Monday, December 24, 2007

ပ်ိဳးပင္ေပါက္ကေလး

တကယ့္ကို ဘာဆို ဘာရယ္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး။ စကားလံုးအဆန္းလည္း ဘာမွမပါ။ အတတ္ပညာမပါတဲ့ စာေလး။ ကဗ်ာလို႕ေခၚလို႕ရသလားေတာင္ မေျပာတတ္ဘူး။ အင္း ၇ ႏွစ္ ၈ ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ျမင္ေယာင္ ဖတ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းမယ္ ထင္တယ္။ ေရးခဲ့တာ ေအာက္တိုဘာေလာက္ ကတည္းက။ ႏို၀င္ဘာမွာ အေခ်ာနည္းနည္း ထပ္ျပင္ခဲ့။

ပ်ိဳးပင္ေပါက္ကေလး

ကြ်န္ေတာ္ရယ္ စုတ္ဖြားေလးရယ္

သာယာတဲ့နံနက္ခင္းမွာ အပ်င္းဆန္႕ထြက္ၾက

စုတ္ဖြားေလး စူးစူး၀ါး၀ါး ေဟာင္တဲ့

လမ္းေဘးက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ပ်ိဳးပင္ေပါက္ကေလးကို

ဆြဲႏႈတ္ယူလာခဲ့တယ္

ျခံေရွ႕ ေလ၀င္ေလထြက္ေကာင္းတဲ့ေနရာမွာ

ပ်ိဳးပင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္စိုက္ေတာ့

စုတ္ဖြားေလးက အၿမီးတႏွံ႕ႏွံ႕နဲ႕ အနားမွာရစ္သီရစ္သီ
ဒီအပင္ေလးဟာ ဘာပင္ေလးလဲ ကၽြန္ေတာ္မသိပါဘူး

သရက္ပင္ေလးသာဆိုရင္

သရက္သီးေပါက္စေလးေတြေၾကြခ်ိန္

စုတ္ဖြားေလးနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ ပစ္ေပါက္ကစားလို႕ရတယ္

သရက္သီးမွည့္ရင္ေတာ့
စုတ္ဖြားေလးကိုလည္း စားၾကည့္ခိုင္းရမယ္

ေညာင္ပင္၀ိုင္း၀ိုင္းေလးလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ေနာ္

ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေန႕လည္ေန႕ခင္းေတြဆုိ

အရိပ္ေအာက္မွာ စုတ္ဖြားေလးနဲ႕အတူတူ ေခြအိပ္ၾကတာေပါ့

ကြပ္ပ်စ္ကေလးေတာင္ ရိုက္လို႕ရတယ္

စုတ္ဖြားေလးပါ ကြပ္ပ်စ္ေပၚလာအိပ္ရင္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ ဖယ္ေပးရမွာပဲ

ကုကၠိဳပင္ေလးမ်ား ျဖစ္ေနမလား
ကုကၠိဳသီးရွည္ေမ်ာေမ်ာေတြ ေၾကြက်ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့
စုတ္ဖြားေလးက လူးလိမ့္ေဆာ့ရင္
အေစးေတြက အေမြးျဖဴျဖဴေလးကို ညစ္ပတ္ကုန္ေတာ့မွာ

ခေရပင္ေလးဆိုရင္ေတာ့

ကၽြန္ေတာ္က ေစာေစာထၿပီး ခေရပန္းေကာက္တို္င္း
စုတ္ဖြားေလးက ေျမႀကီးေတြဖြ လာရႈပ္ေတာ့မွာပဲထင္တယ္
ပ်ိဳးပင္ေပါက္ကေလး
စိုက္ထားခဲ့တယ္
အဲဒီညက

စုတ္ဖြားေလးလည္း ေပ်ာ္လို႕ထင္တယ္

တအီအီနဲ႕ ညည္းၿပီး လာခၽြဲ ေနလို႕
မနည္းေခ်ာ့သိပ္ရတယ္

ေနာက္ေန႕ အိပ္ရာထေနာက္က်တယ္

မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးၿပီးခ်င္း ျခံထဲဆင္းတာေပါ့

ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပ်ိဳးပင္ေပါက္ကေလး မရွိေတာ့ဘူး

