ခိုင္စိုးလင္းစီစဥ္တဲ့ အျပာေရာင္ဝန္ေဆာင္မႈ (Bluish Business) e-book ထြက္ပါၿပီ။ မ်က္ႏွာဖံုးပံုေတြကို သူရိန္ရဲျမင့္ေရးဆြဲၿပီး အတြင္းသရုပ္ေဖာ္ပံုေတြကို ပန္ဒိုရာေရးဆြဲပါတယ္။ ခုိင္စိုးလင္းက စာျပင္ေနရာခ်ပါတယ္။
ေကာင္းကင္ကို၊ ကိုကိုသက္၊ ကိုမ်ိဳး၊ ေက်ာ္ညိဳေသြး၊ ၾကည္သက္ဟန္၊ ခုိင္စိုးလင္း၊ ခ်စ္ၾကည္ေအး၊ ခ်ိဳပိန္းေနာင္၊ ညီဇံလွ၊ ညိဳမင္းခ၊ ေနျမဲ၊ ပန္ဒိုရာ၊ ဖိုးခြား၊ မအိ၊ ေမာင္ယုပိုင္၊ မိုးလိႈင္ည၊ မိႈင္း(ေဆး-၂)၊ မွဴးဒါရီ၊ ရင္ခြင္ရွိန္း၊ လင္းဒီပ၊ သက္ေထြး၊ သက္ေဝ၊ ဟယ္ရီလြင္၊ ေအာင္ၿဖိဳး၊ အိျႏၵာ၊ ၾသၿမိဳင္ တို႕ပါဝင္ေရးသားထားၾကပါတယ္။
ဒီလင့္ခ္မွာ ေဒါင္းလုတ္ ယူႏိုင္ပါတယ္။
http://www.mediafire.com/?2zmblq2hqocy4qt
ပန္ဒိုရာေရးသားတဲ့ နတ္သမီးပံုျပင္ နတ္သမီးအိပ္မက္ ဆိုတဲ့ ဝတၳဳတိုတစ္ပုဒ္နဲ႔ အသစ္ေရးထားတဲ့ ေနမဝင္ေတာင္တန္းမ်ား ေဒါင္လိုက္ေရြ႕လ်ားတတ္သည္ ဆိုတဲ့ ဝတၳဳတိုတစ္ပုဒ္ကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
နတ္သမီးပံုျပင္ နတ္သမီးအိပ္မက္ ကေတာ့ ၂ဝဝ၉ ေအာက္တိုဘာလထုတ္ သံလြင္အိပ္မက္အင္တာနက္မဂၢဇင္း
နဲ႔ ၂ဝ၁၁ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ ဖူးငံုမဂၢဇင္းတို႔ မွာ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးပါတယ္။
“ေနမဝင္ေတာင္တန္းမ်ား ေဒါင္လိုက္ေရြ႕လ်ားတတ္သည္” ဆိုတဲ့ ဝတၳဳတိုကို ေအာက္မွာလည္း ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္။
--
ေနမဝင္ေတာင္တန္းမ်ား ေဒါင္လုိက္ေရြ႕လ်ားတတ္သည္
(၁)
“ဒါဆို သမီးက တေလွ်ာက္လံုး ဒီအလုပ္ကို လုပ္ခဲ့တာေပါ့”
“ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြန္မရဲ႕ ေလွ်ာက္လႊာထဲမွာ ေရးထားတဲ့အတိုင္းပါပဲ”
ေလေအးစက္တပ္ထားေသာ အခန္းထဲတြင္ လိုအပ္သည္ထက္ ပိုၿပီး ေအးစက္ေတာင့္တင္းသြားခဲ့ေသာ အလုပ္အင္တာဗ်ဴးတစ္ခု ရွိခဲ့သည္။ အလုပ္ေလွ်ာက္လႊာမ်ားကို စိစစ္ေသာ ဝန္ထမ္းတို႔၏ မေစ့စပ္မႈေပလား သတိမထားမိလို႔ေပလား၊ လူအမ်ား အျမင္အၾကည္လင္စရာ ေနာက္ခံသမုိင္းရွိခဲ့ေသာ ထိုမိန္းကေလးက အင္တာဗ်ဴးခန္းထဲ ဝင္ခြင့္ရခဲ့သည္။ မ ကေတာ့ မိန္းကေလး၏ ကံေကာင္းမႈဟုသာ ေနာက္ပိုင္းကာလမ်ားတြင္ မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါသည္။
မိန္းကေလးက ကိုယ္ေရးရာဇဝင္ကို ေျပာျပစဥ္ အားလံုး ဆြံ႔အတိတ္ဆိတ္သြားခဲ့ရသည္။
အမ်ိဳးသားတစ္ဦးကေတာ့ ထပ္မံ ေမးျမန္းခဲ့သည္။
“ဒါဆို.. နည္းနည္းေတာ့ ရွင္းေအာင္ ေမးပါရေစ။ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ customer service ဆိုတာ အဲဒီလို KTV ေတြမွာက စားသံုးသူေတြကို ေဖ်ာ္ေျဖမႈေပးရတာလည္း ပါတယ္ မဟုတ္လား”
