ေနေရာင္ေအာက္မွာ လင္းလက္ေနတဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြ

ပံုကို ဒီက ရတယ္။

Under the Tuscan Sun ဒီနာမည္ကို စျမင္လုိက္တုန္းကေတာ့ Nothing is new under the sun. ဆိုတဲ့စကားေလးကို ျဗဳန္းဆို သတိရမိခဲ့တယ္။ ခင္မင္ရတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္က လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္က ဒီကားေလးေကာင္းတယ္ ၾကည့္ပါလားလို႕ အေခြေလး ေပးလာလို႕ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားတခု ျဖစ္ပါတယ္။ ထြက္တာေတာ့ ၾကာလွၿပီ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ကတည္းကပါ။

ဒီဇာတ္လမ္းက မင္းသမီးဇာတ္ပါ။ အသက္ႀကီးတဲ့အထိ မပ်က္စီးပဲ လွေနေသးတဲ့ Diane Lane က အဓိက ဇာတ္ေဆာင္ေပါ့။ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ သူက အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေလာက္ ရွိတဲ့ စာေရးဆရာမ Frances အေနနဲ႕ သရုပ္ေဆာင္ထားတယ္။ အမ်ိဳးသားနဲ႕ ကြာရွင္းျပတ္စဲၿပီးခါစ စိတ္ဓာတ္ေတြ သုညအထိ က်ေနတဲ့ အေနအထားကေန ဇာတ္လမ္းကို စထားပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ Patti (Sandra Oh) က စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ခရီးထြက္ဖို႕ အႀကံေပးလာပါတယ္။ တကယ္ကေတာ့ အဲဒီခရီးဟာ ေယာက်ၤားရွာေလး ျဖစ္တဲ့ Patti နဲ႕ သူ႕ပါတနာတို႕ သြားဖို႕ စီစဥ္ထားတဲ့ gay trip ပါ။ ေနာက္ေတာ့ Patti က ကိုယ္၀န္ရလာလို႕ မသြားျဖစ္တာနဲ႕ အစားထုိးသြားဖို႕ Frances ကို တိုက္တြန္းလိုက္တာပါ။

ဒီလိုနဲ႕ Frances လည္း အီတလီႏိုင္ငံက Tuscany ဆိုတဲ့ ေနရာကို ခရီးထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သြားရင္းလာရင္း အဲဒီမွာ ေတြ႕တဲ့ အိမ္တအိမ္ကို သေဘာက်လို႕ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ၀ယ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ သူ႕ဘ၀က အသစ္ ျပန္စသလို ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။

သူ႕အိမ္ကို ျပင္ဆင္မြမ္းမံဖို႕ ပိုလန္က ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ အဖြဲ႕ကို ငွားရမ္းပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း အလုပ္လုပ္ၾကရင္း အဲဒီအလုပ္သမားေတြနဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားပါတယ္။ သူ႕ကို အိမ္ကိစၥေတြ အက်ိဳးေဆာင္ ကူညီေပးတဲ့ အဲဒီအရပ္က အမ်ိဳးသားတေယာက္နဲ႕လည္း ခင္မင္မႈ တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအမ်ိဳးသားမွာ အိမ္ေထာင္နဲ႕ မိသားစုရွိတယ္။ Frances ဟာ တေယာက္တည္းမို႕ တခါတေလလည္း အဲဒီလူကို အားကိုးမိသလို ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ Frances ကိုလည္း သနားၾကင္နာမိသလို ျဖစ္လာတာကို ကိုယ့္ဘာသာ သတိထားမိတဲ့ အမ်ိဳးသားဟာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာျပၿပီး ေျခလွမ္းမလြန္ခင္ ေနာက္ဆုတ္လိုက္ပါတယ္။

Frances ဟာ ဒီၾကားထဲမွာ နည္းနည္း ေဂါက္သလိုရွိတဲ့ စိတ္၀င္စားစရာ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးေဟာင္း အမ်ိဳးသမီးႀကီး တေယာက္နဲ႕လည္း ေတြ႕ဆံုခင္မင္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ သူစိမ္းတို႕ရဲ႕အလယ္မွာ ၀န္းက်င္အသစ္ကို လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္စူးစမ္းရင္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ျပန္ရွာခဲ့ပါတယ္။ တေန႕ေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲ ထြက္လည္ရင္းနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ လမ္းစတခုကို ေတြ႕ခဲ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ အမွတ္မထင္ ေတြ႕ခဲ့တဲ့ လူတေယာက္ပါ။ တိုတိုေျပာရရင္ေတာ့ အဲဒီလူနဲ႕ Frances တို႕ ဓာတ္တည့္သြားၾကတယ္။ ခ်စ္ႀကိဳက္သြားၾကတယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြဟာ ၾကာရွည္မခံခဲ့ဘူး။

