Monday, August 17, 2009

ဘက္လိုက္တတ္တဲ့ ၾကားေနမႈေတြ အေၾကာင္း


ပံု ဒီက

No Man’s Land ဆိုတဲ့ စပိန္စကားေျပာ အဂၤလိပ္ စာတန္းထိုး ဒီဗြီဒီ ေလး ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္က ထုတ္ခဲ့တဲ့ ကားပါ။ ေဘာ့စနီးယား စစ္ေျမျပင္ကို အေျခခံထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းျဖစ္ပါတယ္။ Branko Djuric နဲ႕ Rene Bitorajac တို႕က အဓိက သရုပ္ေဆာင္ထားပါတယ္။

No Man’s Land ဆုိတာ စစ္ပြဲတစ္ပြဲမွာ ရန္သူဘက္ ကိုယ့္ဘက္ နယ္နိမိတ္ႏွစ္ခုထဲမွာ မဟုတ္ဘဲ ၾကားမွာ လြတ္ေနတဲ့ ေနရာကို ေခၚတယ္လို႕ ဆိုၾကပါတယ္။ ဘယ္ဘက္ကပိုင္သလဲ ဆိုတာ အျငင္းပြားတဲ့ ေနရာ ျဖစ္ႏိုင္သလို ကိုယ့္ေလွ်ာက္ေျမာင္း (trench) ထဲက ထြက္ၿပီး အဲဒီမွာ သြားေနရာယူလိုက္ရင္ တဘက္က တိုက္ခိုက္မႈကို ခံရႏိုင္တာမို႕ ဘယ္သူမွ မယူတဲ့ေနရာ လို႕လည္း ေျပာတယ္။

ဇာတ္လမ္းရဲ႕အစမွာ အရုဏ္ဦး ေ၀လီေ၀လင္းမွာ ခ်ီတက္လာတဲ့ ေဘာ့စနီးယား စစ္သားတစုဟာ No Man’s Land မွာ အတိုက္ခုိက္ခံရပံုကို ျပထားပါတယ္။ အဲဒီမွာရွိေနတဲ့ ေလွ်ာက္ေျမာင္း ထဲကို ခ်ီကီ (Ciki) လုိ႕အမည္ရတဲ့ စစ္သားတစ္ေယာက္ပဲ အသက္မေသဘဲ က်သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္က်ေတာ့ တဘက္ရန္သူျဖစ္တဲ့ ဆာ့ဘ္ တပ္က စစ္သားႏွစ္ေယာက္က အဲဒီအထဲမွာ က်န္ေနသူေတြကို ရွင္းလင္းဖို႕လာၾကတယ္။ မအူမလည္ နီႏို (Nino) ဆိုတဲ့ စစ္သားေလးရယ္ သူ႕ထက္ပို၀ါရင့္ပံုရတဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ရယ္။

သူတို႕လာတာကုိ သိေတာ့ ခ်ီကီက အတြင္းမွာ ၀င္ပုန္းေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အျပင္ဘက္မွာ ခ်ီကီရဲ႕ ရဲေဘာ္ျဖစ္တဲ့ စစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေလာင္းက ရွိေနတယ္။ ဆာ့ဘ္ စစ္သားအႀကီးက နီႏိုကို သင္ျပဖို႕အတြက္ အဲဒီအေလာင္းေအာက္မွာ လႈပ္ရွားလိုက္ရင္ ေပါက္ကြဲႏိုင္တဲ့ မိုင္းတစ္ခုကို ထည့္ျပလိုက္တယ္။ အေလာင္း လာေကာက္သူေတြကို ေျခမႈန္းဖုိ႕ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ခ်ီကီက ေသနတ္နဲ႕ ပစ္လိုက္တာေၾကာင့္ အဲဒီ ဆာ့ဘ္စစ္သားအႀကီး ေသသြားတယ္။ နီႏိုကိုေတာ့ ခ်ီကီက မသတ္ဘဲ ထားလိုက္တယ္။ သူဒီေနရာကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႕အတြက္ တခုခုအသံုး၀င္လို ၀င္ျငားေပ့ါ။

