Wednesday, December 22, 2010

ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္က နားေတာ့မယ္



ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္ ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္နဲ႕ ဖလန္းဖလန္းထခဲ့တဲ့ ႏွစ္လည္း အခုေတာ့ ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ့္တစ္ ေရွ႕ေမွာက္မွာ ယိုင္ထိုးလဲၿပိဳလုၿပီ။ ရပ္တန္႕လို႕မရတဲ့ အခ်ိန္ဆိုတဲ့ ယႏၱရားႀကီးထဲမွာ အသစ္ေတြဟာ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အေဟာင္းျဖစ္ၿပီး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရမွာ ဓမၼတာ။ ပိုင္ဆုိင္မႈေတြဆိုတာ တဒဂၤ။ ဘယ္အရာမွ မတည္တံ့တဲ့ ေလာက။ အနႏၱသူရိယ အမတ္ႀကီးကလည္း မ်က္ေျဖလကၤာမွာ “စံအိမ္နန္းႏွင့္ ၾကငွန္းလည္းခံ မတ္ေပါင္းရံလ်က္ ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္ စည္းစိမ္မကြာ မင္းခ်မ္းသာလည္း သမုဒၵရာ ေရမ်က္ႏွာထက္ ခဏတက္သည့္ ေရပြက္ပမာ တသက္လ်ာတည္း” လို႕ ဆိုခဲ့တယ္ မဟုတ္ပါလား။ တခ်ိဳ႕ေရပြက္ေတြကေတာ့ ဆူနာမီေလာက္ ပြက္-ပြက္ႏိုင္လြန္းတဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ျပန္မက်ေသးတာမ်ိဳး ရွိေကာင္းရွိမယ္။

ႏွစ္အသစ္အသစ္ေတြ ေရာက္လာတိုင္း ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္မွာ အသက္တစ္ႏွစ္ႀကီးတာကို update လုပ္လိုက္ရတာကေတာ့ သိသာတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုပါ။ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ စာေရးသားမႈနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ေတာ့ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြမွာ တစ္ႏွစ္ကို ပို႕စ္ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ ေရးခဲ့ေပမယ့္ ၂၀၁၀ မွာေတာ့ သိသိသာသာ က်ဲသြားပါတယ္။ ၆၀ေက်ာ္ပဲ ရွိတယ္။ အေရအတြက္က်ေပမယ့္ အရည္အခ်င္းကေတာ့ မက်ေလာက္ဘူးလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႀကံဖန္အားေပးရပါတယ္။

မႏွစ္က ႏွစ္ကုန္ခါနီး ေရးခဲ့တဲ့ ပို႕စ္မွာ “တစ္ႏွစ္တာ မႀကိဳက္မ်ား” ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို မႀကိဳက္တာေတြ ေရးခဲ့တယ္။ ဒီႏွစ္ကေတာ့ ႀကိဳက္တာေတြ ေရးမယ္။ လူေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႀကိဳက္သင့္တယ္။ ဒါဟာ သံသယရွိစရာမလိုဘူး။ ငါအသံုးမက်ဘူး ငါ့မွာ ဘာမွမျပည့္စံုဘူး ငါမေအာင္ျမင္ဘူး စသည္ျဖင့္ အားငယ္ စိတ္ပ်က္ေနသူေတြဟာ ကိုယ့္ေကာင္းကြက္ေလးေတြ ျပန္ရွာၾကည့္သင့္တယ္။

