Happy Halloween!

ကိုယ့္ဘာသာေရးနဲ႕ေတာ့ မဆိုင္ပါ။ Pet Society မွာ ဒီလိုဆန္ဆန္ပံုေလးေတြ႕တာနဲ႕ စိတ္ကူးေပါက္ၿပီး ေပ်ာ္လို႕ ဆြဲလိုက္တာ။ထံုးစံအတိုင္း Paint ထဲမွာ mouse နဲ႕။ ႀကိဳက္ရင္ ယူသြားလို႕ရပါတယ္။

Expand..

Summary..

ကမၻာႀကီးပ်က္တဲ့ ကိစၥ

"ကမၻာပ်က္ခါနီး တစ္လေလာက္အလို" ဆိုပါေတာ့...
ဘယ္လိုေတြ ခံစားေတြးေတာမိမလဲ...ဘယ္လိုေတြေနထိုင္ၾကမလဲ... မအိျႏၵာက အိေျႏၵႀကီးနဲ႕ တက္ဂ္လာပါတယ္။

(၁)။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ရွိေနခ်င္လဲ..

ရယ္စရာေကာင္းတဲ့လူေတြဆိုရင္ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ပါ။ မစၥတာ Bean တို႕၊ Ben Stiller တို႕။ ငေပါမ်ားေဂဟာက ေပါညီတို႕ ဆိုရင္လည္း လက္ခံပါတယ္။

(၂)။ဘာေတြခံစားေနရမလဲ..

ဘယ္လိုေလးမ်ားလဲ။ ဘယ္လုိႀကီးမ်ားလဲ။ ဘုရားပြဲမွာ ခ်ားရဟတ္စီးတာထက္ေတာ့ ရင္ခုန္စရာေကာင္းမွာ ေသခ်ာတယ္။ စိတ္လႈပ္ရွားတာနဲ႕ ထလိုက္ထိုင္လိုက္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ၀င္ၿပီး လုပ္မိလုပ္ရာ တခုခု စားလိုက္ေသာက္လိုက္ ျဖစ္ေနမယ္ ထင္ပါတယ္။

(၃)။ ဘာေတြျပင္ဆင္ထားမလဲ..

Charging အျပည့္သြင္းထားတဲ့ ေပါ့ပါးတဲ့ ဗြီဒီယိုကင္မရာ ေကာင္းေကာင္းေပါ့။ မေသဘဲ က်န္ခဲ့ရင္ ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို ျပစားရမယ္။ အဲဒီလို စီးပြားေရး အကြက္ျမင္ရတယ္။

(၄)။ ၀မ္းနည္းမိမွာက

ျဖစ္လာမယ့္ေန႕မွာ အင္တာနက္ႀကီး shut down ျဖစ္ေနမွာကို ၀မ္းနည္းတယ္။ တယ္လီဖုန္းလိုင္းေတြလည္း ျပတ္ေနမွာပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကမၻာအရပ္ရပ္က မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ .. အဲဒီဘက္မွာ ဘယ္လိုေနလဲ၊ ဒီမွာေတာ့ ဘာျဖစ္ေနၿပီ … ဘာညာ အြန္လိုင္းကေန ပြားေနရရင္ ေကာင္းမွာ။ ေကာ္နက္ရွင္ ေကာင္းေကာင္းေလးနဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ အျဖစ္အပ်က္ ဓာတ္ပံုေတြ live တင္လို႕ရရင္လည္း ေကာင္းမွာ။

(၅)။ ေၾကာက္လန္႔မိတာက..

ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း အသက္ရွင္က်န္ခဲ့မွာကို…။ ျဖစ္ပ်က္ၿပီး က်န္ခဲ့တဲ့ အမႈိက္ေတြ ဘယ္လိုလုပ္ ရွင္းမလဲ။ တို႕က ခါးခ်ိဳးၿပီး အလုပ္ၾကမ္းၾကမ္း တသက္လံုး လုပ္ဖူးတာမဟုတ္ဘူး။

(၆)။ ေဆာင္ထားခ်င္တာ..

ဘက္ထရီအပိုေတြေပါ့။ လွ်ပ္စစ္မီးက ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ျပန္ရဦးမယ္ မထင္ဘူးေလ။

(၇)။ ဘာေတြေရးမိမလဲ..

တလေလာက္ႀကိဳၿပီး ေက်ာက္တံုးေကာင္းေကာင္းေပၚမွာ အဂၤလိပ္ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာနဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာထြင္းၿပီး ေရးခဲ့ဖို႕လုပ္ရမယ္။ ေရးတာကေတာ့ ဘာစာျဖစ္ျဖစ္ပါ။ ေရးသူနာမည္က ခပ္ႀကီးႀကီး ထင္ထင္ရွားရွား ျဖစ္ဖို႕လိုတယ္။ သက္ရွိေတြ ျပန္ေပၚလာၿပီး ေႏွာင္းလူေတြ ျပန္တူးဆြမိတဲ့အခါ အရင္ကမၻာက ပန္ဒိုရာေက်ာက္စာ ဆိုၿပီး ေက်ာင္းေတြမွာ သင္ရေစ့မယ္။

(ဂ)။ ေတြးမိေတြးရာ အေတြး

ေသသြားရင္ ငရဲျပည္ေရာက္မွာလား နတ္ျပည္ေရာက္မွာလား။ ငရဲျပည္ေရာက္ရင္ေတာ့ ဟိုလူႀကီးနဲ႕ ျပန္ဆံုေနဦးမလား မသိ။ နတ္ျပည္မွာေတာ့ အင္တာနက္ ရွိပါ့မလား။

(၉)။ ဂုဏ္ယူခ်င္တာက

ကမၻာႀကီးပ်က္ခါမွပ်က္ေရာ အထူးတလည္ အံ့ၾသေနစရာမလိုပါဘူး။ ဒါေတြျဖစ္လာမယ္လို႕ တကမၻာလံုးက အခုလို ႀကိဳသိထားၿပီးသားပဲေလ။ တို႕လူသားေတြကြ။ ဟင္းဟင္း။

(၁၀)။ ရွာႀကံေျဖသိမ့္မိတာက

အလုပ္ထဲမွာ ပေရာဂ်က္ေတြ Deadline မမီတာ ကိုယ့္အျပစ္ေၾကာင့္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ကမၻာပ်က္တာကို လႊဲခ်လိုက္လို႕ရၿပီ။ ဟဲဟဲ။

(၁၁)။ က်ဴးရင့္ခ်င္တဲ့ ဥဒါန္း

တစ္ဆယ္.. ကိုး.. ရွစ္.. ခုနစ္… ေျခာက္… ငါး…. ေလး…. သံုး-ႏွစ္ပိုင္းတပိုင္း… သံုး… ႏွစ္-ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္း.. ႏွစ္-ေလးပိုင္းတစ္ပိုင္း.. ႏွစ္…. အဲ.. ၿပီးေတာ့.. အဟမ္း..