ျပႆနာစ လာတာကေတာ့ အေလာင္းလို႕ ထင္ရတဲ့ ခ်ီကီရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းစစ္သားက တကယ့္တကယ္မွာ ေသမေနတဲ့အခါမွာပါ။ ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ ေမ့ေမ်ာေနရာက ျပန္သတိရလာတဲ့အခါ လႈပ္လိုက္ရင္ ေပါက္မယ့္ မိုင္းကို ေက်ာေအာက္ ခုထားခံရတာကို သိတဲ့အခါ သူ႕ခမ်ာ ဒုကၡေရာက္ရေတာ့တယ္။

သူတို႕ဟာ ပိတ္မိေနတာကို အကယ္ခံရဖို႕ တနည္းနည္းႀကံရေတာ့တယ္။ ေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့ ခ်ီကီက နီႏုိကို ယူနီေဖာင္းခၽြတ္ၿပီး အလံျဖဴေ၀ွ႕ယမ္းၿပီး ေလွ်ာက္ေျမာင္းအ၀မွာ ေအာ္ဟစ္ခုိင္းတယ္။ အဲဒီအနီးအနားမွာ ကုလသမဂၢ တပ္ေတြလည္း ရွိေနတယ္။ သူတို႕က လွမ္းျမင္လိုက္တယ္။

တိုတိုေျပာရရင္ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ျပင္သစ္လူမ်ိဳး တပ္ၾကပ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ မာခ်န္ (Marchand) က ပိတ္မိေနတဲ့ ခ်ီကီတို႕ စစ္သားသံုး ေယာက္ကို ေတြ႕သြားၿပီ ကယ္ဖို႕ ႀကိဳးစားပါတယ္။ သူ႕အထက္အရာရွိႀကီးကေတာ့ အဲဒီလိုကူညီဖို႕အတြက္ အမိန္႕မေပးဘူး။ ေဘာ့စနီးယားမွာ တာ၀န္က်တဲ့ ကုလသမဂၢတပ္ေတြရဲ႕ အခန္းက႑က လူသားခ်င္းစာနာတဲ့ အကူအညီေတြ ေရာက္လာတာကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖုိ႕နဲ႕ စစ္ပြဲမွာ ဘက္မလိုက္ဘဲ ၾကားေနတဲ့ ေဘးကလူ သက္သက္သာလွ်င္ျဖစ္လို႕ ဆိုပဲ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အဂၤလိပ္ သတင္းေထာက္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ က ခ်ီႏိုတို႕ကို ကယ္ထုတ္ဖို႕ စိတ္ျပင္းျပေနတဲ့ မာခ်န္ကို ကူညီလိုက္ပါတယ္။ မီဒီယာလက္နက္နဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္တာေပါ့။ အဲဒီလို စီစဥ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ၾကာေနတုန္းမွာပဲ ခ်ီကီနဲ႕ နီႏုိတို႕ၾကားမွာ ဆက္ဆံေရးက တျဖည္းျဖည္း တင္းမာလာတယ္။ နီႏိုက ခ်ီကီကို အလစ္မွာ သတ္ဖို႕ႀကံတယ္။

ကုလတပ္ေတြက ကယ္ထုတ္ခြင့္ရဖို႕ အဆင္ေျပသြားေတာ့ ေနာက္တေခါက္ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ နီႏိုက သူတစ္ေယာက္တည္း အရင္ ျပန္လိုက္မယ္ လို႕လုပ္ေတာ့ ခ်ီကီက သူ႕ေျခေထာက္ကို ေသနတ္နဲ႕ ပစ္ခ်ိဳးၿပီး တားလိုက္တယ္။ မိုင္းရွင္းတဲ့သူလည္း ေရာက္လာပါတယ္။ မုိင္းက ေအာက္မွာ ပိေနတာ ရွာရတာ ေတာ္ေတာ္ ခက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ မေပါက္ကြဲေအာင္ ဖယ္ရွားဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ မိုင္းအမ်ိဳးအစား ဆိုတာကို သိသြားခဲ့တယ္။

