စကၠဴပုတီး
ကမၻာႀကီး မပ်က္သုဥ္းခင္
တေန႕ေန႕ေပါ့
မင္းလုပ္ေပးမယ့္ စကၠဴပုတီးေလး
လည္မွာဆြဲထားမယ့္ေန႕
အေရာင္စံု စိုလက္ေတာက္ပစြာ
အႀကီးအေသး မညီမညာ
မင္းသီကံုးလိုက္တဲ့အခါ
ေတာပန္းေရာင္စံုေတြၾကားက
လိပ္ျပာေတြေတာင္ ေငးသြားၾကမယ္
ျမက္ခင္းစိမ္းေပၚမွာ
ေျခဗလာထိုင္စင္း ကဗ်ာရြတ္ရင္း
ေန႕အလင္းကို ညခ်ဥ္းကပ္လာရင္
လေရာင္ကိုေခၚတဲ့သီခ်င္း မင္းကညည္းဆို
ၾကယ္ျဖဴရိပ္မွာ ေလညင္းခ်ိဳ
တိမ္ညိဳမည္း မိုးေတြသည္းလာတဲ့အခါ
ေျခဦးတည့္ရာ သံစဥ္ဆက္ရွာၾက
လက္ဖ၀ါးေတြပင့္ေျမွာက္ မိုးေပါက္ၾကားမွာ ကခုန္
သတိတရ ငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေဟာ…
ငါ့စကၠဴပုတီးေလးလည္း အရည္ေပ်ာ္ေနပါေလေရာ
ငါ… ငိုေၾကြးမွာေပါ့
ၿပီးေတာ့… ငါတို႕ ရယ္ေမာလိုက္ၾကမယ္။
ပန္ဒိုရာ
1 week ago
.jpg)
Posts
30 comments:
ကဗ်ာ ေလးက ေကာင္းေတာ႕ ေဝဖန္ရမွာ အားနာတယ္။ ပညာညဏ္ မမွီပါဘဴး. ဖတ္ရုံပါဘဲ. ။ နားလည္သူမ်ားေၿပာၿကပါ. ကုိယ္ကေတာ႕ခံစားၿကည္႕ရ့ဳံပါဘဲ
အစ္မကဗ်ာေလးက ႏုႏုဖတ္ဖတ္ေလးဗ်...
အသာေလး ဖတ္သြားတယ္...
ကဗ်ာက
ေအးေအးခ်ိဳခ်ိဳေလး
သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ေလး
မႀကီးပန္ေရးခဲ႔ဖူးတဲ႔
သီတာ၊ ပ်ိဳးပင္ေပါက္ကေလး
ကဗ်ာေလးေတြကို သတိရမိတယ္
စြဲလမ္းမူ႔ သည္ အရင္းခံ ေပမယ့္......
စိတ္ထားျဖဴစင္မူ႔ ကပိုၿပီး အထိက ၾကမယ္ ထင္တာဘဲ ေလ..........
ဆန္႔က်င္ဘက္ခံစားခ်က္၂ခုကိုသရုပ္ေပၚေအာင္ေရးဖြဲ႕ထားတဲ့ကဗ်ာေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္လို႔ယူဆပါတယ္..ငိုေၾကြးၿခင္းနဲ႔ရယ္ေမာၿခင္းကို
တၿပိဳင္နက္တည္းခံစားလိုက္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကိုကဗ်ာ
ထဲမွာကိုယ့္ဖာသာဘဲေတြ႔ေအာင္ရွာဖတ္သြားပါတယ္မပန္
ေရ......
ကဗ်ာကို လာခံစား သြားပါတယ္။
ေကာင္းတယ္၊ၾကိုက္တယ္..
ဘာေၾကာင္႕လဲလို႕ေတာ႕မေျပာတတ္ဘူး..
ဒါေၾကာင္. excellent ေပးမိတယ္..
စကၠဴပုတီးေလးဖတ္သြားတယ္
ပန္းခ်ီေရာ၊ ကဗ်ာေရာ ႀကဳိက္တယ္။
မပန္ဒုိရာ...