မသက္ေ၀ကို တက္ဂ္ခ်င္ပါတယ္။ (သူက ေၾကာက္တတ္ပံုပဲ။ ပိုးဟပ္ေတာင္ ေၾကာက္တာ။)
ပံုရိပ္ကိုလည္း တက္ဂ္ခ်င္ပါတယ္။ (သူက ခပ္တည္တည္နဲ႕။)
ကိုဇာဇာ ကိုလည္း တက္ဂ္ခ်င္ပါတယ္။ (သူက ပိုတည္တယ္။)

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

ဆိုညည္းခဲ့တဲ့ သီခ်င္းတခ်ိဳ႕အေၾကာင္း

ကိုေဆာင္းယြန္းလ က သတိတရ ေရးခိုင္းလာပါတယ္။

ဆိုညည္းခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေတြက ဒီအရြယ္အထိဆိုရင္ အမ်ားႀကီးေပါ့။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ.. ေမာင္ႏွမေတြနဲ႕ အတူတူ အိမ္ေရွ႕ ၀ရံတာေလးမွာ.. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ခရီးထြက္ရင္ ဟိုင္းေ၀းသြားတဲ့ ကားေပၚမွာ… ။

ျမန္မာသံစဥ္ေတြထဲမွာ ကေလးေလးဘ၀က စၿပီးၾကားဖူးတဲ့သီခ်င္းကေတာ့ ေခ်ာကလ်ာ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းပါ။ အိပ္ခါနီးတိုင္း အဲဒီသီခ်င္းကို ေဖေဖကဆိုၿပီး သိပ္ေလ့ရွိတယ္။ အငယ္ဆံုး ညီမေလး ေမြးလာေတာ့ သူ႕ကို ကိုယ္က ဆိုၿပီးသိပ္တဲ့ သီခ်င္းကေတာ့ ခ်စ္ၿပံဳးႏွင္းဆီ။ ညီမေလးကေတာ့ အဲဒီသီခ်င္းကို ပန္းသီခ်င္း လို႕ေခၚတယ္။ ညီမေလးကို ေခ်ာ့သိပ္ဖို႕ အဲဒီသီခ်င္းကို ခဏခဏ ဆိုေပးရတာေပါ့။

ဂစ္တာတီး မေတာက္တေခါက္ စသင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကေတာ့ အစ္ကိုေတြေမာင္ေတြနဲ႕အတူ ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ သီခ်င္းေတြကို အမ်ားဆံုး ဆိုညည္းျဖစ္တယ္။ (အခုေတာ့ လံုး၀မတီးတတ္ေတာ့ပါ။) ေရာ့ခ္ ဂီတ ဆူဆူညံညံ တခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေဇာ္၀င္းထြဋ္တို႕ ေလးျဖဴတို႕ ေက်းဇူးနဲ႕ ခံစားတတ္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ လိုက္ေအာ္လာတတ္လာတယ္။

တကၠသိုလ္တက္ခဲ့တဲ့ တေလွ်ာက္မွာ ခ်စ္ရက္ရွည္ရွည္ အင္းလ်ားေျမ တို႕ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းက ေငြလမင္း တို႕၊ အဓိပတိလမ္းက ေျခရာမ်ား တို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အတူတူ ဆိုညည္းၾက။ မေကသြယ္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မွာ သီခ်င္းတခ်ိဳ႕ကို ျပန္ေတြ႕ေတာ့ လြမ္းသြားတယ္။

ျမန္မာသီခ်င္းျဖစ္ျဖစ္ အဂၤလိပ္သီခ်င္းျဖစ္ျဖစ္ သံစဥ္ေတြမက စာသားေတြကို ပိုၿပီး ေတြးေတာ ခံစားတတ္လာခဲ့တယ္။ အိမ္မွာ သီခ်င္းေတြဖြင့္ၿပီး ကာရာအိုေက လိုက္ဆိုတဲ့ကာလ ေတြရွိခဲ့တယ္။ တခါတခါ ကက္ဆက္ေခြနဲ႕ အသံသြင္းတယ္။ ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္နားေထာင္တယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ကိုယ့္အဖို႕မွာကား အလွတရား ကိုယ့္အႏုပညာပါ ကိုယ့္ရဲ႕ခံစားခ်က္မ်ား ကိုယ့္ဖန္တီးမႈမ်ားသာ ….. ဆိုတဲ့ အလွသစၥာတရား သီခ်င္းလည္းပါတယ္။ မေရႊျပည္သူ ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ထားတဲ့ ေရႊလည္တိုင္ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးလည္းပါတယ္။ သၾကၤန္မိုးထဲက ႏွစ္ကုိယ္တူခ်စ္သမွ် လည္းပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ သီခ်င္းေတြကို နားမေထာင္ျဖစ္သေလာက္၊ ပါးစပ္ကေန ထုတ္မညည္း မိသေလာက္ ျပတ္လတ္သြားတဲ့ အခ်ိန္ေတြရွိခဲ့။ တခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြက နားမေထာင္ ခ်င္ေတာ့တာမ်ိဳး။ ျပန္မၾကား မခံစားႏိုင္ေတာ့တာမ်ိဳး။ အခ်ိန္ေတြ ေနရာ မလပ္ေတာ့တာေၾကာင့္လည္း ပါတယ္။ တေန႕ လန္႕ႏိုးလာျပန္တယ္။

ထင္ခ်င္ရာထင္ေပါ့လို႕ ထင္ပိုင္ခြင့္ေပးလည္း
ကိုယ္လိုရာကိုဆြဲၿပီး ကိုယ္မထင္ရက္ဘူးကြယ္..

စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ တေယာက္ေသာသူအနမ္း ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကေန သီခ်င္းတခ်ိဳ႕ရဲ႕ စာသားေတြကို ထိရွခံစားျဖစ္လာတယ္။ ႏႈတ္ဖ်ားမွာ ရင္ထဲမွာ ျမန္မာသီခ်င္း ႏိုင္ငံျခားသီခ်င္း တခ်ိဳ႕ကို အထပ္ထပ္ ဆိုညည္းခဲ့တဲ့ ကာလေတြ ရွိခဲ့ျပန္တယ္။

ႏိုင္ငံျခားသီခ်င္းကို ျမန္မာစာသားနဲ႕ လိုက္ဆိုလို႕ရေအာင္ ဘာသာျပန္ ၾကည့္ဖူးတာကေတာ့ ႏွစ္ပုဒ္ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအထဲက Way back into love ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ ကိုေတာ့ ဒီဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ထားခဲ့ပါတယ္။

ဘ၀ဆိုတာ ဒီလိုပဲ ေပါ့ပါးလိုက္ ေလးလံလိုက္မဟုတ္လား။ လတ္တေလာကို ေျပာရရင္ မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္ ဆံုးပါးသြားေတာ့ ႏွစ္သက္မိတဲ့ သူ႕သီခ်င္း တခ်ိဳ႕က ႏႈတ္ဖ်ားျပန္ေရာက္လာတယ္။

Heal the world
Make it a better place
For you and for me and the entire human race
There are people dying
If you care enough for the living
Make a better place for you and for me