အဲသည့္ေနာက္ ကုလ တပ္သား ေတြနဲ႕အတူ ခ်ီကီေရာ နီႏိုပါ ေလွ်ာက္ေျမာင္းထဲကေန တက္လာၾကပါတယ္။ သူတို႕ကို ကယ္ထုတ္ဖို႕ အစပိုင္းက အမိန္႕မေပးခဲ့တဲ့ အရာရွိႀကီးလည္း တိုက္ရိုက္လႊင့္ေနတဲ့ မီဒီယာေတြ ေရွ႕ေမွာက္ကို ရဟတ္ယာဥ္ တစ္စီးနဲ႕ ေရာက္လာပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခ်ီကီနဲ႕ နီႏိုတို႕က တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ၿငိဳးေနၾကတုန္းပဲ။ ခ်ီကီက သူ႕ကို ေစာင့္ၾကည့္သူေတြ အလစ္မွာ ေသနတ္တစ္လက္ကို ယူၿပီး နီႏိုကိုပစ္ထည့္လိုက္တယ္။ ခ်ီကီကို ကုလတပ္သားတစ္ေယာက္က ျပန္ပစ္လိုက္ရေတာ့တယ္။ အဲဒီမွာ ခ်ီကီေရာ နီႏိုပါ (အကယ္ခံရၿပီးခါမွ) ပြဲခ်င္းၿပီး ေသသြားတာပါပဲ။ ကုလတပ္သားေတြ သတင္းေထာက္ေတြ တိုက္ရိုက္လႊင့္ေနတဲ့ မီဒီယာကို ၾကည့္ေနၾကသူေတြ အားလံုး တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။

ဇာတ္သိမ္းမွာေတာ့ စစ္သားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေလာင္းရယ္.. တိတ္ဆိတ္စြာ ျပန္ဆုတ္ခြာသြားရတဲ့ သတင္းေထာက္ေတြ ကုလတပ္သားေတြရယ္.. အခ်ိန္တခုကို ေစာင့္ရင္း မိုင္းေပၚမွာလဲေလ်ာင္းၿပီး ခ်စ္သူရဲ႕ဓာတ္ပံုေလးကို ထုတ္ၾကည့္ေနတဲ့ ေလွ်ာက္ေျမာင္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့တဲ့ စစ္သားတစ္ေယာက္ရယ္….။

ဇာတ္လမ္းအၾကမ္းဖ်ဥ္းက ဒီေလာက္ပါပဲ။ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ မွတ္မွတ္သားသား ျဖစ္ရတဲ့အထဲမွာ ခါးသီးေနၾကတဲ့ ဘယ္ႏွစ္ဘက္က စစ္သားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္ စကားေျပာေလးတခ်ိဳ႕ပါတယ္။

ခ်ီကီနဲ႕ နီႏိုတို႕ ေလွ်ာက္ေျမာင္းထဲမွာ ရွိေနတုန္း တဘက္ဘက္က ပစ္လိုက္တဲ့ လက္နက္ႀကီးေတြက်လာလို႕ မထိေအာင္ မနည္း ခိုေနရတဲ့ အခ်ိန္တစ္ခု ရွိခဲ့ပါတယ္။ က်လာတဲ့ က်ည္ဆံေတြ အေျမာက္ဆံေတြကို က်ိန္ဆဲရင္း ႏွစ္ေယာက္သား စကားအခန္႕မသင့္ ျဖစ္လာတဲ့အခါ လက္ထဲမွာ ေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့ ခ်ီကီက နီႏိုကို ခ်ိန္ၿပီး ေမးပါတယ္။ “ေျပာစမ္း.. ဒီစစ္ကို ဘယ္သူက စ တာလဲ။ (မင္းတို႕ဘက္က စတာလား ငါတို႕ဘက္က စတာလားေပါ့)” ။ နီႏိုက ေအာင့္သက္သက္နဲ႕ “ငါတို႕ဘက္က စတာပါ” လုိ႕ ေျဖရတယ္။

ေနာက္ေတာ့ နီႏိုက ေသနတ္ရသြားတဲ့ အခ်ိန္တစ္ခုမွာ ခ်ီကီကို ခ်ိန္ၿပီး ေစာေစာက သူေမးခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းကို ျပန္ေမးၿပီး ကလဲ့စားေျခပါတယ္။ ရယ္လည္းရယ္ရသလို စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္ရတယ္။ တကယ့္တကယ္ အသက္နဲ႕ရင္းၿပီး စစ္ဆိုတာႀကီး တိုက္ၾကရတဲ့အခါ စစ္ထဲမွာ ပါ၀င္ေနရတဲ့ စစ္သားတိုင္းဟာ ေပ်ာ္လို႕ ကိုယ့္စိတ္နဲ႕ကိုယ္ တိုက္ေနတာမွ မဟုတ္ပဲေလ။

