ပိုပို မိုမို ဂိုဂို

ၿပီးခဲ့တဲ့ ကမၻာ့ဖလားမွာ ေရဘ၀ဲေလး ေပါလ္ က အေရးပါတဲ့ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာက အသံုးေတာ္ခံသြားခဲ့ပါတယ္။ ေပါလ္က တကယ္ပဲ ေဟာကိန္းထုတ္တာလား၊ ေပါလ္ကို ထိန္းသိမ္းသူေတြကပဲ တစ္ခုခု ဆင္ထားသလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး၊ ေဟာခ်က္ေတြက ၁၀၀% မွန္ေနေတာ့တယ္။ အဲဒီမွာ ရႈံးတဲ့ဘက္က ေဒါသထြက္သူတခ်ိဳ႕ကလည္း ေရဘ၀ဲစုတ္ ျပဳတ္ၿပီးသုတ္စားမယ္ တို႕ အာလူးနဲ႕ခ်က္စားမယ္ တို႕ မ်ိဳးစံုႀကိမ္းၾကတာပဲ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အေပ်ာ္သက္သက္ ေနာက္ေျပာင္တာပါ။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ အဲဒီလိုမေျပာပါနဲ႕ကြာ ရက္စက္ပါတယ္ လို႕ေျပာမိတယ္။ သူက စားစရာတိရစၦာန္ပဲဟာ ဘာျဖစ္လဲ လို႕ေမးတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ကလည္း တျခားသာမန္ေရဘ၀ဲေတြကို အဲလိုေတြ ေလွ်ာက္ေျပာရင္ ေျပာႏိုင္ေပမယ့္ ေပါလ္ကေတာ့ မတူေတာ့ဘူး။ သူက အလွေမြးေကာင္လို ပိုင္ရွင္(ေကၽြးေမြးထိန္းသိမ္းထားသူ) လည္းရွိတယ္။ စားစရာအေကာင္ျဖစ္ေပမယ့္ လူေတြနဲ႕ ဆက္သြယ္မႈတစံုတရာ တကယ္ရွိခဲ့တယ္ အသိဉာဏ္လည္း အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ ရွိခဲ့တယ္မ်ား ဆိုရင္ သနားစရာပါလို႕ ကိုယ္ထင္တာေလး ေျပာမိတယ္။ အဲဒီလို ဆက္စပ္ၿပီးေတာ့ တခ်ိန္က အိမ္ေမြးတိရစၦာန္လို ေမြးခဲ့ဖူးတဲ့ အေကာင္ေလးတခ်ိဳ႕ကို သတိရသြားၿပီး အခုလို ေရးခ်ျဖစ္ပါတယ္။
............................................

ပိုပို မိုမို ဂိုဂို

ေဖေဖ ခရီးကေန အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဆိုက္ကားေပၚမွာ ထူးထူးျခားျခား ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ ပါလာတယ္။ အဲ.. ဧည့္သည္တစ္ေကာင္လို႕ ေျပာရမယ္။ ဆိုက္ကား ေနာက္ထိုင္ခံုေပၚမွာ အသားျဖဴျဖဴနဲ႕ လည္တံကို ဟိုဆန္႕ဒီဆန္႕လုပ္ၿပီး ျပဴးတူးေၾကာင္ေတာင္ ၾကည့္ေနတာ ဘဲငန္းေလးတစ္ေကာင္ေပါ့။

အဲဒီအေကာင္ကေလးကို ရြာကလူေတြက စက္ေလွထဲ အတင္းထည့္ေပးလိုက္တာဆိုပဲ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ခ်က္စားဖို႕ေပါ့ေလ။ ေဖေဖလည္း ျငင္းလို႕ ဘယ္လိုမွ မရတဲ့အဆံုး ဒီအေကာင္ေလးကို ယူလာခဲ့ရတယ္။ ဘဲငန္းေလးက ငယ္ပါတယ္။ အသက္က သံုးေလးလ ေလာက္ပဲ ရွိဦးမယ္။ ေမေမလည္း စိတ္ညစ္သြားတာေပါ့။ ဒီဘဲငန္းေလးကို ဘယ္လိုလုပ္ သတ္ရက္ သတ္ရဲမွာလဲ။ သူက ၾကက္တို႕ ၀မ္းဘဲတို႕လို မဟုတ္ဘဲ အေကာင္လည္းႀကီးတယ္ အသက္လည္း ျပင္းတယ္ေလ။


