ေမွာ္အိမ္မက္ေတြထဲမွာ မသိစိတ္ကို လုိက္မွ်ားသူ

Kafka on the Shore အေၾကာင္းကိုေတာ့ ဒီေနရာမွာ ေျပာျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဟာရူကီ မူရာကာမိရဲ႕ အေရးအသားေတြ အေတြးအေခၚေတြက တကယ့္ကို ထူးျခားဆန္းသစ္ၿပီး ဆြဲေဆာင္အားေကာင္းလွတယ္။ ႏွစ္သက္မိတဲ့ သူ႕ရဲ႕ တျခား၀တၳဳေတြအေၾကာင္း ဆက္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ မေျပာခင္ မူရာကာမိဟာ စာေရးသားျခင္းကို ဘယ္လိုစီမံခန္႕ခြဲသလဲ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို အရင္ ေ၀မွ်ခ်င္ပါေသးတယ္။

ပံု ဒီက

မူရာကာမိ က ၀တၳဳရွည ္(novel) နဲ႕ ၀တၳဳတို (short story)ေတြကို တစ္လွည့္စီ ေရးေလ့ရွိတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ Blind Willow, Sleeping Woman ၀တၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္ရဲ႕ အမွာစာမွာ သူက ေျပာထားခဲ့တယ္။ အရွင္းဆံုးေျပာျပရရင္ ၀တၳဳရွည္ ေတြကိုေရးရတာ စိန္ေခၚမႈတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ၀တၳဳတို ေရးရတာကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈပါတဲ့။ ၀တၳဳရွည္ေရးရတာက ေတာအုပ္ကို စိုက္ပ်ိဳးရသလိုဆိုရင္ ၀တၳဳတိုက်ေတာ့ ဥယ်ာဥ္ကို စိုက္ပ်ိဳးရသလိုပါပဲလို႕ သူက ဥပမာေပးထားပါတယ္။ အဲဒီျဖစ္စဥ္ႏွစ္ခုကလည္း တစ္ခုကိုတစ္ခု အျပန္အလွန္ ျဖည့္စြက္ေပးေနၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကို သူ တန္ဖိုးထားပါတယ္တဲ့။ ေတာအုပ္စိမ္းထဲမွာ လူေတြကို အရိပ္ေပးတဲ့ အပင္ေတြနဲ႕ ပင္ေျခမွာ ေရာ္ရြက္၀ါေျခာက္ေတြနဲ႕ သစ္ရြက္ေတြၾကား ျဖတ္တိုက္လာတဲ့ ေလႏုေအးနဲ႕ တန္ဆာဆင္ထားသလို ပန္းဥယ်ာဥ္ထဲမွာက်ေတာ့လည္း ပန္းပြင့္ေတြ ပ်ားပိတုန္းေတြနဲ႕ ရာသီအေျပာင္းကို ေဖာ္က်ဳးၿပီး တစ္မ်ိဳး တင့္တယ္ေနျပန္တယ္။

မူရာကာမိရဲ႕စတိုင္က ၀တၳဳရွည္ ခရီးရွည္ႀကီးတစ္ခု ၿပီးသြားတိုင္းမွာ ခဏနားတဲ့အေနနဲ႕ ၀တၳဳအတိုတခ်ိဳ႕ ေရးပါတယ္ တဲ့။ ၀တၳဳရွည္ေရးေနခ်ိန္မွာ ၀တၳဳတိုေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ၾကားေဖာက္မေရးဘူး။ အဲဒီလိုပဲ ၀တဳၳတိုေတြ ေရးေနခ်ိန္မွာလည္း အတုိေတြကိုပဲ ဆက္တိုက္ေရးသြားတယ္ အရွည္ဘက္ကို ဦးမလွည့္ပါဘူး တဲ့။ ၀တၳဳရွည္နဲ႕ ၀တၳဳတို ေရးတဲ့အခါ လႈပ္ရွားရတဲ့ ဦးေႏွာက္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြဟာ မတူပါဘူး တဲ့။ တခါတေလက်ေတာ့ တစ္ဖက္ကေန တစ္ဖက္ကို ခ်န္နယ္ အကူးအေျပာင္းအတြက္ အခ်ိန္နည္းနည္း ယူရပါတယ္ တဲ့။

တခါတေလက်ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ၀တၳဳတိုေတြဟာ ၀တၳဳရွည္ေတြ ေရးဖို႕အတြက္ ပံုစံငယ္ (prototype) ေလးေတြ ျဖစ္ေနျပန္သတဲ့။ တကယ္ပါပဲ။ သူ႕ရဲ႕ ၀တၳဳတိုတခ်ိဳ႕မွာ ၀တၳဳရွည္ထဲက နိဒါန္းေလးျဖစ္ျဖစ္ အိုင္ဒီယာေလးျဖစ္ျဖစ္ ထင္ဟပ္ေနတာေတြ သတိထားမိတယ္။ ဥပမာတစ္ခု ေျပာရရင္ Blind Willow, Sleeping Woman ထဲမွာပါတဲ့ Firefly ဆိုတဲ့ ၀တၳဳတိုေလးဟာ သူ႕ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ Norwegian Wood အငယ္စားေလးလို ျဖစ္ေနတာကို ဖတ္မိပါတယ္။

၀တၳဳတိုေလးေတြကို ေရးတဲ့အခါမွာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ျမန္ျမန္ၿပီးတာရယ္ အေသးစိတ္ေလးေတြကို အႏုစိတ္ ျခယ္မႈန္းႏုိင္တာရယ္ပါ လို႕ သူက ဆိုပါေသးတယ္။ သူက တစ္ပတ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူေရးရင္ ေတာ္ရုံအရည္အေသြးနဲ႕ ၀တၳဳတိုတစ္ပုဒ္ အၾကမ္းရၿပီတဲ့။ ေနာက္မွေတာ့ ထပ္ခါထပ္ခါ ျပင္တာေပါ့ေလ။ ၀တၳဳရွည္ကေတာ့ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ပံုအပ္ ႏွစ္ျမဳပ္ၿပီး တစ္ႏွစ္-ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ခ်ီတက္ေရးသားရတဲ့ မာရသြန္ခရီးရွည္ပါပဲ တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ သူက ၀တၳဳတိုေတြေရးျခင္းဟာ ၀တၳဳရွည္ေတြၾကားမွာ ခဏျခားေပးထားတဲ့ လိုအပ္တဲ့ အေျပာင္းအလဲလို႕လည္း ျမင္ပါတယ္တဲ့။

မူရာကာမိရဲ႕ အေရးအသားေတြကို ျမန္မာျပန္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ထားတာ ရွိမရွိ မသိပါဘူး။ Blind Willow, Sleeping Woman ထဲမွာပဲ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ Ice Man ဆိုတဲ့ ၀တၳဳတိုေလးကိုေတာ့ The New Yorker မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ လင့္ခ္ကို အင္တာနက္ထဲမွာ ရွာေတြ႕တာနဲ႕ ေတဇာ (လေရာင္လမ္း) ကို ေပးၿပီး ဘာသာျပန္ဖို႕ တိုက္တြန္းခဲ့ပါေသးတယ္။ ျမည္းစမ္းခ်င္ရင္ ဒီေနရာမွာ ဖတ္ၾကည့္လို႕ရပါတယ္။


(စိတ္၀င္စားၾကရင္ သူ႕၀တၳဳေတြအေၾကာင္း မွတ္စုေတြကို ျမန္ျမန္ဆက္ေရးပါမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ ျဖည္းျဖည္းဆက္ပါမယ္။ း))

ပန္ဒိုရာ