အခ်စ္နဲ႕ ခပ္ကင္းကင္း ေနလိုပါေသာ္လည္း

မဂၤလာႏွစ္သစ္ပါ။

ႏွစ္သစ္မွာ လွ်ပ္စာအုပ္အသစ္တစ္အုပ္ကို မိတ္ဆက္လိုက္ပါဦးမယ္။ ဟန္သစ္ၿငိမ္ နဲ႕ ခုိင္စုိးလင္းတို႕ စီစဥ္တဲ့ “အခ်စ္နဲ႕မကင္းၾကသူမ်ား (Those in love)” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ဒီေနရာမွာ ေဒါင္းလုဒ္ ယူႏုိင္ပါတယ္။
http://www.mediafire.com/file/vjv74729gzs4v09/Those%20In%20Love.pdf

ေက်ာ္ညိဳေသြး ၊ ခိုင္စိုးလင္း ၊ ညီလင္းဆက္ ၊ ညိဳမင္းခ ၊ တူးတူးသာ ၊ ေတဇာ (လေရာင္လမ္း)၊ နန္းညီ ၊ ပန္ဒိုရာ ၊ ပန္းပံုျပင္ ၊ မိုးလိႈင္ည ၊ မယ္ကိုး ၊ ဟန္သစ္ၿငိမ္ ၊ ဟယ္ရီ ၊ ၾသၿမိဳင္ တို႕ရဲ႕ လက္ရာေတြကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ပန္ဒိုရာရဲ႕ ကဗ်ာအေဟာင္းေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့" စကၠဴပုတီး" ဆိုတဲ့ ကဗ်ာရယ္ "အခ်စ္ဖြဲ႕" လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ စာအသစ္တစ္ပုဒ္ရယ္ကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အခ်ိန္ေပးၿပီး စီစဥ္သူေတြကို ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။ ေဒါင္းမလုဒ္ႏိုင္သူမ်ားအတြက္ ပန္ဒိုရာရဲ႕ စာအသစ္ကို ဒီမွာ ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အခ်ိန္မရလို႕ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲ ဆြဲျဖစ္ၿပီး စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးမွာ မသံုးျဖစ္ေတာ့တဲ့ ပံုေလးတစ္ပံုကိုလည္း illustration အျဖစ္ အမွတ္တရ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။



