနက္စာကို မုန္႕ဟင္းခါးစားရင္ေကာင္းမလား။ ပဲပလာတာ စားရင္ေကာင္းမလား။ ဒါမွမဟုတ္ နန္းႀကီးသုပ္..။ အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲ…”

အစားပုပ္သူ တစ္ေယာက္က ဒီလို ေျပာလာလွ်င္ေတာ့ အားလံုးက ၀ိုင္းရယ္ၾကမည္ ထင္သည္။

ၾကည့္စမ္းပါကြယ္။ ေနမင္းႀကီးကလည္း ၿပံဳးလို႕။ ေကာင္းကင္ႀကီးက ၾကည္လင္လို႕။ ငွက္ေတြ က်ီက်ီက်ာက်ာ ေတးဆုိလို႕။ ေလျပည္က သာသာတိုက္ခတ္လို႕။ ကိုယ္တို႕အားလံုး ရယ္ေမာလို႕။ မ်က္ရည္ေတြ က်ခဲ့လွ်င္ေတာင္ ၀မ္းသာလို႕ပဲ ျဖစ္ေတာ့မည္ေလ။ ဟိုးေရွ႕မွာ ၾကမ္းတမ္းေနဦးမည့္ လမ္းပ်ပ်ကိုေတာ့ တြဲဆက္ထားတဲ့ လက္ေတြနဲ႕ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ အတူေလွ်ာက္ၾကရဦးမည္ေပါ့။

အေၾကာက္တရားရဲ႕ အားၿပိဳင္မႈေတြ ၿပိဳကြဲသြားတဲ့အခါ…..

အႏိုင္က်င့္မႈေတြ၊ မတရားမႈေတြ၊ မရိုးသားမႈေတြ၊ မသကၤာမႈေတြ၊ အမုန္းေတြ၊ အာဃာတေတြ အားလံုး ပါးလ်သြားၾကတဲ့ အခါ…..

ေကြကြင္းေနတဲ့ ခ်စ္သူေတြၾကားက ေသာကေတြ၊ မိခင္တို႕ရဲ႕ မ်က္ရည္ေပါက္ ႀကီးငယ္ေတြ လြင့္စင္ခမ္းေျခာက္ သြားတဲ့အခါ…..

ေရြးခ်ယ္စရာမရွိလို႕ ဆြံ႕အေနခဲ့ၾကတဲ့ ႏွလံုးသားေတြ စကားေျပာခြင့္ ပြင့္လင္းသြားတဲ့အခါ…….။


ပန္ဒိုရာ

(မႏွစ္က ဒီေနရာမွာ တင္ခဲ့တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ တက္ဂ္ပို႕စ္ အေဟာင္းေလးကို ျပန္တင္လိုက္တာပါ။ မဂၤလာရွိတဲ့ ၂၀၁၀ သာ ျဖစ္ေစဖို႕ ႏွစ္သစ္ဆုေတာင္းမေခၽြခင္ ႀကိဳတင္ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကေစခ်င္လို႕ပါ။)

Expand..

Summary..

ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္က လာေတာ့မယ္

ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္က လာေတာ့မယ္

ဟိုမွာ ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္ႀကီး လာေနၿပီ
ဘာမွတ္ေနသလဲ ဟဲ့.. တဲ့
ညညဆို ထထငိုတဲ့ ကေလးေတြဆို အသံတိတ္ ေခ်ာက္ခ်ား ျပားျပား၀ပ္ေနၾကပံု
အျဖစ္မရွိေတာ့လည္း ဂ်လိဂ်လိ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ အံတံုးတံုးကို ဖိႀကိတ္ေနၾကပံု
အံုးအြမ္အံုးအြမ္ ညာသံေပး ေရမရွိတဲ့ေခ်ာင္းမွာ အသံေကာင္းဟစ္ေနၾကပံု
အေညာင္းအညာဆန္႕သန္းေ၀ရင္း မ်က္ေတာင္စင္း တေရးႏိုးေသာ္ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပံု
ကာလာေရာင္စံုသြင္း ေစ်းဗန္းႀကီးျဖန္႕ခင္းထားတဲ့ ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္
၀စ္လစ္စလစ္နဲ႕ တခစ္ခစ္ ဖ်စ္ညွစ္ရယ္ေမာေနတဲ့ ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္
က်ည္အျပည့္ထိုးေမာင္းတင္ၿပီးလက္ညိဳးေလးေကြးလိုက္ေတာ့မယ့့္ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္
ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္ႏွစ္ရဲ႕ဂုတ္ပိုးကို အခုကတည္းကအတင္းခြစီးထားတဲ့ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္
အို.. ဘာတဲ့တုန္း ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္
နင္လားဟဲ့ ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္
လာထားကြဲ႕ ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္
ႏွစ္ေထာင္ နဲ႕ရယ္တဲ့မွ တစ္ဆယ္
ႏွစ္သစ္ေပါင္းမ်ားစြာထဲက ႏွစ္သစ္ခပ္ေသးေသးတစ္ခုပါကြယ္
အတၱေတြေျမခ်ခင္း ထုတ္ခ်င္းေပါက္ ရင္ဘတ္ေတြ ဖြင့္ထားလိုက္ၾကမယ္။


ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

စကၤာပူရဲ႕ ဒီဇင္ဘာည ၂၀၀၉

စာမေရးအားလို႕ ပံုေလးေတြပဲ တင္လိုက္ပါတယ္။ စာအသစ္တင္မလားလို႕ လာရွာသူမ်ား (ရွိခဲ့ရင္) ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ခဏေလး ေစာင့္ပါဦးေနာ္။ :)

Expand..

Summary..

ပန္ဒိုရာ စိတ္ေနာက္ေနသည္။

ပို႕စ္အသစ္မတင္ျဖစ္တာ တစ္လနီးပါး ျဖစ္သြားၿပီမို႕ တခုခု ေရးတင္လိုက္တာပါ။ စာေရးတယ္ ဆိုတာ စိတ္လက္ၾကည္လင္မွ ေရးႏိုင္တာမဟုတ္လား။ စာမေရးႏိုင္ဘူး ဆိုေတာ့ စိတ္မၾကည္လင္ေသးလို႕ (တနည္းအားျဖင့္) စိတ္ေနာက္ေနလို႕ လို႕ေျပာလိုက္တာပါ။ မလန္႕ပါနဲ႕။

အြန္လိုင္း သိပ္မ၀င္ျဖစ္တဲ့ ကာလအတြင္း လုပ္ျဖစ္တာေလးေတြကေတာ့…

၂၀၁၂ ရုပ္ရွင္ကုိ ရုံတင္ၿပီးစ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ သြားၾကည့့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေအာ္.. ကမၻာက ပ်က္ရင္ ဒီလိုႀကီး ေနမွာပါလား လို႕ မွတ္သားရပါတယ္။ ဒီဇာတ္ကားအေၾကာင္း သူမ်ားေတြလည္း အေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာၿပီးၿပီမို႕ သင္ခန္းစာေတြကိုပဲ လိုရင္းတိုရွင္းေျပာပါမယ္။ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ခ်င္သူမ်ား အတြက္ အက်ိဳးရွိႏိုင္ပါတယ္။

- ကမၻာပ်က္ကာလမွာ ရွင္သန္လြတ္ေျမာက္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ေလယာဥ္ပ်ံ ေမာင္းတတ္ဖို႕ လိုပါတယ္။ (အခုကတည္းက သင္တန္းတက္ထား ေလ့က်င့္ထားသင့္ပါၿပီ။)
- အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့ ဘီလ်ံနာသူေဌးေတြနဲ႕ သိကၽြမ္းထားရင္ အက်ိဳးရွိႏိုင္ပါတယ္။ (ဒါေတာင္မွ သူေဌးေတြက ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြေလာက္ေတာ့ ဦးစားေပးအဆင့္ မေရာက္ႏိုင္တာ ရွိတတ္တယ္။)
- ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိတ္အင္ခ်ိဳင္းနားပစၥည္း ကိုပဲ အားကိုးရပါမယ္။ ေရယာဥ္ႀကီးေတြပါ။(အမွားအယြင္းေတာ့ မခံဘူး။ တခုခုပိတ္ဆို႕ရင္ ဂ်မ္းေတြဘာေတြျဖစ္တတ္တယ္။)
- ကမၻာပ်က္ေပမယ့္ Sony က ေတာ့ မပ်က္ပါ။ (အခုတေလာ Apple ေနာက္ လိုက္ေနသူမ်ား Sony ကြန္ျပဴတာမ်ား၊ လက္ကိုင္ဖုန္းမ်ား ျပန္စဥ္းစားရန္။ :P)

(ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာေတြကို အတူစဥ္းစားေတြးေခၚခဲ့ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။)

ဘာပဲေျပာေျပာ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ကားပါ။ Independence Day နဲ႕ The Day After Tomorrow ကိုလည္း ႀကိဳက္ခဲ့တာမို႕ ဒီကားကိုလည္း ႏွစ္သက္ပါတယ္။ အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ေတြက သေဘာက်စရာပါ။ ရသအေနနဲ႕ကေတာ့The Day After Tomorrow ကုိ ပိုခံစားရပါတယ္။

မင္းကိုႏိုင္ ရဲ႕ ေနာက္ၾကည့္မွန္ ၀တၳဳကို ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ၀တၳဳအေပၚ အျမင္ေတြကိုေတာ့ အင္တာနက္ထဲမွာ အေတာ္မ်ားမ်ားက ေရးခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ ရိုးသားမႈကို ခံစားရပါတယ္။


တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ။ အဲဒီ၀တၳဳ မဖတ္ျဖစ္ခင္ လီေဗ်ာင္ဟြန္း ပါတဲ့ ကိုရီးယားရုပ္ရွင္ (လံုးခ်င္း) တစ္ကား ၾကည့္ျဖစ္ေသးတယ္။ ဇာတ္လမ္းသေဘာက ေနာက္ၾကည့္မွန္နဲ႕ ဆင္သလိုလို ရွိပါတယ္။ ကိုရီးယားရုပ္ရွင္ထဲမွာ မင္းသားက ေတာင္ကိုရီးယား အာဏာရွင္ လက္ထက္က အေရးအခင္းထဲမွာ ပါ၀င္တဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူက မင္းကိုႏိုင္၀တၳဳထဲက ဇာတ္လိုက္လိုမဟုတ္ဘူး။ အေရးပါတဲ့ စီးပြားေရးသမား တစ္ေယာက္ရဲ႕သား ခပ္ေပေပလူဆိုး၊ ဘာခံယူခ်က္မွ ရွိလို႕မဟုတ္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြေနာက္ကို ေရာေယာင္ပါတဲ့ စရိုက္ကို ျပထားပါတယ္။ နယ္မွာ ပုန္းေရွာင္ေနၾကတုန္း အဲဒီက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ ေတြ႕ၾကတဲ့ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ မိန္းကေလးက ၿမိဳ႕ကိုလိုက္လာတယ္။ အေရးအခင္းေတြ ျပန္ျဖစ္ၿပီး ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ၾက ကြဲသြားၾကတဲ့ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးပါ။ အေသးစိတ္ေတာ့ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ကိုရီးယားကား ပီပီ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကို ပဲ ဦးစားေပးထားပါတယ္။ ေနာက္ခံသမိုင္းတို႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေန တို႕က ျပတယ္ ဆိုရုံပါပဲ။

လြင္မိုးခရီးသြားေနသည္ ဆိုတဲ့ ဗြီဒီယို ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ရႈခင္းေတြ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ရိုက္ျပထားတာ လွပါတယ္။ ဒါရိုက္တာနဲ႕ အေသအခ်ာ ညႊန္ၾကားၿပီး ရိုက္တာ မဟုတ္မွန္းေတာ့ သိေနတယ္။ ဒီလိုအစီအစဥ္ကို ရိုက္ကူးျဖစ္တဲ့ ေစတနာက ေကာင္းေပမယ့္ အင္တာဗ်ဳးတဲ့ အခန္းေတြမွာ လြင္မိုးရဲ႕ ေမးပံုေျပာပံုေတြက အေမးခံရသူ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚ သိပ္မေလးစားသလို ပံုစံေပါက္ေနတယ္။ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေျပာဆိုႏိုင္ရင္ (ခဏသရုပ္ေဆာင္တဲ့အေနနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့) ပိုေကာင္းမယ္လို႕ ထင္မိတယ္။ ကိုယ့္အျမင္ပါ။

Wacom Bamboo Pen & Touch ၀ယ္ျဖစ္တယ္။ iPhone လည္း ၀ယ္ျဖစ္တယ္။ (ၾကြားခ်င္တာက အခုမွ ေရာက္တယ္။ း)) Bamboo နဲ႕ အၾကမ္း စမ္းျခစ္ထားတဲ့ ပံုေလးတစ္ပံု တင္လိုက္တယ္။


အျခား ဘာမွေတာ့ ဆြဲမၾကည့္အားေသးဘူး။ ေၾသာ္.. ဒီၾကားထဲ ခ်စ္သူပံုတူေလး တစ္ပံုေတာ့ ခဲတံနဲ႕ ဆြဲျဖစ္ေသးတယ္။ ကြန္ျပဴတာနဲ႕မဟုတ္။ လက္နဲ႕ပါ။ တူတယ္ ေျပာၾကတာပဲ။ (တူရမွာေပါ့။) အဲဒီပံုေတာ့ မတင္ေတာ့ပါဘူး။ တျခားမိန္းကေလးေတြ သေဘာက်သြားမွာစိုးလို႕။

အလုပ္မ်ားတယ္ဆိုၿပီး ရုပ္ရွင္ေတြၾကည့္ ၀တၳဳေတြ ဖတ္ျဖစ္ေနသလား ေလွ်ာက္လည္ေနသလား လို႕လည္း ထင္ေနဦးမယ္။ စာေရးဖို႕အတြက္ကို အခ်ိန္နဲ႕ေနရာလပ္ မရတာပါ။ အလုပ္ထဲမွာလည္း သိပ္အေရးမပါတဲ့ ကိစၥေတြနဲ႕ပဲ အလုပ္ရႈပ္ေနပါတယ္။ အလုပ္အေၾကြးေတြ အိမ္ကို သယ္ရတာမ်ိဳး ရွိတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ တစ္ႏွစ္ ကုန္ျပန္ဦးမယ္။

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..