ဖြဖြညင္သာ တိုး၀င္လာေသာ ရနံ႕က စိမ္းမေနပါ။ ေဟာ ဟိုမွာ လမ္းမေပၚမွာ ျဖာက်ေနတာ ေရႊ… ေရႊေရာင္ေတြ။
မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႕။ ဘယ္လိုမွ လွမ္းမမီသာတဲ့ အပင္ျမင့္ျမင့္ႀကီးေပၚမွာ ၀င္း၀ါေနေသာ အဆုပ္အခက္မ်ား။ ေလထဲမွာ သိမ့္သိမ့္ဖြဲဖြဲ ၀ဲပ်ံေနတဲ့ ေဟာဒီရနံ႕ပိုင္ရွင္က ပိေတာက္ပန္းလား။ ဒါ ေတြ႕ဖူးေနက် ပိေတာက္ပင္မ်ိဳးမွ ဟုတ္ရဲ႕လား။ ဒါေပမယ့္ ျပာေသာေကာင္းကင္ စိမ္းေသာသစ္ခက္ေတြၾကား ရဲရဲတင္းတင္း ပြင့္ေနတာ ပိေတာက္မွ ပိေတာက္စစ္စစ္။
မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႕။ တစ္ႏွစ္မွာ ဒီတစ္လ၊ တစ္လမွာ တစ္ရက္တည္း ဆို။ ရာသီေတြ အခ်ိန္ေတြ ေနရာေတြ ဆိုတာ ဘယ္သူက စသတ္မွတ္ခဲ့သလဲ။ ျမန္မာေတြ ႏွစ္သစ္မကူးေသးဘူး။ တူးပို႕တူးပို႕သံလည္း မၾကားရဘူး။ စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ ေျပာရရင္ တန္ခူးလဆုိတာ ကိုယ့္စာၾကည့္စားပြဲေပၚမွာ ေထာင္ထားတဲ့ ျပကၡဒိန္ထဲက ဘာသာစကားမွာကို မပါဘူး။ ဒါက ေရစိမ္းေျမစိမ္း မဟုတ္လား။ ဒါျဖင့္ ဒီပိေတာက္ေတြ ဘာလို႕ ဒီအခ်ိန္မွာ ပြင့္ေနရတာလဲ။
မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႕။ ဒီပိေတာက္ေတြက ဘာလို႕ ဒီေနရာမွာမွ ပြင့္ေနရတာလဲ။ ပိေတာက္ပန္းကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ႀကိဳဆိုတဲ့အေလ့အထ မရွိသူေတြၾကားမွာ။ အမႈိက္သိမ္းသူေတြက ဒီအခ်ိန္ဆို ေခါင္းရႈပ္ေနမယ္။ တခ်ိဳ႕က ၀တ္မႈန္၀တ္ဆံရနံ႕ေတြ ယားယံမွာစိုးလို႕ ေရွာင္ကြင္းၾကမလား။ ဟုိမွာ.. လမ္းမမွာ ၀တ္ဆံေတြ ပြင့္ဖတ္ေတြ ေျမအလူးလူး ျပားျပား၀ပ္ လို႕။ ေကာင္းကင္ကလည္း အံု႕ေနျပန္ၿပီ။ မိုးရြာေတာ့မလား။ မနက္ျဖန္ဆိုရင္ လမ္းမက ေရႊေရာင္ေတြ ေပ်ာက္သြားေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕။
မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႕။ ပိေတာက္ရနံ႕ေတြကို အိပ္မက္ထဲထိ ရိႈက္သြင္းမိခဲ့သူဟာ ေရႊေရာင္၀င္းလက္ခဲ့တဲ့ ရင္ခုန္သံေတြကို လြယ္အိတ္အေဟာင္းေလးနဲ႕အတူ တိုင္မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားလိုက္ပါကြယ္။ ပန္းေတြက မပြင့္ခင္ကတည္းက ပိေတာက္လို႕ သတ္မွတ္ခံခဲ့ရၿပီ။ မေၾကြခင္ကတည္းက ေဟာင္းႏွင့္ၿပီ။ တဒဂၤေတြကို တဒဂၤထဲမွာပဲ သိမ္းထားလိုက္ပါ။ အသစ္ အသစ္ ခဏငယ္ေတြတိုင္းဟာ ၿပိဳဆင္းေနတဲ့ ႏွလံုးေသြးေတြနဲ႕အတူ လည္ပတ္ စီးဆင္းသြားမွာပါ။
ဟိုမွာ…. ပိေတာက္ေတြ အခိုင္လိုက္ အေထြးလိုက္ မတားႏိုင္ မဆီးႏိုင္ တစစီ တဖဲ့စီ တစိမ့္စိမ့္ သိမ့္သိမ့္ လိႈက္ေၾကြေနၿပီးမွပဲကြယ္။ ရာသီေတြ အခ်ိန္ေတြ ေနရာေတြ အမွားေတြ အလြဲေတြ… ထား.. ခဲ့.. ေတာ့.. ေလ။ ႏြမ္းေၾကြျခင္းက လြတ္ေျမာက္ခ်င္ရင္ေတာ့ ပန္းဘာသာစကားရဲ႕ နယ္နိမိတ္ျပင္ပမွာပဲ ဖူးပြင့္ေစလိုက္ပါကြယ္။ မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႕။။
ပန္ဒိုရာ
(၂၀၀၉ ဒီဇင္ဘာေလာက္က စတင္ေရးသား။ ၂၀၁၀ ဧပရယ္ ၉ အေခ်ာသတ္။)
မွတ္ခ်က္။ ။ မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႕ ဆိုေသာ စာသားကို ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ပိေတာက္ပန္းကဗ်ာ ပထမဆံုးစာေၾကာင္းမွ ယူပါသည္။
