စကၤာပူပန္းခ်ီျပတိုက္ (Singapore Art Museum) ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အရင္တပတ္က ကင္မရာ ပါမသြားလို႕ ဒီတပတ္ ထပ္သြားၿပီး ရိုက္ယူလာတဲ့ ပံုတခ်ိဳ႕ကို ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။ 
“ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုး အင္ဒိုနီးရွားဟာ ငါ့ရဲ႕အိမ္” လို႕ အမည္ေပးထားတဲ့ ရုပ္တုျဖစ္ပါတယ္။ Agapetus Agus Kristiandana ဆိုတဲ့ အင္ဒိုနီးရွား အႏုပညာရွင္တစ္ဦးရဲ႕ ဖန္တီးမႈပါ။ နြားဆိုတာက အင္ဒိုနီးရွားလို စိုက္ပ်ိဳးေရးကို အဓိကထားတဲ့ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံေတြအတြက္ အားထားရတဲ့ သေကၤတတစ္ခုအျဖစ္ ထင္ဟပ္ေနပါတယ္။ ႏြားမရုပ္တုရဲ႕ ကိုယ္ထည္မွာ ကၽြန္းေတြနဲ႕ အင္ဒိုနီးရွားေျမပံုကို အနီအျဖဴနဲ႕ သရုပ္ေဖာ္ထားတယ္။ ႏို႕အံုေတြရယ္ အေရျပားရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္ဖုထစ္မႈေတြရယ္ကို သဘာ၀ထက္ ပိုခ်ဲ႕ကားျပထားတယ္။ သြားရည္က်စရာ ဖြံ႕ၿဖိဳးၾကြယ္၀မႈေတြကို တစ္တစ္ရစ္ရစ္ ေဖာ္က်ဴးျပေနသလို အက်ိဳးအျမတ္အတြက္ အဲဒီအရင္းအျမစ္ေတြကို ႏြားႏို႕ညွစ္သလို ေလာဘတႀကီး ထုတ္ယူအသံုးခ်လာၾကတဲ့အခါ ဒီႏြားမ သေကၤတဟာ တည္တံ့ဦးမွာလား စေတးခံရေတာ့မွာလား ဆိုတာကေတာ့ ဒီရုပ္တုက ပဲ့တင္ေနတဲ့ ေမးခြန္းပါ တဲ့။
ေဟာဒီ ပန္းေရာင္ႏြားရုပ္ကေတာ့ “ရာနီ” လို႕အမည္ရပါတယ္။ ဖန္တီးသူက အိႏိၵယက ပန္းခ်ီပန္းပုပညာရွင္ Subodh Gupta ျဖစ္ပါတယ္။ ရာနီ ဆိုတဲ့စကားက ဘုရင္မ ဒါမွမဟုတ္ ဂုဏ္သေရရွိအမ်ိဳးသမီး လို႕ အဓိပၸါယ္ရပါသတဲ့။ ဒီစကားလံုးဟာ အိႏိၵယႏိုင္ငံမွာ ႏြားကို သေဘာထားၾကတဲ့ ရိုေသမႈကို စံျပဳေနပါတယ္။ ႏြားမဆိုတဲ့ သေကၤတဟာ မိခင္အဓိပၸာယ္ကိုလည္း ေဆာင္သလို ႏြားရဲ႕ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့သဘာ၀နဲ႕ အာဟာရျပည့္တဲ့ႏြားႏို႕က ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း အနက္ကို ထင္ဟပ္ေစပါတယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီလို ထံုးတမ္းစဥ္လာထဲက စရိုက္လကၡဏာေတြဟာ တိုးတက္လာတဲ့ ေခတ္ႀကီးရဲ႕ ထူးေထြဆန္းျပားမႈ အေရာင္ေတြ စြန္းထင္းေနရေၾကာင္းကို ႏြားနဲ႕ ဘယ္လိုမွမအပ္စပ္တဲ့ ပန္းဆီေရာင္ေတာက္ေတာက္ အေရျပားနဲ႕ ေရာေႏွာၿပီး သရုပ္ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ တိုးတက္လာတဲ့ အိႏိၵယရဲ႕ လတ္တေလာ အေျခအေနကို လွစ္ျပေနပါတယ္ တဲ့။
(အိပ္ခ်င္လာလို႕ နားဦးမယ္။ ေနာက္ေန႕ေတြမွာ ပံုေတြ ဆက္တင္ပါမယ္။ Finding Art in the City - 1 ကို ဖတ္ခ်င္ရင္္ http://pandora-and-pandora.blogspot.com/2010/03/finding-art-in-city.html)
Saturday, January 29, 2011
Finding Art in the City - 2
Tuesday, January 25, 2011
ထူးျခားဆန္းျပား စြယ္ေတာ္ရိပ္ ၂၀၁၁ အစီအစဥ္မ်ား
အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္းပဲ စြယ္ေတာ္ရိပ္သႀကၤန္ ဆိုတာက ယိမ္းအက၊ ျပဇာတ္၊ ေခတ္ေဟာင္း၊ေခတ္ေပၚ သီခ်င္းမ်ား ၊ အၿငိမ့္သဘင္ စတဲ့ အစီအစဥ္မ်ိဳးစံုနဲ႕ အစဥ္အလာ ႀကီးမားတဲ့ ပြဲတစ္ခုပါ။ မ်ိဳးဆက္ေတြ အဆင့္ဆင့္ လက္ဆင့္ကမ္းလာခဲ့တာ ယခုေနာက္ဆံုးမ်ိဳးဆက္မ်ားထဲက မင္းသမီးေရႊဇင္မ၊ ၀င္း၀င္းၾကည္၊ ဇင္မာ၀င္း၊ လူရႊင္ေတာ္ ပူလီ၊ ၾသဘာ၊ ဓာတ္ႀကိဳး၊ ခ်ိန္သီး အစရွိတဲ့ အဖြဲ႕သားေတြ ဆိုရင္ ဒီကၽြန္းပိစိမွာေတာ့ အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္၊ မိုးေဟကို၊ သင္ဇာ၀င့္ေက်ာ္၊ ေနတိုး၊ ေျပတီဦး၊ လူမင္း၊ ဟိန္းေ၀ယံ တို႕အလား နာမည္ႀကီး ဆယ္လီဗ်စ္တီေတြမို႕ သြားေလရာမွာ ပရိသတ္က ေအာ္တိုစာအုပ္ လက္မွတ္ထုိးခုိင္းၾက၊ ပါပါရာဇီေတြက ဓာတ္ပံုလိုက္ရိုက္ၾကတဲ့ အထိပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႕ဟာ ပင္နီဆူလာပလာဇာလို ျမန္မာေတြ စည္ကားရာ ေနရာမွာဆိုရင္ မ်က္မွန္မည္းတပ္၊ ဦးထုပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္း၊ ဆံပင္တု ႏႈတ္ခမ္းေမႊးတုေတြ တပ္ၿပီး သြားလာရပါတယ္။
မႏွစ္က သားတရားစီရင္ခန္း ျပဇာတ္ဆိုရင္လည္း အကယ္ဒမီ ေရြးခ်ယ္ေရး အဖြဲ႕ အထိ သတင္းေပါက္သြားၿပီး ထြားေမအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္တဲ့ ဓာတ္ႀကိဳးနဲ႕ မိန္းမလည္သိန္းၾကြယ္အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္တဲ့ လူရႊင္ေတာ္ၾသဘာတို႕ကို အေကာင္းဆံုး အမ်ိဳးသမီး သရုပ္ေဆာင္ဆုအျဖစ္ ဘယ္သူ႕ေရြးရေကာင္းႏိုးႏိုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ႏိုင္လို႕ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးသရုပ္ေဆာင္ အကယ္ဒမီဆုကို မေပးျဖစ္လိုက္ေတာ့ဘူး လို႕လည္း သတင္းၾကားလိုက္ပါတယ္။
အခုလည္း စြယ္ေတာ္ရိပ္ ၂၀၁၁ မွာ ဘာအစီအစဥ္ေတြနဲ႕ တင္ဆက္ဦးမွာလဲ လို႕ ပရိသတ္က ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကမွာပါ။ ဘာကိုမွ ထိန္ခ်န္မရတဲ့ အင္တာနက္ေခတ္ႀကီးမွာ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္လိခ္ ကတဆင့္ စြယ္ေတာ္ရိပ္ရဲ႕ အစီအစဥ္မ်ားလည္း ေပါက္ၾကားသြားရပါၿပီ။
ငလက္မျပဇာတ္
စြယ္ေတာ္ရိပ္ရဲ႕ လူရႊင္ေတာ္ေလးေယာက္က ငလက္မ လူေသးေသးေလးေတြအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္မယ္ ့ ျပဇာတ္ျဖစ္ပါတယ္။ Gulliver's Travels ရုပ္ရွင္ကလည္း ရုံတင္ေနတယ္မဟုတ္လား။ ပရိသတ္မ်ား မွန္ဘီလူးယူသြားဖို႕ လိုႏိုင္ပါတယ္။ ဇာတ္စင္ေပၚမွာ လူကိုေသးေအာင္ နည္းပညာအားျဖင့္ ဘယ္လိုခ်ဳံ႕လိုက္မလဲဆိုတာလည္း အေတာ္ စိတ္၀င္စားစရာပါ။ ေအာက္က ပိုစတာကိုၾကည့္ပါ။ ဖလားအရြယ္အစားနဲ႕ လူရႊင္ေတာ္ေလးေယာက္ အရြယ္အစားကိုသာ ယွဥ္ၾကည့္လိုက္ပါ။
ေရလႊာေလွ်ာစီးအက