“ေဖ်ာ္ေျဖမႈ ဆိုတာ”
“စားသံုးသူေတြ ေဘးနား ဝင္ထုိင္ၿပီး သီခ်င္းအတူတူ ဝင္ဆိုေပးတာမ်ိဳး၊ စားစရာေသာက္စရာ ကမ္းေပးတာမ်ိဳး”
မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မပ်က္ဘဲ ဟုတ္ပါတယ္ အဲဒါေတြအကုန္ လုပ္ရတာေပါ့ ဟု ခပ္တည္တည္ ေျဖလိုက္ေသာ မိန္းကေလးကို မ သည္ စိတ္ထဲက သေဘာက်သြားခဲ့သည္။ အန္ကယ္တို႔လည္း ေရာက္ဖူးမွာပါ အဲဒီအလုပ္မ်ိဳးက အဲဒီလိုပါပဲရွင့္ ဟု ေနာက္ဆက္တြဲ ထပ္ေျပာလိုက္တာကေတာ့ သိပ္ၿပီး မမႈသလို ျဖစ္ေနမလား။ သူလုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ဟာ ရွက္စရာ ဒါမွမဟုတ္ မအပ္မရာလို႕ ခံယူထားတာမ်ိဳးေရာ ရွိပါရဲ႕လားဟု မ က စိတ္ထဲတြင္ ႀကိတ္ကာ ေမးခြန္းထုတ္ေနခဲ့သည္။
“ကဲပါ အန္ကယ္တို႔ နည္းနည္း ပိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရေအာင္၊ သမီးလုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ငန္းအေတြ႔အႀကံဳက အဲဒီလို အတူထိုင္ သီခ်င္းဆိုေပးတာမ်ိဳးေတြထက္ ပိုတဲ့ အလုပ္ေတြေရာ ရွိခဲ့သလား”
“ဒီေမးခြန္းကိုေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ကၽြန္မ ကန္႔ကြက္ပါတယ္။ ဒါက ရဲစခန္းမွာ စစ္ခ်က္ယူေနတာလည္း မဟုတ္ဘူးေလ။ အဲဒီေလာက္အထိေတာ့ ကၽြန္မတို႔နဲ႕ မဆိုင္ေတာ့ဘူးထင္တယ္”
ေနာက္ထပ္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးေမးေသာ ေမးခြန္းကိုေတာ့ မိန္းကေလးက ဘာမွျပန္မေျဖခင္ မ, က ၾကားဝင္ကာ စကားျဖတ္ခဲ့သည္။ မိန္းကေလးကေတာ့ ဒီစကား တစ္ခြန္းသာ ဆုိခဲ့သည္။
“ကၽြန္မ ဘယ္လိုမ်ိဳးအထိ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း လုပ္ခဲ့တယ္ မလုပ္ခဲ့ဘူး ဆိုတာ အန္ကယ္တို႔ ထင္ခ်င္သလို ထင္ႏိုင္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ကၽြန္မ အဲဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ မလုပ္ခ်င္ေတာ့လို႔ အားတဲ့အခ်ိန္မွာ သင္တန္းေတြ ေအာင္ေအာင္တက္ၿပီး ဒီအလုပ္မ်ိဳးကို လာေလွ်ာက္ခဲ့တာပါ။ ကၽြန္မ လိုရမယ္ရ ေဆးစစ္ထားတဲ့ မွတ္တမ္းေတြကိုလည္း အလုပ္ရွင္ေတြ စိတ္ထဲရွင္းေအာင္ ယူလာခဲ့ပါတယ္။ အန္တီတို႔ အန္ကယ္တို႔ ေက်နပ္လို႕ အလုပ္ခန္႔ရင္ ကၽြန္မ တာဝန္ေက်ပြန္ေအာင္ လုပ္မွာပါ။ အဆင္မေျပဘူး ထင္ရင္လည္း ကၽြန္မက တျခားအလုပ္ေတြ လိုက္ေလွ်ာက္ဦးမွာပါ”
(၂)
