Friday, July 18, 2008

မေမ့ႏိုင္ေသာ အာဇာနည္ေန႕ ျမင္ကြင္း

အတန္းသားအားလံုးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြဟာ ဆရာ့လက္ထဲက စာရြက္ကေလးအေပၚမွာပဲ အာရုံ က်ေနၾကတယ္။ ဆရာက စာရြက္ထဲက အေၾကာင္းအရာကုိ တစ္လံုးခ်င္း ဖတ္ျပလိုက္တယ္။

“xxx ၿမိဳ႕ အေျခခံပညာ အထက္တန္းေက်ာင္း တြင္ xxx ရက္က အာဇာနည္ေန႕ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ က်င္းပခဲ့ေသာ “မေမ့ႏိုင္ေသာ အာဇာနည္ေန႕ျမင္ကြင္း” ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ အလယ္တန္းဆင့္ စာစီစာကုံးၿပိဳင္ပြဲ တြင္ မပန္ဒိုရာ က ပထမဆုကုိ ရရွိသြားပါသည္။”

ဆရာက စာရြက္ကေလးကို ျပန္သိမ္းလိုက္တယ္။ “ဟင္.. ဒါပဲလား။ ဒုတိယေတြ တတိယဆုေတြေရာ။ ဘာလို႕ ဒီႏွစ္မွာ ပထမဆု တစ္ခုတည္း ေပးရတာလဲ။” ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ တီးတိုးသံ ညံသြားတယ္။

ပန္ဒိုရာ ခုနစ္တန္းႏွစ္က ေတြ႕ႀကံဳခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။ (ၾကြားတယ္လို႕ ထင္ခ်င္လည္းထင္ေပါ့ေလ။)

ဆုေပးပြဲ အခမ္းအနား ေရာက္ေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပေရး ေကာ္မီတီ ဆရာေတြက ဆုေပးပံု အေၾကာင္းကို ရွင္းျပၾကပါတယ္။ အဲသည္ႏွစ္က အလယ္တန္းဆင့္အတြက္ ေခါင္းစဥ္က “လွည့္” ထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ ေက်ာင္းသားေတြက ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ကိုက္ညီေအာင္ မေျဖခဲ့ၾကဘူးတဲ့။ သမားရိုးက် နိဒါန္း စာကိုယ္ နိဂုံးနဲ႕ အာဇာနည္ေန႕ အေၾကာင္း ရိုးရိုးေရးၾကတာကိုး။ ေခါင္းစဥ္နဲ႕ မကိုက္ညီလို႕ အခု ပထမရသူကလြဲလို႕ က်န္တဲ့လူေတြဟာ ဒုတိယ တတိယ ဆုေပးဖို႕အတြက္ အံမ၀င္ဘူးလို႕ ရွင္းျပၾကတယ္။

ပန္ဒိုရာက စာစီစာကံုး ေျဖမယ့္ စာေမးပြဲခန္းထဲမွာ အဲသည္ ေခါင္းစဥ္ကို ေတြ႕တယ္ ဆိုရင္ပဲ တမ်ိဳးပါလားလို႕ စိတ္ထဲ ထင္မိလိုက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္း မေရးေသးပဲ စဥ္းစားတယ္။ ျမင္ကြင္း ဆိုတာက ပါတာကိုး။ အာဇာနည္ေန႕ တို႕မေမ့ လည္းမဟုတ္ဘူး။ မေမ့ႏိုင္ေသာ အာဇာနည္ေန႕ လည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ အာဇာနည္ေန႕ ျမင္ကြင္းဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုတာပါလိမ့္။ တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ၁၉၄၇ ဇူလိုင္ ၁၉ အာဇာနည္ေန႕ရဲ႕ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခံရတဲ့ ျမင္ကြင္း ဆိုတာကို ေရးရရင္လည္း ကိုယ္က အဲဒီျမင္ကြင္းကို တကယ္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး မေမ့ႏိုင္ပါဘူးေတြ ဘာေတြ ေရးလို႕ရမလဲ။ ဒါဆိုရင္ အာဇာနည္ေန႕ အခန္းအနားရဲ႕ ျမင္ကြင္းကို ေျပာတာပဲ ျဖစ္မယ္ လို႕ေတြးလိုက္တယ္။ သည္လို ဆိုျပန္ေတာ့လည္း အခန္းအနား က်င္းပပံုေတြကိုပဲ ေရးရရင္ အာဇာနည္ေန႕ရဲ႕ အဓိက အခ်က္ေတြ သမိုင္းေတြကို ဘယ္ေနရာမွာ သြားေရးရမလဲ။