ဆိုတဲ့ အပိုဒ္ေလးကို အထပ္ထပ္ ညည္းဆိုေနမိတယ္။

အခုေနာက္ဆံုး ရင္ထဲမွာ ၀င္ေနတဲ့ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကေတာ့ အိမ္ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးပါ။ အဆိုေတာ္ ဓိရာမိုရ္ ဆိုတယ္လို႕ေျပာပါတယ္။ ေရးသူကေတာ့ သူကိုယ္တိုင္လား သူ႕အစ္ကို အၾကည္ေတာ္လား အေသအခ်ာ မသိပါ။ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္လို႕ ထင္မိတယ္။ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္လည္း စာသားအဓိပၸါယ္ေရာ သံစဥ္ပါ လွပလို႕ ႏွစ္သက္မိပါတယ္။။ ကိုယ့္အိပ္မက္ေတြနဲ႕လည္း ထပ္တူက်ေနတယ္။

အိမ္

ကမၻာေျမမွာ ခိုလႈံရာေခၚဆိုတဲ့အိမ္
ရံေရြလယ္ ထည္၀ါစြာ ဆင္စြယ္နန္းအိမ္
က်ဴထရံေတြကာရံကာ ဓနိမိုးအိမ္
ႏွလုံးသားေတြ ေႏြးေထြးရင္ ဒါဟာလည္းအိမ္
အိမ္တစ္အိမ္မွာ မွီတည္ရာ ဘာသာတရားေတြ
ကမၻာေျမကို ျဖဴစင္စြာ အၾကင္နာမွ်ေ၀
ပုိင္ဆုိင္ရာ တြယ္တာရာ ဒီရင္ေသြးေတြ
ဆည္းလည္းသံ လိႈက္ခတ္ေစ ဒီခ်စ္ျခင္းေတြ

(ကေလးေလးေတြ ေႏြးေထြးဖို႕ေလ
ကမၻာေျမမွာ အိမ္တစ္အိမ္ကို ေဆာက္ၾကမယ္ေလ...။
ျမင့္ျမတ္ျခင္းေတြ ၊ ေႏြးေထြးျခင္းေတြ
ကမၻာေျမမွာ ညင္သာစြာ စီးဆင္းဖို႕ေလ...။)

အိမ္အျပင္မွာ ၀ါပင္ေတြကိုယ္တိုင္စိုက္မယ္
ကိုယ္တုိင္ထြန္ ၀ါခ်ည္မွ်င္ ဖ်င္တဘက္ရယ္
အိမ္အျပင္မွာ ကိုယ္တုိင္ထြန္ ကိုယ္တုိင္စိုက္တဲ့
စပါးရိတ္ခ်ိန္ ၀ိုင္းဖဲြဲ ့မယ့္ ဆန္အရက္ရယ္
ဒီအခ်ိန္ဆို အိမ္အျပင္မွာ ကဗ်ာေတြရြတ္မယ္
လာပါကြယ္ အိမ္အျပင္မွာ ဂစ္တာတီးမယ္
ရင္ခြင္မွာ ၾကင္နာသူခ်ိဳအနမ္းရယ္
ခ်စ္မိတ္ေဆြ စည္းခ်က္ညီ အတူတူကမယ္

(ကေလးေလးေတြ ေႏြးေထြးဖို႕ေလ
ကမၻာေျမမွာ အိမ္တစ္အိမ္ကို ေဆာက္ၾကမယ္ေလ...။
ျမင့္ျမတ္ျခင္းေတြ ၊ ေႏြးေထြးျခင္းေတြ
ကမၻာေျမမွာ ညင္သာစြာ စီးဆင္းဖို႕ေလ)

ရင္ခြင္မွာ ရွင္သန္ရာ ခုိမွီရာ အိမ္တစ္အိမ္ကို ကမၻာေျမမွာတည္ေဆာက္ၾကမယ္
အေဆာင္အေယာင္ေတြ မဆင္ယင္ခ်င္ ရင္ခြင္အိမ္ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ဒ႑ာရီရာဇ၀င္လုိ ၀ိညာဥ္အိမ္ စိန္စီရာ ရတနာျခယ္ သိဂၤါရီအိမ္ ...

တေစၧတစ္ေကာင္ဟန္ေဆာင္သလို မာယာကင္းမဲ့
မနာလိုတဲ့ မစၧရိယ ခ်ည္ေႏွာင္မႈမဲ့
ကံစီရင္ ယံုၾကည္စြာ ကမၻာေျမမွာ...
တို႕အိမ္... ငါတုိ႕အိမ္...
ရဲရင့္လုိက္ ...ခ်စ္တဲ့အိမ္ တို႕ေဆာက္ၾကမယ္...

(ကေလးေလးေတြ ေႏြးေထြးဖို႕ေလ
ကမၻာေျမမွာ အိမ္တစ္အိမ္ကို ေဆာက္ၾကမယ္ေလ
ျမင့္ျမတ္ျခင္းေတြ ၊ ေႏြးေထြးျခင္းေတြ
ကမၻာေျမမွာ ညင္သာစြာ စီးဆင္းဖို႕ေလ)

005 Home 002.mp3 - diyamo

အစအဆံုး နားဆင္ရန္

Expand..

Summary..

ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ ေနာက္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္

၂၀၀၉ ရဲ႕ ဂၽြန္လရက္စြဲေတြမွာ အေရွ႕ဥေရာပက ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕ကို စိတ္ကူးထဲ ျပန္ပံုေဖာ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ရင္ျပင္မွာ လူေတြဟာ စိတ္ေအးလက္ေအး အပန္းေျဖရင္း စကား၀ိုင္းဖြဲ႕ ေနခဲ့ၾကမယ္။ ရုပ္တုေတြ ေအာက္က ေလွခါးထစ္ေတြေပၚမွာ။ တန္းစီခင္းက်င္းထားတဲ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးေတြ ထဲမွာ။ မလွမ္းမကမ္းက ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းထဲမွာ။

ရင္ျပင္ေထာင့္ တေနရာမွာေတာ့ အေရာင္စိုေတာက္တဲ့ ပန္းမ်ိဳးစံု ခင္းက်င္းထားတဲ့ ပန္းဆိုင္ေတြ ရွိမယ္။ အဲဒီနားမွာ ခုိေတြက ၀ိုင္းစုပ်ံသန္းလိုက္ နားလိုက္ေပါ့။ သလင္းေက်ာက္၀ါနဲ႕ အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ ေရာင္းခ်ေပးတဲ့ ေစ်းဆိုင္တန္းေတြမွာေတာ့ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားေတြက ဟိုဟိုဒီဒီ ၾကည့္ရႈေနၾကမယ္။ လမ္းေဘးမွာ အုပ္စုလိုက္ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ဦးခ်င္းျဖစ္ျဖစ္ ေဖ်ာ္ေျဖေနတဲ့ အေပ်ာ္ထမ္း တီးခတ္ေတးဆိုေနသူေတြကို တခ်ိဳ႕က ေငးၾကည့္ေနမယ္။ ေႏြရာသီရဲ႕ ေကာင္းကင္က ၾကည္လင္ေနပါလိမ့္မယ္။ မိုးဖြဲဖြဲနဲ႕ အံု႕ရုံေလးအုံ႕ ေနတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မွာေပါ့။

