Saturday, November 7, 2009

ဘာသာမျပန္ႏိုင္ခဲ့

လူေတြစည္ကားတဲ့ လမ္းမလယ္ေခါင္မွာ၊ ကားဟြန္းသံေတြ စကားေျပာသံေတြ ေစ်းေရာင္းသံေတြ ဆူဆူညံညံၾကားမွာ၊ ရုတ္တရက္ အထီးက်န္ တိတ္ဆိတ္သြားတာမ်ိဳး။ စာေမးပြဲေတြေျဖ၊ အလုပ္ေတြရွာ၊ ပိုက္ဆံေတြစု၊ ပံုမွန္လည္ပတ္ေနတဲ့ တစ္ေန႕တာေတြၾကား ျဗဳန္းစားႀကီး အေျဖရွာမရ အဓိပၸါယ္မဲ့သြားတာမ်ိဳး။ ကိုယ္ဘာကို လိုခ်င္တာလဲဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ေ၀ခြဲမရ ျဖစ္ေနတာမ်ိဳး။ အဲဒီလိုဆန္ဆန္ေတြ ခံစားဖူးတယ္ ဆိုရင္ Lost in Translation ဆုိတဲ့ ရုပ္ရွင္ကို ၾကည့္လိုက္ပါ။ မခံစားဖူးေသးဘူး ဆိုရင္လည္း အဲဒီရုပ္ရွင္ကို ၾကည့္လိုက္ပါ။


ပုံ ဒီက


Bill Murray နဲ႕ Scarlett Johansson တို႕အဓိက ပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္တဲ့ Lost in Translation ဇာတ္ကားဟာ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေလာက္ ကတည္းက ထြက္ခဲ့တာပါ။ ဒါရိုက္တာ Sofia Coppola ကရိုက္ကူးခဲ့တာပါ။ ကိုယ္ကေတာ့ ၂၀၀၆ ေလာက္မွ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းရဲ႕ ဆိုလိုရင္းကေတာ့ Everyone wants to be found တဲ့။

Bob (Bill Murray) က အသက္အေတာ္ရလာၿပီ ျဖစ္တဲ့ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ တစ္ေယာက္ပါ။ အေတာက္ပဆံုး အခ်ိန္ေတြကို ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးတဲ့ ၾကယ္တစ္ပြင့္လို႕လည္း ဆိုႏိုင္မယ္။ ဂ်ပန္ျပည္မွာ ၀ီစကီေၾကာ္ျငာတစ္ခု ရိုက္ကူးဖို႕ အႏုပညာေၾကး ေကာင္းေကာင္းရတာနဲ႕ လာခဲ့တယ္။

Charlotte (Scarlett Johansson) ကေတာ့ ဘြဲ႕ရၿပီးခါစ ငယ္ရြယ္တဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ပါ။ ေအာင္ျမင္တဲ့ ဓာတ္ပံုဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဇနီးလည္းျဖစ္တယ္။ အမ်ိဳးသားက ဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႕ အလုပ္ကိစၥနဲ႕ ဂ်ပန္ကို လာရတဲ့အခါ သူကလည္း အတူလိုက္လာခဲ့တယ္။

နားမလည္တဲ့ ဘာသာစကားေတြ ေျပာေနတဲ့ ေဒသတစ္ခုမွာ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္မႈ မရွိတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြနဲ႕ ဆူညံစည္ကားေနေပမယ့္ သူတို႕အတြက္ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ရာပါ။ Charlotte က တခါတခါ အျပင္ကို ထြက္ၿပီး ေလွ်ာက္သြားၾကည့္ျဖစ္တယ္။ တခ်ိန္လံုး အလုပ္မ်ားေနတဲ့ အမ်ိဳးသား ဓာတ္ပံုရိုက္ထြက္လို႕ ဟိုတယ္ထဲမွာ တေယာက္တည္း ရွိေနခ်ိန္မွာ သူ႕အခန္းထဲက မွန္ျပတင္းေပါက္ ေဘာင္မွာ ထိုင္ၿပီး အျပင္ကို ေငးေလ့ရွိတယ္။ Bob ကေတာ့ အလုပ္နဲ႕မို႕ ေၾကာ္ျငာရိုက္ရင္း ဟိုတယ္ထဲမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္တာ မ်ားတယ္။ တခါတေလေတာ့ သူ႕ဇနီးဆီက ဖုန္းလာတယ္။ Fax လာတယ္။ အိမ္ကိစၥ၊ ကေလးေတြကိစၥ စတဲ့ ပူပူညံညံ အေၾကာင္းေတြပါပဲ။ သူက တတ္ႏိုင္သမွ်ေတာ့ ဇနီးကို လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျပန္ေျပာလိုက္တာပါပဲ။

