ေက်ာခ်င္းကပ္အေ၀း

အေဟာင္းေတြကဆြဲလွည့္ထားတဲ့
ဦးတည္ခ်က္တစ္ဖက္တည္းကို
ႏွစ္ထပ္ဆင့္ ေငးၾကည့္ေနရာက
ဆြဲထုတ္လိုက္တဲ့ ၀ိညာဥ္အစကေလးဟာ
ကိုယ့္ကို မ်က္စပစ္ျပေနေတာ့တယ္
ၾကယ္ေၾကြၿပိဳးျပက္မွ် ျဖတ္သန္းျခင္းသာ
သို႕ေသာ္ နီက်င္စိုလက္မိုးေရစက္ေတြလည္းပါ
အတိတ္-အတိတ္မွ အတိတ္-အနာဂတ္ အ၀င္
ရွိျခင္းမရွိျခင္းတစံုတရာအတြက္
ရွင္သန္ျခင္းကို ခင္းက်င္းျဖစ္ခဲ့တယ္
အပိုင္းအျခားေတြရဲ႕ျပင္ပက
သက္တမ္းမဲ့ပန္းေတြ ဖူးေ၀ခဲ့တယ္
ႏိုးတ၀က္ အိပ္တ၀က္ နတ္သမီးအိပ္မက္နဲ႕
ရက္ဆက္မိုးလင္းျဖစ္တဲ့ နံနက္ခင္းေတြရွိခဲ့တယ္
နာက်င္မႈေတြ ငိုေၾကြးသံေတြအတြက္
ကဗ်ာတစ္ခင္းကိုေတာင္ခ်နင္းမိမတတ္
ေျခလွမ္းတ၀က္ျပင္မိခဲ့တယ္
ကမၻာအစစ္မွာ တထစ္ထစ္လည္ပတ္ဖို႕လည္း
သံပတ္အႀကိမ္ႀကိမ္တင္းခဲ့ရတယ္
ေရွ႕ဆက္ရေပဦးမယ္
လေရာင္ေနေရာင္ လိုသလိုပက္ဖ်န္းေပးမယ့္
နားလည္မႈရင္ခြင္မွာ လိုခ်င္တာေတြ သရုပ္ခြဲလို႕
စိတ္နဲ႕စိတ္
မိုက္မဲမႈမ်ား ဆင္ျခင္မႈမ်ား
တြန္႕ဆုတ္မႈမ်ား အားထုတ္မႈမ်ား
အပူ အေအး
အေနာက္သို႕ အေရွ႕သို႕
အေ၀းတစ္ခုနဲ႕ အေ၀းတစ္ခု ၾကား
ေက်ာခ်င္းကပ္ခ်ိန္သေကၤတ ျပလာတဲ့အခါ..။


ပန္ဒိုရာ
(၂၀၀၈ ေမ ၂ သို႕)