ပိုလန္ႏိုင္ငံ ရဲ႕ ခ်ဳပ္ေႏွာင္တင္းက်ပ္တဲ့ စနစ္တခု က်ဆံုးခဲ့ရတာ၊ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပႏိုင္ခဲ့တာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ တိုင္ခဲ့ပါၿပီ။

“၁၉၈၉ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ အခုေတာ့ သမုိင္းမွတ္တုိင္မွာ အထင္ကရ က်န္ခဲ့ၿပီေလ” အခုအခ်ိန္မွာ လုပ္ငန္းပိုင္ရွင္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဒီလိုမ်ိဳး ေျပာျပေနႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ “ဒီကေန႕ ပိုလန္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိပ္မက္ထဲက ပိုလန္ပါ”

CIA Factbook မွတ္တမ္းအရဆိုရင္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ ပိုလန္ဟာ ကမၻာ့ ပို႕ကုန္တင္သြင္းမႈမွာ အဆင့္ ၂၂ ရွိခဲ့တယ္။ ၾသစေၾတးလ် နဲ႕ အိႏၵိယ တို႕ကိုေတာင္ သာလြန္ခဲ့တယ္။ ဥေရာပရဲ႕ စီးပြားေရးေျမပံုမွာ ထင္ရွားတဲ့ ေနရာတစ္ေနရာကို ရယူႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ေအာက္က တင္းက်ပ္တဲ့ မီဒီယာခ်ဳပ္ကိုင္မႈေတြဟာလည္း အခုေတာ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ အေ၀းမွာ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ။ ဆင္းရဲမြဲေတမႈနဲ႕ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ ျပႆနာေတြကိုလည္း အတိုင္းအတာတခုအထိ ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ၿပီ။

ကမၻာစစ္ေတြရဲ႕ ဒဏ္ကို အႀကီးအက်ယ္ခံခဲ့ရတဲ့ ႏိုင္ငံေလးမွာ၊ စနစ္ဆိုးတစ္ခုနဲ႕ ႏုံႏုံနဲ႕နဲ႕ ခရီးဆက္ခဲ့ရတဲ့ ႏိုင္ငံေလးမွာ၊ လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္က ဘယ္လို ေျမာ္ျမင္မႈမ်ိဳး ရွိခဲ့သလဲ။ သူတို႔ရဲ႕ လြတ္ေျမာက္မႈကို သူတို႕ကိုယ္တိုင္က စတင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပိုၿပီးေကာင္းမြန္တဲ့ လူမႈဘ၀ေတြကို ထူေထာင္ႏိုင္ဖို႕ “လူထုအေျချပဳ အဖြဲ႕အစည္းေတြကို အင္အားေကာင္းလာေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္ျခင္း” ဟာ သူတို႕ရဲ႕ တိုက္ပြဲေအာင္ျမင္ဖို႕ ထိေရာက္တဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခု လို႕ ဆိုပါတယ္။ လူထုကို ေအာင္ပြဲခံစိတ္ဓာတ္ ရလာဖို႕က အေရးႀကီးတယ္လို႕ “Solidarity” ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေျပာခဲ့တယ္။

၂၀၀၉ ရဲ႕ ဂၽြန္လ ၄ ရက္မွာပဲ ကမၻာ့ေျမပံုထဲက အထင္ကရ အျခားႏိုင္ငံႀကီးတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ၿမိဳ႕လယ္ရင္ျပင္ တခုမွာေတာ့ လူတခ်ိဳ႕ဟာ ေသြးညွီနံ႕ေတြကို ျပန္ေခၚသတိရေနလိမ့္မယ္။ သူတို႕ရဲ႕ အသံေတြဟာ တုန္ယင္ေနမယ္။ က်စ္လ်စ္ထားတဲ့ လက္သီးဆုပ္ေတြ မျဖည္ေသးသူေတြ ရွိလိမ့္မယ္။

“တိမ္ယင္မင္ ရင္ျပင္ အေရးအခင္း” လို႕လူသိမ်ားခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္က ေပက်င္းၿမိဳ႕ ရဲ႕ အဲဒီရင္ျပင္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ေနာက္ပိုင္း ယေန႕နဂါးႀကီးဟာ အခုိးအေငြ႕လွ်ံေနတဲ့ မီးေတာက္ေတြ နဲ႕ လူးလြန္႕အားေကာင္းလာခဲ့တာကို ေတြ႕ၾကရမယ္။ ဒီေတာ့ ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ့ၿပီလဲ။ သူတို႕ ဘာေတြရခဲ့ၿပီလဲ။ ဒီ့အတြက္ ဘာေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့သလဲ။ ရခဲ့တာေတြက ဘယ္ေလာက္အထိ အားေကာင္းခိုင္ခန္႕လာဦးမလဲ။ လူေတြ လိုခ်င္ေတာင့္တခဲ့တာ ဒါပဲလား။ ဒါဟာအေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းလား ေမးခြန္းထုတ္သံေတြ ဆူညံေနေသးတယ္။ မဟာတံတုိင္းႀကီးေပၚက လြင့္ေနတဲ့ တိမ္ေတြကို အေရာင္ လိုက္ဖမ္းရေနသလိုပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။

ကမၻာလံုးလံုးႀကီးေပၚမွာ သမုိင္းျမစ္ေတြက အတူတူ စီးဆင္းခဲ့ပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္ ဆင္တူေတြက တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ တၿပိဳင္နက္ျဖစ္ေစ မေရွးမေႏွာင္းျဖစ္ေစ ျဖစ္ပြားခဲ့တယ္။ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ က်ရႈံးခဲ့တယ္။ ရပ္တန္႕ခဲ့တယ္။ ဆက္လက္ေနခဲ့တယ္။ အားေကာင္းလာခဲ့တယ္။ အားေပ်ာ့လာခဲ့တယ္။ လမ္းေၾကာင္းေတြ ေျဖာင့္မတ္လာတယ္။ ေကြ႕ယိုင္လာတယ္။ တေယာက္ခ်င္းမွာ မူတည္ေနတယ္။ အားလံုးမွာ မူတည္ေနတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကေတာ့ ဘယ္သူမွ မေလ်ာ့ခဲ့ၾကပါဘူး။ ကိုယ့္အမိေျမအတြက္ အခုအခ်ိန္ကေန ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္တဲ့ ေနာင္လာဦးမယ့္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြက္ေရာ…။

မသက္ေ၀ တက္ဂ္ထားတဲ့ ေနာင္လာမယ့္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ကို ေရးမယ္ဆိုၿပီး ဂၽြန္လ ေလာက္က အၾကမ္းေရးထားခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း အေတြးေတြက ျပန္႕သြားလို႕ ဆက္မျပင္ျဖစ္ခဲ့။