ဟိုတယ္တစ္ခုထဲမွာ တည္းခိုေနၾကတဲ့ Bob နဲ႕ Charlotte တို႕ ဆံုျဖစ္ၾကတယ္။ Charlotte ကို Bob က ဓာတ္ေလွခါးထဲမွာ စၿပီး သတိထားမိတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ အရက္ဘားမွာ ထိုင္ရင္း ေတြ႕ျဖစ္ၾကတယ္။ Bob က အိမ္ေထာင္သက္ ၂၅ ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း Charlotte ကေတာ့ လက္ထပ္တာ မၾကာေသးတဲ့အေၾကာင္း စတဲ့ သူ႕အေၾကာင္း ကိုယ့္အေၾကာင္း ေျပာၾကတဲ့ စကားစျမည္ ဆက္ဆံေရးေလာက္ပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ နည္းနည္း ပိုရင္းႏွီးလာတယ္။ တျခားမိတ္ေဆြေတြနဲ႕အတူ အျပင္ခဏထြက္ ကာရာအိုေက ဆိုၾကရင္း အေညာင္းမိေနတဲ့ စိတ္ေတြကို ရြက္လႊင့္ၾကတယ္။

သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးဟာ ပူေလာင္တပ္မက္မႈေတြ မပါတဲ့ ပေလတိုးနစ္ (platonic) ဆန္ဆန္ပဲ ေရွ႕ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႕ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ညတညမွာ Charlotte က Bob ရဲ႕အခန္းမွာ ဗြီဒီယို အတူၾကည့္ရင္း ခုတင္မွာ လဲေလ်ာင္း စကားေျပာၾကတဲ့ အခန္းတစ္ခန္း ပါတယ္။ ေ၀ဖန္ခ်က္တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အေမရိကန္ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္နဲ႕ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ အိပ္ရာေပၚမွာ အ၀တ္အစားအျပည့္အစံုနဲ႕ (ဘာမွမလုပ္ဘဲ) ရိုးရိုးသားသား စကားေျပာေနတဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးကို ျမင္ႏိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ရုပ္ရွင္ေတာင္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္ လို႕ဆိုပါတယ္။

အဲဒီမွာ သူတို႕ေျပာဆိုၾကတဲ့အထဲမွာ မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္ေစတဲ့ စာသားတခ်ိဳ႕ရွိပါတယ္။ ဘ၀အေတြ႕အႀကံဳ ပိုရင့္က်က္တဲ့ Bob က တခ်ိဳ႕အေၾကာင္းေတြကို Charlotte ကို ေ၀မွ်ပါတယ္။

Bob: It gets a whole lot more complicated when you have kids.
Charlotte: It's scary.
Bob: The most terrifying day of your life is the day the first one is born.
Charlotte: Nobody ever tells you that.
Bob: Your life, as you know it... is gone. Never to return. But they learn how to walk, and they learn how to talk... and you want to be with them. And they turn out to be the most delightful people you will ever meet in your life.
Charlotte: That's nice.

ဟိုတယ္ ဘား မွာ သီခ်င္းဆိုေဖ်ာ္ေျဖတဲ့ သက္လတ္ပိုင္း အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ တညေတာ့ Bob ေသာက္ရင္း မူးသြားတယ္။ ေနာက္တေန႕ မိုးလင္း သူ႕အခန္းမွာ အမ်ိဳးသမီးကို ျမင္မွ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးနဲ႕ အိပ္မိမွန္း သူလည္း သိေတာ့တယ္။ အဲဒီမနက္ မွာ Charlotte က အခန္းတံခါးကို လာေခါက္ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ အဲဒါကို သိသြားတယ္။ အူတိုတဲ့ စိတ္ဆိုတာ မိန္းကေလးေတြက သူတို႕ ႏွစ္သက္တဲ့လူေတြအတြက္ ခံစားရေလ့ရွိတဲ့ သဘာ၀ မဟုတ္လား။ ေန႕လည္စာ အတူစားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ Bob နဲ႕ Charlotte ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးက နည္းနည္း ထစ္ေငါ့သြားတယ္။

