ကႀကီးခေခြးတို႕ရဲ႕ မဟာစကား၀ိုင္း

ကႀကီးက ေကြးေနေအာင္ ကဗ်ာလြတ္ ကတယ္။ သူ႕ကိုယ္သူ အေကာင္ႀကီးႀကီး ဆိုပဲ။ အကၡရာေတြမွာ ကႀကီးေရက သူကစတာကြ တဲ့။ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ၾကည့္ရင္း က်န္တဲ့ အကၡရာေတြကို ကရုဏာ သက္ဟန္နဲ႕ တကၽြတ္ကၽြတ္ လုပ္ေနတယ္။ သူကေတာ့ ကတ္သီးသတ္ကတ္နဲ႕ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ႏိုင္သေလာက္ ႀကံုၾကြားလည္း လုပ္တတ္တယ္။

ေခြေခြေလးေနတဲ့ ခေခြးကၾကားေတာ့ သူ႕ခမ်ာ ခါးခါးသီးသီး ခံစားေနရတယ္။ သူက ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေတြကိုပဲ ခ်စ္ခင္ခ်င္သူ ။ ခံျပင္းေနေပမယ့္လည္း ကႀကီးရဲ႕ေဘးမွာ သူဟာ ခက္ခက္ခဲခဲ ခပ္ခြာခြာ ေနေနရတယ္။

ဂငယ္က ဂုဏ္ယူတဲ့ ဂြမ္းဆီထိ အၿပံဳးနဲ႕ေျပာလိုက္တယ္။ ဂငယ္ႏွစ္လံုးေပါင္းရင္လည္း ကႀကီးလုပ္လုိ႕ရတာပဲ တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ကႀကီးကို ကငယ္ျဖင့္ မရွိပဲနဲ႕ တစ္ေယာက္တည္း ကႀကီးလုပ္ခ်င္ေသးတယ္ အဓိပၸါယ္မရွိပါဘူး လို႕ဆိုလိုက္တယ္။ သူကေတာ့ သူ႕အစ္ကို ဃႀကီး ဆုိတာ ရွိေတာ့ ဂိုဏ္းဖြဲ႕ၿပီး ေျပာအားရွိတာေပါ့။

ဃႀကီးက အေျပာအဆို မတတ္တဲ့ ဂငယ္ကို ေဃာသသံႀကီးနဲ႕ လွမ္းဆူတယ္။ သူကေတာ့ ဃရာ၀ါသ ကိစၥမ်ားေျမာင္ မွာ သိပ္၀င္ပါခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။

င ကတစ္ခြန္းပဲ၀င္ေျပာတယ္။ ငါ့လို ငါစြဲမရွိတဲ့ ငါ ပဲ ေအးတယ္ တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ငူငူေငါင္ေငါင္နဲ႕ ေငးရင္း ငိုင္ရင္းက ငိုက္က်သြားတယ္။

စလံုးက မ်က္စိေလးကို ေစြေစြေစာင္းေစာင္းနဲ႕ စပ္စပ္စုစုလုပ္ရုံပဲ။ စကားစကား ေျပာပါမ်ားရင္ စစ္ပြဲေတြ စတင္လာမွာ စိုးရိမ္လို႕ထင္ပါတယ္။

ဆလိမ္ကေတာ့ ဆရာႀကီးေလသံနဲ႕ ဆံုးမလာတယ္။ ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ ေတြးေတြးဆဆ ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေဆြးေႏြးၾကလကြယ္ တဲ့။

ဇကြဲရဲ႕ ဇ ကေတာ့ မေသးဘူး။ ဇြဲေကာင္းတယ္။ ဇြတ္ လုပ္တတ္တယ္။ ဇိမ္ခံခ်င္တာလည္း သူ႕အျပင္မရွိ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို ဇယား ရႈပ္တာေတြထဲေတာ့ သူ၀င္မပါဘူး။