ဒါကလည္း စိတ္၀င္စားစရာပါ။ ဘယ္လို ဆက္တင္မ်ိဳးနဲ႕ တင္ဆက္ေလမလဲ။ ကၽြန္းပိစိရဲ႕ ရွားပါး ဂႏၳ၀င္ ဇာတ္ရုံတစ္ရုံ ျဖစ္တဲ့ ခရီတာေအရာ ဇာတ္ရုံေဟာင္းႀကီးကို ေဆးေၾကာေပးခ်င္တဲ့ ေစတနာလည္း ပါမယ္လို႕ ယူဆရပါတယ္။ ေရွ႕တန္းက အားေပးမယ့္ ပရိသတ္ေတြ ထီး မိုးကာ ယူသြားဖို႕ လိုႏိုင္ပါတယ္။ ေအာက္ကပိုစတာကိုၾကည့္ပါ။ လူရႊင္ေတာ္ေတြ မင္းသား မင္းသမီးေတြ ေရလႊာေလွ်ာစီးေနၾကပါတယ္။
အထက္ပါ အခ်က္အလက္မ်ားကို အတည္ဟု မမွတ္ယူေစေၾကာင္း သတိေပးလိုက္ရပါတယ္။ (ဤကား X ထံု တို႕အတြက္ ေျဖရွင္းခ်က္။း))
ဧၿပီလ ၉ ရက္ စေနေန႕ ညေန ၄ နာရီ ၄၅ ကေန ည ၁၀ နာရီအထိ စင္ကာပူႏိုင္ငံ Kreta Ayer People’s Theater မွာတင္ဆက္မယ့္ စြယ္ေတာ္ရိပ္သၾကၤန္ ၂၀၁၁ အတြက္ လက္မွတ္မ်ားကို စတင္ေရာင္းခ်ေပးေနၿပီ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေစတနာေရွ႕ထားလို႕ ေၾကာ္ျငာ၀င္ေပးလိုက္ပါတယ္။း)
စြယ္ေတာ္ရိပ္ ၂၀၁၀ ၾကည့္ခဲ့စဥ္က ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပုိ႕စ္တစ္ခုကိုလည္း ဒီမွာ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္။
ပန္ဒိုရာ
Sunday, January 23, 2011
ဂဂၤါျမစ္ေၾကာစီးေမ်ာျခင္း
ဆရာခ်ိဳတူးေဇာ္ရဲ႕ “တရံေရာအခါ ဂဂၤါ” ကို ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အလင္းသစ္စာေပက ၂၀၁၀ ႏုိ၀င္ဘာမွာ ျဖန္႕ခ်ိခဲ့တဲ့ လံုးခ်င္း၀တၳဳစာအုပ္ပါ။
“အဲဒီ ျမင့္ျမတ္ေသာ ေျမနဲ႕ ျမင့္ျမတ္ေသာ အာရိယန္အမ်ိဳးသားမွာ ဘယ္အရာက ပိုျမင့္ျမတ္တယ္ တန္ဖိုးရွိတယ္လို႕ေကာ သင္ထင္သလဲ အမတ္ႀကီး။ တကယ္လို႕ ဒီျမင့္ျမတ္ေသာ ေျမအတြက္ ျမင့္ျမတ္ေသာ အာရိယန္အမ်ိဳးသားေတြရဲ႕ အသက္ေတြ၊ ဘ၀ေတြကို ေပးဆပ္ရေလာက္ေအာင္ တန္ဖိုးရွိတယ္ဆိုရင္ အသက္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာအထိ ေပးဆပ္သင့္ပါသလဲ။ ကၽြႏု္ပ္တို႕ ရွိရွိသမွ် အာရိယန္အမ်ိဳးသားမ်ားအားလံုး ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လံုးရဲ႕ အသက္ခႏၶာေတြကို ေပးဆပ္မွ ရမယ္ဆိုရင္ေကာ ဒီသက္မဲ့ေျမႀကီးဟာ ဒီအာရိယန္ေတြရဲ႕ အသက္မဲ့ ခႏၶာေတြ ျမွဳပ္ဖို႕ကလြဲၿပီး ဘယ္ေနရာမွာမ်ား အသံုး၀င္ႏုိင္ဦးမလဲ အမတ္ႀကီး”
စစခ်င္းအခန္းမွာ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ စကားေျပာခန္း စာတစ္ပိုဒ္က စာအုပ္ကို အဆံုးအထိ မရပ္မနား ဆက္ဖတ္ေစဖို႕ ဆြဲေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ အေသာကဘုရင္ရဲ႕ စစ္လက္သဲခၽြန္ေတြက ေဒသတ၀ွမ္းကို ႀကဲျဖန္႕ကုတ္ျခစ္ေနတဲ့ ဘီစီ ၂၆၀ အခ်ိန္မ်ားကို ေနာက္ခံျပဳထားတဲ့ ဒီစာအုပ္မွာ အဖြဲ႕အႏြဲ႕အေရးအသားေတြ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ေတြ သမိုင္းအကိုးအကား အေထာက္အထားေတြထက္ စဥ္းစားသံုးသပ္ခ်င္စရာ ထူးျခားေလးနက္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြက ပိုၿပီးလႊမ္းမိုးတယ္လို႕ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
ဂဂၤါျမစ္၀ွမ္းေဒသမွာတည္ရွိတဲ့ ဂဂၤါမာလ လို႕ အမည္ရတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ေလာကအက်ိဳး ျပည္သူ႕အက်ိဳးအတြက္ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈႀကီးမားတဲ့ သီရိသက်သုဓမၼဘုရင္၊ ဘုရင္နဲ႕ ညီရင္းအစ္ကိုလို ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသလို ကိုယ့္ေမြးရပ္မဟုတ္ေပမယ့္ ႀကီးျပင္းေနထုိင္လာခဲ့ရတဲ့ တိုင္းျပည္ကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး သစၥာေစာင့္သိတဲ့ သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ စႏၵသူရိယ၊ ျပည္သူလူထုအေပၚ စိတ္ေစတနာ မွန္ကန္ၿပီး ရဲစြမ္းသတၱိျပည့္၀တဲ့ တပ္မွဴးႀကီး နႏၵ၀ံသ တို႕က ဒီ၀တၳဳမွာ အဓိကေနရာက ပါ၀င္ၾကပါတယ္။ ဂဂၤါမာလႏိုင္ငံကို က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္လာတဲ့ အေသာကရဲ႕ စစ္တပ္ေတြကို အႏုိင္တြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ့လို႕ ေအာင္ပြဲသဘင္ ဆင္ယင္ဖို႕ ျပင္ဆင္ေနၾကပံုနဲ႕ ဇာတ္လမ္းကို အစပ်ိဳးထားပါတယ္။
ဇာတ္လမ္းအစမွာတင္ ေမးခြန္းေတြက ရွိလာပါတယ္။ အေသာကရဲ႕ တပ္ေတြကို တြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ စစ္ပြဲမွာ က်ဆံုးသြားတဲ့ သားေတြရဲ႕ အေမေတြ၊ လင္ေယာက်ၤား ဆံုးရႈံးသြားတဲ့ မုဆိုးမေတြ၊ ဖခင္မဲ့သြားတဲ့ သားသမီးေတြဟာ ေအာင္ပြဲခံ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါ့မလား။ ဒီေအာင္ပြဲကေရာ ဘယ္ေလာက္ တည္တံ့ႏိုင္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈလဲ။ အားေကာင္းလွတဲ့ အေသာကရဲ႕ စစ္အင္အားကို ဂဂၤါမာလဟာ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ ခုခံတြန္းလွန္ႏိုင္ဦးမွာလဲ။ အသက္ေတြ ဘယ္ေလာက္စေတးရဦးမွာလဲ။
ဘုရင္ သီရိသက် ဟာ အားလံုးအတြက္ ေရရွည္ လြတ္ေျမာက္ၿငိမ္းခ်မ္းရာ နည္းလမ္းတစ္ခုကို ႀကံဆပါတယ္။ မ်ိဳးရိုးဇာတိမာန္ ႀကီးမားတဲ့ ဂဂၤါမာလတိုင္းသား အရိယန္ႏြယ္ဖြားေတြဟာ ပိုင္နက္နယ္ေျမကို တစ္လက္မက်ဳးေက်ာ္မခံ ခုခံကာကြယ္လိုစိတ္ ျပင္းထန္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့လည္း ဂဂၤါျမစ္၀ွမ္းေဒသဆိုတာ မဇၥ်ိမကေန ေျပာင္းေရႊ႕လာၾကတဲ့ အရိယန္ ဘိုးေဘးဘီဘင္ေတြ လက္ထက္က ေဒသခံ ျဒာ၀ီဒီယမ္ေတြလက္ထဲက တိုက္ခုိက္လုယူခဲ့ၾကတာပါတဲ့။
“စႏၵသူရိယ.. စစ္ဟာတိုင္းႏိုင္ငံေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာမဟုတ္လား၊ ေခတ္အဆက္ဆက္ စစ္ပြဲေတြဟာ ဒီသက္မဲ့ေျမႀကီးအတြက္ ျဖစ္ၾကရတာမဟုတ္လား၊ ေျမေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့ စစ္ပြဲ၊ ေရေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့ စစ္ပြဲ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ ကညာေဒ၀ီေၾကာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ စစ္ပြဲ လူေတြရဲ႕ေလာဘ ေဒါသေတြကို ေရွာင္လႊဲဖို႕ နည္းလမ္းေကာင္းတစ္ခုကို သင္ဘာေၾကာင့္ မရွာေဖြတာလဲ”
