၁၀၀% မဂၢဇင္း အတြဲ ၂ မွာ ပါတဲ့ ပံုျပင္ေလးပါ။ ေမြးကင္းစမွ ၁၀ ႏွစ္အထိ ဆိုတဲ့ က႑ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
သီခ်င္းႀကိဳက္တဲ့ေၾကာင္ကေလးနဲ႕
နတ္သမီး ပံုျပင္
သာယာတဲ့
ေႏြဦး နံနက္ခင္းတစ္ခုမွာေပါ့။ ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္ဟာ မႈန္ကုတ္ကုတ္နဲ႕
လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။ လမ္းမွာေတြ႕သမွ် သစ္ရြက္ကေလးေတြကို ေျခေထာက္နဲ႕ တြန္းတိုက္လိုက္
လိုက္ဖမ္းလိုက္နဲ႕ ဘာေတြ အလိုမက် ျဖစ္ေနလဲ မသိပါဘူး။
တကယ္ေတာ့
အဲဒီေၾကာင္ကေလးက ဂီတကို သိပ္၀ါသနာပါတဲ့ ေၾကာင္ကေလးေပါ့ကြယ္။ ဒီမနက္ေတာ့
သူ႕ေၾကာင္ေမေမက သူ႕ကို ဆူပူလိုက္သတဲ့။ ဆူလည္းဆူစရာေပါ့။ ေၾကာင္ကေလးကလည္း ဆိုးပါတယ္။
ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္ သီခ်င္းေတြေရးတယ္ ၿပီးရင္ သူ႕အသံေၾကာင္ေလးနဲ႔ ဆိုတယ္။ ေၾကာင္ကေလးဆိုေတာ့
အသံေလးက ေၾကာင္ေနေတာ့ ဘယ္သူမွ နားမခံႏိုင္ဘူးေလ။ သူ႕ကို ၀ိုင္းေျပာၾကေရာ။ ဒါနဲ႕
သူမ်ားေတြ အိပ္တဲ့အခ်ိန္က်မွ တေညာင္ေညာင္နဲ႕ ျခံထဲထြက္ၿပီး သီခ်င္းဆိုရသတဲ့။
ေၾကာင္ေမေမက ဟဲ့ ညဥ့္နက္ၿပီ ဆိုရင္ အိပ္ဘူး လို႕ ဂ်စ္ကန္ကန္ ျပန္ေျပာသတဲ့။
အဲသည္လိုနဲ႕
ညေတြဆို ေတာ္ေတာ္နဲ႕မအိပ္ပဲ သီခ်င္းေရး သီခ်င္းဆို အလုပ္ေကာင္းလိုက္တာ ေနာက္ေန႕ေတြ
မိုးလင္းရင္ ထမင္းစား၀ိုင္းမွာ အိပ္ငိုက္လိုက္ ေၾကာင္အတတ္ပညာ ၾကြက္ဖမ္းတို႕
ေၾကာင္က်က်ေအာင္ ခုန္နည္းတို႕ သင္တဲ့အခါေတြက်ရင္ အိပ္ငိုက္လိုက္ ျဖစ္လာေတာ့
ေၾကာင္ေမေမက ဆူပါေလေရာ။ သည္ေတာ့ ေခတ္ေၾကာင္ငယ္တို႕ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့။
အဘြားႀကီးေတြ ေခတ္ကိုနားမလည္ဘူး ဘာဘူး
ညာဘူးနဲ႕ မေက်မနပ္ေျပာၿပီး နံနက္ခင္းေလးမွာ ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္
လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာတာေပါ့။
ေႏြဦးရဲ႕
သစ္ရြက္ကေလးေတြက လွတယ္။ လွတဲ့သစ္ရြက္ကေလးတစ္ရြက္ ေလထဲမွာ ေ၀့၀ဲက်လာတယ္။
ေၾကာင္ကေလးက လွမ္းဖမ္းဖို႕ ႀကိဳးစားတယ္။ ေလေပြမွာ သစ္ရြက္ကေလးက ေ၀့ကာ၀ဲကာ
