Sunday, March 1, 2009

၀ိုင္ျမစ္ခ်ိဳထဲမွာ ေမွ်ာလိုက္တယ္ ဂၽြန္ -၂




၀ိုင္ျမစ္ခ်ိဳထဲမွာ ေမွ်ာလိုက္တယ္ ဂၽြန္ -၂

ေဆာင္းေလျပင္းေတြ မတိတ္ေသးဘူးလား ဂၽြန္
သစ္ရြက္ေတြ စင္သြားတဲ့ အရိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္းပင္ေတြ တေစၧေျခာက္လို႕
ရယ္ေမာဖို႕ေစာင့္ရတာ မ်က္လံုးေတြေညာင္းလို႕
ပါးစပ္ေတြေဟာင္းေလာင္းနဲ႕ နားေတြျပားကပ္လို႕
ရႈံးၿပီး ရွင္က်န္သူေတြကို ကူတိုက္ဖို႕
ပိတ္မိေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြကို တူးထုတ္ဖို႕
စစ္သတင္းေတြ တက်ီက်ီ လႊင့္ထုတ္ေနတဲ့ ေရဒီယိုေတြကို ထားခဲ့ဖို႕
ငါတို႕စစ္ေျမျပင္ကို ျပန္သြားၾကမယ္ကြယ္…
ေဟာဟိုမွာ အေဆာက္အဦအပ်က္ေတြၾကား
အေရြ႕ေတြတုိင္းမွာ အေကြ႕ေတြတိုင္းမွာ အေတြ႕ေတြတုိင္းမွာ
အခ်ိန္မေရြး ၿခံဳခိုတိုက္ခိုက္မႈေတြ ရွိႏိုင္တယ္
အရပ္သားေတြက ပစ္မွတ္ထဲ ၀င္၀င္လာတယ္
မိန္းမေတြ ကေလးေတြ ေဘးကိုဖယ္ၾကပါကြဲ႕
အခ်ိန္သိပ္မၾကာေတာ့ပါဘူး ဂၽြန္
ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာ တပ္ေတြ ရုပ္သိမ္းၿပီးရင္
ေနာင္ ဆယ္ႏွစ္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ ၾကာရင္
ငါတို႕နာမည္ေတြ ရုပ္တုေတြ ေရးထိုးထားၾကမယ္ (ထင္တယ္…)
ငါတို႕ဟာ ကယ္တင္သူေတြ လြတ္လပ္ေရးကို ေခၚလာသူေတြ (ထင္တယ္..)
ငါတို႕ဟာ ဦးေဆြးဆံျမည့္ ထမ္းရြက္သူေတြ (ထင္တယ္.. ငါထင္တယ္)
စစ္ေျမျပင္ကိုပဲ ျပန္သြားၾကပါစို႕ ဂၽြန္ရယ္
ေနေရာင္က်ဲက်ဲထဲ တံလွ်ပ္ေတြက တလက္လက္နဲ႕
ဖုန္မႈန္႕ေတြ ဗလံုးဗေထြးနဲ႕
ကႏၱာရက ျဖားေယာင္းတယ္
မေသခ်ာဘူး ဘာမွ မျမင္ရဘူး
ေန႕ဘက္မွာ လင္းလြန္းလို႕မျမင္ရဘူး
ညေရာက္ေတာ့ ေမွာင္လြန္းလို႕မျမင္ရဘူး
မွန္တဲ့ဘက္ဆိုတာ အသက္နဲ႕ရင္းၿပီး လိုက္ဖို႕လိုတယ္
မွားတဲ့ဘက္မွာလည္း အသက္နဲ႕ရင္းၿပီး လိုက္ဖို႕လိုတာပဲ
သူတို႕လက္ေတြနဲ႕ ညႊန္.. လို႕
သူတို႕ပါးစပ္ေတြနဲ႕ ေျပာ… လို႕
ငါတို႕ေခါင္းကိုေတာ့ တည့္တည့္ခ်ိန္ထားေလတယ္
ငါတို႕ရင္ဘတ္ေတြနဲ႕ တြန္းတြန္းၿပီး ေရွ႕တက္ၾကမယ္
ဂၽြန္ေရ…
သတင္းေတြကလည္း မထူးေသးပါလားကြယ္
ငါတို႕ဒဏ္ရာေတြကိုပဲ အရည္ေဖ်ာ္လို႕
သစ္သီးဆန္ဆန္၀ိုင္ကေလးကိုေဖာက္ၿပီး
ကႏၱာရထဲသြန္းခ်လိုက္ၾကမယ္
ၿပီးရင္အားလံုးကို ေမ့လိုက္ၾကမယ္
အလိုရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ စတင္ၿပီး
အလိုရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ မရပ္စဲႏိုင္ခဲ့တာ စစ္ပြဲေတြပဲ.. တဲ့
တင့္ကားေတြ ေသနတ္ေတြ အေျမာက္ေတြ
ေပါက္ကြဲသံေတြ ငိုယိုသံေတြ အေသခံဗံုးေတြ
ဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရတဲ့ ေသာက္ေရတိုင္ကီေတြ
ပဲ့ရြဲ႕သြားတဲ့သစ္သီးေတြ ပုတ္ခ်ခံလိုက္ရတဲ့ အစားအေသာက္ေတြ
ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ စူးစူး၀ါး၀ါးအၾကည့္ေတြ
ေသြးစက္ေတြၾကားကိုပဲ ျပန္သြားလိုက္ၾကပါစို႕ ဂၽြန္ရယ္..။