“ကၽြႏု္ပ္တို႕ ဂဂၤါမာလဆိုတဲ့ အေႏွာင္အဖြဲ႕ကို စြန္႕ပယ္ႏိုင္ပါမွ၊ တုိင္းႏိုင္ငံဆိုတဲ့ စြဲလမ္းျခင္း အေႏွာင္အဖြဲ႕ကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ႏိုင္ပါမွ စစ္ဆိုတဲ့သမုိင္းရဲ႕ မၿပီးမစီး မရိုးမအီႏိုင္တဲ အစဥ္အလာ ေဘးဆိုး သံသရာကေန လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကမယ္”
စစ္ရဲ႕ အနိဌာရုံအက်ိဳးဆက္ေတြကို ေရွာင္ကြင္းႏုိင္ဖို႕အတြက္ ဘုရင္ သီရိသက်ဟာ ႏိုင္ငံကို စြန္႕ၿပီး လွည့္လည္သြားလာေနထိုင္တဲ့ စနစ္တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အေတြးအေခၚကို လူေတြၾကားမွာ သေဘာေပါက္ နားလည္ႏုိင္ေစဖို႕ ဒႆနဖလွယ္ပြဲေတြ လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ မိဖုရားႀကီး အပါအ၀င္ လတ္တေလာ ခံစားစံစားေနရတဲ့ အဆင္ေျပမႈေတြ စည္းစိမ္ေတြကို မစြန္႕လႊတ္ႏိုင္သူေတြကေတာ့ ဘုရင္ရဲ႕ ဒႆနကို လက္မခံႏုိင္ၾကဘူး။
ဇာတ္လမ္းတေလ်ာက္မွာ တခ်ိဳ႕အေသးစိတ္ အခ်က္ကေလးေတြျဖစ္တဲ့ စစ္ဒဏ္ကို ႀကိတ္ခံေနရတဲ့ ျပည္သူလုထု၊ ေခတ္ပ်က္ထဲမွာ အာဏာရွိသူေတြနဲ႕ ေပါင္းၿပီး စီးပြားျဖစ္ေနသူ လူတစ္စုအေၾကာင္း၊ ဒႆနပညာရွင္တို႕ရဲ႕ မာန္မာနေတြအေၾကာင္း၊ အေတြးအေခၚမွန္ တစ္ခုအေပၚ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ အေၾကာင္း စတာေတြကိုလည္း ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။
ဘုရင္ရဲ႕ စီမံမႈေအာက္မွာ လူစုခြဲၿပီး ဂဂၤါမာလကေန တျဖည္းျဖည္း ထြက္ခြာလို႕ လူမ်ိဳး ႏိုင္ငံဆိုတဲ့ စည္းမ်ဥ္းေဘာင္ေတြကို ခြာခ်လိုက္တဲ့အခါ တီထြင္မႈေတြ အႏုပညာေတြ ဆန္းသစ္တိုးတက္လာပံု၊ ရယူဖို႕မဟုတ္တဲ့ ေပးဆပ္ျခင္းဆိုတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ အလင္းဓာတ္ကို ႏိုင္ငံမ်ိဳးစံုၾကားမွာ လွည့္လည္ ျဖန္႕ေ၀ ထြန္းညွိေပးႏိုင္ခဲ့ပံုေတြဟာလည္း စိတ္၀င္စားစရာပါ။
ဘုရင့္စကားကို ေလးစားျမတ္ႏိုးၿပီး အမွန္တရားကို နားလည္ သေဘာေပါက္မႈက တစ္ဘက္၊ ႏိုင္ငံကို ေနာက္ဆံုးစကၠန္႕အထိ တြန္းလွန္ခ်င္တဲ့ တာ၀န္သိစိတ္က တစ္ဘက္၊ ေသြးစက္ေတြကို ေက်ာ္နင္းထားတဲ့ အႏွစ္သာရမဲ့ ေအာင္ျမင္မႈနဲ႕ ရုပ္၀တၳဳမပါတဲ့ ေအးခ်မ္းတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈ၊ စတဲ့ ဆန္႕က်င္ အားၿပိဳင္မႈေတြကိုလည္း စာအုပ္ထဲမွာ အေသးစိတ္ ခံစားၾကေစခ်င္ပါတယ္။
ဒီ၀တၳဳက အထက္ေအာက္ေဒါင္လိုက္ အနက္အရိႈင္း စဥ္းစားစရာေရာ ေဘးတုိက္ျဖန္႕ထြက္ အက်ယ္အျပန္႕ စဥ္းစားစရာကိုပါ ေပးခဲ့ပါတယ္။
တုိင္းျပည္၊ႏိုင္ငံ ဆိုတာေတြကို ကာကြယ္ၾကပါတယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ရုပ္၀တၳဳေတြနဲ႕ တန္ဖိုးရွိလွတဲ့ လူ႕အသက္ေတြ ဘ၀ေတြ၊ ဘယ္အရာေတြအတြက္ ဘယ္အရာေတြကို စေတးေနၾကပါသလဲ ဆုိတာ စဥ္းစားစရာပါ။ တာ၀န္၀တၱရားရွိသူေတြ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေနတယ္ ဆိုတာ ျပည္သူလူထု ဆိုတဲ့ ေနထုိင္သူလူသားေတြ အတြက္လား၊ တိုင္းျပည္ဆိုတဲ့ နယ္နိမိတ္စည္းတစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ရာ ေဒသတစ္ရပ္ အတြက္လား၊ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာလို႕ ဆိုတဲ့ေနရာမွာလည္း တုိင္းျပည္၊ႏိုင္ငံရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာလား၊ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာအတြက္လား။
“စစ္မက္ကို ေရွာင္ကြင္းဖို႕ စစ္မက္ကို ခင္းက်င္းမယ္ ဆိုတာေလာက္ မုိက္မဲလွတဲ့ ေျဖရွင္းမႈမ်ိဳး ရွိပါ့မလား” တဲ့။ ကမၻာေပၚမွာ လူေတြ အသိဉာဏ္ ယဉ္ေက်းမႈ မတိုးတက္ခင္ ေက်ာက္ေခတ္ ေၾကးေခတ္ေတြကတည္းက ျပႆနာေတြကို တိုက္ခုိက္သတ္ျဖတ္တဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႕ ေျဖရွင္းခဲ့ၾကတယ္။ ယဉ္ေက်းလွပါၿပီ တိုးတက္လွပါၿပီလို႕ ဆိုတဲ့ လက္ရွိေခတ္ႀကီးမွာလည္း ပိုအဆင္ျမင့္တဲ့ လူသတ္လက္နက္ဆန္းေတြနဲ႕ တိုက္ခိုက္ေျဖရွင္းဖို႕ ၿခိမ္းေျခာက္အႏိုင္ယူဖို႕ မိုက္မိုက္မဲမဲ ႀကိဳးပမ္းေနၾကတုန္း မဟုတ္ပါလား။ သံလြင္ခက္ကို ကိုက္ခ်ီထားတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခ်ိဳးျဖဴငွက္ကေလးဟာ အေဖာ္မဲ့စြာ ေႏွာင္ခ်ိဳင့္သြင္း အက်ဥ္းခ်ခံေနရဆဲပါ။
လူမ်ိဳးတူရာ ေဒသတူရာ ဒါမွမဟုတ္ အယူ၀ါဒတူရာေတြ စုၿပီး ႏိုင္ငံအလံေတြရယ္လို႕ ကမၻာေပၚမွာ စိုက္ထူ သတ္မွတ္လာခဲ့ၾကတယ္။ အားႀကီးသူေတြက အားနည္းသူေတြဆီက ေျမကို က်ဳးေက်ာ္လုယူခဲ့ၾကတယ္။ နယ္နိမိတ္စည္းေတြေပၚ အခြင့္အေရးယူမႈ အလြဲသံုးမႈေတြၾကားမွာ မညီမွ်တဲ့ လူ႕တန္ဖိုးေတြ၊ အိမ္ေ၀း အိမ္ေျပး အိမ္ေပ်ာက္ရသူေတြ၊ ေလွတစ္စီးကို ႏိုင္ငံျပဳၿပီး ေမ်ာလြင့္ေနရတဲ့ ႏိုင္ငံမဲ့လူသားေတြ ေပၚလာခဲ့တယ္။ အေတြးအေခၚပညာရွင္ႀကီး ဆိုကေရးတီးကေတာ့ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ "I am not an Athenian, or a Greek, but a citizen of the world." ကၽြႏု္ပ္ဟာ ေအသင္သားလည္းမဟုတ္၊ ဂရိလူမ်ိဳးလည္းမဟုတ္၊ ကမၻာ့ႏိုင္ငံသားတစ္ဦး ျဖစ္တယ္ .. တဲ့။
“ေျခေလးတစ္ဖ၀ါးခ်ခ်င္တယ္
ေက်ာေလးတစ္ခင္း ခင္းခ်င္တယ္
အရိပ္ကေလး တစ္ရိပ္ ခိုခ်င္တယ္
ဒီကမၻာႀကီးက ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ကမၻာ မဟုတ္ဘူးလား ေမေမ
ေမေမ နင္းထားတဲ့ ေျမသားက ကမၻာလား မုိင္းလား
ေဖေဖ့ႏွလုံးသားထဲ စိုက္ေနတဲ့ က်ည္ဆန္က
ကြၽန္ေတာ္ သြားရမယ့္ ေျမပံု အညႊန္းလား”
ဆုိတဲ့ ကိုေရြးရဲ႕ “ပါလက္စတုိင္း ကေလးငယ္ တစ္ဦးရဲ႔ ေမးခြန္း” ဆုိတဲ့ ကဗ်ာေလးကိုလည္း သတိရဖြယ္ပါ။ ဒီကမၻာႀကီးက လူသားေတြအားလံုးအတြက္ ကမၻာ မဟုတ္ဘူးလား။
ဆရာခ်ိဳတူးေဇာ္ရဲ႕ “တရံေရာအခါ ဂဂၤါ” က စာဖတ္သူရဲ႕ အေတြးထဲမွာ ေျခရာလွလွေတြ ခ်န္ရစ္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ပန္ဒိုရာ
23/01/2011
(ဒီစာအုပ္ထြက္ေနတာကို ေျပာျပၿပီး ညႊန္းေပးခဲ့တဲ့ မေနာ္ (မေနာ္ဟရီ) ကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးတင္ရမွာပါ.း))
