ဦးထုပ္ထဲကငွက္

သံလြင္အိပ္မက္ အတြဲ ၃ အမွတ္ ၂ မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အက္ေဆးေလးပါ။ လူႀကိဳက္နည္းတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ ဆိုပါေတာ့။ ျပန္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။


ဦးထုပ္ထဲကငွက္


ဒီလိုပါပဲ။ သြားရင္းလာရင္း ေတေလတစ္ေကာင္နဲ႕ ေတြ႕ခဲ့တယ္။

ေတေလမွာ ေတေလ ဆိုတဲ့ နာမည္တစ္ခု ရွိတယ္။ ကိုယ့္မွာေတာ့ ဘာမွမရွိဘူး။ လက္ခ်ည္းဗလာ။

ေတေလ နဲ႕ ကိုယ္ ေျခသြားလမ္းေလးအတိုင္း ေတာင္ကုန္းတစ္ခုေပၚ အတူတူ တက္လာခဲ့တယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ေတာပန္းေတြ ပြင့္ေနတယ္။ အဲဒီပန္းေတြေပၚမွာ ပ်ားေတြ ပိတုန္းေတြ ၀ဲေနတယ္။ ေတာင္ကုန္းေပၚကေန ေအာက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ ေခါင္မိုးနီနီနဲ႕ အိမ္ေလးေတြကို ျမင္ရတယ္။ ေရကန္တစ္ခုေဘး သစ္ရိပ္ေအာက္မွာ ကိုယ္တို႕ ေအးေအးလူလူ ထုိင္ခ်လိုက္ပါတယ္။

ေတေလက သက္ျပင္းရွည္ႀကီးကို မႈတ္ထုတ္လိုက္တယ္။
ဘ၀မွာ ငါလိုခ်င္တာေတြ ဆံုးရႈံးခဲ့တယ္။
ဟင့္အင္း။ ဘ၀မွာ ငါလိုခ်င္တာေတြ ရကိုမရခဲ့ဘူး။
မဟုတ္ေသးဘူး။ ဘ၀မွာ ငါလိုခ်င္တာေတြက ဘာေတြလဲ။

ငွက္တစ္ေကာင္သာ ရွိရင္ အရာရာ အဆင္ေျပမယ္။ ေတေလက ၀မ္းပန္းတနည္း ဆက္ေျပာတယ္။ ေတာင့္တလိုက္တယ္။ ငွက္….။ မ်က္စိတစ္မွိတ္ လွ်ပ္တျပက္မွာ ငွက္တစ္ေကာင္ ေရာက္လာခဲ့တယ္။

ငွက္တစ္ေကာင္ကို ေမြးျမဴေတာ့မယ္ ဆိုရင္ သူေနထုိင္ဖို႕ တစ္ခုခုလိုတယ္ မဟုတ္လား။ ေလွာင္ခ်ိဳင့္ေတာ့ မလိုခ်င္ဘူး။ ေတေလက သံတုိင္ေတြကို ခါးသီးတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ဦးထုပ္တစ္လံုး ထပ္ေရာက္လာျပန္တယ္။ ဦးထုပ္…။

မ်က္လွည့္ပြဲေတြမွာ ဦးထုပ္တစ္လံုးထဲက ငွက္တစ္ေကာင္ ထြက္ထြက္လာတတ္တာ ျမင္ဖူးၾကမွာပါ။ ဆန္းတယ္ေနာ္။ ငွက္တစ္ေကာင္နဲ႕ ဦးထုပ္တစ္လံုးရဲ႕ တြဲဖက္မႈဟာ ကိုယ္တို႕ကို စိတ္လႈပ္ရွားေစတယ္။

ဦးထုပ္တစ္လံုးဟာ ေလွာင္ခ်ိဳင့္တစ္လံုးထက္ေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႕မဆို ပိုေကာင္းတာ အမွန္ပဲ။ ငွက္ပ်ံေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးထုပ္တစ္လံုးကို ေဆာင္းထားလို႕ရတယ္။ ငွက္ျပန္လာေတာ့ အဲဒီဦးထုပ္နဲ႕ ငွက္ကို ျပန္အုပ္ထားတာေပါ့။ ငွက္ဘက္က စဥ္းစား ၾကည့္ရင္လည္း ငွက္ေတြဟာ ေလွာင္ခ်ိဳင့္တစ္လံုး ထဲက ထြက္လာရတာနဲ႕ စာရင္ ဦးထုပ္တစ္လံုးထဲက ထြက္လာရတာကို ပိုႏွစ္သက္လိမ့္မယ္။ ေလွာင္ခ်ိဳင့္တစ္လံုးမွာ အိပ္တန္းတက္ရတာနဲ႕ စာရင္ ဦးထုပ္တစ္လံုးထဲမွာ ၀င္ေအာင္းၿပီး အိပ္ေနရတာကို ပိုသေဘာက်လိမ့္မယ္။ ဒီလိုပဲ ကိုယ္က ခပ္ရိုးရိုး ထင္ျမင္မိပါတယ္။

