ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္မပါတဲ႕အိပ္မက္

ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္မပါတဲ႕အိပ္မက္


ေန႕ဘက္ေတြမွာ မၿမင္ရေပမယ္႕ လင္းလက္ေတာက္ပေနတဲ႕ ၾကယ္စင္ေတြဟာ ေကာင္းကင္မွာအၿမဲရွိေနတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာလည္း အဲဒီလိုပါပဲ တဲ႕။ အေတြးအေခၚပညာရွင္တစ္ေယာက္ေယာက္က ဒီလို ေၿပာခဲ႕ပါသည္။ အဲဒါကိုေကာင္မေလးက ကြၽန္ေတာ႕္ကိုၿပန္ေၿပာၿပခဲ႕ပါသည္။ အဲဒီ အေတြးအေခၚပညာရွင္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ ကြၽန္ေတာ္မသိပါ။ ေကာင္မေလး နာမည္ဘယ္လိုေခၚသလဲ ကြၽန္ေတာ္မသိပါ။ အခ်စ္ဆိုတာဘာလဲကြၽန္ေတာ္မသိပါ။

ေကာင္းကင္တြင္ တိမ္မ်ားၿဖင့္ အလြန္ၿပာႏွမ္းေနေလ႕ရွိေသာေန႕ေပါင္းမ်ားစြာထဲက တစ္ေန႕တြင္ ၿမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းလြင္ၿပင္တစ္ခုမွာ ေကာင္မေလးႏွင္႕ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႕ခဲ႕ၾကပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္မွတ္မိသမွ် အဲဒီေန႕က ေလအလြန္တိုက္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္လႊတ္ခဲ႕သမွ်စြန္မ်ား အကုန္အၿဖတ္ခံရပါသည္။ ေနာက္ဆံုး အစိမ္းေရာင္စြန္ကေလးတစ္ခုၿပတ္က်ခဲ႕တာကိုကြၽန္ေတာ္မရမက လိုက္ဖမ္းမိပါသည္။ ဖမ္းရင္းဖမ္းရင္း ေနာက္ဆုံးကြၽန္ေတာ္႕ ရင္ဘတ္ထဲကို စြန္ကေလး စိုက္၀င္သြားပါသည္။
အဲဒီ အစိမ္းေရာင္စြန္ကေလးသည္ ကမၻာေပၚမွာအလွဆုံး သြားတက္ကေလးတစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ပါသည္ လို႕ ကႊၽန္ေတာ္က ဆိုလွ်င္ ခင္ဗ်ားတို႕နားရႈပ္သြားမွာလား။
တကယ္ေတာ႕ ေကာင္မေလးသည္ ၿမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေပၚမွအစိမ္းေရာင္စြန္ကေလးၿဖစ္ပါသည္။ မရွင္းလွ်င္ထပ္ေၿပာၿပပါမည္။ ၿမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေပၚမွအစိမ္းေရာင္စြန္ကေလးသည္ ေကာင္မေလး ၿဖစ္ပါသည္။

ေကာင္မေလးက ေကာင္းကင္ၾကီးကို လက္ညိဳးၿဖဴၿဖဴပိန္ရွည္ရွည္ေလးႏွင့္ညႊန္ၿပီး ေတြ႕လား လိ႕ုကြၽန္ေတာ့္ကုိအဆက္အစပ္မရွိ ေမးပါသည္။ ေကာင္းကင္မွာ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနေသာစြန္ေတြကိုၾကည္႕ၿပီး ဘယ္စြန္ကိုေၿပာတာလဲ လို႕ ၿပန္ေမးလိုက္ေသာအခါ မဟုတ္ဘူး ၾကယ္ေတြကိုေၿပာတာ လို႕ ေကာင္မေလးကေၿပာပါသည္။ ဘာလဲ ရွိမွမရွိတာ လို႕ ကြၽန္ေတာ္က ေၿပာလိုက္ေသာအခါ ေရွ႕႔မွာပထမဆုံးခင္ဗ်ားတို႕ကို ကြၽန္ေတာ္ေၿပာၿပခဲ႕ေသာစကားကို ေကာင္မေလးကေၿပာပါသည္။

ေကာင္မေလးေၿပာၿပေသာစကားေတြကို နားမလည္ဘူး လို႔ ကြၽန္ေတာ္ကေၿပာေလ႕ရွိပါသည္။ အဲဒီလိုအခါတိုင္းမွာ ေကာင္မေလးက သြားၿဖဴၿဖဴကေလးမ်ားေပၚေအာင္ ရယ္ေမာေလ႕ရွိပါသည္။ ထိုအခါ ေကာင္မေလးရဲ႕သြားေလးေတြကိုကြၽန္ေတာ္က တစ္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္း လို႕ေရတြက္ေလ႕ရွိပါသည္။ ထိုအခါေကာင္မေလးက ကြၽန္ေတာ္႕လက္ေတြကို သူ႕လက္ၿဖဴၿဖဴကေလးၿဖင္႕ ဟန္႕တားေလ႕ရွိပါသည္။

