ပိုပို မိုမို ဂိုဂို - အပိုင္း ၃

ပိုပို မိုမို ဂိုဂို - အပိုင္း ၁ သို႕
ပိုပို မိုမို ဂိုဂို - အပိုင္း ၂ သို႕



သူတုိ႕ေတြ ရင္းႏွီးသြားၾကတာက လူေတြထက္ျမန္ပါတယ္။ ေနာက္ေန႕ကစၿပီး ပိုပိုနဲ႕မိုမိုကို ဘယ္တစ္ေပြ ညာတစ္ေပြ တြဲခုတ္လာတဲ့ ဂိုဂို႕ကို လမ္းမေပၚမွာ ျမင္ၾကရတာေပါ့။ မေခ်ာႏွစ္ေယာက္ ကိုယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ဘဲငန္းမေတြကေတာ့ လူေတြလို သ၀န္ေၾကာင္တာ ရွိပံုမေပၚပါဘူး။ သံုးေကာင္စလံုး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရန္မျဖစ္ပဲ သြားၾကလာတာကို ေတြ႕ရတယ္။

ဘဲငန္းေတြမွာ လည္ရွည္မ်ိဳးနဲ႕ လည္တိုမ်ိဳးဆိုၿပီး ရွိတယ္တဲ့။ ဂိုဂိုနဲ႕ ယွဥ္လိုက္ေတာ့မွ ပိုပိုမိုမိုတို႕က လည္ပင္းရွည္တဲ့အမ်ိဳး မဟုတ္မွန္း ပိုထင္ရွားလာေတာ့တာ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သြားရင္းလာရင္း တျခားဘဲငန္းေတြကို ေတြ႕မိတဲ့အခါ ပိုပိုတို႕ထက္ လည္ပင္းပိုတိုတာကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ပိုပိုမုိမိုတို႕က အစပ္ေတြျဖစ္နိုင္တယ္။ ဂိုဂိုကေတာ့ လည္ရွည္မ်ိဳး အစစ္ျဖစ္မယ္။ အထီးမို႕လို႕ လည္ပင္း ပိုရွည္တာလည္း ပါမယ္။

ဘဲငန္းေတြရဲ႕ အေရာင္ကလည္း ကြဲျပားၾကပါတယ္။ ပိုပိုမိုမိုဂိုဂို တို႕အားလံုးဟာ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေနတဲ့ အေမႊးအေတာင္ပိုင္ရွင္ ေတြေတာ့မဟုတ္ဘူး။ သူတို႕အေတာင္ပံေတြက မီးခိုးေရာင္ နည္းနည္းသန္းပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ တျခားဘဲငန္းေတြက ပိုျဖဴၾကတာ ရွိပါတယ္။

ဂိုဂိုရဲ႕ အေနအထိုင္က ထူးျခားတာေတြရွိတယ္။ ပိုပို မိုမိုတို႕ဆိုရင္ သူတို႕အစာစားတဲ့ အစာခြက္ထဲ ဆန္ကြဲနဲ႕ေရကို ထည့္ေကၽြးတာအျပင္ ေမေမက ေနာက္ေဖးၾကမ္းျပင္မွာ အိုးခြက္ပန္းကန္ေဆးရင္း ထမင္းၾကမ္း က်န္တာရွိရင္ သူတို႕ဆီကို ပစ္ေကၽြးတဲ့အခါ အားပါးတရ စားၾကပါတယ္။ ပန္းကန္ေဆးတဲ့ ၾကမ္းျပင္ေအာက္ကို ၀င္ၿပီးေတာ့လည္း သူတို႕ စားခ်င္တာကို တူးယက္ၿပီး စားၾကတာမ်ိဳးရွိတယ္။ ဂိုဂိုကေတာ့ သူ႕ကို အဲလို ေျမႀကီးေပၚကို ပစ္ေကၽြးတာမ်ိဳးကို လံုး၀မစားဘူး။ အစာခြက္ထဲ ထည့္ေကၽြးတာကိုပဲ စားတယ္။ အိမ္ေအာက္ထဲကို ၀င္ရင္လည္း ေရကျပင္ဘက္ အိမ္သာဘက္ေတြ မသြားဘူး။ ပိုပိုတို႕ မိုမိုတို႕ ေလွ်ာက္သြားရင္ သူက ခပ္လွမ္းလွမ္းကပဲ ရပ္ေစာင့္ေပးေနတယ္။ ဂိုဂိုက အဲဒီလို ႀကီးက်ယ္ပါတယ္။ နည္းနည္း ပိုဇာတ္ျမင့္တဲ့ ဘဲလားေတာ့ မသိပါဘူး။