ဒါနဲ႕ပဲ အိမ္ေပၚကို ေခၚတင္ထားၿပီး တံခါးပိတ္ထားလိုက္တယ္။ ၿခံထဲမွာ ေအာက္ကိုခ်ထားရင္ ေပ်ာက္သြားမွာ စိုးရတယ္ေလ။ ဖိနပ္ခၽြတ္ေနရာေလးမွာ သူ႕ကို ေရနဲ႕ ဆန္ကြဲတခ်ိဳ႕ ခ်ေကၽြးၿပီး ထားလိုက္ပါတယ္။ ဘဲငန္းေလးက သူ႕ကိုေပးထားတဲ့ ေနရာမွာပဲ တေန႔လံုး မေနဘူး။ တစ္အိမ္လံုး ေလွ်ာက္သြားတာေပါ့။ ေျပာင္ေအာင္တိုက္ထားတဲ့ ဧည့္ခန္းၾကမ္းျပင္ေတြမွာ သူ႕ေျခရာေတြ ထင္ကုန္ေရာ။ မစင္စြန္႕ရင္ေတာ့ ေစာေစာက ဖိနပ္ခၽြတ္နားမွာပဲ ျပန္သြားစြန္႕ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ တစ္ပတ္ ႏွစ္ပတ္ၾကာေတာ့ အိမ္ကလူေတြကို သူက မ်က္မွန္းတန္းမိပံုရတယ္။ ေန႕ခင္းဘက္ဆုိ ညီမေလးရယ္ ကိုေလးရယ္က ေက်ာင္းသြား၊ ကိုႀကီးရယ္ ေဖေဖရယ္ ကလည္း အလုပ္သြားခ်ိန္ဆိုရင္ သူက အိမ္မွာ ေမေမ့ေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနတယ္။ ညညဆိုရင္ေတာ့ သူ႕ကို ေပးထားတဲ့ ေနရာေလးကို သြားၿပီး အိပ္တယ္။

သံုးပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အိမ္ကို နယ္က ဧည့္သည္တခ်ိဳ႕ လာလည္ပါတယ္။ သူတို႕က ဘဲငန္းေလးကို အိမ္ေပၚမွာ ေတြ႕ေတာ့ ေမးၾကတာေပါ့။ ေဖေဖက သတ္မစားရက္လို႕ ေမြးထားတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီဧည့္သည္ေတြက ဘဲငန္းေလးကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီး ဒါ အမေလး ပဲ တဲ့။ ကိုယ့္အိမ္သားေတြကလည္း ဘဲငန္းအေရးကၽြမ္းက်င္သူ မဟုတ္ေတာ့ ဧည့္သည္ေတြေျပာမွပဲ အမေလးမွန္း သိေတာ့တယ္။ အထီးတစ္ေကာင္ အေဖာ္ရေအာင္ ထားေပးလိုက္ေပါ့ လို႕ ဧည့္သည္ေတြက ေျပာၾကတယ္။ ရြာက ယူလာေပးမယ္ေလ ဆိုၿပီး ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ ဘဲငန္းတစ္ေကာင္ လာေပးပါေတာ့တယ္။

အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ဘဲငန္းေလးက ပထမေကာင္ထက္ ပိုငယ္တယ္။ ပထမေကာင္ ေရာက္ခါစက အရြယ္အစားမ်ိဳး။ ႏွစ္ေကာင္ျဖစ္သြားေတာ့ ဟိုဘဲ ဒီဘဲ နဲ႕ ေခၚလို႕ မေကာင္းတာနဲ႕ နာမည္ေပးဖို႕ စဥ္းစားရေတာ့တယ္။ ညီမေလးက အႀကီးေကာင္ကို ပိုပို လို႕နာမည္ေပးၿပီး အငယ္ေကာင္ကို မိုမိုလို႕ ေခၚလိုက္တယ္။

