Thursday, August 7, 2008

သာသည့္ေျမမွာ


သူတို႕ရဲ႕ ၄၃ ႏွစ္ေျမာက္ အမ်ိဳးသားေန႕ကေတာ့ နီးလာပါၿပီ။ အလုပ္ထဲမွာလည္း National Day Observance ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ပြဲေလးလုပ္ စားၾကေသာက္ၾက လုပ္ၾကပါတယ္။ သာေရးနာေရး ေကာ္မီတီထဲမွာ ပါေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အဲဒီအခန္းအနားေလး လုပ္ကိုင္ျပင္ဆင္ ၾကတဲ့အထဲမွာ ႏိုင္ငံသား မဟုတ္ေသာ္လည္း ျဖဴနီ၀တ္စံု တကားကားနဲ႕ ပါ၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ပန္ဒိုရာ ဒီႏိုင္ငံေလးကို စေရာက္ေရာက္ခ်င္း အခ်ိန္က တစ္ခုေသာ ဂ်ဴလိုင္လမွာပါ။ ေရာက္ၿပီး တစ္လအၾကာ ၾသဂုတ္လမွာ National Day အစမ္းေလ့က်င့္ပြဲအတြက္ လက္မွတ္ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ေရာက္ခါစဆိုေတာ့ အဲလိုလက္မွတ္မ်ိဳးကို ဒီကလူေတြ ညအိပ္ တန္းစီတိုး ၿပီးေတာ့ကို လိုခ်င္ၾကမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ရေတာ့လည္း သြားၾကည့္လိုက္တာေပါ့ေလ။ အဲဒီမွာပဲ သူတို႕ေတြရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြစြာ ပါ၀င္မႈကို အံ႕ၾသခဲ့ရပါတယ္။

ဒီႏိုင္ငံမွာက တကယ့္ေန႕ျဖစ္ေစ အစမ္းပြဲျဖစ္ေစ လူေတြက အရမ္းသြားခ်င္ၾကပါတယ္။ တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါ က်င္းပတဲ့ အစည္ကားဆံုး အခန္းအနား ျဖစ္သလို အဲဒီပြဲမွာ အခမဲ့ေ၀တဲ့ အိတ္တလံုးနဲ႕ စားစရာေတြ လက္ေဆာင္ေတြလည္း ရတာကိုး။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္းမွာ သီခ်င္းအသစ္ တစ္ပုဒ္ အထူးစပ္တယ္။ နာမည္ႀကီး အဆိုေတာ္ တေယာက္ေယာက္က ဆိုပါတယ္။

ဟိုတေန႕က က်င္းပတဲ့ အလုပ္ထဲက အခန္းအနားေလးမွာလည္း ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း အပါအ၀င္ သီခ်င္းေတြ ဆိုၾကပါတယ္။ လက္ကေလးေတြ ေလထဲေ၀ွ႕ယမ္းၿပီး သူတို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ တက္ၾကြစြာ သီဆိုေနတာကို ဓာတ္ပံုေတြ ရိုက္ေပးရင္း သီခ်င္းေတြထဲက သံစဥ္ေရာ စာသားပါ ႏွစ္သက္မိတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ေ၀မွ်ခ်င္စိတ္ ေပၚလာပါတယ္။




We are Singapore

There was a time when people said
That Singapore won't make it, but we did
There was a time when troubles seemed too much
For us to take, but we did
We built a nation, strong and free, reaching out together
For peace and harmony

Chorus 1:
This is my country, this is my flag
This is my future, this is my life
This is my family, these are my friends
We are Singapore, Singaporeans
Singapore our homeland, it's here that we belong
All of us united, one people marching on
We've come so far together, our common destiny
Singapore forever, a nation strong and free
( Repeat Chorus 1 )


( Sung ) (ဒါက သူတုိ႕ရဲ႕ National Pledge ပါ)
We the citizens of Singapore
Pledge ourselves as one united people
Regardless of race, language or religion
To build a democratic society
Based on justice and equality
So as to achieve happiness
Prosperity and progress for our nation


Chorus 2:
We are Singapore, we are Singapore
We will stand together, hear the lion roar
We are Singapore, we are Singapore
We're a nation strong and free forevermore
( Repeat Chorus 1 & 2 )

We are Singapore, Singaporeans ( X 2 )

Chorus ပိုဒ္မွာ သူတို႕ေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရြင္ သီဆိုၾကသလို “ဒါငါ့ႏိုင္ငံပဲ၊ ဒါငါ့အလံေပါ့၊ ဒါငါ့ရဲ႕အနာဂတ္၊ ဒါငါ့ဘ၀၊ ဒါငါ့မိသားစု၊ ဒါငါ့မိတ္ေဆြေတြ၊ ငါတို႕ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ငါတို႕ျမန္မာႏိုုင္ငံသားေတြ” လို႕ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ေျပာခ်င္လိုက္တာ။ ျပည္သူေတြရဲ႕ အနာဂတ္နဲ႕ ဘ၀ ဆိုတာ ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတဲ့ အရာနဲ႕ ထပ္တူ က် လာေစခ်င္လိုက္တာ။ သူ႕ေျမမွာ ျဖဴျပာပြင့္လို႕ တင့္တယ္ ေနၾကတာကို ႀကိဳးစား မုဒိတာပြားရင္း ဆရာမႀကီး ေငြတာရီရဲ႕ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ကိုလည္း သတိရမိတယ္။

သာသည့္ေျမသို႕

အလွထူးပါဘိ
ျမဖူးျပာအငံုႏွင့္
လႊာရုံမွာညွာစံုက်င္းေရာ့ထင္
ျဖဴ၀င္းေငြမႈန္လႊာတို႕
ေလယူရာ ရနံ႕ညင္း
သင္းပ်ံ႕ခဲ့သူ႕ျခံမွာ။

ငါ့ၿခံၾကည့္ျပန္ေတာ့
မခ်ိပူေပြျဖာခဲ့
ေျမျပာမွာေနစာမတင့္ႏိုင္ဘု
ၾကည္စရာနီ၀ါေတြလည္းမပြင့္ေလေတာ့
စိမ္းရင့္ေရာင္ႏြယ္ၿခံဳဖုတ္ေတြက
ရႈပ္ေထြးကာ လိမ္ေခြယွက္
အားပ်က္စရာ။

သူ႕စခန္း
သာဆန္းရဂုံသြင္မို႕
ငါလွမ္းကာခို၀င္လို႕
ျပာေငြစင္ႀကိဳင္ပ်ံ႕ရွားပါတဲ့
ပြင့္ငံုဆင္ ပင္ေတြၾကားမွာလ
ေလွ်ာက္သြားကာ ေပ်ာ္လိုလွပါဘိ
ျမေရာင္စုိ သည္ေျမခင္းရယ္နဲ႕
ညင္းေလခို သစ္ညိဳရိပ္မွာျဖင့္
ေလ်ာင္းအိပ္လို႕ တစ္ကိုယ္သာ
ရႊင္ပါခ်င့္စိတ္ထဲ။

သုိ႕လည္းေလ
မသင့္ေလ်ာ္ေလဘု
ငါ့ၿခံေျမဥယ်ာဥ္နန္းဟာလည္း
လွေလသည္သာစခန္းေပေပါ့
စိတ္ပန္းကို သည္လိုေျဖလို႕
က်က္သေရ တက္ေန၀င့္ေအာင္လ
ငါ့ၿခံေျမ အေျချမွင့္ခ်င္ငဲ့
သူ႕ေျမမွာ ျဖဴျပာပြင့္ရင္ျဖင့္
ငါ့ေျမမွာ နီ၀ါတင့္ရမေပါ့
အခြင့္အခါေမွ်ာ္လို႕
ဥယ်ာဥ္ေတာ္ သာယာေရးကုိလ
ရွႈျမင္ေမွ်ာ္ ခါခါေတြးပါလို႕
မေႏွးပင္ အားအင္ထုတ္လို႕ရယ္
ေပါင္းႏႈတ္ဖို႕ခဲ။


ေငြတာရီ





40 comments:

ATN said...

တေန႕ေန႕ေပါ့ဗ်ာ။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာက
မနက္ဖန္လိုပဲ မဟုတ္လား
ကုန္ဆံုးမသြားမခ်င္း
တေန႕ေန႕ေတာ့ သီခ်င္းကို
ဆိုေနၾကရတာပါပဲ။

ATN said...

ေအာင္သာငယ္

wai lin tun said...

အဲဒါ က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္က အထက္တန္း လက္ေရြးစင္ကဗ်ာ စာအုပ္ထဲက အလြတ္က်တ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ကဗ်ာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေငြတာရီကုိ က်ေနာ္က ႀကိဳက္ကုိႀကိဳက္တာ၊ အသံခ်ဳိသေလာက္ စကားလုံးေတြ ႏုိင္နင္းလွပလြန္းလို႔။ ၿပီးေတာ့ ရုိးဂုဏ္ကလည္း ကဗ်ာတုိင္းမွာေပၚတယ္။
ေငြတာရီ ကဗ်ာ ၁၀၀ ဆုိတာ သူဆုံးၿပီးမွ ခင္ပြန္းသည္ မင္းယုေ၀က စီစဥ္ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့စာအုပ္ေပါ့။ အဲဒါ အမ်ဳိးသား စာေပဆုရတယ္ေလ။ အဲဒီထဲက တဂိုးကဗ်ာေတြကုိ ဘာသာျပန္ေရးထားတာဆုိရင္ ပင္ကုိယ္ေရးေတြလား ထင္ရေလာက္ေအာင္ ေျပာင္ေျမာက္လွပတာ.။ ငယ္ငယ္က က်ေနာ္ ခါးၾကားထုိးခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ သင္ရုိးက်မ္းဆုိလည္း မမွားဘူး။ အခုမွ အဲဒီစာအုပ္ကေလး ျပန္လုိခ်င္ေနမိတယ္။ ကဗ်ာေလးျပန္ဖတ္လုိက္ရလုိ႔ အေတာ္ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ျပန္ျဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ။ ေက်းဇူးပဲ။

wai lin tun said...

အႏွစ္ ၂၀ လုံးလုံး ေပါင္းႏွဳတ္ခဲ့တဲ့သူေတြ ဒီကဗ်ာေလးဖတ္ၿပီး ကုိယ္လုပ္ခဲ့တာ မမွားဘူးဆုိတာ ဘ၀င္က် ေအးခ်မ္းၾကပါေစ။ အားအင္အသစ္ေတြ ခဲေစ..ၿမဲေစ..သတည္း။

ကုိေပါ said...

က်ေနာ့္အျမင္ေတာ့ အဲဒီပြဲက ေျမာက္ကုိရီးယားႏုိင္ငံက ကင္မ္ေဂ်ာင္အီေမြးေန႔လုိဘဲ အတုအေယာင္ဆန္လြန္းလွပါတယ္။ (ေနာက္ဆုံး အမ်ဳိးသားေန႔အတြက္ အမြန္အျမတ္စပ္တဲ့ သီခ်င္းကလည္း ဂ်ပန္ေၾကာ္ျငာက Lyric ကုိ ခုိးခ်ထားတာဆုိဘဲ။)

Singapore Press Holdings (SPH)ရဲ႕ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္စစ္တမ္းအရ ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္လူရြယ္ေတြရဲ႕ ၅၃ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္က ျဖစ္ႏုိင္ရင္ စကၤာပူကုိ အၿပီးတုိင္ စြန္႔ခြာသြားခ်င္ေနၾကသတဲ့။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ စကၤာပူ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရဲ႕ အဆုိအရ စေကာလားရွစ္ကုိ ခံစားေနတဲ့ အေတာ္ဆုံး အထူးခၽြန္ဆုံးလူ ေအလယ္ဗယ္ ေက်ာင္းသားေတြအနက္ ၄ ေယာက္မွာ ၁ ေယာက္ႏႈန္းနဲ႔ ႏုိင္ငံရပ္ျခား ႏွစ္စဥ္ အၿပီးတုိင္ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်ေနၾကတယ္။

သက္ႀကီးရြယ္အုိေတြ ဘ၀အာမခံခ်က္ အလုံအေလာက္မရွိ။ အလုပ္လက္မဲ့မ်ား၊ နာမက်န္းသူအတြက္ လူမႈေထာက္ပံ့ေရးစနစ္မရွိ။ မိမိရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀ကုိ အႀကီးအက်ယ္လႊမ္းမုိးသက္ေရာက္မႈရွိေသာ ေပၚလစီမ်ားတြင္ မိမိကုိယ္တုိင္ ၀င္ေရာက္ ေျပာေရးဆုိပုိင္ခြင့္ မရွိ။ လူအမ်ားစုအတြက္ စီပီအက္ဖ္ အုိစားမင္းစာ စုေဆာင္းေငြမွာ မတန္တဆ ေစ်းႀကီးလွေသာ တုိက္ခန္းေတြ ၀ယ္ယူရတဲ့အထဲ ပဲ့ပါသြားေတာ့တယ္။

စကၤာပူမွာလည္း ငတ္တဲ့လူေတြ ငတ္ကုန္ၿပီ။ အယ္လ္ဂ်ာဇီးရားသတင္းဌာနရဲ႕ သတင္းတပုဒ္ကုိ ဒီမွာေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။

http://theonlinecitizen.com/2008/07/spores-soaring-food-prices-video/

ဒါကေတာ့ စကၤာပူရဲ႕ စိန္စီေသာည ဗီဒီယုိ။

http://www.youtube.com/watch?v=1HpeTQY_xo0&feature=related

ဒီေတာ့ ကေနဒါ၊ ၾသစေၾတးလ်၊ ယူအက္စ္ေအနဲ႔ နယူးဇီလန္ႏုိင္ငံေတြကုိ ေျပာင္းေရႊ႕သြားတဲ့ စကၤာပူႏုိင္ငံသားေတြဆုိတာကလည္း ဒုနဲ႔ေဒး။ စကၤာပူဟာ ကမၻာမွာ အေျခခ် ေနခ်င္စရာ အေကာင္းဆုံးထဲက တႏုိင္ငံသာဆုိတယ္ ႏုိင္ငံကုိ စြန္႔ခြာထြက္ေျပးသူ အေရအတြက္က ေၾကာက္ခမန္းလိလိ တေန႔တျခား တုိးပြားလုိ႔လာ။

အဲဒီထြက္ေျပးတဲ့ လူေတြ ေနရာမွာ ျမန္မာ၊ ဗီယက္နမ္ နဲ႔ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံေတြက ရယ္ဒီမိတ္ႏုိင္ငံသားေတြကုိ ဒလေဟာ တင္သြင္းလုိက္တယ္။ အဲဒီလူေတြကလည္း ၀င္ကစြပ္ေတြ။ ငရဲက လာသူ ျပာပူမေၾကာက္ေတြ။ အခြင့္အေရးကုိ လုိလုိ႔ ႏုိင္ငံသားေျပာင္းလုိက္တဲ့ အခြင့္အေရးသမားက အေရအတြက္မ်ားတယ္။ ဒီႏုိင္ငံကုိ ခ်စ္လြန္းလုိ႔မဟုတ္။

အခု အလုပ္ခြင္ေတြမွာဆုိ အရမ္းသိသာတယ္။ စကၤာပူႏုိင္ငံသားေတြက ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လူနည္းစုျဖစ္ေနၿပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ကုမၸဏီက ဌာနေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားထဲမွာ ႏုိင္ငံျခားသားဦးေရက ပုိမ်ားတယ္။ က်ေနာ္လည္း ေနာက္လထဲမွာ စကၤာပူေရာက္တာ ကုိးႏွစ္ရွိၿပီ။ မေလးရွားမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့စဥ္ကေလာက္ေတာင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္မထင္။ ထုိင္းက လာလုပ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ထုိင္းကုိ ျပန္ေျပးၾက။ ဒါမွမဟုတ္ တျခားႏုိင္ငံေတြကုိ ေျပာင္းေျပးၾက။ သည္ေတာ့ စကၤာပူဟာ တကယ္ဘဲ သာသည့္ေျမလား။ ခြာသည့္ေျမလား။ စဥ္းစားစရာ။

ဒီလုိနဲ႔ ကိုယ့္ပန္းဥယ်ာဥ္အတြက္ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေ၀ေ၀စီစီနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ႀကဳိးစားေပါင္းႏႈတ္ေနဆဲ။

Steve Evergreen said...

I think it is true for many countries. If you read this article "Emigration soars as Britons desert the UK" http://tinyurl.com/485ofw , you can see many British going out of Britain. So Uk government grants entitled immigrants as British citizen one in every 3 minutes. Check out my post http://steveevergreen.blogspot.com/2008/07/how-many-years-to-become-british.html

I also want to move to NZ or Au for some reason even after I have been a British citizen . But not America :(

ကုိေပါ said...

ေဆာရီးဗ်ဳိး။ အေပၚက က်ေနာ့္ကြန္မင့္မွာ Lyric လုိ႔ မွားေျပာမိတယ္။ အမွန္က စိတ္ကူးစိတ္သန္း ကူးခ်ျခင္းကုိ ေျပာလုိျခင္းပါ။ သီခ်င္းဗီဒီယုိႏွစ္ခု ႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္နဲ႔ သုံးသပ္ခ်က္ကုိ ဒီလင့္ခ္မွာ သြားဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။

http://www.yawningbread.org/arch_2008/yax-906.htm

ကလိုေစးထူး said...

က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာလဲ အဲဒီလို အခမ္းအနားေတြ လုပ္ေနသားပါပဲဗ်။ ဒိုရာ သတင္းစာ မဖတ္ဘူးနဲ႔တူတယ္။ :D
သာသည့္ေျမသို႔ ကဗ်ာကိုလဲ ျပန္ဖတ္ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ တင္ေပးတဲ့ မမေလးကုိ ေက်းဇူးဗ်ိဳ႔။

Anonymous said...

