ေဘးလူ - ၃
ေလျပင္းမုန္တိုင္းေတြတိုက္လို႕
အားလံုးလဲၿပိဳယိမ္းထိုး
ဆူဆူညံညံေျပးၾကလႊားၾက
ေခ်ာင္မွာတိတ္တိတ္ေလးကုပ္ေနတဲ့
ပုေလြဆရာရယ္ေလ
ျပန္႕က်ဲေနတဲ့ ၀ါးလံုးေတြကိုၾကည့္လိုက္
သက္ျပင္းခ်လိုက္နဲ႕
ႏူးညံ႕တဲ႕ဆံေခြေတြရယ္
ေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြရယ္ကလြဲလို႕
ဘာမွ မပိုင္ဆိုင္သူပါ
မီးေရာင္ေအာက္မွာ မေဖ်ာ္ေျဖတတ္
က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေတးသီရမွာရွက္သူပါ
ေနာက္ေတာ့ သူခဏေပ်ာက္သြားတယ္
ပီတိေတြတထမ္းၾကီးနဲ႕ ျပန္လာတယ္
“အေရးႀကီးခ်ိန္ဘယ္ေရာက္သြားလဲ”
အားလံုး၀ိုင္းအျပစ္တင္ၾက
အဲဒီမွာ
၀ါးလံုးေလးေတြ စီစီရီရီ
ႀကိဳးေလးခုိင္ခိုင္စည္းထားတဲ့
အဆန္းတၾကယ္တူရိယာကိုကမ္းေပးလိုက္တယ္
ဆင္ဖိုနီေတးသြားေတြ ညီညီညာညာ
အလိုအေလ်ာက္ထြက္က်လာ
အားလံုးအံ႕ၾသေငးေမာၾကခိုက္
သူဟာ တိတ္တိတ္ေလးၿပံဳးလို႕ လွည့္ထြက္သြားျပန္တယ္။
ပန္ဒိုရာ
ေဘးလူ - ၁ နဲ႕ - ၂ က ဒီမွာ နဲ႕ ဒီမွာ ပါ။
3 weeks ago
.jpg)
Posts
11 comments:
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပန္ဒုိရာကဗ်ာေတြ ဖတ္ၿပီးရင္ က်ေနာ့္မွာ ကဗ်ာေရးခ်င္စိတ္ေတြ ႏုိးႏုိးၾကားၾကား ျပန္ျဖစ္ရတယ္။ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဆီ လာလည္ေဖာ္ရလုိ႔လည္း ေက်းဇူးတင္တယ္။ ကဗ်ာေကာင္းေတြဆုိတာ ေသခ်ာေပမယ့္ ဆုံးေအာင္ဖတ္ၿပီးတဲ့အခါတုိင္း တခုခုလုိေနသလုိ ျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္။ ေရးသူက ေျပာမလုိ ေျပာမလုိလုပ္ၿပီးမွ ဘာကုိ ၀ွက္၀ွက္သြားတာလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ တခါတခါက်ေတာ့လည္း ႏွင္းေတြမွဳန္ေ၀ေနတာ ေနေရာင္လင္းလင္းထက္ မနက္ခင္းကုိ ပုိလွေစတယ္မဟုတ္လား။
ႏွင္းရည္စက္လက္နဲ႔ ပုရစ္ဖူးကေလးေတြ ကဗ်ာေရးသူရဲ႔ ရွင္သန္ေနတဲ့ေမၽြာ္လင့္ခ်က္၊ ေမၽြာ္လင့္ခ်က္ရဲ႔ ရွင္သန္ျခင္းထဲမွာ လူးလြန္႔ႏုိးထလာမယ္လုိ႔ ယုံမိတယ္။ ၾကည္လင္ လန္းဆန္းပါေစ။
ပထမတစ္ေခါက္ဖတ္တယ္။ နားလည္တယ္ ထင္လိုက္တယ္။ ေနာက္တေခါက္ဖတ္တယ္။ သိပ္နားမလည္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္တေခါက္ ထပ္ဖတ္တယ္။ ရင္ထဲမွာ ဘာျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ျပန္ထြက္သြားပါတယ္။
ဒါလည္း ဖတ္လို႔ေကာင္း ေတြးလုိ႔ေကာင္တယ္။ ပီတိပါလုိ႔ ပိုေကာင္းတာျဖစ္ရမယ္.. :P
မပန္ေရ.....