အားလံုး ကစဥ့္ကလ်ားနဲ႕
ေျမပံုအသစ္ ပြပြကေလး တစ္ခုပဲက်န္တယ္

အသာေလး တူးၾကည့္လိုက္ေတာ့ အမဲရိုးေလးတစ္ေခ်ာင္း။


ပန္ဒိုရာ

၆ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၇

11 comments:

ေအာင္သူ said...

မပန္ မဂၤလာပါ။ လာလည္သြားတယ္ဗ်။ ဒီပုိ႔စ္ေလးမွာပဲ ႏႈတ္ဆက္သြားတယ္ဗ်။

ညိမ္းညိဳ said...

မႀကီးပန္ေရ ကဗ်ာေလးက ႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္းေလးနဲ႔ တအားလွတယ္ဗ်။ ေနာက္လည္းဒီလို အဖြဲ႕ေလးေတါ ေရးပါဦးဗ်.. ေပ်ာ္၇ႊင္ပါေစ..

Anonymous said...

အဲလိုပါပဲ ...
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ ... တခါတခါ ကစဥ့္ကလ်ား ျဖစ္တတ္တယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ... ရွင္သန္ ႀကီးထြား ႏိုင္စြမ္းမရွိတဲ့ အမဲရိုး တေခ်ာင္းသာ ေျမႀကီးထဲမွာ က်န္ခဲ့ရတာ ... ။

ဘာရယ္မွ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ ပန္ပန္႔ ကဗ်ာေလးက အမ်ားႀကီး အေတြးေတြ ရသြားေစပါတယ္ ... ။
ေက်းဇူးပါ ပန္ပန္ ... ။

sisain said...

လွတယ္ :)

ထြန္း said...

ဆီပံုးမေတြ ့လို ့ ဒီမွာ ေအာ္ခဲ့တယ္ေနာ့

Marry Chris Must! ahhh .. :-P chorry! Merry Christmas !

Winkabar said...

ဆီဗံုးေပ်ာက္ေနတာႀကာေနျပီေနာ္။ လာသြားတယ္အစ္မေရ။ ေနေကာင္းရဲ႕လား။ အစ္မလည္းေပ်ာက္ေနသလိုပဲေနာ္။
Merry Christmas ပါအစ္မေရ။

Ka Daung Nyin Thar said...

Merry X'Mas to you!!

လက္ေဆာင္မေပးရင္ေတာ့ အေတြ႔ပဲ ဟြန္း

kay said...

ပန္ပန္ေရ..စာပန္းခ်ီေလး ကေတာ့..ထံုးစံအတိုင္း..လက္ထြက္ စစ္စစ္ကေလး ပဲ.. း)
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ခရစ္စမတ္ ကာလ နဲ႕ ႏွစ္သစ္ ဆုမြန္ ေခၽြလိုက္တယ္။ ( ေကာက္ၾကည့္)

Chaos said...

မပန္ေရ
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ခရစ္စမတ္ေလးျဖစ္ပါေစ

Anonymous said...

ပန္ေရ...ပန္႔Blogရဲ႕ပံုမွန္ဧည္႕သည္ေပမယ့္ commentကေတာ႔ ပထမဆံုးေရးျဖစ္တာပါ...စုတ္ဖြားေလးက ေမ်ွာ္လင္႔ခ်က္ေတြနဲ႔ အားက်မခံအ႐ုိးပင္ေလးစိုက္ထားတာမ်ားလား?ကေလးေလးက ကစားစရာကားကေလးေျမၾကီးထဲၿမွတ္ ကားပင္ေလးစိုက္တဲ႕TVေၾကာ္ျငာတခုထဲကလိုေပါ႔

ဒီဝုိင္း (D'vine) said...

စုတ္ဖြားေလးသနားပါတယ္။