Wednesday, December 22, 2010

ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္က နားေတာ့မယ္



ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္ ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္နဲ႕ ဖလန္းဖလန္းထခဲ့တဲ့ ႏွစ္လည္း အခုေတာ့ ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ့္တစ္ ေရွ႕ေမွာက္မွာ ယိုင္ထိုးလဲၿပိဳလုၿပီ။ ရပ္တန္႕လို႕မရတဲ့ အခ်ိန္ဆိုတဲ့ ယႏၱရားႀကီးထဲမွာ အသစ္ေတြဟာ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အေဟာင္းျဖစ္ၿပီး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရမွာ ဓမၼတာ။ ပိုင္ဆုိင္မႈေတြဆိုတာ တဒဂၤ။ ဘယ္အရာမွ မတည္တံ့တဲ့ ေလာက။ အနႏၱသူရိယ အမတ္ႀကီးကလည္း မ်က္ေျဖလကၤာမွာ “စံအိမ္နန္းႏွင့္ ၾကငွန္းလည္းခံ မတ္ေပါင္းရံလ်က္ ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္ စည္းစိမ္မကြာ မင္းခ်မ္းသာလည္း သမုဒၵရာ ေရမ်က္ႏွာထက္ ခဏတက္သည့္ ေရပြက္ပမာ တသက္လ်ာတည္း” လို႕ ဆိုခဲ့တယ္ မဟုတ္ပါလား။ တခ်ိဳ႕ေရပြက္ေတြကေတာ့ ဆူနာမီေလာက္ ပြက္-ပြက္ႏိုင္လြန္းတဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ျပန္မက်ေသးတာမ်ိဳး ရွိေကာင္းရွိမယ္။

ႏွစ္အသစ္အသစ္ေတြ ေရာက္လာတိုင္း ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္မွာ အသက္တစ္ႏွစ္ႀကီးတာကို update လုပ္လိုက္ရတာကေတာ့ သိသာတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုပါ။ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ စာေရးသားမႈနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ေတာ့ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြမွာ တစ္ႏွစ္ကို ပို႕စ္ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ ေရးခဲ့ေပမယ့္ ၂၀၁၀ မွာေတာ့ သိသိသာသာ က်ဲသြားပါတယ္။ ၆၀ေက်ာ္ပဲ ရွိတယ္။ အေရအတြက္က်ေပမယ့္ အရည္အခ်င္းကေတာ့ မက်ေလာက္ဘူးလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႀကံဖန္အားေပးရပါတယ္။

မႏွစ္က ႏွစ္ကုန္ခါနီး ေရးခဲ့တဲ့ ပို႕စ္မွာ “တစ္ႏွစ္တာ မႀကိဳက္မ်ား” ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို မႀကိဳက္တာေတြ ေရးခဲ့တယ္။ ဒီႏွစ္ကေတာ့ ႀကိဳက္တာေတြ ေရးမယ္။ လူေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႀကိဳက္သင့္တယ္။ ဒါဟာ သံသယရွိစရာမလိုဘူး။ ငါအသံုးမက်ဘူး ငါ့မွာ ဘာမွမျပည့္စံုဘူး ငါမေအာင္ျမင္ဘူး စသည္ျဖင့္ အားငယ္ စိတ္ပ်က္ေနသူေတြဟာ ကိုယ့္ေကာင္းကြက္ေလးေတြ ျပန္ရွာၾကည့္သင့္တယ္။