အဲဒီညမွာ မီးလန္႕လို႕ ဟိုတယ္တခုလံုး ေအာက္ကို ခဏဆင္းၾကရတယ္။ အဲဒီမွာ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္း ျပန္ႏႈတ္ဆက္ၾကပါတယ္။ Bob ျပန္မယ့္ မနက္မွာေတာ့ Charlotte ခဏ ယူ၀တ္ထားတဲ့ ကုတ္အက်ၤီကို ျပန္ေပးဖို႕ ဒါမွမဟုတ္ ယူခ်င္ရင္လည္း ယူထားလိုက္ဖို႕ Bob က ဖုန္းကေန အမွာစကား ထားခဲ့တယ္။ Bob ကားေပၚမတက္ခင္ Charlotte ေရာက္လာပါတယ္။ အက်ၤီကို ျပန္မေပးပါဘူး။ သူမ်ားေတြ ေရွ႕မွာမို႕ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ သာမန္ပဲ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ ေလဆိပ္ကို အသြား ကားေပၚကေန လမ္းေဘးတေနရာမွာ ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့ Charlotte ကို Bob က လွမ္းျမင္လိုက္ပါတယ္။ ကားေမာင္းသူကို ခဏရပ္ခုိင္းလိုက္ၿပီး Charlotte ေနာက္ကို ေျပးလိုက္သြားခဲ့တယ္။ ဆံုေတြ႕ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ Bob က Charlotte ကိုေပြ႕ဖက္ၿပီး နားနားကို တခုခု တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ နမ္းၾကတယ္။ လမ္းခြဲၾကတယ္။ Charlotte ရဲ႕ မ်က္ႏွာေလး ၿပံဳးၿပီး က်န္ခဲ့တယ္။

ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ဒါရိုက္တာကို အထူးခ်ီးက်ဳးခ်င္တာကေတာ့ ေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကို အပိုေတြမပါပဲ ကြက္တိျဖစ္ေအာင္ တင္ျပသြားႏိုင္တာပါပဲ။ စကားေျပာခန္းေတြလည္း အမ်ားႀကီး မပါတာမို႕ စကားေတြ အရမ္းမ်ားတဲ့ ႏိုင္ငံျခားရုပ္ရွင္မ်ိဳးကို မႀကိဳက္တတ္တဲ့ လူေတြလည္း ခံစားႏိုင္မွာပါ။ သရုပ္ေဆာင္ပံုေတြကလည္း သိပ္ကို သဘာ၀က် ပီျပင္ပါတယ္။

ဘာသာမျပန္ႏိုင္တဲ့ အရာေတြကို ဒီဇာတ္လမ္းမွာ အလြႊာလႊာ အထပ္ထပ္ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ထားခဲ့တယ္။

ဘာသာစကား ျခားနားတဲ့ အထူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္လို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ေျပာေလ့မရွိတဲ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ဧည့္သည္ အေမရိကန္လူမ်ိဳးေတြ အေနနဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြကို နားမလည္ႏိုင္တာ။ ဆက္ဆံေရးေတြမွာ သူ႕စကားကိုယ္မသိ။ ကိုယ့္စကား သူမသိ။ ယဥ္ေက်းမႈေတြကိုလည္း လိုက္ပါမခံစားႏုိင္။

အရြယ္လြန္စ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ႕ midlife crisis လို႕သူတို႕ဆီမွာ ေခၚၾကတဲ့ အျဖစ္။ အလုပ္အကိုင္၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ ဘ၀ေအာင္ျမင္မႈေတြရဲ႕ လမ္းခုလတ္မွာ အမည္ေဖာ္မရတဲ့ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္မႈေတြ။

စူးစမ္းမႈေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ အရြယ္ ျဖစ္တဲ့ မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ဘ၀အေပၚ ကိုယ္လိုခ်င္တာ လိုအပ္တာေတြအေပၚ မေရရာ ေပ်ာက္ဆံုးမႈေတြ။