ေနာက္အခန္းေလးတစ္ခုကေတာ့ သူတို႕ ဆက္ဆံေရး တင္းမာ မလာခင္မွာပါ။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး သိၾကတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ရွိတာကို စကားစပ္မိၾကတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္း ၾကည္ၾကည္သာသာ စကားစျမည္ေျပာေနၾကတာကို ၾကည့္ရသူအဖို႕ ဒီစစ္ဆိုတာႀကီးသာ မရွိခဲ့ရင္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ဟာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အတူထိုင္ေသာက္ေနမယ့္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္လို႕ေတာင္ ေတြးမိစရာပါ။ အဲလိုအခ်ိန္ကမ်ား ကုလတပ္ေတြက ေစာေစာစီးစီး လာကယ္ျဖစ္ရင္ ဒီလိုဇာတ္သိမ္းျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔လည္း ေတြးမိေသးတယ္။

ရင္ထဲထိတဲ့ စကားေျပာတစ္ခုကေတာ့ သတင္းေထာက္ အမ်ိဳးသမီးက ေျပာလိုက္တာပါ။ ကုလတပ္ အရာရွိႀကီးက ၾကားေနမို႕လို႕ ဆိုၿပီး မကူညီခ်င္တဲ့ အခ်ိန္တုန္းကေပါ့။

“Neutrality does not exist in the face of murder. Doing nothing to stop it is, in fact, choosing. It is not being neutral.”

“ၾကားေနမႈ ဆိုတာ သတ္ျဖတ္ေနတာရဲ႕ မ်က္ေမွာက္မွာ မရွိဘူး။ သတ္ျဖတ္တာကို ရပ္တန္းကရပ္ေအာင္ မတားဘူးဆိုတာကိုက ေရြးခ်ယ္လိုက္တာ ျဖစ္ေနၿပီ။ အဲဒါ ဘက္မလိုက္တာမွ မဟုတ္ဘဲ။”


အဲဒီစကားက ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒက္စမြန္တူးတူးေျပာခဲ့တဲ့ စကားနဲ႕လည္း ဆင္တူပါတယ္။

ဒီဇာတ္ကားက စစ္ရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္ရတာေတြကို စာနာထားၿပီး ကုလသမဂၢရဲ႕ ထိေရာက္မႈ မရွိပံုေတြကိုလည္း ေလွာင္ေျပာင္ထားပံု ေပၚပါတယ္။ ေသြးထြက္သံယို မျမင္ရတာျဖစ္ျဖစ္ ျမင္ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ လက္ရွိစစ္ပြဲေတြမွာေရာ သက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းေတြ ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြရဲ႕ “ၾကားေနမႈ၊ ဘက္မလိုက္မႈ” ဆိုတာေတြက ဘယ္လို တည္ရွိေနဆဲပါလိမ့္္။ ဆက္ေတြးစရာပါ။ ဒါမွမဟုတ္လည္း မေတြး၀ံ့စရာပါ။


ပန္ဒိုရာ


13 comments:

ေမဓာ၀ီ said...

ပန္ပန္ေရးျပထားတာ ဖတ္ၿပီး အဲဒီ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္သြားတယ္။
နီႏိုနဲ႔ ခ်ီကီအတြက ္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိသလို ေလွ်ာက္ေျမာင္းထဲမွာ တေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့ရတဲ့ မိုင္းေပၚက စစ္သားေလးကိုလဲ က႐ုဏာသက္မိတယ္။
စစ္ဆိုတာျဖစ္လာရင္ ႏိုင္တဲ့ဘက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႐ႈံးတဲ့ဘက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခါးသီးၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ေနာက္ဆံုး ေကာက္ႏုတ္ထားတဲ့ စကားေလးကိုလဲ သေဘာက်ပါတယ္။
ၾကားေနမႈ ဘက္မလိုက္မႈဆိုတာကို လက္မခံႏိုင္ပါဘူး။ မေမကေတာ့ ဘက္လိုက္ပါတယ္။ အမွန္တရားဘက္ကိုပါ။

ATN said...

မေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး ေတြးရတာေတြ မ်ားလြန္းေနျပီ... း(

Angel Shaper said...

ဒီကားေလး အိမ္က အကိုအမေတြ ႀကည့္တုန္းက စိတ္မ၀င္စားဘူး။ မ.. ေရးျပမွပဲ ပိုစိတ္၀င္စားလာတယ္။ ျပန္ႀကည့္ဦးမယ္။
သမီးကေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ဘက္လိုက္တတ္တယ္။ အမွန္တရားဘက္ကိုေပါ့။
ေက်းဇူး မေရ။ ႀကည့္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ႀကည့္ရမယ့္ဇာတ္ကားပဲေနာ္။ ေတြးစရာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။

ကုိေပါ said...

