ျမဴေတြလိုပဲ လွေတာ့လွတယ္

ဘ၀ဆိုတာ
ဒီဇင္ဘာရဲ႕ အိမ္ျပန္လမ္းစလို
တခ်ိန္လံုးေပ်ာက္ရွေနတာမ်ိဳးေတာ့
မျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့ဘူးေပါ့ကြာ
ေဆာင္းတြင္းေရာက္ေတာ့လည္း
အနာေတြကယဥ္းလာတတ္တယ္မဟုတ္လား
တေႏြလံုး ေႏြခိုေနခဲ့တဲ့ေကာင္
ညဆို၀င္း၀င္းေတာက္တဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႕
ႏွင္းေတာထဲသိမ္းျမွဳပ္ထားတဲ့ ေျခရာဖြဖြေတြနဲ႕
ရြက္ေၾကြေတြၾကား ေဆာ့ကစားတတ္တဲ့ေကာင္
ဒီႏွစ္က်မယ့္ ႏွင္းေတြလည္း ေဖြးေဖြးစင္ေနဦးမွာပဲ
ေဆာင္းပင္အိုအကိုင္းေတြက ထြက္က်လာတဲ့
သစ္ရြက္ေဟာင္းေတြလည္း ၀ဲလြင့္ေနဦးမွာပဲ
မနက္မနက္ဆို ျမင္ကြင္းေတြလည္း မႈန္မႈန္ေ၀လို႕
ေဆာင္းကိုျခယ္သထားတဲ့ အေရာင္ဆိုတာ
ေငြ႕ရုံေလးေငြ႕ေနတဲ့ အျဖဴေရာင္သက္သက္ပါပဲ
ေနာင္ႏွစ္ေႏြဦးရဲ႕ ပုရစ္ဖူးကေလးကေတာ့ မင္းေရွ႕မွာ…
ဟိုမွာေနေရာင္လာေတာ့ ျမဴေတြပါးလ်သြားခဲ့ၿပီ
ဟိုမွာအခ်ိန္ေတြလည္း မိုးတိမ္ေတြလိုလြင့္သြားခဲ့ၿပီ
ေဆာင္း၀တ္ရုံရဲ႕ သားေမြးေတြ တခ်ိန္က ႏူးညံ့ခဲ့တာ
ေဆာင္းလက္သည္းစူးစူးေတြလည္း မာေက်ာလတ္ဆတ္ခဲ့တာ
ထိုးေဖာက္စြမ္းေတြနဲ႕ ခ်ိဳးေဖာက္စြမ္းေတြနဲ႕
အမွန္ေတာ့ ျခစ္ရွမိရုံ ေသြးစို႕သြားခဲ့ရုံကေလးပဲေပါ့
ဒဏ္ရာေတြဟာ စိမ့္စိမ့္ေအးျမခဲ့ပါရဲ႕ ေၾကာင္ကေလး၀ါ၀ါ။

ပန္ဒိုရာ