အခုတေလာ သဘာ၀ေဘးဒဏ္ ခံရတာေတြ ဆက္တိုက္ ၾကားေနရတယ္။ အာတိတ္ ေရခဲျပင္ႀကီးဟာ လာမယ့္ အႏွစ္၂၀ အတြင္းမွာ လံုး၀ေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းလည္း ဖတ္ရေလရဲ႕။ ကမၻာႀကီးက ပူေႏြးလာတယ္။ ေဂဟစနစ္ကို မွီခိုေနၾကတဲ့ သတၱ၀ါေတြ ဒုကၡေရာက္၊ ၿပီးရင္ေတာ့ ျပင္းထန္လာတဲ့ ရာသီဥတုအေျပာင္းအလဲမွာ အႏွစ္ ၂၀ အတြင္း ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္မွာပါလိမ့္။

၂၀၁၂ လို႕အမည္ရတဲ့ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားသစ္ႀကီးကေတာ့ ရုံတင္ဖို႕ တာစူေနၿပီ။ မာယာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ျပကၡဒိန္အရတို႕၊ တျခား နကၡတ္ပညာရွင္ေတြရဲ႕ တြက္ခ်က္မႈအရတို႕ ကမၻာႀကီးဟာ ၂၀၁၂ ဒီဇဘၤာ ၂၁ မွာ အၿပီးတိုင္အေျခအေန ေရာက္ေတာ့မယ္လို႕ ေကာလဟလ ေတြလည္း ၾကားေနရေလရဲ႕။ မွန္မယ္ဆိုရင္ေတာ့လည္း ၃ႏွစ္ပဲ လိုေတာ့တာ ပဲေလ။ အႏွစ္ ၂၀ အထိ လွမ္းေမွ်ာ္ဖို႕ မလိုအပ္ေတာ့ဘူး။ ေခါင္းစား သက္သာတယ္။ ၃ ႏွစ္အတြင္း ေပ်ာ္သလို ေနလိုက္ၾကရုံပဲ။

အခုတေလာမွာေတာ့ အေမရိကန္ သမၼတ အိုဘားမား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘဲလ္ဆု ရတာနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ဆူညံဆူညံေတြလည္း ၾကားေနရေလရဲ႕။ ကမၻာႀကီးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုကို ပိုက္ထားရတဲ့ အိုဘားမားဟာ အက်ပ္အတည္းေတြကို ေျဖရွင္းရမယ့္ နည္းလမ္းေတြကို ေဘာင္ခတ္ခံလိုက္ရတာလား။ ေနာက္အႏွစ္ ၂၀ အတြင္းမွာ အေမရိကန္က စူပါပါ၀ါကေန က်ဆင္းလာမယ့္ အေၾကာင္း တြက္ခ်က္မႈေတြ ပိုမွန္လာမယ္လို႕လည္း ေျပာၾကတယ္။ မဇီဇ၀ါ ဘေလာ့ဂါမွာ ေရးထားတဲ့ အေမရိကန္ေဒၚလာ က်ဆင္းလာတဲ့ ကိစၥ နဲ႕ ခန္႕မွန္းခ်က္ေတြကလည္း ပံ့ပိုးေပးေနတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ဒီမိုကေရစီစနစ္ အရင္းရွင္စီးပြားေရးစနစ္ ဆိုတာေတြ ေနာက္လာမယ့္ အႏွစ္၂၀မွာ ဘယ္အေျခအေန ဆိုက္ေရာက္ေနမလဲ။ သမိုင္းဘီးဟာ လည္ပတ္ေနတယ္ လို႕ေတာ့ ၾကားဖူးခဲ့တယ္။

အႏွစ္၂၀ ဆိုတာ လူတစ္ဦးခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ႕ ဘ၀ေတြကိုလည္း အဆိုးအေကာင္း ဆံုးျဖတ္ေပးဖို႕ လံုေလာက္တဲ့ ကာလတစ္ခုျဖစ္တယ္။ အိုဟင္နရီရဲ႕ နာမည္ႀကီး၀တၳဳတို တစ္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့ After twenty years ကိုလည္း သတိရသြားမိတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဟာ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ ၾကာတဲ့အခါ ျပန္ေတြ႕ၾကမယ္ လို႕ ေနရာတခုမွာ ခ်ိန္းထားခဲ့တယ္။ ျပန္ေတြ႕တဲ့အခါ တစ္ေယာက္က ရဲ၊ တစ္ေယာက္က တရားခံေျပး ျဖစ္ေနခဲ့တဲ့အေၾကာင္း လွပတဲ့ အဆံုးသတ္နဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးပါ။ ေနာက္အႏွစ္ ၂၀ မွာ ကုိယ့္မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ဘယ္လိုျဖစ္ေနမလဲ။ ဘ၀ေတြ ျခားနားသြားတာလည္းရွိမယ္။

ေနာင္လာမယ့္ အႏွစ္ ၂၀ မွာ ကုိယ္ပိုင္မိသားစုဘ၀က ဘယ္လိုေနမလဲ။ ဘယ္မွာ ေနထုိင္ေနၾကမလဲ။ စီမံကိန္း ခ်ဖုိ႕ ခက္ခဲေနေသးတယ္။ လူတိုင္းလိုလို ေျပာေနၾကသလိုပဲ၊ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ျပန္ခ်င္တာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္က မိန္းမႀကီးအရြယ္ ျဖစ္သြားၿပီ။ သာမန္သက္တမ္းေစ့ ေနရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ မေသေလာက္ေသးဘူးေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ အိုစ နာစျပဳေနၿပီေပါ့။ သားသမီးရွိရင္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကေလးက အသက္၂၀ မျပည့္ေသးဘူး ဆိုေတာ့ လက္မလြတ္ေလာက္ေသးဘူး။ ပညာေရးအတြက္ ပံ့ပိုးေပးရဦးမယ့္ အရြယ္ ျဖစ္ေနႏိုင္ေသးတယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္က ေစာေစာစီးစီး နားလို႕ မရေလာက္ေသးဘူးေပါ့။

အႏွစ္၂၀ အေတြးကေတာ့ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ပါပဲ။ ေမာစရာေတြက မ်ားေနတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ္ပိုင္ဘ၀အတြက္၊ ကိုယ့္အမိေျမအတြက္၊ အားလံုးေနထုိင္ၾကတဲ့ ကမၻာႀကီးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ခပ္၀ါး၀ါးနဲ႕ ရွင္သန္ေနထိုင္ၾကရဦးမွာပဲ။ Wall-E ရုပ္ရွင္ထဲက စကားေလး သတိရသြားျပန္တယ္။ I don’t want to survive. I want to live. တဲ့။



ပန္ဒိုရာ

(ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာေတာ့ ဒီအေၾကာင္းက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးၿပီးသြားၾကပါၿပီ။ ၿမိဳ႕ေမတၱာခံယူတဲ့ ကိုေပါ ကို ထူးထူးျခားျခား တက္ဂ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္ေနတယ္။ ေရးဗ်ာ။ ၂ ရက္အတြင္း။)

Expand..

Summary..

