သီတာ
ပန္းသီးေတြက
ဒီေန႕မွ ပိုခ်ိဳ
ေျပးလမ္းကေလးက
ဒီေန႕မွ ပိုျဖဴးေနေတာ့တယ္
ေဟး..ေနေကာင္းလား
တခါမွမသိခဲ့ပဲ ၿပံဳးရယ္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္လို႕
အံ႕ၾသလွည့္ၾကည့္ရင္း
ဗိုင္းခနဲ လဲက်သြားတဲ့ စကိတ္စီးသမားေလးကို
အားပါးတရ ေအာ္ရယ္လိုက္တယ္
ကန္ေရျပင္ထဲကို ခဲလံုးႀကီးႀကီးနဲ႕
ဘယ္သူမွမသိေအာင္ပစ္ေပါက္
ပါးစပ္ကိုအုပ္ၿပီး ထြက္ေျပးတယ္
တြန္းလွည္းထဲက ကေလးေလးကို
အေဖအေမေတြအလစ္မွာ
ပါးကိုလိမ္ဆြဲလို္က္ေသးတယ္
ေကာင္းကင္ႀကီးညိဳလာတာကိုေတာင္မွ
ေပါင္ခ်ိန္ မ်က္ႏွာမည္းလို႕
ရယ္ပြဲဖြဲ႕မိေသးတယ္
ေလကေလးတခၽြန္ခြ်န္နဲ႕
နံနက္ခင္းေလးကို
ဖုန္ခါတိုက္ခၽြတ္ရင္း
ဆရာခ်စ္ရဲ႕ လကၤာဒီပက
ရာ၀ဏ ကိုသတိရမိေသးတယ္
သီတာ သီတာ...
မင္းရဲ႕ ႏူးညံ႕ခ်ိဳသာမႈကို
ကိုယ္တသက္ မေမ့ေတာ့ပါ.. တဲ့
အဲသလုိဆန္ဆန္ေပါ့
ႏူးညံ႕မႈတခုဟာ
ေလာကႀကီးကို အေရာင္ေျပာင္းသြားေစေၾကာင္း
ဘယ္ေတာ့မွ မေဟာင္းတဲ့ နိယာမေတြရွိတယ္။
ပန္ဒိုရာ
1 day ago
.jpg)
Posts
7 comments:
မပန္ အနားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ ကေလးေတြ မေခၚလာေတာ့ဘူး… :)
မပန္.. ဒါေလးဖတ္ျပီး ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းမွာ နူးညံ့ျခင္းတစံုတရာကို ခံစားလိုက္ရတယ္ ။
ဖတ္ရတာ... ႏူးညံ့ ၾကည္ႏူးစရာ...
ေပ်ာ္စရာပါ... မပန္ေရ...။
သီတာ..သီတာ ဆိုေတာ႔ ေအးျမျခင္း၊ ၿငိမ္းေအားသာယာျခင္းေပါ႔။ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ေနစဥ္ေရာ၊ ဖတ္ပီးတဲ႔အထိပါ ၾကည္ႏူးပီးက်န္ခဲ႔ရတယ္ :)
တခါတခါ ကြန္႔မန္႔ေရးရတာ ေတာ္ေတာ္ေခါင္းစားတယ္
ကိုယ္ဖတ္လိုက္ရတဲ႔ ပို႔စ္က သိပ္ေကာင္းလြန္းေနေတာ႔ ကိုယ္ေရးလိုက္တဲ႔ကြန္႔မန္႔နဲ႔ မလံုေလာက္ပီဆိုတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ သတိျပဳမိပါရဲ႕ ။
သမုဒၵရာရဲ႕အနက္ကို ယုန္ကေလးက ေျခဖ်ားေထာက္တိုင္းသလိုမ်ား ျဖစ္ေနမလား
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ မႀကီးပန္ေရ :)
အင္းးးးးးးးးးး
တခါတေလ..........
ႏူးညံ႕မႈတခုဟာ ဘာမ်ားျဖစ္မလဲ….
ႏူးညံ႕ခ်ိဳသာမႈတခုရဲ႕ သီတာကို မွ်ေ၀ခံစားၾကသူေတြကို ေက်းဇူးအထူးပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။
Post a Comment