စ်မ်ဥ္းဆြဲ ကို စလံုးယပင့္ လို႕တခ်ိဳ႕က ထင္ၾကတယ္။ သူက သီးသန္႕အကၡရာပါလို႕ ရွင္းျပေနတယ္။ သူပါတဲ့ေနရာ နည္းေပမယ့္ ေစ်းဆုိတာ လူတိုင္းအတြက္ မရွိမျဖစ္ပါ။ စ်ာန္ ဆိုတဲ့ ထူးထူးျခားျခား စာလံုးကိုလည္း သူမရွိရင္ ဘယ္လိုလုပ္ ေပါင္းမလဲလို႕ ဆိုတယ္။

ည က ညအခါ လသာသာ ဆိုၿပီး ကဗ်ာေလး ရြတ္မလုိ႕လုပ္ေနတုန္း သူ႕ေရွ႕ကို ညွပ္၀င္လာတာ ဉကေလး ျဖစ္ေနတယ္။ ဉကေလးကို ညက သူ႕ညီအရင္းလို႕ မသတ္မွတ္ခ်င္ဘူး။ ဟုတ္တယ္ေလ ညကို ည လို႕ပဲ ေခၚတာ။ ညႀကီးလို႕မွ မေခၚတဲ့ဟာ။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာအကၡရာဗ်ည္း ၃၃ လုံးမွာ ဂငယ္၊ဃႀကီးတို႕ နငယ္၊ဏႀကီးတို႕လို အတြဲနဲ႕ ရွိေနတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဉကေလးက သူ႕မွာလည္း မရွိမျဖစ္ သံုးေနတဲ့ အသံုးအႏႈန္းေတြ အမ်ားႀကီးပါ တဲ့။ ဉာဏ္ ဆိုတာ မရွိရင္ လူေတြ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ ေတြးၾကည့္စမ္း တဲ့။ ဉာတကာေဆြမ်ိဳး ေတြနဲ႕ေရာ ကင္းႏိုင္လို႕လား တဲ့။ အားနည္းသူကို ႏွိမ္ခ်င္တဲ့ ဉာဥ္ဆိုးေတြကို ေဖ်ာက္ပါ လို႕မေက်မနပ္နဲ႕ေျပာတယ္။ သူ႕ကို အကၡရာဥ နဲ႕ မွားမွားေရးၾကတာကိုေတာ့ သူကစိတ္ဆိုးခ်င္သတဲ့။ ည က ညီညြတ္ေရးအတြက္ ညွာတာၿပီး ညင္ညင္သာသာပဲ ေခါင္းညိတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ေတာ္ၾကာ ညစ္စရာေတြ ျဖစ္လာမယ္။

ဋသန္လ်င္းခ်ိတ္ ကို တတလင္းဂ်ိတ္ လို႕အသံထြက္ၾကတယ္။ သူပါရင္ ရႈပ္ရႈပ္ယွက္ယွက္ေတြ ျဖစ္ေတာ့တာပဲ လို႕ ေျပာေနၾကတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဋီကာ ခ်ဲ႕တာက သူမဟုတ္လား။ တကယ္ေတာ့ ဋသန္လ်င္းခ်ိတ္ခမ်ာ ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္တဲ့အခါ၊ ပဋိညာဥ္ေတြ ေရးၾကတဲ့အခါ၊ ပဋိသႏၶာရစကား ဆိုၾကတဲ့အခါ ၾကား၀င္ရသူပါ။ (ၾကားက စာလံုးကိုး။)

ဌ၀မ္းဘဲ က သူဟာ ဘယ္ေနရာမွာ ၀မ္းဘဲနဲ႕တူပါလိမ့္လို႕ သူ႕ကိုယ္သူ ေစာေၾကာပါတယ္။ ဌာန ဌာေန ဌာနီ ဆိုတာ လူတိုင္းနဲ႕ မကင္းႏိုင္တဲ့ အသံုးအႏႈန္းပါ တဲ့။ ဌာန္ကရိုဏ္းက်က် စကားေျပာၾကလို႕ သူကဆိုတယ္။ အ႒မ လို စာလံုးမ်ိဳးမွာေတာ့ သူ႕အလယ္မွာ အထစ္ကေလး ပါတယ္ ဆိုပဲ။