Wednesday, January 19, 2011
ေကာင္းကင္မ်ား၏ အတၳဳပၸတၱိ ၂၀၁၁
ကိုရင္ညိန္း စီစဥ္တဲ႔ ေကာင္းကင္မ်ား၏ အတၳဳပၸတၱိ မိခင္ေမတၱာဘြဲ႕ ကဗ်ာစု ၂၀၁၁ ထြက္ပါၿပီ။ ၁၉ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၁ (ျပာသိုလျပည့္ေန႕) မွာက်ေရာက္တဲ့ အေမေန႔ အမွတ္တရ E-book ျဖစ္ပါတယ္။
ပါ၀င္ေရးသားသူေတြကေတာ့ ေကာင္းကင္ကို၊ ေက်ာ္ညိဳေသြး၊ ခန္႔ေန၊ ၿငိမ္းစိုးဦး၊ ေဆာင္းယြန္းလ၊ ညိမ္းညိဳ၊ ေတာေက်ာင္းဆရာ၊ တင့္ထူးေရႊ၊ ထြန္းေတာက္ေန၊ ဏီလင္းညိဳ၊ ပန္ဒိုရာ၊ ဗသားေခ်ာ၊ ဗညားရွိန္ (ခ) လင္းေခတ္ဒီႏို၊ မိုးျမင့္တိမ္၊ မိုးလိႈင္ည၊ မင္းယြန္း၊ မင္းသုခ၊ ေမာင္ခင္ေလး၊ ေမာင္ဖုန္းျမင့္၊ ေရႊျပည္သူ၊ ရႊန္းမီ၊ သင္ကာ၊ ဟန္သစ္ၿငိမ္၊ ဟယ္ရီလြင္၊ အမရာ၊ ဧဏီမင္း၊ အိုင္လြယ္ပန္၊ အိႁႏၵာ တို႕ျဖစ္ပါတယ္။
သရုပ္ေဖာ္ပံုေတြကို လူသား၊ သက္ေဆြလင္း၊ ပန္ဒိုရာ တို႕က ကူညီဆြဲေပးထားၾကပါတယ္။ စာအုပ္အျပင္အဆင္ တာ၀န္ယူသူကေတာ့ ဟန္သစ္ၿငိမ္ ပါ။
၂၀၀၉ ခုနွစ္ကစၿပီး ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း အားတက္သေရာ လွုံ႕ေဆာ္စုစည္းေပးတဲ့ စီစဥ္သူ ကိုရင္ညိန္းကို အထူးေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။ မိခင္ေမတၱာရဲ႕ အလင္းဓာတ္နဲ႕ ကမၻာေျမ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေစဖို႕ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ဒီလင့္ခ္မွာ download ယူႏိုင္ၾကပါတယ္။
Tuesday, January 11, 2011
လူၿပိန္းမ်ား ၿမိဳ႕ကိုသိမ္းပိုက္စဥ္
လူၿပိန္းေတြဟာ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ လွည့္လည္သြားလာတယ္
မဟာတံတုိင္းႀကီးကို ကုတ္ကတ္ဖက္တက္တယ္ ထရိုဂ်န္ျမင္းရုပ္ႀကီးကို ၀မ္းသာအားရ ၿမိဳ႕ထဲ ေမာင္းသြင္းလာတယ္
ေရာမကိုေရာက္ေတာ့ ႏွီး၀ါးမ်ားနဲ႕ ေန႕ခ်င္းၿပီး ၿမိဳ႕တည္ဖို႕ ေရာမလိုက်င့္ၾကတယ္ ႀကံၾကတယ္
လူၿပိန္းေတြဟာ ဆီဇာရဲ႕ေနာက္ေက်ာကို ဓါးနဲ႕ထိုးတယ္ အန္တိုနီက မိန္႕ခြန္းလည္းေျပာေရာ
ဘရူးတပ္စ္ရဲ႕ေနာက္ေက်ာကို ဓါးနဲ႕ထပ္ထုိးၿပီး ဆီဇာ ဆီဇာ ဆီဇာ လို႕ သံုးႀကိမ္သံုးခါ ဟစ္ေၾကြးလိုက္ၾကတယ္
လူၿပိန္းေရာဂါ စြဲကပ္လာ လွ်င္စြာကုဖို႕ျပင္၊ မကုစားပဲ အၿပိန္းစြဲေတာ့ လူၿပိန္းဗိုင္းရပ္စ္ဟာ ေလကေနတဆင့္ ကူးစက္တယ္
လူၿပိန္းေပါ့စတစ္ျဖစ္တာနဲ႕ ဦးေခါင္းအပူခ်ိန္ျမင့္လာမယ္ ဒြာရကိုးေပါက္က စကားလံုးမ်ားယိုစီးမယ္
ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီအတြင္းမွာ လံုး၀ၿပိန္းသြားေတာ့တာပဲ တဲ့
လူၿပိန္းပိုးမ၀င္ေသးသူေတြကို လူၿပိန္းေတြက တံေတြးနဲ႕လွမ္းေထြးတယ္ လွ်ာနဲ႕လ်က္ၾကတယ္ သြားနဲ႕ကိုက္ၾကတယ္
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ လူၿပိန္းဦးေရက ပြားပြားလာေတာ့ လူၿပိန္း မဟုတ္သူေတြဟာ ၿပိန္းခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကရတယ္
လူၿပိန္းၾကည့္ပံု လူၿပိန္းလမ္းေလွ်ာက္ပံု လူၿပိန္း၀တ္စားဆင္ယင္ပံု လူၿပိန္းအလုပ္လုပ္ပံု လူၿပိန္းစားပံုအိပ္ပံု လူၿပိန္းကြန္ျပဴတာစာစီစာရိုက္ပံု လူၿပိန္းဖက္ရွင္ေတြနဲ႕ လူၿပိန္းနဲ႕လူမၿပိန္းေတြဟာ ခြဲလို႕ေတာင္မရေတာ့ဘူး
သိဒၶတၳဟာ က႑ကျမင္းကုိစီးၿပီး လူၿပိန္းလြတ္ကင္းရာကို ေတာထြက္သြားရတယ္
ဉာဏ္အလင္းပြင့္ၿပီးမွ ျပန္လာၿပီး လူၿပိန္းေတြ ေရွ႕နားက ဘုရားမတ္မတ္ စက္ဆံုရပ္၍ အတပ္ပင္ေဟာကတဲ့ လုပ္ရတယ္
လူၿပိန္းေတြးေတြးတဲ့ လူၿပိန္းေတြနားလည္ဖို႕ လူၿပိန္းႀကိဳက္တရားကို ဗားရွင္းေတြ ႏွိမ့္ခ်ေပးရတယ္ ဒီလိုနဲ႕ ေဟာရင္းနဲ႕သာ ဓမၼကထိကမ်ား ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားၾကတယ္
လူၿပိန္းေတြဟာ ခရစ္ေတာ္ေယရႈကို ကားစင္တင္လိုက္ၾကတယ္ ေလဒီဒိုင္ယာနာကို လုပ္ႀကံလုိက္ၾကတယ္ မာရီလင္မြန္ရိုးနဲ႕ မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္ကို ေတာနင္းရွာၾကတယ္
တိုက္ဂါး၀ုဒ္ရဲ႕ ေဂါ့ဖ္တံကို ရိုက္ခ်ိဳးလိုက္ၾကတယ္ ဆိုကေရးတီးရဲ႕ အဆိပ္ခြက္ကို ၀ိုင္းလုေသာက္ၾကတယ္
လူၿပိန္းေတြဟာ အမ်ားညီေတာ့ ဤ ကို ကၽြဲ လို႕ဖတ္လိုက္ၾကတယ္ ေပါင္မုန္႕ မရွိတဲ့အခါ ကိတ္မုန္႕ကို စားၾကတယ္
လူၿပိန္းေတြဟာ ျမည္းတစ္ေကာင္နဲ႕ သားအဖႏွစ္ေယာက္ကို ရြာျပင္ထုတ္လိုက္ၾကတယ္ နယူးေယာက္က ေလဘာတီရုပ္တုႀကီးကို ဘဂၢဒက္ကို ေရႊ႕သြားၾကတယ္
လူၿပိန္းေတြဟာ အိုင္စတုိင္းကို အက္တမ္ဗံုး လုပ္ခိုင္းၿပီး ေလွနံကို ဓါးထစ္လုိက္ၾကတယ္
ထိုကဲ့သို႕ လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ လူၿပိန္းမ်ား က်င္လည္က်က္စား ေပ်ာ္ပါးေနၾကစဥ္
အုန္းကနဲ “မိုးၿပိဳၿပီ” ဟူသည့္ အသံႀကီး တခဲနက္ျမည္ဟီးလာေလရာ
လူၿပိန္းမ်ား ေသာေသာရုတ္ရုတ္ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ၀က္၀က္ကြဲကြဲ လဲလဲၿပိဳၿပိဳ။
ပန္ဒိုရာ
၁၁၊၀၁၊၁၁
Sunday, January 9, 2011
ယူနီကုတ္သင့္ မကုတ္သင့္
အင္တာနက္ထဲကို မ၀င္ျဖစ္တာ နည္းနည္းၾကာသြားတယ္။ ဒီအေတာအတြင္း ျမန္မာယူနီကုတ္စနစ္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာကို ၾကားရပါတယ္။ ကုိအန္ဒီျမင့္ (WeSheMe) ကလည္း ယူနီကုတ္ေျပာင္းၾကမလားလို႕ သူ႕ဘေလာ့ဂ္မွာ ေမးထားပါတယ္။ အဲဒါကို ေျဖၾကားရင္း နည္းပညာ မတတ္ကၽြမ္းတဲ့ သံုးစြဲသူတစ္ဦးရဲ႕ ရႈေထာင့္ကေန နည္းနည္းေလာက္ ေျပာပါရေစ။
အေျပာင္းအလဲကို ခုခံျခင္း
ကြန္ျပဴတာပညာရွင္အခ်ိဳ႕က ယူနီကုတ္ သစ္ပင္ကေလးကို စိုက္ပ်ိဳးေနၾကခ်ိန္မွာ သံုးစြဲသူေတြကလည္း ေဇာ္ဂ်ီဆိုတဲ့ ၀ါးနဲ႕ ေပါင္းကြပ္ေနခဲ့ၾကတာ အေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ အခုေတာ့ တည္ၿငိမ္လာၿပီလို႕ ဆိုၾကတဲ့ ျမန္မာယူနီကုတ္စနစ္ကို ေျပာင္းလဲသံုးစြဲၿပီး ယူနီကုတ္နဲ႕ ကိုက္ညီတဲ့ေဖာင့္ေတြကို တပ္ဆင္သင့္ေၾကာင္း တိုက္တြန္းသံေတြ ပိုၿပီး ေပၚထြက္လာခဲ့ပါၿပီ။