Bob နဲ႕ Charlotte ၾကားက ဘာသာျပန္ရခက္တဲ့ ဆက္ဆံေရး နဲ႕ ခံစားမႈ ခပ္ပါးပါး။

ေနာက္ဆံုး Bob က Charlotte ကို နားနားမွာ တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာသြားတာ ဘာပါလိမ့္ ဆိုတာကိုလည္း ပရိသတ္က ဘာသာမျပန္ႏိုင္ပဲ စူးစမ္းသိခ်င္စိတ္နဲ႕ က်န္ရစ္ခဲ့ရတယ္။ (အဲဒီအေၾကာင္းကိုေတာ့ အင္တာနက္ထဲမွာ တခ်ိဳ႕ ထင္ျမင္ထားတာေတြ သိခ်င္ရင္ ဒီမွာ ၾကည့္ပါ။ ဘယ္သူမွေတာ့ အေျဖမွန္တယ္လို႕ အာမ မခံႏိုင္ၾကပါဘူး။)

သမားရိုးက် အစြဲအလန္းေတြနဲ႕ ၾကည့္ရွႈသူေတြအတြက္ေတာ့ ဒါရိုက္တာ တင္ျပခ်င္တဲ့ တခ်ိဳ႕ေသာ အေၾကာင္းအရာေတြကို ျမင္ခ်င္မွျမင္မယ္။ ျမင္လည္း လက္ခံခ်င္မွ လက္ခံႏိုင္မယ္။ Bob နဲ႕ Charlotte တို႕ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးဟာ politically incorrect (ဘယ္လို ဘာသာျပန္ရမလဲ မသိ။ ဒီေနရာမွာေတာ့ လူအမ်ားသတ္မွတ္ထားတဲ့ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္သည္မ်ားမွ ေသြဖယ္ျခင္းလို႕ပဲ ဆိုပါစို႕။) ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။။ ဒါေပမယ့္လည္း လူ႕သဘာ၀ ဆိုတာ အၿမဲတန္း politically correct ျဖစ္ေနတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒီလိုသဘာ၀ေတြနဲ႕ ထံုမႊမ္းထားတဲ့ ဘ၀ေတြထဲမွာပဲ အထိအခိုက္နည္းေအာင္ ရုန္းကန္ရင္း လူေတြ ေနထိုင္သြားၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕အရာေတြက ဘာသာမျပန္ေတာ့ပဲ ဒီအတိုင္း ထားလိုက္တာပဲ ေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္။


ပန္ဒိုရာ


24 comments:

Anonymous said...

အဆံုးသတ္အခန္းမွာ လူေတြၾကားထဲ နားနားကပ္ၿပီး ခပ္တိုးတိုး ေၿပာသြားတာ ။ ဘာေၿပာသြားလဲဆိုတာကို မၾကားရဘဲ ။ “ဘာေၿပာ သြားနိုင္တယ္ ”ဆိုတာကို ၾကည္႕သူကခံစားၿပီး စဥ္းစားဖို႕ဖြင္႔ေပးထားတဲ႕ ရိုက္ကြက္ကို သေဘာက်တယ္ ။ တင္ၿပသူသာၿဖစ္ၿပီး ၊ အေၿဖကိုဖြင္႔ေပးထားတာကို သေဘာက်ေနမိတယ္ ။ ဒီရုပ္ရွင္ကို ၾကည္႔တဲ႕အခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ အၿမင္မတူတာေတြ ရွိခဲ႕တယ္ ။ အဲဒါကိုက ရုပ္ရွင္ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ညီေနမလားမသိ။

Unknown said...

မနက္ဖန္အတြက္ ၾကည့္စရာ ကားေလးတစ္ကား ရသြားၿပီဗ်ာ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.

yu ya

Ko Boyz said...

မင္းန႔ဲ ဆံုခြင့္ေပးခ့ဲတ့ဲ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္တ့ဲ....။

kay said...

ပန္ပန္ ညႊန္းထားဖူး လို႕.. ျပီးခဲ့တဲ့..၂ပတ္ ေလာက္ကမွ ၾကည့္ျဖစ္လိုက္တာ။ ထင္သေလာက္ေတာ့..မၾကိဳက္လွဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ မသိဘူး။ သဘာ၀ က်က် စဥ္းစားမိလို႕ျဖစ္မယ္။ ေျပာသလိုဆို..politically correct- incorrect ေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္။ ေနာက္တခုက.. ဒုတိယ မြန္ရိုးလို႕..တင္စားတဲ့..ရာဂ ဆန္ တဲ့..Sacarlett Johansson နဲ႕..ဒီ ဇာတ္ရုပ္နဲ႕ မလိုက္ဘူးလို႕လဲ ထင္တယ္။

pandora said...