ဆယ္တန္းမွာ ၃ ဘာသာဂုဏ္ထူး ထြက္ခဲ့သူ၊ အေဝးသင္တကၠသိုလ္မွ အီကိုႏွင့္ ဘြဲ႔ရခဲ့သူ၊ LCCI level 2 ေလာေလာလတ္လတ္ ေအာင္ထားသူ၊ သို႔ေသာ္ ဆယ္တန္း ေအာင္ကတည္းက တေလွ်ာက္လံုး ကာရာအိုေကဆိုင္ မွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့သူ၊ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းေသာ ေပါင္းစပ္မႈတစ္ခု၏ အေျပာင္းအလဲတစ္ေကြ႕တြင္ မ က အခြင့္အလမ္းတစ္ခု ဖန္တီးေပးခ်င္ခဲ့သည္။
“ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ဒီလုပ္ငန္းမွာ ေဒၚမမက ရွယ္ယာ အမ်ားဆံုးဝင္ထားသလို စီမံခန္႕ခြဲတဲ့ အမႈေဆာင္ ဒါရိုက္တာဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ား သင့္ေတာ္တယ္ထင္လို႔ ဆံုးျဖတ္ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က မကန္႔ကြက္ပါဘူး၊ တကယ္ကေတာ့ အခုရာထူးက လက္ေထာက္စာရင္းကိုင္ ဝန္ထမ္းသက္သက္ ဆိုရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဝင္ၿပီး အင္တာဗ်ဴးျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ေဒၚမမရဲ႕ ကိုယ္ေရးအရာရွိအျဖစ္လည္း သံုးခ်င္သံုးမယ္ဆိုလို႔သာ သူ႔ရဲ႕ အက်င့္စာရိတၱကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကူညီ အကဲျဖတ္ေပးတာပါ”
လက္ေထာက္စာရင္းကိုင္ တစ္ဦး အျဖစ္ေသာ္လည္းေကာင္း မ ကို အနီးကပ္ ကူညီေပးရမည့္ ဝန္ထမ္း တစ္ဦးအျဖစ္လည္းေကာင္း “ေမသီရိမြန္” ဟု အမည္ရေသာ ထိုမိန္းကေလး ကို အလုပ္ခန္႔ခဲ့သည္။ မ, သည္ စူးစမ္းလိုစိတ္ကို ႏႈတ္ခမ္းဝမွာ နာနာကိုက္ရင္း မွန္သည္ဟုထင္မိေသာ ေျခတစ္လွမ္းကို ေရွ႕ကိုတိုးခဲ့သည္။ လာေလွ်ာက္သူေတြထဲမွာ ထိုမိန္းကေလးက ထူးထူးျခားျခား အရည္အခ်င္း သာလြန္ေနသူမို႔ ေရြးခ်ယ္ရတာ မဟုတ္မွန္းလည္း ေသခ်ာလွသည္။ သို႔ေသာ္ မိန္းကေလးတစ္ဦး၏ အေရးပါသည့္ ဘဝအေျပာင္းအလဲမွာ ကိုယ့္ဘက္က အထူးနစ္နာစိုက္ထုတ္ရမႈလည္း မရွိဘူးဆိုလွ်င္ မိန္းမခ်င္းအေနျဖင့္ မကူညီသင့္ဘူးလား။ စြန္႔စားမႈဆိုတာေတြေတာ့ ရွိေကာင္းရွိမည္။ ဒီမိန္းကေလး ဘယ္ေလာက္အထိ ႀကံ႕ႀကံ႕ခံႏိုင္မလဲ။ မ, ကိုယ္တိုင္ေရာ ဘယ္ေလာက္ ေတာင့္ခံကာ ေထာက္ကူႏိုင္မည္လဲ။
(၃)
“သူနဲ႔တြဲလုပ္ရမယ္ဆိုရင္ ရွက္စရာႀကီး.. အန္တီရယ္။ အတူတူသြားရလာရတဲ့အခါ တျခားလူေတြက သမီးတို႔ကို သူ႔လိုပဲလို႕ထင္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
သတင္းသည္ ပါးစပ္ေပါက္မ်ားမွ တဆင့္ ဗိုင္းရပ္စ္ကဲ့သို႕ ျပန္႔ႏွံ႔သည္။ အသစ္ခန္႔လိုက္တဲ့ ဝန္ထမ္းမိန္းကေလးရဲ႕ ေနာက္ခံဇာတ္ေၾကာင္းဟာ ဒီလိုဒီလို ဆိုပဲ ..တဲ့။ မ, သည္ ဒီစကားေတြကို ၾကားလာေသာအခါ ထူးၿပီး မအံ့ၾသေတာ့ပါ။ ဒါေတြဟာ မ,ရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတြက္ တာဝန္ယူေျဖရွင္းရမည့္ ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးသား အရာမ်ားစြာထဲက ပထမဆံုး တစ္ခုမဟုတ္လား။
