“ၾကိဳး”

“ၾကိဳး”

အေနာက္ဘက္ဆီ
ေနျခည္ၿဖိဳးဖ်၊ ေမွာင္ရီစၿပီ
အိမ္၀တံခါး၊ ၿခံ၀င္းနားမွာ
လာသြားေခါက္ျပန္၊ ရင္ခုန္ၿမန္ခဲ႕
ရႊင္ျပန္ခဏ၊ၿပဳံးစမ်က္ႏွာ
လူေတြ႕မွာစိုး၊ ရယ္ပုန္းခိုးရင္း
့ျမတ္ႏိုးခုံမင္၊ ျပင္ဆင္ခ်က္ေႏႊး
ေမႊးပ်ံ႕ေငြ႕လူ၊ ညစာပူလည္း
သူေရာက္ခ်ိန္ႏွင္႕၊ အဆင္သင္႕ေလ
ခင္႕ေစတနာ၊ ထင္ဟပ္မွာလား
ပါးျပင္နီေသြး၊ ရွက္ပူေႏြးမိ။

နာရီၾကည္႕ၾကည္႕၊ ေမာ႕မိမိေလ
ထိထိလႈပ္လႈပ္၊ လက္မ်ားဆုတ္ကိုင္
ေရာက္ခ်ိန္တိုင္လို႕၊ လာႏိုင္ပါလည္း
မည္းမည္းေမွာင္ပိတ္၊ ဟိုလမ္းထိပ္က
အရိပ္မႈန္၀ါး၊ သူေလလားလို႕
ထင္မွားမိေမာ၊ စိတ္လည္းေစာခဲ႕။

လလည္းမသာ၊ ၾကယ္ျပာမလင္း
ညမင္းရင္႕ေရာ္၊ ျပန္ခ်ိန္ေက်ာ္ေပါ႕
ရုိက္ေဆာ္တီးခတ္၊ အပ္ေၾကာင္းထပ္ျပန္၊
နာရီသံမ်ား၊ စိတ္ေခ်ာက္ျခားမိ
ဘုရားေရွ႕ေမွာက္၊ ဆုပန္ေရာက္ရင္း
ေဘးကင္းရန္ကြာ၊ သူျပန္လာဖို႔
ခါခါသက္ျပင္း၊ စိတ္ကိုတင္းရ။

ေၾသာ္... လြန္လွၿပီကြယ္၊ ဘယ္ဆီရယ္လို႕
ဘယ္လိုက်ိဳးေၾကာင္း၊ မေျပာေကာင္းလား
ေႏွာင္းေပါ႕ညစာ၊ေအးစက္မာၿပီ
စိတ္နာေဒါသ၊မီးတစ္စၿဖစ္
ရင္၀လိႈက္ပူ၊ ဘေလာင္ဆူမိ
သူဒီလျိုဖင္႕၊ မၾကာသင္႕ေလ
ဖြင္႕ဟျမည္တမ္း၊ ခင္႕ႏႈတ္ခမ္းလည္း
ေယာင္ရမ္းကိုက္ခဲ၊ ေသြးခ်င္းရဲေပါ႕။

ေဟာ..
ေျပာရင္းဒီမွာ၊ သူျပန္လာၿပီ
ေၿခရာၾကြၾကြ၊ ၿပံဳးစစနဲ႕
အိမ္၀တံခါး၊ေရာက္ၿပီလားဟင္
စကားကြယ္ခ်ိဳ႕၊ ႏႈတ္၀ဆို႕ၿပီ
ဘယ္သို႕ဘယ္ျဖင္႕၊ မေျပာႏွင္႕စဥ္
သခင္႔ရင္ထက္၊ ေခါင္းကြယ္၀ွက္ရင္း
မက္မက္ရိႈက္ငင္ငိုမိသည္ ။ ။


ပန္ဒိုရာ
၂၁.၁၂.၂၀၀၅