ေစာင့္သူ

ဆရာမ ေမၿငိမ္းေရးတဲ့ ေစာင့္သူ ဆိုတဲ့ ၀တၱဳတိုကေလးကို ဖတ္ၿပီး မေနႏိုင္လို႕ အမွတ္မထင္ ေကာက္ျခစ္မိလိုက္တဲ့ စာပိုဒ္တခ်ိဳ႕ဆိုပါေတာ့။ ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ဖို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိခဲ့ပါ။ ဒါေပမယ့္ ျပန္ဖတ္မိရင္း ဒီအင္တာနက္ထဲ တေနရာမွာ ေျခရာထင္သြားမွေတာ့ ေနာက္တေနရာမွာ ေျခရာျပန္ခ်လိုက္တာ သိပ္မကြာေတာ့ပါဘူးေလဆိုၿပီး တင္လိုက္တယ္။ ဆရာမ၀တၱဳကို ဆင့္ပြားခံစားမႈသက္သက္ပါ။

ေမွာင္လိုက္တာပိန္းလို႕
ေလပူေတြလည္းတိုက္
ေမာအိုက္လြန္းတယ္
ေဘးနားက လက္ကေလးတစ္ဖက္ကိုေတာင္
အမွတ္မထင္ ဖယ္ခ်မိသြားတယ္။

သူ႕နံေဘးမွာ
သူ႕ဘ၀က အိပ္ေမာက်ေနတယ္
ဘ၀က အခ်စ္ကို ျပဌာန္းခ်ိန္မွာ
အခ်စ္က ဇယားသံုးကြက္ထဲ
ဒလိန္႕ေခါက္ေကြးကၽြံက်
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ အက်ဥ္းခ်
တရားခံအစစ္က ဘယ္သူလဲကြယ္။

သူမခ်စ္တဲ့သူနံေဘးမွာ
သူမက အိပ္ေမာက်ေနတယ္
ကိုယ္ေမြးခဲ့တဲ့ေျမႀကီးကို
ကိုယ့္လက္ေတြနဲ႕ျပန္ထိခြင့္မပါ
အေမအိုအလြမ္းနဲ႕
မ်က္ရည္စမ္းစမ္းေတြမပါ
ပိေတာက္၀ါလြမ္းခ်င္းနဲ႕
ကံ့ေကာ္ခင္းကေသြးစက္ေတြမပါ
သူမ မက္ေနတဲ့အိပ္မက္ေတြကေတာ့
ၿပံဳးေယာင္ပဲသန္းေနပါေစေပါ့။

သူ႕ရဲ႕ေႏြတညကေတာ့
ရြာသူေႏွာက္လို႕
ေျခာက္ေျခာက္ျခားျခားအိပ္မက္တယ္
ပိေတာက္ေတြေ၀လိုေ၀
သနပ္ခါးနံ႕ေတြေမႊးလိုေမႊး
ေရတမာပင္ေတြၾကားေျပးလိုေျပး
ေခၽြးေစးပ်ံ အသံနက္နဲ႕
အေႏွာင္ဖြဲ႕ကရုန္းထြက္ရတယ္။

သူမကေတာ့
အိပ္ေမာက်ေနတုန္းကြယ္
ဘ၀ကေရာ…
…….
ေဟာဒီအခန္းက်ဥ္းထဲမွာ
တကယ္ေတာ့ သူတစ္ေယာက္တည္းပါပဲ
အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းနဲ႕
မိုးလင္းမွာကိုေစာင့္ေနမိတယ္။ ။

ပန္ဒိုရာ