ျမက္ခင္းစိမ္းေပၚမွာ
ေျခဗလာထိုင္စင္း ကဗ်ာရြတ္ရင္း
ေန႕အလင္းကို ညခ်ဥ္းကပ္လာရင္
လေရာင္ကိုေခၚတဲ့သီခ်င္း မင္းကညည္းဆို
ၾကယ္ျဖဴရိပ္မွာ ေလညင္းခ်ိဳ
ကဗ်ာ ဖတ္ရင္းနဲ႔ ကုိယ္ကုိတုိင္ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚထုိင္ေနသလုိ ေလညင္းေလးတုိးေဝွ႕သြားသလုိ ခံစားရတယ္။
ျမက္ခင္းေပၚမွာ ေျခဗလာဆင္းနဲ႔ ထုိင္မယ္ဆုိရင္ သိပ္ေကာင္းတာေပါ့။ ႏု ႏုေလး ဗ်ာ
ကဗ်ာကို မေဝဖန္ခ်င္ဘူး ညီမပန္ေရ .. ခံပဲခံစားခ်င္တယ္ စီပံုးမရလို႔မို႔လို႔
အစ္မေရ..မတုိ႔၀န္႔၊မထိ၀န္႔ျဖစ္ရေလာက္တဲ့
စကၠဴပုတီးေလးပါပဲ
ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စကားလံုးေလးေတြနဲ႔က ႏူးညံ့လြန္းလုိ႔
မတုိ႔၀န္႔၊မထိ၀န္႔
ေလညင္းေလးေတြကခိ်ဳ
စိတ္ကူးေလးေတြကခ်ိဳ
ဖတ္ျပီးေတာ့ ခ်ိဳလိုက္တာ… ၾကည္ႏူးလိုက္တာ…
ျပီးေတာ့… သူလုပ္ေပးတဲ့ စကၠဴပုတီးေလး တကံုးေလာက္ေတာင္ ဆြဲခ်င္စိတ္ေလးေပါက္သြားေအာင္
ကဗ်ာဆရာမက စြမ္းပါဘိ…
ငိုေၾကြးရင္း ရယ္ေမာၾကမွာပါ…
သူအနားရွိေနရင္
စကၠဴပုတီးေလးေတြ အမ်ားၾကီး ထပ္ထပ္လုပ္ေပးေနမွာေသခ်ာတာမို ့…
အခ်စ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးတလံုးမွ မပါေပမယ့္
ခ်စ္ျခင္းရနံ ့ထံုသင္းေနေအာင္ ေရးတတ္တာကိုက… ပန္ဒိုရာပဲေပါ့…
ပန္ဒိုရာကို မနာလုိတာေတြက အဲဒါေတြေၾကာင့္ေပါ့... :P
မခင္ဦးေမ... ဥာဏ္မမီဘူး ဆိုတာမရွိပါဘူးေနာ့။ ႏွလံုးသားတခုနဲ႕သာ ဆင္းလာခဲ့ပါ။ :)
လင္းဒီပ... အသာေလး ဖတ္သြားလို႕ ေက်းဇူးပါ။
ညိမ္းညိဳ.... ရိုးရိုးေလးေတြကို ခံစားေပးႏိုင္တာ ၀မ္းသာတယ္။
skyblue ... လံုး၀ သေဘာတူပါတယ္။
ကိုေဆာင္း.... ေတြ႕သြားတယ္ဆိုရင္ ၀မ္းသာရမွာေပါ့။
ကိုေအာင္... ခံစားသြားတာေက်းဇူးပါ။
ေႏြသူရ.... အမွတ္ေပးသြားတာ ေက်းဇူးပါ။
မီယာ.. အၿမဲလာအားေပးတာ ေက်းဇူးေနာ္။
ကိုေပါ.. ပန္းခ်ီက ပန္းခ်ီမဟုတ္ဘူးဗ်။ ကိုယ္တိုင္ရိုက္တဲ့ ဓာတ္ပံုေလးကို effect နည္းနည္း ထည့္ထားတာပါ။
ေယာနသံစင္ေရာ္... စိတ္ႏွစ္ၿပီး ခံစားသြားတာ ေပ်ာ္စရာေပါ့ေနာ္။
ဟန္လင္းထြန္း... မွတ္ခ်က္အတြက္ ေက်းဇူးပါ။
မတူးတူးသာ... ဆီပံုးကေတာ့ ဖ်က္ေကာင္းဖ်က္မယ္။ လာအားေပးတာ ေက်းဇူးပါ။
mirror... မွန္ထဲက အရိပ္ပဲ. တို႕သာတို႕လိုက္ေပါ့.။
မတန္ခူးေရ.. ႏူးညံ့တဲ့ ႏွလံုးသားေလးနဲ႕ ခံစားသြားတဲ့ မတန္ခူးရဲ႕ မွတ္ခ်က္ေလးကိုက ပိုႏူးညံ့ေနေတာ့တယ္။
ပီတိ.. မုဒိတာ ပြားပါကြယ္။။ :P
ပန္ဒိုေရ.....
ပန္ဒိုရဲ ့ကဗ်ာေလးက...
သိမ္ေမြ ့တဲ ့ အင္ပရက္ရွင္ပန္းခ်ီကားေလးကို
ၾကည့္ရသလိုဘဲ....
ၾကိဳက္တယ္...ပန္ဒိုေ၇...။
ေနာက္ ကဗ်ာေတြလည္း ေစာင့္ေနပါတယ္...။
ကဗ်ာေလးက ေကာင္းတယ္ဗ်ာ... ေန႔အလင္းကို ညခ်ဥ္းကပ္လာရင္... အာရုဏ္တတ္ၿပီေလ အစ္မရ... အဟတ္ဟတ္... အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ...
