Identity

Identity

မိုးစင္စင္လင္းေသာအခါ နံနက္ခင္းဟု ေခၚၾကသည္။
လမ္းကေလးက သာသာယာယာ။ အနင္းခံ အေလွ်ာက္ခံေသာ အလုပ္ကိုလုပ္ကာ သြားလာသူေတြကို ပို႕ေဆာင္ေပးေနသည္။ ပန္းကေလးမ်ားက ပြင္႕ေသာအလုပ္ကို လုပ္ေနၾကသည္။ လိပ္ျပာမ်ား ပ်ားပိတုန္းမ်ား လာနားလွ်င္ေတာ႕ ၀တ္ရည္ေပးျခင္း ၀တ္မႈန္ကူးျခင္း အလုပ္ တို႕ကို လုပ္သည္။ လူမ်ား ႏွင္႕ အျခားသက္ရွိသက္မဲ႕ အရာ၀တၱဳမ်ားသည္ တခါတခါ ျပဳလုပ္သူမ်ား ျဖစ္၍ တခါတခါ ျပဳလုပ္ခံရသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ သူတို႕မွာ ကိုယ္ပိုင္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား နယ္ပယ္မ်ား ရွိၾကသည္။ အားလံုး ဒီလိုပဲ ျဖစ္မည္ ထင္သည္။ ျဖစ္ဖို႕မ်ားပါသည္။