သူတို႕ႏွစ္ေကာင္ေတာင္ ဆိုေတာ့ အိမ္ေပၚမွာ ထားလို႕ မျဖစ္ေတာ့ျပန္ဘူး။ ဒါနဲ႕ပဲ အိမ္ေအာက္မွာ အိမ္တိုင္ေလးတိုင္ကို ရိုင္ေတြနဲ႕ကာၿပီး ၿခံခတ္လိုက္တယ္။ တစ္ဖက္ကိုေတာ့ အပြင့္လုပ္ၿပီး ႏွစ္တစ္လက္မနဲ႕ ၿခံတံခါး လုပ္ေပးလိုက္တယ္။
အိမ္ေအာက္မွာဆိုေတာ့ အလင္းေရာင္တို႕ ေလတို႕က တခ်ိန္လံုးပိတ္ထားရင္ မေကာင္းဘူး။ ညအိပ္ခ်ိန္မွာ သူတို႕ၿခံတံခါးကို ပိတ္ထားၿပီး ေန႕ခင္းဘက္ဆိုရင္ ဖြင့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ပိုပိုနဲ႕ မိုမို တို႕လည္း အေဖာ္ရသြားၿပီး့ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္သြားၾကတာပဲ။ ကိုယ့္အိမ္ၿခံ၀င္းထဲတင္ မကဘူး၊ အနီးအနားအိမ္ေတြေရာ လမ္းမကိုပါ ထြက္လည္တတ္လာတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႕ သူတို႕ေရာက္လာတာ သံုး ေလး လၾကာလို႕ သီတင္းကၽြတ္လ ေရာက္လာၿပီ။ သူမ်ားတကာေတြ ေျပာၾကတာ ဘဲငန္းေတြက ၀ါတြင္းဆိုရင္ မဥဘူး ဆိုပဲ။ ၀ါကၽြတ္ရင္ေတာ့ စၿပီး ဥတယ္ ဆိုလို႕ သတိေတာ့ ထားၾကည့္ေနရတယ္။ ပိုပို႕ကို ၾကည့္ရတာလည္း တေန႕တျခား အေတာ္ေလး၀လာတယ္ေလ။

တေန႕ေတာ့ ပိုပိုက တဂူးဂူးတဂါးဂါး ေအာ္ၿပီးေတာ့ အိမ္ေခါင္းရင္းက ခတၱာပန္းၿခံဳေတြၾကားကို တိုးၿပီး ၀ပ္ေနေလရဲ႕။ ခဏေန ပိုပို ထြက္သြားေတာ့ ညီမေလးက သြားၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ဘဲငန္းဥ တစ္လံုးကို ေတြ႕ပါေတာ့တယ္။ ေမေမလည္း ေတာင္းတစ္လံုး ကမန္းကတမ္းရွာၿပီး ၀ပ္တင္း (၀ပ္က်င္း) ျပင္ေပးရတယ္။ တင္းထဲကို ဘဲငန္းဥေလး ေကာက္ထည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ ဥက ေပ်ာ့စိေလး။ ဥသြားခါစမို႕ ထင္ပါတယ္။ အသည္းယားစရာေပါ့။

တင္းကို သူတို႕ၿခံထဲ ထည့္ေပးထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႕ကစၿပီး ပိုပိုက တင္းထဲကို လာၿပီး ဥခ်ပါတယ္။ ဒုတိယေန႕မနက္မွာ ပိုပို ၀ပ္သြားၿပီး တင္းထဲမွာ ဥ ႏွစ္လံုးျဖစ္သြားတာေပါ့။ တတိယေန႕ေရာက္ေတာ့ တင္းကို စစ္လိုက္တဲ့အခါ ဥက ေလးလံုးျဖစ္ေနတယ္။ အားလံုး အံ့ၾသသြားၾကတယ္။ ဘဲမက တစ္ေန႕ကို တစ္လံုးပဲ ဥတာကို ဘယ့္ႏွယ္ သံုးရက္မွာ ေလးလံုးျဖစ္ေနရပါလိမ့္။

(ဆက္ရန္)


ပန္ဒိုရာ