လူေတြမွာ အေျပာင္းအလဲေတြကို ခုခံတတ္တဲ့ သဘာ၀ရွိပါတယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း Customer is always right လို႕ ေျပာၾကတဲ့ စကားရွိပါတယ္။ ေကာင္းလည္းေကာင္းတယ္ သင့္လည္းသင့္ေတာ္တယ္ ဆိုတဲ့ အေျပာင္းအလဲတစ္ခုကို ေျပာင္းဖို႕ တိုက္တြန္းတဲ့အခါ သံုးစြဲသူေတြက တြန္႕ဆုတ္ေနၾကတယ္ ဆိုရင္ ေအာက္ပါ အေၾကာင္းတရားေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
(၁) အေျပာင္းအလဲရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာမ်ား ရွိေနျခင္း
(၂) အေျပာင္းအလဲရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးကို မသိနားမလည္ျခင္း
(၃) ရႈပ္ေထြးတဲ့အတြက္ ဘာမွနားလည္ေအာင္ မႀကိဳးစားေတာ့ဘဲ ေနၿမဲေနျခင္း
(၄) အားလံုးက သူမ်ားေျပာင္းမွ လိုက္ေျပာင္းမယ္ ဆိုၿပီး ဘယ္သူမွ စမေျပာင္းတဲ့အခါ ရပ္တန္႕ေနျခင္း
ဒီေနရာမွာ ျပႆနာပိုင္းကို အရင္ဆံုး ေျပာျပလိုပါတယ္။
(၁) အေျပာင္းအလဲရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာမ်ား ရွိေနျခင္း
သံုးစြဲသူဘက္က ေျပာရရင္ ယူနီကုတ္ကို ေျပာင္းသံုးတဲ့အခါ ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ျပႆနာေတြ ရွိလာႏိုင္ပါတယ္။
(က) စာရိုက္ရန္ လက္ကြက္ေျပာင္းရျခင္း
ပန္ဒိုရာအတြက္ေတာ့ ပထမဆံုး ျမန္မာစာကို စရိုက္ၾကည့္ခဲ့တာက ျမန္မာစာလက္ႏွိပ္စက္မွာပါ။ ကြန္ျပဴတာသံုးစြဲလာတဲ့အခါ Doc မွာ ေရးခဲ့တဲ့ ျမန္မာစာစနစ္ကို မမီခဲ့ပါဘူး။ ၁၉၉၈ ေလာက္မွာ ၀င္းေဖာင့္ေတြကို စရိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၄ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ေတြမွာ အင္တာနက္ထဲက ဖိုရမ္ေတြကို ဖတ္ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ပလန္းနက္ကတဆင့္ ေဇာ္ဂ်ီကို ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ဖိုရမ္တခ်ိဳ႕မွာ A type တို႕ win innwa တို႕နဲ႕ ဆက္သံုးေနပါေသးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ဂ်ီေတာ့ခ္လည္း မသံုးၾကေသးေတာ့ တမဟုတ္ခ်င္း ဆက္သြယ္တဲ့ေနရာမွာလည္း yahoo messenger နဲ႕ အဓိက chatting လုပ္ၾကၿပီး အဲဒီမွာလည္း ၀င္း နဲ႕ပဲ ရိုက္ခဲ့တာပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေရးျဖစ္ၿပီး ေဇာ္ဂ်ီကီးဘုတ္ကိုပဲ အဓိကေျပာင္းသံုးလိုက္တဲ့အခါ ရပင့္ ရယစ္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားေနတာကိုေတာင္ စစခ်င္း သတိမထားမိခဲ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေဇာ္ဂ်ီနဲ႕ က်င့္သားရသြားပါတယ္။ ေဇာ္ဂ်ီေက်းဇူးနဲ႕ အြန္လိုင္းမွာ ျမန္မာစာ ေရးသားဖတ္ရႈျခင္းဟာလည္း ပိုၿပီး ထြန္းကားလာခဲ့ပါတယ္။
အခုေတာ့ တည္ၿငိမ္လာၿပီလို႕ ဆိုတဲ့ ယူနီကုတ္စနစ္ထဲကို ၀င္သံုးစြဲၾကမယ္ဆိုရင္ လက္ကြက္ အေျပာင္းအလဲအတြက္ ျပန္ေလ့က်င့္ဖို႕ လိုလာမယ္လို႕ သိထားပါတယ္။ ပန္ဒိုရာ တစ္ေယာက္တည္း အေနနဲ႕ကေတာ့ အဲဒီလို ျပန္ေလ့က်င့္ရမွာကို ျပႆနာလို႕ မျမင္မိပါဘူး။ စံႏႈန္းကိုက္ညီတဲ့ စနစ္တစ္ခု ထြန္းကားလာေရးအတြက္ဆိုရင္ အဲဒီေလာက္ ဒုကၡကို ခံႏုိင္ပါတယ္။ ၀င္း ကေန ေဇာ္ဂ်ီေျပာင္းခဲ့သလိုဘဲ မၾကာခင္ ေနသားက်သြားလိမ့္မယ္လို႕ ယူဆပါတယ္။ ယူနီကုတ္မွာ အလိုအေလ်ာက္ ျပင္ဆင္ ေပးတာေတြလည္း ရွိလာမယ့္အတြက္ စာလံုးေပါင္းမွာ ပိုစိတ္ခ်ရၿပီး ပိုလြယ္ကူတယ္လို႕လည္း ေျပာေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း တခ်ိဳ႕လူေတြအတြက္ကေတာ့ ဒီ အေျပာင္းအလဲဟာ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနႏိုင္ပါေသးတယ္။
(ခ) သူမ်ားစာေတြကို ကိုယ္က မျမင္ရျခင္း
ဒါကေတာ့ ပိုႀကီးတဲ့ ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။ ယူနီကုတ္ကို ကြန္ျပဴတာထဲမွာ တပ္ဆင္လိုက္တဲ့အခါ တြင္က်ယ္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ေဇာ္ဂ်ီနဲ႕ ေရးထားတဲ့ ေဖာင့္ေတြကို အလြယ္တကူ ျမင္ရေသးရဲ႕လားဆိုတာကို သိခ်င္ပါတယ္။ လတ္တေလာေတာ့ ကြန္ျပဴတာထဲမွာ ေဇာ္ဂ်ီလက္ကြက္၊ ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္နဲ႕ ၀င္းေဖာင့္တခ်ိဳ႕ အျပင္ လြန္ခဲ့တဲ့ လေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက တပ္ထားခဲ့တဲ့ ျမန္မာသရီးေဖာင့္လည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယူနီကုတ္ေျပာင္းထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြက ပို႕စ္ေတြကို ဖတ္လို႕ရေနပါတယ္။ ပန္ဒိုရာအေနနဲ႕ေတာ့ ကိုယ္တကယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာဆိုရင္ ကိုယ့္မွာမရွိတဲ့ ၀င္းေဖာင့္နဲ႕ျဖစ္ေနပါေစ converter ထဲကို ေကာ္ပီေပ့စ္လုပ္ၿပီး ဖတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အလုပ္ထဲမွာ လမ္းသြားရင္းလာရင္းမွာ ကိုးကားစရာ ဖတ္စရာ လိုအပ္လာရင္ေတာ့ အခ်ိန္အခက္အခဲ ရွိလာပါတယ္။
မွတ္ခ်က္ေတြမွာေတာ့ ယူနီကုတ္ဘေလာ့ေတြမွာ ေဇာ္ဂ်ီနဲ႕ မွတ္ခ်က္ေရးထားရင္ မျမင္ရျပန္ရပါဘူး။ ျမင္ခ်င္ရင္ တခ်ိဳ႕ဘေလာ့ဂ္ေတြက ေဇာ္ဂ်ီ သို႕မဟုတ္ ယူနီကုတ္ လို႕ ေရြးစရာေပးထားတာကို ေျပာင္းေရြးလိုက္မွ ျမင္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မတူတဲ့ေဖာင့္နဲ႕ေရးထားတဲ့ မွတ္ခ်က္အားလံုးဖတ္ခ်င္တဲ့အခါ ယူနီကုတ္တစ္လွည့္ ေဇာ္ဂ်ီတစ္လွည့္ ေျပာင္းဖတ္ရပါတယ္။ sidebar လည္း အဲဒီအတုိင္းပါပဲ။
Facebook ထဲမွာေတာ့ ယူနီကုတ္နဲ႕ေရးထားတာကို မျမင္ရပါဘူး။ ယူနီကုတ္ေျပာင္းထားသူေတြကေရာ ေဇာ္ဂ်ီေရာ ယူနီကုတ္ကိုပါ တၿပိဳင္နက္ ျမင္ရမျမင္ရ သိခ်င္ပါတယ္။ ယူနီကုတ္တပ္ဆင္ၿပီးတဲ့အခါ browser ထဲမွာ zawgyi one ကို default အေနနဲ႕ ျပန္ေျပာင္းလိုက္ရင္ ယူနီကုတ္ေရာ ေဇာ္ဂ်ီကိုပါ ျမင္ရတယ္လို႕ ေျပာထားတာေတြကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။
မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစကာမူ ပန္ဒိုရာ တစ္ေယာက္တည္းအေနနဲ႕ကေတာ့ ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့စာရွိလာရင္ converter နဲ႕ေတာင္ ေျပာင္းဖတ္ေလ့ရွိတဲ့အတြက္ အနည္းငယ္ အဆင္ေျပေနႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီလို အထစ္အေငါ့ျဖစ္လာရင္ စာတိုင္းကိုေတာ့ အလြယ္တကူ လိုက္ဖတ္ျဖစ္ဖို႕ အခ်ိန္ကန္႕သတ္သြားပါလိမ့္မယ္။
(ဂ) ကိုယ့္စာကို သူမ်ားက မျမင္ရျခင္း
ဒါကေတာ့ အင္တာနက္ထဲမွာ စာေရးၿပီး သူမ်ားကို ေ၀မွ်ဖတ္ခ်င္သူေတြအတြက္ အႀကီးမားဆံုးေသာ ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။ စာဖတ္သူအမ်ားစုဟာ ဒုကၡရွာၿပီး ဟိုဟာတပ္ ဒီဟာေျပာင္း လုပ္စရာမလိုပဲ စာေတြကို လွလွပပနဲ႕ ျမန္ျမန္ လြယ္လြယ္ ဖတ္ခ်င္ၾကတာ သဘာ၀ပါ။ တခါတေလက်ေတာ့လည္း ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္တဲ့ အမ်ားသံုးစက္ျဖစ္ေစ အလုပ္ထဲက စက္ျဖစ္ေစ သံုးစြဲရတဲ့အခါ ေဖာင့္ေတြကို တပ္ဆင္ခ်င္ရင္ေတာင္မွ တပ္ဖို႕ အဆင္မေျပ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဇာ္ဂ်ီဘေလာ့ဂ္ေတြေပၚလာတဲ့အခါ EOT လုပ္ၿပီး ဖတ္သူေတြအတြက္ အဆင္ေျပႏုိင္သမွ် ေျပေအာင္ ႀကံစည္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဖတ္သူေတြက ျမင္ရမျမင္ရ ဆိုတာကို ေျပာတဲ့ေနရာမွာ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာတင္ မကပါဘူး။ ဘေလာ့ဂ္မွာ ဆိုရင္လည္း blogger နဲ႕ wordpress မွာ မတူညီတာေတြ ရွိပါဦးမယ္။ ပန္ဒိုရာအေနနဲ႕ကေတာ့ google reader မွာ subscribe လုပ္ထားသူေတြဟာ ေန႕စဥ္လာဖတ္သူေတြထက္ အဆမ်ားစြာ ပိုတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ reader မွာ ျမင္ရပါ့မလား ဆိုတာကိုလည္း စဥ္းစားရပါတယ္။ အဲဒီ့အျပင္ browser မွာဆိုရင္လည္း Firefox တင္မက IE မွာေရာ ျမင္ရပါ့မလား ဆိုတာကိုလည္း စဥ္းစားရပါတယ္။ search engine ေတြထဲမွာ ရွာတဲ့အခါ ဘယ္လိုေပၚေနမလဲ ဆိုတာကိုလည္း စဥ္းစားရပါတယ္။
တေန႕တျခား တိုးပြားေနတဲ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေတြ ၀က္ဘ္ဆိုက္ေတြ ေဖ့ဘြတ္ခ္ပို႕စ္ေတြထဲမွာ ေရြးခ်ယ္စရာေတြ ပိုမ်ားလာတဲ့အခါ စာဖတ္သူရဲ႕ တက္ႏႈန္းက်ႏႈန္း အရွိန္ကလည္း ပိုျမန္လာပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္နဲ႕ နည္းနည္းေလးကင္းကြာလိုက္ရင္၊ ပို႕စ္တင္တာ က်ဲသြားရင္ ဖတ္သူေတြက ခ်က္ခ်င္းကို က်သြားတတ္ပါတယ္။ တျခားဘေလာ့ဂ္ကို လိုက္လည္ႏႈတ္ဆက္ အျပန္အလွန္လည္ပတ္ဖတ္ရႈတာေတြ နည္းသြားတိုင္းလည္း ခ်က္ခ်င္းက်သြားပါတယ္။ အဲဒီလိုေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဖာင့္မျမင္ရတဲ့ အခက္အခဲကလည္း ရွိလာရင္ စာဖတ္သူက ဒုကၡရွာမေနေတာ့ပဲ ဆက္မဖတ္မယ့္ ျဖစ္ႏုိင္ေျခက မ်ားေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အင္တာနက္ထဲမွာ စာေရးသားသူေတြအေနနဲ႕ စာဖတ္သူေတြအတြက္ အေျပာင္းအလဲရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲေတြကို ပူပန္ေနတာဟာ မလြန္ပါဘူး။
ယူနီကုတ္ေဖာင့္ကို တပ္ဆင္မထားတဲ့စက္ကေန ယူနီကုတ္နဲ႕ေရးထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ကို ဖတ္ႏုိင္သလား ဆိုတာကို စမ္းသပ္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ေဇာ္ဂ်ီေရာ ျမန္မာသရီးေဖာင့္ကိုပါ တပ္ဆင္ထားတဲ့ စက္ရယ္၊ ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္တစ္မ်ိဳးတည္းကိုသာ တပ္ဆင္ထားတဲ့ စက္ရယ္ ႏွစ္လံုးနဲ႕ ယွဥ္စမ္းၾကည့္ထားပါတယ္။
မင္းယြန္းသစ္ ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ကေတာ့ ယူနီကုတ္ေျပာင္းထားေပမယ့္ ဖတ္တဲ့စက္ရဲ႕ browser က default ေဖာင့္ကို စစ္ေဆးၿပီး အလိုအေလ်ာက္ ေျပာင္းေပးႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးထားပါတယ္။ ဖတ္သူအေနနဲ႕ default ေဖာင့္က ေဇာ္ဂ်ီျဖစ္ေနရင္ ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္အေနနဲ႕ ျမင္ရပါတယ္။
ဒါကေတာ့ မင္းယြန္းသစ္ဘေလာ့ဂ္ကို ျမန္မာသရီး တပ္ထားတဲ့ စက္ကေန တိုက္ရုိက္ျမင္ရပံုပါ။
မင္းယြန္းသစ္ ဘေလာ့ဂ္ကို ယူနီကုတ္ေဖာင့္တစ္ခုမွ မရွိတဲ့ စက္ကေန တိုက္ရုိက္ျမင္ရပံုပါ။
ဒါကေတာ့ Google Reader ထဲမွာ မင္းယြန္းသစ္ဘေလာ့ဂ္ကို ျမန္မာသရီး တပ္ထားတဲ့ စက္ကေနျမင္ရပံုပါ။
Google Reader ထဲမွာ မင္းယြန္းသစ္ ဘေလာ့ဂ္ကို ယူနီကုတ္ေဖာင့္တစ္ခုမွ မရွိတဲ့ စက္ကေန ျမင္ရပံုပါ။
MrDBA ကေတာ့ wordpress blog ျဖစ္ပါတယ္။ wordpress ဘေလာ့ဂ္ေတြအတြက္ ယူနီကုတ္ေဖာင့္ တပ္မထားသူေတြကို ျမင္ရေအာင္ mmunicode-embed ဆိုတာကို သံုးထားပါတယ္။ ဖတ္သူအေနနဲ႕ ယူနီကုတ္ေဖာင့္ေနနဲ႕ ျမင္ရပါတယ္။
ဒါကေတာ့ MrDBA ဘေလာ့ဂ္ကို ျမန္မာသရီး တပ္ထားတဲ့ စက္ကေန တိုက္ရုိက္ျမင္ရပံုပါ။
MrDBA ဘေလာ့ဂ္ကို ယူနီကုတ္ေဖာင့္တစ္ခုမွ မရွိတဲ့ စက္ကေန တိုက္ရုိက္ျမင္ရပံုပါ။
ဒါကေတာ့ Google Reader ထဲမွာ MrDBA ဘေလာ့ဂ္ကို ျမန္မာသရီး တပ္ထားတဲ့ စက္ကေနျမင္ရပံုပါ။
Google Reader ထဲမွာ MrDBA ဘေလာ့ဂ္ကို ယူနီကုတ္ေဖာင့္တစ္ခုမွ မရွိတဲ့ စက္ကေန ျမင္ရပံုပါ။
ျမန္မာက်ဴတိုရီယယ္လ္စ္ဘေလာ့ဂ္ ကိုလည္း MrDBA ရဲ႕ အေနအထားအတိုင္းျမင္ရပါတယ္။ ပို႕စ္ရွည္ေနလို႕ screenshot ေတြကို မတင္ေတာ့ပါဘူး။
ဒီ့ထက္ဆက္ၿပီး IE၊ Google Chrome စတဲ့ တျခား browser ေတြမွာ ျမင္ရမျမင္ရ၊ default လုပ္ထားတဲ့ ေဖာင့္ကို ဘယ္လိုျပင္ဖို႕ လိုအပ္သလဲ ဆိုတာေတြကို စမ္းခ်င္ပါေသးတယ္။
(ဃ) ဆက္သြယ္ေရးအတြက္ အခက္အခဲရွိမရွိ
