ထားရစ္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ နဲ႕ ေရွ႕ဆက္တိုးမယ့္ ၂၀၀၉

တႏွစ္တႏွစ္ကုန္သြားရင္ ငါဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲ ေနာင္ႏွစ္မွာ ဘာေတြလုပ္မလဲ အဲဒီလို သံုးသပ္တတ္တဲ့ လူစားထဲကေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မယ္လိုဒီေမာင္က ေရးေစခ်င္တယ္ဆိုလို႕ ေရးၾကည့္ပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈က ထူးျခားခဲ့ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ အဲဒီအထဲမွာ….

မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းနဲ႕ ပတ္သက္လုိ႕
ဒုတိယကမၻာမွာ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေတြ႕ဆံုခင္မင္ခဲ့ရတဲ့ တခ်ိဳ႕ အတြက္ ေက်နပ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာ အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႕ ပတ္သက္လာရင္ အျပင္မွာ အဲဒီေလာက္ စကားေျပာလို႕ ကီးကိုက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳး မရွိခဲ့သေလာက္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ လက္ရွိျပင္ပကမၻာက သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ အခ်ိန္ေပးတာ အရမ္းနည္းသြားခဲ့လုိ႕ စိတ္မေကာင္းဘူး။

အမ်ားအက်ိဳးနဲ႕ပတ္သက္လုိ႕
ကိုယ့္ေမြးေန႕ရက္နဲ႕ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ နာဂစ္ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သိကၽြမ္းခင္မင္ ပတ္သက္သူေတြ အမ်ားႀကီး အေပၚ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ထိခုိက္ခဲ့တယ္။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ကူညီခြင့္ ရခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ပိုင္းေလးအတြက္ အတိုင္းအတာ တခုအထိ ေက်နပ္မိပါတယ္။

သို႕ေသာ္လည္း တႏွစ္လံုးကို ၿခံဳၾကည့္လုိက္ရင္ ကိုယ့္ဘ၀ တိုးတက္မႈအတြက္ အခ်ိန္ေတြကို ဒီ့ထက္ အက်ိဳးရွိရွိ မွ်တေအာင္ စီမံႏိုင္ခဲ့သင့္တယ္ လို႕ ထင္တယ္။

လာမယ့္ ၂၀၀၉ အတြက္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္နဲ႕ ပတ္သက္တာေတြကိုပဲ ေျပာျပပါရေစ။

၂၀၀၈ ႏွစ္မကုန္ခင္ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ စစ္တမ္းေလးတခု ေကာက္ခဲ့ပါတယ္။ ၃ လေလာက္ ၾကာတယ္ ထင္တာပဲ။ မဲကို တခုထက္ပိုၿပီး ေရြးခ်ယ္ေပးလို႕ရတဲ့ option ကို ဖြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။



ရလာဒ္ကေတာ့ ေရးခ်င္တာေရးဖို႕ မဲေပးတဲ့ အေျဖမ်ားတယ္။ ၀တၳဳ ကဗ်ာေတြကိုလည္း ပိုေရးေစခ်င္ၾကတယ္။ စုစုေပါင္း မဲေပးႀကိမ္ ၁၉၀ ထဲမွာ ဘာေရးေရး မႀကိဳက္တာကလည္း ၁၉မဲ ရွိတာေတြ႕ရတယ္။ ၁၀% ေသာ မဲေပးသူမ်ားက ကိုယ္ေရးတာ ဘာတခုမွမႀကိဳက္တာ ျဖစ္ႏိုင္သလို တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ကပဲ ထပ္ကာတလဲလဲ မဲေပးေနရင္ေတာ့ အလြန္႕အလြန္ကို မႀကိဳက္ေသာသူ အနည္းငယ္ ရွိေနတယ္လို႕ ယူဆရမယ္။ မွတ္သားဆင္ျခင္စရာပါ။

ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ စာေရးတယ္ဆိုတာ သူမ်ားကို ဖတ္ေစခ်င္တယ္ ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဖတ္သူရွိမွလည္း အဓိပၸာယ္ရွိတာပါပဲ။ မွတ္ခ်က္ေတြ cbox ေတြ တပ္ဆင္ထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ထဲ လာေရးေနမွေတာ့လည္း တုံ႕ျပန္မႈဆိုတာ အေရးပါတာ ထင္ရွားတယ္။ လာဖတ္ျဖစ္ေအာင္ အတင္းဆြဲေဆာင္ တုိက္တြန္းျခင္း နဲ႕ ေရးခ်င္တာေရးၿပီး လံုး၀ လ်စ္လ်ဴရႈထားျခင္း ဆိုတဲ့ အစြန္းႏွစ္ခုကို ေရွာင္ၿပီး သင့္တင့္တဲ့ အလယ္အလတ္ အေနအထားနဲ႕ စာဖတ္သူေတြကို ထိေတြ႕ဖို႕ ႀကိဳးစားရပါဦးမယ္။

မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ ဘေလာ့ဂ္ ဆက္ေရးျဖစ္မွာပါ။ ဘေလာ့ဂါ ဆိုတာထက္ စာေရးခ်င္လြန္းလို႕ ေရးထားတဲ့ စာေတြကို ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ တင္တဲ့လူ ဆိုေတာ့ အခ်ိန္ ကလြဲလို႕ တျခားအရာေတြက ကန္႕သတ္သြားလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။ ကိုယ္ေရးၾကည့္ခ်င္တဲ့ စာမ်ိဳးကို ၁၀% ေလာက္ေတာင္ မေရးရေသးဘူး ထင္တာပဲ။ ပါစင္နယ္ေတြေတာ့ ပိုေလွ်ာ့ေရးျဖစ္မယ္။ (အခုလည္း အမ်ားႀကီးေတာ့ မပါဘူးထင္ရဲ႕။) စာေရးဖို႕နဲ႕ စာဖတ္ဖို႕အတြက္ အခ်ိန္ေတြ မေလာက္မင ျဖစ္လာရင္ေတာ့ အြန္လိုင္းမွာ စကားေျပာမိတာကို အရင္ဆံုး ေလွ်ာ့ျဖစ္မယ္။ ဂ်ီေတာ့ခ္ မ၀င္သေလာက္ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။

ဒီစာေရးေနရင္းမွ resolution ခ်တာဟာ ပိုၿပီး စိတ္ဓာတ္က်စရာ ေနာင္တရစရာ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ ရႈေထာင့္က ေရးထားတဲ့ သတင္းေဆာင္းပါးေလး တစ္ပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရေသးတယ္။ ဒီေတာ့ အခု စဥ္းစားထားတာေတြ ျဖစ္ခ်င္လည္းျဖစ္ ျဖစ္မလာလည္း ေနေပါ့ေလ။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ ထားပါတယ္။ အလုပ္ထဲက KPI ေတြနဲ႕တင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဖိစီးမႈေပးေနရတာ လံုေလာက္သင့္ၿပီ။