ကၽြန္ေတာ္မပိုင္တဲ႕ အဲဒီအကၤ်ီ

(ကိုယ္ေရးခ်င္တဲ႕ ပံုစံေလးေတြလည္း နည္းနည္း ေရးပါရေစေနာ္.. ေမတၱာေတာ႕ မပို႕ၾကပါနဲ႕..လို႕.. ဟဲဟဲ.. )

ကၽြန္ေတာ္မပိုင္တဲ႕ အဲဒီအကၤ်ီ

အကၤ်ီ တစ္ထည္တည္းပါပဲ
ကၽြန္ေတာ္ သာယာနာေပ်ာ္စြာ ၀တ္ဆင္တယ္
ခ်ဳပ္ရိုးေတြျပတ္မတတ္ လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး ၀တ္ဆင္တယ္
ဂိုဂိုး ၀တ္ခဲ႕တဲ႕ ကုတ္အက်ၤီဆန္ဆန္ေပါ႕
အဲဒီ အက်ၤီနဲ႕ပဲ ေဆာင္းတြင္းအခါ ၀ံပုေလြတြန္သံစူးရွရွ
ႏွင္းခါးခါးေတြ ရန္က ကာကြယ္တယ္..
ေပါင္မုန္႕ေတြ သိုးေတာ႕လည္း
လူယဥ္ေက်းေတြရဲ႕ အငမ္းမရ ညစာစားပြဲမွာ အဲဒါ ကန္႕လန္႕ကာေပါ႕
လက္ယာဘက္မွာလား လက္၀ဲဘက္မွာလား မမွတ္မိေတာ႕
ကၽြန္ေတာ္႕အက်ီၤမွာ အိပ္ကပ္တစ္ခုတည္း
အဲဒီ အိပ္ကပ္ထဲ ကမၻာႀကီးတစ္ခုလံုးကို အခ်ဳပ္ခ်ထားခ်င္သူေလ
ေလွ်ာ္ဖြပ္လိုက္ မီးပူတိုက္လိုက္နဲ႕
ေခါက္ရိုးခ်ိဳးတဲ႕အခါ ခ်ိဳးရတယ္
အေရာင္ေတြ အဆင္ေတြ ခဏခဏေျပာင္းေတာ႕
ကိုယ္ပိုင္ဆိုတာ ကိုယ္႕ကိုပိုင္တဲ႕အရာျဖစ္သြားေရာ
အမယ္. ကၽြန္ေတာ္က ေကာ္လံေတြဘာေတြေထာင္
ေဟာ႕ေရွာ႕ဆိုတာ ေတြဘာေတြ ထထ လုပ္လုိက္ေသး
ေျပာရရင္ အဲဒီအက်ီၤက စကားလံုးေတြနဲ႕ပဲဖြဲ႕စည္းတာျဖစ္ႏိုင္တယ္
စကားလံုးေတြက ခက္ေတာ႕
စကားခက္ေတြ လံုးသြားတယ္
ကဲ.. မခက္ေပဘူးလား
တစ္ခုပဲရွိတယ္
ကၽြန္ေတာ္႕အက်ၤီက ကၽြန္ေတာ္႕ကိုယဥ္ပါးလာ
သူကမ်ား ျပန္ေကာက္ခ်က္ခ်
ကၽြန္ေတာ္က သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕နဲ႕ မရိုးသားသူဆိုပဲ။

ပန္ဒိုရာ