ပန္းျခံထဲမွ ခံုတန္းဟုေခၚေသာ ထိုင္စရာေနရာတြင္ ထိုင္ေနမိသည္။ ေဘးနားမွာ လူတစ္ေယာက္ လာထိုင္သည္။
“ဟဲလို.. ဒီေန႕ ရာသီဥတု သာယာတယ္ေနာ္။”
သူက စႏႈတ္ဆက္သည္။
“ဟုတ္ကဲ႕.. မေန႕ကေတာ႕ မသာယာဘူး။”
အဲဒီလို ျပန္ေျပာလိုက္မိသည္ ထင္သည္။ ရာသီဥတုအေၾကာင္းျဖင့္ စတင္ကာ စကားစျမည္ ေျပာၾကျခင္းသည္ လူယဥ္ေက်းတို႕၏ အလုပ္ဟု ဆိုၾကသည္ မဟုတ္လား။ သို႕ေသာ္ ကိုယ္ေျပာလိုက္ပံုက မေကာင္းျမင္ဘက္က ျဖစ္သြားႏိုင္သည္။ ရိုင္းသည္ဟုပင္ သတ္မွတ္ေကာင္း သတ္မွတ္ႏိုင္သည္။ ကံေကာင္းစြာ သူက သိပ္အေလးထားမိပံုမေပၚ။
“ဒီလိုေလ မေန႕က မေကာင္းခဲ႕ေတာ႕ ဒီေန႕ရာသီဥတု သာယာတာ ပိုေပ်ာ္စရာ ေကာင္းမွာေပါ႕။”
တစ္ခြန္းထပ္ေျပာၿပီးမွ ကိုယ္႕စကားကုိ ကိုယ္ျပန္မႀကိဳက္။ သို႕ေသာ္ သူ႕မ်က္လံုးမ်ား ၀င္းလက္သြားသည္။
“ဟာ ဟုတ္တယ္ သိပ္မွန္တဲ႕ စကားပဲ။”
ဒီလူၾကည္႕ရသည္မွာ ယေန႕အဖုိ႕အလိုလိုေနရင္း တက္ၾကြေပ်ာ္ရႊင္ေနပံု ေပါက္သည္။ ကိုယ္႕ဖက္ကို အနည္းငယ္ ေစာင္းလွည့္ကာ အားပါးတရ ၿပံဳးျပေလသည္။
“ေအးဗ်ာ ရာသီဥတုေကာင္းလည္း ၾကာၾကာေတာ႕ မထိုင္ႏိုင္ပါဘူး။ အလုပ္ကို သြားရဦးမယ္။ ခင္ဗ်ားေရာ။”
“မသြားရပါဘူး။”
ဒီေန႕ စေနေန႕မို႕ ရုံးပိတ္သည္ ဆိုတာကို ထည္႔မေျပာလိုက္မိ။
“ေၾသာ္ ေၾသာ္.. ကၽြန္ေတာ္က ဒီပန္းျခံကေန လွမ္းျမင္ေနရတဲ႕ ဟိုရုံးႀကီးမွာ လုပ္တာေလ။ အင္ဂ်င္နီယာေပါ႕။ ခင္ဗ်ားက ဘာလုပ္သလဲ။”
“ဘေလာ႕ဂ္ေရးတယ္။”
အဲ.. ေခါင္းထဲရွိတာကို လႊတ္ခနဲ ေျပာလိုက္မိသည္ ထင္သည္။
သူ ခဏေတာ႕ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားသလို ။
“ အဲ.. ခင္ဗ်ားက ရယ္စရာ ေျပာတတ္တာပဲ.။”
သူကသဲ႕သဲ႕ရယ္သည္။ ကိုယ္က လိုက္မရယ္ေတာ႕ ခဏၿငိမ္သြားျပန္သည္။
“ဒီေခတ္မွာ ဘေလာ႕ဂ္ေရးတာေတြ ေတာ္ေတာ္ ေခတ္စားတာကိုး။ ဘာအေၾကာင္းအရာေတြ ေရးသလဲ။”
“အစံုပါပဲ။ ကဗ်ာ၊ စကားေျပ၊ ပံုေလးဘာေလးလည္း နည္းနည္း ဆြဲၾကည္႕တယ္။”
“ဒီလိုေလ.. ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာက ဘာအေၾကာင္းအရာေတြလဲ. နည္းပညာလား. . အခ်စ္လား.. ဘ၀လား. ႏိုင္ငံေရး..ဘာသာေရး စသျဖင္႕ေပါ႕။”
“ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ထဲ ရွိသလိုပါပဲ။”
“ဒါဆိုလည္း ရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္ခုခုေတာ႕ ရွိမွာေပါ႕။”
“မရွိပါဘူး။”
သူ႕မ်က္ႏွာမွာ စိတ္ပ်က္မႈေတြ မထင္မရွားေပၚလာသည္။ ဟုတ္ပါရဲ႕ ဒီလိုဆို ဘေလာ႕ဂ္ေရးျခင္းကို ဘာလို႕မ်ား စကားထဲ တခုတ္တရထည္႕ေျပာေနရေသးလဲ။ ဘုရားဘုရား.. လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ နံနက္ခင္းကို လံုးလံုးလ်ားလ်ား မဖ်က္ဆီးမိခင္ ထြက္ေျပးမွျဖစ္မည္။ ထိုင္ရာမွ ထလာမိသည္။ သြားေတာ႕မယ္ေနာ္ ဟု ႏႈတ္ဆက္ခဲ႕ဖို႕ ထံုးစံအတိုင္း ေမ႕႔သြားျပန္ၿပီ။ ဘာထင္ၿပီး က်န္ခဲ႕မလဲေတာ႕ မသိ။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ခုဆီ ေရာက္လာၿပီ။ အာဟာရ ျဖည္႕ဖုိ႕ အလုပ္ကို အခုမွ သတိရသည္။ မြန္းတည္႕ေတာ႕မည္။
“ေကာ္ဖီတစ္ခြက္၊ ေပါက္ဆီတစ္လံုး ေပးပါ။”
“ေဟး ပန္ဒိုရာ”
မိတ္ေဆြ တစ္ဦးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
