Thursday, June 12, 2008

စည္း

ေျခသံျဖတ္ျဖတ္
ဆတ္ဆတ္ၾကားရင္
ငိုခ်င္ရယ္ခ်င္စိတ္နဲ႕
တထိတ္ထိတ္ညေနခင္းေတြ…။

သည္ဒန္းကိုစီးလို႕
သည္လမ္းကေစာင့္ေနတုန္းေလ
ဆိတ္ဖလူးပန္းေတြပ်ံ၀ဲ
မိုးဖြဲဖြဲၾကား
ခိုတြဲေနတဲ့ အရိပ္မႈန္ေ၀...။

ဆံႏြယ္ဖားလ်ား
၀တ္ရုံလြင့္ပါးပါးမွာ
သနပ္ခါးနံ႕႔ေတြသင္းလို႕
ေတးခ်င္းသီေပ်ာင္း
ေစာင္းသံညင္းညင္း
မ်က္ေတာင္စင္းလုလု...။

မိုးေမွာင္ၿခိမ့္ၿခိမ့္
သိမ့္ကနဲအလႈပ္မွာ
အို.. အမိန္႕ေတာ္သံရယ္
သည္ႀကိဳးကို ျဖတ္
အသက္ႏွင္းအပ္ရင္
လိပ္ျပာခ်င္းထပ္ေစမတဲ့…။

၀ိညာဥ္ျဖဴစ
မႏုတ္ရက္လို႕
လႊတ္ခ်လိုက္ၿပီ
က်ိန္စာဒါဏ္သင့္
ေလာင္မီးဆင့္ပေစ
သည္သိုက္နန္းကို
မလွမ္းလိုက္ပါနဲ႕ကြယ္
ဘ၀ျခားလို႕
ထားခဲ့တယ္…။


ပန္ဒိုရာ



12 comments:

M.Y. said...

ဆြတ္ပ်ံ ့၊ ထိတ္လန္ ့၊ သႏၱ၊ ရသ ေတြေရာယွက္ထားတဲ့သိုက္နန္းကို ျမန္းဖို ့ ႀကံတဲ့သံေယာဇဥ္ဖြဲ ့ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္…
လျပည့္ ည သန္းေခါင္ယံ ေလအေ၀ွ ့မွာ သနပ္ခါးနံ ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ႀကီးရလိုက္မိတဲ့အထိ ကဗ်ာအဖြဲ ့ကအသက္၀င္ေနတယ္..
ဆိုေတာ့…..
(ေက်ာေတာ့နည္းနည္းခ်မ္းသြားဒယ္..) 

နတၳိ said...

“ညမဖတ္ရ”ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးလားဗ်…။

(ေတးမြန္) said...

သနပ္ခါးနံ ့သင္းသင္းနဲ ့
၀တ္ရံုပါးပါးနဲ ့

ေစာင္းသံညင္းညင္း
မ်က္ေတာင္စင္းလုလု..
ဆိတ္ဖလူးပန္းေတြပ်ံ၀ဲ

က်ိန္စာဒါဏ္သင့္
ေလာင္မီးဆင့္ပေစ..

ေၿပးဖက္ပလိုက္မွာ... ကိုေမာင္ရင္တုိ ့. ကိုနတ္တို ့လိုု ေၾကာက္မေနဘူး။ :D
ကၽြန္ေတာ္က သနားတက္တယ္။ :)

နတ္ဆိုး

Anonymous said...

၀ိညာဥ္ျဖဴစ
မႏုတ္ရက္လို႕
လႊတ္ခ်လိုက္ၿပီ
က်ိန္စာဒါဏ္သင့္
ေလာင္မီးဆင့္ပေစ
သည္သိုက္နန္းကို
မလွမ္းလိုက္ပါနဲ႕ကြယ္
ဘ၀ျခားလို႕
ထားခဲ့တယ္…။

ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ေလးက ပိုျပီးခံစားရေစတယ္ ဒို႕အမက ဒါမ်ိဳးေတြလဲေရးတတ္တာပဲ (ႏို၀င္ဘာ)

သက္ေဝ said...

တစ္ေခါက္ဖတ္ၿပီး အားမရလို ့ ႏွစ္ေခါက္ သံုးေခါက္ ထပ္ဖတ္ၾကည့္မိတယ္။
ထူးျခားတဲ့ စကားလံုး အသံုးအႏႈန္းေလးေတြနဲ ့လွပတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ...။

Anonymous said...

ဖတ္ေနတာ ၃ ေခါက္ရွိျပီး ကဗ်ာကေကာင္းလြန္းေတာ့ မွတ္ခ်က္ေရးဖို ့ ရွိန္သြားတယ္ း) ေကာင္းတယ္လို ့ေျပာတက္ေတာ့တယ္ ။

pandora said...

ေဘာ္ဒါမ်ား အရင္ဆံုး လာအားေပးသြားၾကသကိုး.. ဟင္းဟင္း။။
ဟိုေကာင္ေငး နတ္ဆိုး ညည္းေတာ့ ဒီပံုနဲ႕ ခက္ေသးတယ္ ဂုတ္ခ်ိဳးခံရေတာ့မွာပဲ..။

ႏို၀င္ဘာ သက္ေ၀ ေမာင္မ်ိဳး တိုက္ဆိုင္တာရွိလို႕ ႏွစ္သက္တယ္ ထင္ပါရဲ႕ေနာ္။ ေက်းဇူးပါ။

ကုိေပါ said...

ေၾသာ္....အစက ကေ၀ ထင္ေနတာ၊ အခုေတာ့လည္း သုိက္နန္းရွင္ျဖစ္ေနေတာ့သကုိး။ ဖတ္ရတာ ေက်ာထဲက စိမ့္တဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ပါဘဲ။

Chaos said...

၀ိညာဥ္ျဖဴစ
မႏုတ္ရက္လို႕
လႊတ္ခ်လိုက္ၿပီ
က်ိန္စာဒါဏ္သင့္
ေလာင္မီးဆင့္ပေစ
သည္သိုက္နန္းကို
မလွမ္းလိုက္ပါနဲ႕ကြယ္
ဘ၀ျခားလို႕
ထားခဲ့တယ္…။
ဒီေနာက္ဆံုးအဖြဲ႔ေလးကို ႀကိဳက္တယ္
ဖတ္ၿပီးတစ္မ်ိဳးေလးခံစားရတယ္

P.Ti said...

ေမွာ္ဆရာပန္ဒိုရာ ရဲ႕ ေမွာ္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ...

ညိမ္းညိဳ said...

မႀကီးပန္ေရ တအားဖတ္ေကာင္းတယ္။ ၾကည္ေအးကဗ်ာေတြလိုပဲ။ သူမ်ားေတြနဲ႔ႏိႈင္းတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ စိတ္မဆိုးနဲ႔ဗ် :)
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ပါေစခင္ဗ်ာ :)

Anonymous said...

I like this poem.