ပန္ဒိုရာ



(၀ိုင္ျမစ္ခ်ိဳထဲမွာ ေမွ်ာလိုက္တယ္ ဂၽြန္ - ၁ သို႕)

30 comments:

Yaw Han Aung said...

က်ေနာ္က တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အခုတေလာ Band of brothers ဇာတ္လမ္းတြဲႀကီးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ၾကည့္ေနမိတယ္။

သင္ခန္းစာ ယူစရာေတြပါသလို၊ စစ္အေၾကာင္းကို လည္း ဆင္ျခင္ေနမိတယ္။ တခ်ိန္က ဥေရာပဟာ အခ်င္းခ်င္း စစ္ခင္းခဲ့ရာ၊ ပထမ ကမၻာစစ္၊ ဒုတိယ ကမၻာစစ္၊ စစ္ေအးတိုက္ပြဲေတြ ဆင္ခဲ့ရာ၊ အခု ေတာ့ ကြာျခားေနတယ္။

"အလိုရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ စတင္ၿပီး
အလိုရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ မရပ္စဲႏိုင္ခဲ့တာ စစ္ပြဲေတြပဲ.. တဲ့" ဟုတ္လိုက္ေလ...

က်ေနာ္တို႔လည္း ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ စစ္ေတြရပ္ရပါ့။

Moe Cho Thinn said...

ရႈံးၿပီး ရွင္က်န္သူေတြကို ကူတိုက္ဖို႕ တတ္အားသေရြ႔ ပါ၀င္ပါရေစ ပန္ပန္ေရ..
ကဗ်ာေလးက ခံစားရလြန္းတယ္။

ညိမ္းညိဳ said...

မႀကီးပန္ေရ
သ႐ုပ္ေဖာ္ထားတဲ႔ပံုေရာ
ကဗ်ာေရာ ေကာင္းလွပါတယ္ဗ်ာ

ခ်ီးက်ဴးဖို႔ေတာင္မရဲေအာင္ပါပဲ

khin oo may said...

ကိုယ္တုိင္ေရးတာေနာ္။ မယံဳနိင္ဘူး။ ဒီလုိေရးတတ္တယ္။ လူေလး နုနုနယ္နယ္နဲ႕။

မမသီရိ said...

အလိုရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ စတင္ၿပီး
အလိုရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ မရပ္စဲႏိုင္ခဲ့တာ စစ္ပြဲေတြပဲ..
..............
မပန္ေရ..
အထက္က ေမာင္ေလး တစ္ေယာက္ ေျပာသလို ပဲ
ေကာင္းတယ္ လို႕ ခ်ီးက်ဴး ရမွာ အားနာတယ္
ဒိထက္ပိုေကာင္းတဲ့ စကားလုံးေလး ရွာမေတြ႕ လို႕ပါ
တဆက္ ထဲ..က်မတို႕ ရင္ထဲမ်ား.. အခ်စ္ နဲ႕ အလြမ္း ကဗ်ာေတြ ပဲ ရွိေနတတ္တာ..ဒီကဗ်ာေလး ဖတ္ျပီး
ရွက္ တက္တက္....း(

MANORHARY said...

ဂၽြန္ကေၿပာတယ္အားလံုးၿမစ္ဆီသုိ႔ ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ေလး
တစ္ခုကိုေၿပးသတိရမိလိုက္ေပမယ့္ ကဗ်ာကိုဖတ္လိုက္ေတာ့
အၿပင္းစားၿဖစ္ေနတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒါ ပန္ဒိုရာဆိုတဲ့
နာမည္နဲ႔တြဲမိေနတဲ့အေရးအသားပါပဲ..CARRY ON !!

ေဆာင္းယြန္းလ said...

အလိုရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ စတင္ၿပီး
အလိုရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ မရပ္စဲႏိုင္ခဲ့တာ စစ္ပြဲေတြပဲ.. တဲ့...

သိပ္မွန္တာပဲဗ်ာ...ဒီထက္ပိုၿပီး ဘာမွမေၿပာတတ္ေတာ့ဘူး မပန္ေရ...

Anonymous said...

ဂြ်န္ ၁ ကို အရင္သြားဖတ္ျဖစ္တယ္ဗ် ေနာက္ေတာ့ ဒီကဗ်ာေလးလာျပန္ဖတ္တယ္ ေဖာ္က်ဴးထားတာေလး မိုက္တယ္ ကဗ်ာက ဟန္နဲ႔ မာန္နဲ႔ ဖတ္ရတာ ေကာင္းတယ္ သတိရမိေသး သဲေအာက္က ဓားလား ေသခ်ာမမွတ္မိလို႔ အဲ့ကဗ်ာေလးထဲက ဒီလိုလက္ရာေလးေတြ သတိထားမိတယ္ ။

tututha said...

ကိုေယာဟန္ေအာင္က ဟုတ္လိုက္ေလလို႔ ေျပာတဲ့ ကဗ်ာႏွစ္ေၾကာင္းကိုပဲ ကိုးကားမလို႔ ညီမပန္ေရ။ သူက ဦးသြားၿပီ ... ။ အလိုရွိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ မရပ္စဲႏိုင္တဲ့ စစ္ပြဲေတြၾကားမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာကို ရွာေဖြေနမိတာ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ႐ူးမ်ားေနၿပီလားလို႔ စဥ္းစားမိတယ္။

kay said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလး..
ခုတေလာ..ကဗ်ာသမားေတြကလည္း ခက္ခက္ ခဲခဲ ဆို႕ဆို႕နင့္နင့္ေတြပဲ စပ္ေနၾကပါလား။ း(

ATN said...

စိတ္ကူးေတးသီ ကေနျပန္လာေတာ့ ရင္ေမာလာတယ္... ဟိုသည္ ေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႕ မြန္႕ရဲ႕ ေအာ္သံကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ၾကားလိုက္ရျပီးတဲ့ေနာက္
ရွင္သန္ျခင္းေတြ ျဖန္႕ခင္းထားတဲ့ေနရာကို အေရာက္မွာ စစ္ပြဲေတြနဲ႕ ေတြ႕လိုက္ေတာ့ အေမာဆို႕သြားတယ္...

၀ိုင္ ႏွစ္ခြက္ေလာက္ တိုက္စမ္းပါဗ်ာ...
တခြက္ထဲနဲ႕ မေလာက္ေတာ့ဘူး...

Anonymous said...