“လာ.. ဒီဘက္စားပြဲကို လာ”
တခ်ိဳ႕လူမ်ားသည္ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ လုပ္ႏိုင္ၾကသည္။ ဒီေတာ႕လည္း သူေျပာသည္႕အတိုင္း သြားလိုက္ရုံေပါ႕။
“အဲဒါ ပန္ဒိုရာတဲ႕။ သူက ဘေလာ႕ဂါေလ”
သူ႕ေဘးမွာ ထိုင္ေနသူေတြကို လွည္႕ေျပာသည္။
“ဟုတ္လား.. ကၽြန္မလည္း ဘေလာ႕ဂ္ေရးတယ္”
“သား သိတယ္.. အစ္မ ဘေလာ႕ဂ္ကို လာလာဖတ္တယ္ဗ်။”
“ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ႕ဂ္ေတြ မဖတ္ဖူးဘူး။”
အသံသံုးမ်ိဳးမွ ကြဲျပားျခားနားေသာ ေကာက္ခ်က္သံုးမ်ိဳးကို ၾကားလိုက္ရသည္။
“ဒီအစ္မေရးတာေတြ သိပ္ဖတ္လို႕ေကာင္းတာ.. သားအၿမဲဖတ္တယ္.. ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာလိုက္တာ”
သားဟု သူ႕ကိုယ္သူေျပာေသာ ေကာင္ေလးက ဆက္ေျပာသည္။
ဘေလာ႕ဂ္ေရးသည္ ဟု ေျပာခဲ႕ေသာ အမ်ိဳးသမီးေလးက
“ဟုတ္လား ကၽြန္မေတာ႕ လာမၾကည္႕မိဘူး.. ဘေလာ႕ဂ္လိပ္စာေလး ေပးပါဦး”
“http://pandora-and-pandora.blogspot.com ပါ”
“အင္.. တမ်ိဳးပါလား.. ဘာလို႕ pandora ကႏွစ္လံုး ျဖစ္ေနရတာလဲ”
“ေနာက္တစ္လံုးက back-up ပါ”
အားလံုး ရယ္လုိက္ၾကသည္။ ရယ္စရာ ေျပာမိသလား။ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ တစ္ခုသာ က်န္ေသာ ေသတၱာတစ္လံုးသည္ ဘယ္ေလာက္ စြန္႕စားမႈႀကီးသလဲ ဆိုတာ သူတို႕မသိၾက။
“ဒီအစ္မကေလ ကဗ်ာေတြလည္း အမ်ားႀကီးေရးတယ္”
သား ဆိုသည္႕ေကာင္ေလးက ေျပာျပန္သည္။
မိတ္ေဆြကပါ ေထာက္ခံသည္။
“သူက ကဗ်ာဆရာေလ ဟားဟား..”
ဘေလာ႕ဂ္မဖတ္ဖူးဘူး ဆိုသူသည္ ေခါင္းနည္းနည္း ေထာင္သြားသည္။
“ဟာ ဟုတ္လား ဘယ္လိုင္းလဲဗ်.. ကဗ်ာေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္၀င္စားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ပို႕စ္ေမာ္ဒန္ေတြေရးတယ္..မဂၢဇင္းေတြ ပို႕တယ္။”
“ကဗ်ာဆရာေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး. ကဗ်ာေရးတဲ႕အခါေတာ႕ ကဗ်ာေရးသူ ျဖစ္သြားမွာေပါ႕ေလ။ လိုင္းရယ္လို႕ သတ္မွတ္ၿပီးမေရးပါဘူး။ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ႕ စိတ္ထဲေပၚတာ ေရးတာပါပဲ။ တခါတခါလည္း ရုိးရာျဖစ္မယ္။ ေမာ္ဒန္ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္မယ္ေပါ႕။”
“ဟာ. ဒါလည္းေကာင္းတာပဲ.. inspiration အတိုင္းေရးတဲ႕ အႏုပညာေပါ႔။”
ဘေလာ႕ဂ္ မဖတ္ဖူးသူသည္ အေကာင္းျမင္၀ါဒ ရွိသူျဖစ္ႏိုင္သည္။
“အဲ.. အႏုပညာေတာ႕လည္း မဟုတ္ပါဘူး.. ဟင္းခ်က္တာတို႕ တျခား ေဆာင္းပါးေလးေတြ ဘာေတြလည္း စိတ္ကူးတည္႕ရာ ေရးတာပါပဲ.။”
“ဒါဆို ေရာေက်ာ္ေပါ႕ ဟင္းဟင္း .. ကၽြန္မကေတာ႕ ကၽြန္မ ဘေလာ႕ဂ္ လာဖတ္သူေတြ တစ္ခုခု ရသြားေစခ်င္တာပါပဲ။ အဲဒီလို စာေတြပဲေရးတယ္။”
ျဖတ္ေျပာလိုက္ေသာ အမ်ိဳးသမီးေလး၏ ေလသံေၾကာင္႕ မိတ္ေဆြႏွင္႕ ဘေလာ႕ဂ္ မဖတ္ဖူးသူက အားနာသလို တခ်က္ၾကည္႕သည္။ သားဆိုသည္႕ ေကာင္ေလးကေတာ႕ ခြီးခနဲ တစ္ခ်က္ရယ္သည္။ စားလက္စ ေပါက္ဆီကို ေကာ္ဖီျဖင္႕အၿပီးသတ္ မ်ိဳခ်ကာ တစ္ခုခုေျပာမည္ ဟန္ျပင္ေတာ႕ အားလံုး အာရုံစိုက္လာၾကသည္။
“ဟို.. မုန္႕ဟင္းခါး တစ္ပြဲေလာက္ မွာမလို႕ပါ..”

