Sunday, July 26, 2009

သံလြင္အိပ္မက္ မဂၢဇင္း အတြဲ (၃) အမွတ္ (၃)



၅ ႏွစ္ေျမာက္ အထူး သံလြင္အိပ္မက္ အင္တာနက္မဂၢဇင္း အတြဲ (၃) အမွတ္ (၃) ထြက္ပါၿပီ။ ဖတ္ရႈရန္ ဒီကို သြားပါ။

အင္တာဗ်ဳး၊ အထူးက႑ နဲ႕ ေပးစာမ်ား ကို ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ဖတ္ဖို႕ တိုက္တြန္းပါတယ္။

.......................

ပန္ဒိုရာရဲ႕ ကဗ်ာ နဲ႕ ၀တၳဳကို နမူနာ ေပးလိုက္ပါတယ္။

ကစားလံုးမ်ား

အဆံုးအစ ရွာမရတာ ဘ၀ေပါ့
လိမ့္ေနတယ္
လည္ေနတယ္
အေပ်ာ့အမာ အက်စ္အပြကြဲျပားလည္း
ျမင့္ရာက နိမ့္ရာကို ဆင္းတယ္
အရွိန္နဲ႕ျပဳတ္က်လာေတာ့/ပစ္ခ်လိုက္ေတာ့
တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ျပန္ကန္ၿပီး ခုန္ထတယ္

ဆက္ဖတ္ရန္ ဒီကို ႏွိပ္ပါ။

........................


ၿမိဳင္တို႔အေၾကာင္း

(၁)

“ၿမိဳင္ ၿမိဳင္...။ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ရဲ႕ ၿမိဳင္လား။ ဆရာ ဒဂုန္တာရာရဲ႕ ၿမိဳင္လား”

ကိုေလးက ေျပာၿပီး ရယ္သည္။ ၿမိဳင္ကလည္း သာသာသိမ့္သိမ့္ ရယ္သည္။

“ဟင့္အင္း။ ၿမိဳင္က ၿမိဳင္ပဲေပါ့ ဘယ္သူ႕ၿမိဳင္မွ မဟုတ္ဘူး”

ခိုင္ ကေတာ့ မ်က္ေမွာင္ခ်ိဳးလို႕သာ သူတို႕ကို ၾကည့္ေနမိသည္။

“ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ၀တၳဳေတြထဲက ၿမိဳင္ေတြကေတာ့…”

ၿမိဳင္က စကားကို မဆက္။ မ်က္ႏွာျပန္တည္လိုက္ၿပီး ကိုေလးကို ၾကည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထပ္ရယ္ၾကျပန္ၿပီ။ အိုး.. ဒါ ရယ္ေမာစရာလား။ အဲဒါ ဘာေတြ ေျပာေနၾကတာလဲ။ ခိုင့္ကို ေဘးမွာထားၿပီး ခိုင္မသိတဲ့ စကားေတြကို ေျပာတတ္ၾကတဲ့ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို တခါတခါ မေက်နပ္သလို ျဖစ္မိတာ ခိုင့္အလြန္လား။

ေလညင္းကေလးက ျဖည္းျဖည္း လြင့္ေနသည္။ စာအုပ္ထူထူေတြ သင္ခန္းစာပို႕ခ်ခ်က္ေတြ အိမ္စာေတြႏွင့္ ခဏ ကင္းေ၀းတဲ့အခ်ိန္ ဘြဲ႕လြန္ေက်ာင္းသားႀကီး သံုးေယာက္ရဲ႕ ေသာၾကာညခ်မ္း အပန္းေျပ စကား၀ိုင္းေလးမွာ ဒီတစ္ခါေတာ့ ခိုင္ တိတ္ဆိတ္ေနမိတာ အမွန္။ သူတို႕ေရာ သတိထားမိရဲ႕လား။ ခိုင့္အေတြးေတြက ညေနဆည္းဆာမွာ လွမ္းျမင္ေနရသည့္ မႈန္၀ါး၀ါး ေတာတန္းေလးလို ညိဳ႕ေနသည္။ မလွမ္းမကမ္းက ေရကူးကန္ကေလးကေတာ့ ျပာလဲ့လို႕။ ကိုယ့္အခန္းကို ကိုယ္စီျပန္မ၀င္ၾကခင္ ေရကူးကန္ကို ျဖတ္ထားတဲ့ တံတားေလးေပၚမွာ ခဏေလာက္ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ဦးမွပဲ ဟု ခိုင္စိတ္ကူးေနလိုက္သည္။