ကုိဆူး... ပန္းခ်ီေလးနဲ႕ ႏိႈင္းယွဥ္တဲ့ မွတ္ခ်က္ကို ၾကားရတာ ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ တခါတခါ စာေတြက ပန္းခ်ီအမ်ိဳးအစားေတြလိုပဲ။
လြမ္းလုင္.. မွတ္ခ်က္အတြက္ ေက်းဇူးပဲေနာ္။ ဟုတ္တယ္ေနာ္။ အဲလိုလည္း အဓိပၸာယ္ျဖစ္သြားႏိုင္တာပဲ.။ ကိုယ္ဆိုလိုတာက ေန႕ၿပီးမွ ေရာက္လာတဲ့ ည။ :)
သႏၱရသ ကဗ်ာေကာင္းေလးမို႕
၅ စတား ေပးသြားတယ္....
စတားက ၅ လံုးထဲ ရွိတာကိုး...
အင္း လူ႔ဘ၀ဆုိတာလည္း စကၠဴပုတီးေလးဆြဲၿပီး မုိးေရထဲမွာ ကခုန္ရသလုိပါပဲ။ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္မွဳဆုိတဲ့ အရာတခုကုိ ကုိယ္ျမတ္ႏုိးတန္ဘုိးထားရတာေတြနဲ႔ ေပးဆပ္လဲလွယ္ယူလုိက္ရတာကလား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်မ္းေျမ့ပါေစဗ်ာ။ စီေဘာက္ပိတ္ထားလုိ႔ ဒီမွာ လာႏွဳတ္ဆက္သြားပါတယ္။ အခုေတာ့ ခရီးရွည္ႀကီးတခုကေန ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။
ကဗ်ာေလးကို ခံစားဖတ္႐ႈသြားပါတယ္..
“ၾကယ္ျဖဴရိပ္မွာ ေလညင္းခ်ိဳ” တဲ႔ ဒီစာသားေလကို အေခါက္ေခါက္အခါခါ ဖတ္ၾကည့္ရင္း ရင္ထဲေအးလာသလိုလို ခံစားရပါတယ္..
ခင္မင္တဲ႔
ႏုနယ္လွပေသာ စကၠဴပုတီးေလးအား မိုးေပါက္ၾကားမွာ ကခုန္ရင္း ႏွလံုးသားျဖင့္ ခံစားသြားပါေၾကာင္း...
မိုက္သဗ်ိဳ ..
ဒါေပမယ့္ မပန္.. ဒီေန႔အေျခအေနႀကီးကေတာ့ သိပ္မေကာင္းဘူးထင္တယ္.. စာေရးခ်င္တယ္ စာေရးခ်င္တယ္လို႔ မ်ားမ်ားရြတ္ေပးလိုက္ေလ. :P
အမ...ကဗ်ာေလးဆံုးသြားေတာ့...မ်က္စိမွိတ္ပီး လြင့္ေျမာသြားလိုက္မိတယ္အမရာ...အမေျပာခ်င္တာေတြအျပည့္အ၀နားမလည္ေပမဲ့...နားလညိသေလာက္ကပဲ တနင့္တပုိးျဖစ္သြားတယ္...
ဖိုးေမာင္
ကိုေအာင္သာငယ္... ၾကယ္ေတြ သိပ္မ်ားလည္း ေကာင္းကင္နဲ႕ မဆန္႕ျဖစ္ေနပါ့မယ္။
ကိုေ၀လင္း.... ဒီလိုဆိုရင္ တဖက္ကလည္း ကိုယ္တန္ဖိုးထားတာေတြကို မပ်က္စီးသြားေစဖို႕ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတဲ့ အရာကို စေတးလိုက္ရမွာလားဟင္။
ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္... ေအးျမသြားေစတယ္ဆိုရင္ ၀မ္းသာပါတယ္။
မသက္ေ၀... ခံစားသြားတာ ေက်းဇူးပါ။
နန္းညီေရ.... မေရးခ်င္ျဖစ္ေနလည္း ေရးျဖစ္ပါၿပီ။ :)
ြ
ဖိုးေမာင္.. ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြနဲ႕ အတူဆိုရင္ လြင့္ေမ်ာသြားတာ ေကာင္းမွာေပါ့။
ကဗ်ာေလး ေကာင္းလိုက္တာ မပန္
မေလး.. မေလးႏွစ္သက္မယ့္ ကဗ်ာမ်ိဳးလို႕ သတိရလိုက္ပါေသးတယ္။
အင္းးး စကၠဴပုတီးဆိုေတာ့ သဘာ၀ျမက္ခင္းေတြ ေလညင္းေတြ သဘာ၀အေပ်ာ္ေတြနဲ႔ ပိုလိုက္တာေပါ့..။
ေနာက္ထပ္ တခုလည္း ခံစားမိတယ္.. အခ်စ္လို ႏူးညံ့တဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးမွာ ငိုရတာကိုက ၾကည္ႏူးရယ္ေမာစရာပဲလို႔..။
(ျပီးေတာ့ ကပ္တီးကပ္ဖဲ့ ေျပာရရင္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ပိုခ်စ္ရာလည္း က်တာေပါ့ေနာ္။:))
ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ေလးသိပ္လွတယ္....စာသားေလးေတြသိပ္ႏူးညံ့လို႔...ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးဖတ္သြားတယ္...။
ခင္တဲ႔
မိုးေငြ႔
Post a Comment