လြတ္ထြက္သြားျပန္တယ္။ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေၾကာင္ကေလးက မရရေအာင္ လုိက္ဖမ္းတယ္။
လိုက္ရင္းလိုက္ရင္းနဲ႕ သတိထားမိတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ သူ႕အိမ္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေ၀းေနၿပီ။
အဲဒါမွ ခက္ေတာ့တာ။ ေၾကာင္ကေလး အိမ္မျပန္တတ္ေတာ့ဘူး။
ေၾကာင္ကေလးက
ဟိုဟုိဒီဒီ လွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ သစ္ပင္ေတြ ဆိုင္းေနတဲ့ ေတာအုပ္အုပ္ကေလးရယ္ မလွမ္းမကမ္းမွာ ျဖတ္စီးေနတဲ့
စမ္းေခ်ာင္းကေလးေပၚက သစ္သားတံတားေလးရယ္။ သူရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္မႈ
မရွိတဲ့ေနရာတစ္ခုပဲ။ ေၾကာင္ကေလးဟာ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး တိတ္တိတ္ကေလး ညည္းတြားေနပါေတာ့တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ
တီတီ ဆိုတဲ့ အသံေလးကို ၾကားလိုက္ရသတဲ့။
ေဘးနားမွာ လွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူနဲ႕အရြယ္တူေလာက္ပဲ ရွိတဲ့ လူေကာင္မေလး
ေသးေသးေလးကို ေတြ႕လိုက္ရသတဲ့။ အဲဒီ ေကာင္မေလးက ၀တ္စားဆင္ယင္ထားတာ
ေျပာင္ေျပာင္လက္လက္နဲ႕ လက္ထဲမွာလည္း လက္ကိုင္ဖုန္းေလး တစ္လံုးကို ကိုင္လို႕ ဖုန္းဆက္ဖို႕ႀကိဳးစားေနတယ္တဲ့့။
ေၾကာင္ကေလးက အံ႕ၾသသြားတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလူမေလး ေသးေသးေလးက ဒီနားကို
ေရာက္ေနရတာလဲလို႕ေပါ့ေနာ္။
ေကာင္မေလးကလည္း
ေၾကာင္ကေလးကိုေတြ႕သြားတယ္။ သူကေျပာတယ္။ ငါက နတ္ျပည္က နတ္သမီးေလးပါ မင္းဘယ္သူလဲတဲ့။
ေၾကာင္ကေလးကေျပာလိုက္တာေပါ့။
ငါက ေၾကာင္ကေလးပါ အိမ္ျပန္ဖို႕ လမ္းေပ်ာက္ေနလို႕တဲ့။
နတ္သမီးေလးက
ဒါဆို ငါနဲ႕လည္း အတူတူပဲတဲ့။ နတ္ေမေမနဲ႕ လူ႕ျပည္ကို ခဏဆင္းလာတာ ကြဲသြားလို႕
အခုဖုန္းဆက္ေနတာလည္း ဆက္သြယ္ေရး ဧရိယာျပင္ပကို ေရာက္ေနလို႕ မရဘူး ေပါ့ေနာ္။
ေၾကာင္ကေလးကေျပာတယ္
နတ္သမီးဆိုရင္ အေတာင္ပံနဲ႕ ပ်ံသြားပါလား ေပါ့။ ဒီေတာ့ နတ္သမီးေလးက ငါ့အေတာင္ပံေတြက
လံုလံုေလာက္ေလာက္ မသန္မာေသးဘူး။ ေမေမက ေက်ာပိုးေခၚလာရတာ လို႕ျပန္ေျပာသတဲ့။
အဲဒါနဲ႕
အိမ္ျပန္မေရာက္ႏိုင္တဲ့ ေၾကာင္ဆိုးကေလးနဲ႕ နတ္သမီးေလးတို႕ဟာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ
မိႈင္ေနၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီလို ငိုင္ေနတုန္း ေၾကာင္ကေလးက မေနႏိုင္ပဲ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္
ေကာက္စပ္ၿပီး ဆိုလိုက္သတဲ့။
တိမ္ေတြက
ပ်ံတက္
အိမ္ေတြက
က်န္ခဲ့
လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့
ဘ၀မ်ား
ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႕လည္း
ခဏနား
ေၾကာင္ကေလးလည္း
တငူငူနဲ႕
နတ္သမီးလည္း
အတူတူပဲ
အဲဒီလုိ
ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္ဆန္ဆန္ သီခ်င္းကေလးပဲ ဆိုပါေတာ့။ ဒီေတာ့ နတ္သမီးကေလးက ၀မ္းသာအားရ ထေအာ္သတဲ့။
ေဟ့.. ေၾကာင္ကေလး မင္းက သီခ်င္းေရးတတ္သလားေပါ့။
ေၾကာင္ကေလးက
ဟုတ္တယ္ အဲဒီသီခ်င္းေၾကာင့္ပဲ ျပႆနာက တက္တာေပါ့ ဆိုၿပီး သူအိမ္က
ထြက္လာတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာျပလိုက္သတဲ့။
ဒီေတာ့
နတ္သမီးေလးက တို႕နတ္ျပည္မွာ ဒ႑ာရီတစ္ခုရွိတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်င္လို႕ရင္
တကယ္တမ္းတၿပီး ခံစားခ်က္အျပည္႕နဲ႕ သီခ်င္းအသစ္တစ္ပုဒ္ ဆိုလိုက္လို႕ရင္ နတ္ျပည္က
ေလွခါးတစ္ခု က်လာတယ္တဲ့။ ဒါဆို ငါအိမ္ျပန္လို႕ရၿပီ။ ခက္တာက ငါက သီခ်င္းအသစ္ရေအာင္
မစပ္တတ္ဘူး။ ကူညီပါလားလို႕ေျပာသတဲ့။
ဒီေတာ့
ေၾကာင္ကေလးကလည္း သူ႕ပိုးေတြကို အစြမ္းျပခြင့္ရဖို႕ ရီကြက္စ္ အခုမွရေတာ့တယ္ ဆိုၿပီး
၀မ္းသာသြားတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ အဲဒီတေန႕လံုး လက္သဲေတြနဲ႕ကုတ္ျခစ္ၿပီး ေၾကာင္ကေလးလည္း
သီခ်င္းစပ္ပါေလေရာ။
သီခ်င္းကလည္း
စပ္ရမယ္ဆိုမွ ခက္လိုက္တာ။ ေၾကာင္ကေလးက ဘလူးစ္ေတြ ကန္းထရီးေတြ ေရာ့ခ္ေတြ ေပါ့ပ္ေတြ
အမ်ိဳးမ်ိဳးစပ္လိုက္ နတ္သမီးေလးကလည္း ဆိုၾကည့္လိုက္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ နတ္သမီးေလးေတာင္
အသံ၀င္ခ်င္သလိုျဖစ္လာသတဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေၾကာင္ကေလးလည္း စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ အခုလို
ေရးလိုက္သတဲ့။
ေညာင္ေညာင္ေညာင္..