၂၀၁၀ထဲမွာ မိသားစုကိစၥေတြ၊ အလုပ္ဖိစီးမႈေတြ၊ လုပ္ခ်င္တာေလွ်ာက္လုပ္ခ်ိန္ေတြ အတြက္ ဦးစားေပးၿပီး မွတ္ခ်က္ေရးတာ မွတ္ခ်က္ျပန္တာ ဆီပံုးမွာႏႈတ္ဆက္တာ အြန္လိုင္းမွာ စကားစျမည္ေျပာတာေတြမွာ အင္မတိအင္မတန္ အားနာတာကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိတ္မွိတ္မ်ိဳသိပ္ၿပီး လူမႈဆက္ဆံခ်ိန္ေတြ အရင္ကနဲ႕စာရင္ ေလွ်ာ့ျဖစ္ခဲ့တာကို ႀကိဳက္တယ္။ ပို႕စ္မတင္တာ နည္းနည္းေလးၾကာရင္ ဧည့္၀တ္မေက်သလိုလို မေနတတ္မထုိင္တတ္ ျဖစ္တတ္တဲ့၊ လာရွာသူေတြ ရွိခဲ့ရင္ စိတ္ပ်က္သြားမလား စိုးရိမ္တတ္တဲ့ စိတ္ေတြကို ေဖ်ာက္ၿပီး တခါတေလ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ေတာင္ ကိုယ္ဖြင့္မၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ကာလရွည္ၾကာ အသည္းေတြ မာေနႏိုင္တာကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။ မူရာကာမိအေၾကာင္းေတြ ေရးမယ္လို႕ ကတိေပးၿပီးမွ အာရုံေတြက တျခားဘက္မွာ အနည္ထသြားျပန္ေတာ့ ပိတ္သတ္ႀကီးကို အားမနာလွ်ာမက်ိဳး ဘာျဖစ္လဲ ေနာက္မွေရးမွာေပါ့လို႕ ခပ္တင္းတင္း စိတ္ထားႏိုင္တာကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။

ေရြ႕လ်ားေနတဲ့ယာဥ္ေပၚမွာ စာဖတ္ရင္ ေခါင္းမူးတတ္တာကို အက်င့္မရရေအာင္ လုပ္ၿပီး ရုံးသြားရုံးျပန္ခ်ိန္ေတြ ရထားေပၚမွာ စာနည္းနည္းပါးပါး ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္ခဲ့တာကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။ စာေရးတာ နည္းသြားေပမယ့္ ပံုေလးေတြကို စိတ္ကိုနည္းနည္း ပိုဆြဲဆန္႕ၿပီး ေရးျဖစ္လာတာကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။ ေပါင္ခ်ိန္စက္ကို လနဲ႕ခ်ီၿပီး ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ထား အစားအေသာက္ မပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္ကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။ တက္တက္လာတဲ့ သတင္းေတြထဲမွာ အမ်ားသူငါလိုပဲ လူဆန္ဆန္ စိတ္လႈပ္ရွားလိုက္ အတင္းေျပာလိုက္ ေပ်ာ္ရႊင္လိုက္ အားမလိုအားမရျဖစ္လိုက္ စိတ္ပ်က္လိုက္နဲ႕ လုိက္ေလ်ာညီေထြ လိုက္စီးဆင္းေနရတာကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။

ဘေလာ့ဂ္ေရးခါစက ဂ်စ္တူးတို႕နဲ႕ အတူတူ ဘေလာ့ဂါျမွင့္တင္ေရး တာ၀န္ခံေတြအလား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တင္ျပေျပာဆိုတတ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ထြန္းကားေရးဘာညာ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္စဥ္းစားရ၊ ဘေလာ့ဂ္၀က္ခ်္ ေစာင့္ၾကည့္ရ၊ ဘေလာ့ဂါအသစ္ေပၚလာရင္ လည္ပတ္မွတ္ခ်က္ေရး အားေပးရ၊ မေရးေတာ့ဘူး ဆိုသူေတြကို စည္းရုံးဆြဲေဆာင္ရ၊ ဘယ္ဘေလာ့ဂ္က ေကာင္းတယ္ဆိုရင္ အခ်င္းခ်င္းလက္တို႕ရ၊ အခုေတာ့လည္း ဘာသိဘာသာ အေတာ္ေနတတ္သြားတာကို ႀကိဳက္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက သူ႕သဘာ၀ျဖစ္စဥ္အတိုင္း သူ သြားပါလိမ့္မယ္။ အခုဆို အြန္လိုင္းမွာ ျမန္မာစာေရးသားျခင္း အေလ့အထဟာ အရွိန္ေကာင္းလာလိုက္တာ ကိုယ္မသိေတာ့တာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ကိုယ့္ကို မသိတာေတြလည္း အမ်ားႀကီး။ ဒီလိုပဲ အစဦးပိုင္းက ေရးခဲ့သူေတြလည္း တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေပ်ာက္သြားၾကတာေတြ ရွိလာခဲ့တယ္။ အြန္လိုင္းဘ၀ေတြက ေပ်ာက္ေသာသူၾကာရင္ေမ့ ဆုိေတာ့လည္း က်န္တဲ့လူေတြက ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ဆက္လက္ လည္ပတ္ေနၾကဆဲ။

