အသစ္မေရးအားေတာ႕လည္း -ရတနာ- ကပဲ သြားသြား တူးဆြေနရတယ္။ ဒါက ပံုစံတစ္မ်ိဳး။ ေပါ႕ေပါ႕ပါးပါးေပါ႕။ လူႀကီးေတြေတာ႕ ႀကိဳက္မယ္မထင္ဘူး။ (ဒီလိုေျပာလို႕ ပန္ဒိုရာက ဘယ္ေလာက္ ငယ္လို႕လဲ ဆိုေတာ႕.. အင္း ကိုယ္လည္း လူႀကီးပါပဲေလ။)
“သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္”
တရံေရာအခါေက်ာင္းေတာ္မွာ
ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ ရွိခဲ႕တာ
တစ္ေယာက္ကေတာ႕ေက်ာင္းစာ အေသၾကိဳးစား
တစ္ေယာက္က လွခ်င္ပခ်င္စိတ္ကမ်ား
ေနာက္တစ္ေယာက္က စားမယ္ေသာက္မယ္ခ်က္ၿပဳတ္စား
ဟိုစပ္ဒီစပ္္ ကဗ်ာရူးကေတာ႕ငါမဟုတ္လား
အတူ ေန အတူ စား အတူ သြား
ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႕ၾကကာလမ်ား
လာၾကသြားၾက ဒီလိုဘ၀မွာ
ထာ၀ရတရား ဘာမွမတားႏိုင္
ကာလမ်ားေတာင္ၾကာခဲ႕ပါလား။
ေပ်ာ္ရာမွာမွာမေန ေတာ္ရာရွာေဖြ
ေလ်ာ္မွာပါေလလို႕ဆုံးၿဖတ္ကာ မင္းတို႕ထြက္လို႕သြား
တစ္ေယာက္ ၿပီး တစ္ေယာက္
ေၿခရာေတြေပ်ာက္
ေတာက္ေလ်ာက္ေ၀းကြာ ႏိုင္ငံေတြပါ ၿခား
ရက္ရွည္ရွည္တိုင္း
မ်က္ရည္ေတြ၀ိုင္းတာ သက္ေသတံတုိင္းပါ
မွန္းဆႏိႈင္းကာ အခု ဘ၀
ၿပန္မရေတာ႕တဲ႕ အတိတ္ကေၿခရာမ်ား
တို႕ေတြဆံုႏိုင္ဦးေတာ႕မလား။
တခါ တခါ ငါၿပန္စဥ္းစား
ေသာကေတြကင္းကြာ ေလာဘေတြရွင္းစြာ
မင္းေပ်ာ္ခဲ႕တာအိပ္မက္လား လို႕
အခ်ိန္စက္မ်ား မွိန္ပ်က္သြား
မိုးစက္ေတြၾကား ၿပိဳးၿပက္မ်က္ရည္မ်ား
ငါးႏွစ္ၾကာရင္ၿပန္လာမယ္လို႕ ေၿပာခဲ႕ၾကတဲ႕စကား
ငါ႕မွာေတာ႕ရုန္းမထြက္ႏိုင္တစ္ေယာက္ထဲ
လမ္းဆိုးၾကီးထဲမွာေလွ်ာက္ေနဆဲ
အၿမဲသတိရမယ္ေၿပာခဲ႕ၾကတာ
ငါယံုလိုက္ပါမယ္သူငယ္ခ်င္းတို႕ရာ။ ။
ပန္ဒိုရာ
၅၊၁၊၂၀၀၆
Thursday, May 10, 2007
“သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္”
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.jpg)
Posts
2 comments:
So touching!!!
I like it sis!! You sure rocks!!
See! only youngsters like it. ha ha ha..
Post a Comment