1 week ago
.jpg)
Posts
15 comments:
အင္းအင္း.....
မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႕။ ဒီပိေတာက္ေတြက ဘာလို႕ ဒီေနရာမွာမွ ပြင့္ေနရတာလဲ။ ပိေတာက္ပန္းကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ႀကိဳဆိုရေကာင္းမွန္း မသိခဲ့သူေတြၾကားမွာ။
i don't mean to offend you but if you are living different country,other than myanmar,where the people don't know about thingyan and padauk togther.
what do you expect from them?
I think Padauk trees can be seen most of south east asia.
Shouldn't we appreciate at least you can get essences of padauk and feel while they bloom even though u are not in Myanmar?
Apologize if i take the wrong defination different from what you want to say in that post.
Dear Anonymous,
Yeah.. your views did not reflect what I intended to say. Anyway, your feedback is appreciated and I amended some words to prevent other people from misinterpreting that para.
FYI, I started writing this essay some months ago, which was not a usual timing for us to see such flowers blooming in our native country.
Anyway, this is purely an artistic essay and I was trying to say something else. Please don't read the facts or please don't interpret it politically. Hope you can allow me to use a poetic licence here. :)
Best,
Pan
တူလိုက္တာ... မပန္လိုပဲ ခံစားမိဘူးတယ္....
လြမ္းလိုက္ပါဘိေတာ့တယ္ဗ်ာ-
ခူးလို ့လည္းမရဘူးထင္ရဲ ့
ဒဏ္ေငြေၾကာက္လို ့ပါ-
ဓါတ္ပံုကေလးေတြထပ္တူခံစားသြားပါတယ္ဗ်ာ-
ပိေတာက္ပန္းနံ႔ရရင္ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးတမည္ ခံစားရတယ္။ အဲဒီရက္က ပိေတာက္ပင္တန္းေအာက္ ျဖတ္လာရင္း ပန္းအေႂကြေတြကို ဓါတ္ပံု႐ိုက္လာမိေသးတယ္။
ကိုတန္ဖိုးထားတဲ့ အရာတခုကို
တၿခားသူေတြ က တန္ဖိုးမထားတဲ့ အၿပင္ အေႏွာက္အယွက္ ေပးတယ္ထင္ေနတာကို
ၿမင္ရတဲ့
ခံစားခ်က္ က ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါတယ္
I have once written a poem for the flowers that bloom in the same country which you mentioned in your post. In my poem, I included both pa-dauk and kha-yay. Whenever I see the blossom of these flowers, I can’t help noticing the difference in the extent of appreciation they ( the flowers ) get from the people here and back home. No hard feelings for the situation but simply sympathize the flowers from the poetic point of view. When I read your post this morning, I felt the same sentiment like when I wrote that poem. (May be I am a home-sick! :D)
And I got the similar feedback from one of my friends too.