အိမ္ကိုလြမ္းတဲ့အေကာင္
လြမ္းလြန္လြန္းလို႕ငူငူေငါင္ေငါင္
နတ္သုဒၵာေတြလည္းေ၀း
အေတာင္ပံေတြလည္းေကြး
ေတာ္ရာမွာမေနခဲ့
ေပ်ာ္ရာရွာေဖြခဲ့
အခုေတာ့
ေရလည္ညစ္လို႕
ေမေမေရ
ေသမယ္ျဖစ္လို႕
ေကာင္းကင္ကေလွခါး
က်လာပါလား
ေမွ်ာ္လိုက္ရတာ
တအား
ဂါးဂါးဂါး…
သူေရးၿပီးတဲ့အခါ
နတ္သမီးေလးက အင္မတန္ ခ်ိဳသာတဲ့အသံေလးနဲ႕ သီခ်င္းဆိုပါေလေရာ။ သီခ်င္းက သံစဥ္ေရာ
စာသားပါ ဘ၀ဂ္အထိ ပ်ံလြင့္သြားတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ထင္ပါရဲ႕ နတ္ျပည္ကို တက္သြားသတဲ့။
သိပ္မၾကာပါဘူး ေလွခါးၾကီး က်လာပါတယ္။
နတ္သမီးေလးက
၀မ္းသာသြားတယ္။ ေၾကာင္ကေလးကေတာ့ မေပ်ာ္ပါဘူး။ မင္းကေတာ့ ျပန္သြားတာဟုတ္ပါၿပီ
နတ္သမီးရယ္။ ငါကေတာ့ ဘယ္လိုျပန္ရမလဲ တဲ့။
နတ္သမီးေလးက
မ်က္ေစာင္းထိုးတယ္။ ေၾကာင္ကေလးကလည္း အ လိုက္တာတဲ့။
google
earth ေတြဘာေတြ သံုးဖူးပံု မရဘူးတဲ့။ တကယ္ေတာ့ ေၾကာင္ကေလးကလည္း internet savvy
သိပ္မျဖစ္ဘူးေလ။
နတ္သမီးေလးက
ေၾကာင္ကေလးကိုပါ ေလွခါးေပၚ ေခၚသြားတယ္ ။ အေပၚစီးကၾကည့္ေတာ့ သူ႕အိမ္ကို လွမ္းျမင္ရၿပီေပါ့။
ဒီေတာ့မွ
နတ္သမီးက ေၾကာင္ကေလးအိမ္ကို ရွာၿပီး အေသအခ်ာ ပို႕ေပးလိုက္တယ္။
ဒါေပမယ့္
သူတို႕ကသီခ်င္းေတြ ဘာေတြ အတူစပ္ ခင္မင္ၿပီးမွ ခြဲရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ နည္းနည္း
၀မ္းနည္းသြားၾကတာေပါ့။ ေၾကာင္ကေလးက ငိုေတာင္ငုိခ်င္သတဲ့။ ဒါေပမယ့္ နတ္သမီးေလးက
ေၾကာင္ကေလးရဲ႕ နားနားကိုကပ္ၿပီး တိုးတုိးေလး တစ္ခုေျပာလိုက္ေတာ့ ျပံဳးသြားသတဲ့။
အဲဒီေန႕ကစၿပီး
ေၾကာင္ကေလးက အလုပ္ေတြကို အခ်ိန္နဲ႕လုပ္တယ္။ မဆိုးေတာ့ဘူး။
ညေတြဆို
ေၾကာင္ေမေမက အိပ္ေတာ့ဆိုရင္ ေစာေစာစီးစီး လိမ္လိမ္မာမာ အိပ္တယ္။
ဘာလို႕လဲ
သိလား။
နတ္သမီးေလးက
ေျပာလိုက္တယ္ ညက်မွ အိပ္မက္ထဲကို လာခဲ့မွာေပါ့ တဲ့။ နတ္သမီးနဲ႕ ေၾကာင္ကေလးက
အိပ္မက္ထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ အၿမဲ ဆက္ျဖစ္ၾကတာပါ့။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး
ဒီပံုျပင္ကို ဖတ္ဖူးတဲ့လူေတြဟာ သူတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြကို ညအိပ္ခါနီးရင္
အိပ္မက္လွလွမက္ပါေစ နတ္သမီးနဲ႕ေတြ႕ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေလ့ ရွိၾကတာေပါ့ကြယ္။။
ပန္ဒိုရာ
ေဖေဖာ္၀ါရီ
၂၀၀၈
.jpg)
Posts
