ဘာမွမရွိဘူး
မီးေတာင္က ေသေနတာလား
ၿမံဳသြားတာလား
ဘာ မွ မ လို ခ်င္ ေတာ့ တာ…
သြန္းထုရမည္မွာ တဘ၀
ေပ်ာ္စီးက်ရန္ တဒဂၤသာ။
တစံုတရာကို အကဲျဖတ္ဖို႕
တသက္လံုးထမ္းပိုးခဲ့တဲ့ အတိတ္အတြက္
စကၠန္႕ပိုင္းပဲ အခ်ိန္ရွိတယ္။
အိမ္ေဘးအိမ္က သစ္ခြပင္ေလး
ပြင့္လာတာကို ထိုင္ၾကည့္သလိုမ်ိဳး
တီတီတာတာေျပာတတ္ခါစ ကေလးငယ္ကို
မနာလိုမႈ ကင္းေနသလိုမ်ိဳး
မနက္မိုးလင္း ဖြင့္လိုက္တဲ့ ျပတင္းေပါက္က
ေလျပည္ေလး အိပ္ရာထဲ ခုန္၀င္လာသလိုမ်ိဳး
သက္ၿငိမ္သံကို ေတာင့္တတယ္။
ေျခရာထူၾကမ္း
မာယာႏႈတ္ခမ္း
မြန္းက်ပ္ႏြမ္းနယ္
တြန္းဖယ္
ငါ့ကို ဘယ္သူမွ မလြမ္းၾကနဲ႕။
ပန္ဒိုရာ
.jpg)
Posts
7 comments:
ေအာင္မယ္ေလး...
ေစာေစာစီးစီး မီးေတာင္ႀကီးနဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္ရ
တကယ့္ကို တကယ့္ကို မတူတဲ့ ၾကည္ေအးမွၾကည္ေအး...
အားလံုး ေအးခ်မ္း
သက္ျငိမ္သံေလးၾကားရေအာင္
ဘယ္သူ႔ကိုမွ
မလြမ္းဘူး... :)
မီးေတာင္ႀကီးေရ ကဗ်ာေလးေတြကိုေတာ႔ လြမ္းပရေစဗ်ိဳ႕ :D
ဆရာဦးၿငိမ္းေ၀ရဲ႕ အဆိုကို ေထာက္ခံပါတယ္ :)
မတူတဲ႔ ၾကည္ေအးမွ ၾကည္ေအး
၀ိုးးး မႀကီးပန္ကြ
ဆရာဦးၿငိမ္းေ၀ ညိမ္းညိဳ အဲလုိေတာ့ မလုပ္ၾကပါနဲ႕ဗ်ာ။ အပိုင္းအစေလးပါ။
ပီတိ ေကာင္းတယ္။ မလြမ္းနဲ႕ ။ ေအးခ်မ္းတာေပါ့။ :)
မၾကီးပန္ အရမ္းေကာင္းတယ္ဗ် ၊ အၾကိဳက္ဆံုးကဗ်ာထဲမွာ ဒီတစ္ပုဒ္ပါ ထည့္လိုက္ျပီ ။
ဘာမွမရွိတာကလဲ ဘာနဲ ့မွ မတူတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းပဲေပါ့…
မေျပာတဲ့ အပိုင္းအစေလးဆုိတာက အားေကာင္းလြန္းတဲ့ အလင္းေရာင္ႀကီး ျဖစ္ေနႏိုင္တယ္ေလ။ ကဗ်ာေလး ေကာင္းတယ္။
ေအးခ်မ္းသူ
Post a Comment