ဒီျမိဳ႕ထဲမွာ အမွန္တရားရွိရမယ္လို႔ ထင္တာေတြေတြးရင္း ဒီျမိဳ႕ရဲ့အျပင္ဘက္ကေန အစြန္းေတြလြတ္ေအာင္ေရွာင္လို႔ တိတ္တိတ္ေလး၀င္အလာ ကိုတက္ၾကီးကို ခလုတ္တိုက္ျပီးလဲေတာ့ ေဘးလူ၃ေယာက္က ဆြဲထူျပီး က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ဖို႔ ေျပာတာနဲ႔ မီးေတာင္မညွီေပးခဲ႔ေတာ့ပါဘူးေနာ္.....
မပန္ရဲ့ကဗ်ာေလးေတြက ေတြးစရာေလးေတြၾကီးပဲ... ေရးတက္ပဗ်ာ
ၿကိဳက္တယ္မပန္၊ ဒီကဗ်ာေလးကို အရမ္းႀကိဳက္တယ္။ ဖတ္ၿပီးခ်ိန္ ရင္ထဲမွာ အဆန္းတၾကယ္တူရိယာ၊ ဆင္ဖိုနီေတးသြာညီညီညာနဲ႔ ထြက္လာတဲ့ ပုေလြဆရာကို သနားသလုိလို၊ အားက်သလိုလို...
ကဗ်ာေလးေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ တခုခုကို နင့္ခနဲ ခံစားသြားရတယ္..။ အင္း... မီးေရာင္ေတြေအာက္က ျပင္ဆင္လွပခမ္းနားေနတဲ့ ဆင္ဖိုနီသံထက္ ေတာထဲကေန ခပ္ရိုင္းရိုင္းပဲ ထြက္က်လာတဲ့ ပုေလြသံေတြကိုေတာ့ ပိုႀကိဳက္တယ္..။
ဘယ္လို ေျပာရမလဲ၊ ဒါမ်ိဳးေလးေတြ ေရးတာ ကိုတကယ္ ႀကိဳက္တာဗ်၊ ပန္ပန္ ကေတာ့ ပန္ပန္ ဘဲေနာ္၊ ဂြတ္
မပန္ ကဗ်ာေတြက အရမ္းမိုက္တာပဲ..
အေတြးေရာ အေရးေရာ ညက္ေနတာပဲ..
အနည္းဆံုးေတာ့ ၂ေခါက္ဖတ္ရတယ္...
ပုေလြဆရာကုိ အားက်ရမွာလား၊ အားမရ ရမွာလား မသိဘူး။
ယံုတယ္.. ပေလြဆရာဟာ...ဒါ.. သူ႔အလုပ္ပဲလို႔ သိသူ..။ Beatles ေတြ ေျပာခဲ့သလို ဒါ sacrifice လုပ္ေနတာမဟုတ္.. ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ေနတာပါတဲ့..။ ကိုေ၀လင္းကေတာ့ သူ႔အေရျပားနဲ႔ သူေနတာလို႔ ေျပာလိမ့္မယ္ ထင္တယ္ေနာ္..။ ဒါေပမဲ့ တခါတေလေတာ့ ပေလြဆရာ ဘာလုပ္ေနပါလိမ့္လို႔ ေမွ်ာ္မိမွာေတာ့ အမွန္..။
ကိုေ၀လင္း.. ပန္ဒိုရာ့ကဗ်ာေတြဖတ္ၿပီး ေရးခ်င္စိတ္ႏိုးၾကားတယ္ ဆိုလို႕ အလြန္၀မ္းသာရတယ္။ ႏွင္းခါးမိုး ဆိုတာ ကဗ်ာေရးရမယ့္လူပဲေနာ္. ပုရစ္ဖူးကေတာ့ ၾကည္လင္လန္းဆန္းဖို႕ ခဏေစာင့္ရဦးမယ္ထင့္
ေခ်ာကလဲ.. ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ဖတ္လိုက္ပါဦးလား
ပီတိ.. ေသခ်ာတာေပါ့ ပီတိပါလို႕
သန္႔ေဇာ္မင္း.. အားလံုးဖတ္သြားသကိုး..ေက်းဇူး
သိုးမေလး.. ႀကိဳက္သလို ခံစားလိုက္ပါေနာ္
ေမာင္တက္.. ကိုယ္ေရာပဲ..
ေမာင္ေဂါက္.. ေဂါက္ေဂါက္ကလည္း ေဂါက္ေဂါက္ပါပဲကြယ္
ေလးမ.. ဖတ္တဲ့လူကလည္း ညက္လို႕ခံစားရတာျဖစ္မွာ
ပံုရိပ္.. ထင္ခ်င္သလိုသာ ထင္ေတာ့ေနာ္..
ဆရာမ... ဟုတ္ပါတယ္.. သူ႕အလုပ္သူလုပ္တာပါပဲ..
Post a Comment