ရြက္ေၾကြရာသီ
နံနက္ေစာေစာထတဲ့
ငွက္ကို ငါခ်ီးက်ဴး
နံနက္ေစာေစာထတဲ့
ပိုးတီေကာင္ကို ငါမသနား
သူမ်ားမ်က္ေခ်းကို
လက္ညိဳးထိုးၿပီး ငါရယ္ေမာ
ငါ့လက္ေခ်ာင္း
ေလးေခ်ာင္းက ငါ့မ်က္ေခ်းကို တိတ္တိတ္ေခ်ာင္းၾကည့္
ညံ့ဖ်င္း
တံုးအ အဆင္ျခင္မဲ့ရန္ေကာ လို႔ ခပ္လြယ္လြယ္
စြပ္စြဲပစ္
ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့အေျဖကို
မစဥ္းစားဘဲ ျပႆနာကို ငါသယ္ေဆာင္သြား
ရာႏႈန္းျပည့္
သေဘာက်/တူႏိုင္စရာ ဘယ္သူမွ မရွိတာကို ငါေတြ႔
ရာႏႈန္းျပည့္
သေဘာမက်/မတူႏိုင္စရာ ဘယ္သူမွ မရွိတာကို ငါေမ့
ငါ့က်မ္းစာ
ငါ့အဘိဓမၼာ မနာယူႏိုင္သူေတြကို ကရုဏာဝင္ စုပ္သပ္
ေက်ာခုိင္းလွည့္ထြက္သြားသူေတြရဲ႕
မ်က္ႏွာေပၚက အၿပံဳးကို ငါလ်စ္လ်ဴရႈ
သစ္ရြက္ေတြ
ဝါ နီ နိမိတ္ျပ သာေမာဆန္းၾကယ္အံ့ေလာက္ဖြယ္လို႔
ငါမွတ္
ပင္ေျခမွာပံုထပ္ေၾကြ
အရိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္းအကိုင္းေတြ ဒါကိုလည္း အလွတရားလို႔ ငါထင္
ရာသီကူးၿပီးရင္
ျပန္ေဝဆာဦးမယ့္ သစ္ပင္ေတြကို သက္ေတာင့္သက္သာ ငါေစာင့္ၾကည့္ေန
ဘယ္ေတာ့မွ
အေရာင္ျပန္မေျပာင္းေတာ့မယ့္ ငါ့ေခါင္းေပၚက ေႁမြေဟာက္ျဖဴေတြကို သတိမထားမိ
ပန္ဒိုရာ
၁၆.၁၀.၂၀၁၂
.jpg)
Posts
4 comments:
ငါ...႐ြက္
ငါ...ေႂကြ
ငါ...ရာ
ငါ...သီ
ကဗ်ာထဲက အသိတရားကို
ရသေလာက္သဲ႔ယူသြားပါတယ္ဗ်ာ ။
မြန်မာပြည်သားကောင်းဖြစ်ရန် - http://is.gd/WWoLTp
အတၱေပ်ာက္မွာ မေၾကာက္ရင္ ႏူတ္ဆက္သံေတြ ခ်ိဳၿမိန္တာကို ပိုပိုၿပီးသိလာ ...
Post a Comment