ကိုေလးက ခိုင့္ဘက္ကို လွည့္လာသည္။ ဒါ ဆိုလွ်င္ ခုိင္ကေရာ။

ခိုင္ကေရာ.. တဲ့။ အခုေတာ့ ခိုင့္ကို သူတို႕ သတိရလာၾကၿပီေပါ့။

“ခိုင္က ေတာ့ ဆရာတကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းလို႕ပဲ ဆက္၍ေခၚမည္ခိုင္ေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား”

ၿပံဳးစစ ၾကည့္လာေသာ ကိုေလးမ်က္လံုး ေတာက္ေတာက္ေတြထဲမွာ ခိုုင့္အတြက္ အရိပ္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ တခုခု စြန္းထင္းမေနႏိုင္ဘူးလားဟင္။ ခိုင္က လိုက္ရွာေနမိျပန္သည္။ ဟင့္အင္း။ မဟုတ္ဘူး။ ဘာလို႕ သူငယ္ခ်င္းလို႕ပဲ ဆက္ေခၚရမွာလဲ။ ခိုင္မႀကိဳက္ပါဘူး။

“ေနပါဦး ကိုေလးရဲ႕။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ရွိတယ္။ ခိုင္တုိ႕ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကားဖူးတာေလ။ ဘာတဲ့.. ရင္ထဲတိုးေ၀ွ႕ေနမယ္ ခိုင္ဆိုလား”

“ေအာ္.. ရင္သို႕တိုးေ၀ွ႕ဆဲပါ ခိုင္..။ အဲဒါ အက္စ္ကဲနက္ ဆိုခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေလ။ အမယ္.. ခိုင္က တယ္ဟုတ္ပါလား။ ျမန္မာျပည္က သီခ်င္းေတြလည္း မွတ္မိသားပဲ”

ကိုေလးအသံခ်ိဳခ်ိဳမွာ ႏွစ္သိမ့္သံဆန္ဆန္ ပါေနတာကို ခိုင္ ဘ၀င္မက်ခ်င္။ ဒီသံုးေယာက္ထဲမွာ ခိုင္ အငယ္ဆံုးဆိုေပမယ့္ ခုိင္က ကေလးေလး မဟုတ္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက ျမန္မာျပည္က ခြာၿပီး အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတယ္ ဆိုေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ခိုင္က ျမန္မာမေလးပဲ။

ခိုင့္ေရွ႕မွာ ခ်ထားေသာ ေသာက္လက္စ လိေမၼာ္ရည္ဖန္ခြက္ ပိန္ရွည္ရွည္ေလးေပၚမွာ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ အေတာင္တျဖတ္ျဖတ္ခါကာ လာနားသည္။ ၿခံေရွ႕မွာ စိုက္ထားတဲ့ ပန္းခင္းဆီက ပ်ံ၀ဲလာတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။ ခ်စ္စရာေလး။ လွတယ္ေနာ္။ ၿမိဳင္ကေရရြတ္သည္။ ခိုင္ ခပ္ေငးေငးသာ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ လိပ္ျပာေလးက ကိုေလးဘက္ကို ပ်ံသြားသည္။ ကိုေလးပခံုးနားမွာ တ၀ဲလည္လည္။ လက္ႏွင့္ေ၀ွ႕ရမ္းလိုက္ရင္း ကိုေလးက ဟက္ခနဲ ရယ္ျပန္သည္။ ကိုေလး ဒီေန႕ သိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ထင္ရဲ႕။ ခံစားခ်က္အမွန္ေတြကို မ်က္ႏွာေပၚမွာ အလြယ္တကူ ဖမ္းမရတတ္တဲ့ ကိုေလးဟာ ေျပာရခက္လွပါသည္။ အဲသည္ လိပ္ျပာေလးလိုေပါ့။ ဘယ္ေနရာမွာ နားမွာလဲ။

ဆက္ဖတ္ရန္ ဒီကို ႏွိပ္ပါ။

19 comments:

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

မပန္ နိမိတ္ပုံေတြ သုံးတာထိေရာက္တယ္။ ကဗ်ာဆရာမ ျဖစ္လုိ႔ ထင္တယ္။

ေမဓာ၀ီ said...