အခ်စ္ဖြဲ႕

ေဆးေရာင္စံုေတြ ရွင္းလင္းေနတဲ့ အေဝးေျပး လမ္းမႀကီးေဘးက ၾကယ္ျဖဴရိပ္ဆိုတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးမွာ အခုဆိုရင္ လက္ဖက္ရည္ႏွစ္ခြက္က ေစာင့္ေနေတာ့မယ္။ ျပန္လွည့္ၾကည့္ခ်င္သူေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္မေနတဲ့လမ္းဟာ သူ႔ဘာသာ စီးဆင္းေနတုန္းပဲ။ စိတ္ကူးေတြကေတာ့ အနည္က်လာခဲ့တယ္။ ေပ်ာင္းႏြဲ႕ႏြဲ႕ ဖူးပြင့္ခဲ့တဲ့ ေႏြဦးေတြကေတာ့ အခုဆိုရင္ ညိဳးႏြမ္းေျခာက္ေသြ႕ၿပီေပါ့။ ေဆာင္းဦးရဲ႕ အလင္းေရာင္မပြင့္ခင္ မနက္ေစာေစာ ထလံႈတဲ့ မီးပံုေလးဟာ မခ်ဳပ္ၿငိမ္းခင္မွာ တဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္ရင္း ေတာက္ပေလာင္ကၽြမ္းခဲ့တယ္။ လြင့္စင္ေပါက္ကြဲခဲ့တဲ့ မီးမႈန္မီးမႊားေလးေတြဟာ ေကာင္းကင္က ၾကယ္ေတြနဲ႔ မတူဘူးလား။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘဝကို ဒရာမာမဆန္ခ်င္သူပါ။ ဒီလိုပါပဲကြယ္၊ မၾကာခင္မွာ အားလုံးျဖတ္သန္း ၿပီးဆုံးသြားရမွာပါပဲ။ ႏွင္းရည္ေတြသီးေနတဲ့ မနက္ခင္းေလးက ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေလခၽြန္ေနတဲ့အခုိက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေဘးက အပင္အိုႀကီးမွာ သစ္ရြက္စိမ္းေတြက တျဖတ္ျဖတ္ လႈပ္ေနဦးမွာ။ မုန္႔ဟင္းခါးတစ္ပြဲ လက္ဖက္ရည္ပံုမွန္တစ္ခြက္စီ ခ်မယ္။ စီးကရက္ေတြ မေသာက္ေၾကး။ ေျမာက္ျပန္ေလက ေဝ့လာေတာ့ အေႏြးထည္အက်ႌကို ရင္ဘတ္အထိ ဆြဲေစ့လိုက္ၾကမယ္။ ဒီလိုပဲ ယံုၾကည္မႈဆိုတာေတြဟာ တခါတခါ ရင္ထဲစိမ့္ေအာင္ ေအးျမသြားတတ္တာမ်ိဳး။ စကားလံုးေတြ မျဖစ္မေန မလိုအပ္တဲ့ ဆက္ဆံေရးေတြမွာ အရာရာဟာ ေပ်ာ္ဝင္ေနႏိုင္တာပဲ။ အဲဒီလို ေန႔ေတြကို ျဖတ္သန္းခ်ိန္မွာ လမ္းမဟာ ေနေရာင္ေတြဟပ္ၿပီး လွ်ပ္လွ်ပ္ေတာက္ေနမယ္။ ကားႀကီးေတြ ျဖတ္သြားတုိင္း ဖုန္ေတြက အလံုးအရင္းနဲ႔ ဆုိင္ထဲကို ဝင္လာမယ္။ အခ်ိန္ရရင္ေတာ့ ဟိုးမွာ လွမ္းျမင္ရတဲ့ ရြာတန္းရွည္ကေလးကို သြားၿပီး ဗူးစင္ေအာက္က ပက္လက္ကုလားထုိင္ေလးေတြေပၚ တေရးတေမာ အိပ္ၾကတာေပါ့။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အခါ ရြာရဲ႕အသံေတြက နားထဲမွာ ေဝးေဝးၿပီး ေနာက္ဆံုး ေပ်ာက္က်န္ခဲ့မယ္။ လွည္းဘီးပြတ္သံ၊ ႏြားကိုေငါက္သံ၊ ေခြးေဟာင္သံ၊ ကေလးငိုသံ စက္ဘီးေတြ ဆိုက္ကားေတြ တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ စီးသြားသံ။ လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ကားေတြက ေတာ့ တစ္စီးၿပီးတစ္စီး ျဖတ္သန္းေနၾကဦးမွာပဲ။ ခဏၾကာေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္။ ငွက္ေတြ အိပ္တန္းတက္ေတာ့မယ္။ တေမွ်ာ္တေခၚလမ္းမႀကီးထဲကို ဆည္းဆာဟာ တစ္လွမ္းခ်င္း ျဖန္႔ခင္းလာမယ္။ မၾကာခင္ တဖြဲဖြဲ ႏုိးထလာေတာ့မယ့္ ၾကယ္ေတြကို ဆက္ေငးၾကရင္ ေကာင္းမလားဟင္။ ညရဲ႕စိမ့္ဝင္မႈမွာ လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြလည္း ျပန္ေအးစက္သြားဦးမယ္။ ဒီလိုပါပဲ ေန႔ေတြေန႔ေတြ.. မရပ္မနားေျပးလႊားရင္း ျပတ္ေတာက္မာဆတ္ အဆံုးသတ္သြားဦးမွာေပါ့။

ပန္ဒိုရာ