ဍရင္ေကာက္ က အျမင္မွာ ခန္႕ညားသေလာက္ သူ႕လို ေကြးေကြးေကာက္ေကာက္ ပံုစံတူတဲ့ ဍရင္ေကာက္ပင္ ဆိုတာကလြဲလို႕ သူနဲ႕သံုးတဲ့ စကားမရွိပါလားလို႕ ေျပာရွာတယ္။

ဎေရမႈတ္ က ေထာက္ခံတယ္။ သူ႕အသံုးလည္း တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ မရွိပဲနဲ႕ ဘာေၾကာင့္ ျမန္မာဘာသာမွာ အကၡရာ လာျဖစ္ရပါလိမ့္လို႕ သူကညည္းတြားတယ္။ ဘာသာမွား ေရာက္လာသလားေပါ့ေလ။ အဲဒီလို မႈိင္ေနေတာ့ သနားတတ္တဲ့ ပေစာက္ကေတာင္ သူ႕အနားကို ေျပးကပ္လာတယ္။ မင္းေဘးမွာ ငါအၿမဲ ကပ္ေနေပးရင္ေတာ့ အနည္းဆံုး ဃႀကီးျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္ကြာ။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး သံုးလို႕ရလာမွာေပါ့တဲ့။ (ဟုတ္တုတ္တုတ္ေနာ္။)

ဏႀကီးက ေတာ့ အားေပးပါတယ္။ သူနဲ႕စတဲ့ စကားလံုးလည္း မရွိသေလာက္ပါပဲတဲ့။ ဒါေပမယ့္ သူကေတာ့ ဘဏ္တို႕ ဒဏ္တို႕ ဂုဏ္တို႕ ဂိုဏ္းတို႕ ပဏာမတို႕ က႑တို႕ မွာ သူမ်ားေတြနဲ႕ အတူေပါင္းၿပီး ရပ္တည္ေနပါေသးတယ္။

တ၀မ္းပူကေတာ့ ေတာ္ေတာ္တတ္တယ္။ စာလံုးေတြမွာ တ၀မ္းပူ တစ္လံုးတည္း တြဲလိုက္ရင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ တြင္က်ယ္ေၾကာင္းကို ကိုးခန္းပ်ိဳ႕ထဲက 'အဖန္ဖန္လွ်င္၊ တသေႏၶေဓ၊ တေပလ်ဥ္းလ်ဥ္း၊ တညွဥ္းဆိုးဆိုး၊ တၫိွဳးလ်လ်၊ တတလြမ္းလြမ္း၊ တသန္းဟယ္ဟယ္၊ တတြယ္တာတာ၊ တဟာလိႈက္လိႈက္၊ တ႐ိႈက္ငင္ငင္၊ တပင္ပန္းပန္း၊ တဝမ္းလ်ားလ်ား၊ ...' ဆိုတဲ့ စာပိုဒ္ကို တတြတ္တြတ္ ရြတ္ျပလိုက္တယ္။ တျခားဗ်ည္းေတြ မပါပဲ တ၀မ္းပူေတြခ်ည္း ရပ္တည္ႏိုင္တဲ့ တစ္တီတူး တုိ႕ ေတာက္တဲ့ တို႕ပါ ဆြဲထည့္ျပလိုက္ေသးေတာ့ အားလံုးက ခဏေလာက္ တိတ္သြားၾကတယ္။

ထဆင္ထူးဟာ သူ႕ကိုယ္သူ ၀ ႏွစ္လံုးပူးလို႕ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဘရိမ္း၀က္ရွ္ လုပ္ထားတာ ခံထားရလို႕ အၿမဲ တထင့္ထင့္ တထိတ္ထိတ္ ျဖစ္ေနရွာသတဲ့။ သူ႕အလွည့္ေရာက္ေတာ့ ထ ထ လို႕ အားလံုးက ၀ိုင္းထူလုိ႕သာ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ထြက္ လာရတယ္။ ထန္းသီးေၾကြခိုက္ က်ီးနင္းခုိက္ ျဖစ္မွာစိုးေနလို႕ ထက္ထက္ျမကျ္မက္္ ထင္ထင္ရွားရွား ထင္းထင္းလင္းလင္း ျဖစ္ေအာင္ ထိန္းမထားႏိုင္ရွာဘူး။ ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ။

