ကုိယ္ေရးကိုယ္တာ ၂၀၁၂-၂၀၁၃

ႏွစ္ကုန္တဲ့အခါ ဘာေတြေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာ ျပန္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ၂၀၁၂ ကိုပါ ထည့္ေျပာရလိမ့္မယ္။ ၂၀၁၁ စက္တင္ဘာမွာ အမိေျမကို ျပန္ခဲ့တာကိုး။ ၂၀၁၂ တစ္ႏွစ္လံုးနဲ႔ ၂၀၁၃ တစ္ႏွစ္လံုးကို ျမန္မာျပည္မွာပဲ အဓိက ျဖတ္သန္းခဲ့ရ။ ျပန္လာခဲ့တာဟာ ကိုယ္လိုခ်င္တာ တစ္ခုရႏိုင္ဖို႔ ဖိစီးမႈေတြ ေလ်ာ့ပါးခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ရင္းမို႔ ကဗ်ာေတြစာေတြ အခ်ိန္ေပးႏိုင္သေလာက္ထဲမွာ ဖိစီးမႈမျဖစ္ရုံ ေရးခဲ့။ ဒါေပမယ့္လည္း အေလးအနက္ထားတဲ့ အရာတုိင္းမွာ အေလးခ်ိန္တစ္ခုက အၿမဲဖိေနတာဆိုေတာ့ အခ်ိန္ေတြပိလာရင္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ ခ်ိန္ညွိခဲ့ရ။ ႀကံရြယ္ထားသလို မိသားစုနဲ႔ အရည္အေသြးျပည့္ အရသာျပည့္အခ်ိန္ေတြ ဦးစားေပး ဖန္တီး၊ ခံစား၊ ေက်ာ္ျဖတ္။ 

အမိေျမကို ျပန္ေရာက္ခုိက္ ကမၻာတုနဲ႔ ကမၻာစစ္ၾကား ကြဲျပားေနတဲ့ ဘဝႏွစ္ခုကို ေပါင္းစည္းေပးဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီလို႔ ထင္ျမင္လာတဲ့အခါ အင္တာနက္ဥခြံကေန အျပင္ကိုထြက္လာခဲ့တယ္။ ဒါကလည္း ထြက္ဖို႔ အခြင့္သာေနတုန္း အခိုက္အတန္႔ေလးမွာမို႔ ထြက္ခဲ့တာမ်ိဳး။ ကဗ်ာပြဲေတြ၊ တခ်ိဳ႕ေသာ အခမ္းအနားေတြ၊ ျပပြဲေတြ ေရာက္ခဲ့။ ကဗ်ာဆရာ/ဆရာမ၊ စာေရးဆရာ/ဆရာမ အခ်ိဳ႕နဲ႔ သိကၽြမ္းခဲ့။ ကဗ်ာပြဲေတြ စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲေတြ သြားျဖစ္ခဲ့။ ႏိုင္ငံတကာပြဲေတြထဲမွာ Women in Media ၊ Blue Winds Multimedia Art Festival, Irrawaddy Literary Festival စသည္ျဖင့္ အမွတ္တရ။  ျပည္ပခရီးအေနနဲ႔ ေပ်ာက္သြား(တယ္ထင္ခဲ့)တဲ့ IC card အသစ္ျပန္လုပ္ဖို႔ စင္ကာပူကို တစ္ေခါက္ပဲ ျပန္ေရာက္ခဲ့။ အခုအထိေတာ့ ထပ္မေရာက္ႏိုင္ေသး။ ၂၀၁၂ ၾသဂတ္စ္လမွာ IWP တက္ဖို႔ အေမရိကကို မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေရာက္သြားခဲ့။    

၂၀၁၃။ ႏွစ္ကုန္ေပမယ့္ အေႂကြးေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ။ စာေပနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေတာ့ -ဘာသာျပန္လက္စေတြ တန္းလန္း။ ဘေလာ့ဂ္ေတြအေၾကာင္း ေရးလက္စ ပို႔စ္က တန္းလန္း။ အိုင္အိုဝါရက္စြဲမ်ား ေရးၿပီးေပမယ့္လည္း ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ဖို႔ ေနာက္ဆံုးတစ္ပိုင္းက်န္ေနတယ္။ သူမ်ားေတြဆီက ရရန္ရွိေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ကဗ်ာပါထားတဲ့ ပန္းဆိုးတန္းဂ်ာနယ္ ဆရာေမာင္လင္းရိပ္ဆီမွာ သြားမယူျဖစ္ေသးဘူး။ ေတာ္လွန္ေၾကာင္ ခရီးရွည္ခ်ီတက္ပြဲ စာအုပ္ကို မျမင္ရေသး။ ပိေတာက္ပြင့္သစ္မွာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါထားတာ ၾကာလွေပမယ့္ စာအုပ္ သြားမယူျဖစ္။ ၂၀၁၄ ကို သယ္ေဆာင္သြားမယ့္ လုပ္လက္စေတြ။ အေရးအႀကီးဆံုးကေတာ့ ေၾကြးေဟာင္းေတြ ကုန္ေအာင္ မဆပ္ႏုိင္ခင္မွာ တသက္လံုးဆပ္ရဖို႔တြက္ ခ်ထားလိုက္တဲ့ ေႂကြးသစ္ကေလး။ 