၂၀၁၀ထဲမွာ မိသားစုကိစၥေတြ၊ အလုပ္ဖိစီးမႈေတြ၊ လုပ္ခ်င္တာေလွ်ာက္လုပ္ခ်ိန္ေတြ အတြက္ ဦးစားေပးၿပီး မွတ္ခ်က္ေရးတာ မွတ္ခ်က္ျပန္တာ ဆီပံုးမွာႏႈတ္ဆက္တာ အြန္လိုင္းမွာ စကားစျမည္ေျပာတာေတြမွာ အင္မတိအင္မတန္ အားနာတာကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိတ္မွိတ္မ်ိဳသိပ္ၿပီး လူမႈဆက္ဆံခ်ိန္ေတြ အရင္ကနဲ႕စာရင္ ေလွ်ာ့ျဖစ္ခဲ့တာကို ႀကိဳက္တယ္။ ပို႕စ္မတင္တာ နည္းနည္းေလးၾကာရင္ ဧည့္၀တ္မေက်သလိုလို မေနတတ္မထုိင္တတ္ ျဖစ္တတ္တဲ့၊ လာရွာသူေတြ ရွိခဲ့ရင္ စိတ္ပ်က္သြားမလား စိုးရိမ္တတ္တဲ့ စိတ္ေတြကို ေဖ်ာက္ၿပီး တခါတေလ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ေတာင္ ကိုယ္ဖြင့္မၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ကာလရွည္ၾကာ အသည္းေတြ မာေနႏိုင္တာကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။ မူရာကာမိအေၾကာင္းေတြ ေရးမယ္လို႕ ကတိေပးၿပီးမွ အာရုံေတြက တျခားဘက္မွာ အနည္ထသြားျပန္ေတာ့ ပိတ္သတ္ႀကီးကို အားမနာလွ်ာမက်ိဳး ဘာျဖစ္လဲ ေနာက္မွေရးမွာေပါ့လို႕ ခပ္တင္းတင္း စိတ္ထားႏိုင္တာကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။

ေရြ႕လ်ားေနတဲ့ယာဥ္ေပၚမွာ စာဖတ္ရင္ ေခါင္းမူးတတ္တာကို အက်င့္မရရေအာင္ လုပ္ၿပီး ရုံးသြားရုံးျပန္ခ်ိန္ေတြ ရထားေပၚမွာ စာနည္းနည္းပါးပါး ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္ခဲ့တာကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။ စာေရးတာ နည္းသြားေပမယ့္ ပံုေလးေတြကို စိတ္ကိုနည္းနည္း ပိုဆြဲဆန္႕ၿပီး ေရးျဖစ္လာတာကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။ ေပါင္ခ်ိန္စက္ကို လနဲ႕ခ်ီၿပီး ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ထား အစားအေသာက္ မပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္ကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။ တက္တက္လာတဲ့ သတင္းေတြထဲမွာ အမ်ားသူငါလိုပဲ လူဆန္ဆန္ စိတ္လႈပ္ရွားလိုက္ အတင္းေျပာလိုက္ ေပ်ာ္ရႊင္လိုက္ အားမလိုအားမရျဖစ္လိုက္ စိတ္ပ်က္လိုက္နဲ႕ လုိက္ေလ်ာညီေထြ လိုက္စီးဆင္းေနရတာကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။

ဘေလာ့ဂ္ေရးခါစက ဂ်စ္တူးတို႕နဲ႕ အတူတူ ဘေလာ့ဂါျမွင့္တင္ေရး တာ၀န္ခံေတြအလား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တင္ျပေျပာဆိုတတ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ထြန္းကားေရးဘာညာ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္စဥ္းစားရ၊ ဘေလာ့ဂ္၀က္ခ်္ ေစာင့္ၾကည့္ရ၊ ဘေလာ့ဂါအသစ္ေပၚလာရင္ လည္ပတ္မွတ္ခ်က္ေရး အားေပးရ၊ မေရးေတာ့ဘူး ဆိုသူေတြကို စည္းရုံးဆြဲေဆာင္ရ၊ ဘယ္ဘေလာ့ဂ္က ေကာင္းတယ္ဆိုရင္ အခ်င္းခ်င္းလက္တို႕ရ၊ အခုေတာ့လည္း ဘာသိဘာသာ အေတာ္ေနတတ္သြားတာကို ႀကိဳက္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက သူ႕သဘာ၀ျဖစ္စဥ္အတိုင္း သူ သြားပါလိမ့္မယ္။ အခုဆို အြန္လိုင္းမွာ ျမန္မာစာေရးသားျခင္း အေလ့အထဟာ အရွိန္ေကာင္းလာလိုက္တာ ကိုယ္မသိေတာ့တာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ကိုယ့္ကို မသိတာေတြလည္း အမ်ားႀကီး။ ဒီလိုပဲ အစဦးပိုင္းက ေရးခဲ့သူေတြလည္း တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေပ်ာက္သြားၾကတာေတြ ရွိလာခဲ့တယ္။ အြန္လိုင္းဘ၀ေတြက ေပ်ာက္ေသာသူၾကာရင္ေမ့ ဆုိေတာ့လည္း က်န္တဲ့လူေတြက ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ဆက္လက္ လည္ပတ္ေနၾကဆဲ။