ကိုေပါသို ့…
ကိုေပါေျပာသလိုဘဲ စကၤာပူဟာ သာသည့္ေျမလား ခြာသည့္ေျမလား ဆိုတာ စဥ္းစားခ်င္စရာေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လဲ ဒီမွာ ေရာက္ေနတာ ရ ႏွစ္နီးပါးရွိပါၿပီ။ ဒီႏိုင္ငံရဲ ့ အားနည္းခ်က္ အားသာခ်က္ ေတြကိုလဲ အေတာ္ေလး တီးမိေခါက္မိ ရွိလာၿပီ ဆိုပါစို ့။

ကြ်န္ေတာ္တို ့တေတြ ကိုယ့္တိုင္းကိုယ့္ျပည္၊ ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေရ၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ သမာသမတ္နည္းနဲ ့ ေနထိုင္ စီးပြားရွာဖို ခက္ခဲလို ့့၊ ကိုယ္တိုင္လဲ တိုးတက္ေခတ္မွီတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ဗဟုသုတၾကြယ္၀ေစဖို ့၊ ကေလးငယ္ေတြရဲ ့ေရွ ့ေရး ပညာသင္ၾကားေရး စတဲ့ ကိုယ္တိုင္ မေရာင့္ရဲ မတင္းတိမ္ႏိုင္တဲ့ ေလာဘေတြကို ေခါင္းစဥ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးတပ္ၿပီး ဒီကို ေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္လား။

တစ္ခ်ိဳ ့ဆို ႐ိုး႐ိုးတင္မဟုတ္ ပညာသင္ဆု (စေကာ္လာရွစ္) ရေအာင္ အေရးေကာင္းေကာင္း အေျပာေကာင္းေကာင္းနဲ ့လိမ္ညာၿပီး ဒါၿပီးရင္ တိုင္းျပည္ကို ျပန္လည္ အလုပ္အေၾကြးျပဳပါ့မယ္ဆိုၿပီး ေရာက္လာ၊ ဒီမွာ ေက်ာင္းတက္ၿပီး အလုပ္ေတြရ၊ PR ေတြရ၊ မိသားစုေတြေခၚ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ တိုင္းျပည္ကို ေက်းဇူးဆပ္ဖို ့ ဆိုၿပီး တကယ္ျပန္သြားၾကတာ ေတြ ့ဖူးသလဲ..။ တစ္ခ်ိဳ ့က်ေတာ့လဲ တိုင္းျပည္က ျပည္ပ ပညာေတာ္သင္အေနနဲ ့ လႊတ္လိုက္ၿပီး မျပန္ၾကေတာ့တာမ်ိဳး၊ (Passport သက္တမ္း တိုးမရေတာ့တဲ့ စက္မႈတကၠသိုလ္က ဆရာမေတြ စာရင္း ျမန္မာသံ႐ံုးမွာ ကိုေပါေတြ ့ဖူးမယ္ ထင္ပါတယ္) ၊ အေရးအခင္းေတြမွာ ဆႏၵျပၿပီး အဖမ္းအဆီး ခံရမွာေၾကာက္ၿပီး ကိုယ္လြတ္ရုန္းၿပီး ထြက္ေျပးလာၾက တာမ်ိဳးေတြ… အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။

ဘာေတြဘဲေျပာေျပာ ဘယ္လိုနည္းနဲ ့ဘဲ ေရာက္လာေရာက္လာ ဒီကိုေရာက္ေန၊ ေနထိုင္ စီးပြားရွာေန၊ ပညာသင္ၾကားေန ၾကတာျခင္းေတာ့ အတူတူေတြဘဲ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ဘာေၾကာင့္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္လာၾကသူေတြ.. ေရာက္ေနၿပီးသား ေနရာတစ္ခုမွာ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း ၾကိဳးစား လုပ္ကိုင္ ေနထိုင္ၾကရမယ့္အစား ဘာျဖစ္လို ့မ်ား မေကာင္းရာ မေကာင္းေၾကာင္းေတြ ရွာေဖြ ဆန္ ့က်င္ ေျပာဆိုေနၾကအံုးမွာလဲ…။ ဒီႏိုင္ငံဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံထက္ အတန္အသင့္ ပိုေကာင္းတယ္ လို ့ယူဆၿပီး ေရာက္လာၾက ၿပီးမွေတာ့ ဘာေၾကာင့္ ကိုယ့္လက္ရွိ ထမင္းရွင္ကို စိတ္ထဲ အေကာင္းမျမင္ဘဲ ဒီလိုေတြ ေရးေန ေျပာေနၾကမွာလဲ..။ သူတို ့ National Day ဆိုလဲ Day လိုက္ေပါ့။ ကိုယ့္ကို ဘာမ်ား ထိခိုက္သြားလို ့လဲ။ ကိုေပါရဲ ့ သမီးကေလး ေက်ာင္းတက္တဲ့အခါမွာ National Day အတြက္ အနီ အျဖဳ ဆင္တူ ၀တ္စံုေလး ၀တ္ရမယ္ဆိုရင္ ကိုေပါ မ၀ယ္ေပးဘဲ ေနမွာလား။

ဟုတ္ပါၿပီ။ သူတို ့ Singaporean ေတြ သူတို ့ႏိုင္ငံကို စြန္ ့ခြာ ထြက္ေျပးၾကလို ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့တေတြ ဒီမွာ ေနရာေလး တစ္ခု သိပ္မခက္ခဲဘဲ ရခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္ဖူးလား။ ၿပီးေတာ့ ေမးပါရေစ… အခု ဒီႏိုင္ငံ မေကာင္းဘူးလို ့ေျပာေနသူ ကိုေပါ ကိုယ္တိုင္ကေရာ အတန္အသင့္ အသက္႐ႈေခ်ာင္ေခ်ာင္ ေနႏိုင္တဲ့ ဒီႏိုင္ငံကို စြန္ ့ၿပီး တျခား တစ္ႏိုင္ငံကို ထြက္သြားဖို ့ (သို ့မဟုတ္) ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုျပန္ဖို ့ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနပါၿပီလား..။ ကိုေပါေရာ အဲဒီ စီပီအက္ဖ္ ဆိုတဲ့ အုိစားမင္းစာ စုေဆာင္းေငြေတြနဲ ့ မတန္တဆ ေစ်းႀကီးလွတယ္ဆိုတဲ့ တုိက္ခန္းကို ၀ယ္ယူခဲ့တာဘဲ မဟုတ္ဖူးလား။

ဒါေၾကာင့္ ဘာဘဲေတြးေတြး စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္းေလးနဲ ့ ယွဥ္ၿပီးေတြးတတ္ရင္ ကုသိုလ္ရပါတယ္ ဗ်ာ..။ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ဘာသာတရား အဆံုးအမမွာ႐ွိတဲ့ ကံ ကံ၏ အက်ိဳးတရား ဆိုတာ ကိုေပါ ၾကားဖူးမယ္ ထင္ပါတယ္။
ကံေကာင္းျခင္း ကံဆိုးျခင္း ဆိုတာ လူက လုပ္တာပါ။ စိတ္ထားေကာင္းလွ်င္ ကံေကာင္းမည္။ စိတ္ထားဆိုးလွ်င္ ကံဆိုးမည္ တဲ့…။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာ ဒါပါဘဲဗ်ာ..။

ဘေလာ့ဂ္ပိုင္ရွင္ မပန္ဒိုရာေရ… ခုလို၀င္ေရးရတာ အားနာၿပီး ေရးခြင့္ရတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ..။

ၿငိမ္းေ၀ said...

က်ေနာ္က သာသည့္ေျမသို႔ ကဗ်ာကို
ငယ္ငယ္ကေလးထဲက မႀကိဳက္ဘူး။
က်ေနာ့္မွာ အရိပ္မည္းႀကီးတခုရိွခဲ့တယ္။
ေငြတာရီတို႔ ျမ၀တိီတို႔ဆိုရင္ ဟိုဖက္ကို အက်ဳိးျပဳေစတယ္လို႔ ယူဆခဲ့လို႔ သာသည့္ေျမကိုလည္း
ခပ္တံုးတံုး ခပ္အအ ကဗ်ာလို႔ ခံစားခဲ့မိတယ္။ က်ေနာ္က ႐ိုးဂုဏ္ရိွတဲ့ ကဗ်ာနဲ႔ ခပ္အအ ကဗ်ာဟာ မတူဘူးလို႔ ယူဆတယ္။ (ဆရာေလး ႏွင္းခါးမိုးေရ ... အရိပ္မည္းႀကီးနဲ႔ ခရီးသြားခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ့္ကို ခြင့္လြတ္)

တန္ခူး said...
This comment has been removed by the author.
တန္ခူး said...

ပန္ေရ… သားက သူတတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ Singapore National song ဆိုေနတာ ၾကားေတာ့…ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းလဲ သင္ေပးဦးမွလို ့ေတြးေနမိတာ…

ကုိေပါ said...

ကုိေအာင္မ်ဳိးႏုိင္…ေရ။

မ်က္စိေအာက္မွာ ျမင္ေတြ႕ေနရတာ အထူးသျဖင့္ သူတုိ႔အစုိးရကုိယ္တုိင္က ၀န္ခံထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိ အရွိကုိ အရွိအတုိင္းေရးခ်လုိက္တာကုိ အေကာင္းမျမင္ဘူးလုိ႔ သုံးသပ္တာကေတာ့ အ့ံၾသစရာပါ။

အမွန္ကုိ အမွန္အတုိင္းျမင္တာက အဆုိးျမင္တာမဟုတ္သလုိ အေကာင္းျမင္တာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ အရွိကုိ အရွိအတုိင္းျမင္တာပါ။ ဗုဒၶဘာသာကလည္း အေကာင္းျမင္၀ါဒကုိေရာ၊ အဆုိးျမင္၀ါဒကုိ ပါ အားမေပးပါဘူး။ အမွန္အတုိင္း၊ အရွိကုိ အရွိအတုိင္း ႐ႈျမင္တတ္ေအာင္ဘဲ လမ္းညႊန္ပါတယ္။ မဂၢင္ရွစ္ပါးမွာေတာင္ သမၼာဒိ႒ိက ေရွ႕ဆုံးက လာတာမဟုတ္လား။

ဒုတိယအပုိဒ္မွာ ကုိေအာင္မ်ဳိးႏုိင္ေျပာထားတဲ့အခ်က္ေတြအားလုံးကုိ ေထာက္ခံပါတယ္။

“ဒီမွာ ေက်ာင္းတက္ၿပီး အလုပ္ေတြရ၊ PR ေတြရ၊ မိသားစုေတြေခၚ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ တိုင္းျပည္ကို ေက်းဇူးဆပ္ဖို ့ ဆိုၿပီး တကယ္ျပန္သြားၾကတာ ေတြ ့ဖူးသလဲ..။”

ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ေတာ့….

ကုိေအာင္မ်ဳိးႏုိင္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ မရွိေပမယ့္ က်ေနာ့္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အဲသည္လုိ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ ျပန္သြားတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမထဲက လာၿပီး မာစတာ၊ ပီအိတ္ခ်္ဒီ ယူၿပီး ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမ ျပန္လုပ္ေနတဲ့ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ျမန္မာသံ႐ုံးမွာ ထုတ္တဲ့ စာရင္းထဲမွာ မဆုိင္သူေတြပါ ထိေနတယ္ဆုိတာ ကုိေအာင္မ်ဳိးႏုိင္ သိမယ္မထင္ဘူး။ ၀န္ႀကီးဦးေသာင္းလက္မွတ္နဲ႔ ႏႈတ္ထြက္စာက်ၿပီးသား အျပစ္မဲ့ ၀န္ထမ္းေဟာင္းေတြ ပါေနတယ္ဆုိတာကုိ သတိျပဳပါ။ (ကုိေအာင္မ်ဳိးႏုိင္ ေျပာတဲ့ အခြင့္အေရးသမားမ်ဳိးေတြလည္း ပါမွာ အေသအခ်ာပါ။) ဒီေတာ့ ဘုမသိ၊ ဘမသိနဲ႔ သိမ္းႀကဳံးေျပာတာဟာ အဲဒီစာရင္းထဲမွာပါတဲ့ အျပစ္မရွိသူေတြကုိ ေစာ္ကားရာေရာက္ေနပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔အတူ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေနတဲ့ အသုိင္းအ၀ုိင္းကလူေတြလည္း ဒီမွာ ပီအာရ္ က်ၿပီးမွ ျပည္တြင္းမွာ လႈပ္ရွားဘုိ႔ အၿပီး ျပန္သြားတဲ့ လူေတြ ရွိပါတယ္။

ဒီေတာ့ ကုိယ္က အဲဒီေလာက္ မလုပ္ႏုိင္လုိ႔ (ဒါမွမဟုတ္) ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ အဲဒီလုိ လုပ္တဲ့လူေတြ၊ ေပးဆပ္တဲ့လူစားမ်ဳိးေတြ မေတြ႕ဘူးတာနဲ႔ ဒါမ်ဳိးဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႕ဘူးပါသလဲဆုိၿပီး လုံး၀မရွိသေယာင္ ၀ါးလုံးရွည္နဲ႔ သိမ္းရမ္းတာဟာ မသင့္ေတာ္ဘူးဆုိတာကုိေတာ့ ေထာက္ျပလုိပါတယ္။

“ဟုတ္ပါၿပီ။ သူတို ့ Singaporean ေတြ သူတို ့ႏိုင္ငံကို စြန္ ့ခြာ ထြက္ေျပးၾကလို ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့တေတြ ဒီမွာ ေနရာေလး တစ္ခု သိပ္မခက္ခဲဘဲ ရခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္ဖူးလား။……”

ဆုိတဲ့ မွတ္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ေတာ့….က်ေနာ္ကလည္း အဲသည္အခ်က္ကုိ ျငင္းစရာ မရွိပါ။ ေျပာရရင္ ကုိေအာင္မ်ဳိးခုိင္မွတ္ခ်က္က က်ေနာ့္ ပထမ ကြန္မင့္ကုိေတာင္ ပုိမုိခုိင္မာသြားေစပါေသးတယ္။

က်ေနာ့္ကုိ ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ေတာ့ (ပါစင္နယ္ ေမးခြန္းျဖစ္ေနေပမယ့္လည္း)….နည္းနည္း ေျဖလုိက္ပါမယ္။

က်ေနာ္ စကၤာပူမွာ ရာသက္ပန္ေနဘုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိပါ။ အိမ္၀ယ္ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းကုိ အရင္လက က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ပုိ႔စ္တခုထဲမွာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရွင္းျပထားပါတယ္။

ထမင္းရွင္ဆုိတဲ့ ကိစၥကိုလည္း သေဘာမတူပါဘူး။ ယေန႔အထိ စကၤာပူအစုိးရေရာ…က်ေနာ့္အလုပ္ရွင္ကေရာ…က်ေနာ့္ကုိ တနပ္မွ အလကားေကၽြးထားတာမဟုတ္။ က်ေနာ္ တန္ရာတန္ေၾကးကုိ လုပ္မေပးႏုိင္တဲ့တေန႔မွာ က်ေနာ့္ကုိ ဆက္ထားမွာမဟုတ္။ စကၤာပူႏုိင္ငံဟာ ၾသစေၾတးလ်တုိ႔ ကေနဒါတုိ႔လုိ Welfare state မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီႏုိင္ငံေတြမွာဆုိရင္ေတာ့ အလုပ္မရွိခင္စပ္ၾကား ေျခာက္လအတြင္းဆုိရင္ အစုိးရက ေထာက္ပံ့ထားလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ရင္ တင္ထုိက္ေသးတယ္။

စကၤာပူမွာ မေနရလုိ႔လည္း ကိစၥမရွိ။ က်ေနာ္တုိ႔ ပညာနဲ႔ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမဆုိ ရပ္တည္ႏုိင္တယ္ဆုိတာကုိ စကၤာပူရဲေတြ က်ေနာ္တုိ႔ကို တန္လင္းရဲစခန္းအေဟာင္းမွာ ေခၚၿပီး လက္ခ်ာေပးဘုိ႔ႀကဳိးစားကတည္းက သူတုိ႔ကုိ အဲသည္လုိဘဲ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာထားခဲ့ပါတယ္။ (“ရဲစခန္းမွာ…” ဆုိတဲ့ က်ေနာ့္ ဘေလာ့ဂ္ပုိ႔စ္အေဟာင္းေတြမွာ ရွာဖတ္ၾကည့္ပါ။) ဆုိလုိတာက က်ေနာ္တုိ႔ဟာ သူ႕ကၽြန္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီႏုိင္ငံကုိ က်ေနာ္တုိ႔လုိဘဲ အေမရိကား၊ ဂ်ပန္ နဲ႔ ကမၻာတလႊားက ပညာရွင္ေတြ ဒီလုိဘဲ တန္ရာတန္ေၾကးရလုိ႔ လာလုပ္ေနၾကတာလည္း ရွိပါတယ္။ ဘယ္သူမွာ ငါ့ထမင္းရွင္ဆုိၿပီး မွားမွားမွန္မွန္ မေ၀ဖန္ဘဲ ပါးစပ္ပိတ္ေနၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔မွာ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိေ၀ဖန္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ပန္ဒုိရာ ဘေလာ့ဂ္ ပ႐ုိဖုိင္းလ္မွာ တပ္ထားတဲ့ လူ႕အခြင့္အေရး ေၾကညာစာတမ္းကိုဘဲ ဖတ္ၾကည့္ပါ။

ေနာက္တခုက ေက်းဇူးရွိတယ္ဆုိဦးေတာ့ ေက်းဇူးရွင္က မဟုတ္တာလုပ္ရင္ မေျပာရေတာ့ဘူးလားဗ်ာ။ ကုိယ့္ကုိ ေကၽြးေမြးလာတဲ့ ေက်းဇူးရွင္ လူသတ္ေနတယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔က ရဲစခန္းကုိ အေၾကာင္းမၾကားရေတာ့ဘူးလားဗ်ာ။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔လည္း စကၤာပူမွာ ငါအေနေခ်ာင္တယ္ဆုိတုိင္း မတရားတာေတြ႕ရင္ေတာ့ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနမွာမဟုတ္။ က်ေနာ့္လက္ရွိအေနအထားကုိ ထိပါးေစဦးေတာ့၊ ေျပာသင့္ေျပာထုိက္တာေတာ့ ေျပာသြားမွာဘဲ။ ကုိယ္အေနေခ်ာင္တာနဲ႔ မွားမွားမွန္မွန္ ႏႈတ္ပိတ္ေနတာ၊ ေထာက္ခံေနတာမ်ဳိးေတာ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္။

ဒီေတာ့ ထမင္းရွင္မုိ႔ မွားမွားမွန္မွန္ ျပန္မေျပာရဘူးဆုိတဲ့ ေလာ့ဂ်စ္ကလည္း တလြဲ ေလာ့ဂ်စ္လုိ႔ဘဲ က်ေနာ္ ယူဆပါတယ္။

က်ေနာ္႔အေနနဲ႔ တကယ္ ေက်းဇူးတင္မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ့္ကုိ ပညာသင္ေပးခဲ့တဲ့ အမိျမန္မာျပည္ကုိဘဲ ေက်းဇူးတင္မွာပါ။ အဲသည္လုိ မိမိတုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေအာင္၊ ဂုဏ္ယူႏုိင္တဲ့အဆင္းအတန္းေရာက္ေအာင္ စကၤာပူမွာရွိတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးတက္ႂကြသူေတြဟာ ေခၽြးႏွဲစာထဲကေန လစဥ္ အိတ္စုိက္လုိ႔ေရာ၊ က်ေနာ့္တုိ႔ရဲ႕ ရွားရွားပါးပါး အားလပ္ခ်ိန္ေတြေရာကုိပါ ေပးဆပ္ၿပီး လစဥ္မပ်က္ ျပည္တြင္းအင္အားစုေတြကုိ ေထာက္ပံ့ႏုိင္ဘုိ႔ႀကဳိးစားလ်က္၊ ျမန္မာေတြအၾကားမွာ ႏုိင္ငံေရးအသိစိတ္ဓါတ္ ျမင့္မားလာေရးအတြက္ ႀကဳိးပမ္းလ်က္ ရွိေနပါတယ္။

kay said...

ပန္ပန္ေရ-
ေပါင္းႏွုတ္ဖို႕ ..ဆက္အားခဲ ထားပါ အံုး။

ကိုေပါ န႕ဲ..ပန္ပန္ နဲ႕.. စပ္တူ ဒိုင္လုပ္ပါလား...အဟဲ..ကံလိုက္တယ္.. ထိုးသား ေတြ တအား တက္တာပဲ။

shin said...

The way Singapore celebrate the National Day is really amazing... Seriously. I joined Singapore national day event once before. In the middle of the activities, I was even thinking that it'll be very good if we can celebrate only half like this in my country.

Anyway, I totally agree that Singapore can encourage their people to be more united and love their country. So sad to notice that there is no special event on Myanmar national day other than it's a public holiday.

Whether Singapore copy either idea or song of other country, it's still a very good thing that they put a lot of effort in celebrating their National Day.

Minn Yoon Thit said...

Nothing is impossible!!!

Anonymous said...

