ေယဘုယ်မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္း

painting icn2 (colour pencil on paper)

ေယဘုယ်မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္း

မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္က အရင္ဆုံး ျမင္ၿပီး လန့္ေအာ္လိုက္တာ
လူေတြ တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာတဲ့အခ်ိန္ အေတာ့္ကို ေအးစက္ေတာင့္တင္းေနၿပီ
ခဏၾကာေတာ့ ရဲေတြေရာက္လာ ပတ္ပတ္လည္ကို တိပ္ႀကိဳးမ်ားျဖင့္တား
လက္ေဗြရာယူ နီးစပ္ရာေမးျမန္း စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈ စတင္
ပ်က္ျပယ္စျပဳေနတဲ့ မွတ္ပုံတင္ကဒ္ျပားတစ္ျပားနဲ႕ သူ႕အေၾကာင္းသဲလြန္စ
ေငြစကၠူအခ်ိဳ႕ အေၾကြအနည္းငယ္ အေၾကြး၀ယ္ဘဏ္ကဒ္မ်ား ေျခရာလက္ရာမပ်က္
ေန့စဥ္အလုပ္သြားသာမန္၀တ္စုံကို ၀တ္ဆင္ထား တြန့္ေၾကမႈကင္းမဲ့
ေ၀ဒနာျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံစားလိုက္ရပံု မေပၚ ေသြးစေသြးနကင္းရွင္း
ၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္တစ္လံုးထဲမွာ တ၀က္တပ်က္ ၀ါးမ်ိဳထားတဲ့ ဟမ္ဘာဂါ
ဒါ သူေနာက္ဆံုးစားခဲ့တဲ့ ညစာပဲ
သူ ဆိုရွယ္ မီဒီယာ/နက္၀ပ္ ေတြမွာ (ရွိခဲ့ရင္) တက္ၾကြခဲ့သလား
သူ႕မိသားစုကို တြယ္တာ သံေယာဇဥ္ထားခဲ့သလား
သူ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားနဲ႕ အဆင္ေျပမေျပ
သူေနာက္ဆံုးဆိုခဲ့တဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ရွိမရွိ
သူေနာက္ဆံုး ဘယ္ကိုဦးတည္သြားခဲ့တာလဲ
သူေနာက္ဆုံး ဘယ္သူ့ကို ဖုန္းေခၚခဲ့သလဲ
သူေနာက္ဆံုး ၀င္ခဲ့တဲ့ အီးေမးလ္အေကာင့္ဟာ ဘာလဲ
သူေနာက္ဆံုး ခ်က္တင္း ေျပာခဲ့သူ ဘယ္သူလဲ
သူေနာက္ဆံုး တစ္ေယာက္ေယာက္ကို “ေနာက္ဆံုး” လို႕ ေျပာခဲ့ေသးလား
သူ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို ဘာေၾကာင့္မသုံးခဲ့သလဲ
သူ ေရကန္တစ္ကန္ထဲကို ဘာေၾကာင့္မသြားခဲ့သလဲ
သူ အေဆာက္အဦျမင့္တစ္လံုးကို ဘာေၾကာင္ ့မစဥ္းစားခဲ့သလဲ
သူ အိပ္ေဆးအလြန္အကၽြံ ၀ယ္ယူဖို့ အခက္အခဲ ရွိခဲ့လို႕လား
သူ႕မွာ လိုင္စင္နဲ႕ကိုင္တ့ဲ ေသနတ္တစ္လက္ မရွိခဲ့လို႕လား
မၾကာမီ ဓါတ္တိုင္မီးမ်ား လင္းလာ လူအုပ္ကြဲစျပဳ
အရပ္ထဲမွာ ခုနစ္ရက္စာ ေျပာစရာမ်ားျဖင့္ တစီစီက်န္ရစ္
အမိုးေပၚမွာ အခ်က္ျပမီးလုံး တ၀ီ၀ီ လွည့္လည္ ဆူညံေနေသာ ရဲကားမ်ား
မလႈပ္မယွက္ သက္မဲ့ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုကို သယ္ေဆာင္ထားေသာ
လူနာတင္ယာဥ္တစ္စီး ျမင္ကြင္းမွ ေ၀း… ေ၀း….. သြား……….။

ပန္ဒိုရာ
၂၃-၂၇.၈.၂၀၁၁