ဒေဒြးကေတာ့ အဂၤလိပ္အကၡရာ 3 ဆိုတဲ့ ၃ ဂဏန္းနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္မို႕ သူ႕ကိုယ္သူ ဘိုဆန္တယ္ လို႕ထင္ေနသတဲ့။ ဒမ္း… ဒင္းတို႕ေတြ ေတာ္ေတာ္ဒူၾကတာပဲ လို႕ ဒိုးဒိုးေဒါက္ေဒါက္နဲ႕ ေဒါသတႀကီး ဆဲေရးလိုက္တယ္။

ဓေအာက္ၿခိဳက္က ဒီဓေလ့ေတြၾကားမွာ ဓားခုတ္ရာလက္လွ်ိဳ ဓားစာခံမျဖစ္ခ်င္သူပါ။ ဒါေတြကို ၾကားေနရတာ ဓာတ္ပ်က္ပါတယ္။

နငယ္ က နစ္နစ္နာနာ ႏွိမ္ႏွိမ္ခ်ခ် နင္းေျပာေနၾကတာဆိုရင္ ႏွာေခါင္းရႈံ႕ပါတယ္။ ေနာက္တယ္ေျပာင္တယ္ ဆိုေပမယ့္ ႏႈတ္ခ်ိဳသွ်ိဳတစ္ပါး လို႕ရွိတယ္ မဟုတ္လား လို႕ နားခ်ၾကည့္တယ္။

ပေစာက္ကေတာ့ ပန္းပြင့္ေလးလို လွလွပပ ၿပံဳးေနတယ္။ ပန္ဒိုရီပန္ဒိုရာေမာင္ႏွံဟာ ပု၀ါပါးပါးေလးျခားရင္ေတာင္ ပင္လယ္ႀကီးျဖစ္ေအာင္ ပုလဲခ ၾကတယ္ဆိုတဲ့ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ေနေတာ့ သူက ဒီကိစၥေတြမွာ ပါ မေနေတာ့ဘူး။

ဖဦးထုတ္က ဖခင္ဆန္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဖိဖိစီးစီး ဖီလာကန္႕လန္႕ ဖဲ့ေန ေဖာ္ေန ၾကမယ့္အစား ေဖးေဖးမမ ေနၾကပါ လို႕ ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္။

ဗထက္ခ်ိဳက္က ဗရုတ္သုတ္ခေတြၾကားမွာ ဗလာခ်ီ ၀င္ဗ်င္းလိုက္ရ လို႕ ႀကိမ္းတယ္။ ေဟ့.. ဗိုလ္လုပ္ခ်င္တဲ့ေကာင္ဆိုတာ ဗိုလ္သင္တန္းတက္ဖို႕လိုတယ္ကြ တဲ့။ ဗာဟီရေတြ မ်ားရတဲ့အထဲမွာ ဗေလာင္းဗလဲေတြဆိုရင္ သူမႀကိဳက္ဘူး။

ဘကုန္း က ဘာသိဘာသာ မေနပါဘူး။ ဘ၀ဆိုတာ ဘိုးေဘးဘီဘင္ လက္ထက္ကတည္းက ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္သူမဆို ဘုနဲ႕ေဘာက္ျဖစ္ၾကစၿမဲ လို႕ တရားခ်ပါတယ္။ ဘရန္ဒီေလး ေသာက္ၿပီး ဘရိတ္အုပ္လိုက္ၾကပါေတာ့ကြာ တဲ့။

မ က မေယာင္မလည္ ၀င္ မ ပါတယ္ (အခၽြန္နဲ႕)။ မိုက္မိုက္မဲမဲေတြ ေမးၾကျမန္းၾကတာမ်ားလို႕ ေမတၱာေတြ မဲ့ကုန္ၾကၿပီေနာ္ လို႕ ေမာင္းထုရင္း မီးတိုက္ေပးတယ္။