ဒီမွာေရးထားတဲ့ ကိုေပါ နဲ့ ကိုေအာင္မိ်ဳးနိုင္တို့ရဲ့ ကြန္မန့္ေတြကို ဖတ္ျပီး က်မရဲ့ အေတြ ့အၾကံဳကို ဖလွယ္ခ်င္ပါတယ္ ။

ပထမဆံုးအခ်က္ကေတာ့ လူေတာ္၂မ်ား၂ဟာ ကိုယ့္အတြက္ ၊ ကိုယ့္မိသားစုအတြက္ စသည္ျဖင့္တို့ေၾကာင့္ သာတယ္လို့ ထင္တဲ့ ေျမကို ေျပာင္းၾကတာ မဆန္းပါဖူး ။ ဒါေၾကာင့္လည္း moving to greener pasture လို့ေတာင္ ဆိုရိုးရွိတာပါပဲ ။

စကၤာပူဟာ အေရွ့ေတာင္အာရွမွာေတာ့ ပညာေရး ၊ စီးပြားေရး ၊ လူေနမႈ အဆင့္အတန္း စတဲ့ေနရာေတြမွာ ထိပ္သီးနိုင္ငံျဖစ္ေပမယ့္ ၊ ကမာၻမွာေတာ့ အဲဒီေနရာေတြမွာေရာ ... ဒါ့အျပင္ လူ ့အခြင့္အေရး ၊ အလုပ္သမားအက်ိဳးခံစားခြင့္ ၊ သက္ၾကီးရြယ္အို အက်ိဳးခံစားခြင့္ ၊ သဘာ၀အေျခအေန စတဲ့ ေနရာေတြမွာ အားနည္းေသးတယ္လို့ ဆိုလို့ ရပါတယ္ ။

ဒါေပမယ့္ ေျပာင္းေရႊ ့ၾကတဲ့ စကၤာပူနိုင္ငံသားအမ်ားစုဟာ သူတို့အစိုးရကို မုန္းလို့ေတာ့ ေနရာေျပာင္းေရႊ ့တာမဟုတ္ပါဖူး ။ ခုေခတ္ စကၤာပူနိုင္ငံက လူငယ္ေတြဟာ ပီေအပီရဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို အကုန္မေထာက္ခံၾကေပမယ့္ ၊ လီကြမ္ယု မ တည္ခဲ့တဲ့ ပါတီေၾကာင့္ စကၤာပူ ခုလို တိုးတက္ေနရတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ လက္ခံ ယံုၾကည္ထားၾကပါတယ္ ။

သူတို့အျမင္မွာ ပီေအပီနဲ့ ရင္ေဘာင္တန္းနိုင္မယ့္ အတိုက္အခံပါတီတခ်ိဳ ့ကို အလိုရွိတယ္ ။ ဒါမွ သူတုိ့နိုင္ငံဟာ ကမာၻ ့ထိပ္တန္း နိုင္ငံေတြလို နိုင္ငံေရးမွာလည္း check-and-balance ပိုရွိလာမယ္လို့ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္ ။

တခ်ိန္တည္းမွာ စကၤာပူအစိုးရရဲ့ corruption ကင္းတာ ၊ နိုင္ငံသားေတြရဲ့ အက်ိဳးကို အျမဲ ျပန္ၾကည့္တာ ၊ စကၤာပူနိုင္ငံကို ကမာၻမွာ တိုးတက္သည္ထက္ တိုးတက္လာေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ ဒီအစိုးရကိုေတာ့ သူတို့ ေလးစားၾကတုန္းပါ ။

ဒီနုိင္ငံမွာ national health system မရွိ ၊ public health system ကလဲ ေစ်းက ၾကီးေသး ၊ ေကာင္းလဲ မေကာင္း ၊ ပရိုက္ဘိတ္ပဲ ဦးစားေပးရ ၊ အဲလိုမိ်ဳး မေကာင္းတာေတြ ရွိပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေၾကာင့္လည္း အစိုးရက ခုေနာက္ပိုင္း သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြအတြက္ ေသခ်ာ medishield, private insurance companies ေတြနဲ့ လင့္ခ္ထားတဲ့ incomeshield, စသည္ျဖင့္တို့ကို လုပ္လာၾကတာ ေတြ ့ရပါတယ္ ။ ေနာက္ CPF scheme ကိုလည္း ေသခ်ာ ordinary, special, medisave ရယ္လို့ သံုးမိ်ဳး သံုးစားခြဲျပီး ၊ အတတ္နိုင္ဆံုး သူ ့နိုင္ငံသားေတြရဲ့ retired age အတြက္ ျပင္ဆင္ေပးထားတာပါ ။

ေနာက္ သက္ၾကီးရြယ္အုိေတြနဲ့ ကိုက္ညီမယ့္ တိုက္မိ်ဳးေတြလည္း ေဆာက္ေပးတာေတြရွိသလို ၊ ေပၚလစီအရ social workers ေတြရဲ့ ဘ၀ေတြကို လွစ္ဟျပတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားေတြနဲ့ေတာင္ လူေတြကို ပညာေပးေသးတာပါပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ national welfare system လို့ သီးသန့္မရွိေပမယ့္ အစုိးရက လံုး၀ပစ္ထားတာ မဟုတ္ပါဖူး ။

national health system နဲ့ welfare ေတြေပးတဲ့ ယူေက လို နိုင္ငံမ်ိဳးမွာ tax ေပးရတာ အဆမတန္ စကၤာပူထက္ မ်ားတယ္ ။ ေနာက္ အဲဒီနိုင္ငံမွာ အလုပ္မလုပ္ အေလလိုက္ျပီး welfare ေပၚ ထိုင္စားေနသူေတြလည္း ရွိပါတယ္ ။ National health system ဆိုေတာ့ အလကားရလို့ အလြဲသံုးစားလုပ္သူေတြလည္း ဒု နဲ့ ေဒး ။ ယူေကမွာ ေဆးရံုတခု၀င္ရင္ ကိုယ္ျဖစ္တာထက္ တျခားေရာဂါျဖစ္ျပီး ေဆးရံုက ဆင္းလာရသူေတြလည္း ရွိပါတယ္ ။

ေနာက္ စကၤာပူနုိင္ငံက တိုက္ခန္းေတြဟာ အစိုးရဆီက ဒိုက္ရိုက္၀ယ္ရင္ ၊ ေစ်းကို ေလွ်ာ့ေပးထားတာ ၊ ေနာက္ မိဘနားေနရင္ အစိုးရက ပိုက္ဆံျပန္ထုတ္ေပးတာ ၊ နိုင္ငံသားတေယာက္က resale flat ၀ယ္ရင္ ၊ အစိုးရက ပိုက္ဆံျပန္ထုတ္ေပးတာေတြလည္း ရွိပါတယ္ ။ ေနာက္ နိုင္ငံသားတေယာက္ဟာ တိုက္ခန္းကို တလံုးပဲ ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္ ။ ဒါေတြကုိ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ တကယ္ေတာ့ ဒီတိုက္ခန္းေတြဟာ ျပည္သူေတြအတြက္ ေသခ်ာ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ စနစ္ေတြပါ ။

စကၤာပူနိုင္ငံရဲ့ national day celebration ေတြကို ေက်ာင္းမွာ ေလးနွစ္ေလာက္ နွစ္စဥ္ၾကံဳေတြ ့ခဲ့ရတယ္ ။ ေနာက္ ေန့တိုင္း ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ သူတို့ရဲ့ နုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းဆိုတာ national pledge ဆိုတာေတြ ၾကံဳေတြ ့ခဲ့ရတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာ သူတို့နုိင္ငံသားမဟုတ္တဲ့ က်မဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးနိုင္ေအာင္ သူတုိ့ရဲ့ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာ ဆိုေနတဲ့ အသံေအာက္မွာ ၾကက္သီး ထမိတာ အမွန္ပါ ။ က်မတို့ ျမန္မာျပည္ ေက်ာင္းေတြမွာ ကမာၻမေၾက ဆိုတိုင္း ၾကက္သီး ထၾက သလိုေပါ့ ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နွစ္စဥ္ စကၤာပူအစိုးရက သူတို့ national day ကို တခန္းတနားက်င္းပေပးတာကလည္း ေလးစားစရာအခ်က္တခုပဲ ။ စကၤာပူဟာ သူတို့နိုင္ငံမွာ racial harmony ကို အဓိက ထားတဲ့အတြက္ အဲလိုပြဲေတြမွာေတာင္ ဘာသာမိ်ဳးစံုပါ၀င္တဲ့ သီခ်င္းေတြကို ေပါင္းစပ္ သီဆိုျပီး ၊ national spirit ကို ျမွင့္တင္တာမိ်ဳးထိ ေသခ်ာ အေလးထား စီစဥ္တာပါ ။

က်မ အျမင္ေတာ့ နုိင္ငံတိုင္းမွာ သူ ့ဟာနဲ့သူ အားနည္းခ်က္ အားသာခ်က္ ရွိၾကစျမဲပါ ။ လူတိုင္းမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ ။ ဒါေပမယ့္ အဓိကအေရးၾကီးတာကေတာ့ က်မတို့ ဒီနိုင္ငံမွာ ေနျပီး ရလာတဲ့ အေတြ ့အၾကံဳေတြကို ေနကာမ်က္မွန္ မတတ္ထားတဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ့ အရွိကို အရွိအတိုင္းျမင္ျပီး ၊ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြကို ေလးစား ၊ မေကာင္းတာကို သတိထား ျပီး ၊ ကိုယ့္ျမန္မာနိုင္ငံတြက္ ျပန္ အသံုးခ်ဖို့ အေရးၾကီးပါတယ္လို့ ..... ။

ဒါနဲ့ ကိုေပါေရ ... မေလးရွားနိုင္ငံမွာေတာ့ အလုပ္မလုပ္ဖူးပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းတုန္းက ေတြ ့ခဲ့တဲ့ မေလးရွားက တရုတ္သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ သူတို့ နိုင္ငံက အစိုးရဟာ မေလးလူမိ်ဳးေတြကိုသာ သိပ္ဘက္လိုက္ျပီး ၊ တိုင္းျပည္မွာလည္း corruption ေပါမ်ားတဲ့အေၾကာင္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျငီးတာမိ်ဳးေတာ့ အျမဲ ၾကံဳေတြ ့ခဲ့ဖူးပါတယ္ ။

ကုိေပါ said...

မဂ်စ္တူးသုိ႔

မဂ်စ္တူး ၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြးတာကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အႏုိင္ရၿပီးေရာ ျငင္းတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲနဲ႔ စကၤာပူနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ က်ေနာ္သိသမွ် အခ်က္အလက္ေတြကုိ ေဆြးေႏြးဖလွယ္တဲ့သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ေဆြးေႏြးပါမယ္။

စကၤာပူကေန လူငယ္ေတြ အမ်ားစုေျပာင္းေျပးၾကတာဟာ စား၀တ္ေနေရးအၾကပ္အတည္းေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး။ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ NS၊ စီပီအက္ဖ္ စတဲ့ နယ္ပယ္ေပါင္းစုံမွာ လူငယ္ေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ ဆႏၵသေဘာထားေတြကုိ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ခြင့္မရ၊ လြတ္လပ္စြာ ဖန္တီးခြင့္မရ တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လြတ္လပ္တဲ့ တုိင္းျပည္ေတြကုိ ထြက္ခြာသြားၾကတာလုိ႔ အဆုိပါ စစ္တမ္းေတြက ဆုိပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ Check and Balance System ကုိ လူငယ္အမ်ားက အလုိရွိၾကတာ အမွန္ပါဘဲ။ အဲသည္လုိ ရွိမွသာလွ်င္ ႏုိ္င္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြလုပ္ကုိင္တာ မွားယြင္းမႈရွိမရွိ၊ အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားျခင္း ရွိမရွိ သိႏုိင္ပါမယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲသည္လုိ Check and Balance System ရွိဘုိ႔ဆုိတာ လြတ္လပ္တဲ့ မီဒီယာ၊ လြတ္လပ္တဲ့ တရားေရးစီရင္မႈ၊ လြတ္လပ္တဲ့ အင္န္ဂ်ီအုိေတြ၊ ေနာက္ဆုံး အေရးအႀကီးဆုံးက ႏုိင္ငံေရးအရ လြတ္လပ္စြာ လႈပ္ရွားခြင့္ရွိတဲ့့ အတုိက္အခံေတြ နဲ႔ လြတ္လပ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ လုိအပ္ပါတယ္။

အဲဒီအခ်က္ေတြ တခုမွ စကၤာပူမွာ မရွိပါဘူး။ အဲဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အေထာက္အထားနဲ႔ အေသးစိတ္ေျပာၾကမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္ေျပာဘုိ႔ အသင့္ရွိပါတယ္။ ဒီမွာေတာ့ ေနရာနဲ႔ အခ်ိန္ေၾကာင့္ အခ်ဳပ္သေဘာ ေရးျပသြားမွာပါ။

မီဒီယာ။

မီဒီယာကုိ ေျပာမယ္ဆုိရင္ စကၤာပူမွာ မီဒီယာအားလုံးဟာ မီဒီယာေကာ့ပ္နဲ႔ အက္စ္ပီအိတ္ခ်္ လက္ေအာက္မွာဘဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ SPH မွာ လက္ရွိ ဥကၠ႒ကုိ ဒု၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း တုိနီတန္ပါ။ အစဥ္အဆက္ SPH က လူေတြကုိ ပီေအပီထဲ ဆြဲသြင္းခဲ့တာကုိ ေလ့လာၾကည့္ရင္ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ( အေသးစိတ္သိႏုိင္ဘုိ႔ One Nation under Lee ကုိ ေအာက္ကလင့္ခ္ ၾကည့္ပါ။)

http://www.youtube.com/watch?v=17qhGIwyGj0&NR=1

အဲဒီအစုိးရထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ သတင္းစာေတြကေန အခ်က္အလက္မွားေတြ၊ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီေရးကုိ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ျပည္သူလူထုေခါင္းထဲကုိ ႐ုိက္သြင္းေနပါတယ္။ အတုိက္အခံရဲ႕ သေဘာထားေတြ၊ ေျဖရွင္းခ်က္ေတြ၊ ေျပာၾကားခ်က္ေတြကုိ ျပည့္စုံစြာ ေဖာ္ျပခြင့္မေပးတာ၊ ပီေအပီရဲ႕ တဖက္သတ္ အာေဘာ္ေတြကုိဘဲ အစဥ္တစုိက္ေဖာ္ျပတာေတြ လုပ္ေနပါတယ္။ စကၤာပူရဲ႕ မီဒီယာလြတ္လပ္မႈအဆင့္အတန္းဟာ နယ္ျခားမဲ့သတင္းေထာက္မ်ားအဖြဲ႕ရဲ႕ ရီပုိ႔တ္အရ ႏုိင္ငံေပါင္း ၁၆၉ ႏုိင္ငံမွာ အဆင့္ ၁၄၇ ခ်ိတ္ပါတယ္။

လြတ္လပ္တဲ့ တရားစီရင္မႈ…………

ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ မပတ္သက္တဲ့ ေက့စ္ေတြမွာ စကၤာပူ တရားေရးစနစ္ဟာ လြတ္လပ္မွ်တမႈရွိၿပီး ပီေအပီ ပါတီေခါင္းေဆာင္ပုိင္းနဲ႔ ပါ၀င္ပတ္သက္လာတဲ့ ေက့စ္ေတြမွာ တရားေရးဟာ ဘက္လုိက္မႈရွိတယ္လုိ႔ အထင္ကရအဖြဲ႕ႀကီးတခုျဖစ္တဲ့ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေရွ႕ေနမ်ားေကာင္စီက မၾကာခင္ကမွ ထုတ္ျပန္တဲ့ အစီရင္ခံစာမွာ ပါပါတယ္။ (က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ကတဆင့္ သြားၿပီး ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါတယ္။)

အထူးသျဖင့္ ႏုိ္င္ငံေရးအရ အစုိးရေပၚလစီေတြကုိ ေ၀ဖန္တာကုိ ပီေအပီအစုိးရက (အထူးသျဖင့္ လီကြမ္းယူ၊ လီရွမ္လြန္းနဲ႔ ဂုိခ်ဳပ္ေတာင္တုိ႔ဟာ ) အသေရဖ်က္မႈကုိ လက္နက္သဖြယ္စြဲကုိင္ၿပီး အတုိက္အခံေတြကုိ ေဒ၀ါလီခံရတဲ့အထိ ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲသည္တရားခြင္ေတြမွာ လုံး၀ တရားမွ်တမႈမရွိဘူးဆုိတာ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာက အထင္ကရ အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ (အမ္နက္စတီ အင္တာေနရွင္နယ္၊ ေရွ႕ေနမ်ားေကာင္စီ၊ ကေနဒါ ဥပေဒရွင္မ်ား ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေရးအဖြဲ႕၊ အေမရိကန္အစုိးရ ႏုိင္ငံျခားေရးဌာန) စတာေတြရဲ႕ အစီရင္ခံစာေတြမွာ ထုတ္ျပန္ထားတာေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါကုိ ၾကည့္ရင္ ပီေအပီဟာ သူ႕ကုိ ရင္ေဘာင္တန္းႏုိင္႐ုံမက သူ႕ထက္ သာလြန္သြားမယ့္ ႏုိင္ငံေရးအတုိက္အခံေတြကုိ မတရားတဲ့ နည္းနဲ႔ ညစ္ပတ္အႏုိင္ယူတာမ်ဳိးကုိ လုပ္လည္းလုပ္ခဲ့တယ္။ (ဥပမာ ခ်ားတုိင္ဖုိး၊ JBJ, Fransic Siew, Devan Nair, Dr. Chee စသည္္….အဲဒါ အကုန္မဟုတ္ေသး….နာမည္ေတြ အကုန္ျပန္မရွာခ်င္ေတာ့လုိ႔။) ေရွ႕ေလွ်ာက္လုပ္ဘုိ႔လည္း ၀န္မေလးဘူး ဆုိတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒါကုိ Corruption လုိ႔ မေခၚရင္ ဘာလုိ႔ ေခၚမလဲ က်ေနာ္လည္း မသိေတာ့ဘူး။

လြတ္လပ္တဲ့ အင္န္ဂ်ီအုိေတြ ဖြဲ႕စည္းခြင့္မရွိ…..

မေလးရွားနဲ႔ အင္ဒုိနီးရွားမွာ လြတ္လပ္တဲ့ ေရွ႕ေနမ်ားေကာင္စီ (Bar Council), anti-corruption agency, Human right watch boday ေတြ ရွိပါတယ္။ စကၤာပူမွာ မရွိပါ။ အဲသည္အဖြဲ႕ေတြက တရားေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ၊ ဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔၊ လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အစုိးရအေပၚကုိ ဖိအားေပးႏုိင္ပါတယ္။ မေလးရွားနဲ႔ အင္ဒုိနီးရွားမွာ အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားတာ မွန္ေပမယ့္ ႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ လြတ္လပ္မႈ၊ လူ႕အခြင့္အေရးကို ေလးစားမႈ၊ သူ႔ႏုိင္ငံသားကုိ ဦးစားေပးကာကြယ္မႈတုိ႔မွာ စကၤာပူထက္အမ်ားႀကီးသာပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚကုိ ေရာက္ေနၿပီ။ စကၤာပူသာ မေျပာင္းရင္ အေႏွးနဲ႔အျမန္ ေနာက္က်က်န္ခဲ့မွာဘဲ။

အတုိက္အခံ…..

အတုိက္အခံေတြကုိ လြတ္လပ္စြာ ႏုိင္ငံေရးအရ လႈပ္ရွားခြင့္ေပးလုိက္ရင္ ဘယ္သူဟာ ပုိအရည္အခ်င္းရွိသလဲဆုိတာ လီကြမ္းယူက ဆုံးျဖတ္ေပးစရာမလုိဘဲ ျပည္သူက ဆုံးျဖတ္ေပးႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အတုိက္အခံေတြနဲ႔ မီဒီယာမွာ Debate လုပ္ရမွာကုိ ပီေအပီ ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းက ေသမေလာက္ေၾကာက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ ဦးသန္းေရႊက အတုိက္အခံေတြနဲ႔ Debate မလုပ္၀ံ့သလုိပါဘဲ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ အခု ဂ်ဴေရာင္း ဂ်ီအာရ္စီက အမတ္တေယာက္ေသသြားလုိ႔ လြတ္လပ္သြားတဲ့ ေနရာမွာ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ေပးဘုိ႔ ေဂ်ဘီေဂ်က စိန္ေခၚတာကုိေတာင္မွ ပီေအပီက မလုိက္ေလ်ာရဲပါဘူး။

က်ေနာ္ေလ့လာအကဲျဖတ္ၾကည့္သေလာက္ ေဒါက္တာခ်ီးတုိ႔ ေဂ်ဘီေဂ်တုိ႔ဟာ လီရွန္လြန္းထက္ အမ်ားႀကီး အရည္အခ်င္းရွိတယ္လုိ႔ အကဲျဖတ္မိပါတယ္။ ပီေအပီဟာ လူထု ေထာက္ခံမႈကုိ ရတယ္လဲဆုိရဲ႕။ တခ်ိန္တည္းမွာ အတုိက္အခံေတြကုိ လြတ္လပ္စြာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ပုိင္ခြင့္မေပးတာဟာ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတဲ့အခ်က္ကုိ စဥ္းစားၾကည့္သင့္ပါတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲ…..

ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ဟာ လြတ္လပ္တဲ့ အဖြဲ႕မဟုတ္ပါ။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ုံးေအာက္မွာ ရွိၿပီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဆီကုိ တုိက္႐ုိက္အစီရင္ခံရတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲနီးကာမွ အခ်ိန္ကပ္ၿပီး မဲဆႏၵေျမကုိ (Election Boundary) ကုိ ပီေအပီ စိတ္ႀကဳိက္ဆြဲတယ္။ မီဒီယာမွာ အတုိက္အခံရဲ႕ Coverage ကို နည္းထားတယ္။ ၿပီးရင္ အေဆာက္အဦး Upgrade လုပ္ေပးမယ္၊ လုပ္မေပးဘူးဆုိတဲ့အခ်က္ေတြနဲ႔ မဲ၀ယ္တယ္။ ပရုိဂရက္ဇ္ ပက္ေက့ေတြ ေပးၿပီး မဲ၀ယ္မယ္။ လြတ္လပ္တဲ့တုိင္းျပည္ေတြမွာ အဲဒါကုိ အႀကီးအက်ယ္ မသမာ မႈလုိ႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ စကၤာပူမွာေတာ့ ေပၚတင္လုပ္ေနတာဘဲ။

ေနာက္ GRC စနစ္ဟာ ပီေအပီက မႏုိင္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ စနစ္ဘဲ။ တဖက္မွာ အတုိက္အခံေတြကုိ ေငြေၾကးအရ ရံပုံေငြ မေတာင့္တင္းေအာင္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ကန္႔သတ္ထားတယ္။

ဆင္ဆာ……

ျမန္မာျပည္မွာတင္ ဆင္ဆာရွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ စကၤာပူမွာရွိတဲ့ MDA လုိ႔ ေခၚတဲ့ Media Development Authority ဆုိတာကလည္း ႏုိင္ငံေရးဆင္ဆာ အႀကီးစားႀကီးပါ။ စကၤာပူမွာ အတုိက္အခံေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မီဒီယာျဖန္႔ခ်ီခ်က္မွန္သမွ်ဟာ အဲဒီ MDA က စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းတခုမဟုတ္ တခုနဲ႔ ၿငိေအာင္ Loosely ေရးဆြဲထားတဲ့ စည္းကမ္းဥပေဒေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္လုိ႔ေနပါတယ္။

အဲသည္လုိ အေနအထားေတြၾကားထဲမွာ အတုိက္အခံဟာ ပီေအပီနဲ႔ ရင္ေဘာင္မတန္းႏုိ္င္ဘူးလုိ႔ ေျပာတာ တဖက္သတ္ ဖိေျပာရာက် မေနဘူးလား။ ျမန္မာျပည္မွာလုိဘဲ အစစ အစုိးရက ခ်ဳပ္ကုိင္ထားတဲ့ စနစ္တခုေအာက္မွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဘုိ႔ ႀကဳိးစားေနရတဲ့ အတုိက္အခံေတြရဲ႕ အခက္အခဲကုိ မွန္းဆစာနာေပးရင္ မေကာင္းဘူးလား။

စီပီအက္ဖ္…..

စီပီအက္ဖ္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ေျပာရရင္ ကမၻာေပၚမွာ စကၤာပူလူမ်ဳိးဟာ ဒုတိယေျမာက္ ေငြအစုဆုံးလူမ်ဳိးျဖစ္ၿပီး အနားယူတဲ့အခ်ိန္မွာ ေငြမလုံေလာက္တဲ့ လူမ်ဳိးလုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ စီပီအက္ဖ္အတြက္ အတုိးက ၂.၅ % ဘဲ ရွိၿပီး အဲဒီအထဲက အမ်ားစုဟာ အိမ္၀ယ္တဲ့ အထဲမွာ သုံးလုိက္ရတဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။
အခုဆုိရင္ စီပီအက္ဖ္ကုိ မူလ အသက္ ၅၅ ႏွစ္မွာ ထုတ္ယူခြင့္ ရွိရာကေန တျဖည္းျဖည္း ၆၁ ႏွစ္။ ေနာက္ ၆၅ ႏွစ္။ ေနာက္ဆုံး ၆၇ အထိ တုိးျမွင့္သတ္မွတ္မယ္လုိ႔ အစုိးရကေျပာပါတယ္။ ဒါလည္း အကုန္ခ်က္ခ်င္းတန္းထုတ္လုိ႔ရတာမဟုတ္။ Minimum Sum ဆုိတဲ့ အနည္းဆုံး ၁၂၅၀၀၀ ေဒၚလာေလာက္ ခ်န္ၿပီးမွ ပိုတာကုိ ထုတ္ရတာျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ေငြက အရစ္က် မေသမခ်င္း လစဥ္ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ စလုံးေတြက စီပီအက္ဖ္ကုိ Cash before Funeral လုိ႔ေတာင္ ေခၚဆုိၾကပါတယ္။

အမ်ားစုဟာ အစုိးရအေနနဲ႔ စီပီအက္ဖ္ေတြကို ဂ်ီအုိင္စီကတဆင့္ ႏုိင္ငံျခားမွာ ရင္းႏွီးျမွဳတ္ႏွံတာေတြမွာ အ႐ႈံးေပၚၿပီး အခ်ိန္မီ ျပန္မေပးႏုိ္င္လုိ႔ အခ်ိန္ဆြဲတာလုိ႔ ယူဆၾကပါတယ္။ အစုိးရက အဲသည္ National reserve ေတြ၊ GIC ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး Transparency မရွိတဲ့အတြက္ အဲသည္လုိ သံသယျဖစ္တဲ့လူေတြကုိ အျပစ္ဆုိလုိ႔မရပါဘူး။ သူတုိ႔သံသယအတုိင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ ဘာကြယ္ထားစရာရွိလဲ။ လြတ္လပ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းတခုခုကုိ ေပးစစ္လုိက္ေပါ႔။

ေစာေစာက ေျပာတဲ့ Check and Balance မွာ ဒါမ်ဳိးေတြကုိ ျပည္သူက သိခ်င္ရင္ အခ်ိန္မေရြး အစုိးရက ေျဖရွင္းျပသႏုိင္ရပါမယ္။ အစုိးရဟာ ျပည္သူကုိ Accountable ျဖစ္ရပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ ကိုယ့္ေငြေတြ ကုန္လုိ႔ ကုန္သြားမွန္းေတာင္ သိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

HDB….

ဒီ အိပ္ခ်္ဒီဘီ စေပၚလာေတာ့ ေၾကြးေၾကာ္သံက ႏုိ္င္ငံသားတုိင္း အဖုိးႏႈန္းခ်ဳဳိသာစြာ အိမ္၀ယ္ႏုိင္ေရးပါ။ ၀င္ေငြနည္းတဲ့ လူတန္းစားဟာ အိမ္ဖုိးမတတ္ႏုိင္ပါဘူး။ အဲသည္မွာ စီပီအက္ဖ္ စုေဆာင္းေငြကေန ေပး၀ယ္လုိက္တဲ့အခါ လူေတြကလည္း စီပီအက္ဖ္ကုိ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္ထုတ္လုိ႔ မရတဲ့အတူတူ အေကာင့္ထဲ ရွိသမွ် ေငြေတြနဲ႔ ပုံေအာ၀ယ္။ ေနာက္ၿပီး ႏုိင္ငံျခားသားပီအာရ္ေတြကုိလည္း အဆမတန္ ခ်ေပးလုိက္တဲ့အတြက္ အိမ္ေစ်းေတြ ထုိးတက္ေတာ့တာပါဘဲ။ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ အဆမတန္ ၀င္ေရာက္လာမႈေၾကာင့္ စကၤာပူႏုိင္ငံသားေတြမွာ အလုပ္အကုိင္ၾကပ္တည္းမႈအျပင္ အိမ္ယာေစ်းႏႈန္းေတြ မုိးပ်ံေနတာနဲ႔ တုိးေတာ့တာပါဘဲ။

နုိင္ငံတခုဟာ သူ႔ႏုိင္ငံသားေကာင္းစားေရးကုိ ေရွ႕တန္းတင္မလား။ ႏုိင္ငံျခားသားေကာင္းစားေရးကုိ ေရွ႕တန္းတင္မလား။ စဥ္းစားစရာအခ်က္ပါ။

ပုိဆုိးတာက အတုိက္အခံေတြ ဘယ္လုိပင္ဖိအားေပးေပမယ့္ အိမ္ေဆာက္လုပ္ရာမွာ ကုန္က်ေငြပမာဏ အမွန္ကုိ အစုိးရက လ်ဳိ႕၀ွက္ထားတာပါဘဲ။ ဒီမွာတခါ အစုိးရက သူ႕ျမွဳတ္ႏွံမႈေတြ အ႐ႈံးေပၚလုိ႔ ေငြေတြ ျပန္ရေအာင္ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသားေတြဆီက အိမ္ေစ်းေတြမတန္တဆ ျမွင့္ေရာင္းျခင္းျဖင့္ ငါးၾကင္းဆီႏွင့္ ငါးၾကင္းေၾကာ္ေနသလားဆုိတဲ့ ေမးခြန္းေတြေပၚလာပါတယ္။ ထုံးစံအတုိင္း အစုိးရဘက္က Transpancy မရွိတဲ့အတြက္ ဒီကိစၥဟာ ေျပလည္မသြားဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွ NKF ျပႆနာလုိ လူေတြအလန္႔တၾကားျဖစ္ေအာင္ ဘူးေပၚသလုိ ေပၚမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာဘဲ။

NKF အ႐ႈပ္ေတာ္ပုံတုန္းကလည္း လူေတြ အတန္တန္ စုိးရိမ္ပူပန္ေနတဲ့ၾကားက၊ သတိေပးေနတဲ့ၾကားက အစုိးရက လက္ပုိက္ၾကည့္ေနလုိက္တာ။ ေနာက္ဆုံး ဘယ္အေျခဆုိက္သြားသလဲ။ အဲဒီတုန္းကဆုိရင္ တာ၀န္ရွိတဲ့ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီး ေခါဘြန္၀မ္တုိ႔၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကေတာ္ ဟုိခ်င္းတုိ႔၊ ဂုိခ်ဳပ္ေတာင္ကေတာ္ တုိ႔က အင္ေကဖက္ စီအီးအုိ ျဖစ္တဲ့ တီတီဒူ႐ုိင္းဘက္က လူသိရွင္ၾကားကာကြယ္ေပးခဲ့ေသးတာေနာ္။ တီတီဒူ႐ုိင္းကုိယ္တုိင္ကလည္း သူ႕ကုိ စြတ္စြဲတဲ့သူ၊ ေ၀ဖန္တဲ့သူေတြကုိ အသေရပ်က္မႈနဲ႔ တရားစြဲၿပီး ႏုိင္ခဲ့လုိက္ေသးတယ္။ အဆုံးမေတာ့ ဘယ္သူမွားတယ္၊ ဘယ္သူမွန္တယ္ဆုိတာ ဘူးေပၚသလုိ ေပၚခဲ့ရပါတယ္။

ဒီေန႔ ပါလီမန္ထဲမွာရွိတဲ့ ပီေအပီ အမတ္အမ်ားစုဟာ လူထုေထာက္ခံမႈေၾကာင့္ တက္လာတာလုိ႔လဲ ေျပာလုိ႔မရ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ GRC စနစ္နဲ႔ ဘယ္အတုိက္အခံနဲ႔မွ ၿပဳိင္စရာမလုိဘဲ အေခ်ာင္ေနရာရလာၾကတာကုိး။ GRC အမ်ားစုက ယွဥ္ျပဳိင္သူမရွိ။ Walk over ျဖစ္ေနတာကုိ။ အတုိက္အခံက ေနရာတုိင္းမွာ ၀င္မၿပဳိင္ႏုိ္င္တာကလည္း ရွင္းပါတယ္။ ဒီကေန႔ ပီေအပီက်င့္သုံးေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးစနစ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲစနစ္နဲ႔ ဒီႏုိင္ငံမွာ အတုိက္အခံဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေခါင္းမေထာင္ႏုိင္ဘူး။

ခုနက ေျပာတဲ့ Check and Balance system ကုိ အမွန္တကယ္လုိလားတယ္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြကုိ လြတ္လပ္စြာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ပုိင္ခြင့္၊ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ လုိပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က ေနရာတကာ မွ်တမႈ Fair Play ကုိဘဲ ႀကဳိက္တယ္။ ကလိန္ကက်စ္လုပ္ၿပီး ႏုိင္တာကုိ သေဘာမက်။ အထူးသျဖင့္ အစုိးရတရပ္ဟာ ကလိန္ကက်စ္လုပ္ၿပီး အာဏာတည္တ့ံေအာင္ လုပ္ေနၿပီဆုိရင္ အဲဒီႏုိင္ငံ အေႏွးနဲ႔ အျမန္ ဒုကၡေရာက္ၿပီသာမွတ္။

ခုနကေျပာတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ အေျခအေနေတြကုိ လုပ္မေပးႏုိင္ဘူးဆုိရင္ Check and Balance System မရွိတဲ့အတြက္ ဒီအစုိးရဟာ Corruption ကင္းပါတယ္လုိ႔ ေျပာရခက္တယ္။ ဥပမာ ေဒၚလာ ၃၀၀ ဘီလီယံ စီးပြားေရးကုိ ကုိင္တြယ္ေနတဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္လစာဟာ ေဒၚလာ ၃ ထရီလီယံ ကုိ ကုိင္တြယ္ေနတဲ့ ဥေရာပနဲ႔ အေမရိကန္က ေခါင္းေဆာင္ ၆ ေယာက္ေပါင္းထက္ လစာမ်ားေနတယ္။ ဒါကို ဒီက အတုိက္အခံေတြက Legalized Corruption လုိ႔ ေခၚၾကတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ကိုယ္ဒီေလာက္ မတန္တဆ ရေနတာ၊ ဘာလာဘ္စားစရာလုိေတာ့လဲ။ လုပ္ခဲ့တဲ့ အမွားေတြအတြက္လဲ တာ၀န္ယူစရာမလုိဘူး။ ႏႈတ္ထြက္ေပးစရာမလုိဘူး၊ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ စနစ္လဲ။ (One Nation Under Lee ကုိ ၾကည့္ပါ၊)

စကၤာပူမွာ ေအာက္ေျခ ၀န္ထမ္းေတြ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူေတာ့ ကင္းရွင္းပါတယ္။ သူတုိ႔ လစာကလည္း မေသးဘဲကုိး။ ဒါေပမယ့္ Corruption ကင္းသလားဆုိေတာ့….သူတုိ႔ရဲ႕ Profession ကုိ ဘက္မလုိက္ဘဲ၊ အာဏာပုိင္ေတြရဲ႕ ဘက္မလုိက္ဘဲ ဘယ္ေလာက္ တိက်စြာ လုိက္နာသလဲဆုိတာအေပၚမွာ မူတည္တယ္။ ဥပမာ တရားသူႀကီးတေယာက္ဟာ ဥပေဒနဲ႔ မညီဘဲ ဘက္လုိက္ဆုံးျဖတ္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီ တရားသူႀကီး အဂတိလုိက္စားတာဘဲ။ အက်င့္ပ်က္တာဘဲ။ ဥပမာ….ရဲ တေယာက္က သူ႕လုပ္ပုိင္ခြင့္မဟုတ္ဘဲ လူတေယာက္ကုိ အတင္းတားဆီးတယ္၊ ေႏွာက္ယွက္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီ ရဲ ဟာ အက်င့္ပ်က္တာဘဲ။ အဂတိလုိက္တာဘဲ။ ဒါမ်ဳိးေတြ စကၤာပူမွာ ကင္းရွင္းပါရဲ႕လား။ ေလ့လာၾကည့္႐ႈေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲ ဗမာျပည္ထက္ စီးပြားေရးတုိးတက္ေနတာ တခ်က္နဲ႔တင္ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ဟာ အာဏာရွင္စနစ္ကုိ မ်က္စိမွိတ္ေထာက္ခံမိမယ္ဆုိရင္ ဒီဘက္မွာ လူ႕အခြင့္အေရးဆုံး႐ႈံးေနတဲ့၊ တဘက္သပ္ ႏွိပ္ကြပ္ခံေနရတဲ့၊ ဒီမုိကေရစီစနစ္အတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့လူေတြ အေပၚမွာ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ မတရားေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ အစကတည္းက ကုိယ္ဟာ ဘယ္လုိ ယုံၾကည္ခ်က္ကုိ ကုိင္စြဲသလဲ၊ ဘယ္ပန္းတုိင္ကုိ သြားေနတာလဲဆုိတာ မ်က္ေျခမျပတ္ဘုိ႔ လုိမယ္ထင္ပါတယ္။

ကုိေပါ

Anonymous said...

အက်ယ္အက်ယ္ေတြ မေဆြးေႏြးလိုေတာ့ပါ။ ဒီေလာက္ေတာင္ စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ ့ မေကာင္းတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို နက္နက္နဲနဲ ေလ့လာသိရွိထားတဲ့ ကိုေပါတစ္ေယာက္ စကၤာပူႏိုင္ငံမွာ မိသားစုနဲ ့တကြ HDB က အိမ္ပါ၀ယ္ ယူၿပီး ယေန ့ထက္တိုင္ အေျခခ် ေနထိုင္ေနတာ ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလိမ့္ လို ့သာ ေမးလိုက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္..။

Anonymous said...

ကိုေပါေရ .. ခုလို ေျပာျပထားတာေတြ ေတာ္၂မ်ား၂ထဲက တခ်ိုဳ ့ကို လက္ခံသလို ၊ တခ်ိဳ ့ကိုေတာ့ က်မရဲ့ ခ်ဥ္းကပ္တဲ့ ရႈေထာင့္က ကိုေပါနဲ့ကြာလို့ လက္မခံနိုင္တာေတြ ရွိပါတယ္ ။ အေသးစိတ္ကေတာ့ ထားပါေတာ့ေလ ။ တခါတေလက် တခ်ိဳ ့ကိစၥေတြက ခ်ဥ္းကပ္တဲ့ ရႈေထာင့္ခ်င္းမတူေနဖူးဆိုရင္ ၊ ဒီအတိုင္းထားလိုက္တာေကာင္းပါတယ္ ။

ဒါေပမယ့္ က်မ တခုေတာ့ ေျပာခ်င္ပါတယ္ ... က်မ ေဒါက္တာခ်ီးကို လံုး၀သေဘာမက်ပါ ။ သူ ့ရဲ့ ပါစင္နယ္က ေကာင္းခ်င္ ေကာင္းမယ္ ။ ဒါေတာ့ က်မ မသိ ။ သို့ေသာ္ သူ ့လုပ္ရပ္ေတြကို မၾကိဳက္ပါ ။ သူက ျမန္မာ့အေရးကို ခုတံုးလုပ္ျပီး ၊ သူတို့ပါတီအတြက္ publicity ရေအာင္ လုပ္ေနတယ္လို့ က်မ ျမင္တယ္ ။ သူ လုပ္သမွ်ေတြဟာ ခုထိေတာ့ ျမန္မာျပည္အတြက္ ဘာမွ ထိ၂ေရာက္၂ အက်ိဳးရွိလာာတာ မျမင္မိေသးဖူး ။ သူ ၀င္ပါလို့ စလံုးအစိုးရက ျမန္မာေတြကို ပို ေဒါက္ ေထာက္ ၾကည့္ခံရတဲ့ ျဖစ္နိုင္ေခ်ရလဒ္ပဲ ကြက္၂ကြင္း၂ ျမင္ရတယ္ ။

ပီေအပီက သူတို့ကို အသေရဖ်က္မႈနဲ့ လူေတြကို တရားစြဲတာ မွန္ပါတယ္ ။ ေဒါက္တာခ်ီးကလည္း အဲလို ခံရတဲ့ လူတေယာက္ေပါ့ ။

ဒါေပမယ့္ က်မျမင္တာေတာ့ ပီေအပီဟာ လူတေယာက္ကို အလကားေနရင္းေတာ့ စြပ္စြဲခ်က္တင္လို့ မရပါဖူး ။ လူတေယာက္ဟာ လံုး၀အျပစ္မဲ့ေနတယ္ဆိုရင္ သူတို့ ျပႆနာရွာစရာ တခုမွ မရွိဘူး ။ အဲ... တခုခု အမွားလုပ္ထားတာေလး အေသးအမႊား ရွိမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၊ မီးခိုးၾကြက္ေလွ်ာက္ လိုက္တာပါပဲ ။ ဒီေတာ့ အဲလို ခံရသူေတြက အရင္တည္းက သူတို့မွာ မွားတာေတာ့ ရွိတာ အမွန္ပဲ ။

ေနာက္ျပီး ေဒါက္တာခ်ီးဟာ လီရွန္လံုးထက္ အရည္အခ်င္းသာတယ္ဆိုတာကို ဘယ္လို အေထာက္အထားနဲ့ ေျပာပါသလဲ ။

ကိုေပါအျမင္မွာ စကၤာပူနိုင္ငံမွာရွိတာေတြဟာ ဘာတခ်က္မွ မေကာင္းသလိုပါပဲ ။ စကၤာပူနိုင္ငံမွာ ဘယ္လို အခ်က္ကိုမ်ား ေကာင္းတယ္လို့ ျမင္ပါသလဲလို့ ေမးလိုက္ပါရေစ ။

ဘာလို့လဲဆုိေတာ့ လူတေယာက္ဟာ နိုင္ငံတနိုင္ငံမွာ ေနေနတယ္ဆိုရင္ သူ ့အတြက္ အဲဒီနိုင္ငံက တခုခု အက်ိဳးအျမတ္ ေပးတဲ့ နိုင္ငံတခုျဖစ္လို့ ေနတာပဲလို့ က်မက ယံုၾကည္ထားပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ အေပၚက ေမးခြန္းကို ေမးတာပါ ။

အလုပ္အကိုင္ေၾကာင့္လို့ေတာ့ က်မ မထင္မိဘူး ။ ဘာလို့လဲဆိုေတာ့ ကိုေပါ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားထဲမွာ ဘယ္နိုင္ငံမဆို သြား လုပ္ လို့လည္း ရတယ္လို့ ပါခဲ့ပါတယ္ ။

ဒီအပိုင္းက ကိုယ္ေတြ ့ၾကံဳခဲ့ရတာကို ႏႈိင္းယွဥ္ျပီး ေျပာျဖစ္တာ ။ တကယ္ေတာ့ က်မကလည္း ကိုေပါတို့လို အျမဲ ထိေတြ ့ေလ့လာေနသူေတြေလာက္ေတာ့ သီအိုရီပိုင္းကို မကြ်မ္းက်င္ပါဖူး း) ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္က က်မတို့အလုပ္က စလံုးေတြနဲ့ ဒီနိုင္ငံရဲ့ အတိုက္အခံေတြအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကတိုင္း ၊ workers' party ကုိပဲ ဒီကလူေတြက ပီေအပီရဲ့ possible worthy opponent အျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္ ။

သက္ေဝ said...