ငွက္က ဦးထုပ္ထဲမွာ ထိုင္ရင္း အေတာင္ပံေတြ ခိုးခိုးခါခါ လုပ္ေနတယ္။

ေတေလမွာ ငွက္တစ္ေကာင္ရၿပီ။ ဘာကို လိုခ်င္သလဲ။ ဘယ္ကို သြားခ်င္သလဲ။ ငွက္တစ္ေကာင္ ျဖစ္ခ်င္တာလား။ ငွက္တစ္ေကာင္ကို အသံုးခ်ခ်င္တာလား။ ငွက္တစ္ေကာင္လို ေနထိုင္ခ်င္တာလား။ ဦးထုပ္တစ္လံုးကို ဖြင့္လိုက္တဲ့အခါ ငွက္တစ္ေကာင္ ထြက္ၿပီး ပ်ံသန္းသြားတာကို လူေတြက တအ့ံတၾသ ေငးၾကည့္ၾကလိမ့္မယ္။ ငွက္ဟာ ဒီေတာင္ကုန္းကို အခုလို ေျခက်င္ ေလွ်ာက္တက္စရာ မလိုဘူး။

သီခ်င္းဆိုေကာင္းတဲ့ ငွက္ေတြ ရွိတယ္။ နံနက္ေစာေစာ အိပ္ရာထတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ အစာ၀ခဲ့တယ္။ အေဖာ္ခင္တဲ့ ငွက္တေကာင္ဟာ အေဖာ္မရွိေတာ့တဲ့အခါ ေျမျပင္ထဲကို အေတာင္ပံထုိးစိုက္ ပ်ံခ်ပီး အေသခံခဲ့တယ္။ မီးလွ်ံေတြၾကားမွာ မေသပဲ ျပန္လည္ရွင္သန္လာတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ ရွိခဲ့တယ္။ ေတေလဟာ ဘယ္လိုငွက္မ်ိဳး လုိခ်င္တာလဲ။

လူေတြဟာ ႀကံရင္းနဲ႕ေသၾကတယ္ ငွက္ေတြဟာ ပ်ံရင္းေသၾကတယ္ ဆိုတဲ့ စကားရွိတယ္။ ပ်ံသန္းေနတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ ဘာေတြႀကံေနသလဲ မသိႏိုင္ပါဘူး။ လူေတြ တစ္ခုခု စီမံအႀကံထုတ္ရင္ ေကာင္းကင္ထဲက ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အျမင္နဲ႕ ၾကည့္ပါ လို႕ မၾကာခဏ သတိေပးေလ့ ရွိၾကတယ္။ လူေတြရဲ႕ ေခါင္းေပၚမွာ ပ်ံသန္းေနတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ လူေတြကို အေပၚစီးကေန ဘယ္လိုထင္ျမင္ေနမလဲ။

ငွက္ေတြကို လူေတြက တခ်ိန္လံုး အားက်ခဲ့တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ေလဟုန္စီးေနတဲ့ စြန္ငွက္ေတြကို အားက်ၿပီး လူေတြဟာ စကၠဴစြန္ေတြ လႊြတ္တင္ၾကတယ္။ ပ်ံသန္းေနတဲ့ငွက္ေတြကို အားက်လို႕ အေတာင္ပံေတြ တပ္ဆင္ၿပီး ပ်ံသန္းဖို႕ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ ကိုယ္တိုင္ မပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့အခါ ငွက္နဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ ယာဥ္ေတြ ဖန္တီးၿပီး အဲဒီအထဲကေန လိုက္ပါပ်ံသန္းၾကတယ္။