ျမန္မာအမ်ားစု သံုးစြဲၾကတာက Gmail နဲ႕ G talk ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က အင္တာနက္ထဲမွာ စာေရးစာဖတ္ သိပ္မလုပ္ျဖစ္ေပမယ့္ ျပည္တြင္းျပည္ပ ဆက္သြယ္ဖို႕အတြက္ ျမန္မာစာေဖာင့္ေတြကို သံုးၾကရပါတယ္။ ယူနီကုတ္စနစ္ကို တပ္ဆင္ၿပီးတဲ့အခါ ေဇာ္ဂ်ီနဲ႕ပို႕လိုက္တဲ့ ေမးလ္တို႕ chatting တို႕ကို အလြယ္တကူ ျမင္ႏုိင္မျမင္ႏုိင္၊ Status ေတြကိုလည္း ဖတ္လို႕ရမရ၊ ေဇာ္ဂ်ီနဲ႕ ယူနီကုတ္ အျပင္အလွန္ေျပာဖို႕ အဆင္ေျပမေျပ သိခ်င္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အျခား email ေတြနဲ႕ messenger ေတြမွာလည္း ဘယ္လို ေျပာင္းလဲမႈေတြ ရွိမလဲဆိုတာကို သိခ်င္ပါတယ္။ facebook ကိုလည္းဆက္သြယ္ေရးအတြက္ သံုးစြဲၾကတဲ့အတြက္ အဲဒီအတြက္ကိုလည္း သိခ်င္ပါတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ အေသးစိတ္ မဖတ္ရ မစမ္းရေသးလို႕ ေမးျမန္းဖို႕ပဲ တတ္ႏုိင္ပါတယ္။
(၂) အေျပာင္းအလဲရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးကို မသိနားမလည္ျခင္း
အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ (က) ကေန (ဃ) ကေတာ့ လတ္တေလာစဥ္းစားမိသေလာက္ အေျပာင္းအလဲရဲ႕ ျပႆနာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အေျပာင္းအလဲကို တိုက္တြန္းတဲ့အခါ ျပႆနာေတြ မရွိခဲ့ရင္ေတာင္မွ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို မသိနားမလည္လို႕လည္း ျငင္းဆန္ၾကတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒါကိုေတာ့ ယူနီကုတ္တိုးတက္ေရး လုပ္ေဆာင္ေနသူေတြက အသိပညာေတြကို ဒီ့ထက္ပိုၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းနဲ႕ က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ ျဖန္႕ေ၀ေပးဖို႕ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။
ျမန္မာစာေရးသားနည္းဟာ သူ႕စည္းစနစ္ေတြနဲ႕သူ ရွိေနၿပီး အဲဒီစည္းစနစ္ေတြကို ကြန္ျပဴတာဘာသာစကားနဲ႕ ျပန္ပံုေဖာ္ရတဲ့အခါ အလြန္ခက္ခဲပါတယ္။ လတ္တေလာ ေဇာ္ဂ်ီက မတတ္ႏိုင္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့ အကၡရာစီစဥ္တဲ့အခါ ဗ်ည္းနဲ႕သရ ခြဲျခားၿပီး မမွတ္ႏိုင္တာပါပဲ။ ဥပမာ သေ၀ထိုးေတြ ပါလာတဲ့အခါ ကႀကီး ခေခြးနဲ႕ မစီစဥ္ေတာ့ပဲ သေ၀ထိုးေတြခ်ည္း တန္းစီေပးပါတယ္။ စာရိုက္တဲ့အခါမွာလည္း ဥပမာ ရရစ္ခ်င္း အတူတူေတာင္မွ ကႀကီးအတြက္တစ္မ်ိဳး ခေခြးအတြက္တစ္မ်ိဳး သီးျခားစီ မွတ္ေနရပါတယ္။ ယူနီကုတ္မွာေတာ့ အဲဒီ ျပႆနာေတြ ေျပလည္သြားေတာ့မွာပါ။ ဘာေၾကာင့္ ယူနီကုတ္ျဖစ္သင့္သလဲဆိုတာကို ပိုၿပီး သိခ်င္ရင္ေတာ့ ေအာက္က ပို႕စ္ေတြကို သြားဖတ္ၾကဖို႕ ညႊန္းခ်င္ပါတယ္။
http://www.myanmartutorials.com/articles/me-and-unicode/
http://www.myanmartutorials.com/articles/my-unicode-route/
http://www.myanmartutorials.com/articles/my-unicode-route-2/
http://minnyoonthit.net/?p=3727#more-3727
ေနာက္ထပ္လည္း ရွင္းျပထားတာေတြ ရွိၾကဦးမွာပါ။ အျပဳသေဘာေဆာင္ၿပီး တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး လက္ဆင့္ကမ္းၾကဖို႕ လိုအပ္ပါမယ္။ (အဲဒီေနရာမွာလည္း ဖတ္ျဖစ္ဖို႕က လိုရင္းမို႕ ေဇာ္ဂ်ီနဲ႕ပဲျဖစ္ေစ ဖတ္ဖို႕လြယ္ေအာင္ ကမ္းၾကဖို႕လိုပါမယ္။ ေတာ္ၾကာ ေသာ့ခတ္ထားတဲ့ ေသတၱာထဲက ေသာ့ လို ျဖစ္ေနပါဦးမယ္။)
(၃) ရႈပ္ေထြးတဲ့အတြက္ ဘာမွနားလည္ေအာင္ မႀကိဳးစားေတာ့ဘဲ ေနၿမဲေနျခင္း
ဒါကေတာ့ လူေတြရဲ႕ သေဘာထားနဲ႕ ဆိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလို လူေတြ မ်ားေနရင္လည္း အေျပာင္းအလဲက မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ေစာေစာကေျပာသလိုပါပဲ။ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ စနစ္ျဖစ္မလာေသးခင္ အကူးအေျပာင္းကာလမွာ ျပႆနာေတြ ရွိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ေျပာင္းရမွာလဲ ဘယ္လို ေျပာင္းရသလဲ ဆိုတာေတြမွာလည္း ဘာသာစကားဘက္ကေရာ နည္းပညာဘက္ကပါ ရႈပ္ေထြးမႈေတြ သိပ္မ်ားပါတယ္။ ေငြေၾကးအကုန္အက်မပါတဲ့ ကိစၥျဖစ္ေပမယ့္ ရွင္းျပသူေတြက ပိုၿပီး စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ ရွင္းျပၿပီး သံုးစြဲသူေတြရဲ႕ အခက္အခဲကို ထည့္တြက္ေပးဖို႕လိုသလို၊ သံုးစြဲသူေတြဘက္ကလည္း ျမန္မာစာစနစ္တစ္ခုအတြက္ ကိုယ့္တာ၀န္ ကုိယ္ေက်ေအာင္ သိနားလည္ဖို႕ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားၾကရင္ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီအတိုင္း ေနေနရင္ေတာ့ မေရြ႕ေတာ့ပါဘူး။ ဒီေနရာမွာလည္း ဖ်န္ေျဖေစ့စပ္တဲ့အေနနဲ႕ ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာပိုင္ခြင့္လည္း ရွိမယ္မထင္ပါဘူး။ ျမန္မာစာသံုးစြဲသူ အားလံုးနဲ႕ သက္ဆုိင္တယ္လို႕ ယံုၾကည္မိတဲ့ သေဘာထားကို တင္ျပရုံပါ။ း)
(၄) အားလံုးက သူမ်ားေျပာင္းမွ လိုက္ေျပာင္းမယ္ ဆိုၿပီး ဘယ္သူမွ စမေျပာင္းတဲ့အခါ ရပ္တန္႕ေနျခင္း
ဒီအေၾကာင္းကလည္း လူေတြရဲ႕ ျဖစ္တတ္တဲ့ သဘာ၀ပါပဲ။ ေျပာင္းဖို႕ တကယ္လိုၿပီ ျပႆနာေတြကိုလည္း ေျဖရွင္းႏိုင္ၿပီ ဆိုရင္ကေတာ့ လိုက္ေျပာင္းၾကမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူအမ်ားပါ၀င္လာမွ အဆင္ေျပမယ့္ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးမွာေတာ့ အားလံုးက ထိုင္ေစာင့္ေနၾကလို႕ မျဖစ္ပါဘူး။ လူဖတ္မ်ားတဲ့ ၀က္ဘ္ဆိုက္ေတြ ဘေလာ့ဂ္ေတြ (ဥပမာ Eleven Media Group ၊ ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘေလာ့ဂ္) ေတြကို အရင္ဆံုး စည္းရုံးႏိုင္ရင္ေတာ့ ပိုျမန္လာမလားလို႕ ထင္မိပါတယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း ေဇာ္ဂ်ီကေန အကူးအေျပာင္းအတြက္ ေစာေစာက ေျပာထားခဲ့တဲ့ ျပႆနာေတြကို ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္မွသာလွ်င္ ေရြ႕လာႏုိင္စရာ အေၾကာင္းက ပိုရွိပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္လည္း အဲဒီျပႆနာေတြေၾကာင့္ ထုိင္ေစာင့္ေနတဲ့အထဲမွာပဲ ပါရမလိုျဖစ္ေနပါတယ္။း)
ယူနီကုတ္သင့္ မကုတ္သင့္