ပန္ပန္႔လက္ရာ လြမ္းေနတာ ... ျမိဳင္တို႔အေၾကာင္း တ၀ႀကီး ဖတ္ၿပီး အလြမ္းေျပသြားတယ္။

ခိုင့္အေတြးကို ေရးထားေပမဲ့ ေခါင္းစဥ္ကို ျမိဳင္တို႔အေၾကာင္း လို႔ တပ္ထားတာလဲ ပန္ပန္႔ရဲ႕ technique တခုပဲလား ... စဥ္းစားေနမိတယ္။

ကစားလံုးမ်ားကိုေတာ့ ေနာက္မွ ေအးေဆးဖတ္ရမယ္။ အခုအိပ္ရေတာ့မွာမို႔။

ႏွင္းနဲ႔မာယာ said...

မမေရ
အတိုးခ်ျပီး ဖတ္ရေတာ့မယ္...
အျမည္းေလးေတြ႔ရံုနဲ႔တင္ ခိုင္ ျမိဳင္ တို႔အေၾကာင္းကို ဖတ္ခ်င္ေနပီ....

rose of sharon said...

တကယ္ေကာင္းတဲ႔ဝတၳဳေလးပါ... ေကာင္ေလးေကာင္မေလးသူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ... ၿဖစ္တတ္တာေလးေတြကို လွလွပပ ေဖာ္က်ဴးထားတာကို သေဘာတက်ဖတ္သြားပါတယ္...

ကုိေပါ said...

ကဗ်ာေရာ ၀တၳဳပါ လာဖတ္သြားပါတယ္။

ကဗ်ာဖတ္ရင္း လွိမ့္ခ်ေပးခဲ့ပါတယ္ ဆုိတဲ့ေနရာအေရာက္မွာ အမ်ဳိးသမီးေတြကုိ အသက္အရြယ္အပုိင္းအျခားအလုိက္ ေဘာလုံး၊ ဘတ္စကက္ေဘာ၊ ေဂါက္သီး၊ တင္းနစ္ေဘာလုံး တုိ႔နဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ထားတဲ့ ဟာသကုိ ေျပးသတိရမိလုိ႔ ၿပဳံးရေသးတယ္။ း-)

minn thuka said...

ဆရာမေရ...ျဖစ္လာတဲ့ရင္ဘတ္ထဲကအရိပ္ေတြ ပံုေဆာင္ခဲအျဖစ္ စကားလံုးေတြနဲ႔ ေဝမွ်ခ်င္ပါတယ္၊
ခက္တာက က်ေနာ္စိတ္လိုလက္ရ ေရးမယ္ျပင္တိုင္း....တစ္ခါက ေမာ္ဒန္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ေမာ္ဒန္လို
ေတြးၿပီးမွ်ေဝမိလို႔ အသားလြတ္ရန္လိုခံလိုက္ရေတာ့ ဒီရသဇတ္လမ္းေလးကိုလဲ ရသလိုခံစားရမွာ မဝံ့မရဲျဖစ္ေနတယ္၊ အခ်ိန္ေပးၿပီးဖတ္ရတဲ့ မ်က္လံုးေတြအတြက္ အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ဒီမ်က္နွာျပင္ေတြေပၚမွာ အေျခအတင္မေရးေတာ့တာပါ၊ တစ္ဖက္လူလဲ စိတ္ခ်မ္းသာတာေပါ့၊
"အသံမဲ့ေတးတစ္ပုဒ္" ကို ၿမိဳင္ နဲ႔ ခိုင္ က ေဖါက္ထြက္ၿပီး က်ေနာ္ဆီေရာက္မလာက်ဘူး။
ေလးစားစြာျဖင့္...။

သန္႔စင္ said...

မပန္......
အားေပးသြားပါတယ္ ခင္ဗ်ာ...

kay said...