သူက အခု အန္တီတို႔ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ျဖစ္သြားၿပီေလ။ ဒီကုမၸဏီမွာ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တာဝန္မေက်တာရွိရင္ အန္တီအေရးယူမွာေပါ့ ဟူေသာ ေျဖရွင္းခ်က္တစ္ခုျဖင့္ မ, ေရွ႕ဆက္ခဲ့သည္။ မ, သည္ လူသစ္တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား လုပ္ေနခဲ့ေသာ ဝန္ထမ္းမ်ားကို အေႏွာင့္အယွက္လည္း မျဖစ္ေစလို။ လူတို႔ သတ္မွတ္ထားေသာ အက်င့္စာရိတၱဟူသည့္ စည္းေဘာင္မွ ေက်ာ္လြန္စြန္းထင္းခဲ့သည္ ဟူေသာ ဝန္ထမ္းအသစ္ကို ပိုအေရးေပးသလိုလည္း မျဖစ္ခ်င္၊ အခြင့္အေရးတန္းတူေပးသည္ ဆိုသည္မွာ အခြင့္အေရးပိုေပးသည္ မဟုတ္။
သို႔ေသာ္ အေရးအႀကီးဆံုးကေတာ့ ေဒၚမမ တစ္ေယာက္ လူေရြးမွားသြားၿပီ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွားသြားၿပီ လို႔လည္း လံုးဝ အျဖစ္မခံႏိုင္။
(၄)
“လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘဝနဲ႔ခ်ီတဲ့ အေျပာင္းအလဲတစ္ခုအတြက္ ဆံုးျဖတ္ရတဲ့အခါ ဘယ္ေလာက္အထိ စိတ္ဓာတ္ခုိင္မာႏိုင္မလဲ။ အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ဘဝအေမွာင္တစ္ခုကေန အလင္းဘက္ေျပာင္းေတာ့မယ္ ဆိုရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ရိုက္ခတ္မႈကို ဘယ္ေလာက္အထိ သည္းခံႏိုင္မလဲ”
ေမာင္ႏွင့္ မ,တို႔ သည္ မည္သည့္ကိစၥမဆို အခ်င္းခ်င္း တိုးတိုးေဖာ္တိုင္ပင္ဘက္။ မ,၏ ေအာင္ျမင္မႈအားလံုးသည္ ေမာင္ႏွင့္သက္ဆိုင္သလို ေမာင့္ေအာင္ျမင္မႈမ်ားသည္လည္း မ,၏ အစိတ္အပိုင္းမ်ားပင္။
“ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာ ဂ႐ုစိုက္ဖို႔လည္းလိုတယ္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈဖို႕လည္း လိုတယ္”
ေမာင္က အဲသည္လို စဥ္းစားေတြးေတာစရာ မွတ္ခ်က္ေတြကို ခ်တတ္သည္။
“ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာက ကိုယ့္ေျခလွမ္းေတြ ဘယ္ေနရာကို လွမ္းေနတယ္ဆိုတာ ကိုယ္ျပန္သံုးသပ္ႏိုင္ဖို႔၊ လ်စ္လ်ဴ႐ႈဖုိ႔ လိုတယ္ဆုိတာက ကိုယ္မွန္တယ္ထင္တဲ့ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ဆက္ေလွ်ာက္မယ့္ ေျခလွမ္းေတြကို အရွိန္ေလ်ာ့မသြားေစဖို႔”
မ, သည္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ေငြ႔ေငြ႔ခ်လိုက္ပါသည္။