ဒီကဗ်ာကိုလဲ ဂၽြန္ ၁ လိုပဲကူးသြားလိုက္ပါတယ္..

""ဂၽြန္ေရ…
သတင္းေတြကလည္း မထူးေသးပါလားကြယ္
ငါတို႕ဒဏ္ရာေတြကိုပဲ အရည္ေဖ်ာ္လို႕
သစ္သီးဆန္ဆန္၀ိုင္ကေလးကိုေဖာက္ၿပီး
ကႏၱာရထဲသြန္းခ်လိုက္ၾကမယ္
ၿပီးရင္အားလံုးကို ေမ့လိုက္ၾကမယ္
အလိုရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ စတင္ၿပီး
အလိုရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ မရပ္စဲႏိုင္ခဲ့တာ စစ္ပြဲေတြပဲ.. တဲ့
တင့္ကားေတြ ေသနတ္ေတြ အေျမာက္ေတြ
ေပါက္ကြဲသံေတြ ငိုယိုသံေတြ အေသခံဗံုးေတြ
ဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရတဲ့ ေသာက္ေရတိုင္ကီေတြ
ပဲ့ရြဲ႕သြားတဲ့သစ္သီးေတြ ပုတ္ခ်ခံလိုက္ရတဲ့ အစားအေသာက္ေတြ
ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ စူးစူး၀ါး၀ါးအၾကည့္ေတြ
ေသြးစက္ေတြၾကားကိုပဲ ျပန္သြားလိုက္ၾကပါစို႕ ဂၽြန္ရယ္..။""

ဘာေျပာရမလဲ..
ေသခ်ာတာက
၀ိုင္ေသာက္လို႔ေျပေပ်ာက္ႏိုင္တာမ်ိဳးျဖစ္ခဲ့ရင္..
သိပ္ေကာင္းမွာပဲ..ေနာ္...

Unknown said...

အစ္မပန္ေရ ကဗ်ာေလးခံစားသြားတယ္ဗ်ာ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ႀကိဳက္တယ္ ေကာင္းေသာေန႔ပါဗ်ာ :)

Phyo Evergreen said...

ကဗ်ာေလး နင့္နင့္သည္းသည္းခံစားသြားပါတယ္..။

ေမျငိမ္း said...

အရီးး
အခ်ိန္ကာလသည္ကား ေသြးစက္ေတြဆီျပန္သြားဖို႔ ဦးတည္ေနေလ၏... လို႔မ်ား အစခ်ီရေလမလားပဲ..။ ေသခ်ာတာကေတာ့ စစ္ေတြ မျပီးႏိုင္ေသး။ အဲဒီအခါ ဂၽြန္နဲ႔ လိုက္ရမယ္လားဟင္..။ ၀ိုင္နီနီေတြ ၾကိဳက္ေပမဲ့ ေသြးနီနီေတြေတာ့ ေၾကာက္တယ္..။ ခက္တယ္ေနာ္..။

သက္ေဝ said...

ရႈံးၿပီး ရွင္က်န္သူေတြကို ကူတိုက္ဖို႕ ေသြးစက္ေတြၾကားက စစ္ေျမျပင္ကို
ျပန္သြားတဲ့အခါက် အားလံုး အတူတူ
သြားၾကတာေပါ့ ေလ.. ေနာ္...

လုလင္ငယ္ေသြး said...

ကမ ၻာဟာ စစ္ကို မလိုအပ္ပဲ ရရေနတယ္

စစ္ဟာ ကမ ၻာကို လိုအပ္ေပမယ့္

ကမ ၻာဟာ စစ္ကို မလိုအပ္ခဲ့ဘူး။

ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာဆရာရဲ့ စာသားေလးကိုပဲ ေရးေပးလိုက္ပါတယ္။ မပန္ရဲ့ကဗ်ာေလးကုိလည္း ႀကိဳက္သြားၿပီ။ ခင္မင္ေလးစားလ်က္။

လုလင္ငယ္ေသြး said...