This is my country, this is my flag
This is my future, this is my life
This is my family, these are my friends
ဆိုတဲ့ ေနရာေလးကို နားေထာင္ရင္း ၾကည္ႏူးစိတ္၊ အားက်စိတ္တို ့နဲ ့မ်က္ရည္၀ဲမိတယ္..။

shin said...

Yeh! I also surprise that since ko paw don't like Singapore that much, why is he still staying here?

When most of the Singaporean(among my Singaporean friends) are happy with their current situation, why is he so angry with not enough freedom in Singapore? Isn't it that he should worry about our country first?

M.Y. said...

ပို ့စ္တစ္ခုအေျခံခံျပီး ေဆြးေႏြးထားႀကတာ မွတ္သားစရာမ်ားမို ့ ကိုေအာင္မိ်ဳးႏိုင္၊မဂ်စ္ ၊ကိုေပါ နဲ ့ပို ့စ္ေရးသူ ပန္ဒိုရာကိုေက်းဇူးတင္စရာပဲ။ personal အေန နဲ ့တုိက္ခိုက္တဲ့ စကားမ်ား၊ ကြန္မန္ ့မွာ မပါဖို ့ ေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္။

စကၤာပူ ႏိုင္ငံမွာ နန္းေတာ္လဲမဟုတ္တဲ့ HDB အိမ္၀ယ္ေနတာမိ်ဳးက ကို္ယ္ပိုင္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ထင္ပါတယ္၊ နိဗၺာန္ဘုံေရာက္သလို အေကာင္းဆုံး လို ့ဆိုႏိုင္မည္မထင္ပါ။ မိမိ သား သမီးကေလး ေက်ာင္းတက္တဲ့အခါမွာ National Day အတြက္ အနီ အျဖဳ ဆင္တူ ၀တ္စံုေလး ၀တ္ရျခင္း မရျခင္း ဆိုတာကလဲ ေက်ာင္းစည္းကမ္းအရ ၀တ္ဆို၀တ္ရမွာပါပဲ။ အဲဒိအေပၚယံေတြ ထက္၊ “ငါ့သမီးကေလး အနီအျဖဴကေလးနဲ ့စလုံးမကေလး စစ္စစ္ႀကီး ျဖစ္ေနျပီ ဂုဏ္ယူစရာႀကီးဟဲ့ ၊ စင္းဂလစ္ရွ္ လိုကလဲမႊတ္လို ့..” ဆိုတဲ့မိဘမိ်ဳးထက္ အဲဒိသားသမီးကို မိမိဇာတိေသြး၊ မိမိ ဇစ္ျမစ္အမွန္ဟာ ျမန္မာျပည္ ဆိုတာသိဖို ့၊ ျမန္မာ့အေႀကာင္းပိုနားလည္ျပီးတတ္စြမ္းသမွ် မိ်ဳးဆက္လက္ဆင့္ကမ္း ကူညီသြားဖို ့အတြက္ မိဘက ဘယ္ေလာက္ ေပးစြမ္းႏိုင္တယ္ဆိုတာ ပိုအေရးႀကီးတယ္ထင္ပါတယ္။
တစ္ခါက.. ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ထင္ပါတယ္။ Oversea Singaporean Club ထင္တယ္။ ျပည္ပမွာအေျခခ် သြားႀကတဲ့ ျပည္ပေရာက္စကၤာပိုရီယန္ေတြ စကၤာပူမွာ ျပည္လည္ေတြ ့ဆုံပဲဲဲြလုပ္ပါတယ္။ ဒီလို အမိ်ဳးသားေန ့အခိ်န္မွာပဲထင္ပါတယ္။ သူတို ့အားလုံး ရဲ ့အိမ္အလြမ္း၊ အိမ္အေႀကာင္းရင္ဖြင့္ ခ်က္။ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ႀကာေနလာခဲ့ႀကတဲ့ သူတို ့ ရဲ ့ဆိုင္ရာ ျပည္ပႏိုင္ငံ (ဒီေနရာမွာ ကေနဒါ ၊ ဥေရာပ နဲ ့ႀသစေႀတးလ်) ေတြနဲ ့သူတို ့အမိေျမ ဒီကေန ့စကၤာပူကို ျပန္ႏိႈင္းယွဥ္ႀကတဲ့အခါ တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္းေလသံထြက္လာတာက ၀မ္းနညး္စြာနဲ ့သူတိုူ ့သတ္မွတ္ႀကတယ္။ “ဒီကေန ့စကၤာပူ လူငယ္မိ်ဳးဆက္ေတြ က ရုပ္၀တၳဳသိပ္ဆန္သြားျပီ” တဲ့။စကၤာပူကလညး္ အလုပ္ေဇာ၊ ရုပ္၀တၳဳေဇာေတြေႀကာင့္ materialistic သိပ္ျဖစ္လြန္းေနျပီတဲ့။ လူသားဘ၀ ရဲ ့တန္ဖို းေတြ ေပ်ာက္မွာစိုးတယ္ လို ့ဆိုပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ မဂ်စ္ေျပာသလိုပါပဲ။အေကာင္းအဆုိးရိွစျမဲမို ့ ေကာင္းတာေလးေတြလဲရိွပါတယ္။ အခြန္အတုပ္ခ က နည္းပါတယ္ (အစိုးရက က်န္းမာေရး ျပန္မႀကည့္ရလို ့လဲျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္)။ သြားေရးလာေရး အဆင္ေျပလြန္းပါတယ္။ အလယ္အလတ္တန္းစားအမ်ားစုျဖစ္ေနပါတယ္ (ဒါေကာင္းတယ္)။ သန္ ့ရွင္းတယ္။ စည္းကမ္းရိွတယ္။ ပညာေရးအဆင့္ ျမင့္တယ္။ ဒီလိုပဲမေကာင္းတာေလးေတြလဲရိွသမို ့..ပီေကမစားရဆိုတာမိ်ဳးကအစ ဒၚဏ္ေပးတတ္လြန္းလို ့ fine island လို ့အေခၚခံရျပန္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံတိုင္း မွာ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာ perfect ျဖစ္မေနတာလဲအမွန္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကေတာ့ ျမန္မာလူမိ်ဳးေတြအတြက္ အေကာင္းဆုံးပါပဲေလ….
”ငါ့တိုင္းျပည္ကေလး မွာ သစ္ျမစ္ေတြကို ေတာင္ ငါခ်စ္တယ္…
တကယ္လို ့အႀကိမ္ေပါင္းတေထာင္ေသရင္အဲဒိမွာပဲ ငါေသခ်င္တယ္….
တကယ္လို ့အႀကိမ္ေပါင္းတစ္ေထာင္ ျပန္ေမြးရင္လည္း အဲဒိမွာပဲ ငါေမြးခ်င္တယ္…

တဲ ့ပက္ဗလို နိရူဒါ စကားေလး ကိုေအာင္သာငယ္ဘေလာ့ မွာတင္ထားတာ ျပန္ကူးေပးလိုက္တယ္….

ကြ်န္ေတာ္တို ့အားလုံး ျမန္မာျပည္သားျဖစ္ခဲ့ႀကတာ..ျမန္မာျပည္မွာ ေမြးခဲ့ႀကတာ ဘယ္သူမွေနာင္တမရမွာေသခ်ာပါတယ္…ဟုတ္တယ္ဟုတ္…

ကြန္မန္ ့ေတြက ပို ့စ္တစ္ခုေတာင္ျဖစ္ေနပါလား..ပန္ပန္ေရ…ေကာင္းမွေကာင္း…ဘေလာ့ဂ္ျခင္း၇ဲ ့အႏွစ္သာရ..ေဆြးေႏြး..ေႏြးေထြး ..ေအးေဆး….

With Warm Regards

ကုိေပါ said...

ကိုေမာင္ရင္သုိ႔.......

၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ။ ဘေလာ့ဂ္ပုိင္ရွင္မေျပာခင္ ဦးေအာင္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ း-) အင္မတန္လည္း က်ဳိးေၾကာင္းညီညြတ္တယ္။ ေဆြးေႏြးပုံ ေဆြးေႏြးနည္းဟာ နည္းစနစ္လည္း မွန္ကန္တယ္ဆုိတာ ပထမဦးဆုံး ေျပာလုိက္ပါရေစ။ အဲဒီအတြက္လည္း က်ေနာ္ ေလးစားပါတယ္။

တျခားသူေတြေမးျမန္းေဆြးေႏြးၾကတဲ့အထဲက ပါစင္နယ္ ေရးသား ေမးျမန္းခ်က္ေတြကုိေတာ့ က်ေနာ္ ေျဖၾကားေဆြးေႏြးသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ စကၤာပူရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးစနစ္နဲ႔ လက္ရွိ၊လတ္တေလာ အေျခအေနကုိ ေဆြးေႏြးေနၾကျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အေတြးအျမင္ အယူအဆ ကြဲျပားႏုိင္တဲ့ အခ်က္ကုိ လက္ခံႏုိင္ပါတယ္။ ပါစင္နယ္ တုိက္ခုိက္ေရးသားျခင္းမ်ဳိးကုိ က်ေနာ့္ဘက္ကလည္း ဒီပန္ဒုိရာပုိ႔စ္ေတြမွာ အထူးေရွာင္ၾကဥ္ထားပါတယ္။

က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ေရွ႕ပုိ႔စ္တခုက ကြန္မင့္မွာဆုိခဲ့တဲ့အတုိင္း ဒီေဆြးေႏြးခ်က္ေတြအတြင္းမွာ မည္သူတဦးတေယာက္ကုိမွ် ခ်က္ခ်င္းအယူအဆ တထုိင္တည္းနဲ႔ ေျပာင္းလဲသြားေအာင္ ျပဳလုပ္ရန္ က်ေနာ့္မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိပါ။ တတ္လည္း မတတ္ႏုိင္ပါ။

သုိ႔ေသာ္ စကၤာပူႏုိင္ငံေရးစနစ္အေပၚ သည္သုိ႔ သည္ပုံ ႐ႈျမင္သုံးသပ္သူမ်ားရွိတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ရယ္၊ အမ်ားသတိမျပဳမိတဲ့ အခ်က္ေတြရယ္ကုိသာ က်ေနာ္က အခ်က္အလက္နဲ႔ ေထာက္ျပေဆြးေႏြးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ ေျပာျပရရင္လည္း လူေတြ အရင္က မစဥ္းစားမိတဲ့ စဥ္းစားစရာ အခ်က္ေတြ ရသြားမယ္၊ တျခားသူေတြမွာလည္း မတူကြဲျပားတဲ့ အျမင္ေတြ ရွိပါလား၊ သူတုိ႔ ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိ စဥ္းစားသလဲ။ ဘယ္လုိအခ်က္ေတြကုိ အေျခခံသလဲ ဆုိတဲ့ အေတြးမ်ဳိးေတြ သူတုိ႔ ေခါင္းထဲ ေရာက္လာရင္ က်ေနာ္ ဒီမွာ လက္အေညာင္းခံ အခ်ိန္အကုန္ခံ ေရးရတာ အလဟႆ မျဖစ္ဘူးလုိ႔ ယူဆပါတယ္။

.....မဂ်စ္တူးသုိ႔....

ေဒါက္တာခ်ီးကုိ မဂ်စ္တူးအေနနဲ႔ မေထာက္ခံဘဲေနလုိ႔ ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ဒါဟာ လူတေယာက္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ျဖစ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ Force လုပ္ၿပီး အတင္းအၾကပ္ လက္ခံခုိင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ ဒါဟာ အရွိတရားပါ။ အရွိတရားကို လက္ခံႏုိင္ဘုိ႔ဘဲ ႏွလုံးသြင္းပါတယ္။ (မေကသြယ္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ထိပ္ေထာင့္မွာ ေရးထားသလုိေပါ႔)

ေဒါက္တာခ်ီးကုိ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ေထာက္ခံတယ္၊ ေလးစားတယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ကုိလည္း ဒီေနရာမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာဆုိပုိင္ခြင့္ရွိတယ္လုိ႔ ယူဆပါတယ္။

ေဒါက္တာခ်ီးဟာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္းမွာ ျမန္မာသံ႐ုံးေရွ႕မွာ Petition နဲ႔ Candlelit vigil ဦးေဆာင္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူလူထု၊ ေက်ာင္းသား၊ ရဟန္းေတြကုိ ျမန္မာစစ္အစုိးရကလူမဆန္စြာ ႏွိပ္ကြပ္တာကို ဆန္႔က်င္႐ႈံ႕ခ်ေၾကာင္း Petition နဲ႔ စကၤာပူအစုိးရအေနနဲ႔ ျမန္မာစစ္အစုိးရကုိ လက္နက္ေတြေရာင္းခ်ေနတာေတြ ရပ္တန္းက ရပ္ဘုိ႔ ေတာင္းဆုိတဲ့ Petition ပါ။ ျမန္မာျပည္သူတေယာက္အေနနဲ႔ ၾကည့္ရင္ သူ႔လုပ္ရပ္ကုိ ဘာမွ မေထာက္ခံႏုိင္စရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး။

စင္ကာပူႏုိင္ငံေရးဘက္က ၾကည့္ရင္လည္း သူဟာ ပါတီႏုိင္ငံေရးလုပ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားတေယာက္မုိ႔ ဒီကိစၥကုိ သူ႕ႏုိင္ငံေရးအက်ဳိးအျမတ္အတြက္ Publicity အတြက္လုပ္ရင္ လုပ္ပုိင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ လုံး၀ မမွားယြင္းပါဘူး။ အေမရိကန္သမၼတ ဘုရွ္နဲ႔ သမၼတ ကေတာ္ ေလာ္ရာတုိ႔လည္း လုပ္ေနၾကပါတယ္။ ေဒါက္တာခ်ီးလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ဘာအက်ဳိးရလဒ္ျဖစ္လာသလဲဆုိေတာ့ စကၤာပူဟာ ျမန္မာအစုိးရကုိ လက္နက္ေရာင္းေနတယ္ဆုိတဲ့ကိစၥ လူေတြအာ႐ုံ ပုိထားမိလာတယ္။ စကၤာပူမွာ ျမန္မာေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအသိစိတ္ဓါတ္ကုိ ပုိမုိျမွင့္တင္ေပးႏုိင္ပါတယ္။ သူဟာ အစုိးရတရပ္မဟုတ္တဲ့အတြက္ အေမရိကန္အစုိးရလုိ အစုိးရတရပ္က ျပဳလုပ္ႏုိင္တဲ့ အေျပာင္းအလဲမ်ဳိးအထိေတာ့ လုပ္မေပးႏုိင္ပါဘူး။ ဒါကလည္း လက္ခံရမယ့္ အရွိတရားတခုပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း အတုိင္းအတာ တခုအထိ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ ရွိတာေတာ့ မျငင္းႏုိင္ဘူး။

ဒီေတာ့ ျမန္မာ့အေရးမွာ ေဒါက္တာခ်ီး ေထာက္ခံအားေပးတဲ့ကိစၥကုိ ဘာမွ ႐ႈတ္ခ်စရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ (သူတင္မက အတုိက္အခံအမတ္ေတြျဖစ္တဲ့ မစၥတာ ေလာင္းတုိ႔၊ မစၥတာ ခ်မ္းတုိ႔ က တကယ္လုိ႔သာ ေထာက္ခံအားေပးလာရင္လည္း ႀကဳိဆုိရမွာပါ။)

သူဟာ တကယ္လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာလူထုကို ထိခုိက္နစ္နာေအာင္ ခုတုံးလုပ္ၿပီး အျမတ္ထုတ္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ သူ႕ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြကသာမက စကၤာပူလူမ်ဳိးေတြကပါ ရႈတ္ခ်သင့္တာေပါ႔။ အခုက သူက ဘယ္ျမန္မာကုိမွ နစ္နာေအာင္ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။

ေဒါက္တာခ်ီးက အဲသည္လုိ ျမန္မာ့အေရးကို ကူညီေထာက္ပံ့ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စကၤာပူအစုိးရကေတာ့ ျမန္မာစစ္အစုိးရကုိ အကာအကြယ္ေပးလ်က္ရွိၿပီး တဖက္ကလည္း စကၤာပူမွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားသူေတြကုိ လူမသိသူမသိနည္းနဲ႔ ႏွိပ္ကြပ္အေရးယူလ်က္ရွိပါတယ္။

တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ေဒါက္တာခ်ီးတုိ႔က လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႔ ဒီမုိကေရစီကုိ မိမိရဲ႕ ဘ၀ကုိ ေပးဆပ္ၿပီး တုိက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့လူေတြပါ။ ေဒၚစုတုိ႔ ဦး၀င္းတင္တုိ႔ကုိ ေထာက္ခံရင္၊ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ အမွန္တကယ္ လက္ခံယုံၾကည္တယ္ဆုိရင္ ေဒါက္တာခ်ီးလုိလူကုိ မေထာက္ခံႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။ တကယ္လုိ႔ ေဒါက္တာခ်ီးဟာ သူ႕အက်ဳိးစီးပြားသာ သူၾကည့္ခဲ့ရင္ ဒီအခ်ိန္မွာ တကၠသုိလ္မွာ လက္ခ်ာရာ ရာထူးနဲ႔ တုိက္နဲ႔တာနဲ႔ ကားနဲ႔ အက်အန ေနထုိင္ခဲ့သူပါ။ သူႏုိင္ငံေရးထဲမ၀င္ခ်ိန္က အဲသည္လုိ လူေနမႈအဆင့္အတန္းနဲ႔ ေနခဲ့တဲ့သူပါ။ သူ႔အမ်ဳိးသမီးကလည္း ပညာတတ္ ပီအိတ္ဒီဘြဲ႕ရတေယာက္ပါ။

တကယ္လုိ႔သာ ပီေအပီအစုိးရက ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ အားေပးခဲ့တယ္ဆုိရင္ျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း ပီေအပီကုိ ေဒါက္တာခ်ီးနည္းတူ ရက္ရက္ေရာေရာ အမွတ္ေပးမိမွာ အမွန္ပါဘဲ။

ဒါေပမယ့္ ေဒါက္တာခ်ီးလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ စလုံးအစုိးရက ျမန္မာ့ေတြအေပၚ ပုိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ခံရတဲ့ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရလဒ္ျဖစ္လာတယ္ဆုိတဲ့ ေကာက္ခ်က္ကေတာ့ လြဲတယ္လုိ႔ ယူဆပါတယ္။ ျမန္မာေတြအေပၚ စလုံးအစုိးရက ေဒါက္ေထာက္ၾကည့္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီ ၾကည့္တဲ့ အစုိးရရဲ႕ မွားယြင္းတဲ့လုပ္ရပ္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္တင္ခ်င္းတင္ရင္ စကၤာပူအစုိးရကုိဘဲ အျပစ္တင္ရမယ္။ စကၤာပူအစုိးရကုိ မေ၀ဖန္ခ်င္လုိ႔ ေဒါက္တာခ်ီးကုိ မဆီမဆုိင္ ပုံခ်တာေတာ့ မတရားဘူး၊ မျဖစ္သင့္ဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။

အေမရိကား၊ ထုိင္းနဲ႔ မေလးရွားမွာလည္း အတုိက္အခံေတြက ျမန္မာ့အေရးအတြက္ ေထာက္ခံၿပီး သူ႕အစုိးရကုိ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ေနၾကတာပါဘဲ။ သူတုိ႔ကုိ အျပစ္ေျပာလုိ႔ မရသလုိ ေဒါက္တာခ်ီးကုိလည္း အျပစ္ေျပာလုိ႔မရပါဘူး။ အတုိက္အခံဆုိတာဟာ လက္ရွိအစုိးရရဲ႕ ေပၚလစီကုိ ေထာက္ျပေ၀ဖန္ေနရတာမ်ဳိးပါ။ အဲဒီအေနအထားကို မႀကဳိက္ဘူးဆုိရင္ တပါတီစနစ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာေၾကာင့္ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံနဲ႔ ျဖဳတ္ခ်ခဲ့ၾကသလဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကို အရင္ျပန္ေမးရပါလိမ့္မယ္။

....ပီေအပီက သူတို့ကို အသေရဖ်က္မႈနဲ့ လူေတြကို တရားစြဲတာ မွန္ပါတယ္ ။ ေဒါက္တာခ်ီးကလည္း အဲလို ခံရတဲ့ လူတေယာက္ေပါ့ ။

ဒါေပမယ့္ က်မျမင္တာေတာ့ ပီေအပီဟာ လူတေယာက္ကို အလကားေနရင္းေတာ့ စြပ္စြဲခ်က္တင္လို့ မရပါဖူး ။ လူတေယာက္ဟာ လံုး၀အျပစ္မဲ့ေနတယ္ဆိုရင္ သူတို့ ျပႆနာရွာစရာ တခုမွ မရွိဘူး ။ အဲ... တခုခု အမွားလုပ္ထားတာေလး အေသးအမႊား ရွိမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၊ မီးခိုးၾကြက္ေလွ်ာက္ လိုက္တာပါပဲ ။ ဒီေတာ့ အဲလို ခံရသူေတြက အရင္တည္းက သူတို့မွာ မွားတာေတာ့ ရွိတာ အမွန္ပဲ ။......

ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ စကၤာပူမွာ အသေရဖ်က္မႈနဲ႔ တရားစြဲခံခဲ့ရသူေတြဟာ ဘယ္သူေတြလဲ။ သူတုိ႔ကုိ ဘာေၾကာင့္စြဲသလဲ။ သူတုိ႔ကုိ တရားဥပေဒအရ မွ်မွ်တတ ကာကြယ္ပုိင္ခြင့္ေပးခဲ့သလား။ တရားသူႀကီးကေရာ ဘယ္လုိ ဆုံးျဖတ္သလဲ။ အဲဒီတရားသူႀကီးေတြကုိ ခန္႔အပ္ျခင္း၊ ပင္စင္အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါ ေနာက္ထပ္ သက္တမ္းတုိးျခင္းေတြ ဘယ္သူက ခ်ဳပ္ကုိင္ၿပီး၊ ဘာေၾကာင့္အဲသလုိ လုပ္သလဲ။ အဲဒီအမႈေတြအေပၚ ႏုိင္ငံတကာက ဥပေဒပညာရွင္မ်ားက ဘယ္လုိသုံးသပ္ပါသလဲ။ အဲဒါေတြကုိ ေလ့လာၿပီး၊ ဖတ္ၿပီး ဒီအေၾကာင္းအရာအေပၚမွာ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးသင့္တယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ အခုအေနအထားမွာ “...သူတုိ႔မွာ မွားတာေတာ့ ရွိတာအမွန္ဘဲ....” ဆုိၿပီး အခ်က္အလက္မပါ ထင္ေၾကးနဲ႔ ေျပာတာမ်ဳိးကုိေတာ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ လက္ခံေဆြးေႏြးသင့္တယ္လုိ႔ မယူဆပါ။

လူတေယာက္ကုိ အသေရဖ်က္မႈနဲ႔ တရားစြဲမယ္ဆုိရင္ လုံေလာက္တဲ့ သက္ေသအေထာက္အထားအျပင္ အဲဒီလူကုိ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ခုခံကာကြယ္ပုိင္ခြင့္ အျပည့္အ၀ေပးရမယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ တရားစီရင္မႈ ရွိရမယ္ဆုိတာ မဂ်စ္တူးလည္း လက္ခံမယ္ထင္ပါတယ္။ အမႈသြား အမႈလာကုိ ေလ့လာၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ စကၤာပူ မီဒီယာမဟုတ္တဲ့၊ သမာသမတ္ရွိတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာအဖြဲ႕အစည္းေတြက အဲသည္ အသေရဖ်က္မႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လုိ ေ၀ဖန္သလဲ အရင္ေလ့လာၾကည့္ဘုိ႔ တုိက္တြန္းပါရေစ။ ဥပမာေျပာရရင္ Workers' Party ကုိ စတင္တည္ေထာင္တဲ့ JBJ ဆုိတဲ့ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ေရွ႕ေနဟာ “တန္လ်င္ေဟာင္းဟာ သူထြက္မသြားခင္ ဒီရဲသတင္းပုိ႔ခ်က္ကုိ သူ႕ကုိ ေပးသြားပါတယ္” ဆုိတဲ့ စကားေလးတခြန္းေျပာမိလုိ႔ လီကြမ္းယူရဲ႕ အသေရဖ်က္မႈနဲ႔ တရားစြဲခ်က္ကုိ ခံရတယ္ဆုိရင္ အ့ံၾသမလားမသိဘူး။ ေလ့လာၾကည့္ပါ။ ဘယ္ေလာက္ မတရားသလဲဆုိတာ ကိုယ္တုိင္ေလ့လာၾကည့္မွ သိပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးအတုိက္အခံေတြကုိ ျမန္မာျပည္မွာ မင္းကုိႏုိင္တုိ႔ကို ၅ည နဲ႔ ဆြဲသလုိ ဒီမွာလဲ အုိင္အက္စ္ေအနဲ႔ ဆြဲထည့္တာေတြ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ဘူးပါတယ္။ ဒီေတာ့ အမွားလုပ္လုိ႔ အေရးယူတယ္ဆုိတာေလာက္ဘဲ မွန္းေျခနဲ႔ ေျပာၿပီး ေဆြးေႏြးလုိ႔မရပါဘူး။ ဘယ္လုိအမွားလဲ။ တိတိက်က် ေဆြးေႏြးၾကရင္ ပုိၿပီး စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္။

ေနာက္ ေဒါက္တာခ်ီးကုိ စကၤာပူလူမ်ဳိးေတြအမ်ားစုနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ အဲဒီလုိ အျမင္မ်ဳိး သက္ေရာက္သြားတာ Mainstream Media ေတြျဖစ္တဲ့ တူေဒး၊ စထရိတ္စ္တုိင္းမ္ နဲ႔ တီဗီ သတင္း ေတြရဲ႕ ပေယာဂ မကင္းပါဘူး။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လည္း ေရာက္ၿပီး တႏွစ္ေလာက္အထိ စကၤာပူရဲ႕ မီဒီယာကုိ လြတ္လပ္တယ္ထင္ၿပီး အဲသလုိ အျမင္မ်ဳိးရွိခဲ့ဘူးပါတယ္။

အခုေနာက္ပုိင္းမွာမွ အင္တာနက္ကတဆင့္ အတုိက္အခံေတြရဲ႕ အျမင္နဲ႔ အယူအဆ၊ ေနာက္ၿပီး ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြကုိ ေစ့ေစ့ငုငု သိလာခြင့္ရခဲ့တယ္။

စကၤာပူမွာ WP ကုိ လူေတြ ေထာက္ခံတာမဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သတိျပဳရမွာက အဲဒီပါတီက အမတ္နဲ႔ အျခားအတုိက္အခံအမတ္ ၂ ဦး လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ရွိေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ဘယ္ကိစၥကုိမွ အမ်ားအာ႐ုံစုိက္လာေအာင္၊ အစုိးရအေပၚမွာ ဖိအားမေပးႏုိင္ဘူး။

ေဒါက္တာခ်ီးဟာ ပါလီမန္မွာ အမတ္ေနရာမရေပမယ့္ လူ႕အခြင့္အေရး၊ ဂ်ီအက္စ္တီ၊ အင္န္ေကအက္ဖ္၊ စီပီအက္ဖ္ စတဲ့ အေရးပါတဲ့ ကိစၥတုိင္းမွာ လူထုကို သိလာေအာင္ ႏုိးၾကားလာေအာင္ လႈံ႕ေဆာ္ႏုိင္စြမ္းပါတယ္။ အခုဆုိရင္ ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ဘုိ႔ သုံးႏွစ္ေလာက္လုိေသးေပမယ့္ အရင္လုိမဟုတ္။ စကၤာပူရဲ႕ မီဒီယာေတြေပၚမွာ လူအခြင့္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔၊ ဂ်ီအာရ္စီနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔၊ တရားေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔၊ ကိစၥေပါင္းမ်ားစြာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားနဲ႔ ေဆြးေႏြးမႈေတြ ရွိလာတယ္။ အဲဒါေတြဟာ ေဒါက္တာခ်ီးနဲ႔ အက္စ္ဒီပီ ပါတီရဲ႕ ႀကဳိးပမ္းမႈေၾကာင့္ဘဲလုိ႕ တက္ႁကြတဲ့ စကၤာပူက လႈပ္ရွားသူေတြက ဆုိၾကတယ္။

ဒီေတာ့ အခုေျပာခဲ့သမွ်ဟာ က်ေနာ့္သေဘာ၊ က်ေနာ့္အျမင္။ လက္ခံခ်င္မွ လက္ခံပါ။ လူအမ်ားစု လက္မခံလည္း အေၾကာင္းမဟုတ္ေသး။ စနစ္တခုကုိ ေျပာင္းလဲတာမ်ဳိးမွာ မ်က္စိတမွိတ္၊ လွ်ပ္တျပက္အတြင္း ၀ုန္းကနဲ၊ ေျပာင္းလဲလုိ႔ ရတာမ်ဳိးမဟုတ္။ အစုိးရတရပ္ျပဳတ္က်သြားတုိင္းလဲ စနစ္တခုကို အစစ္အမွန္ကူးေျပာင္းသြားတာမ်ဳိးမဟုတ္။ အစပုိင္းမွာ လူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈအျပည့္အ၀ မရႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္ကာလ အပုိင္းအျခား တခုကေတာ့ ရွိစၿမဲပါဘဲ။ အဲဒါကလည္း (ႏွလုံးသြင္း လက္ခံရမယ့္) အရွိတရားပါ။

သုိ႔ေသာ္ အခ်က္အလက္ႏွင့္တကြ အက်ဳိးသင့္အေၾကာင္းသင့္ေျပာလာလွ်င္ေတာ့ မည္သူ႔ကုိမဆုိ နားေထာင္ေဆြးေႏြးရန္အသင့္ရွိပါတယ္။ ယုံၾကည္ေလာက္ေအာင္ ေျပာရင္ အယူအဆ ေျပာင္းတန္သင့္လည္း ေျပာင္းတာေပါ႔ဗ်ာ။

Anonymous said...

ကိုေပါ .. ခုလို ျပန္လည္ရွင္းျပထားတာ ေက်းဇူးပါ ။ က်မတို့ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲၾကတာေပါ့ း)

ၿငိမ္းေ၀ said...

ေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ ပညာရိွမရိွကို သိႏိုင္၏။
တိုင္ပင္ေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ စင္ၾကယ္ျခင္းကို သိႏိုင္၏။

အဂုၤတၳိဳပါဠိေတာ္ (ပထမတြဲ)

Anonymous said...

ေဒၚေလးေရ့.... “ဒါငါ့ႏိုင္ငံပဲ၊ ဒါငါ့အလံေပါ့၊ ဒါငါ့ရဲ႕အနာဂတ္၊ ဒါငါ့ဘ၀၊ ဒါငါ့မိသားစု၊ ဒါငါ့မိတ္ေဆြေတြ၊ ငါတို႕ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ငါတို႕ျမန္မာႏိုုင္ငံသားေတြ” လို ့ က်ေနာ္လည္း ေအာ္ျပီး အသံေတြ ကြဲထြက္သြားေအာင္ဆုိပစ္လိုက္ခ်င္တယ္ အခုေတာ့လားး...သူမ်ားေမးရင္ အဲ့လိုေန ့လား ရွိေတာ့ရွိတယ္လို ့ပဲေျပာမေတာ့တယ္ ။ဒီမွာလိုပဲ ထိုင္းဘုရင္ေမြးေန ့ဆို ျပည္သူေတြက အေလးထားၾက ကန္ေတာ့ၾကတာ ေလးစားစရာ က်ေနာ္တုိ ့လည္း အဲ့လို လူစိတ္ရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ရွိၾကည့္ပါလား တစ္ညကို အခါတစ္ရာေလာက္ရွစ္ခိုးမယ္ အခုေတာ့လားးးးးးးးးး :(

TZA said...

အင္း.. ေတာ္ေသးလို႔ က်ေနာ္တို႔တေတြ ျမန္မာ့အေရးမွာ မကြဲလြဲၾက(ေသး)တာ၊ ဟူး။

စကၤာပူကိုက်ေနာ္ ေတာအုပ္အျဖစ္ပဲ ၾကည့္ပါတယ္၊ သစ္ပင္တိုင္းကို လိုက္မၾကည့္ႏိုင္ပါဘူး။ ကိုေပါက အပင္ေတြ၊ အရြက္ေတြ၊ ကိုင္းေတြခက္ေတြ အားလံုးလိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ထင္ပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ကိုေပါဒီေလာက္ထိ စိတ္တိုင္းမက်ျဖစ္ေနတာ ဘာလို႔စကၤာပူမွာေနေနသလဲ ဆိုတာကို ပါစင္နယ္ေမးခြန္းလို႔ မယူဆသင့္ပဲ ဒီျငင္းခုန္မႈရဲ့ အဓိကေသာ့ခ်က္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေျဖရွင္းသင့္တယ္ထင္ပါတယ္ (ခပ္တည္တည္ တရားသူႀကီးဝင္လုပ္တာ၊ ႐ုိက္ေပါက္ပဲ)။ တခါတေလ ဆန္႔က်င္ဖို႔အတြက္နဲ႔ပဲ ဆန္႔က်င္ေနသလားလို႔ ခံစားရတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီမိုကေရစီဆိုတာ အမ်ားစုသေဘာကို အနည္းစုက လိုက္ေလ်ာေပးရတာလို႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္။

ကုိေပါ said...

ကုိတီဇက္ေအ…

ဒီမုိကေရစီဆုိတာ အမ်ားဆႏၵနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ စနစ္ဆုိတာ လက္ခံပါတယ္။

သုိ႔ေသာ္ အနည္းစုရဲ႕ အခြင့္အေရးကုိလည္း အမ်ားစုနည္းတူ တန္းတူရည္တူဘဲ ေပးရပါတယ္။ အနည္းစုမုိ႔လုိ႔ သူရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္ေတြကုိ ခ်ဳိးေပါက္တာမ်ဳိး၊ ထိပါးတာမ်ဳိး မျဖစ္ရပါ။ အဲဒီအတြက္ အေျခခံဥပေဒမွာကုိ အားလုံးဟာ တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရးကုိ ရရွိရမယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။

အနည္းစုဟာ သူ႔အယူအဆကုိ လြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံပုိင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ပန္ဒုိရာဘေလာ့ဂ္က ေဘးေကာ္လံမွာ တင္ထားတဲ့ လူ႕အခြင့္အေရး ေၾကညာစာတမ္းကုိ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ အဲဒါကုိက ဒီမုိကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရပါ။ လူအမ်ားက အယူအဆ တခုကုိ လက္ခံလုိ႔ လူနည္းစုကုိ အတင္းအၾကပ္လက္ခံေစလွ်င္ အဲဒါ ဒီမုိကေရစီ စနစ္မဟုတ္ပါ။

အဲဒီ အေျခခံသေဘာတရားကုိ လက္ခံယုံၾကည္မႈ မရွိသူေတြဟာ အမ်ားေနာက္ကုိဘဲ ယုံယုံ မယုံယုံ ေထာက္ခံေျပာဆုိတတ္ပါတယ္။ ကုိယ္မယုံေတာင္မွ အမ်ား အျပစ္ေျပာခံရမွာ၊ အေ၀ဖန္ခံရမွာကုိ ေၾကာက္ၿပီး ႏႈတ္ဆိတ္ေနတတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္မွာ ဒီမုိကေရစီစနစ္ထြန္းကားေစလုိရင္ အဲသည္ စိတ္ဓါတ္မ်ဳိးေတြကုိ ႀကဳိးစားျပဳျပင္ရပါလိမ့္မယ္။ အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ ဆက္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ျပင္ဘုိ႔ မလုိအပ္ပါဘူး။

အဲသည္လုိ အနည္းစုရဲ႕ အခြင့္အေရး၊ အေျခခံလူအခြင့္အေရးေတြ စကၤာပူရဲ႕ အေျခခံဥပေဒမွာ အတိအလင္း ျပ႒ာန္းထားပါလ်က္၊ သူတုိ႔ရဲ႕ အမ်ဳိးသား သစၥာအဓိ႒ာန္မွာ အစဥ္အၿမဲ ရြက္ဆုိေနပါလ်က္ စကၤာပူအစုိးရက လုိက္နာျခင္းမရွိပါ။ ဥပမာ အတုိက္အခံနယ္ေျမက ႏုိ္င္ငံသားေတြကုိ ခြဲျခားဆက္ဆံတာမ်ဳိး။ အုိးအိမ္ေတြ Upgrade လုပ္မေပးဘူး။ အဆင္ေျပေအာင္ စီမံမေပးဘူး။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ အတုိက္အခံ နယ္ေျမက ႏုိင္ငံသားေတြဟာလည္း ႏုိင္ငံသားေတြပါဘဲ။ ၀င္ေငြခြန္ကုိ သူမ်ားနည္းတူ ေပးေဆာင္ေနရတဲ့ သူေတြပါဘဲ။ အဲသည္လုိ လူနည္းစုရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္ကုိ အေလးမထားတာဟာ ဒီမုိကေရစီစနစ္မဟုတ္ပါ။

ႏုိင္ငံတခုအတြက္ အေရးအပါဆုံ အဲသည္အေျခခံအခ်က္ကုိ သစ္ကုိင္းအခက္အလက္၊ အရြက္ရယ္လုိ႔ ပမာျပဳလုိက္တာကေတာ့ အံ့ၾသ႐ုံကလြဲလုိ႔ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ပါဘူးဗ်ဳိး။

ကို္ယ္ေရးကို္ယ္တာ ေမးခြန္းကေတာ့ မေျဖႏုိင္ပါဘူး ေကာင္ေလးရယ္။ ၀မ္းနည္းပါတယ္။ သိခ်င္ရင္ ဘီယာလုိက္တုိက္။ မူးရင္ ေျဖေကာင္းေျဖမယ္ကြယ္။ တခုေတာ့ အေသအခ်ာ အသိေပးလုိက္မယ္။ က်ေနာ္ဟာ စကၤာပူႏုိင္ငံသား ခံယူထားသူမဟုတ္ပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံသားစစ္စစ္ပါ။ ဘဘဦးသန္းေရႊတုိ႔နဲ႔ တေျမတည္းေန တေရတည္းေသာက္ဘ၀မွာဘဲ ရွိေနပါတယ္။ (ေတာ္ၾကာ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ႔ ယုံထင္ေၾကာင္ထင္ ျဖစ္ေနမွာ စုိးလုိ႔ပါ။)

ဥပမာတခုလည္း ေပးလုိက္ပါဦးမယ္။ ျပႆနာတခုကို ေရွာင္ေျပးျခင္းနဲ႔ ေျဖရွင္းတတ္တာ က်ေနာ့္ ၀ါသနာ မဟုတ္ပါ။ သဲကႏၱာရထဲမွာရွိတဲ့ ငွက္ကုလားအုတ္ေတြဟာ အႏၱရာယ္နဲ႔ ရင္ဆုိင္ရတဲ့အခါ သဲထဲမွာ ဦးေခါင္းကုိ ထုိး၀ွက္တတ္သတဲ့။ သေဘာက သူက ရန္သူကုိ မျမင္ရရင္ ရန္သူကလည္း သူ႕ကုိ မျမင္ေတာ့ဘူးလုိ႔ ယူဆတဲ့သေဘာေပါ႔။ က်ေနာ္က ငွက္ကုလားအုတ္လုိ အေျပးမသန္ဘူးခင္ဗ်။ တတ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ငွက္ကုလားအုတ္အေတာင္ကုိ ဦးထုတ္မွာ အျမတ္တႏုိး စုိက္ခ်င္တဲ့ လူမ်ဳိးပါ…ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္။

(ဆန္႔က်င္ျခင္းအတြက္ ဆန္႔က်င္ျခင္း….(တနည္း) ဆန္႔က်င္ျခင္းေဖာ္ ဆန္႔က်င္ျခင္းဆိတ္ခ္ (တနည္း) ဆန္႔က်င္ျခင္း၏ အႏုပညာ…. (တနည္း) ဆန္႔က်င္သူတေယာက္၏ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္…(တနည္း) ဆန္႔က်င္ေလာက၏ စိန္ေခၚသံ….။ စကားလုံးေလးေတြ လွတယ္ေနာ္)

HLK said...

