Thursday, November 5, 2009

ကိုယ္ေတာ္ႏွစ္ပါးပံုျပင္



ကိုယ္ေတာ္ႏွစ္ပါးပံုျပင္

အမုန္း အၿငိဳး အာဃာတ
ႀကိဳတင္ တဖက္သက္ ဆံုးျဖတ္မႈေတြနဲ႕
ရုပ္လံုးၾကြေနတဲ့ ဖန္တီးမႈရဲ႕အေရာင္ဆိုတာ
အနယ္အႏွစ္ထျခင္းသာ
အမႈန္အမႊားေတြ သင့္ရင္မွာ
တခ်ိန္လံုး တတြတ္တြတ္ လြယ္ပိုးထားစဥ္
မာတုဂါမက ျမစ္ကမ္းမွာ က်န္ခဲ့ၿပီေလ.. အရွင္။

ပန္ဒိုရာ

22 comments:

Anonymous said...

မာတုဂါမက third party လား။ အာဃာတရဲ႕ အေၾကာင္းတရားလားဟင္။

Htar M said...

Nice... :)

ကိုခ်စ္ေဖ said...

ကိုယ္ေတာ္ေလးျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ျမစ္ကမ္းပါးတခုခုမွာ
မာတုကာမေလးကိုထားခဲ့ရေတာ့မွာပဲ..က်ေနာ္ကေတာ့
ဂဂၤါျမစ္ကမ္းေဘးက ကူးတို႔သမားႀကီးသိဒၶတၳပဲျဖစ္ခ်င္
တယ္.

ကိုလူေထြး said...

သားသားအတြက္ ျမင့္လြန္းတယ္...

းဝ)

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

တကာမၾကီး...စိတ္ေအးေအးးထားေနပါ..

အိျႏၵာ said...

ပန္ပန္ေရ...

ေက်းဇူးပဲ...

ထပ္တူခံစားေပးတာအတြက္

ဒ႑ာရီ said...

မမရဲ႕ ကဗ်ာေလးက ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္။ ျမင့္ေတာ့ သိပ္နားမလည္ဘူး။ း)
ဒါေပမယ့္ အညိဳးအေတးေတြကိုေတာ့ ေၾကာက္တယ္။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

သိဂၤါေက်ာ္ said...

အဲဒီပံုျပင္ေလး တစ္ခါ ျပန္ခဲ့ဖူးတယ္။
ကဗ်ာေလး ေရးထားတာ အရမ္းလွတယ္။

ခေရညိဳ said...

အမုန္း အၿငိဳး အာဃာတ ေတြကိုေတာ့အေၾကာက္ဆုံးပဲ

littlebrook said...

အဲ့ပံု၀တၳဳေလးကို ဒီလိုေလးေရးလိုက္ေတာ့
ပိုပဲလွသြားသလို ...
ဒါေပမယ့္ ပံုကိုမသိထားရင္ ေနာက္ဆံုးက
မာတုဂါမ ျမစ္ကမ္းမွာက်န္ခဲ့ေၾကာင္း သိမွာမဟုတ္ေနာ္ ..

Nge Naing said...

မပန္ဒိုရာေရ လာဖတ္သြားပါတယ္။ ဒါေပယ့္ သိပ္လည္း နားမလည္ဘူး။ ကၽြန္မက စာကို အတည့္ေရးမွ တ၀က္ရိပ္မိတယ္။

Mogok Thar said...

သိပ္လွတယ္
(ကဗ်ာကို ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ အျပင္မွာ မျပင္ဖူးပါ)

Mogok Thar said...

အျပင္မွာ “မပန္”ကို မျမင္ဖူးပါ ဆိုလိုရင္း ျဖစ္ပါသည္။ စာလံုးေပါင္းမွာ သြားလို႔ပါ ခင္ဗ်။

Rita said...

ေကာင္းလိုက္တာ။ ေရးတတ္လိုက္တာ။
တခါတခါက် မာတုဂါမကို ေတာက္ေလွ်ာက္သယ္မိေနတတ္တယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ သတိမထားမိဘူး။

MANORHARY said...

Zen ကဗ်ာေပါ့ :)
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ တကယ္မထားခဲ့ပဲထားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ တတ္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ထားခဲ့လိုက္ပါလ်က္နဲ႔ လူသိေအာင္ မေၿပာခဲ့ၾကဘူး။

ကုိေပါ said...

ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚဖက္မွာ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြမ်ားသလုိ မာတုဂါမေတြကလည္း မ်ားတယ္ဗ်။ ခ်ီပုိးလုိ႔ မကုန္ႏုိင္ဘူး။ း-)

ကုိေပါ said...

ေမ့လုိ႔ဗ်.... မဒမ္ေပါက ေျပာေနတယ္။ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ျမင္ေတာ့ ေတာင္ၿပဳံးက မင္းႀကီးမင္းေလး အေၾကာင္း ေရးတာမွတ္လုိ႔တဲ့။

သင္ကာ said...

ဂ်ပန္စ်င္ဘာသာ ပံုျပင္ေလးပဲဗ်။
ေကာင္းပါ့။ မပန္ေရးတာ က်စ္လစ္သြားတယ္။

သင္ကာ

သစ္နက္ဆူး said...

မပန္..
ကဗ်ာစတိုင္ေလးက သိပ္ဆန္းတယ္ဗ်ာ..
ဖတ္ေနရင္းနဲ ့...သိသလိုလို..
သိသလိုလိုနဲ ့ မသိသလိုလို..။
အဲဒီခံစားမႈမ်ိဳးကို က်ေနာ္ၾကိဳက္တယ္..။
ကြန္မန္ ့ေတြမွာေရးထားသလို ပုံျပင္ကို ခံစားေရးထားတာဆိုရင္ေတာ့...က်ေနာ္မေျပာတတ္ဘူး။။
ပံျပင္ကို မဖတ္မသိထားတဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့
ကဗ်ာကိုဖတ္ရတာ ပိုၾကိဳက္တယ္..။
စာဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ကဗ်ာဘျဲဖစ္ျဖစ္ ၊ပန္းခ်ီဘဲျဖစ္ျဖစ္ ..
တိုကရိုက္သိရွိနားလည္ေနရင္ ေပါ့ေနတယ္..။
မပန္ကို က်ေနာ္ ခ်ီးက်ဴးေလးစားပါတယ္ဗ်ာ..။

တန္ခူး said...

တိုေပမယ့္ က်စ္လစ္ျပီး ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့စ္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ေပးသြားနိုင္တယ္…
မာတုဂါမကို ျမစ္ကမ္းမွာ ထားနုိင္ၾကပါေစလို ့… ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လဲ ၾကိဳးစားေနဆဲပါ…

သက္ေဝ said...

မာတုဂါမကို ျမစ္ကမ္းမွာ မခ်န္ထားခဲ့ႏိုင္တဲ့သူေတြ ေလာကၾကီးမွာ အမ်ားၾကီး...
စဥ္းစားထားပံုေလးကို သေဘာက်တယ္...

Hm said...

She said left...
Bar phyit nay ...?