အဲဒီလိုနဲ႕ ေနာက္ထပ္ႏွစ္လေက်ာ္ေလာက္ ၾကာတဲ့အခါ ပိုပိုနဲ႕ မိုမိုတို႕ ေနာက္တစ္သား ဥခ်ပါေတာ့တယ္။ သူတို႕ ၀ပ္ေနခ်ိန္မွာ ဂိုဂိုက ဘဲၿခံျပင္ကေန မီးေစာင့္ေပးပါတယ္။ တစ္ေကာင္ကို ဆယ့္ေလးငါးလံုးစီ ဥခ်ၿပီးတဲ့အခါ အေကာင္ေလးေတြ ေပါက္ေအာင္ ဆက္၀ပ္ၾကပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေလဥ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဘဲငန္းဥေတြဟာ အကုန္လံုးေတာ့ ေပါက္ေလ့မရွိဘူးတဲ့။ မေအာင္ျမင္တဲ့ ဥေတြလည္း ရွိတတ္တယ္။ ေပါက္တဲ့အခါမွာလည္း ဥတုိင္းတၿပိဳင္နက္ တစ္ေန႕ထဲ ထေပါက္ၾကတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တခ်ိဳ႕အေကာင္ေတြက ရက္နည္းနည္း ေနာက္က်တတ္ပါတယ္။

ဘဲငန္းေလးေတြ စေပါက္လာတဲ့အခါ မေပါက္ေသးတဲ့ဥေတြကို အေကာင္ေပါက္မယ့္ ဥ ဟုတ္မဟုတ္ သိေအာင္ စမ္းသပ္လို႕ ရပါတယ္။ ေရဇလံုထဲကို ဘဲဥေလးေတြ ခ်ၾကည့္ရပါတယ္။ အေကာင္ေပါက္မယ့္ဥဆိုရင္ ေရေပၚေပၚၿပီး ေရကူးပါတယ္။ မေပါက္ေတာ့မယ့္ ဥ(ပုပ္ေနတဲ့ ဥ)ကေတာ့ နစ္သြားတယ္။ အဲဒီလို စမ္းတဲ့ အခါမွာလည္း မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါေဟာင္း တစ္ထည္ကို အနားမွာ ခ်ထားရတယ္။ ေကာင္းတဲ့ဥေတြကို ေရစင္ေအာင္ (ကြဲလည္းမကြဲေအာင္) ျမန္ျမန္သုတ္ၿပီး သူ႕အေမဗိုက္ထဲမွာ အေႏြးဓာတ္ရေအာင္ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ထည့္ေပးရပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ဥေတြကိုေတာ့ ေျမႀကီးထဲ ျမဳပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဘဲငန္းဥရဲ႕ အရြယ္အစားက သာမန္ဘဲဥရဲ႕ ႏွစ္ဆခြဲေလာက္ ရွိတဲ့အတြက္ ဘဲငန္းေပါက္ကေလးကလည္း ၀မ္းဘဲေပါက္ကေလးေတြထက္ အမ်ားႀကီး ပိုႀကီးပါတယ္။ အေမႊးေလးေတြလည္း ပိုရွည္ပါတယ္။

ကြိက်ိကြိက်ိ အသံေလးေတြ စၾကားရတဲ့ နံနက္ခင္းကေတာ့ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္စရာပါပဲ။ ဘဲငန္းနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ အိမ္သားေတြအတြက္လည္း သားဦး ဆိုပါေတာ့။ ညီမေလးဆိုရင္ ဘယ္ႏွစ္ရက္ၾကာရင္ ေပါက္မယ္ဆိုတာ ျပကၡဒိန္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ေန႕တိုင္းေစာင့္ေနတာေလ။ ပိုပိုနဲ႕ မိုမိုတို႕ ႏွစ္ေကာင္ေပါင္းမွာ ကေလး အေကာင္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ေပါက္လာပါတယ္။ ဘဲအင္ပိုင္ယာႀကီး ႀကီးထြားလာတာေပါ့။


(ဘဲငန္းေပါက္ကေလးေတြကို မျမင္ဖူးမွာစိုးလို႕ ဂူဂယ္လ္ကေန ပံုေလး ရွာၿပီး တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ From here.)

ဥကေပါက္စ ဘဲငန္းေလးေတြဟာ ညို၀ါ၀ါ အေမႊးႏုႏုေလးေတြနဲ႕ အိစက္ေနပါတယ္။ မ်က္ႏွာေပါက္ ကေလးေတြကလည္း ကေလးရုပ္ေလးေတြဆိုေတာ့ ခ်စ္စရာေလး။ သူတို႕ရဲ႕ အမူအယာ ေနထိုင္ပံုကို ေစာင့္ၾကည့္ရတာကလည္း စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ညဘက္ဆိုရင္ သူတို႕က အေမဗိုက္ထဲမွာ မအိပ္ၾကဘူး။ သူတို႕ဘာသာပဲ တိုးေ၀ွ႕ အိပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။