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

“နာမည္က ပန္ဒိုရာေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ႕”
“ဘာ အဓိပၸာယ္လဲ..”
“ျမန္မာလိုဆို အဓိပၸာယ္ယူလို႕မရပါဘူး။ အဂၤလိပ္လိုပါ ။”
“ဟာ အဂၤလိပ္မွာလည္း ဒီနာမည္မၾကားဖူးပါဘူး.. ပင္မလာတို႕ ပင္ကီတို႕ ပဲ ၾကားဖူးတယ္။”
“ဂရိ ပံုျပင္ထဲက နာမည္တစ္ခု ဆိုပါေတာ႕။”
ကာလ ေဒသ ပေယာဂသည္ ဂရိပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို အစအဆံုးေျပာျပရန္ မသင့္ေတာ္ဟု ကိုယ္႕ဘာသာ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
“အင္း..ထားပါေတာ႕။ ဘာလုပ္လဲ။”
ဒီတစ္ခါေတာ႕ ဘေလာ႕ဂ္ေရးသည္ဟု အမွတ္မဲ႕ မေျဖမိေအာင္ သတိထားမွ။
“ရုံးမွာပါ။”
“ရုံးေတာ႕ ဟုတ္တာေပါ႕။ ခင္ဗ်ားကို ဘာလဲလို႕ေမးတာ။”
ခင္ဗ်ားဘာလဲ တဲ႕။ ဆတ္ခနဲ အိပ္ခ်င္ေျပသလို ျဖစ္သြားသည္။ သူက ဆက္ေျပာသည္။
“ဒီလိုေလ စာရင္းကိုင္လား အင္ဂ်င္နီယာလား ေက်ာင္းဆရာလား ကြန္ပ်ဳတာပရိုဂရမ္မာလား ကၽြန္ေတာ္တို႕လို ဆရာ၀န္လား သူနာျပဳလား စသည္ျဖင္႕ေပါ႕။”
အခုေလာက္ စိတ္ရွည္စြာ ရွင္းျပတာ အားနာဖို႕ေတာ႕ ေကာင္းလွသည္။ ဒါေပမယ္႕…
“အင္း အဲဒါေတြ တစ္ခုမွ မဟုတ္ဘူး။ ဘာမွ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေရာ။”
“အာ.. ဘာမွမဟုတ္လို႕ေတာ႕ ရမလားဗ်။ လူဆိုတာ တစ္ခုခုေတာ႕ ဟုတ္ၾကတာပဲေလ။ ေက်ာင္းသား ဆိုလည္း ေက်ာင္းသားေပါ႕။ ခင္ဗ်ားရုံးမွာ ဘာလုပ္ရတာလဲ။”
လူတိုင္းဟာ တစ္ခုခုေတာ့ ဟုတ္ၾကသလား။ စိတ္ထဲမွာ သိပ္မေသခ်ာစြာျဖင္႕ ျဖည္းျဖည္း ျပန္ေျဖမိသည္။
“အီးေမးလ္စစ္တယ္။ စာျပန္တယ္။ ဖုန္းလာရင္လည္း တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြ ရွင္းျပရတယ္။ အစည္းအေ၀းတက္တယ္။ စီမံခ်က္ဆြဲတယ္။ အထက္လူႀကီးေတြကို ရီပို႕တင္တယ္။ တခ်ိဳ႕အလုပ္ေတြက်ေတာ႕ သူမ်ားကို သင္႕ေတာ္သလိုခြဲေပးရတယ္။ အဲ သူတို႕မွာ ျပႆနာေတြ တက္လာရင္ေတာ႕ ရွင္းေပးရတယ္။”
“ဒါဆို မန္ေနဂ်ာေပါ႕။”
သူက အနည္းငယ္ စိတ္မရွည္စြာ စကားကိုျဖတ္လိုက္သည္။
“မဟုတ္ဘူး။ မန္ေနဂ်ာလို႕လည္း သူတို႕မေခၚၾကဘူး။”
ဆရာ၀န္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ကုတ္လိုက္သည္။
“ကဲ..ကဲ .. ထားပါေတာ႕.”
အလုပ္အကိုင္ ဆိုသည္႕ေနရာမွာ ရုံးအလုပ္ ဟု ေရးလိုက္တာ ေတြ႕လိုက္သည္။
“ကဲ ခင္ဗ်ား ေျခေထာက္နာတာ ဘယ္တုန္းကစသလဲ ေျပာ..”
…………………
………………..
…………………