အခ်ိန္ကလည္း ကန္႕သတ္ထားတယ္ ဆိုေတာ့ အဲသည္လို ေတြးၿပီးတဲ့အခါ ဇာတ္လမ္းေတြ ေရးရတာ အားသန္သူပီပီ ဇာတ္လမ္းဆင္ ေရးဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ၀တၱဳဆန္ေနလို႕ ေဘာင္၀င္ပါ့မလားလို႕ေတာ့ ပူလိုက္ေသးတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ကိုက္ေအာင္ ေရးမွျဖစ္မယ္ေပါ့.။

နိဒါန္းကို အာဇာနည္ေန႕ အခမ္းအနားတစ္ခု က်င္းပေနပံုနဲ႕ စလိုက္တယ္။ သီခ်င္းေတြဖြင့္ၾက ပန္းေခြေတြ ခ်ၾက အေလးျပဳၾကေပါ့ေလ။ ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ (narrative) ဆန္ဆန္ ေရးလိုက္တယ္။ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ အခ်ိန္က်မွ အေတြးေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္းနဲ႕ အာဇာနည္ေန႕ ျဖစ္ေပၚလာပံု အေၾကာင္းကို ေရာက္သြားတယ္ေပါ့။

အဲသည္ေတာ့မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဘ၀သမိုင္းအက်ဥ္းတို႕ အဲဒီကာလက ႏိုင္ငံေရးအေျခအေန သမိုင္းေၾကာင္းတို႕ အာဇာနည္ေန႕မွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြတို႕ကို (အလြတ္က်က္ထားတာေတြ) ခ်ေရးလိုက္တယ္။ အခ်က္အလက္ေတြ ေရးစရာ ေနရာရဖို႕ ဆက္စပ္လိုက္တာေပါ့။ ဒါေတြၿပီးေတာ့မွ ကိုယ့္စိတ္က အခမ္းအနားမွာ ျပန္လည္လာၿပီး ၀မ္းပမ္းတနည္း မ်က္ရည္ေတြဘာေတြက်လို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို တိုင္တည္ၿပီး သႏၷိဌာန္ေတြဘာေတြ ခ်ခဲ့ပါတယ္ဆိုၿပီး နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္တယ္။ (ငယ္ငယ္ကတည္းက ပလီစိေခ်ာက္ခ်က္ေတြ တတ္တယ္လို႕ေတာ့ မထင္နဲ႕ဦး။)

အကဲျဖတ္တဲ့ ဆရာေတြက ေခတ္မီတဲ့အေတြးနဲ႕ ေပ်ာင္းလြယ္ျပင္လြယ္ ရွိလုိ႕ပဲလား။ တျခားဘယ္သူမွ သည္လိုမေရးတဲ့အတြက္ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ေနလို႕ပဲလား ေတာ့ မသိပါဘူး။ ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ေရးတဲ့ အဲသည္ တစ္ခုတည္းေသာ စာစီစာကံုးကုိပဲ မထမဆု ေပးလိုက္ၾကတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းစဥ္က ေၾကာင္ေတာ့ ေၾကာင္ပါတယ္ေလ။ ေက်ာင္းသားေတြလည္း အေတာ္ကို ပြစိပြစိ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အာဇာနည္ေန႕ျမင္ကြင္း ဆိုတာက အခမ္းအနား က်င္းပပံု ကိုေျပာတာဆိုရင္ ႏွစ္တိုင္းက်င္းပေနတာပဲ ဘာလို႕ မေမ့ႏိုင္ ျဖစ္ရမွာလဲ။ မေမ့ႏုိင္ေသာ အာဇာနည္ေန႕ လို႕ပဲ ေခါင္းစဥ္ျဖစ္သင့္တယ္ ဘာညာေပါ့ေလ။

သည္ကေန႕ေခတ္ရဲ႕ အာဇာနည္ေန႕ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားေတာ့ အဲသည္အျဖစ္ကေလးကို သတိတရနဲ႕ ျပန္ေတြးမိပံုက သည္လိုပါ။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ တကယ့္ကိုပဲ မေမ့ႏိုင္ေသာ အာဇာနည္ေန႕ ျမင္ကြင္းေတြလို႕ တခုတ္တရ ေျပာေနရၿပီပဲ။ ေနာင္လာေနာက္သားေတြကို… ကေလးတို႕ေရ .. ဟိုးတခ်ိန္က အာဇာနည္ေန႕ဆိုတာ ရွိခဲ့တယ္ကြယ္။ ေက်ာင္းေတြမွာ အာဇာနည္ေန႕ အခမ္းအနားေတြဆိုရင္ လြမ္းသူ႕ပန္းေခြေတြ လုပ္ၾက အာဇာနည္ ေက်ာက္တိုင္ ရွိရာကို ခ်ီတက္ၾကၿပီး က်ဆံုးသြားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နဲ႕တကြ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြကို အေလးျပဳၾကတယ္ကြဲ႕။ အထိမ္းအမွတ္ စာစီစာကံုးၿပိဳင္ပြဲတို႕ ဘာတို႕လည္း က်င္းပၾကတာေပါ့ကြယ္။ အဲသည္လို မေမ့ႏိုင္တဲ့ အာဇာနည္ေန႕ ျမင္ကြင္းေတြ ရွိခဲ့တာေပါ့..။ သည္လိုမ်ိဳး ေနာက္ပိုင္းမွာ ပံုျပင္ေျပာသလို ရွင္းျပရေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕။

ပန္ဒိုရာ


9 comments:

Anonymous said...