ႀကိဳက္တာေတြက ရွိဦးမွာပါ။ ဒီေလာက္နဲ႕ နားဦးမယ္။ ဘာမွမရွိတာနဲ႕ စာရင္ တစ္ခုခုရွိတာေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ ဆိုတာမ်ိဳးက အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ေခတ္စားလာတယ္ မဟုတ္လား။ မႀကိဳက္တာေတြကို ျပင္မရတာနဲ႕စာရင္ ရွိတာေလးေတြကို ရွာေဖြပိုက္စိတ္တုိက္ၿပီး အခုလိုႀကိဳက္လိုက္ေတာ့လည္း မေအးေပဘူးလား။ ကုသိုလ္ကံေပး မရေသး ေႏွာင့္ေႏွးဗ်ာပါ မရွိရာ ဆိုၿပီး ထမင္းၾကမ္းေလး ယပ္ခပ္စားႏိုင္ၾကေစဖို႕ ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ့္တစ္ အႀကိဳ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။


ပန္ဒိုရာ

23 comments:

ကိုေဇာ္ said...

ဘေလာ႔ဂ္ ေလာကၾကီးကေတာ႔ ဆက္လက္ လည္ပတ္ သြားေတာ႔မွာပါ။

ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၾကိဳက္ပါတယ္။

ေမဓာ၀ီ said...

အသည္းရယ္မာ
ဘေလာ့ကို ခြါပါလို႔
ပန္ဒိုရာ ကညာႏွမရယ္က
ထာ၀ရ စိတ္ေျပာင္း။

ႏွစ္ေဟာင္း ကုန္ၿပီ
အျဖစ္ေပါင္း စံုကာစီလို႔
ဘံုဌာနီ ဒီအြန္လိုင္းမွာေတာ့
ၾကံဳလာသည္ ေရွာင္မလႊဲႏိုင္၍
ေဖ့ဘြတ္ကို ေဂ်ာင္း။
***
ေဒၚပန္ေရ ... အေကာင္းေတြခ်ည္း ေရးထားတာလဲ ေကာင္းပါတယ္ ေကာင္းပါတယ္။ :)

Anonymous said...

အေပၚက အန္တီေမဓာဝီေရးသြားတာကို သေဘာက်လို႔ျပံဳးမိတယ္။

“အြန္လိုင္းဘ၀ေတြက ေပ်ာက္ေသာသူၾကာရင္ေမ့ ဆုိေတာ့လည္း က်န္တဲ့လူေတြက ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ဆက္လက္ လည္ပတ္ေနၾကဆဲ။”
သိပ္မွန္တယ္ တီပန္။
ၾကိဳက္တာေတြကို ၾကိဳက္တယ္လို႔ေရးခ်သြားတာေလးကို ၾကိဳက္တယ္။

rose said...

ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ ႀကိဳက္တ့ဲ အေႀကာင္းအရာေတြ လာဖတ္သြားပါတယ္။ အေပၚက အစ္မေမဓာ၀ီ စာခ်ဳိးေလး ဖတ္ျပီး ျပံဳးမိတယ္ း)

Sonata Cantata said...

တို႔မ်ားလည္း ဒီႏွစ္ ပို႔စ္အေရအတြက္က်လို႔ စံခ်ိန္ျပည့္မွီေအာင္ ႏွစ္မကူးခင္ တင္ပစ္လိုက္မဟဲ့ လို႔ စိတ္ကူးေသးတယ္။
ေနာက္မွ ငါဘာသူနဲ႔မွ စာခ်ဳပ္မထားပါဘူးေလ ဆိုၿပီး
ကၽြိကနဲ ဘရိတ္အုပ္လိုက္တယ္။

ခ်စ္ခင္ အားေပးလ်က္ပါ ပန္ပန္
၂၀၁၁မွာ ဆံုေတြ႔ၾကပါစို႔

ဇြန္မိုးစက္ said...

၂ဝ၁၁မွာ မပန္ စာေတြဆက္ေရးေနဦးမယ္ ဟုတ္။

မပန္လုိ အသည္းမာမာနဲ႔ လ်စ္လွဴရႈတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ဦးမယ္။ (ဘေလာ့ကုိ) :D

ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ျမင္ေသာ ၂ဝ၁၁ ျဖစ္ပါေစေနာ္။

သိဂၤါေက်ာ္ said...

2010 မွာ မၾကိဳက္တာေတြကေတာ့ ၾကိဳက္တာေတြထက္ မ်ားမွာ ေသခ်ာတယ္..

ၿငိမ္းစိုးဦး said...

blog မွာ စာေရးေတာ့ ဘေလာ့ဂါ စာေရးဆရာမ ျဖစ္လာပါတယ္ ။ ျငင္းလို႔ မရတဲ့ မိမိ ကိုယ္ကို တာ၀န္ယူမႈ (ဘယ္သူ႕ကိုမွ တာ၀န္ယူတာ မဟုတ္ပါ) ကေန အက်ိဳးဆက္ေတာ့ ရိွလာတာအမွန္ပါ။ အဲဒါ
မိမိ ကိစၥ ပါပဲ ။ ေစတနာ ပါလာရင္ တားလို႔ မရနိုင္တာ
အေသအခ်ာပါ ။ ခင္မင္ျခင္းျဖင့္ ...
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမ်ား စိုးမိုးလ်က္ ပညာျဖင္ု ဦးေဆာင္နိုင္ပါေစ
ၿငိမ္းစိုးဦး

Unknown said...

ဘယ္မွာေရးေရး ပရိတ္သတ္ေတြကေတာ့ ဖတ္စရာရွိတဲ့ေနရာကို လိုက္ျပီးဖတ္ရံုရွိတာပ အမေမ ေျပာတဲ့ မ်က္ႏွာစာအုပ္သြားလဲ လိုက္ရံုရွိတာဘဲ ဘယ္ေနရာမွာရွိရွိ ဖတ္ဖို႕အသင့္ပါ

ခင္မင္လွ်က္
seesein

kay said...

ေပ်ာက္ေသာ သူ.. ၾကာရင္ေမ့.. ေအ့..ေအ့..
ဒီဘေလာ့ ကို အခုမွ ေရာက္လာတယ္..
ေဖ့စ္ဘြတ္ မွာ တင္ထားတဲ့.... ပန္းခ်ီ ေတြ စာေတြ လွ လို႕..လိုက္လာၾကည့္တာ..
အရမ္းတန္ဖိုးရွိတဲ့ စာေတြပဲ..
ဆက္ေရးပါအံုး..
အားေပးေနမယ္..
ခင္မင္စြာျဖင့္..

း)))

Maung Myo said...