“ပတ္ဝန္းက်င္ကိုယ္တိုင္က စိတ္ႏွစ္ခြ ျဖစ္ေနတတ္တာကိုး ေမာင္ရယ္၊ မေကာင္းတာကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေစတနာရွိသလို၊ လူတစ္ေယာက္ ေကာင္းလာမွာကို အျပစ္ပဲရွာၿပီး ဝန္တိုတတ္တဲ့ သဘာဝေတြကလည္း ရွိေနတယ္ေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မ ကေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းတစ္ခုထဲကို ေရာက္သြားေအာင္ ကူညီဖို႔ အဲဒီ မိန္းကေလးကို အလုပ္ခန္႔ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ခဲ့တယ္”
“တစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့ မ,ရယ္ လူအမ်ားေျပာေနတယ ္ဆိုတာက အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုေပၚ အေျခခံတာကိုး။ အမည္းစက္တစ္ခု ကတကယ္ ရွိခဲ့ၿပီေလ။ မ, က သူ႔အမည္းစက္ကို ကူညီၿပီး ဖ်က္ေပးခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ဆိုရင္လည္း သူ႔အေနအထိုင္ကို အမွန္အတိုင္း အကဲခတ္ႏိုင္ဖို႔ပဲ ေမာင္ ေျပာခ်င္ပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ မ, ကိုယ္တိုင္ကလည္း ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတဲ့အထဲမွာ အပါအဝင္ဆိုတာကို မေမ့နဲ႔ေလ”
ေမာင္သည္ တဖက္ကိုလွည့္ၿပီး မၾကာမီ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ မ ကေတာ့ ခ်က္ခ်င္း အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္။ မ ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ .. အင္း… သည္ဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ တစ္ေယာက္ေယာက္၏ ဘဝ ေကာင္းလာေစေရးအတြက္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာနဲ႕ အေတာ္အတန္ဆန္႕က်င္သင့္လွ်င္ ဆန္႕က်င္ဖို႔ပဲရွိတာေပါ့။
ၿခံထဲမွ စံပယ္ပန္းရုံေပၚကို ျဖတ္တိုးလာေသာ ညေလျပည္သည္ ျပတင္းေပါက္ကိုေက်ာ္ကာ တခန္းလံုးတြင္ သင္းပ်ံ႕ေသာ စံပယ္ပန္းရနံ႔မ်ား စြန္းထင္းသြားေအာင္ ျခယ္သလိုက္သည္။ ရနံ႔ဆိုသည္က ေမႊးသည္ျဖစ္ေစ နံသည္ျဖစ္ေစ အလြယ္တကူ တားဆီး၍ရသည္မွ မဟုတ္ပဲေလ။
(၅)
ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္မႈ ရွိလာေသာ အခ်ိန္တစ္ခုတြင္ ေမသီရိမြန္က သူ႔ဘဝ၏ အပိုင္းအစတခ်ိဳ႕ကို ေဝမွ်လာခဲ့သည္။
“အဲဒီ အလုပ္မွာ လုပ္ျဖစ္သြားတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ အစ္မေၾကာင့္ပါ၊ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေတာ့ မိသားစုမွာ ေငြရွာဖို႔ လိုအပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ မမက သူနဲ႔အတူ လိုက္လုပ္ဖို႔ ေျပာလာတယ္”