ယပက္လက္က ယမကာတစ္ခြက္နဲ႕ ယိုင္တိုင္တိုင္ ယစ္ေထြေနရာကေန ယီးတီးေယာင္ေတာင္နဲ႕ ၀င္ေျပာတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ထိန္းသိမ္းဖို႕ ယၾတာေျခတာျဖစ္ျဖစ္ ယဇ္ပူေဇာ္တာျဖစ္ျဖစ္ လုပ္လိုက္ၾကပါလားတဲ့။

ရေကာက္ ကေတာ့ ရည္းစားက ရိုက္ပုတ္လိုက္လို႕ ရတက္ေပြၿပီး ေရာ္ရမ္းရင္း ရူးသြပ္သြပ္ျဖစ္ေနတာ။ ေရာက္တတ္ရာရာေတြက ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ျဖစ္ၿပီး ေရပန္းစားေနတာကို သူမသိဘူး။

လ ဟာ ေလာေလာလတ္လတ္ လံုးခ်ာလိုက္ေနတာေတြကို လံုးေစ့ပတ္ေစ့မသိရင္ လက္လြတ္စပယ္ လြန္လြန္ကၽြံကၽြံ ေျပာမိမွာစိုးတယ္။ ေလကေလးသံုးၿပီး လူလည္လုပ္ေနၾကတာကိုေတာ့ သူက လက္မခံခ်င္ဘူး။

၀ က ၀ါးကနဲ သန္းလိုက္တယ္။ ၀ုန္း၀ုန္းဒိုင္းဒိုင္းေတြ ၀က္၀က္ကြဲ ျဖစ္ေနတာကို ၀မ္းမသာပါဘူး လို႕ ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္ပဲ ေ၀့၀ိုက္ ေ၀ဖန္လိုက္တယ္။

သ ကေတာ့ သားဟာသား သီးသန္႕ေနတာ သူတို႕ေတြသာ သဲသဲအုတ္အုတ္ ျဖစ္ေနၾကတာတဲ့။ သတင္းေတြ သိုးသိုးသန္႕သန္႕ ၾကားတာနဲ႕ သူ႕ကိုယ္သူ သိုသိုသိပ္သိပ္ သိမ္းထားလိုက္ၿပီ။

ဟ ကေတာ့ ဟီးဟီးဟားဟားနဲ႕ ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာ လိုက္ေျပာေနတယ္။ ဒါေတြ ဟိုးေလးတေက်ာ္ျဖစ္ရင္ အရွက္ ဟက္တက္ကြဲမွာကို သူမေတြးဘူး။

ဠႀကီးက စိတ္ညစ္လို႕ ဠင္းတမိႈင္ မိႈင္ခ်င္တယ္။ ျမန္မာစာလံုးေပါင္း သတ္ပုံက်မ္းက လင္းတ လို႕ေပါင္းရတယ္ ဆိုလာေတာ့ ပိုစိတ္ညစ္သြားတယ္။ ဒါဆို သူနဲ႕စတဲ့ စာလံုး ဘာရွိေသးပါလိမ့္။ စၾက၀ဠာ လို ႀကီးမားတဲ့ စကားလံုးေနာက္မွာ ပါရလည္း မနည္းပါဘူးလို႕ ေျဖသိမ့္ရတယ္။

အ ကေတာ့ အ အကၡရာရဲ႕ အေဖာ္အေပါင္းေတြ ေအာတိုက္ေနတဲ့ၾကားမွာ အာဏာအျပည့္နဲ႕ အားအားယားယားပါပဲ။ ၾသဇာေညာင္းတဲ့ ဧကရာဇ္ဘုရင္လို ဣေျႏၵတခြဲသားနဲ႕ ေအးေအးလူလူ အာရိုက္ေနစဥ္….. ဤတြင္ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္။

ပန္ဒိုရာ

(မသက္ေ၀ တက္ဂ္ထားတာကို ေရးခ်င္သလို ေရးလိုက္တာပါ။ မွားတာေတြ႕လည္း ေစတနာေရွ႕ထား ျပင္ေပးသြားၾကေပါ့ေနာ္။း))