I have been living in Singapore for about 6 years. Throughout this period, I have many questions whose answers remain unknown on how Singapore should fit into our future plans. Now that I am glad I found the answers to those questions in Ko Paw's comments.

Thanks to all who put time and efforts into this discussion.

P.S. It puzzles me why some bloggers keep asking about why Ko Paw still remains in Singapore because I think migration to another land will take years of planning ahead, especially so as this is not the very first-time migration from our motherland during which we knew not much about the world and which we had fewer options to go to.

(ေတးမြန္) said...

အကိုတို ့ အမတို ့.

ဒီေန ့ဟာ အကၽြန္တို ့ရဲ ့၈၈၈၈ ရဲ ့၂၀ ၿပည့္ေန ့ေလ
စကၤာပူဆိုတာ ၿမန္မာႏိုင္ငံမွ မဟုတ္ပဲ ကြယ္ရို ့
ဒီေန ့မွာ စကာၤပူအမ်ိဳးသားေန ့အေၾကာင္းကို ခဏေလာက္ ေဘးဖယ္ထာလိုက္ၾကရေအာင္...
ေနာက္ရက္မွ ဆက္ေဆြးေႏြးလို ့ရပါတယ္ေလ။

(အၾကံၿပဳၿခင္းသာ ၿဖစ္ပါေၾကာင္း) :D ....

ေတးမြန္

Anonymous said...

Hello All,

Thanks for all of your comments.

For my personal option,

1 - Singapore is not a good place to stay.
It's only place for work and money.

2- Most of us are left from our country to others country as a refugee. Some of us only left from our country to work and study in other country.
Anyway, all of us have a wish or plan to come back our country.

In Singapore , Young Singaporeans are left from their country especially Educated peoples. Why educated peoples are left from their country? And also do they have a plan or wish to come back their county? Why?

3- I have a lot of Singaporeans friends and I ask them about NDP (National day’s party). No one interest at all and they replied “it is waste of money “ . Why?
For me, I thought their NDP is as like as our “Army Force day”

4- There are no Human Rights in Singapore. Even as Singaporean, they do not get a “Citizen Right”



Regards,
SN

PS. - I remember “Tay Za Lu Nge “ when I see some Singaporean .

Anonymous said...

ကိုေပါကို ေမးေန ေျပာေနတာေတြကို ဖတ္ရပါတယ္။ ျမန္မာဆန္လိုက္တဲ့ ျမန္မာမ်ားရဲ႔ေမးခြန္းေတြပါ။ စကၤာပူအစိုးရကို ကိုေပါကအေကာင္းမေျပာဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာလို႔ဒီမွာအိမ္၀ယ္လဲ။ ဒီမွာမိသားစုနဲ႔ေနလဲ။ (ကား၀ယ္ထားရင္လဲ ေမးဦးမယ္နဲ႔တူတယ္) ျမန္မာျပည္မွာ ေနထိုင္သူ၊ ကိုယ္ပိုင္အိမ္၀ယ္ေနသူေတြကေရာ တကယ္ျမန္မာအစိုးရကို . . . .။

TZA said...

ေဟေဟ့.. ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ ေရးရတာအားမရလို႔ သူမ်ားဆီမွာလာေရးတာ၊ ပန္ပန္ေရ၊ သည္းခံဗ်ဳိ႕။
--
ဒီလိုဗ်၊ ကိုေပါတို႔ က်ေနာ္တို႔လို စကၤာပူမွာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာေတြနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာေမြး၊ ျမန္မာျပည္မွာႀကီးၿပီး အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ျပည္တြင္းမွာပဲ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ေျပာလို႔ မရဘူး။ ေအာက္မွာရွင္းမယ္။

အေၾကာင္းကေတာ့ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ ဆိုတဲ့ အရာႀကီး ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔အားလံုးမွာ ရွိခဲ့ၾကတယ္၊ အထူးသျဖင့္ စကၤာပူလိုေနရာမွာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနတဲ့ လူေတြအတြက္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ဆိုတာ ဒီမွာကြ ဆိုၿပီး ျဖန္႔ျပလို႔ရေအာင္ လက္ထဲမွာကို ရွိေနၾကတယ္၊ ထိုင္း၊ မေလးရွား စတဲ့ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြကို ဖုန္းဒိုင္းဆိုၿပီး ေကာက္သြားလို႔ရတယ္၊ အၿပီီးေျပာင္းသြားလို႔ လံုးဝ ရတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ေကာ္လံျဖဴလုပ္သားေတြပါ။

စကားမစပ္၊ ေရြးခ်ယ္ခြင့္လံုးဝမရွိပဲ ျပည္တြင္းမွာလည္း မေနခ်င္ရင္ က်ေနာ္တို႔ အခု ႐ုရွျပည္ႀကီးကို ေရာက္ေကာင္း ေရာက္ေနၾကမယ္။ ဒါက ေရြးခ်ယ္ခြင့္ကို ျမင္သာေအာင္ ေျပာတာ၊ ႐ုရွသည္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္တခုဆိုေပမယ့္ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ အဲသလို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ကို လိုလိုခ်င္ခ်င္ေရြးၿပီး သြားတဲ့သူ အင္မတန္ရွားမယ္လို႔ က်ေနာ္ယံုတယ္။ အဲဒီလမ္းကိုလည္း မေရြးခ်င္ဘူးဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ထဲမွာပဲ ေနၾကရမယ္ဟုတ္ဖူးလား။ ႐ုရွသြားရင္ အနည္းဆံုး အျမင္က်ယ္တာေပါ႔၊ ဘဝနဲ႔ရင္းၿပီး ျခစားေနတဲ့ ယႏၱရားႀကီးကို ျပဳျပင္ပစ္မယ္ေပါ႔၊ ထားပါေတာ့၊ ေျပာခ်င္တာက ဒါေတြဟာ ဦးစားေပးခ်င္းမတူတဲ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြပဲ။ "ျမန္မာျပည္ထဲကလူေတြေရာ၊ သူတို႔ေနခ်င္လို႔ ေနေနတာလား" ဆိုတဲ့ေမးခြန္းရဲ့ အေျဖက "မဟုတ္ဘူး၊ သူတို႔မွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရွိလို႔"၊ ရွင္းရွင္းေလး။

ဘာျဖစ္လို႔ စကၤာပူကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့သလဲ၊ ဒီေရာက္ေနတဲ့လူတိုင္းမွာ တျခားလူကို ေျပာျပႏိုင္တဲ့ (အေပၚယံပဲျဖစ္ျဖစ္) အေျဖ ရွိကိုရွိတယ္၊ ရွိကိုရွိေနရမယ္၊ ရွိကိုရွိေနသင့္တယ္။ အဲဒါဟာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကြ ဆိုတဲ့အေျဖနဲ႔ ပိတ္လိုက္လို႔ရတဲ့ေမးခြန္းမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္တုန္းက လာတာလဲ၊ ဘာအလုပ္ လုပ္တာလဲ၊ ဝင္ေငြဘယ္ေလာက္ရသလဲ၊ အစရွိတဲ့ ေမးခြန္းမ်ဳိးက ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ၊ မေမးသင့္သလို ေျဖစရာလည္း မလိုဘူး။

ဥပမာ က်ေနာ္ ဒီကိုလာတာက ဒီမွာ ပညာသင္ခ်င္လို႔၊ ဒီမွာအလုပ္လုပ္ခ်င္လို႔၊ ေဩာ္၊ ပိုက္ဆံရွိရင္ အိမ္ဝယ္မွာေပါ႔၊ ရွင္းေနတာပဲ၊ ဒီလိုအေျဖကို က်ေနာ္ျပန္ေျဖဖို႔ ဝန္မေလးပါဘူး။ ကိုေပါ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္လြယ္တဲ့ေမးခြန္းကို မေျဖခ်င္သလဲ ဆိုေတာ့ကာ စကၤာပူရဲ့ ေကာင္းကြက္ကို လံုးဝ မဟခ်င္လို႔ပဲ၊ ဒါ ကိုေပါရဲ့ အရွဳိက္ပဲ၊ ဒါ က်ေနာ့ယူဆခ်က္ပါ၊ မွားရင္ျပန္ေျဖရွင္းပါ။ ဒီမွာဖိေမးေနၾကတယ္ ဆိုတာကလည္း အဲဒါကိုအသည္းယားလို႔ ေမးေနၾကတယ္ ထင္တာပဲ၊ စပ္စုခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ကိုေပါဘာကိစၥနဲ႔ ဘယ္မွာေနေန ဘယ္သူ႔အပူမွမဟုတ္ဘူး၊ ေမးျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ကိုေပါဟာ ဒီႏိုင္ငံမွာ မိသားစုနဲ႔ ေနထိုင္ေနပါလ်က္နဲ႔ ဒီႏိုင္ငံေလးရဲ့ မေကာင္းတဲ့အကြက္ေတြပဲ ဖိေျပာေနလို႔ပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ေမးခြန္းထုတ္ၾကတာ သဘာဝက်ၿပီး၊ မေျဖတာ သဘာဝမက်ဘူး။ ဒါက ျမန္မာဆန္မဆန္နဲ႔ လံုးဝမဆိုင္ဘူး၊ ဒါက ေလာဂ်စ္အရ ထုတ္ရတဲ့ေမးခြန္း။

က်ေနာ္ဟာ ကိုေပါရဲ့ ေတာင္းဆိုမႈေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြကို မေထာက္ခံခ်င္လို႔၊ အားမေပးခ်င္လို႔ ဒါေတြေရးေနတာ လံုးဝ လံုးဝ လံုးဝ မဟုတ္ဘူး၊ စကၤာပူမွာ ေနေနသူခ်င္းအတူတူ သူ႔လိုတက္ၾကြတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ တစံုတရာ အက်ဳိးေက်းဇူးခံစားရမယ္ဆိုရင္ သူ႔လိုပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္လည္း ခံစားခြင့္ရမွာပဲ၊ စိတ္ထဲမွာ က်ိတ္ၿပီးေတာင္ ဝမ္းသာေသးတယ္၊ ဒါေပမဲ့...

က်ေနာ္အူယားရျခင္းအေၾကာင္းရင္းက တဖက္ေစာင္းနင္းျဖစ္ေနတတ္တဲ့ ကိုေပါရဲ့ ေဝဖန္ခ်က္ကိုပါ၊ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံကို ေဝဖန္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ေကာင္းကြက္ကို လံုးဝမဟရဘူးလို႔ ဘာလို႔ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေဘာင္ခတ္ထားသလဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီႏိုင္ငံမွာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနရျခင္း အေၾကာင္းရင္းေလးကိုေတာင္ ႏႈတ္က မဟခ်င္ရေအာင္ နာၾကဥ္းေနသလဲ။ ဒီကြၽန္းေလးဆီက ဘာဆိုဘာမွ မရလိုက္ဘူးလား၊ ပညာသင္ေပးတဲ့ ျမန္မာျပည္ကို ေက်းဇူးတင္သင့္သလို ကိုေပါရဲ့လုပ္အားကို အသိအမွတ္ျပဳ ဝယ္ယူေနတဲ့ ဒီကြၽန္းေလးကိုေရာ (ပါးပါးေလးျဖစ္ျဖစ္) ေက်းဇူး မတင္သင့္ဘူးလား၊ ဘာျဖစ္လို႔ ကိုယ့္အတြင္းစိတ္ကို ေဘာင္ခတ္ထားသလဲ။

က်ေနာ့္လိုလူေတာင္ ဒီလိုျဖစ္ေနတာ၊ ရန္ကုန္မွာ ပြဲစားခအတြက္ ရွာႀကံေပါင္ႏွံၿပီး စကၤာပူမွ စကၤာပူျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြ ကိုေပါရဲ့ ေဝဖန္ခ်က္ကိုဖတ္ၿပီး ဘယ္လိုခံစားရမလဲ၊ သူတို႔တေတြ ယိုးဒယားပဲ သြားသင့္သလား၊ အင္ဒိုနီးရွားပဲ သြားရမလား၊ စကၤာပူလို ပညာတတ္မွန္ရင္ အခြင့္အေရးရွိတဲ့၊ အလုပ္သာရွိရင္ ေနထိုင္ခြင့္လည္း အလြယ္တကူ ရႏိုင္တဲ့၊ ရတဲ့လခကလည္း ဒိျပင္သြားႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြထက္ ပိုရႏိုင္တဲ့ ေနရာမ်ဳိးကို အာဏာရပါတီရဲ့ ဒီလိုဒီလိုဒီလိုဒီလိုဒီလို လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ မလာၾကပါနဲ႔လို႔ တားရမယ့္ပံုျဖစ္ေနတယ္။
--
ဒီမွာ စာဖတ္သူေတြရွဳေထာင့္ကို ျပန္ေရးပါမယ္၊ စကၤာပူကိစၥေျပာလိုက္တုိင္း ျမန္မာနဲ႔ယွဥ္ၾကေတာ့ ဒီလိုေမးခြန္းမ်ဳိး ထြက္လာႏိုင္ျပန္ေရာ..

"မင္းတို႔ဒီမိုသမားေတြ၊ ျမန္မာျပည္က်ေတာ့ ဘာလို႔ တဖက္ေစာင္းနင္း ေရးေနၾကသလဲ၊ ေကာင္းကြက္ေတြလည္း ေရးၾကပါလား.. blah.. blah.."

မတူပါဘူးခင္မ်၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေကာက္ယွဥ္လို႔ မရဘူးခင္မ်၊ ျမန္မာ ျပည္သူျပည္သားေတြ လူတိုင္းေစ့မဟုတ္ေတာင္ လူမ်ားစု ဝမ္းေရးအတြက္ မေၾကာင့္မၾက ေနၾကရတဲ့တေန႔ ေရာက္ေတာ့မွ ဒီအခ်က္ကို ဒီအတိုင္း ယွဥ္ခ်င္ယွဥ္ၾကပါ၊ အဆိုးျမင္ဝါဒီတို႔ ဘာတို႔ညာတို႔ နာမည္တပ္ၾကပါ၊ အခုလက္ရွိ ျမန္မာျပည္လို မေကာင္းတာေတြက ေကာင္းတာေတြထက္ အင္မတိအင္မတန္ မ်ားေနတဲ့ အေျခအေနမွာ ေကာင္းတာေတြကို ရွာႀကံၿပီး ခ်ီးမြမ္းေနဖို႔ မသင့္တဲ့အတြက္ မေကာင္းတာပဲ ဖိေရးၾကတာ မဆန္းဘူးခင္မ်။
--
ေတြးမိတယ္။

အကယ္၍သာ အလုပ္လက္မဲ့မ်ားအဖြဲ႔အစည္း ကေန (ဥပမာေျပာတာ) ကိုေပါကို ႏုိင္ငံျခားသားမွန္းမသိပဲ ပီေအပီကို ႏိုင္ငံျခားသားအလွ်ံပယ္ေခၚသြင္းတဲ့ကိစၥနဲ႔ လမ္းေပၚထြက္ဆႏၵျပဖို႔ ေခၚခဲ့ရင္ ကိုေပါ ဘယ္လိုျငင္းမလဲ။

shin said...

က်ေနာ္အူယားရျခင္းအေၾကာင္းရင္းက တဖက္ေစာင္းနင္းျဖစ္ေနတတ္တဲ့ ကိုေပါရဲ့ ေဝဖန္ခ်က္ကိုပါ၊ I also feel the same way! Nothing is perfect. I feel that KO paw point out too many bad things about Singapore and not a single good thing.

As long as we are happy with our current situation, that will be enough. When we are in the discussion, other than bad thing, we should point out some good thing too. For example like the country like Bhutan, even though it is one of the most isolated and least developed nations in the world, the people staying inside there are very happy.

I understand KO paw want all of us to know more about Singapore. But it'll good if he can tell us some good things about Singapore other than bad things.

Anonymous said...

STOP STOP STOP

pls stop arguing, but all we now that sg is really better than among asean because of their hard working on development. Also like or dislike has on all ppl not only s'porean. I asking before american, he also ownself has confusion. Senior Lee also worry about his ppl and comment before immigrant affair for his ppl. My opnion is don't talk on good or bad also concentarte on what we can do on better way round. Argument be never end.

ကုိေပါ said...

ကုိတီဇက္ေအေလးရယ္....

ပါစင္နယ္ေတြ ေမးလွေခ်လားကြယ္.....သိခ်င္ရင္ ဘီယာလုိက္တုိက္ပါဆုိေနမွ။ မူးရင္ေတာ့ ေျဖေကာင္းေျဖမယ္ကြယ္။ း-)

ကုိတက္ဇက္ေအေျပာတဲ့အထဲမွာ....

ျမန္မာျပည္ထဲကလူေတြေရာ၊ သူတို႔ေနခ်င္လို႔ ေနေနတာလား" ဆိုတဲ့ေမးခြန္းရဲ့ အေျဖက "မဟုတ္ဘူး၊ သူတို႔မွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရွိလို႔"၊ ရွင္းရွင္းေလး။

ဆုိတာေလးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔...

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိလုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ေနေနတာလားဟယ္။ (ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အန္တီစုနဲ႔ ႏႈိင္းတယ္လုိ႔ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔ကြယ္။ က်ေနာ္ ေခ်းစိမ္းပန္းကုန္ပါဦးမယ္ဟယ္။ သေဘာကုိ ေျပာျပတာပါ။)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လုိဘဲ လြတ္လပ္တဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးေတြမွာ အလြယ္တကူ သြားေရာက္ေနထုိင္ခြင့္ရွိပါလ်က္ ျမန္မာျပည္မွာဘဲ ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ အဖိႏွိပ္ခံမႈကို အံတုၿပီး ဆက္လက္ေနထုိင္ဘုိ႔ ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ သူေတြ က်ေနာ့္အသိမိတ္ေဆြေတြ ထဲမွာကို တပုံတပင္ႀကီး ရွိပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ဒီကြန္မင့္ကုိ အစျပဳလာျခင္းဟာ စကၤာပူႏုိင္ငံသားေတြအေနနဲ႔ (SPH စစ္တမ္းအရ) လူငယ္ေတြရဲ႕ ၅၃ % က စကၤာပူကေန အၿပီးတုိင္ ထြက္သြားခ်င္တယ္။ ၇၅%ေလာက္က မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဆုိတာကုိ အယုံအၾကည္မရွိဘူး ဆုိတဲ့ အစုိးရသတင္းစာ စစ္တမ္းေတြအေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ျငင္းလာၾကတာ...မဟုတ္လား။

က်ေနာ့္ဘက္က စကၤာပူရဲ႕ ေကာင္းျခင္းငါးျဖာေတြကုိ မွန္ဘီလူးနဲ႔ ရွာေဖြတင္ျပေပးမယ္လုိ႔ ဘယ္တုန္းအခါကမွ ကတိက၀တ္မေပးခဲ့ရပါလားဗ်ာ။ ဒီေတာ့ စကၤာပူေကာင္းတယ္ဆုိတာ က်ေနာ္ဘက္က တင္ျပရန္ တာ၀န္မရွိ။ ကုိတက္ဇက္ေအတုိ႔ ေကာင္းတယ္ထင္ရင္ လူေတြကုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တင္ျပႏုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ခ်ဳပ္ျခယ္မထားပါဘူးဗ်ာ...။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ စကၤာပူအစုိးရလုိ မီဒီယာနဲ႔ တကြေသာ အင္တာနက္ကုိ ကြန္ထ႐ုိးလုပ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵမရွိပါဘူးဗ်ာ။ ယုံပါ။ ဘုရားစူး၊ မုိးႀကဳိးပြတ္။

ကဲ...ဒီေတာ့၊ က်ေနာ့္ ပါစင္နယ္ကုိ သိခ်င္ရင္ က်ေနာ့္ကုိ ဘီယာလုိက္တုိက္ဘုိ႔ အဆင့္သင့္ျဖစ္ၿပီလား။ စဥ္းစားထားလုိက္ပါကြယ္။ (လူခ်င္းခင္မင္မႈနဲ႔) မူးရင္ ေျပာေကာင္းေျပာမယ္ကြယ္....ညႇင္းညႇင္းညႇင္း။

pandora said...