ေဒၚေလးရဲ့ ေကာင္းကြက္ေလးေတြ တယ္ေကာင္းပါလားဗ် း) က်ေနာ္ ဘေလာ့ေရးျဖစ္ေအာင္ အားေပးခဲ့တဲ့ အစ္မဂ်စ္တူုးကိုလည္း သတိရမိတယ္ လမ္းၾကံဳရင္ေျပာလိုက္ပါအံုးဗ် ေမာင္မ်ိဳးက သတိရတဲ့အေၾကာင္း ။ ဘာလိုလိုနဲ႕ ဖလန္း ဖလန္း ထေနတဲ့ 2010 ၾကီးေတာင္ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ေတာ့မယ္။

ၾကိဳႏႈတ္ဆက္ထားပါတယ္ မဂၤလာႏွစ္သစ္ 2011 ပါ ။

သတုိး said...

မူရာကာမိအေၾကာင္း....စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေစာင့္ဖတ္ပါ့မယ္။ ျဖည္းျဖည္းပဲေရးပါ။ http//thatoe.com

မိုးယံ said...

ဆက္လက္လည္ပတ္သူမ်ားထဲတြင္ ေျခရႈပ္မည့္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ေမာင္မိုးယံသည္ စီနီယာ မမႀကီး၏ မွာတမ္းေခၽြစာမ်ား လာဖတ္ပါသည္ ခင္ဗ်ာ..

ဖဘကိုကူး မယ္ထင္ပ

သုခုမေလဒီ said...

အရင္တုန္းက ဘေလာ့မေရးရ ဘေလာ့မဖတ္ရရင္ မေနႏိုင္ဘူး. ခုေတာ့လည္း ပိုစ့္ေတြသိပ္မတင္ျဖစ္သလို ဘေလာ့ေတြလည္း သိပ္မလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ...

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုေဇာ္ေျပာသလို ဘေလာ့ေလာကႀကီးက ေတာ့..ဆက္လက္လည္ပတ္ေနအံုးမွာလို႔ ယံုၾကည္ပါ တယ္.
ပန္ပန္ေရ...ဒီပိုစ့္ေလးကိုေတာ့ ႀကိဳက္တယ္။ ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္က နားေပမယ့္..စာေရးတာကိုေတာ့ မနားေစခ်င္ဘူးေနာ္..

Moe Cho Thinn said...

အၾကိဳက္ေတြကို ရွာေဖြ ပိုက္စိတ္တိုက္ၿပီး နားေအးပါးေအး ထမင္းၾကမ္း ယပ္ခတ္စားခ်င္တဲ႔ ပန္ပန္ေရ..
အဲဒါလဲ အသက္ၾကီးလာလို႔ ရင္႔က်က္လာတယ္ ဆိုရမလား၊ မျပင္ႏိုင္မဲ႔အတူတူ စိတ္ေလွ်ာ႔ထားလိုက္ရတာလားေလ..
ပုံ
ထမင္းၾကမ္းကို အဲကြန္းခန္းမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ တလုံးစီ စားေနသူ

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

ဂ်စ္တူးတို႔ ကိုတက္စ္လာတို႔ အျခားအျခားေသာ စာမေရးေတာ႔ေသာ ဘေလာဂါမ်ားကို မေလးေတာ႔ မေမ႔ေပါင္.. တိုက္ဆိုင္မႈေတြရွိတိုင္း သတိရမိပါတယ္။

အိုင္ပက္ေတြအိုင္ဖုန္းေတြေပၚမွာလည္း ပန္းခ်ီလွလွေလးေတြဆြဲပါ..ဖဘကိုလည္းကူးပါ.. ဒါေပမယ္႔...ဒီေနရာေလးကိုလည္း ေမ႔ေတာ႔ မသြားပါနဲ႔..မပန္ရယ္... လို႔

Myo Win Zaw said...

မဂၤလာႏွစ္သစ္ပါ အမေရ ႏွစ္ေဟာင္းကုန္လို႔ ႏွစ္သစ္ေရာက္ေတာ့လည္း စိတ္တမ်ိဳးေျပာင္းသြားရင္ ေျပာင္းသြားမွာေပါ့

sosegado said...