Sacarlett Johansson ကို Match Point လိုကားမ်ိဳးမွာ အရင္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဒီလိုျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီကားမွာေတာ့ ငယ္သူအေနနဲ႕ စူးစမ္းလိုစိတ္ရွိေနတာမ်ိဳးနဲ႕ မေရမရာျဖစ္ေနတာကိုပဲ အမ်ားဆံုး သရုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္ လို႕ ထင္မိတယ္။ Bill Murry နဲ႕မ်က္လံုးဆိုင္ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ အခန္းတခန္းကလြဲလို႕ က်န္တဲ့ သရုပ္ေဆာင္ပံုေတြေတြကို အဲဒီစရိုက္ သဘာ၀က်တယ္ ထင္မိပါတယ္။ မိန္းကေလးက စိတ္၀င္စားစရာ မေကာင္းတာလည္း မဟုတ္ပဲနဲ႕ မင္းသားက မိန္းမမႈေတြကို စိတ္ကုန္ေနတာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပဲနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ မပတ္သက္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္၀င္ခန္းေတြနဲ႕ ပိုၿပီး Contrast ျဖစ္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ သူ႕ကို တမင္ေရြးထားတယ္လို႕ ထင္မိပါေၾကာင္း။ :)

Anonymous said...

“တခါဘဲ..နမ္းခြင့္ေပးပါ..
ကုတ္အက်ီျပန္မယူေတာ့ဘူး...
အက်ီက ေစ်းၾကီးတယ္..”

Rita said...

[(လူအမ်ားသတ္မွတ္ထားတဲ့ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္သည္မ်ားမွ ေသြဖယ္ျခင္းလို႕ပဲ ဆိုပါစို႕။) ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။။ ဒါေပမယ့္လည္း လူ႕သဘာ၀ ဆိုတာ အၿမဲတန္း politically correct ျဖစ္ေနတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒီလိုသဘာ၀ေတြနဲ႕ ထံုမႊမ္းထားတဲ့ ဘ၀ေတြထဲမွာပဲ အထိအခိုက္နည္းေအာင္ ရုန္းကန္ရင္း လူေတြ ေနထိုင္သြားၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕အရာေတြက ဘာသာမျပန္ေတာ့ပဲ ဒီအတိုင္း ထားလိုက္တာပဲ ေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္။]

ဒီဇာတ္ကားအေၾကာင္းကို ေအာ္စကာ ရၿပီးကာစက ဒါ႐ိုက္တာ အေၾကာင္းနဲ႔ တြဲၿပီး ဖတ္ခဲ့ရဖူးတယ္။ အမွတ္တမဲ့ပါပဲ။

ဇာတ္ကားေတြ ၾကည့္ေလ့မ႐ွိေတာ့ စာအုပ္ကေနတဆင့္ပဲ သိေနရတာ။

ၾကည့္ရင္ ႀကိဳက္မိမယ္ မထင္ဘူး။ မပန္ေရးထားတာကေတာ့ တကယ္ပဲ ရင္ထဲ ေရာက္သြားတယ္။

အေရာက္ဆံုးကေတာ့ အေပၚမွာ quote လုပ္ထားတဲ့ စာေၾကာင္းေပါ့။
=)

YoungGun said...

ဒီစာသားေပါ့ဗ်ာ.." အူတိုတဲ့ စိတ္ဆိုတာ မိန္းကေလးေတြက သူတို႕ ႏွစ္သက္တဲ့လူေတြအတြက္ ခံစားရေလ့ရွိတဲ့ သဘာ၀ မဟုတ္လား။ " ကိုယ့္ခင္ပြန္းအတြက္ မဟုတ္တဲ့ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္အတြက္ အူတုိတာာ.. ဘယ္လိုမိန္းခေလးမ်ဳိးပါလိမ့္လို႔။ ဘာသာေရးရႈေထာင့္ကေန စဥ္းစားမိပါတယ္။ စဥ္းစားလြန္းတဲ့၊ ေဝါဟာရေပါၾကြယ္ဝတဲ့၊ အယူဝါဒေတြ ထြန္းကားလြန္းတဲ့ လူတုိ႔ဌာေနမွာ ဒါဟာ ကာေမသု မဟုတ္ဘူးလား၊ ဟုတ္လား။ အက်ံဳးဝင္လား မဝင္လား..။ တတ္သိနားလည္သူ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။

အိျႏၵာ said...

