ပန္ဒိုရာ: ငါတို႕မေမ့ဘူး

Sunday, June 28, 2009

6 comments:

ကိုလူေထြး said...: ေန...လံုးၾကီးသာဝင္ခ်င္ ဝင္သြားလိမ့္မယ္
မ်ိဳး...ကေတာ့ တုံးမွာ မဟုတ္ဘူး
ေက်ာ္...ခ်င္လို႕ေအာ္ခဲ့တာမဟုတ္မွန္း အားလံုးအသိပဲေလ...

ေနဘုန္းလတ္ အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ျပီး ေနေကာင္းက်န္းမာပါေစ...

းဝ); June 28, 2009 at 9:02 PM
ကိုလူေထြး said...: ဒါကေတာ့ ေမြးေန႕က်င္းပေပးတဲ့ ပန္ပန္႕အတြက္...

ပန္...ဆင္ဖို႕ပန္းတပြင့္လိုက္ရွာရင္း
ဒို...ေရမီဖာကို အမွတ္မထင္ သြားေတြ႕တယ္...အဲဒါ
ရာ...သီမေရြး ပြင့္မယ့္ ဂီတပန္းတပြင့္ပဲေပါ့...

းဝ); June 28, 2009 at 9:06 PM
စုခ်စ္ said...: Happy Birthday to Ko Nay Phone Latt!!!
.............
A Free Bird towards a Free Burma!!!!

with best wishes, Suuchit; June 29, 2009 at 10:13 AM
ေမဇင္ said...: ေမြးေန႕ေလး ကိုအမွတ္တရ လုပ္ေပးတဲ့ ပန္ပန္႕ကို ေက်းဇူးတင္သလို...၊ ကိုေနဘုန္းလတ္ အျမန္ဆုံး လြတ္ေျမာက္ ျငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ပါေစ..။; June 29, 2009 at 1:45 PM
win latt said...: လြတ္မက်ေတာ့တဲ႔ ျမိဳ႕ေတာ္

“ ဖြဲ႔ဆိုခ်င္တဲ႔ သံစဥ္ခ်ိဳေတြကို
ရင္ဘတ္ထဲမွာပဲ ကိုက္ျမိဳထားရတဲ႔
ၾကိဳးျပတ္ေနတဲ႔ ဂစ္တာတစ္လက္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္တယ္… ”(ေနဘုန္းလတ္) .....တဲ႔။
ေလာကအလွတရား
ခံစားခ်င္တိုင္း ခံစားလို႔ ရေနတဲ႔ လူသားေတြထဲမွာ
ငါတို႔မပါတာ နာလိုက္တာ။
ရင္ဖြင့္ခ်င္တဲ႔ စကား
နွဳတ္ဖ်ားက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာေနၾကတဲ႔ လူသားေတြထဲမွာ
ငါတို႔မပါတာ နာလိုက္တာ။
ကမၻာေျမမွာ ေျခစံုရပ္
သြားခ်င္တဲ႔ အရပ္ သြားလို႔ရေနတဲ႔ လူသားေတြထဲမွာ
ငါတို႔မပါတာ နာလိုက္တာ။
အရသာစံု ဆီဦးေထာပတ္
လွ်ာအရသာခံ စားတတ္ၾကတဲ႔ လူသားေတြထဲမွာ
ငါတို႔မပါတာ နာလိုက္တာ။
ငါတို႕ရဲ႕ရွင္သန္မွဳ
ငါတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္မွဳ
ငါတို႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြအတြက္
ငါတို႕ရဲ႕သတၱိေတြ ဓါးသြားလိုထက္
လွပတဲ႔ ျမိဳ႕ေတာ္သစ္ေလး တည္ေဆာက္ၾကဖို႔ ခရီးဆက္
ငါ့တို႔လက္ထဲက ျမိဳ႕ေတာ္ လြတ္မက်ေစရဘူး...
ဒီတစ္ခါ...
ညီေလး…မင္းလက္ထဲက ျမိဳ႕ေတာ္လြတ္ မက်ေစနဲ႔ေတာ့....။
ကိုေနဘုန္းလတ္ ဇြန္၂၈ရက္ေန႔ (၂၉)ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္; June 30, 2009 at 4:28 PM
Ka Daung Nyin Thar said...: ငါတို႔ မင္းကို ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ၾကတယ္။
ေမ့မရတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ မ်ားလြန္းျပီး ေမ့က်န္ခဲ့တာလား။
ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္နဲ႔ မင္းကို ေမ့က်န္ခဲ့တာလား။

ငါမသိခဲ့တဲ့
မင္းရဲ႔ ေမြးေန႔ဟာ တျခား ေမြးေန႔ေတြလို
ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းမွာပါ။
ဒါေပမဲ့ မတူညီတဲ့ ျဖတ္သန္းမႈမ်ိဳးနဲ႔
မင္းအတြက္ အက်ည္းတန္ရမယ့္ ေန႔ရက္တရက္ျဖစ္က်န္ေနမွာေတာ့
ငါတို႔ စိတ္မေကာင္းမိဘူး။

အညတရတေယာက္အေနနဲ႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ့္အစား
ငါတို႔ ရင္ဘတ္ထဲမွာ
မင္းဟာ ဘေလာ့ေလာကအတြက္ ေရွ႔ေဆာင္လမ္းျပပဲ။
ငါတို႔ ေျပာခ်င္တာေတြကို ေျပာခ်လိုက္ဖို႔
ငါတို႔ ခံစားမႈေတြကို စာနာတတ္ဖို႔
မင္းရဲ႔ ရင္ဘတ္တစံုကို လႊတ္ခ်ပစ္ခဲ့တယ္။

အဲဒီ လြတ္က်သြားခဲ့တဲ့ ျမိဳ႔ေတာ္ကေန
ငါတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရရွိခဲ့တယ္။
ငါတို႔ ဆက္လက္ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကမယ္။
ငါတို႔ ဆက္လက္ ရင္ဖြင့္ေနၾကမယ္။

ေမြးေန႔မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစကြာ; July 6, 2009 at 1:04 PM