သူ႕ မမက အခုေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး ဆံုးသြားၿပီ ဟုဆိုသည္။ မိန္းကေလး၏ အစ္မသည္ ဘာေၾကာင့္ဆံုးပါးသြားခဲ့သလဲ၊ စိတ္မေကာင္းစရာ အေျခအေနတစ္ခုကို မ က ဆက္လက္ မတူးေဖာ္ခ်င္ေတာ့ပါ။ ကာရာအိုေက ဆိုင္သိမ္းခ်ိန္ေတြမွာ ဆိုင္ျပင္ပ အလုပ္ခြင္က ေတာင္းဆိုလာတတ္တဲ့ ဝန္ေဆာင္မႈမ်ိဳးေတြႏွင့္ ပတ္သက္လို႔့ေတာ့ မ သည္ မေမးျမန္းခဲ့။ မိန္းကေလးကလည္း ေျပာမျပခဲ့။
“အခုေတာ့ ကၽြန္မ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေငြေၾကးအတိုင္းအတာတစ္ခု ႐ွာေပးခဲ့ၿပီးၿပီ။ ကၽြန္မ ဘာလိုခ်င္တယ္ ဆိုတာကိုလည္း သိၿပီ၊ ကိုယ္လိုခ်င္တာကိုပဲ ရေအာင္ ဆက္လုပ္ေတာ့မယ္”
“ဒါဆို သမီးလိုခ်င္တာက ဘာလဲ”
“အရင္အလုပ္မွာလည္း ကၽြန္မ တာဝန္ေက်ေအာင္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြာျခားမႈေတြကို သိလာတယ္၊ ကၽြန္မလိုခ်င္တာက အစကေတာ့ လူရိုေသရွင္ရိုေသ ေနရာေလးတစ္ခု ဖန္တီးဖို႔ လို႔ ထင္မိတယ္ အန္တီ”
“ႏို႕.. မဟုတ္ဘူးလား”
“အဲဒီထက္ ပိုလာပါတယ္.. ပတ္ဝန္းက်င္ကို ထည့္တြက္တာထက္ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရိုေသခ်င္လာတယ္”
(၆)
ဒီကေန႔ညေနမွာ ေမာင္က မ,ကို ႐ုံးမွာ လာႀကိဳသည္။
“အင္း ပံုစံကေတာ့ စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာမဲ့ပံုပါ ရုပ္ရည္ကလည္း ဒီလိုယူနီေဖာင္းနဲ႔ ဝတ္ဆင္ထားေတာ့ တည္တည္တံ့တံ့ ျဖစ္ပါတယ္၊ မ, ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွားသြားမယ္လို႔ ေမာင္ကေတာ့ မထင္ပါဘူး”
အိမ္အျပန္လမ္းတြင္ ေမာင္က မွတ္ခ်က္ခ်သည္။ ေမာင္ ဒီမိန္းကေလးကို ႐ုံးဆင္း တံခါးဝမွာ ဆံုေတြ႕လိုက္ပံု ေပၚသည္။ ဝန္ထမ္းအမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြ ဒီေလာက္ အမ်ားႀကီးရွိပါလွ်က္ သူ႔ကို တန္းျမင္လုိက္႐ုံႏွင့္ မ, ေျပာေျပာေနသည့္ တစ္ေယာက္ဆိုတာ ေမာင္က ဘယ္လိုမ်ား ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါလိမ့္ ဆိုတာ မ, က အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ သေဘာမထားႏုိင္ခဲ့။
(၇)
တခါတရံတြင္ ကံၾကမၼာသည္ ေပ်ာ္စရာမဟုတ္ေသာ တိုက္ဆိုင္မႈတို႔ကို သယ္ေဆာင္လာတတ္သည္။ ထိုအထဲတြင္ အေျပာင္းအလဲတစ္ခုကို ကၽြမ္းဝင္စျပဳေစၿပီျဖစ္ေသာ မိန္းကေလးကုိ ခ်န္မထားခဲ့ပါ။
“ေမသီရီမြန္ ဆိုလို႔ ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔ အသည္းေလးပါလား တဲ့”
“ဒါ ဘယ္သူေျပာတာလဲ”
“အန္တီ့ဆီမွာ ေစ်းကြက္သုေတသနလုပ္ဖို႔ presentation လာလုပ္သြားၾကတဲ့ ကုမၸဏီ ေတြထဲကေလ။ အဲဒီမွာ သမီးရဲ႕ အစ္ကိုဝမ္းကြဲတစ္ေယာက္လည္း ပါတယ္။ သူက ေမသီရိမြန္ကို ေတြ႔ဖူးတယ္ တဲ့..”
