Saturday, October 3, 2009

ကပ္





ကပ္

ေန႕လား ညလား
ေနာက္တေန႕မွာ ကိုယ့္အလွည့္လား
တစကၠန္႕ခ်င္း တလႈပ္လႈပ္ ငုတ္တုတ္ ေစာင့္
ေခ်ာက္.. ခ်ား.. စရာ
ၿဂိဳလ္ျပာေပၚက ေတာက္ေလာင္ ေပါက္ကြဲသံမ်ား
အညစ္အေၾကးေတြကို သူ႕ေက်ာေပၚက လႈပ္ခါခ်ခ်ိန္
ေသြးရူးေသြးတမ္း ဒဏ္ရာေတြ ယားယံေရာင္ရမ္းခ်ိန္
ခ်စ္သူခ်င္း နမ္းရိႈက္ႏိုင္ခြင့္
မိသားစုခ်င္း ရင္ခြင္အပ္ခြင့္
မိတ္ေဆြခ်င္း လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ခြင့္
အခ်ိန္.. ဘယ္ေလာက္က်န္ပါသလဲ
ေရာဂါပိုးမႊားေတြက တၿမိဳ႕ၿပီး တၿမိဳ႕ သိမ္းပိုက္လာခဲ့
ကုထံုးေတြ ေဆး၀ါးေတြ ေခၽြးဒီးဒီးက်
တဖ်စ္ဖ်စ္ တာစူေနေသာ ေခ်ာ္ရည္ပူမ်ား
ေလျပင္းေတြ လိႈက္ဖိုငိုရိႈက္ မႈတ္ထုတ္
ေရလိႈင္းေတြ အငန္းမရ ခ်ီတက္၀ါးမ်ိဳ
ေျမႀကီးေတြ ကြဲအက္ တုန္ခါ ျပတ္ေရြ႕
ေျပာင္းလဲလာၿပီ ပူျပင္းလာၿပီ ေပ်ာ္က်လာၿပီ
တံပိုးခရာေတြ စူးစူးရွရွ တြန္ျမည္သံ
ကစဥ့္ကလ်ား ေျပးၾကလႊားၾက တက္နင္းၾက တြန္းတိုက္ၾက
နစ္ျမဳပ္ၾက လဲၿပိဳၾက ေၾကမြပ်က္စီးၾက ေလွာင္ပိတ္က်န္ရစ္ၾက
ဘယ္သူ႕ကိုမွ မကမ္းလွမ္းႏိုင္ေတာ့ဘူး.. တဲ့
ပန္းပြင့္ေတြအားလံုး ၿပိဳင္တူညိဳးေရာ္ခ်ိန္
ကေလးငယ္ေတြအားလံုး တိတ္ဆိတ္ဆြံ႕အခ်ိန္
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားတဲ့လက္ေတြက
အက်ိဳးစီးပြား ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ အာဏာစက္
ေလာင္စာအျပည့္နဲ႕ က်ိန္စာေတြ ေႏွာင္ခတ္ထားၿပီ
လူေတြ လုပ္မိလို႕ မွားတဲ့အမွားေတြနဲ႕
လူေတြ မလုပ္မိလို႕ မွားတဲ့အမွားေတြနဲ႕
တကယ္တမ္း ေဖာက္ျပန္ေနတာ သဘာ၀၀န္းက်င္ ဟုတ္ရဲ႕လား
ဘိုးေဘးေတြက ကမၻာႀကီးကို အမဲလိုက္ခဲ့တယ္
သားေျမးေတြက ကမၻာႀကီးကို အမဲဖ်က္ခဲ့တယ္
အခုေတာ့လည္း သန္းေပါင္းေျခာက္ေထာင္ သားေကာင္ေတြျဖစ္ လို႕။


ပန္ဒိုရာ

20 comments:

သက္ေဝ said...

ခ်စ္သူခ်င္း နမ္းရိႈက္ႏိုင္ခြင့္
မိသားစုခ်င္း ရင္ခြင္အပ္ခြင့္
မိတ္ေဆြခ်င္း လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ခြင့္
အခ်ိန္.. ဘယ္ေလာက္က်န္ပါသလဲ
အခ်ိန္.. ဘယ္ေလာက္က်န္ပါသလဲ
အခ်ိန္.. ဘယ္ေလာက္က်န္ပါသလဲ

ကဗ်ာတပုဒ္လံုးမွာ အဲဒီစာေၾကာင္းေတြက မ်က္လံုးထဲကို တန္းကနဲ ဝင္လာတယ္...

အခ်ိန္.. ဘယ္ေလာက္က်န္ပါသလဲ...

kay said...

တကယ္တမ္း ေဖာက္ျပန္ေနတာ သဘာ၀၀န္းက်င္ ဟုတ္ရဲ႕လား

ေတြးစရာပဲ။ နယူတန္ ရဲ႕ တြက္ခ်က္ အရဆို..၂၀၆၀ ဆိုေတာ့.. ႏွစ္ ၅၀ က်န္အံုးမယ္..။

စူးစူးရွရွ.. ကဗ်ာေလးတပုဒ္။

ကုိေပါ said...

