Blog Seminar အၿပီးတြင္

(ဓာတ္ပံုကို ဒီက ရယူပါသည္။)

အမွန္ကေတာ့ ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ ကဗ်ာေတြ ဆက္တင္မလို႕ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေန႕လည္က ရန္ကုန္မွာ က်င္းပတဲ့ Why do we blog? Seminar ကို ဒီဘေလာ့ဂ္ ကတဆင့္ သြားေရာက္ အားေပးခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တက္လာတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြ ၾကည့္ရတာ သူတို႕ေတြရဲ႕ အေပ်ာ္ ကိုယ့္ဆီပါ ကူးစက္မိတဲ့အတြက္ ဒီၿမိဳ႕ကို ခဏေလး နားၿပီး ဒီပို႕စ္ကို ေရးလိုက္ပါတယ္။

Why do we blog? အလြန္ေကာင္းတဲ့ ေမးခြန္းေလးပါ။ ပြဲမစခင္မွာ ဘာညာနဲ႕ ဂ်ီမွာေတြ႕ေတာ့ ကုိယ္ထင္ျမင္တာေလး အခ်ိဳ႕ သူ႕ကို ေ၀မွ်လိုက္ပါေသးတယ္။

ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ေရးၾကတာေတြကို လိုက္ၾကည့္ရင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ။ တခ်ိဳ႕က နည္းပညာ အသားေပးတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဒိုင္ယာရီဆန္တယ္။ တခ်ိဳ႕က အႏုပညာဖန္တီးမႈေတြ။ တခ်ိဳ႕က လာဖတ္သူကို စကားေျပာျပဟန္။ တခ်ိဳ႕က ဗဟုသုတေတြကို ျဖန္႕ေ၀တယ္။ အဲဒီလို မဂၢဇင္း တစ္အုပ္ ၊ ၀တၱဳတစ္အုပ္၊ စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႕မတူတဲ့ ကြဲျပားႏိုင္ခြင့္ ဟာ ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ရွိတယ္။

ကိုယ္တိုင္ေရး ကိုယ္တုိင္တည္းျဖတ္ ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ခ်င္း ထုတ္ေ၀တယ္။ လြတ္လပ္မႈ ကို ခ်က္ခ်င္းခံစားရသလို ကိုယ္ေရးတဲ့စာဟာ ကိုယ့္တာ၀န္ျဖစ္တယ္။

ဖတ္သူမ်ားဆီက တုံ႕ျပန္မႈ ဖြင့္ထားေပးတယ္။ ခ်က္ခ်င္းလည္း တံု႕ျပန္မႈေတြရတယ္။ ေရးသူနဲ႕ ဖတ္သူ အျပန္အလွန္ ဆက္သြယ္မႈ ရွိတယ္။

ဒါေတြဟာ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံ တခ်ိဳ႕လူမ်ိဳးေတြ အတြက္ေတာ့ ေန႕စဥ္ဘ၀နဲ႕လည္း သိပ္မျခားနားတဲ့ မထူးဆန္းတဲ့ အရာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္ရင္ တို႕ေတြ အတြက္ေတာ့ ဒါဟာ တိုးတက္ေသာ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းေသာ လူ႕ေဘာင္တစ္ရပ္ကို ဦးတည္သြားႏိုင္တဲ့ မရခဲ့ဖူးေသာ အခြင့္အေရးတစ္ရပ္ကို နည္းပညာအကူအညီနဲ႕ ေခၚေဆာင္ခံရျခင္း ျဖစ္တယ္။

အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားက အခ်ိန္ေပးၿပီး စီစဥ္ေပးခဲ႕ၾကတဲ႕ ျမန္မာျပည္တြင္း ေနထိုင္ၾကေသာ ဘေလာ့ဂါမ်ားကို အထူးသျဖင့္ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီေနရာအထိ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေရာက္လာခဲ့တာ ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ တတပ္တအား စည္းလံုးညီညြတ္မႈေၾကာင့္ ပါပဲ။

ကဲ .. ေရွ႔ဆက္လွမ္းၾကဖို႕ပဲ ရွိပါတယ္။

ပန္ဒိုရာ