ကစားလံုးမ်ား ကေတာ့..ကိုေပါ ေျပာသလို..အဲဒီ ဟာသေလးပဲ ျမင္ေယာင္မိသြားတယ္။ း)

၀တၱဳ ဇတ္ေကာင္ေတြကိုေတာ့.. ျမင္ရ..သိရ ခံစားေနရပါတယ္။ စရိုက္တခုခ်င္း သရုပ္ေဖာ္ထားေပမဲ့.. ျမိဳင္ နဲ႕ ခိုင္ကေတာ့.. သူတို႕ ကိုယ္ပိုင္ စရိုက္ေတြ အတိုင္း ျဖစ္မလာဘူးေပါ့ေလ။
ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္..ပန္ဒိုရာ ရဲ႕ ဟန္..သဘာ၀ က်က် ခံစားလို႕ေကာင္းတဲ့ ၀တၱဳေလးတပုဒ္ပါ။
( တခုပဲ.. ဇတ္လိုက္ေကာင္မေလးေတြက..အျမဲ..ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေခြေခြ ေလးေတြ ျဖစ္ေနတာေတာ့..တယ္ မသကၤာ ခ်င္ဘူး..) း)))

အိျႏၵာ said...

ကဗ်ာေရာ၀တၳဳေရာ..ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္သြားပါတယ္..။

ကဗ်ာကေတာ့ ပန္ဒိုရာ့ဟန္ကနည္းနည္းေလးခြဲထြက္လိုက္တဲ့
အသံလႈပ္လႈပ္ကေလးနဲ႔ဆိုေတာ့ တစ္မ်ိဳးဆန္းသစ္လွပလို႔..
အေတြးနဲ႔ေပးထားတဲ့ နမိတ္ပံုကေတာ့ ေျပာစရာမလို...။ေကာင္းျပီးသား..။

၀တၳဳ..
သိပ္လွပါတယ္..
ဒိလိုပဲ...ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနၾကတာေလ..
အခ်စ္ဆိုတာ ကလဲ...တိုက္ဆိုင္ျခင္းတစ္မ်ိဳးလို႔ေျပာလို႔ရေသးတာေရာ...

ေရးထားတာ သိပ္လွတယ္..
ထပ္ေျပာဦးမယ္...ေနာ္
ေရးထားတာ သိပ္လွပါတယ္ ပန္ပန္ေရ..

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ ၀တၴဳေလး။ ၾကိဳက္လိုက္တာ အရမ္းပဲ။ ခိုင့္အျဖစ္ေလး သာယာလွပျပီး သူခ်စ္တဲ့လူ ေနာက္တစ္ေယာက္ေပၚလာေစခ်င္လိုက္တာ. သူ႔ေဘးမွာထိုင္ဖို႔ ခြင့္လာေတာင္းတဲ့ လူရြယ္သာ ခိုင့္ဖူးစာဖက္ေလးျဖစ္လိုက္ရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲေနာ္။ ကိုေလးကို တမ္းတစိတ္နဲ႔ ခံစားေနရရွာမယ့္ ခိုင့္ခံစားခ်က္ေလး သက္သာလိုသက္သာျငားေပါ့။ ကဗ်ာေလးေရာ။၀တၳဳေလးေရာ အရမ္းကို ၾကိဳက္သြားပါတယ္

ကုိေအာင္ said...

ဖတ္ၾကည့္ျပီးသြာျပီ ေကာင္းပါတယ္၊ အားေပးလ်က္။

ရနံ႔မျပယ္မယ့္အဆံုးမဲ့ကမၻာ said...

မမပန္ဒိုရာ

ဂ်ဴးနဲ့အေရးသားေတြေတာင္ဆင္ေနသလိုပဲေနာ္....
ဝတၳဳတိုေလးက အေတာ္ေလးရသေျမာက္ပါတယ္....
စာေရးသူရဲ့ကၽြမ္းက်င္မႈကို ျပထားသလုိပါပဲ အေတာ္ေလးလွပါတယ္.......
ကဗ်ာေလးကိုလည္း အေတြးလွလွေလးနဲ႔ ဖန္ဆင္းထားတာ မို႔ ဖတ္ျပီး အေတာ္ေလးၾကည္ႏူးမိတယ္..
အားေပးလ်က္ပါေနာ္....

ေဆာင္းယြန္းလ said...

အဆံုးအစ ရွာမရတာ ဘ၀ေပါ့
လိမ့္ေနတယ္
လည္ေနတယ္
အေပ်ာ့အမာ အက်စ္အပြကြဲျပားလည္း
ျမင့္ရာက နိမ့္ရာကို ဆင္းတယ္
အရွိန္နဲ႕ျပဳတ္က်လာေတာ့/ပစ္ခ်လိုက္ေတာ့
တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ျပန္ကန္ၿပီး ခုန္ထတယ္

ေကာင္းပါ့ဗ်ာ...
အစေလးဖတ္မိရုံနဲ႔ေတာင္ၾကိဳက္မိေနၿပီ

MANORHARY said...