ႀကိဳက္တာေတြက ရွိဦးမွာပါ။ ဒီေလာက္နဲ႕ နားဦးမယ္။ ဘာမွမရွိတာနဲ႕ စာရင္ တစ္ခုခုရွိတာေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ ဆိုတာမ်ိဳးက အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ေခတ္စားလာတယ္ မဟုတ္လား။ မႀကိဳက္တာေတြကို ျပင္မရတာနဲ႕စာရင္ ရွိတာေလးေတြကို ရွာေဖြပိုက္စိတ္တုိက္ၿပီး အခုလိုႀကိဳက္လိုက္ေတာ့လည္း မေအးေပဘူးလား။ ကုသိုလ္ကံေပး မရေသး ေႏွာင့္ေႏွးဗ်ာပါ မရွိရာ ဆိုၿပီး ထမင္းၾကမ္းေလး ယပ္ခပ္စားႏိုင္ၾကေစဖို႕ ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ့္တစ္ အႀကိဳ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။


ပန္ဒိုရာ

Expand..

Sunday, December 5, 2010

လွဴၾကဦးစို႔လား....(သုခရိပ္ျမံဳ မွသည္....)

မအိျႏၵာရဲ႕ ပို႕စ္ေလးကို ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ေဖးကူ ေပးလွဴၾကေစဖုိ႕....


-------------------------------


လွဴၾကဦးစို႔လား....(သုခရိပ္ျမံဳ မွသည္....)

ကမၻာ့ ( AIDS ) ေန႔ကိုေရာက္လာခဲ့ျပန္ပါျပီ..။
မႏွစ္ကဒီလိုအခ်ိန္မွာပဲသုခရိပ္ျမံဳHIV ကူးစက္ခံမိဘမဲ႔ကေလးမ်ား ေဂဟာအတြက္
စုေပါင္းလွဴဒါန္းခဲ့ၾကတာလည္း တစ္ႏွစ္ျပည့္ေျမာက္ပါေတာ့မယ္.။

အဲဒီ့အလွဴေငြစုစုေပါင္း ၄၇ သိန္း ကုိ သူခရိပ္ျမံဳေဂဟာေလးမွာ အေထြေထြ ၀န္ေဆာင္မႈေတြမွာ အသံုးျပဳခဲ့ႏိုင္တယ္လို႔ သိရပါတယ္.။

ဒီႏွစ္လည္း ဒီလိုပဲ မိတ္ေဆြ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ စုေပါင္းျပီး ထိထိေရာက္ေရာက္
လွဴဒါန္းႏိုင္မယ့္ အလွဴမ်ိဳးေလးနဲ႔ စုေပါင္းလွဴဒါန္းကုသိုလ္ယူၾကပါဦးစို႔လို႔ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္ခ်င္ပါတယ္။

အခုမႏွစ္ကလွဴဒါန္းခဲ့တဲ့အလွဴေငြျဖတ္ပိုင္းဓါတ္ပံုေလးေတြကိုပါသာဓုေခၚဆိုႏိုင္ဖို႔ထပ္မံတင္ျပေပးလိုက္ပါတယ္..။

အလွဴေငြေတြကို ျမန္မာျပည္မွာ စာေရးဆရာမ မေနာ္ဟရီက အစစအရာရာ ကုသိုလ္ျဖစ္ တာ၀န္ယူလွဴဒါန္းေပးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္..။

ဒီျဖတ္ပိုင္းေလးေတြကေတာ့ အလွဴေငြလက္ခံရရွိေၾကာင္းနဲ႔ ေက်းဇူးတင္မွတ္တမ္းေလးေတြပါ။






ဒီသတင္းေလးကို အေသးစိတ္ျပန္သိခ်င္ ဖတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ သုခရိပ္ျမံဳ ဆိုတဲ့ က႑ေလးမွာ ၀င္ေရာက္ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္..။
ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြက ထင္တာထက္ပိုျပီး အားတက္သေရာ လွဴဒါန္းခဲ့ၾကလို႔ ေက်းဇူးတင္၀မ္းသာရသလို ခုခ်ိန္အထိေတာင္ ဖုန္းဆက္ျပီး ျမန္မာျပည္ျပန္ရင္း လွဴႏိုင္ဖို႔ သုခရိပ္ျမံဳရဲ႕ လိပ္စာနဲ႔ဖုန္းနံပါတ္ကို စံုစမ္းၾကသူေတြ ရွိေနတုန္းပဲမို႔ အမ်ားႀကီး ေက်နပ္ပိတိျဖစ္လို႔မဆံုးေပါ့..