ၿပီးေတာ့ မေနာ္လိုပဲ `ဂၽြန္ကေၿပာတယ္အားလံုးၿမစ္ဆီသုိ႔´ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးကို ေျပးသတိရလိုက္မိေသးတယ္။ ဆရာရာမ်ဳိးလားမသိဘူး။ ေရးတာက။ အဲဒီကဗ်ာေလးထဲက `ဂၽြန္ေရ ကိုယ့္လက္ကို ယုံၾကည္မႈရွိခဲ့ရင္ တစ္ႏွစ္သုုံးကိုေရမယ္၊ ငါတို ့ဟာ အညံ့စားေတြ မဟုတ္ဘူး´ ဆိုတဲ့ စာသားေလးကိုေတာင္ ္မွတ္မိေနေသးတယ္။

Anonymous said...

လႊတ္ေကာင္း... အန္တီပန္..။

တန္ခူး said...

ငါတို ့ရင္ဘတ္ေတြနဲ ့တြန္းတြန္းျပီး စစ္ေျမျပင္ကို သြားၾကမယ္…
ဂြ်န္ေရ… ဂြ်န္ေဘးမွာငါ…
ပန္… ဂြ်န္ဖတ္တိုင္း ရင္ထဲမွာ ခံစားရလြန္းလို ့….

mgngal said...

ရယ္ေမာဖို ့ေစာင့္ရတာ မ်က္လံုးေတြေတာင္ ေညာင္းလို ့....
အသံုးေလးလွတယ္ ။ ၀ိုင္ျမစ္ခ်ိဳထဲမွာ ေမွ်ာလိုက္တယ္ ဂၽြန္ -၁ ကိုပါ ခံစားသြားပါတယ္ ။ း)

လုလင္ငယ္ေသြး said...

မပန္ေရ ကၽြန္ေတာ္မွားသြားလို ့ဗ်ာ။ အေပၚမွာ ေရးထားတဲ့ 'ဂၽြန္က ေျပာတယ္ အားလုံးျမစ္ဆီသို ့ ဆိုတဲ့ကဗ်ာက ေမာင္သိန္းေဇာ္ ေရးတာပါ။ ၿပီးေတာ့ စာသားေတြကလည္း လြဲေနတယ္။ ေမာင္သိန္းေဇာ္ရဲ့ကဗ်ာေလးကိုေတာ့ တပို္င္းတစ ရေပမယ္ ့ မေရးလိုက္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါေလး လာေျပာတာပါ။

emayarKhin said...

ကဗ်ာအၿပင္းစားတပုဒ္ပါပဲ။

ညီအကိုမ်ား said...

စစ္ဆိုုတာ..... ေရစစ္ေတာင္မေကာင္းဘူးဗ်ာ..
ကဗ်ာထဲက ပံုုရိပ္ေတြကိုု ခ်ေရးၾကည့္မိပါတယ္..
တစ္ကယ္ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုုဒ္ပါ..

မိုုးၾကယ္

Anonymous said...

ပထမ၀ိုင္ပုလင္းက ပိုျပင္းတယ္
ဒုတိယ၀ိုင္ပုလင္းလည္း ေကာင္းတာပဲ
ခ်ီးမက်ဴးေတာ႔ပါဘူးေနာ။

win latt said...

ဂၽြန္...
ဝိုင္ျမစ္ခ်ိဳ
ျပီးေတာ့...ပန္....ဒို...ရာ
အားလံုးကို....ေျပာလိိုက္ခ်င္တာက...
အခုအထိေတာ့ ဘာမွ လုပ္လို႔မရေသးဘူး....
နင္းျပားဘဝေတြပါဘဲ။...ႏွစ္ေပါင္း၄၀ ေက်ာ္ျပီ...
ပိုဆိုးတာက...ပိုဆိုးလာတာပါဘဲ....

Anonymous said...

ပန္ဒိုရာစံ ေရ…
သတင္းေတြကလည္း မထူးေသးပါလား ကြယ္
ငါတို႔ရဲ႕ ဒါဏ္ရာေတြကိုပဲ အရည္ေဖ်ာ္လို႔ ျပည္သူေတြ ေသာက္သံုးမဲ႔ အခ်ိန္ကို ေစာင္႔ေနသတဲ႔ကြယ္။

Ba Lu Kyi said...