ဒြတ္ခပဲ...
ပိေတာက္ ပိေတာက္...
အဘိဓၶာန္ေတြ ေကာက္ေကာက္္လွန္ၾကေတာ့လည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး...
ဘာသာစကားေတြ ကိုးကားၾကေတာ့လည္း အဖံုဖံု...
ရင္ခုန္သံခ်င္းကလည္း ဘက္ဂေရာင္းတီးလံုး မတူ...
ခူးခ်င္တဲ့သူေတြကေတာ့ ရေအာင္ ခူးၾကမွာပါပဲ...
(တခါတခါ...
ဘာသာစကား တူသူေတြခ်င္းေတာင္
အေရာင္ကန္းသူနဲ႕ မကန္းသူ ရွိေသးတာကိုး...
ရင္ခုန္သံနဲ႕ အဘိဓၶာန္ပါ ကြဲျပားေနမွေတာ့... ... ...
“သိတယ္မလား...”
မသိရင္... “ရွာဖတ္...” ... း)
အမ ပန္ေရ... အလြမ္းေတြကလတ္ဆတ္တုန္းမုိ႔ ထင္ပါရဲ့
အမေရးထားတာဖတ္ျပီး ပုိလုိသာလြမ္းသြားေတာ့တယ္။
မခူးခ်င္းစမ္းပါနဲ႔။???? မခူးခ်င္ပါဘူးေလ။ ပိေတာက္ဆုိတာမ်ိဳးက ခဲခဲလႈပ္ပြင့္ေနတာမွ လွမွာကုိးေလ။
ေလးစားခင္မင္လ်က္
မယ္ရာ
မခူးခ်င္ပါဘူးေနာ္... ဒီမွာမွမရွိတာ... ပိေတာက္ပန္းမၿမင္ရတဲ႔ႏွစ္ေတြ မ်ားေနၿပီဘဲ....
ခူးခ်င္တယ္ပန္ပန္ေရ ...
မေမကေတာ့ အဲဒီလို ပိေတာက္ေတြ ျမင္ေနရရင္ကို စိတ္ေျဖေက်နပ္ေနမိအံုးမွာ။
ပိေတာက္ဆိုတာနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ေတာင္ မျမင္ရတဲ့ေဒသမွာ ေရာက္ေနတာမို႔ ပိေတာက္ပန္း ဓာတ္ပံုေလးျမင္ရင္ကို လိုခ်င္ေနတယ္။ အပြင့္တေ၀ေ၀နဲ႔ အပင္လိုက္ျမင္ရင္ေတာ့ ပိုခူးခ်င္မိအံုးမယ္ ထင္တာပဲ။
မပန္ေရ......
သိပ္ဖတ္လို႔ေကာင္းတဲ့ အက္ေဆးေလးတစ္ပုဒ္ပဲဗ်ာ...။
ဒီမွာလည္း႐ွိတယ္ေျပာၾကေပမယ့္ အျပင္ထြက္ခဲတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ တစ္ခါမွမေတြ႔ဖူးေသးဘူးေလ...။
အဲ့ဒီခ်စ္စရာ အ၀ါေရာင္ပန္းပြင့္ေလးေတြ အပင္မွာေ၀ေနတာကိုေရာ...... ေျမမွာျပန္႔က်ဲေႂကြေနတာကိုေရာ ျမင္ရရင္သေဘာအရမ္းက်တာ....တစ္ကယ္ဗ်.....။
ႏွစ္သစ္မွ ႐ႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစခင္ဗ်ာ....။
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
ဖတ္႐ႈခံစားသြားတယ္ဗ်ိဳ႕
ေရႊေရာင္၀င္းလက္ခဲ့တဲ့ ရင္ခုန္သံေတြကို လြယ္အိတ္ အေဟာင္းေလးနဲ႕အတူ တိုင္မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားလိုက္ပါ တဲ႔လား ပန္ပန္..။
အမေတာ႔ ပုခုံးထက္မွာ အျမဲလြယ္ထားမိၿပီ။
Post a Comment