ေကာင္းကင္ကတိမ္ၿပာၿပာေတြ တိမ္ညိဳညိဳၿဖစ္ခ်င္လာေသာအခါ ေကာင္မေလးက ၀မ္းပန္းတနည္း ငိုေလ႕ရွိပါသည္။ ထိုအခါ ေကာင္မေလးရဲ႕ပါးၿပင္ၿဖဴၿဖဴေလးေတြေပၚကို လိမ္႕က်လာေသာ မ်က္ရည္ေပါက္ကေလးမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္က တစ္ေပါက္ႏွစ္ေပါက္ လို႕ေရတြက္ေလ႕ရွိပါသည္။ ထိုအခါေကာင္မေလးက ကြၽန္ေတာ္႕လက္ေတြကို သူ႕လက္ၿဖဴၿဖဴကေလးၿဖင္႕ ဟန္႕တားေလ႕ရွိပါသည္။

ေကာင္မေလးႏွင္႕ကြၽန္ေတာ္အဲဒီလိုေတြ႕ေနခဲ႕ၾကတာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္႕ကိုမေမးပါႏွင္ဲ႔။ တစ္လၿဖစ္ခ်င္လည္းၿဖစ္မည္။ တစ္ႏွစ္လို႕ယူဆရင္လည္းရပါသည္။ ဆယ္ႏွစ္လည္း ၿဖစ္ႏို္င္ပါသည္။ ေကာင္မေလးသည္ အေရအတြက္ေတြကိုအလြန္မုန္းပါသည္။ ထို႕ေၾကာင္႕ကြၽန္ေတာ္သည္ အေရအတြက္ေတြကိုအလြန္မုန္းပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေၿပာၿပႏိုင္သမွ်ကေတာ႕ ေကာင္မေလးႏွင္႕ ေတြ႕သည္႕ေန႕တိုင္းမွာ ေကာင္းကင္တြင္ တိမ္အလြန္ၿပာပါသည္။ ေလအလြန္တိုက္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္႕စြန္ေတြ အကုန္အၿဖတ္ခံရပါသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႕ အစိမ္းေရာင္စြန္ကေလးတစ္ခုပဲ ကြၽန္ေတာ္ဖမ္းမိပါသည္။

အခု ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ ၿမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေပၚမွာလဲေလ်ာင္းေနပါသည္။ တိမ္ေတြ အလြန္ၿပာႏွမ္းေနပါသည္။ ေလအလြန္တိုက္ေနပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္စြန္လႊတ္မေနပါ။ ကြၽန္ေတာ္ၾကယ္ေတြကို ေရတြက္ေနပါသည္။ ေန႕ခင္းၾကီး ၾကယ္မွမရွိတာ ရူးေနသလားလို႕ ကြၽန္ေတာ္႕ကို မေမးၾကပါႏွင္႕။ ေန႕လည္ခင္းေကာင္းကင္ေပၚက လင္းလက္ေတာက္ပေနေသာ ၾကယ္ပြင္႕ကေလးတစ္ပြင္႕သည္ ေကာင္မေလးၿဖစ္ပါသည္။ မရွင္းလွ်င္ ထပ္ေၿပာၿပပါမည္။ ေကာင္မေလးသည္ ေန႕လည္ခင္းေကာင္းကင္ေပၚက လင္းလက္ေတာက္ပေနေသာ ၾကယ္ပြင္႕ကေလးတစ္ပြင္႕ ၿဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ၾကယ္ေတြကို တစ္လံုးႏွစ္လံုး လို႕ေရတြက္ေနပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေရတြက္ေနတာကို ဟန္႕တားမယ္႕လက္ၿဖဴၿဖဴကေလးတစ္ခု အနားမွာမရွိပါ။ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲလို႕ ေမးလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္အလြန္စိတ္ဆိုးပါမည္။ ေမးေသာသူသည္ ကြၽန္ေတာ္႕အမုန္းဆံုးလူၿဖစ္ပါမည္။ ထို႕ေၾကာင္႕ ကြၽန္ေတာ္ ၾကယ္ေတြကိုဆက္ၿပီး ေရတြက္ေနပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ၾကယ္ေတြကို မဆံုးႏိုင္ေအာင္ ေရတြက္ေနတုန္းၿဖစ္ပါသည္။

ေန႕ဘက္ေတြမွာ မၿမင္ရေပမယ္႕ လင္းလက္ေတာက္ပေနတဲ႕ ၾကယ္စင္ေတြဟာ ေကာင္းကင္မွာအၿမဲ ရွိေနတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာလည္း အဲဒီလိုပါပဲ တဲ႕။ အေတြးအေခၚပညာရွင္တစ္ေယာက္ေယာက္က ဒီလို ေၿပာခဲ႕ပါသည္။ အဲဒါကိုေကာင္မေလးက ကြၽန္ေတာ႕္ကို ၿပန္ေၿပာၿပခဲ႕ပါသည္။ အဲဒီ အေတြးအေခၚပညာရွင္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ ကြၽန္ေတာ္မသိပါ။ ေကာင္မေလး နာမည္ဘယ္လိုေခၚသလဲ ကြၽန္ေတာ္မသိပါ။ အခ်စ္ဆိုတာဘာလဲ ကြၽန္ေတာ္မသိပါ။


ပန္ဒိုရာ
၇၊၁၊၂၀၀၆