နာ့အမၾကီးက အဲသလို ေတာ္တာ း)

ဒီပို့စ္က နိဂံုးေလးကေတာ့ sad reality ပဲ ။ ေနာင္လာေနာက္သားေတြ မေမ့ေအာင္ ေျပာေပးရမယ့္ တာ၀န္ကေတာ့ ခုေခတ္လူၾကီးေတြဆီမွာ ရွိေနျပီေပါ့ ။

P.Ti said...

ငယ္ငယ္ကတည္းက ေတာ္လုိ႔ အခုလည္း ေတာ္ေနတာကိုး…

ဟုတ္တယ္… အာဇာနည္ေန႔မွာဆုိ အလံထူတာကအစ၊ သြားၿပီးအေလးျပဳတာကအလည္၊ အထိမ္းအမွတ္ေတြက်င္းပတာက အဆံုး သတိတရက်င္းပခဲ့တာေတြကို ေနာက္ေလာေနာင္သားေတြသိေအာင္ လက္ဆင့္ကမ္းေျပာရမလုိျဖစ္ေနၿပီေနာ္….

(ပန္ဒိုရာေလာက္ စာေရးမေကာင္းေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငယ္ငယ္က စာစီစာကံုးျပိဳင္ပြဲေတြမွာ ဆုေတြ ရခဲ့ဖူးတယ္… ျပန္ၾကြားတာကြ)

Anonymous said...

no doubt.. really believe you must a good writer since u was young... :P
Otherwise how can u now to be a good writer.. I think It's call "PaRaMe" .. :P

kay said...

လုပ္ဇတ္ထြင္ တတ္ တာ..ငယ္ငယ္ တည္းက ကိုး...
း)

Anonymous said...

Pandora,

You hit it! You did it!
I got your message.
Yes it is really a sad thing. It's going to be gone.

btw, congrads to your acheivement in your tender age!

moe

ပီကေ said...

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ တန္ဖိုးအထားသင့္ဆံုး ေန႔တစ္ေန႔ဟာ ဒီေန႔ေခတ္မွာ လ်စ္လ်ဴ အ႐ႈခံရဆံုး ေန႔တစ္ေန႔ ျဖစ္ေနတာေတာ့ ရင္နာစရာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔လို မေမ့တဲ့လူက မေမ့ဘူးေပါ႔။ ေမ့တဲ့လူကလည္း ေမ့ကုန္ၾကၿပီ။ မေမ့သင့္ဘူးဆိုတာေတာင္ မသိတဲ့သူကလည္း မသိဘူး။ ေမ့ဖုိ႔ ႀကိဳးစားတဲ့လူကလည္း ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။ ေမ့ခုိင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့သူေတြကလည္း ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကလည္း မေမ့ေအာင္ လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသင့္တာေပါ႔။

M.Y. said...

အဲဒါေႀကာင့္ လဲ…
ပန္ဒိုရာ ဆိုတာ ျဖစ္လာတာေနမွာ….

တစ္ကယ္လို ့မ်ား….
ေမ့ထားေစေသာ ျမင္ကြင္း ဆိုရင္..
ပထမဆု ေတာင္ရိွပါ့မလား
ေက်ာင္းဆရာရဲ ့ထမင္းအိုးလဲ...
ဘယ္ေခ်ာင္သြား၍ကြဲလိမ့္မည္…

Chaos said...

လက္စသတ္ေတာ႔
အစ္မပန္က ငယ္ငယ္ကတည္းက စာေရးေကာင္းတာကိုး

pandora said...

ဂ်စ္ဂ်စ္ ပီတိ အမည္မသိ(၁) အမည္မသိမိုး ကိုေမာင္ရင္ ေခးေရာ့စ္ အဲလို မေျမွာက္ၾကပါနဲ႕..။
မေက ကေတာ့ ရက္စက္တယ္ ..။ ဟင့္။
ပီေက.. မေမ့ေအာင္ လုပ္ၾကရမွာပါ။

အားလံုးမွာ တာ၀န္ရွိပါသည္။