သူငယ္ခ်င္း Patti က ကိုယ္၀န္ႀကီးနဲ႕ ေရာက္လာပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကို ဂရုစိုက္ေနရင္းနဲ႕ပဲ ခ်ိန္းထားတာေတြ ပ်က္ကြက္ခဲ့တယ္။ ေနာက္မွ ျပန္ေတြ႕ဖို႕ ႀကိဳးစားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဟုိလူက ေနာက္တေယာက္နဲ႕ ၿငိသြားခဲ့ၿပီ။ သူကလည္း အဆက္အသြယ္ မရတဲ့အခ်ိန္မွာ Frances နဲ႕ ဇာတ္လမ္း ေရွ႕မဆက္ျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႕ ထင္မိခဲ့ေတာ့ စိတ္မေကာင္းေပမယ့္လည္း မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ Frances စိတ္ဓာတ္က်ရျပန္ၿပီ။ ေနေရာင္ေတြက လင္းမလိုလိုနဲ႕ ျပန္မွိန္သြားခဲ့ရၿပီ။

ဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူနဲ႕ခင္မင္တဲ့ အိမ္ျပင္ေပးတဲ့အဖြဲ႕က ပိုလန္အလုပ္သမားေလး တေယာက္ဟာ ေဒသခံ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ ခ်စ္ႀကိဳက္ပါတယ္။ မိန္းကေလးဘက္က သေဘာမတူေတာ့ ေကာင္ေလးက Frances ကို အားကိုးတႀကီး တိုင္တည္ပါတယ္။ Frances က ကူညီရပ္တည္ေပးလိုက္ေတာ့ စံုတြဲလည္း အဆင္ေျပသြားတယ္။ ဒီလို ကူညီႏိုင္လိုက္ေတာ့ Frances လည္း ပီတိျဖစ္ေနရေတာ့တယ္။

အခြင့္အလမ္းေတြက ရပ္မသြားပါဘူး။ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းမွာေတာ့ ဧည့္ခံပြဲမွာ Frances ကို ေလးစားတဲ့ စာဖတ္ပရိသတ္ျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားတေယာက္က မိတ္ဆက္လာတယ္။ Frances ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြလည္း အေရာင္ေတာက္ပလာတယ္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ စကားလက္ဆံု က်ေနတုန္းမွာပဲ ရုပ္ရွင္က ၿပီးသြားပါတယ္။

ဇာတ္လမ္းရဲ႕ Theme က ဒီလိုဆိုပါတယ္။ Life offers you a thousand chances ... all you have to do is take one. တဲ့။ ဘ၀က သင့္ကို အခြင့္အလမ္းတေထာင္ ေပးပါတယ္။ လုပ္ရမွာကေတာ့ တခုကိုသာ ယူလိုက္ပါေလ.. တဲ့။

ဒီဇတ္လမ္းထဲမွာေတာ့ Frances ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့တာဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ သူလိုခ်င္တာကို ျပန္ရႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြ ေပၚလာပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အိမ္အက်ိဳးေဆာင္နဲ႕ ခင္မင္ခဲ့တာေတာင္မွ မယူျဖစ္ခဲ့တဲ့ အခြင့္အလမ္းတခုပါပဲ။ ဇာတ္သိမ္းမွာေတာ့ အခြင့္အလမ္း ေနာက္ထပ္တခုကို လွစ္ရုံေလး လွစ္ျပၿပီး အဆံုးသတ္ထားတယ္။

ဇာတ္လမ္းထဲမွာ တျခား စိတ္၀င္စားစရာ ဇာတ္ကြက္ေလးေတြ ရွိပါေသးတယ္။ တခုခုကို မေမ့ႏိုင္မေပ်ာက္ႏိုင္ ေန႕စဥ္မွန္မွန္ ပန္းစည္းေလး လာခ်ေနတဲ့ အဘိုးႀကီးတေယာက္ကိုလည္း ႏႈိင္းယွဥ္ ေတြးေတာစရာ ျဖစ္ေအာင္ျပထားေသးတယ္။ Frances ၀ယ္လိုက္တဲ့ အိမ္ရဲ႕ နာမည္က Bramasole ဆိုတာ ေနေရာင္ျခည္ကို ေမွ်ာ္လင့္တမ္းတေနတဲ့ အရာတခု လို႕အဓိပၸါယ္ရတယ္ ဆိုတာကလည္း ဇာတ္လမ္းရဲ႕ ဆိုလိုခ်က္ကို ပံ့ပိုးေပးထားပါတယ္။