တစ္ရက္ေလာက္ ခ်ိန္းၾကည့္ၾကမယ္

ကိုခ်စ္ေဖ said...

ႀကိဳက္တာမႀကိဳက္တာကေတာ့ တပိုင္းေပါ့ဗ်ာ ၾကည့္ ၾကည့္တာေပါ့. က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ ဒီလိုစိတ္ခံစားမႈ
ေတြက ျဖစ္တတ္ပါတယ္ လို႔ထင္တယ္ သဘာ၀အရေပါ့
ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီသဘာ၀စိတ္ေတြကိုေတာ့ ႀကိဳထိမ္းသိမ္းတာ
ေကာင္းပါတယ္ ဘယ္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းပဲျဖစ္ျဖစ္
လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ မွာေတာ့ ထိမ္းသိမ္းတာထက္ ႀကိဳတင္ထိမ္းသိမ္းရင္ စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြ မျဖစ္ဘူးထင္ပါတယ္. ခံစားမႈေတြ နားလည္မႈေတြကေတာ့ အနားမသတ္တာထက္ သတ္နိုင္ေလ ပိုစိတ္ခ်မ္းသာရေလ ျဖစ္မလားပဲ..စိတ္ျငိမ္းခ်မ္း ခ်မ္းသာမႈဟာ ဂရုျပဳစရာ မလိုဘူးလို႔ ယူဆရင္လည္း သေဘာအတိုင္းပါပဲ က်ေနာ္လည္း တခါတုန္းကေရာ ခုေရာပဲ အစဥ္အလာေတြ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို မုန္းတဲ့သူပါ က်ေနာ့္အျမင္ကိုေျပာတာပါဗ်ာ.. ၾကည့္စရာရုပ္ရွင္ကားတကားညြန္းလို႔..ေက်းဇူးပါပဲဗ်ာ.

rose of sharon said...

အဲဒီကားၾကည္႔ဖူးတယ္.... ၿဖစ္တတ္တဲ႔ ကိစၥေတြကို ပံုေဖာ္ထားတာလို႔ ၿမင္တယ္

ေရတမာ said...

စိတ္၀င္းစားစရာေကာင္းတယ္ စကားလက္ ရဲ့ ပံုစံနဲ႔ အညွီအေဟာက္မပါဘူးဆုိေတာ့ ပိုျပီးေတာ့ စိတ္၀င္စားသြားတယ္။

Anonymous said...

” အထီးက်န္တဲ့ ေန့ေတြအတြက္ ေက်းဇူးပါ ” တဲ့..။

သက္ေဝ said...

အဲဒီရုပ္ရွင္ေလးကို စ ၾကည့္ဖူးကထဲက ႏွစ္သက္မိတယ္... ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘာသာျပန္ဖို႕ ခက္ေနတဲ့ တခ်ိဳ႕ အခ်ိန္ေတြမွာလဲ မၾကာခဏ ဆိုသလို ျပန္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္...။ အခု ပန္ပန္ ေတြးထား ေရးထားတာလဲ သိပ္ေကာင္းပါတယ္ ဆိုတာကလြဲလို႕ ဘာ comment မွ ေပးစရာ မရွိပါ...။
တခ်ိဳ႕အရာေတြက ဘာသာမျပန္ေတာ့ပဲ ဒီအတိုင္း ထားလိုက္တာပဲ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား........

ကုိေအာင္ said...

မင္းခုိက္စုိးစန္လည္း “ဘုံဘ၀မွာျဖင့္” ကုိ ဘယ္လုိမ်ား
ရုိက္မလဲဆုိတာ ေန႕တုိင္း စဥ္းစားၾကည့္တယ္၊ ပန္ဒုိရာ
ညႊန္းတဲ့ ရုပ္ရွင္ ၾကည့္လုိက္အုံးမယ္၊ ေက်းဇူး ...

khin oo may said...

