ငါ့စြန္ေလး

ငါ့စြန္ေလး

ငါမသြားႏိုင္တဲ႕ေကာင္းကင္ကို
ငါနဲ႕ ႀကိဳးတစ္မွ်င္စာပဲျခားတဲ႕
ငါ႕စြန္ေလးေရာက္သြားတာ
ေပ်ာ္စရာႀကီး…

ေလေၾကာင္းအလိုက္ ရစ္လံုးကို ေကြ႕၀ိုက္
မွန္စာတိုက္ထားတဲ႕ႀကိဳးနဲ႕
သူ႕ျဖတ္ကိုယ့္ျဖတ္ စီးခ်င္းထိုးရတာ
ေပ်ာ္စရာႀကီး…

အလွစြန္ေတြကိုေတာ့ ေဘးမဲ့ေပးထားတယ္
ေလဘယ္လိုတိုက္တုိက္ သူတို႕ကိုမထိခိုက္ဖို႕
ထိန္းခ်ဳပ္မႈအာဏာ ငါ့လက္ထဲမွာ
ေပ်ာ္စရာႀကီး…

လႊတ္လို႕ေကာင္းေနတုန္း
ငါ့ေကာင္းကင္မွာမွ
ဘာေၾကာင့္ မိုးကရြာခ်ရတာလဲ...။

ပန္ဒိုရာ


(နတ္ဆိုး၏ ငါ့စြန္ေလးေကာ႕သြားၿပီ ကဗ်ာကို ခံစားေဆြးေႏြးမိရင္း ဆက္လက္ေရးဖြဲ႕မိပါသည္။)

ဒီကဗ်ာေလးနဲ႕အတူ အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ခဲ႕ပါတယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ခဏေလာက္ ဘေလာက္ဗေကးရွင္း ယူလိုက္ပါဦးမယ္။ ဒီအေတာအတြင္း ပို႕စ္အသစ္ တင္ျခင္း၊ ကြန္မန္႕မ်ား ျပန္ေရးျခင္း၊ ဆီပံုးမ်ားတြင္ စာအျပန္အလွန္ ေရးသားျခင္း၊ အျခား ဘေလာ႕ဂ္မ်ားကို လည္ပတ္ျခင္း၊ ဂ်ီရိပ္ခိုျခင္းမ်ားကို မျပဳလုပ္ႏိုင္ပါေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားအပ္ပါတယ္။

စာလာဖတ္ၾကသူမ်ား စိတ္၀င္စားရင္ ေရွ႕က မဖတ္ရေသးတဲ႕ ပို႕စ္ေတြကိုပဲ ေလာေလာဆယ္မွာ ျပန္ဖတ္ထားၾကဖို႕ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ အခ်ိန္ရရင္ေတာ့ အခုပန္ဒိုရာ ေရးထားသမွ်အေပၚ အေကာင္းအဆိုး အေၾကာင္းအက်ိဳး မွတ္ခ်က္ကေလးမ်ားလည္း ေရးထားႏိုင္ၾကပါတယ္။

သြားခါနီး ေၾကာ္ျငာေလးမ်ားလည္း ၀င္ပါရေစ။ စာအေရးေကာင္းတဲ႕ အစ္ကိုႀကီး ရဲမြန္ တစ္ေယာက္ စိတ္၀င္စားစရာ ပို႕စ္အသစ္မ်ားနဲ႕ ျပန္လည္ လႈပ္ရွားေနပါေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာေပးလိုက္ပါတယ္။

အင္း……. ဗေကးရွင္း ခဏ ဆိုေတာ႕ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ။ မသိေသးဘူး။ တကယ္ေတာ့လည္း လူ႕ဘ၀ႀကီး တစ္ခုလံုးကိုက ခဏပဲ မဟုတ္ပါလား။
…….
…….
…….
…….
…….
…….
…….
…….
…….
…….
…….
…….
…….
…….
…….
…….
…….

ဒီလိုေျပာလို႕ ျပန္မလာေတာ့ဘူး လို႕လည္း တထစ္ခ် မထင္ပါနဲ႕။ ပန္ဒိုရာ ဆိုတာ တတ္ႏိုင္သမွ် လူေတြကို ၀မ္းနည္းေအာင္ လုပ္ခ်င္တဲ႕သူ မဟုတ္ပါ။

ပန္ဒိုရာ