၀ါသနာတဲ့လား …

တက္ဂ္ေၾကြး ၂ ခု က်န္ေနရတဲ့အထဲ ကိုေဆာင္းယြန္းလ က သီခ်င္းေတြအေၾကာင္း ထပ္တက္ဂ္ပါတယ္။ ေရးမယ္လို႕ ျပင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရွ႕ကလူေတြ ေရးခိုင္းထားတာ မေရးပဲ ေက်ာ္ေရးေနတာ မ်ားလွၿပီဆိုေတာ့ ခဏ ဘရိတ္အုပ္လိုက္တယ္။ မသက္ေ၀ တက္ဂ္ထားတဲ့ ေနာင္လာမယ့္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ဆိုတာကို ခက္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ ဟိုေရႊ႕ဒီေရႊ႕ လုပ္ေနေပမယ့္ ႏွင္းဆီနက္ ေရးခိုင္းထားတဲ့ ၀ါသနာ ဆိုတာကေတာ့ ေရးရခက္တယ္ ေျပာလို႕ မသင့္ဘူးမဟုတ္လား။

ဘေလာ့ဂ္ လာဖတ္ၾကည့္တာနဲ႕ကို ဘာ၀ါသနာပါသလဲ ဆိုတာ ထင္ရွားေနပါၿပီ။ စာေရးတာ ကဗ်ာေရးတာ ၀ါသနာပါတယ္။ ပံုဆြဲတာကို မတတ္မတတ္နဲ႕ တို႕တို႕တိတိ လုပ္တယ္။ ေအာ္တုိကင္မရာေလးနဲ႕ ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္။

အားကစားကိုေတာ့ ေဘာလံုးပြဲ တင္းနစ္ပြဲ ၾကည့္ဖို႕ေလာက္ပဲ ၀ါသနာပါပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ ကစားဖို႕ ၀ါသနာမပါပါ။ ပ်င္းတာက တေၾကာင္း ကိုယ္ပင္ပန္းသြားမွာ စိုးတာက တေၾကာင္းျဖစ္မယ္။ ဒီပံုအတုိင္း ဆက္သြားရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ၀ လာစရာ ရွိတယ္။ အလွပ်က္မွာ ေၾကာက္တဲ့စိတ္နဲ႕ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္တာေလာက္ စက္ဘီးစီးတာေလာက္ နည္းနည္း ျပန္လုပ္ေကာင္း လုပ္မယ္။ ကေလးတုန္းကေတာ့ ၾကက္ေတာင္ေလးဘာေလး ရိုက္ခဲ့သား။ အဲလို ကစားပြဲဆန္ဆန္ အားကစား ဆိုရင္ေတာ့ ပိုစိတ္ပါႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကစားဖို႕ အေဖာ္မရွိျပန္ဘူး။ (ဒါလည္း အေၾကာင္းျပခ်က္ေပါ့။) စလံုးမွာ ေနသူေတြရဲ႕ ဘ၀အတိုင္း ညေနဆိုရင္ ရုံးဆင္းအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီဆိုေတာ့ အခ်ိန္မရတာလည္း ပါတယ္။ ညေနစာစားဖို႕ ဗိုက္ကလည္း ဆာေနၿပီ။ ေရကူးတာ မေတာက္တေခါက္ တတ္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ မကူးတာၾကာလို႕ ေမ့ေနၿပီ။

ခ်က္တာျပဳတ္တာ ၀ါသနာပါပါတယ္။ စားမယ့္သူ ရွိတယ္ ဆိုရင္ စိတ္ပါလက္ပါ ခ်က္ပါတယ္။ ျမန္လည္းျမန္တတ္တယ္။ သိပ္ၿပီး ထူးေထြဆန္းျပား အစားအေသာက္ေတြေတာ့ မခ်က္တတ္ပါ။ ႀကံဳရင္သင္ဖို႕ေတာ့ ၀န္မေလးပါဘူး။ ရွင္းတာလင္းတာကေတာ့ ေအာင္မွတ္ရရုံေလး လုပ္ပါတယ္။ ၀ါသနာမပါပါ။ ပန္းအိုးထိုးနည္း သင္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ အထူး ၀ါသနာပါတယ္လို႕ေတာ့ မေျပာႏိုင္ဘူး။ သိုးေမြးထိုးတာ တစ္ေခ်ာင္းထုိး ႏွစ္ေခ်ာင္းထိုး ထိုးခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြ ရွိတယ္။ အက်ၤီေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ထိုးခဲ့ပါတယ္။ လုပ္ေနတုန္းကေတာ့ ၀ါသနာပါေနတာေပါ့ေလ။ အခုေတာ့လည္း အဲဒါေတြ လွည့္မၾကည့္ျဖစ္တာ ၾကာပါၿပီ။

ကေလးကတည္းက ပံုဆြဲတာနဲ႕ စႏၵရား တီးတာကို သင္ခ်င္ခဲ့တယ္။ သင္ဖို႕ အခြင့္မသာခဲ့ဘူး။ အခု ဒီမွာက်ေတာ့လည္း သင္တန္းေတြ ေတြ႕ပါတယ္။ အခ်ိန္ေတြ ပိုက္ဆံေတြသံုးရမွာ တြန္႕ေနေသးတယ္။ ပံုဆြဲတာကို ေဆးေတြ ဘယ္လိုသံုးရလဲ နည္းလမ္းေတြ သိပ္မသိပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ သက္ဆိုင္တဲ့ ၀က္ဘ္ဆိုဒ္လင့္ခ္ေတြ စာအုပ္ေတြ ေပးၾကပါတယ္။ အခုအထိေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ဆြဲခ်င္သလိုပဲ ဆြဲေနေသးတယ္။ ေဆးနည္းနည္းပါးပါး ၀ယ္ထားတယ္။ ကြန္ျပဳတာနဲ႕ ေမာက္စ္နဲ႕ ဆြဲျဖစ္တာမ်ားတယ္။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ မ်ဥ္းေတြရေအာင္ ေမာက္စ္နဲ႕ ခက္ခက္ခဲခဲ လိုက္ခ်ိန္ဆြဲရတာကို သေဘာက် ေနေသးလို႕။ ဓာတ္ပံုလည္း နည္းပညာကို မတတ္ပါ။ ၾကည့္ေကာင္းတယ္ ထင္သလို ႀကံဳရင္ ရိုက္တာေလာက္ပါပဲ။

သီခ်င္းကေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး နားေထာင္ပါတယ္။ ရင္ထဲထိတဲ့ သီခ်င္းေတြဆို တိုက္ဆိုင္တဲ့အခါ တစ္ပုဒ္တည္းကို တစ္ေန႕လံုး နားေထာင္ရင္ ေထာင္ေနတတ္တယ္။ ရုပ္ရွင္ဗြီဒီယို ၾကည့္တာကေတာ့ ၀ါသနာ ဆိုတာထက္ အမ်ားသူငါလို အပန္းေျပ ၾကည့္တာေလာက္ပဲလို႕ထင္ပါတယ္။ စစ္ကားေတြ documentary ဆန္ဆန္ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ ေနာက္ခံတာေတြ ႀကိဳက္တယ္။ romantic comedy ေလးေတြနဲ႕ animation ကာတြန္းကားေလးေတြကိုလည္း ႀကိဳက္ပါတယ္။