ႀကိဳက္မိတဲ့ စကားေျပာေလးေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာေတာ့ Katherine ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက Frances ကို ေျပာခဲ့တာတခ်ိဳ႕လည္း ပါတယ္။

Katherine: Regrets are a waste of time. They're the past crippling you in the present.
ေနာင္တေတြဟာ အခ်ိန္ကို အလဟသျဖစ္ေစတယ္။ ဒါေတြက မင္းရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ကို ခ်ိနဲ႕ေစတဲ့ အတိတ္ေတြပဲ။

Katherine: Never lose your childish innocence. It's the most important thing.
မင္းရဲ႕ကေလးဆန္တဲ့ အျပစ္ကင္းစင္မႈကုိ မေပ်ာက္ပါေစနဲ႕။ အဲဒါ အေရးအႀကီးဆံုးအရာပဲ။


ဒီေနရာမွာ (ကိုယ္တေယာက္တည္းအေနနဲ႕) နားလည္မိတာ တခု ရွိပါတယ္။ အခြင့္အေရး (opportunity) နဲ႕ အခြင့္အလမ္း (chance) တူမလိုလိုနဲ႕ နည္းနည္းကြဲတယ္လို႕ ခံစားမိတယ္ ။ (သေဘာတူခ်င္မွတူပါ။ ထင္တာေျပာတာ။)

အခြင့္အေရး (opportunity) လို႕ ေျပာလိုက္ရင္ အေပါင္းလကၡဏာ အဓိပၸါယ္ပါတယ္ လို႕ စိတ္ထဲခံစားရတယ္ ။ ေသခ်ာမႈ ပိုတယ္။ ယူသာယူလိုက္ပါ။ ေကာင္းက်ိဳးကို ေဆာင္ၾကဥ္းလာမယ္လုိ႕ နားလည္မိသလိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခြင့္အလမ္း (chance) ဆိုရင္ေတာ့ ပိုၿပီး ဘက္လုိက္မႈ ကင္းတယ္လို႕ ထင္မိတယ္။ ေကာင္းခ်င္လည္း ေကာင္းမယ္ ဆိုးခ်င္လည္း ဆိုးမယ္။ ဒါေပမယ့္ ယူလိုက္ရင္ေတာ့ တခုခု ႀကိဳးစားခြင့္ကို ေပးထားတယ္။ ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႕ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ကို မူတည္ၿပီး ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳးက ျဖစ္လာမယ္ လို႕ သေဘာေပါက္မိတယ္။ အခြင့္အလမ္းဆိုတာ ပိတ္ဆို႕ အက်ဥ္းက်ၿပီး အတိတ္က ရုန္းမထြက္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေပၚေပါက္လာတဲ့ လမ္းစ တခုလိုပါပဲ။ အဲဒီလမ္းစကို ျမင္လိုက္သလား ဆိုတာရယ္ လွမ္းယူလိုက္ၿပီး ဘယ္ကိုေရာက္သြားမလဲ ဆိုတာရယ္ ကေတာ့ ကိုယ့္ဥာဏ္ပညာ အဆံုးအျဖတ္နဲ႕ အားထုတ္မႈမွာပဲ ဆက္မူတည္ေနမယ္။

ဒီဇာတ္လမ္းက ေျပာထားတယ္။ ဘ၀မွာ အခြင့္အလမ္းဆိုတာ အႀကိမ္ေထာင္ခ်ီ လာပါတယ္တဲ့။ တစ္ခုသာ ယူလိုက္ဖို႕လိုပါတယ္ တဲ့။ အခြင့္အလမ္းကို အခြင့္အလမ္းမွန္း သိဖို႕ေတာ့ လိုမယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ လွမ္းယူၿပီး ဘယ္လို ဆက္လုပ္ရမယ္ ဆိုတာ သတိမျပတ္ဖို႕ေတာ့ လိုပါမယ္။ အတိတ္မွာ နစ္ျမဳပ္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ဆင္း ေနမယ့္အစား ရုန္းထြက္ခ်င္စိတ္လည္း ရွိရပါမယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းက လူတဦးခ်င္းရဲ႕ ပုဂၢလိက ဘ၀ကို ေဖာ္က်ဳးပါတယ္။ လူအမ်ားနဲ႕ အစုအဖြဲ႕နဲ႕ ဆိုင္တဲ့ ကိစၥေတြမွာဆိုရင္ေရာ ဘယ္လို အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္ႏိုင္မလဲ။ ဆက္ေတြးေနမိတယ္။

ပန္ဒိုရာ