ဒီအသက္ဒီအရြယ္ေရာက္ေနသူ ကုိယ့္ေျပာင္းလဲမႈရဲ႕ အရွိန္က ၂၀၁၃ ေဖေဖာ္ဝါရီကတည္းက ဝမ္းၾကာတိုက္မွာ ခိုေအာင္းေနတဲ့ လူအသစ္ကေလးကို ဘယ္မီမလဲ။ ေအာက္တိုဘာလကုန္မွာ သူကေလးဟာ ေလာကအလယ္ကို ေရာက္လာ၊ အခု ဒီဇင္ဘာလကုန္မွာ ၂ လျပည့္ေတာ့ ေန႕ခ်င္းညခ်င္း လူလူသူသူျဖစ္လာတဲ့ အေျပာင္းအလဲ။ မ်က္စိေရွ႕ေမွာက္မွာ တစ္ရြက္ခ်င္းလွန္သြားတဲ့ အခ်ိန္စာမ်က္ႏွာေတြ ဟာ အလွပဆံုးေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္။

အခုေတာ့ ကမၻာတုမွာ မေျပာနဲ႔၊ တကယ့္ လက္ေတြ႔ အျပင္ကမၻာမွာေတာင္ ဟိုမသြားႏိုင္ ဒီမသြားႏိုင္၊ မိတ္ေဆြမ်ား ေဆြမ်ိဳးမ်ား ကို ေလာကဝတ္ မေက်ပြန္ႏိုင္။ ဒါကေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု အစျပဳတဲ့ ကာလေတြကတည္းက ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ။ ေျပာရရင္ ၅ႏွစ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့။ အခ်ိန္မ်ား၊ ေငြမ်ား၊ အခြင့္အေရးမ်ား၊ အခြင့္အလမ္းမ်ား၊ အျခားေသာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခမ်ား၊ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္မ်ား၊ သားသမီးဝတၳရား၊ မိတ္ေဆြဝတၱရား၊ ေဆြမ်ိဳးဝတၱရား၊ တပည့္ဝတၱရား အစရွိေသာ ဝတၱရားမ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတခ်ိဳ႕တေလ - အားလံုးဟာ မေရရာတဲ့ တစ္ခုခုအတြက္ ေက်ေက်နပ္နပ္ စိုက္ထိုး စီးဆင္းသြားခဲ့တာပါ။ 

ဒီလိုနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္မရဲတရဲမွာ အေကာင္အထည္ေပၚလာေတာ့ ျပန္ရတာက ရုပ္ဝတၳဳခ်မ္းသာမႈမဟုတ္ ကိုင္တြယ္ဖမ္းဆုပ္ျပလို႔ မရတဲ့ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးမႈရယ္သာ။ ေရွ႕ေလွ်ာက္ၿပီး ကိုယ္ဝါသနာပါရာ လုပ္ဖို႔ျဖစ္ေစ၊ အလုပ္လုပ္ဖို႔ျဖစ္ေစ၊ ဝင္ေငြရဖို႔ျဖစ္ေစ ျဖစ္ႏိုင္ေျခေတြဟာ ပိုမုိတင္းက်ပ္။ ၁၈ ႏွစ္နီးပါး တစ္ကိုယ္ေတာ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနလာသူအတြက္ အခုေတာ့ အခ်ိန္ေတြဟာ အျခားဘက္ကို ပါသြား။ ေလာေလာဆယ္ေတာင္မွ သူေလးအိပ္ေနတုန္း အခုလို စာေလး ကမန္းကတန္း ေရးရ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္က ႏွစ္ကူးညမွာ အမွတ္တရတစ္ခု ႏွစ္ဦးၾကား။ အခုေတာ့ တစ္ေယာက္ထပ္တိုး သံုးဦးၾကား။ ဒီစာကိုလည္း ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္မဖတ္(အားေတာ့)ဘူး။ တင္လိုက္တယ္။ Happy 2014.

ပန္ဒိုရာ

၃၁.၁၂.၂၀၁၃ ည ၁၀း၀၉ နာရီ