တကယ္ကေတာ့ အခုလိုေဆြးေႏြးေနၾကတာ ေကာင္းပါတယ္ ဒီမိုကေရစီက်က် ျဖစ္တာေပါ့ ဘာညာနဲ႕ ႏွမ္းေလးျဖဴးရုံ ေျပာမလို႕ပါပဲ။ ကိုေပါက ဘေလာ့ပိုင္ရွင္ထက္ ဦးေအာင္ ဒီလိုေျပာလုိက္လို႕ ကိုယ့္မွာေျပာစရာ မက်န္ေတာ့တာက တစ္ေၾကာင္း၊ အစေဖာ္မိသူက အဆံုးသတ္ေပးရမယ္လို႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ပန္ဒိုရာ အလြန္ေၾကာက္တဲ့ စကားလံုးႀကီးျဖစ္တဲ့ တာ၀န္ ဆိုတာႀကီးနဲ႕ ျခိမ္းေျခာက္ ကိုင္ေပါက္လာတာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ဒီစာကိုေရးလိုက္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ ဘယ္က စရမလဲ။ လူရႊင္ေတာ္ေတြ ျပက္လံုးထုတ္ေနတာကို အၿငိမ့္မင္းသမီးက ၀င္လာတဲ့ေလသံနဲ႕… အို.. ေတာ္ၾကပါေတာ့ အစ္ကိုတို႕ရယ္.. ဒီလို၀င္ရမလား။ ဟဲဟဲ ။

ေဆြးေႏြးမႈစတာကေတာ့ ပို႕စ္ထဲမွာ သာသည့္ေျမဆိုတာ ပါတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ။ စကၤာပူဟာ သာသည့္ေျမမဟုတ္ဘူး။ ဒီအခ်က္ ဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ ခြာသည့္ေျမ လား စဥ္းစားစရာ ျဖစ္တယ္လို႕ ကိုေပါက argue လုပ္ပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ အားနည္းခ်က္ ဒါမွမဟုတ္ ဆိုးတဲ့အခ်က္ေတြ (အဓိကကေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြရဲ႕ စီမံခန္႕ခြဲပံုႏွင့္ ပိုဆိုင္တဲ့ အခ်က္ေတြ) ကို ကိုေပါက ေထာက္ျပေနတဲ့အတြက္ လူအမ်ားက ေကာင္းတဲ့အခ်က္ မရွိေတာ့ဘူးလား၊ ဒါဆို ဘာလို႕ ဒီမွာ ေနေနလဲ လို႕ ေမးၾကပါတယ္။

ကိုေပါ ေထာက္ျပထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြဟာ မွားတယ္လို႕ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ေနတာ ေတြပါ။ ဒါဆိုရင္ ဒီေျမဟာ မေနသင့္ေတာ့တဲ့ ေျမလား။ ဘာေၾကာင့္ ျမန္မာ ၂ သိန္းေက်ာ္ေလာက္ ဒီကၽြန္းေလးမွာ လာေနၾကသလဲ။ ေနာက္ထပ္လည္း ျမန္မာျပည္က လူထုလူတန္းစား အလႊာအသီးသီး ၀င္လာမစဲ တသဲသဲ ရွိေနၾကရတာလဲ။ ေရာက္ၿပီးတဲ့ ျမန္မာ အမ်ားစု (အမ်ားစုဟုသာ ေျပာသည္) ကလည္း ဘာေၾကာင့္ ဆက္ေနျဖစ္ၾကတာလဲ။

သာမန္လူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရိုးရိုးအျမင္နဲ႕ ေျပာရရင္ ျပည္ပကို ဘာလို႕ထြက္လာသလဲ ဆိုတာ ေအာက္က အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ (ဒီ့ထက္မက အေၾကာင္းေတြလည္း ရွိႏိုင္ပါေသးတယ္)

၁) ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္ကိုင္ရွာေဖြ စားေသာက္ရတာ ခက္ခဲလို႕။ ဒီမွာအလုပ္လုပ္ၿပီး မိသားစုကို ေထာက္ပံ႕ခ်င္လို႕။
၂) ေက်ာင္းဆက္တက္ခ်င္လို႕။
၃) ကိုယ့္ပညာနဲ႕ လိုက္ဖက္တဲ့ အလုပ္ကို ဒီမွာပဲ ရႏိုင္လို႕။
၄) ျမန္မာျပည္မွာ ေနႏိုင္စားႏိုင္ေသာ္လည္း ပိုၿပီး ႀကီးပြားတိုးတက္မႈကို လိုခ်င္လို႕။
၅) ကေလးေတြ ေရွ႕ေရးအတြက္ ပညာေရးက ဒီမွာပိုေကာင္းမယ္လို႕ ယူဆလို႕ ။

ေနာက္တဆင့္က်ေတာ့ ဘာေၾကာင့္ တျခားကို မသြားပဲ စကၤာပူကိုမွ လာၾကသလဲ ဒါမွမဟုတ္ တျခားကို ထပ္မေျပာင္းပဲ စကၤာပူမွာမွ ေနေနၾကသလဲ ဆိုတာ ေမးစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။

၁) ျမန္မာျပည္နဲ႕ သြားရလာရ ဆက္သြယ္ရတာ လြယ္လို႕။
၂) ကိုယ့္မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း ေဆြမ်ိဳးအမ်ားစုက ဒီမွာရွိလို႕။
၃) (တခ်ိဳ႕ အျခားႏိုင္ငံမ်ားက ပုိသာတယ္ဟု ယူဆတယ္ဆိုရင္) ပိုေကာင္းေသာ ႏိုင္ငံကို သြားဖို႕ အရည္အခ်င္းမမီလို႕။ အဆက္အသြယ္မရလို႕။
၄) ထပ္ေျပာင္းရမွာအတြက္ အေျခကို အစကေန ျပန္မစခ်င္လို႕။ စြန္႕စားမႈ မယူခ်င္ေတာ့လို႕။
၅) ေနာက္တေနရာကို ဆက္ကူးသြားဖို႕ ေစာင့္ေနတဲ့ ၾကားကာလမို႕လို႕။

လာတဲ့အခါမွာေတာ့ လာခြင့္ရဖို႕အတြက္ အစြယ္ရွိသူကလည္း အစြယ္အားကိုး ဦးခ်ိဳ ရွိသူကလည္း ဦးခ်ိဳအားကိုး ဆိုသလို မိမိတို႕ ေငြေၾကးျဖစ္ေစ ပညာျဖစ္ေစ အစြမ္း ရွိသေလာက္ ထုတ္သံုးၿပီး လာခဲ့ၾကမွာပါပဲ။

ကိုေပါလည္းေလ ေလာကီသားေပမို႕ အထက္က အခ်က္ေတြထဲက တခ်က္မဟုတ္ တခ်က္နဲ႕ေတာ့ ကိုက္ညီေနမွာေပါ့။ ဆက္ေတြးရရင္ အဲသည္လို သာမန္အေၾကာင္းေတြ အျပင္ အထူးတလည္ အေၾကာင္းေတြလည္း ရွိေနႏိုင္ပါတယ္။

၁) ျပန္ရင္ ျမန္မာျပည္မွာ အေၾကြးေတြ ဆပ္စရာရွိလို႕။
၂) ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ ဒီမွာပဲ ေနရမယ္ ေတာ္ၿပီ ထပ္ေျပာင္းေတာ့ဘူးလို႕ အိမ္သူသက္ထားက တခ်က္လႊတ္အမိန္႕ ထုတ္ထားတာကို မလြန္ဆန္ရဲလို႕။
၃) ေဗဒင္က ဤအရပ္၌သာ အက်ိဳးအေပးဆံုး ျဖစ္ေတာ့သတည္း လုိ႕ ေဟာထားလို႕။
၄) ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး စလံုး တရုပ္မေလး(ေတြ)နဲ႕ သံေယာဇဥ္ေလးေတြ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ရွိေနလို႕။ စတာေတြ ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့ေနာ္။

(ဒါေတြဆို ပါစင္နယ္ ဆန္လာတာေပါ့ေလ။ အဲဒီေလာက္အထိ အေသးစိတ္ကို သိခ်င္လို႕ မဟုတ္ပါဘူး။ သို႕ေသာ္လည္း ေတြးစရာေတြကို တိုးလို႕တန္းလန္း ထားေပးခဲ့ေတာ့ အေတြးကို ဘရိပ္မအုပ္ႏိုင္ ျဖစ္သြားတာပါ။ အဟဲ..။ )

ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ပါ လူေတြမွာ ေျပာပိုင္ခြင့္ဆိုတာ ရွိသလို မေျပာပိုင္ခြင့္ဆိုတာလည္း ရွိရမွာပါ။ မေျပာခ်င္တာကို မေျပာပဲ ေနခြင့္ ရွိႏိုင္ပါတယ္။

အဲ.. စကားကို ျပန္ေကာက္ရရင္ သာမန္အေနအထားမွာေတာ့ ဘယ္သူမဆို ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာပဲ ကိုယ္ေနခ်င္ၾကမယ္။ ေနလည္း ေနသင့္တယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မေနႏုိင္ပဲ တျခားကို ေရာက္လာတယ္။ တျခား ဆိုတဲ့အထဲမွာမွ ဒီကၽြန္းကေလးကို ေရာက္လာတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း ဒီကၽြန္းရဲ႕ စီမံမႈေတြမွာ ကိုေပါ ေထာက္ျပသလို မေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြက ရွိေနတယ္။ (သည္ေနရာမွာ ထင္တာေျပာရရင္ေတာ့ အဲဒီအခ်က္ေတြကို အခုေျပာလိုက္မွ ဖတ္သူေတြဟာ ဆာတိုရီ ဥာဏ္အလင္းရသလို သိသြားတာမဟုတ္ပဲ ယခင္ကတည္းက အနည္းနဲ႕အမ်ား သိေနၾကတယ္လို႕ ယူဆပါတယ္။ သူတို႕လူမ်ိဳးေတြ ၾကားထဲမွာလည္း ဒါေတြ ေျပာေနၾကတာ အမွန္ပဲေလ။)

သိေသာ္ျငားလည္း မခြာႏိုင္ ျဖစ္ေနရေသးတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေနရာနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ အျပန္အလွန္ အမွီသဟဲ ျပဳၾကတဲ့ အတိုင္းအတာ တခုအထိ ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာ အသိအမွတ္ ျပဳရမွာပါ။ ဒါဆိုရင္ အဲဒီစနစ္ေတြကို ခန္႕ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားဟာလည္း သူတို႕ ျပည္သူေတြ လက္ခံႏိုင္တဲ့ (လက္မခံႏုိင္လို႕ မရတဲ့)၊ လူပံုအလည္မွာ ခ်ျပလို႕လည္း တင့္တယ္တဲ့ အတိုင္းအတာ တခုအထိ ျဖစ္ေအာင္ စမတ္က်က် (လူလည္က်က်လို႕လည္း ေျပာႏုိင္ပါတယ္) စီမံထားတယ္ ဆိုတာ မျငင္းႏိုင္ပါဘူး။

ဒီေတာ့ မတရားဘူး ဆိုးတယ္ လို႕ထင္တဲ့အခ်က္ေတြကို ဒီေျမမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား အေနနဲ႕ ဘယ္လိုတုံ႕ျပန္မွာလဲ။ ဒီၾကားထဲမွာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းႏုိင္ဖို႕ သူမ်ားႏိုင္ငံရဲ႕ ဥပေဒေဘာင္ေတြ ၾကားမွာ ဘယ္ေလာက္ အတိုင္းအတာအထိ လႈပ္ရွားႏိုင္မလဲ။

ႏိုင္ငံျခားသား အေနနဲ႕ သူတို႕ႏိုင္ငံသားမ်ားေတာင္ တုတ္တုတ္ မလႈပ္ႏိုင္ေသာ ဒီႏိုင္ငံက တင္းက်ပ္တဲ့ စနစ္ကို လႈပ္ခါဖို႕ ႀကိဳးစားတာဟာ သူတို႕ ႏိုင္ငံသားမ်ား ကိုယ္တိုင္က ေထာက္ခံမႈ ေပးႏုိင္ပါ့မလား။ ဘယ္ေလာက္အထိ ထိေရာက္မႈ ရွိႏုိင္မလဲ။ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား ဆိုးက်ိဳးမ်ားကို အခုလို ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ားေအာက္မွာ ခ်ခင္းၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။

ေကာင္းေသာျမင္ကြင္းမ်ား

၁) လႈပ္ရွားမႈမ်ား ေထာက္ခံမႈရကာ အားေကာင္းလာပါမယ္။ အာဆီယံ အတိုက္အခံမ်ား အားလံုး တျဖည္းျဖည္း စုေပါင္းကာ အာဆီယံ ဒီမိုကေရစီ ကို တည္ေထာင္ႏိုင္ပါမယ္။ ျမန္မာ တစ္ႏိုင္ငံတည္း သာမက ဒီမိုကရက္တစ္ အာဆီယံ ျဖစ္လာပါမယ္။

၂) ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ တက္ၾကႊမႈဟာ ဒီႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္ စံျပျဖစ္လာပါမယ္။ သူတို႕ေတြလည္း အားက်ၿပီး ဒီမိုကရက္တစ္ စကၤာပူျဖစ္လာပါမယ္။ အတိုက္အခံမ်ား အားေကာင္းလာပါမယ္။ (ျဖစ္လာရင္ အခုလိုပဲ စီးပြားေရး ေကာင္းဦးမွာလားဟင္ ဆိုတာကေတာ့ သီးသန္႕ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။)

၃) စကၤာပူ အပါအ၀င္ အာဆီယံ အစိုးရမ်ားက ျမန္မာတို႕ရဲ႕ တက္ၾကြ ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ျမန္မာအစိုးရကို ဖိအားေပးရပါမယ္။ သည္လိုနည္းနဲ႕ ၀ိုင္း၀န္းၿပီး ျမန္မာ့အေရး ေျဖရွင္းႏုိင္ပါမယ္။

ဆိုးေသာျမင္ကြင္းမ်ား

၁) တက္ၾကြေသာ ျမန္မာမ်ားကို ဖိႏွိပ္ပါမယ္။ ေနလို႕မရေအာင္ လုပ္ပါမယ္။ သည္လိုျဖစ္လာရင္ စကၤာပူ အတိုက္အခံကလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ အကူအညီ မေပးႏိုင္ပါဘူး။

၂) ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း သေဘာထား ကြဲလြဲလာႏိုင္ပါတယ္။ တက္ၾကြသူမ်ားကို လူတန္းစားတမ်ိဳးလို႕ သီးသန္႕ ျမင္လာပါမယ္။ သူတို႕လုပ္လို႕ တို႕ေတြပါ ေနရက်ပ္တယ္လို႕ အျမင္ေစာင္းလာႏိုင္ပါတယ္။

၃) သည္ႏိုင္ငံသားမ်ား ကိုယ္တိုင္က ျမန္မာမ်ားကို ၿငိဳျငင္ပါမယ္။ အခ်ိန္ ၾကာလာတာနဲ႕အမွ် ျမန္မာေတြဟာ ျပႆနာရွာေနတာပဲလို႕ အျမင္ရွိႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေတြက ဥပမာ ေျပာျပတာပါ။ ေနာက္ထပ္ ျမင္ကြင္းေတြ လည္း ရွိပါဦးမယ္။

စစ္တိုက္တဲ့ အခါမွာေတာင္ အတိအလင္း ေလေၾကာင္းက ဗုံးက်ဲခ်တာ ရွိသလို လူအင္အား လက္နက္အင္အားကို မူတည္ၿပီး လႈပ္ရွားရတဲ့ ေျပာက္က်ားစစ္ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ Primary Focus နဲ႕ Secondary Focus ဆိုတာလည္း ရွိပါတယ္။ တခါတခါ Secondary Focus မွာ အားထည့္ေနၿပီး Primary Focus မွာ လြတ္သြားတတ္လို႕ ကိုယ္တကယ္ လိုခ်င္တာ ကို ထိခိုက္ ေစတာမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလို ျမင္ကြင္းမ်ားထဲမွာ ဘယ္ဟာက ျဖစ္ႏုိင္ေျခ အရွိဆံုး ဆိုတာကို စဥ္းစားတြက္ခ်က္ၿပီး စကၤာပူေရာက္ ျမန္မာ့အေရး တက္ၾကြသူမ်ား အသင့္ေတာ္ဆံုးနဲ႕ အျဖစ္ႏိုင္ဆံုး နည္းဗ်ဴဟာေတြကို ပါးနပ္စြာ ခ်ၾကလိမ့္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။

အဆံုးသတ္အေနနဲ႕ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ျမန္မာ့အေရး ပ်င္းရိသူ ပန္ဒိုရာကေတာ့ ဒီစကား၀ိုင္း ျဖစ္ေပၚလာေစတဲ့ ပို႕စ္ကို ေရးတဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္စိတဆံုး မေတြးပဲ မ်က္ေမြးတဆံုးပဲ ေတြးတယ္ ဆိုပါေတာ့ေလ။ ရိုးရိုးပဲ စဥ္းစားခဲ့တာပါ။ ႀကံဳေတြ႕သေလာက္ အခ်ိန္ပိုင္းကေလးမွာ ကိုယ္ပိုင္ ခံစားရတဲ့ အျမင္ကေလးပါပဲ။ အလုပ္ထဲမွာ သူတို႕ အဲဒီသီခ်င္းကို အပူအပင္နည္းစြာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဆိုၾကတယ္။ အခန္းအနားၿပီးရင္ စားရမယ့္ အစားအေသာက္အတြက္ပဲ ျဖစ္ေစဦးေတာ့ တက္ၾကြေနတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္။ ကိုယ္လည္း ဒီလို ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ကိုယ့္ဆီမွာ ဒီေလာက္ေတာင္ မျဖစ္ရဘူး။ အဲဒီမွာ အဲဒီသီခ်င္းကို ကိုယ့္ဘာသာ သေဘာက်တယ္။ ကဗ်ာေလး သတိရတယ္။ ဒါေလာက္ကေလးပါပဲ။ မသက္ေ၀ ေရးတဲ့ ကြန္မန္႕ေလးနဲ႕ အနီးစပ္ဆံုးပါပဲ။

လာေရးသူ လာဖတ္သူ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆို အားလံုး ေက်နပ္ႏုိင္ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ စကားေတြ ေျပာရတာ ေမာတယ္ဗ်ာ။




(ပီအက္စ္။ ။ ဒိုင္လုပ္ရတာလည္း ေနရာတကာ စားသာတယ္မထင္နဲ႕။ ဒီစာကို ျပန္ေရးရတဲ့အတြက္ ထမင္းစားခ်ိန္ေတြေတာင္ နစ္နာၿပီး ဗိုက္ေတာ္ေတာ္ဆာသြားတယ္။ ျပန္ေလ်ာ္ေပး။ ကိုေပါအိမ္ကို မရရေအာင္ စံုစမ္းၿပီး ညစာတစ္နပ္ေတာ့ လာစားရမယ္။ မဒမ္ေပါေရ ခ်က္ေကၽြးဖို႕သာ ျပင္ေပေတာ့။)

Anonymous said...

Ma Pandora,

I am really disgusted by your negative views on the impacts of the activities of the Burmese activists in Singapore. Now you are criticizing them for the possible implications of their activities for the whole Burmese community in Singapore only when you've come to know that Singapore government does not like their activism and is attacking them in an underhanded way by not renewing their visas. Why didn't you say so when over 40 Burmese were holding a protest in Orchard during the previous ASEAN Summit and also when over a thousand Burmese were wearing "No" T-shirts and caps outside the Burmese Embassy during the referendum? Come on, what have you got to be afraid of so much? You have never been an activist yourself. Besides, with your pro-PAP ideas, you will be all right. So, save your worries! It's really disgusting that people like you are siding with the oppressor rather than with the oppressed.

pandora said...

Dear Kyaw Kyaw,

I am terribly sorry that you interpreted my comment that way. I am just stating the true facts for consideration. I can sympathize with your pain due to the recent events happened to (maybe) your friends. Please calm down and read my comment again. Please also read my previous posts if you really want to know my opinion on Burma’s affairs. Anyway, I didn’t mean to write about politics on this blog and this is my choice.

Now that your comment sounds like personal, I have to close the comments for this post. So sorry about that.

Pandora