ၿငိမ္ေနတဲ့ ေျမျပင္ဟာ အစုန္အဆန္မရွိဘူး။ ဟိုဟိုသည္သည္ သြားလာေနတဲ့ ေလက အစုန္အဆန္ရွိတယ္။ စီးဆင္းေနတဲ့ ေလထဲက ငွက္ေတြဟာ လႈပ္ရွားမႈမဲ့တဲ့ ေျမျပင္ေပၚက လူေတြထက္ ပိုခရီးေရာက္တယ္လို႕ ဆိုႏိုင္မလား။ ငွက္ေတြ ျဖတ္သန္းရတာက လူမ်က္စိနဲ႕ မျမင္ရတဲ့ ေလထု။ ငွက္ရဲ႕ မ်က္စိထဲမွာေရာ ေလထုကို ဘယ္လိုျမင္ေနမလဲ။ လူေတြျမင္သလိုပဲ ၾကည္လင္ထြင္းေဖာက္ျမင္ႏိုင္တဲ့ ၾကားခံတစ္ခု သက္သက္ပဲလား။ အဲဒီၾကားခံရဲ႕ ဟိုမွာဘက္ လမ္းဆံုးမွာ ဘာရွိလဲဟင္။

ငွက္က ၾကားျဖတ္ၿပီး ၀င္ေျပာလိုက္တယ္။

အသိုက္…။

အသိုက္ဆိုတာ.. သစ္ကိုင္းေပၚမွာျဖစ္ျဖစ္ သစ္ေခါင္းတစ္ခုထဲမွာျဖစ္ျဖစ္ သစ္ခက္ေတြ သစ္ကိုင္းေျခာက္ေတြ ေကာက္ရိုးမွ်င္ေတြနဲ႕ ခက္ႏြယ္သြယ္ယွက္ထားတဲ့ ခပ္ရႈပ္ရႈပ္ ခပ္ေႏြးေႏြး အရာတစ္ခု သက္သက္လား။ အသိုက္ဆိုတာ…။

ကိုယ္တို႕မွာက ဦးထုပ္တစ္လုံးပဲ ရွိတယ္။ ဦးထုပ္တစ္လံုးကေန ပ်ံထြက္သြားမယ့္ ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ ညေနမိုးခ်ဳပ္တဲ့အခါ ဦးထုပ္ရွိရာကို ျပန္လာမယ္ဆိုရင္ ၀မ္းသာစရာလား။ ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ပ်ံသန္းမႈရဲ႕ ပန္းတိုင္ဟာ ဦးထုပ္တစ္လံုး မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာသတဲ့။ ေတေလရဲ႕ ပါးစပ္က မသဲမကြဲ အသံတစ္ခု ျမည္လာတယ္။ နာနာက်င္က်င္ ေၾကေၾကကြဲကြဲ ။ ေတေလက ျဗဳန္းဆို မတ္တတ္ ထရပ္လိုက္တယ္။

သူဟာ ဦးထုပ္တစ္လံုးထဲက ငွက္တစ္ေကာင္ကို အလိုမရွိေတာ့ဘူး..တဲ့။

ေရကန္ေဘး သစ္ရိပ္ေအာက္ကေန ေျခသြားလမ္းေလးအတိုင္း ေတာင္ကုန္းေလးေအာက္ကို ေတေလ တစ္ေကာင္တည္း ျပန္ဆင္းသြားၿပီ။ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ေတာပန္းေတြ ပြင့္ေနလိမ့္မယ္။ အဲဒီပန္းေတြေပၚမွာ ပ်ားေတြ ပိတုန္းေတြ ၀ဲေနလိမ့္မယ္။ ေတာင္ကုန္းေအာက္မွာ ေခါင္မိုးနီနီနဲ႕ အိမ္ေလးေတြ ရွိလိမ့္မယ္။

ကဲ… အခုေတာ့ ကိုယ့္ဦးထုပ္ထဲမွာ စိတ္မပါလက္မပါ နားေနတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ပဲ က်န္ေနၿပီ။
မဟုတ္ေသးဘူး။ ကိုယ့္ဦးထုပ္ထဲမွာ ဘာမွမရွိဘူး။
ဟင့္အင္း။ ကိုယ့္မွာ ဦးထုပ္တစ္လံုး မရွိပါဘူး။
အင္း… တကယ္ေတာ့ ကိုယ္လည္းမရွိဘူး။
ေတေလပဲ ရွိခဲ့တယ္။



ပန္ဒိုရာ