ဒီကားေတာ့ မၾကည့္ဘူးေသးဘူးဗ်။ ဒီႏွစ္ထဲမွာ ျပင္သစ္ ႐ုပ္ရွင္ကား ႏွစ္ကားေတာ့ ၾကည့္ျဖစ္လုိက္တယ္။ Amélie နဲ႔ A Very Long Engagement တဲ့။ အရမ္းေကာင္းလုိ႔ ၫႊန္းလုိက္ပါတယ္။

Moe Myint Tane said...

မိုင္းေပၚမွာလဲေလ်ာင္းရင္း အခ်ိန္တစ္ခုကိုေစာင္႔ဆိုင္းရင္း ခ်စ္သူဓါတ္ပံုေလးကို ထုတ္ၾကည္႔ေနမိတဲ႔ စစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ လြင္႔ပါးသြားတဲ႔ စိတ္ကစဥ္႕ကလ်ားေတြမွာ စစ္ဆိုတာ
ခါး...သက္...လြန္း...တယ္။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

ေမျငိမ္း said...

အဲဒီကားကို သားၾကီးငွားလာလို႔ ၾကည့္ခဲ့ရတာ.. ။ အဲဒီတုန္းကတည္းက စစ္ပြဲေတြကိုေရာ ကုလသမဂဆိုတာၾကီးကိုပါ ေအာ့ သြားတာ..။ (စစ္ကို စိတ္ညစ္တာကေတာ့ KILLING FIELD တို႔ PLATOON တို႔ကတည္းကပါပဲ..

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ရုပ္႐ွင္ၾကည္႔သြားတယ္အစ္မ ...
ရင္႐ႈပ္ သြားၿပီ ...
ေကာင္းေသာေန႔ပါအစ္မေရ :)

Yu Ya said...

စစ္ပြဲေတြ ၿပီးဆံုးၿပီး ကမာၻၾကီး ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့အခ်ိန္မွပဲ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေဆြးေႏြးၾကရေအာင္ အစ္မေရ...အဟီး။

yu ya

အိျႏၵာ said...

ၾကားေနတယ္ဆိုတာ...

သတ္ျဖတ္မယ္ဆိုတဲ့ သူေတြကိုမတားသလို...
အားငယ္ေဖ်ာ့ေရာ့ေနသူေတြလဲ သူ႔ထိုက္နဲ႔သူ႔ကံဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့......

ၾကားေနတယ္..ဆို..တာ...
အင္း...ကိုႀကီးေအာင္သာငယ္ေျပာသလို
စဥ္းစားရတာေတြ မ်ားလြန္းလွပါျပီ

ေမာင္ဖားႀကီး said...

မၾကည့္ရေသးဘူး အစ္မေရ... အဲ့လို ကားမ်ိဳးေတြ တအားႀကိဳက္တယ္... ရွာႀကည့္လိုက္ဦးမယ္.. ကြ်န္ေတာ္လည္း ဆရာေမာင္၀ံသဘာသာျပန္တဲ့ဟာကို သမိုင္းမွာမသင္ရတဲ့ ပထမကမၻာစစ္ဆိုၿပီး share လုပ္ဖူးတယ္... အဲ့ဒီထဲမွာလည္း စစ္သားေတြရဲ႔ အေၾကာင္းကို ေရးထားတာ အရင္က ကြ်န္ေတာ္မသိတာေတြခ်ည္းပဲ.. တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မျမင္ဖူးပါပဲ သတ္ျဖတ္ရတာ.. စိတ္မေကာင္းစရာပဲဗ်ာ... ေက်းဇူးပဲ အစ္မေရမွ်ေ၀ေပးတာ

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

ေ၀မွ်တာတြက္ ေက်းဇူးပါ မပန္..
ဒီလိုပါပဲေလ.. ၾကားေနမႈတို႔၊ ဘက္လိုက္မႈတို႔၊ အမွန္တရားတို႔ (subjective truth, absolute truth, relative truth) တို႔ greater good တို႔ေတြက ကမၻာကုန္သည္ထိ ရွိေနဦးမွာျဖစ္သလို၊ လက္ဖမုိးနဲ႔လက္ဖ၀ါး အျမင္ေတြကြာျခားေနမႈၾကားမွာ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္သည္႔အတြက္ အသက္ေတြကေတာ႔ ေပးဆပ္ေနၾကရဦးမွာပါပဲ။