ကဗ်ာေရာ ဝတၳဳေရာေသခ်ာဖတ္ၿပီးသြားၿပီ
ေသခ်ာလည္းစဥ္းစားေနဆဲ...

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

သံလြင္အိပ္မက္မွာ အေျပးသြားဖတ္လိုက္တယ္ အစ္မ။ “ကိုေလး” ရဲ႕ မဂၤလာပြဲမွာ ခိုင္နဲ႔ျမိဳင္ေတာ့ မသိဘူး... ဖတ္ရတဲ့သူမွာ ရင္ေတြနာလို႔...။ အရမ္းေကာင္းတာပဲလို႔ အထူးမေျပာေတာ့ပါဘူး း)

မယ္႔ကိုး said...

မေရ...စာေလးအရမ္းလွတယ္။ ေတာ္ေတာ္နဲ ့ ေမ့ရမွာေတာင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

sonata-cantata said...

ပန္ပန္ေရးတဲ့ "ၿမိဳင္တို႔ အေၾကာင္း" ကေတာ့ ပိုင္ပါေပသရွင္...
ကိုေလးဆိုတဲ့လူႀကီးက
...ပင္လယ္က မာယာမ်ားတယ္...တဲ့
သူလည္း မလိမ့္တပတ္လုပ္တာပဲ
...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လေရာင္ေအာက္မွာ အားလံုးလွသည္။ ...

"ကစားလံုးမ်ား"ကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ ကန္ထုတ္လိုက္၊ ေတာ့ယူလိုက္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ လံုးခ်ာလည္လိုက္ေနတဲ့ ဟာေတြေပါ့...

pandora said...

ပံုရိပ္ေရ .. ျမင္ေအာင္ၾကည့္သြားတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္
မေမ.. ဟုတ္ပါတယ္.. ေခါင္းစဥ္က တမင္ေပးခဲ့တာပါ။
ႏွင္းနဲ႕မာယာ
rose of Sharon
ကိုေပါ
ကိုသန္႕စင္
အားေပးသြားတာ ေက်းဇူးပါေနာ္

ကိုမင္းသုခေရ.. လြတ္လပ္စြာ သံုးသပ္သြားလို႕ ရပါတယ္။ အသံမဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ကို ႏွစ္သက္တဲ့အတြက္လည္း ၀မ္းသာပါတယ္။

မေက… မေက ျမင္ သိ ခံစားသြားတာေတြက ေျပာခ်င္တာထဲက တခ်ိဳ႕နဲ႕ ကိုက္ညီေနပါတယ္။ .. တိုက္ဆိုင္မႈေတြကိုေတာ့ တိုက္ဆိုင္မႈလို သေဘာထားေနာ့..။

မအိျႏၵာ ဖတ္သြားတာလည္း သိပ္လွပါတယ္..လို႕

ၾကည္ျဖဴပိုင္. ကိုေအာင္.. ညေနဥာဏ္.. ကုိေဆာင္း.. အတူခံစားသြားလို႕ ၀မ္းသာပါတယ္။

မေနာ္..စဥ္းစားလို႕ၿပီးၿပီလား။

ေရႊျပည္သူ
မယ္ကိုး
မသီတာ..
အေသအခ်ာဖတ္သြားလို႕ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

သက္ေဝ said...

ဝတၳဳေလးက ခ်စ္စရာ ခ်ိဳခ်ိဳေလး...။
ကိုယ္ကေတာ့ ခိုင္နဲ႕ ၿမိဳင္တို႕ရဲ႕ အေၾကာင္းနဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ စိတ္အေတြးေတြထက္ ကိုေလး ကိုပဲ ပိုၿပီး ထူးထူးျခားျခား စိတ္ဝင္စားေနခဲ့တယ္...။
ဒါေပမယ့္ လူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲက အေတြးေတြရယ္ သူတို႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚက အရိပ္အကဲေတြရယ္၊ သူတို႕ရဲ႕ စကားလံုးေတြရယ္ကို ခ်တြက္စရာ Formula မွ မရွိတာေလ.. ေနာ္...။ ဒီလိုနဲ႕ မွန္းဆလို႕ မရတဲ့ အရာေတြကို ၾကိဳးစား မွန္းဆရင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္ေနခဲ့တာ ၾကာလွေပါ့...