ပန္ဒုိရာေၿပာတဲ႕ခံစားမွဴမ်ိဳးကို မႀကာခဏခံစားရဘူးတယ။္
စလံုးေရာက္ခါစကလဲ လူအမ်ားႀကီးထဲမွာေနရင္းနဲ႕ကိုယ္ဟာသူတို႕နဲ႕ဘာမွ မပက္သက္ သလိုဘဲ။ အခုတစ္ေလာရန္ကုန္ၿပန္သြားၿပန္ေတာ႕လဲ လမ္းေပၚမွာထုိင္ေနရင္း လဘက္ရည္ ဆုိင္မွာထိုင္ေနရင္းနဲ႕ ကုိယ္တစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္ေနမိတယ္။ လူေတြ အမ်ားႀကီး ဝုိငး္ဖဲြ႕စကားေၿပာေနႀကတယ္။ ကုိယ္႕မွာ ဘာၿဖစ္လုိ႕ေၿပာစရာလူမရွိတာလဲ။ ဘာၿဖစ္လုိ႕ ကိုယ္ဟာ အမ်ားထဲမွာ အထီးက်န္ေနရတာလဲ စဥ္းစားမိတယ။္ စဥ္းစားလုိ႕မရဘူး။

တုိ႕သာ ဘာသာၿပန္ရမယ္ ကိုယ္လုိရာဆဲြေတြးရမယ္ဆုိရင္ Bob က Charlotte ကုိ မငး္ကုိ ကုိယ္ခ်စ္တယ္ အၿမဲအမွတ္ရေနမွာပါလို႕ေၿပာခဲ႕မယ္ထင္တာဘဲ အဲဒါဆုိရင္ က်န္ရစ္ခဲ႕တဲ႕ သူတစ္ေယာက္အတြက္ ဘယ္ေတာ႕မွ ၿပန္မဆံုနုိင္မဲ႕သူတစ္ေယာက္အတြက္ ခံသာမယ္ထင္တယ္ အနည္းငယ္ၿပံဳးနုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြဟာ ဘာသာၿပန္ဘို႕မလို။ ရွငး္ၿပဘို႕မလုိ .ခံစားဘုိ႕ဘဲလုိပါတယ္။

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

မပန္ေ၀ဖန္ထားတာ ေကာင္းတယ္။ ကုိယ္တုိင္ၾကည့္တုန္းက သိပ္မႀကဳိက္လွဘူး။ သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ ဆက္ဆံေရးက ေရနစ္သူႏွစ္ဦး ေကာက္ရုိးတစ္မွ်င္ကုိ တျပဳိက္နက္တည္း ဆြဲမိၾကသလုိမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ေလမလား။ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း အသက္ကယ္ သေဘၤာလာရင္ ျပန္လုိက္သြားတာေပါ့။ မသိပါဘူး။ ၀င္စဥ္းစားၾကည့္တာပါ။

ခေရညိဳ said...

ပန္ပန္ံေရးထားတာနဲ႕ကို ၾကည့္ခ်င္လာျပီ ဒီတပတ္ေတာ့ ရွာၾကည့္လိုက္အုန္းမယ္

Thet Oo said...

မင္းသမီးရဲ့အေဖ Karsten Johansson က ဒိန္းမတ္လူမ်ိဳးမို႔၊ ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံသားေတြ Scarlett ကို အေတာ္အားေပးၾကတယ္။

Anonymous said...

အနီးစပ္ဆုံးထိ ဘာသာၿပန္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ေနေပ်ာ္တဲ့ဘ၀ေတြပဲ မဟုတ္လား.....

N78

Anonymous said...

အနီးစပ္ဆုံးထိ ဘာသာၿပန္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ေနေပ်ာ္တဲ့ဘ၀ေတြပဲ မဟုတ္လား.....

N78

Anonymous said...

ရုပ္ရွင္ေတာ့ မသိေသးဘူး ဒီစကားေလးေတာ့ အေတာ္ ႀကိဳက္တယ္.. "ဒီလိုသဘာ၀ေတြနဲ႕ ထံုမႊမ္းထားတဲ့ ဘ၀ေတြထဲမွာပဲ အထိအခိုက္နည္းေအာင္ ရုန္းကန္ရင္း လူေတြ ေနထိုင္သြားၾကတယ္။ " တိုးတိုးေလးကလည္း ဒီလိုစကားေလး ခပ္ဆန္ဆန္ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ့.. ေအာ္...... ဘာသာမျပန္တာ ပဲ ေကာင္းပါတယ္ေလ.... :D < . >

Anonymous said...

ခ်စ္ေလး စကားလတ္ ပါတယ္.. ၾကည္႔ခ်င္လိုက္တာ..

Anonymous said...

Thank you for the auspicious writeup. It truly was as soon as a enjoyment account it. Glance complex to far brought agreeable from you! By the way, how can we communicate?