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

စစ္ရဲ႕ဆိုးက်ိဳးေတြကို မိုးမဆံုးေျမမဆံုး ေျပာေနသိေနၾကေပမယ့္ စစ္ကိုေတာ့ တိုက္ၾကတုန္းပါပဲ။ အင္းေပါ့ေလ... အမိန္႔ေတြ ေပးရတာ လြယ္ၾကမွာေပါ့။ ေပးတဲ့လူေတြ ကိုယ္တိုင္ တိုက္ရ ေသရတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ လူဆိုတဲ့ သတၱဝါကလည္း တခါတခါ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရက္စက္တယ္ေနာ္ အစ္မ။ ေလွ်ာက္ေျမာင္းထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့တဲ့ စစ္သား အေၾကာင္းကို ေတြးရင္း ရင္ထဲမွာ အခုထိ နင့္ေနတယ္...

Sue said...

ကုလသမဂၢ ကို ဖ်က္သိမ္းဖို ့ေတာင္ ေကာင္းေနဘီ။ အဲ့ထဲမွာ လုပ္ေနတဲ့လူေတြ ရတဲ့ လစာ က Tax Payer ေတြရဲ ့ ပိုက္ဆံ။ သူတို ့ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ေတြကို ၾကည့္ၾကည့္မိတယ္။ 'အာ' ေကာင္းရင္ ရာထူးတိုးတယ္။ ရႊန္းရႊန္းေ၀ ေအာင္ Report ေရးနိုင္ရင္ ရာထူးတိုးတယ္။ တကယ္တမ္း ထိ ေရာက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ အရာ .. အခု ေနာက္ပိုင္း သိပ္ မရွိေတာ့ဘူး။ အေမရိကန္ နိုင္ငံသား ကိုယ္တိုင္က ေၿပာဘူးတာေလး တခု - 'NYC က အဲ့ဒီ ကုလ ရုံးၾကီး ေနရာမွာ တၿခား စီးပါြး ေရး အတြက္ ေၿမေနရာ ငွားရင္ ပိုက္ဆံ ပို ေတာင္ ရေသးတယ္။ ငါ တို ့ နိုင္ငံက UN ကို 1/3 ပိုက္ဆံေထာက္ပံ့ ေနရၿပီး ဘာမွ လဲ မထူးဘူး၊ အဲ့ဒီ သူေတြက ငါတို ့ Tax ေတြကို အလြဲသုံးစား လုပ္ေနၾက တယ္'။

စစ္အေၾကာင္း ေၿပာရင္ သူမွားတယ္ ငါ မွား တယ္ ၿဖစ္ အုန္း မယ္။ Cambodia မွာ ကေလးေတြကို ၾကည့္ရႈ ေစာင့္ေရွာက္ မယ္ဆိုၿပီး ဖြင့္ထားတဲ့ ေဂဟာ ေတြ ရွိတယ္။ အဲ့ဒီ ေဂဟာ ေတြကို ဖြင့္ထား တဲ့ အုပ္စု က လူေတြကပဲ အဲဒီထဲက ကေလး ေတြကို ၿပန္ၿပီး မုဒိမ္း က်င့္ေနတယ္။ ကဲ ..ဘယ္မလဲ Non Profit Organization? အဲ့ဒီ ကေလး ေတြခမ်ာ က်ားေၾကာက္လို ့ ရွင္ၾကီးကိုး ရွင္ၾကီး က်ားထက္ဆိုး ေတြ နဲ ့ ေတြ ့ေနၾကတယ္။ အဲ့ဒီ Non Profit Organization ေတြ ကုိ ေစာင့္ၾကည့္မဲ့ Watch Dog ဆိုတာလဲ မရွိေတာ့ ဘူး။

တကယ္လုပ္ တဲ့ သူေတြလဲ ရွိပါတယ္။ ဒါမဲ့ အေတာ္မ်ား မ်ား က အဲ့ ဒီ Non Profit Organization ကို ခုတုံး လုပ္ပီး Personal Gaining ေတြ အတြက္ အသုံး ခ်သြား လို ့ အယုံအၾကည္ ကင္း မဲ့ တယ္။