ဒီကဗ်ာကုိ ဖတ္ေနခ်ိန္မွာ အျပင္မွာ ေလေတြ ဟူးဟူးရားရား တုိက္ခတ္ေနတယ္။ မုန္တုိင္းအဖ်ားခတ္တယ္ထင္ပါရဲ႕။ အခုတေလာ ငလ်င္အဖ်ားခတ္တာကိုလည္း ခံစားလုိက္ရေသးတယ္။
ၿဂဳိဟ္ေပၚမွာ လူျဖစ္လာၾကေတာ့လည္း ၿဂိဳဟ္ေမႊတာေလးေတြကုိ ခံစားရေပဦးမေပါ႔။

Nge Naing said...

ေကာင္းလိုက္တာ၊ တကယ္ကို တရား သံေ၀ဂ ရစရာ ကဗ်ာေလးပါပဲ။

emayarKhin said...

ေခ်ာက္ခ်ားမိပါရဲ႕..........

ေက်ာက္ေက်ာ said...

မပူပါနဲ႕ မပူပါနဲ႕ မပူပါ.....နဲ႕
ဒီေတာင္ကိုေမာင္ျဖိဳမယ္ ျမင့္မိုရ္မို႕လား

ေမဓာ၀ီ said...

သန္းေပါင္းေျခာက္ေထာင္ေသာ သားေကာင္ေတြ ...
ကပ္ဆိုက္ေနေသာ ကမၻာႀကီးရဲ႕ ငိုညည္းသံ ...
ပန္ပန္ေရ ...
ကလိယုဂ္ေခတ္မွာ လူျဖစ္လာရတာ ၀ဋ္ေၾကြးပါလို႔ ထင္ပါရဲ႕။

Anonymous said...

မေရ..ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္ေနဆဲ ဒါေပမယ့္ ...

မယ္ကိုး said...

အမည္မသိက မယ္ကိုးပါ။ ဘယ္လိုလုပ္ sign in မဝင္ရေသးဘဲ ႏွိပ္မိသြားတာ =)

ATN said...

ျဂိဳဟ္ျပာၾကီးမွာ အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ က်န္ပါသလဲ...

ေမျငိမ္း said...

အရီး
စိတ္ထိခိုက္စရာေတြ..
က်န္ေသးလား...
စိတ္ပ်က္စရာေတြေတာ့ က်န္ေသးတာအမွန္ပဲ..။

TM said...

Cool...thx
I B try 2 time management 4 ur sweet poem :)

Andy Myint said...

Captivating. Thoughtful transformation of current affairs into art... :)

အိျႏၵာ said...

ဆုတ္ယုတ္လာတယ္ေျပာမလား..
တိုးတက္ေနတယ္ေျပာမလား..

အဆန္းတၾကယ္ တိုးတက္တီထြင္မႈေတြနဲ႔
အစမ္းသပ္ခံေတြ..
ဆန္းဆန္းျပားျပား..ေတာက္ေလာင္လို႔..

စေတးခံေနရတဲ့ဘ၀ေတြေပၚမွာ..
လက္ခေမာင္းခတ္သူေတြရဲ႕ ဟန္ေရးတျပျပဆက္တင္က
ရြံရွာစရာ...

ေကာင္းကင္ေတာင္...
မျပာႏိုင္ေတာ့ဘူးးးး
ေသြးျခည္ရိပ္ရိပ္ဥေနေပါ့..

ပန္ပန္..

သိပ္ႀကိဳက္သြားပါေၾကာင္း..

MANORHARY said...

ဘယ္အခ်ိန္ရင္ဆိုင္ရမလဲ
ဘယ္အခ်ိန္ေက်ာ္သြားမလဲ
ရင္ထဲတထိတ္ထိတ္နဲ႔
ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ၾကမွာလဲ......

ေက်ာ္ညိဳေသြး said...

မနက္ျဖန္ေနသာမွာပါ
မနက္ျဖန္မွာေနမသာရင္ မနက္ျဖန္ရဲ႕ မနက္ျဖန္မွာ ေနသာလိမ္႔မယ္။

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

“အခ်ိန္.. ဘယ္ေလာက္က်န္ပါသလဲ” ဆိုတဲ့ေနရာမွာ လန္႔ႏိုးသူတစ္ေယာက္လို ခံစားလိုက္ရပါတယ္ အစ္မ။ “တကယ္တမ္းေဖာက္ျပန္ေနတာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္” တစ္ခုထဲ မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္ေလ။ တကယ္ေတာ့ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ကိုယ္တိုင္ကပါ သားေကာင္ ျဖစ္ေနရွာေသးတာေနာ္...

Kaung Kin Ko said...

ကပ္ကဗ်ာမွာ စိတ္ကုိလာ ကပ္ သြားတယ္။

yangonthar said...

အစ္ပန္ေရ ... ကဗ်ာေလး ဖတ္ျပီး ကပ္သုံးပါး အကုန္က်ေရာက္ေနတဲ့ ဒီေလထုထဲ .... အသက္ေတာင္ ရွုလုိ ့မဝတဲ့အ ျဖစ္ကုိ ျမင္သြား မိခံစားသြားမိပါတယ္ ....
ခင္တဲ့
ရန္ကုန္သား :)

Angel Shaper said...

စိတ္ေတြ ကစဥ့္ကလ်ား ျဖစ္လုမတတ္ပဲ။ ကပ္ တဲ့လား။။။ အသက္ေတာင္ မရႈႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဟူးးးးးးးးးး