အသစ္ မေရးအားတိုင္း ကဗ်ာအေဟာင္းေလးေတြ တင္ျဖစ္တယ္။ ဒါက ငယ္ငယ္တုန္းက ေရးခဲ႕တဲ႕ ကဗ်ာေလးပါ။ ၁၉၉၀ ေက်ာ္စ ေလာက္ကလို႕ ထင္တယ္။ ၾကာခဲ႕ၿပီ။ ဘာခံစားခ်က္မွ မရွိေသးခင္ ေလ်ွာက္ေရးထားတဲ႕ ကဗ်ာေလး။ ေ၀ဖန္ၾကည္႕။
ေမ့ရက္သူုသို့
တရံေရာတြင္က
သံေယာဇဥ္ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း
ေထာင္း ခနဲျပတ္...
ဒါ ဇာတ္သိမ္းလားကြယ္....
ဟိုတခ်ိန္ခါ လေရာင္ျဖာလင္း
ရယ္ေမာရင္းနဲ့ ေတးခ်င္းဆိုညည္း
ဒါန္းစီးဖူးတာ မွတ္မိပါကြယ္..
အလြမ္းေလညင္း ပန္းသတင္းေဆာင္
ပန္းေရာင္ပန္းရိပ္ လြမ္းထိတ္စိတ္ေစာ
ပန္းခင္းေတာမွာ ေပ်ာ္ေမာဖူးတာ
မွတ္မိပါကြယ္....
ကြယ္...
လြယ္လြယ္နဲ့တိမ္း..
သစ္စိမ္းခ်ိဳးျဖတ္ ရက္စက္တတ္သမွ်
ဘယ္ဘ၀အထိ
မသိဟန္ေဆာင္ မျမင္ေယာင္ၿပဳ
အခုမွေတာ့ေလ.....။ ။
ပန္ဒိုရာ
Tuesday, May 22, 2007
ေမ့ရက္သူုသို့
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.jpg)
Posts
5 comments:
ေ၀ဖန္ၾကည့္ ဆိုရင္ေတာ့ born poet လို႕ပဲ ေျပာရမွာပဲ။ :)
၀ုတ္တယ္ ။ အျပည့္အ၀ ေထာက္ခံတယ္ း)
ဟီး ဟီး
ကဗ်ာေလး ေကာင္းလြန္းလို႔
က်ဳပ္အသံသြင္းလိုက္တာ
ကဗ်ာပ်က္သြားၿပီလို႔ေတာ့ မေျပာဝံ့ပါဘူး
က်ဳပ္အသံက မေကာင္းဘူး
ေဒၚပန္ အသံသြင္းၿပီး တင္ပါ့လား
လာေနတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ အရမ္းဝမ္းသာသြားမွာ။
အေနာ္နမတ္ကလည္း ဘယ္သူလဲမသိဘူး အေဟာင္းေတြ လာလာဖတ္ေနတာ ေက်းဇူးပဲေနာ္.
ပန္ဒိုရာအသံၾကားရရင္ ကဗ်ာအရသာေလး ပိုပ်က္သြားမွာစိုးလို႕ မတင္ေတာ့ဘူးေနာ္ :)
Post a Comment