ထိုေန႔က မ သည္ ေခါင္းထဲေနာက္က်ိကာ မူးတူးတူး ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ မ,တို႕ အလုပ္အတြက္ အေရးႀကီးေသာ ေစ်းကြက္စစ္တမ္းမ်ား ေကာက္ရန္ ဝန္ေဆာင္ေပးမည့္ ကုမၸဏီမ်ား၏ တင္ျပခ်က္ကို အကဲျဖတ္ရသည့္ တစ္ေန႔တာသည္ ရွည္လ်ားလြန္းေနသည္။ ေမသီရိမြန္ သည္ မ, မွာၾကားထားသည့္အတိုင္း အနားမွာထိုင္ကာ မွတ္စုမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္မွတ္ေပးခဲ့သည္။
“ဝယ္ယူသူဟာ အၿမဲမွန္တယ္ဆို.. ပုပ္ခဲ့ေတာ့ ေပၚသြားတာေပါ့ အန္တီရယ္”
ေဘးပတ္ဝန္းက်င္၏ ခနဲ႔ေသာ ရိေသာ ေထ့ေသာ စကားလံုးမ်ားကို ေမသီရိမြန္တစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္အထိ ခံႏိုင္ရည္ရွိမွာလဲ။ ေတြ႔ဖူးတယ္ ဆိုေသာ စကားသည္ ဒီမိန္းကေလး၏ အလုပ္ေဟာင္းအတြက္ေတာ့ အေတာ္ေလး တာသြားခဲ့သည္။ ဒီလိုမ်ိဳး ဝန္းက်င္ေဟာင္းမွာ ဆံုခဲ့ရတဲ့ ေဖာက္သည္ေဟာင္းေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ လာဆံုၾကဦးမွာလဲ။
(၈)
ကုမၸဏီ၏ ႏွစ္ပတ္လည္ ပါတီ တြင္ ေမသီရိမြန္တစ္ေယာက္ ဝန္ထမ္းအေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ ေနသားတက် လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေနပံုေပၚသည္။ အနာဂတ္ေကာင္းတစ္ခုကို ဦးတည္ကာ ပစၥဳပၸာန္တြင္ အေကာင္းဆံုး ေနထုိင္မည့္သူတစ္ဦးအတြက္ အတိတ္ခါးခါးဆိုတာ မႈစရာမဟုတ္ေတာ့ဘူးဟု မ က ေကာက္ခ်က္ခ်ခ်င္ပါသည္။
မ တို႕ ထုိင္ေနေသာ စားပြဲဝုိင္းတြင္ ေမသီရိမြန္လည္း ေရာက္ေနသည္။ ေမာင့္လက္ထဲမွ ခက္ရင္းသည္ မိန္းကေလး၏ ေျခေထာက္နားသို႕ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ မေတာ္တဆ လြတ္က်သြားေသာအခါ မိန္းကေလးက သြက္သြက္လက္လက္ ေကာက္ယူလိုက္သည္။ ရယ္ေမာသံမ်ား၊ စကားေျပာဆိုသံမ်ား၊ လွပသပ္ရပ္စြာ ဝတ္စားဆင္ယင္ထားၾကေသာ အမ်ိဳးသမီး အမ်ိဳးသား ကုမၸဏီဝန္ထမ္းမ်ား၊ အားလံုးထဲမွာ ေမာင္သည္ သူ႕ကို အျခားမိန္းကေလးေတြထက္ ပိုၿပီး ယဥ္ေက်းစြာ ႏႈတ္ဆက္ေခၚေျပာ လုပ္ေနလား ဟူသည့္အေတြးက မ, ေခါင္းထဲ ဖ်တ္ခနဲ ဝင္လာသည္။
အခြင့္အလမ္းတစ္ခု ဖန္တီးေပးလိုက္တယ္ဆိုတာ အထူးအခြင့္အေရးတစ္ခု ဖန္တီးေပးလိုက္တာမဟုတ္ဘူး။ ေမာင္ သည္ သူ႕ကို ဘာအထူးႏွစ္သိမ့္မႈမ်ိဳးမွ ေပးစရာမလိုဘူး။
“ေရာ့ …. ဒီဟင္းက ဟိုဘက္နဲ႕ေဝးေနတယ္”
စားပြဲဝိုင္းထဲမွ ဟင္းပန္းကန္မ်ားသည္ အျပည္အလွန္ လွည့္လည္ေနၾကသည္။ မ သည္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ မိမိႏႈတ္မွ ေျပာခ်လိုက္မိေသာ စကားလံုးမ်ားကို ကိုယ့္ဘာသာ အံ့အားသင့္သြားသည့္ အခ်ိန္မွာ အနည္းငယ္ ေနာက္က်သြားၿပီ။
“ရပါတယ္ ေမာင္ရဲ႕.. ေမသီရိမြန္ကို ထည့္ေပးစရာမလိုပါဘူး။ သူက သူမ်ားေတြကို ခူးခပ္ ထည့္ေပးတဲ့ ဝန္ေဆာင္မႈ ကိုေတာင္ ကၽြမ္းက်င္ၿပီးသား မဟုတ္လား”