ေဆးခန္းမွ ျပန္ထြက္လာေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ေမွာင္ေနၿပီ။ ဓာတ္မီးတိုင္မွ မီးလံုးမ်ားသည္ မီးလင္းေသာအလုပ္ကိုလုပ္ေနၾကသည္။ ေလသည္ တိုက္ေသာအလုပ္ကို လုပ္ေနသည္။ ေျပးလႊားေနေသာ ဘတ္စ္ကား တစ္စီးကို ေစာင္႕ရန္အတြက္ ေစာင္႕ရမည္႕ေနရာျဖစ္ေသာ မွတ္တိုင္မွာ ထိုင္ေစာင္႕ေနလိုက္သည္။ အိပ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ ညစာစားျခင္း ႏွင္႕ အိပ္ျခင္းအလုပ္ကို လုပ္ရမည္။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

မိုးစင္စင္လင္းေသာအခါ နံနက္ခင္းဟုေခၚၾကသည္။
တညလံုး မိုးရြာထားသျဖင္႕ လမ္းကေလးက စိုစြတ္ေနသည္။ အနင္းခံ အေလွ်ာက္ခံေသာ အလုပ္ကိုလုပ္ကာ သြားလာသူေတြကိုေတာ႕ ပို႕ေဆာင္ေပးေနၿမဲ။ ပန္းကေလးမ်ားက ပြင္႕ေသာအလုပ္ကို လုပ္ေနၾကသည္။ လိပ္ျပာမ်ား ပ်ားပိတုန္းမ်ား လာနားလွ်င္ေတာ႕ ၀တ္ရည္ေပးျခင္း ၀တ္မႈန္ကူးျခင္းအလုပ္ တို႕ကို လုပ္သည္။ လူမ်ား ႏွင္႕ အျခား သက္ရွိသက္မဲ႕ အရာ၀တၱဳမ်ားသည္ တခါတခါ ျပဳလုပ္သူမ်ား ျဖစ္၍ တခါတခါ ျပဳလုပ္ခံရသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သူတို႕မွာ ကိုယ္ပိုင္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ လုပ္ငန္း ေဆာင္တာမ်ား နယ္ပယ္မ်ား ရွိၾကသည္။ အားလံုး ဒီလိုပဲ ျဖစ္မည္ ထင္သည္။ ျဖစ္ဖို႕ မ်ားပါသည္။

သတင္းစာတစ္ေစာင္ကို ဖတ္ၿပီးေသာအခါ မိုးေရစက္မ်ားမွ ကာကြယ္ရန္ အခုလို ျဖန္႕ခင္းထိုင္လို႕လည္း ရပါသည္။ ပန္းျခံထဲမွ ခံုတန္းဟုေခၚေသာ ထိုင္စရာေနရာတြင္ သတင္းစာကိုခင္းကာ ထိုင္ေနမိသည္။ အနားမွာ အရိပ္တစ္ခုက်လာသည္။ အမွတ္မထင္ ေမာ႕ၾကည္႕လိုက္သည္။ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ႏွင္႕ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိသြားသည္။
“ဟိုင္း.. ဒီေန႕ ရာသီဥတုက စိုစြတ္ေနတယ္ေနာ္။”
သူမက စၿပီးႏႈတ္ဆက္ေလသည္။

ပန္ဒိုရာ