ဒီႏွစ္ေတာ့ ကေလးဦးေရ ၆၀ အထိတိုးလာျပီး ကေလးေလး ၃ ေယာက္ကိုေတာ့
လက္လႊတ္ဆံုးရံႈးခဲ့ရတယ္လို႔ စိတ္မေကာင္းဖြယ္ရာ ၾကားသိရပါတယ္။

ေမတၱာေတြ ေစတနာေတြ ကြန္ယက္တစ္ခုလို ခ်ိတ္ဆက္ ေပါင္းစည္းမိလိုက္ၾကတဲ့ အလွဴပြဲေလးတစ္ပြဲပါပဲ..။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လူခ်င္းေတြေတာင္ မသိၾက မျမင္ဘူးၾကတဲ့ ဒီ(၁၁၁)ေယာက္ဟာ
ကုသိုလ္ေတြ အတူတူရရွိခဲ့ၾကျပီး သာဓုတစ္ျပိဳင္တည္းေခၚဆိုခြင့္ရရွိခဲ့ၾကပါတယ္.။

" ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့သူေတြလက္ထဲအေရာက္ အလွဴေငြ ထည့္အပ္ႏိုင္ခဲ့တာအတြက္ လွဴဒါန္းသူေတြေရာ ၾကားသိရတဲ့သူေတြပါ ကၽြန္မနဲ႔ထပ္တူ ေက်နပ္၀မ္းေျမာက္ သာဓုေခၚႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနပါတယ္.။"

ဒီႏွစ္ေတာ့ သုခရိပ္ျမံဳေဂဟာကိုတင္မဟုတ္ဘဲ ေကာက္ခံရရွိတဲ့ေငြေပၚကို မူတည္ျပီး
HIV နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေဆးရံုေတြ ၀န္ေဆာင္မႈေတြအျပင္
အလားတူ ေစတနာ့၀န္ထမ္းလူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႕ေတြကိုပါ သြားေရာက္လွဴဒါန္းၾကဖို႔ စီစဥ္ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္..။

တစ္ေဒၚလာတိုင္းဟာ ျမန္မာေငြ ၇၀၀ - ၈၀၀ နဲ႔ညီမွ်ေတာ့ တစ္ေဒၚလာပဲထည့္ရင္ေတာင္ ထမင္းတစ္နပ္စာေတာ့ ပံ့ပိုးေပးလိုက္ႏိုင္မွာပါ။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ မႏွစ္က ႏိုင္ငံအရပ္ရပ္က အြန္လိုင္းစာဖတ္သူေတြ စာေရးသူေတြ ေစတနာရွင္ေတြ (၁၁၁)ဦးရဲ႕ နည္းနည္းခ်င္းဆီ စုေပါင္းၾကရာကေန ၄၇သိန္းဆိုတဲ့ ေငြပမာဏျဖစ္တည္လွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ့ၾကတာပါ.။

ဒီႏွစ္အတြက္၂၀၁၀ဒီဇင္ဘာ(၁)ရက္ေန႔ကေန ၂၀၁၁ ဇန္န၀ါရီလကုန္အထိ
"၂လတိတိေကာက္ခံျပီး "
ေဖေဖၚ၀ါရီလထဲမွာ လွဴဒါန္းၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းႏိုင္တဲ့သူေတြကေတာ့

စင္ကာပူႏိုင္ငံမွာ

အိျႏၵာ ( ၉၁၇၉၆၅၄၂)
မိုးကုတ္သား( ဘိုဘိုဟန္ထြန္းႏိုင္) (၈၁၁၈၉၁၆၀)
မယ္ကိုး(၈၂၃၉၂၇၆၄)
ရီႏိုမာန္(၉၀၀၄၆၀၂၂)

အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ
အရွင္ကု႑လ
A Shin Kondala
Univerisy of Jammu
Nehru Hall Boys Hostel
Room- 144, Jammu-180006,Jammu&Kishmir,India,
Phone- No +91 9697510037

မေလးရွားႏိုင္ငံမွာ
ခေရတြန္(၆၀ ၁၆၆၀၄၀၄၀၀)

ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ
ကိုဆန္နီ (ဖုန္းနံပါတ္ကို ထပ္မံတင္ျပေပးပါမည္။)

ထိုင္၀မ္ႏိုင္ငံမွာ
ျမစ္က်ိဳးအင္း (၈၈ ၆၉၅၃၇၀၅၆၂၅)

ကိုရီးယားႏိုင္ငံမွာ
စာေပခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူမ်ား ( ၀၁၀ ၂၂၆၉၁၇၈၈)
Yျမစ္ခ်ိဳ (၀၁၀ ၈၇၁၄၇၀၁၉)

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ

သင္းသင္းထြဋ္ (၀၈၀ ၄၁၁၃ ၁၈၇၅)

ခင္ေလးငယ္ (၀၈၀ ၂၀၃၂ ၇၁၄၈ )



တို႔ကေနတဆင့္ ပါ၀င္လွဴဒါန္းကုသိုလ္ယူႏိုင္ၾကပါေၾကာင္း..

ဒီႏွစ္ေတာ့ Facebook မွာပါ တင္မွာျဖစ္တဲ့ အတြက္ ဖုန္းဆက္လို႔ျဖစ္ေစ Facebook မွာ message ပို႔ျပီးေတာ့ျဖစ္ေစ ဆက္သြယ္ လွဴဒါန္းႏိုင္ပါေၾကာင္း

အလွဴေငြေကာက္ခံရရွိတဲ့ အလွဴေငြစာရင္းေတြကို Blog နဲ႔ Facebook ေတြမွာ တင္ေပးသြာမွာျဖစ္ပါေၾကာင္း..
မိတ္ေဆြ ေမာင္ႏွမ ညီအစ္မမ်ားကို ေလးစားစြာ သတင္းေကာင္းပါးအပ္ပါတယ္ရွင္.။


အားလံုးစိတ္နဲ႔ကိုယ္တစ္ထပ္တည္းက်လို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ႏိုင္ၾကပါေစ.။

အိျႏၵာ

http://eaindrar.blogspot.com/

Expand..

Friday, December 3, 2010

ဒုကၡေဗဒ



ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ အိပ္ေရးပ်က္သေလာက္ စာတစ္ပုဒ္မွ ထြက္မလာႏုိင္တာလည္း တစ္ဒုကၡ
ျမင္ျမင္သမွ် ေျပာခ်င္သမွ် ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ မ်ိဳမ်ိဳခ်ေနရတာကလည္း တစ္ဒုကၡ
ေနာက္ေကာက္က်န္ခဲ့မွာစိုးလို႕ ဖီလင္ေတြခါခ် တကူးတက ဒန္ဒန္ၾကည့္ရတာလည္း တစ္ဒုကၡ
ထူးေထြသည့္အံ့ရာေသာ္ ၀ါက်ေတြ မေနမနား ေထြျပား ရွည္လ်ားေပးရတာလည္း တစ္ဒုကၡ
ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္၊ ဘေလာ့ဂ္၊ လူမႈကြန္ယက္၊ နက္စကားလံုး သိသိသမွ် စာထဲ ထည့္သံုးေနရတာလည္း တစ္ဒုကၡ
မသိမသာ အြန္လိုင္းမွာ လူရာ၀င္ခ်င္ေနတဲ့ ေရာဂါေတြကလည္း တစ္ဒုကၡ
ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ေတာအုပ္ ေမွာင္မွန္းမသိလင္းမွန္းမသိ မွန္းသန္းရမ္းေနၾကတာကလည္း တစ္ဒုကၡ
ေျပာရင္းေျပာရင္း အစြန္းေရာက္ေဒါသနဲ႕ ေဃာသသံေတြ ထူလာရတာကလည္း တစ္ဒုကၡ
အေ၀းေျပးလမ္းမႀကီးေတြ ထုတ္ခ်င္းေပါက္ ေျဖာင့္ျဖဴးလြန္းတာကလည္းတစ္ဒုကၡ
ဘီလီယံေဒၚလာပေရာဂ်က္ေတြက လည္ပင္းေရာက္ေအာင္ဆို႕ေနၾကတာကလည္း တစ္ဒုကၡ
ဘယ္ဘက္ကလွည္းတစ္ရာ၀င္ေပမယ့္ ညာဘက္ကတစ္မႈန္ ႀကဲမေပးတာကလည္း တစ္ဒုကၡ
ေသစရာေရာဂါရွိေနရတဲ့အထဲ ေနစရာစားစရာမရွိၾကတာကလည္း တစ္ဒုကၡ
က်ိဳးလြယ္ပဲ့လြယ္ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုကို ဖြဖြရြရြေလး ထိန္းကိုင္ေနရတာကလည္း တစ္ဒုကၡ
ေလာကဓံနဲ႕ အမွန္တရားက အရင္ ရင္ၾကားေစ့သြားၾကတာကလည္း တစ္ဒုကၡ
အိတ္ေပါက္နဲ႕ဖားေကာက္သလို ပိတ္မရဆို႕မရတဲ့ ကိစၥကလည္း တစ္ဒုကၡ
သိမ္းထားတဲ့ ေနာက္ဆံုးဖဲခ်ပ္ကို ဘယ္ေတာ့ထုတ္သံုးမလဲ ခ်ိန္ဆရတာကလည္း တစ္ဒုကၡ
ဘလက္ခ္ဟိုးလ္းထဲက ဒုကၡကတၱရာအိုးကို မဟူရာေဆးသြားဆိုးခ်င္မိတာကလည္း တစ္ဒုကၡ။