ျမန္မာျပည္မွာ ေကာ္နက္ရွင္ကေႏွး၊ ဟိုေက်ာ္ဒီခြ လုပ္ရတဲ့အထဲ ဒီလိုအဆင့္အထိေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးပန္းခဲ့ၾကတဲ့ ပညာရွင္အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စား ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေတြသံုးၿပီး ကိုယ္ေရာအမ်ားပါ အဆင္ေျပႏုိင္ေစမယ့္ အေျဖေတြကို အက်ိဳးအျမတ္မေမွ်ာ္ကိုးပဲ ေဘးကေန ရွာႀကံေပးေနၾကတဲ့ နည္းပညာသမားေတြကိုလည္း ပိုၿပီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေလး ျပန္ေျပာရင္း ကိုအန္ဒီ ေမးတာကိုလည္း ေျဖရရင္ေတာ့ -
Blogspot ကို ဖတ္မရသူမ်ားအတြက္ ပန္ဒိုရာဘေလာ့ဂ္အတြက္ “.com” ဒိုမိန္း၀ယ္ဖို႕လည္း စီစဥ္ေနပါတယ္။ ေဖာင့္ျပႆနာေၾကာင့္ ခဏေစာင့္ေနေသးတာပါ။
အြန္လိုင္းမွာ ျမန္မာစာေရးသားဖတ္ရႈျခင္းနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ အားလံုးအတြက္အဆင္ေျပေစမယ့္ နည္းစနစ္မွန္မ်ား အျမန္ဆံုး ထြန္းကားပါေစ။
ပန္ဒိုရာ
(ေနာက္ဆက္တြဲ။ ။ ယူနီကုတ္ ဆိုတဲ့ စာလံုးေပါင္းကိုလည္း ကုဒ္လား ကုတ္လား၊ တည္ေထာင္သူအမ်ား သတ္မွတ္ထားတာရွိရင္ လိုက္သံုးစြဲပါမယ္။:))
Saturday, January 8, 2011
အခ်စ္နဲ႕ ခပ္ကင္းကင္း ေနလိုပါေသာ္လည္း
မဂၤလာႏွစ္သစ္ပါ။
ႏွစ္သစ္မွာ လွ်ပ္စာအုပ္အသစ္တစ္အုပ္ကို မိတ္ဆက္လိုက္ပါဦးမယ္။ ဟန္သစ္ၿငိမ္ နဲ႕ ခုိင္စုိးလင္းတို႕ စီစဥ္တဲ့ “အခ်စ္နဲ႕မကင္းၾကသူမ်ား (Those in love)” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ဒီေနရာမွာ ေဒါင္းလုဒ္ ယူႏုိင္ပါတယ္။
http://www.mediafire.com/file/vjv74729gzs4v09/Those%20In%20Love.pdf
ေက်ာ္ညိဳေသြး ၊ ခိုင္စိုးလင္း ၊ ညီလင္းဆက္ ၊ ညိဳမင္းခ ၊ တူးတူးသာ ၊ ေတဇာ (လေရာင္လမ္း)၊ နန္းညီ ၊ ပန္ဒိုရာ ၊ ပန္းပံုျပင္ ၊ မိုးလိႈင္ည ၊ မယ္ကိုး ၊ ဟန္သစ္ၿငိမ္ ၊ ဟယ္ရီ ၊ ၾသၿမိဳင္ တို႕ရဲ႕ လက္ရာေတြကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ပန္ဒိုရာရဲ႕ ကဗ်ာအေဟာင္းေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့" စကၠဴပုတီး" ဆိုတဲ့ ကဗ်ာရယ္ "အခ်စ္ဖြဲ႕" လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ စာအသစ္တစ္ပုဒ္ရယ္ကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အခ်ိန္ေပးၿပီး စီစဥ္သူေတြကို ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။ ေဒါင္းမလုဒ္ႏိုင္သူမ်ားအတြက္ ပန္ဒိုရာရဲ႕ စာအသစ္ကို ဒီမွာ ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အခ်ိန္မရလို႕ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲ ဆြဲျဖစ္ၿပီး စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးမွာ မသံုးျဖစ္ေတာ့တဲ့ ပံုေလးတစ္ပံုကိုလည္း illustration အျဖစ္ အမွတ္တရ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
အခ်စ္ဖြဲ႕
ေဆးေရာင္စံုေတြ ရွင္းလင္းေနတဲ့ အေဝးေျပး လမ္းမႀကီးေဘးက ၾကယ္ျဖဴရိပ္ဆိုတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးမွာ အခုဆိုရင္ လက္ဖက္ရည္ႏွစ္ခြက္က ေစာင့္ေနေတာ့မယ္။ ျပန္လွည့္ၾကည့္ခ်င္သူေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္မေနတဲ့လမ္းဟာ သူ႔ဘာသာ စီးဆင္းေနတုန္းပဲ။ စိတ္ကူးေတြကေတာ့ အနည္က်လာခဲ့တယ္။ ေပ်ာင္းႏြဲ႕ႏြဲ႕ ဖူးပြင့္ခဲ့တဲ့ ေႏြဦးေတြကေတာ့ အခုဆိုရင္ ညိဳးႏြမ္းေျခာက္ေသြ႕ၿပီေပါ့။ ေဆာင္းဦးရဲ႕ အလင္းေရာင္မပြင့္ခင္ မနက္ေစာေစာ ထလံႈတဲ့ မီးပံုေလးဟာ မခ်ဳပ္ၿငိမ္းခင္မွာ တဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္ရင္း ေတာက္ပေလာင္ကၽြမ္းခဲ့တယ္။ လြင့္စင္ေပါက္ကြဲခဲ့တဲ့ မီးမႈန္မီးမႊားေလးေတြဟာ ေကာင္းကင္က ၾကယ္ေတြနဲ႔ မတူဘူးလား။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘဝကို ဒရာမာမဆန္ခ်င္သူပါ။ ဒီလိုပါပဲကြယ္၊ မၾကာခင္မွာ အားလုံးျဖတ္သန္း ၿပီးဆုံးသြားရမွာပါပဲ။ ႏွင္းရည္ေတြသီးေနတဲ့ မနက္ခင္းေလးက ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေလခၽြန္ေနတဲ့အခုိက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေဘးက အပင္အိုႀကီးမွာ သစ္ရြက္စိမ္းေတြက တျဖတ္ျဖတ္ လႈပ္ေနဦးမွာ။ မုန္႔ဟင္းခါးတစ္ပြဲ လက္ဖက္ရည္ပံုမွန္တစ္ခြက္စီ ခ်မယ္။ စီးကရက္ေတြ မေသာက္ေၾကး။ ေျမာက္ျပန္ေလက ေဝ့လာေတာ့ အေႏြးထည္အက်ႌကို ရင္ဘတ္အထိ ဆြဲေစ့လိုက္ၾကမယ္။ ဒီလိုပဲ ယံုၾကည္မႈဆိုတာေတြဟာ တခါတခါ ရင္ထဲစိမ့္ေအာင္ ေအးျမသြားတတ္တာမ်ိဳး။ စကားလံုးေတြ မျဖစ္မေန မလိုအပ္တဲ့ ဆက္ဆံေရးေတြမွာ အရာရာဟာ ေပ်ာ္ဝင္ေနႏိုင္တာပဲ။ အဲဒီလို ေန႔ေတြကို ျဖတ္သန္းခ်ိန္မွာ လမ္းမဟာ ေနေရာင္ေတြဟပ္ၿပီး လွ်ပ္လွ်ပ္ေတာက္ေနမယ္။ ကားႀကီးေတြ ျဖတ္သြားတုိင္း ဖုန္ေတြက အလံုးအရင္းနဲ႔ ဆုိင္ထဲကို ဝင္လာမယ္။ အခ်ိန္ရရင္ေတာ့ ဟိုးမွာ လွမ္းျမင္ရတဲ့ ရြာတန္းရွည္ကေလးကို သြားၿပီး ဗူးစင္ေအာက္က ပက္လက္ကုလားထုိင္ေလးေတြေပၚ တေရးတေမာ အိပ္ၾကတာေပါ့။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အခါ ရြာရဲ႕အသံေတြက နားထဲမွာ ေဝးေဝးၿပီး ေနာက္ဆံုး ေပ်ာက္က်န္ခဲ့မယ္။ လွည္းဘီးပြတ္သံ၊ ႏြားကိုေငါက္သံ၊ ေခြးေဟာင္သံ၊ ကေလးငိုသံ စက္ဘီးေတြ ဆိုက္ကားေတြ တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ စီးသြားသံ။ လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ကားေတြက ေတာ့ တစ္စီးၿပီးတစ္စီး ျဖတ္သန္းေနၾကဦးမွာပဲ။ ခဏၾကာေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္။ ငွက္ေတြ အိပ္တန္းတက္ေတာ့မယ္။ တေမွ်ာ္တေခၚလမ္းမႀကီးထဲကို ဆည္းဆာဟာ တစ္လွမ္းခ်င္း ျဖန္႔ခင္းလာမယ္။ မၾကာခင္ တဖြဲဖြဲ ႏုိးထလာေတာ့မယ့္ ၾကယ္ေတြကို ဆက္ေငးၾကရင္ ေကာင္းမလားဟင္။ ညရဲ႕စိမ့္ဝင္မႈမွာ လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြလည္း ျပန္ေအးစက္သြားဦးမယ္။ ဒီလိုပါပဲ ေန႔ေတြေန႔ေတြ.. မရပ္မနားေျပးလႊားရင္း ျပတ္ေတာက္မာဆတ္ အဆံုးသတ္သြားဦးမွာေပါ့။
ပန္ဒိုရာ
.jpg)
Posts