စာဖတ္ျခင္းကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ၀ါသနာပါပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ မဂၢဇင္း ကာတြန္း ၀တၳဳ ေတြ႕သမွ် စာအပိုင္းအစ ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕ ေရာက္ေနရင္ ဖတ္လိုက္ရမွ ေက်နပ္တယ္။ ဖတ္လိုက္ရင္လည္း တေလာကလံုး ဘာေတြျဖစ္ေနေန မသိေတာ့ဘူး။ ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့ ဆိုတာ တကယ္ပဲ။ လူႀကီးေတြဆူတာ ခံရတာ ခဏခဏေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အခုႀကီးလာေတာ့ စာဖတ္တဲ့အခါ သိပ္အာရုံမစူးစိုက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဖတ္ေနရင္းနဲ႕ အေတြးေတြ မ်ားတယ္။ ဘာဖတ္ေနပါလိမ့္ ေမ့သြားတယ္။ ဖတ္မၿပီးေသးတဲ့ တန္းလန္းစာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ရသစာေတြ အျပင္ စီးပြားေရး ႏိုင္ငံေရး စီမံခန္႕ခြဲေရး သီအိုရီေတြနဲ႕ သက္ဆိုင္တဲ့ စာအုပ္ေတြကို ဖတ္ဖို႕ စိတ္၀င္စားပါတယ္။ တက္က်မ္းေတြေတာ့ သိပ္မဖတ္ျဖစ္ပါ။

စာေရးတာကိုေတာ့ စြဲၿမဲ လုပ္ျဖစ္ေနေသးတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကဗ်ာေတြကို ပိုေရးျဖစ္ပါတယ္။ ျမင္တဲ့အတိုင္းေပါ့။ အခုထိေတာ့ ၀ါသနာအေလ်ာက္ပါပဲ။ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ စာေရးဆရာေတာ့ ျဖစ္မလာဘူး။

၀ါသနာ ဆိုတဲ့ တကယ့္အဓိပၸါယ္ကေတာ့ တခုခုမွာ စိတ္ပါလက္ပါျဖစ္ၿပီး အစဥ္တစိုက္ လုပ္ျဖစ္ျခင္း လို႕ထင္ပါတယ္။ ထူးခၽြန္တာ မထူးခၽြန္တာကေတာ့ တစ္က႑ေပါ့ေလ။ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတဲ့ ပညာေရးစနစ္ရယ္ လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းရယ္က ေက်ာင္းစာျပင္ပ ၀ါသနာေတြကို ဘယ္ေလာက္အားေပးခဲ့သလဲ ဆိုတာမွာ မူတည္မယ္။ ၀ါသနာေတြကို စနစ္တက် လုိက္စားဖို႕ အခ်ိန္ေငြေၾကး ပံ့ပိုးမႈေတြ တတ္ႏိုင္မတတ္ႏိုင္နဲ႕လည္း ဆိုင္မယ္။ အင္း.. ေျပာတာေတြလည္း မ်ားသြားၿပီ။ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကလည္း မ်ားလိုက္တာေနာ္။ ဆင္ေျခဆင္လက္ ေပးရတာ ၀ါသနာပါတယ္လို႕လည္း ေကာက္ခ်က္ခ်ေနၾကပါဦးမယ္။

(ႏွင္းဆီနက္ေရ ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္။)

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

P for.... ?

မရီတာ တို႕ မသက္ေ၀ တို႕ ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ေတြ႕လို႕ ဘယ္သူမွ မတက္ဂ္ ဘဲ ကိုယ့္ဘာသာေရးသည္။ ဟဲဟဲ။

P for Pandora

1. What is your name : Pandora

2. A four Letter Word : Poem (Of coz…)

3. A boy's Name : Pablo Picasso

4. A girl's Name : Pollyanna

5. An occupation : Prime Minister (or President)

6. A color : Pinkish Purple

7. Something you'll wear : Pants

8. A food : Pineapple Pizza

9. Something found in the bathroom : Pipes

10. A place : Paris (French version), Pyin-ma-nar (Burmese version)

11. A reason for being late : Power failure (Well… Burmese version too.)

12. Something you'd shout : Police.. police!!!!

13. A movie title : P.s., I love you.

14. Something you drink : Purple passion punch

15. A musical group : Pink Floyd

16. An animal : Python

17. A street name : Pasir Panjang Road (Singapore version), Pan-soe-dan Road (Yangon version)

18. A type of car : Prado

19. The title of a song : Power of Love

20. A verb : Protest ( I mean … a verb..)


ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

ပုလင္းမ်ားစြာရဲ႕ story

ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး။ မKOM က “ပုလင္းတစ္လံုးရဲ႕ story” ဆိုလို႕ “ပုလင္းမ်ားစြာရဲ႕ story” ကို ဖတ္တဲ့သူေတြ ကိုယ့္ဘာသာ စိတ္ကူးသရုပ္ေဖာ္ၾကည့္လို႕ရေအာင္ တင္လိုက္တာပါ။



ပံုၾကည့္တာနဲ႕ မူးတဲ့ရသ ခံစားရမလားလို႕ ခင္းက်င္းၾကည့္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

Expand..

Summary..

ကပ္

ကပ္

ေန႕လား ညလား
ေနာက္တေန႕မွာ ကိုယ့္အလွည့္လား
တစကၠန္႕ခ်င္း တလႈပ္လႈပ္ ငုတ္တုတ္ ေစာင့္
ေခ်ာက္.. ခ်ား.. စရာ
ၿဂိဳလ္ျပာေပၚက ေတာက္ေလာင္ ေပါက္ကြဲသံမ်ား
အညစ္အေၾကးေတြကို သူ႕ေက်ာေပၚက လႈပ္ခါခ်ခ်ိန္
ေသြးရူးေသြးတမ္း ဒဏ္ရာေတြ ယားယံေရာင္ရမ္းခ်ိန္
ခ်စ္သူခ်င္း နမ္းရိႈက္ႏိုင္ခြင့္
မိသားစုခ်င္း ရင္ခြင္အပ္ခြင့္
မိတ္ေဆြခ်င္း လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ခြင့္
အခ်ိန္.. ဘယ္ေလာက္က်န္ပါသလဲ
ေရာဂါပိုးမႊားေတြက တၿမိဳ႕ၿပီး တၿမိဳ႕ သိမ္းပိုက္လာခဲ့
ကုထံုးေတြ ေဆး၀ါးေတြ ေခၽြးဒီးဒီးက်
တဖ်စ္ဖ်စ္ တာစူေနေသာ ေခ်ာ္ရည္ပူမ်ား
ေလျပင္းေတြ လိႈက္ဖိုငိုရိႈက္ မႈတ္ထုတ္
ေရလိႈင္းေတြ အငန္းမရ ခ်ီတက္၀ါးမ်ိဳ
ေျမႀကီးေတြ ကြဲအက္ တုန္ခါ ျပတ္ေရြ႕
ေျပာင္းလဲလာၿပီ ပူျပင္းလာၿပီ ေပ်ာ္က်လာၿပီ
တံပိုးခရာေတြ စူးစူးရွရွ တြန္ျမည္သံ
ကစဥ့္ကလ်ား ေျပးၾကလႊားၾက တက္နင္းၾက တြန္းတိုက္ၾက
နစ္ျမဳပ္ၾက လဲၿပိဳၾက ေၾကမြပ်က္စီးၾက ေလွာင္ပိတ္က်န္ရစ္ၾက
ဘယ္သူ႕ကိုမွ မကမ္းလွမ္းႏိုင္ေတာ့ဘူး.. တဲ့
ပန္းပြင့္ေတြအားလံုး ၿပိဳင္တူညိဳးေရာ္ခ်ိန္
ကေလးငယ္ေတြအားလံုး တိတ္ဆိတ္ဆြံ႕အခ်ိန္
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားတဲ့လက္ေတြက
အက်ိဳးစီးပြား ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ အာဏာစက္
ေလာင္စာအျပည့္နဲ႕ က်ိန္စာေတြ ေႏွာင္ခတ္ထားၿပီ
လူေတြ လုပ္မိလို႕ မွားတဲ့အမွားေတြနဲ႕
လူေတြ မလုပ္မိလို႕ မွားတဲ့အမွားေတြနဲ႕
တကယ္တမ္း ေဖာက္ျပန္ေနတာ သဘာ၀၀န္းက်င္ ဟုတ္ရဲ႕လား
ဘိုးေဘးေတြက ကမၻာႀကီးကို အမဲလိုက္ခဲ့တယ္
သားေျမးေတြက ကမၻာႀကီးကို အမဲဖ်က္ခဲ့တယ္
အခုေတာ့လည္း သန္းေပါင္းေျခာက္ေထာင္ သားေကာင္ေတြျဖစ္ လို႕။


ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

အားလံုးကို ျပတ္သြားေအာင္ …

ကိုယ္ကပဲ ထင္လို႕လားမသိ။ ဘေလာ့ဂ္သက္ကေလး အေတာ္ရလာသူေတြ ေရးတာ ေႏွးေကြးလာတာကို ေတြ႕ရတယ္။ (ကိုယ္တိုင္ ပို႕စ္တင္က်ဲတာနဲ႕ အမႈတြဲလိုက္တာ။) မေက ကေတာ့ေျပာဖူးတယ္။ ဘေလာ့ဂ္မွာ အတက္အက် အခိ်န္တခုရွိတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး။ ကိုယ့္အတြက္ကေတာ့ တစိတ္တပိုင္း မွန္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တဖက္ကလည္း အျပင္ေလာကမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြကထက္ ပိုလာတဲ့ တာ၀န္ေတြ လုပ္စရာေတြက အခ်ိန္ကို မေလာက္မင ျဖစ္လာေစတယ္။

တခ်ိန္က စာေတြ အမ်ားႀကီးေရးခဲ့တဲ့ ဂ်စ္တူးကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ကို ဆက္မေရးေတာ့ပဲ ပိတ္လိုက္တာ ၾကာၿပီ။ ဟိုတေလာကေတာ့ မသက္ေ၀ ဘေလာ့ဂ္မွာ ဘေလာ့ဂ္ ဆက္ေရးႏိုင္ေအာင္ အခ်ိန္ေတြကို ေနရာခ်ဖို႕အတြက္ မ်က္ႏွာစာအုပ္ (facebook) ထဲက အလွေမြးအေကာင္ေလးတို႕ လယ္စိုက္တာတို႕ကို ျဖတ္တယ္ ဆိုတာ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ပန္ဒိုရာကေတာ့ မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ အခ်ိန္ သိပ္မသံုးျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီဘက္မွာ အထူး ျဖတ္ေတာက္စရာ မရွိပါ။ GTalk မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စကားစျမည္ေျပာတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ေန႕ဘက္ေရာ ညဘက္ပါ ျဖတ္ေတာက္လိုက္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။

အလုပ္ခ်ိန္ထဲမွာ GTalk လို MSN တို႕လို တမဟုတ္ခ်င္း ဆယ္သြယ္စကားေျပာလို႕ရတဲ့ messenger ေတြကို ဖြင့္ထားႏိုင္တာတို႕ အင္တာနက္ကို သံုးစြဲခြင့္ျပဳတာတို႕ ဟာ (အလြန္အကၽြံမသံုးရင္) ၀န္ထမ္းေတြကို ထုတ္လုပ္မႈ ပိုေစတယ္ ဆိုတဲ့ စစ္တမ္းတခုကိုလည္း ဟိုတေလာက ဖတ္မိပါတယ္။ အိပ္မငိုက္ေအာင္တို႕ စိတ္ေက်နပ္မႈရတာတို႕ေၾကာင့္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။

ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ ေတြ႕ဆံုၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူ အခ်င္းခ်င္းျဖစ္ျဖစ္ စာဖတ္သူေတြနဲ႕ျဖစ္ျဖစ္ အျပန္အလွန္ တမဟုတ္ခ်င္း ဆက္သြယ္ေျပာဆိုႏုိင္တဲ့ အြန္လိုင္းမွာ ခ်ိတ္ဆက္ ေျပာဆိုမိၾကတဲ့အခါ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ပိုခင္မင္ၾက နားလည္ၾကနဲ႕ လူမႈေရးမွာ ပိုရင္းႏွီးလာႏိုင္ပါတယ္။ တခါတေလ နားလည္မႈလြဲၿပီး ရန္ျဖစ္ၾကတာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မွာေပါ့။ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ မိတ္ေဆြသစ္ ရွာသူမ်ားအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီးရွိမွာပါ။

တကယ္က GTalk ကို ၀င္ခ်ိန္ နည္း-နည္းလာတာ လ နဲ႕ ခ်ီေနပါၿပီ။ အခုေတာ့ ျမန္မာျပည္နဲ႕ ေျပာစရာရွိတဲ့အခါမ်ိဳးက လြဲလို႕ ဘယ္ GTalk account ကိုမွ log in (လံုး၀) မ၀င္ေတာ့ဘူးလို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ မေတြ႕ရင္ စိတ္မပူပါနဲ႕။ ကိစၥရွိရင္ email ပို႕လို႕ရပါတယ္။ တေန႕ တစ္ႀကိမ္ေတာ့ email စစ္ျဖစ္မွာပါ။ အေၾကာင္းျပန္ေပးပါမယ္။

ဘေလာ့ဂ္ေရးျခင္းရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က စာေရး၀ါသနာပါလို႕ ေရးထားတာေတြကို သူမ်ားေတြ ဖတ္လို႕ရေအာင္ အလကားလည္းရ လြတ္လည္းလြတ္လပ္တဲ့ ေနရာမွာ လာတင္ထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တခုခုေရးျဖစ္တဲ့အခါ ပို႕စ္အသစ္ တင္ပါမယ္။ တျခားဘေလာ့ဂ္ေတြကို ဖတ္တဲ့အခါလည္း မွတ္ခ်က္ေရးစရာရွိရင္ ေရးသြားမွာပါ။ အလည္အပတ္ေတြမွာ ေျခရာခ်န္တာ နည္းသြားမယ္ဆိုရင္ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္သြားၾကမယ္။ လမ္းႀကံဳရင္ လာဖတ္ေပါ့ေနာ္။

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..