ပန္ဒိုရာ


Expand..

Wednesday, December 1, 2010

ျမဴေတြလိုပဲ လွေတာ့လွတယ္



ဘ၀ဆိုတာ
ဒီဇင္ဘာရဲ႕ အိမ္ျပန္လမ္းစလို
တခ်ိန္လံုးေပ်ာက္ရွေနတာမ်ိဳးေတာ့
မျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့ဘူးေပါ့ကြာ
ေဆာင္းတြင္းေရာက္ေတာ့လည္း
အနာေတြကယဥ္းလာတတ္တယ္မဟုတ္လား
တေႏြလံုး ေႏြခိုေနခဲ့တဲ့ေကာင္
ညဆို၀င္း၀င္းေတာက္တဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႕
ႏွင္းေတာထဲသိမ္းျမွဳပ္ထားတဲ့ ေျခရာဖြဖြေတြနဲ႕
ရြက္ေၾကြေတြၾကား ေဆာ့ကစားတတ္တဲ့ေကာင္
ဒီႏွစ္က်မယ့္ ႏွင္းေတြလည္း ေဖြးေဖြးစင္ေနဦးမွာပဲ
ေဆာင္းပင္အိုအကိုင္းေတြက ထြက္က်လာတဲ့
သစ္ရြက္ေဟာင္းေတြလည္း ၀ဲလြင့္ေနဦးမွာပဲ
မနက္မနက္ဆို ျမင္ကြင္းေတြလည္း မႈန္မႈန္ေ၀လို႕
ေဆာင္းကိုျခယ္သထားတဲ့ အေရာင္ဆိုတာ
ေငြ႕ရုံေလးေငြ႕ေနတဲ့ အျဖဴေရာင္သက္သက္ပါပဲ
ေနာင္ႏွစ္ေႏြဦးရဲ႕ ပုရစ္ဖူးကေလးကေတာ့ မင္းေရွ႕မွာ…
ဟိုမွာေနေရာင္လာေတာ့ ျမဴေတြပါးလ်သြားခဲ့ၿပီ
ဟိုမွာအခ်ိန္ေတြလည္း မိုးတိမ္ေတြလိုလြင့္သြားခဲ့ၿပီ
ေဆာင္း၀တ္ရုံရဲ႕ သားေမြးေတြ တခ်ိန္က ႏူးညံ့ခဲ့တာ
ေဆာင္းလက္သည္းစူးစူးေတြလည္း မာေက်ာလတ္ဆတ္ခဲ့တာ
ထိုးေဖာက္စြမ္းေတြနဲ႕ ခ်ိဳးေဖာက္စြမ္းေတြနဲ႕
အမွန္ေတာ့ ျခစ္ရွမိရုံ ေသြးစို႕သြားခဲ့ရုံကေလးပဲေပါ့
ဒဏ္ရာေတြဟာ စိမ့္စိမ့္ေအးျမခဲ့ပါရဲ႕ ေၾကာင္ကေလး၀ါ၀ါ။

ပန္ဒိုရာ

Expand..