၂၀၁၀ ႏွစ္ေဟာင္းကုိ အတိတ္ေဟာင္းလုိပဲ သေဘာထားၿပီး
ႏွစ္သစ္ ၂၀၁၁ ကုိ အစဥ္အလာအရ ၾကိဳဆုိလုိက္ဦးစို႔။
ေပ်ာရႊင္စရာ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ။

သက္ေဝ said...

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၾကိဳက္ခ်င္စရာေလးေတြ အခုလို ရွာေဖြစုေဆာင္းလိုက္ေတာ့လဲ အေတာ္ေလး ဟုတ္သြားတာပဲ...

ေရွ႕ဆက္ၿပီးေတာ့လဲ ကိုယ့္အၾကိဳက္၊ ကိုယ့္ဆႏၵေလးေတြနဲ႔အတူ စာေတြ ကဗ်ာေတြ အမ်ားၾကီးေရး... ပံုေတြ အမ်ားၾကီးဆြဲ.... ကိုယ္ ၾကိဳက္တာေတြကို စိတ္တိုင္းက်ဖန္တီးသြားႏိုင္တဲ့ ၂၀၁၁ ျဖစ္ပါေစ လို႔ ဆုေတာင္းသြားသည္...။

ATN said...

မေရးဘူး... မေရးဘူးနဲ႕... မေနႏိုင္လို႕ေရးျဖစ္ျပန္ျပီ...
မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာလို... ကြန္မန္႕ေတြကို (လိုက္) လို႕ရရင္... ေကာင္းမယ္ေနာ္... ဥပမာ - ေမဓါ၀ီ... ကြန္မန္႕လိုမ်ိဳး... း) (လိုက္) ခ်င္တယ္... ဒြတ္ခ... း))

Kaung Kin Ko said...

ၾကိဳက္တယ္။

တန္ခူး said...

၂၀၁၀မွာ အလုပ္မ်ားလြန္းလုိ ့ဖလမ္းဖလမ္းထခဲ့တာ အမွန္ပဲ ပန္ေရ... ပို ့စ္၁၆ပုဒ္နဲ ့ဘေလာ့ဂါဘ၀ကို အသက္ဆက္ေနခဲ့တဲ့ ၂၀၁၀... ပန္ ့လုိ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၾကိဳက္တာေလးေတြ ထိုင္ေတြးၾကည့္မိသြားတယ္... စကားမစပ္... ဟုိတေန ့က ခရစၥမတ္eveမွာ ပန္ဒိုရာနဲ ့ေတြ ့ခဲ့တယ္... ဓာတ္ပံုေတာင္ရိုက္ခဲ့ေသးတယ္... သိခ်င္လား... အီးေမးလ္ပို ့လုိက္မယ္ေနာ္...

Anonymous said...

ဘာမွမရွိတာနဲ႕ စာရင္ တစ္ခုခုရွိတာေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ ဆိုတာမ်ိဳးက အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ေခတ္စားလာတယ္ မဟုတ္လား။ မႀကိဳက္တာေတြကို ျပင္မရတာနဲ႕စာရင္ ရွိတာေလးေတြကို ရွာေဖြပိုက္စိတ္တုိက္ၿပီး အခုလိုႀကိဳက္လိုက္ေတာ့လည္း မေအးေပဘူးလား။ ကုသိုလ္ကံေပး မရေသး ေႏွာင့္ေႏွးဗ်ာပါ မရွိရာ ဆိုၿပီး ထမင္းၾကမ္းေလး ယပ္ခပ္စားႏိုင္ၾကေစဖို႕ ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ့္တစ္ အႀကိဳ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
ဆိုတာ....မ်ားကို.. ရည္ ညြန္းေလသလား မပန္ရယ္။ း)
mm