အံ့ၾသသြားေသာ ေမာင့္မ်က္ႏွာ။ ကြက္ခနဲ ပ်က္သြားခဲ့ေသာ ေမသီရိမြန္၏ မ်က္ႏွာ။ စူးစမ္းအကဲခတ္သည့္ အျခား လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တို႔၏ မ်က္ႏွာ။ အိမ္အျပန္တြင္ ေမာင္သည္ ေကာင္းသည္ဆိုးသည္ မွတ္ခ်က္ တစ္လံုးမွ မဆိုခဲ့။
(၉)
ေမွ်ာ္လင့္ထားႏိုင္ခဲ့ေသာ သို႔ေသာ္ ျဖစ္လာမည္ဟု တကယ္တမ္းလည္း မထင္မွတ္ခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္က ရက္သတၱပတ္ တစ္ပတ္အတြင္း ျဖစ္လာခဲ့သည္။ စာအိတ္ျဖဴျဖဴကေလး တစ္အိတ္သည္ မ,၏ စားပြဲေပၚတြင္ ေနရာယူႏွင့္ေနၿပီ။ အလုပ္မွ ႏုတ္ထြက္လိုေၾကာင္း ခြင့္ေတာင္းစာ.. တဲ့။
“အန္တီ ကၽြန္မကို ကူညီေပးခဲ့တာေတြ အတြက္ အရမ္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါပမယ့္ အန္တီလည္း ကၽြန္မကို ပံ့ပိုးရတာ ပင္ပန္းလြန္းလွပါၿပီ။ ဒီအလုပ္မွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကလည္း ကၽြန္မ ေရွ႕ေလွ်ာက္သြားရမယ့္ ခရီးတစ္ခုအတြက္ လံုေလာက္ပါၿပီ”
မ သည္ ေမသီရိမြန္ကို တေလွ်ာက္လံုး ကာကြယ္ခဲ့သမွ် သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ခဲ့ေတာ့မွာလား ဟု ခ်က္ခ်င္းေတြးမိသည္။ ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းလာလွ်င္ အေျခအေနတစ္ခုကို ထိန္းခ်ဳပ္ရသည္မွာ ခက္လွသည္ေလ။ မ က ဒီလိုပဲ ကိုယ့္ဘာသာ ဆင္ေျခတက္ေနလိုက္သည္။
အန္တီ ဟိုေန႔က စကားမွားသြားတယ္ ထင္တယ္ကြယ္ဟု ေတာင္းပန္လိုက္ရမလား။ အို ဘာမဟုတ္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ဦးကို ဂုဏ္သိကၡာရွိ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္တစ္ဦး က ဘာမဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုေၾကာင့္ ေတာင္းပန္ရမတဲ့လား။ မိန္းကေလးသည္ နည္းနည္း အကဲပိုလြန္းသည္ဟုသာ မ, က ေကာက္ခ်က္ ဆြဲလိုက္ခ်င္သည္။
“တကယ္ေတာ့ အန္တီက ကၽြန္မကို ထင္တာထက္ေတာင္ ပိုၿပီး ခ်ီးေျမႇာက္လိုက္ပါေသးတယ္။ အန္တီဟာ ကၽြန္မဘဝမွာ ကၽြန္မကို လူေကာင္းသူေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ အဆံုးစြန္ဆံုး လူရာသြင္းခဲ့တာပါ”
မ, သည္ မ်က္ႏွာပူေႏြးလာကာ ဘာျပန္ေျပာရမည္ကို မစဥ္းစားတတ္။
“ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒီ့ထက္ပိုၿပီး ႐ုိေသႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေနာက္ထပ္ တစ္ေနရာကို ဆက္သြားခြင့္ျပဳပါ အန္တီ”
သူ ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ။ သူ စိတ္ထိခိုက္သြားခဲ့သလား။ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ထြက္ခြာဖို႔ အစကတည္းက ႀကိဳတင္ႀကံစည္မႈ တစ္ခုလား။ မိန္းကေလးသည္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ က်ံဳ႕က်ဳံ႕ယံု႔ယုံ႔ ထိုင္ၿပီး မ, ကို ဦးသံုးႀကိမ္ခ်ကာ ကန္ေတာ့သည္။ မ, သည္ ဘာတစ္လံုးမွ ျပန္မေျပာျဖစ္ခင္ သူသည္ ထိုင္ရာမွထကာ တံခါးကို ဖြင့္ၿပီး ထြက္သြားေလသည္။
ပန္ဒိုရာ
၁၃.၄.၂ဝ၁၂
2 weeks ago
.jpg)
Posts