ဘဲငန္းေလးတစ္ေကာင္က စအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ေနာက္တစ္ေကာင္က သူ႕အေပၚကို တက္မွီၿပီး အိပ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႕ တစ္ေကာင္ၿပီး တစ္ေကာက္ အခ်င္းခ်င္း လာမွီ ပံုထပ္ၿပီး အိပ္လိုက္ၾကတာ မိုးလင္းလို႕ သူတို႕ၿခံထဲကို သြားေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ရင္ ဘဲငန္းေပါက္စေလးေတြ အပံုလိုက္ျဖစ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ေဆာင္းတြင္းကာလမ်ားဆို ခ်မ္းလို႕ အဲဒီအပုံေလးက တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္ေနတတ္ေသးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေအာက္ဆံုးမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ဘဲေပါက္ကေလးကမ်ား အရင္ႏိုးၿပီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္လို႕ရင္ အေမႊးေလးေတြ အိေနတဲ့ ဘဲအပံုကေလး ၿပိုက်သြားၿပီး အေပၚက ဘဲငန္းေလးေတြ အိပ္ခ်င္မူးတူး လန္႕ႏိုးလာၾကတာ သိပ္ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ ျမင္ကြင္းပါ။ အခုေခတ္လို ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာေတြ ကင္မ္ေကာ့္ဒါေတြ အလြယ္တကူရွိလုိ႕ကေတာ့ ဗြီဒီယိုရိုက္ထားရတာေပါ့ေနာ္။

ဆူဆူညံညံ အသံေပးလိုက္၊ ေဆာ့ကစားလိုက္၊ ခဏခဏ အိပ္လိုက္ ဆိုတာ လူေလးျဖစ္ျဖစ္ တိရိစၦာန္ေလးျဖစ္ျဖစ္ ကေလးေတြရဲ႕ သဘာ၀ဟာ အတူတူပဲျဖစ္မယ္။ ဘဲငန္းေပါက္စေလးေတြဟာ ေန႕လည္ခင္းေတြမွာလည္း မၾကာခဏ အိပ္ငိုက္ပါတယ္။ တခါတေလဆိုရင္ အုပ္လိုက္ သြားေနၾကတုန္း ဘဲငန္းေပါက္ကေလး တစ္ေကာင္ႏွစ္ေကာင္က အိပ္ငိုက္ၿပီး က်န္ခဲ့တာမ်ိဳးလည္း ရွိေသးတယ္။ သူတို႕ အေဖအေမက ျပန္လွည့္ၿပီး ေခၚရတယ္။ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ အတြက္လည္း ဘဲငန္းအႀကီး သံုးေကာင္တည္း ရွိစဥ္ကာလလို မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဘဲအုပ္ႀကီးနဲ႕ အေတာ္ကို ဆူဆူညံညံ ျဖစ္လာပါၿပီ။

ဒီလိုနဲ႕ ဧၿပီလကို ေရာက္လို႕ အတာကူးတဲ့ သႀကၤန္အခါေတာ္ကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေရရွားတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလး ျဖစ္ေပမယ့္လည္း သူမ်ားနည္းတူ သႀကၤန္မွာ စိုရႊဲၾကတာပါပဲ။ ေရသံကိုၾကားတဲ့အခါ ဘဲငန္းေတြလည္း ျမဴးလာတာေပါ့။ အိမ္ၿခံ၀င္းတံခါး ပိတ္ထားတာကို ဂိုဂိုက တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ၿပီး ဖြင့္ခုိင္းပါတယ္။ ကေလးတၿပံဳႀကီးနဲ႕မို႕ အခုလို လူစည္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ လမ္းမကို မထြက္ေစခ်င္ဘူးေလ။ အိမ္ေရွ႕တည့္တည့္က လမ္းမက လမ္းသြယ္ပါ။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ေရလွည္းေတြ စက္ဘီးေတြ ဆိုကၠားေတြပဲ သြားလာၾကတာရွိတယ္။ အဲဒီလမ္းကေန ဆက္ထြက္သြားလိုက္ရင္ လမ္းမႀကီးကိုေရာက္တယ္။ အဲဒီလမ္းမႀကီးမွာေတာ့ အေ၀းေျပးကားေတြ ဒိန္းေဒါင္းေတြ သြားၾကပါတယ္။

ဂိုဂို ဦးေဆာင္တဲ့ ဘဲအုပ္ႀကီးဟာ ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္လို လစ္ၿပီး သႀကၤန္လည္ ထြက္သြားၾကသလဲ မသိဘူး။ ဒီအိမ္က ဘဲငန္းေတြကို လမ္းထိပ္မွာ ေရပက္ခံထြက္တဲ့ ဒိန္းေဒါင္းက တိုက္လို႕ ဆိုၿပီး တစ္ေယာက္က အေျပးအလႊား လာေျပာေတာ့ အိမ္သားေတြလည္း ျပာသြားၾကတာေပါ့။

(ဆက္ရန္)

ပန္ဒိုရာ