Fantastic !!!

win latt said...

ဂၽြန္ေရ…
သတင္းေတြကလည္း မထူးေသးပါလားကြယ္...။
တိုက္ပြဲအတြက္တဲ့....
စၾကၤာဝဠာအျပင္ဖက္အထိ ထြက္လို႔ရရင္
ထြက္ၾကဦးမဲ့ ဦးေဆာင္သူေတြ
သူတို႔ရဲ့ ဦးေဆြးဆံေျမ႕ထမ္းေဆာင္မွဳကို
ဦးညႊတ္လို႔အေလးျပဳမယ္ၾကံတုန္း
ဗ်ဳန္းဆို...အသံတစ္ခုၾကားလိုက္တယ္...
အစိုးရအဖြဲ႕အကြဲအျပဲနဲ႔...
လစာမေပးဘဲထားတာနဲ႔...
ရံပံုေငြေတြ စာရင္းေပ်ာက္တာနဲ႔...
ပဲ့ရြဲ႕ထြက္က်တဲ့အသံ
မဟန္ဘူး..ဂၽြန္ေရ...
ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ စူးစူး၀ါး၀ါးအၾကည့္ေတြ
ေသြးစက္ေတြၾကားကိုပဲ ျပန္သြားလိုက္ၾကပါစို႕ ဂၽြန္ရယ္..။

M.Y. said...

"ေန႕ဘက္မွာ လင္းလြန္းလို႕မျမင္ရဘူး
ညေရာက္ေတာ့ ေမွာင္လြန္းလို႕မျမင္ရဘူး"

ဆိုေတာ့ အခိ်န္တုိင္း မျမင္ရဘူးဆိုတဲ့အရာဟာ စကၡဳအာရုံျမင္ကြင္းေတြ သက္သက္ေတာ့မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အ၀ိဇၹာမ်က္လုံးနဲ ့ႏွလုံးသားေတြနဲ ့ခင္းက်င္းတဲ့စစ္ပြဲေတြ..ေႀကာင့္ ကန္းေနတဲ့အခိ်န္ေတြ ေန ့ည ေတြ ကိုျမင္လာရတဲ့ ကဗ်ာစကားလုံးေတြဆီက ေသြးညီွနံ ့ေတာင္ရလိုက္သလို..


မွန္တဲ့ဘက္ဆိုတာ အသက္နဲ႕ရင္းၿပီး လိုက္ဖို႕လိုတယ္
မွားတဲ့ဘက္မွာလည္း အသက္နဲ႕ရင္းၿပီး လိုက္ဖို႕လိုတာပဲ..

လူအသက္တစ္ေခ်ာင္းဟာ လူေတြပညတ္ထားတဲ့ အမွန္အမွားဆိုတဲ့စကားလုံးေတြ၊သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ေလာက္တန္ဖိုးမရိွေတာ့ဘူး..

အားႀကီးတဲ့တစ္ဘက္က ေတာရိုင္းဥပေဒသနဲ ့အႏိုင္ယူတယ္။ အားနည္းတဲ့ ရံႈးနိမ့္သူဘက္ကအသက္ေတြနဲ ့လဲရတယ္။ အားႀကီးသူေရာ အားနည္းသူေရာ ကလူသားေတြျဖစ္ေနတယ္။

ႏိုင္သူေရာ ရႈံးသူေရာ ႏွစ္ဘက္စလုံးမွာေပးဆပ္မႈေတြရိွေနတာပဲ။ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက မိ်ဳးဆက္သစ္ကေလးေတြအတြက္စဥ္းစားမႈ ဆိုတာေတြမပါဘူး..

ဒီကဗ်ာ ကို ဒီကြန္မန္ ့ေရးဖို ့အႀကိမ္ႀကိမ္လာဖတ္ခဲ့ေႀကာင္းပါ။