အျမင့္မူးေရာဂါ (ကိုရီးယား ဘာသာျပန္ဝတၳဳတို) အပိုင္း - ၁

အျမင့္မူးေရာဂါ

၂၀၁၃ ဇန္နဝါရီလထုတ္ စတိုင္သစ္မဂၢဇင္းမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ဘာသာျပန္ဝတၳဳပါ။ ပထမဦးဆံုး စာေရးဆရာအေၾကာင္း မိတ္ဆက္တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

ေတာင္ကိုရီးယားမွ စာေရးဆရာ ေဟးအီစူး (Hae Yisoo)

ေတာင္ကိုရီးယားက စာေရးဆရာ ေဟးအီစူး(Hae Yisoo) ဟာ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မွာ သူ႔ရဲ႕ ပထမဆံုးဝတၳဳကို ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခံခဲ့ရတယ္။ ၂၀၀၆ မွာ “ကႏၱာရထဲက သားပိုက္ေကာင္ (The Kangaroo in the Desert)” နဲ႔ ၂၀၀၉ မွာ “ဂ်ယ္လီငါး (Jelly Fish)” လို႔အမည္ရတဲ့ ဝတၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္ ႏွစ္အုပ္ ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။  “အစကေနျပန္ေလွ်ာက္ (Walk Again From the Beginning)” ဆိုတဲ့ လံုးခ်င္းဝတၳဳရွည္ကို ဒီႏွစ္ထဲမွာ အြန္လိုင္းကေန စီးရီးစ္လိုက္ ေဖာ္ျပသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ကိုရီးယားႏုိင္ငံမွာ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္က ခ်ီးျမွင့္တဲ့ စင္ဟြန္းစာေပဆုနဲ႔ ၂၀၁၀ က ခ်ီးျမွင့္တဲ့ မိုဆပ္ စာေပဆုေတြကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ကိုရီးယားႏိုင္ငံ ဒန္ေကာက္ တကၠသိုလ္ရဲ႕ ဖန္တီးမႈစာေပ ဌာနမွာ အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္။ ၂၀၁၀ခုႏွစ္ ဆိုးလ္ၿမိဳ႕မွာက်င္းပတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ စာေရးဆရာမ်ား ပြဲေတာ္ကို စီစဥ္ခဲ့သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ကိုရီးယားစာေပ ဘာသာျပန္ အင္စတီက်ဳရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈနဲ႕ အိုင္အိုဝါတကၠသိုလ္ရဲ႕ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ International Writing Program ကို တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ 

ေဟးအီစူးဟာ ၂၀၀၇ ႏွစ္ဦးပိုင္းမွာ နီေပါႏိုင္ငံကို ၄၂ရက္ ၾကာ ခရီးသြားခဲ့ပါတယ္။ ခရီးကေန ရလာခဲ့တဲ့ ဝတၳဳတို ၃ ပုဒ္ဟာ အဲဒီႏွစ္ကုန္ခါနီးေလာက္မွာ ကိုရီးယားမဂၢဇင္းေတြမွာ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခံရပါတယ္။ အဲဒီ ဝတၳဳတို ၃ ပုဒ္ကေတာ့ 

၁) ဧဝရတ္ ေတာင္တက္ခရီးအေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ “အျမင့္မူးေရာဂါ (Altituded Sickness)”၊ 

၂) ဟိမဝႏၱာေတာင္တန္းေတြမွာ ေလယာဥ္ပ်ံေစာင့္ေနၾကတဲ့ ေတာင္တက္ခရီးသည္ေတြအေၾကာင္းကို ေရးထားတဲ့ “လူကလာေလဆိပ္ (Lukla Airport)” နဲ႔ 

၃) နီေပါက ျပန္လာခါနီး လုဗၺိနိမွာ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္ေတြအေၾကာင္းကို ေရးထားတဲ့ “လုဗၺိနိမွထြက္ခြာျခင္း (Out of Lumbini)” တို႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

ေဟးအီစူးဟာ ကိုရီးယားလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ကို ဇာတ္လိုက္အေနနဲ႔ ထားၿပီး သူ႔ရဲ႕ နီေပါခရီး အေတြ႕အႀကံဳေတြအေပၚ အေျခခံတဲ့ ဝတၳဳတို ၃ ပုဒ္ကို ေရးခဲ့ပါတယ္။ ကိုရီးယားမွာ ဝတၳဳတိုေတြဟာ စာမ်က္ႏွာ ၂၀ - ၃၀ ေလာက္အထိ ရွည္လ်ားပါတယ္။ သူတို႔ဆီမွာ ဝတၳဳတိုတစ္ပုဒ္ ေရးႏိုင္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ေရာ ေငြေၾကးပါ အေတာ္ အားစိုက္ရတဲ့အေၾကာင္းကုိ ေဟးအီစူးက ရွင္းျပခဲ့ပါေသးတယ္။ 

နီေပါႏိုင္ငံဆိုတာ ေတာင္တက္သမားေတြအတြက္ ကမၻာေျမရဲ႕ေက်ာရိုးလို႔ တင္စားၾကတဲ့ ဟိမဝႏၱာေတာင္တန္းေတြ တည္ရွိရာေဒသ ျဖစ္ေနသလို ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဘုရားဖူးေတြအတြက္လည္း ဗုဒၶဖြားေတာ္မူရာ လုဗၺိနိေဒသက ဆြဲေဆာင္ေနပါတယ္။ ေဟးအီစူးရဲ႕ “Nepal Trilogy” ဆိုတဲ့ နီေပါေနာက္ခံ ဝတၳဳတို ၃ ပုဒ္ဟာ ျမင္ဖူးေနက် ခရီးသြားေနာက္ခံ ဝတၳဳမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အာရွတိုက္သားေတြရဲ႕ အက်င့္စရိုက္ေတြနဲ႔ ခရီးကေပးလိုက္တဲ့ အျမင္သစ္ေတြလည္း ေရာေႏွာပါဝင္ေနပါတယ္။ 

“အျမင့္မူးေရာဂါ” ဝတၳဳထဲမွာ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတာကေတာ့ ေတာင္ေပၚကို တက္သြားတဲ့အခါ ျမင္တဲ့အျမင္နဲ႔ အေတြ႔အႀကံဳေတြကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဇာတ္ေၾကာင္းထဲမွာ ထည့္ထားတာပါပဲ။ အေရွ႔တိုင္းသားေတြနဲ႔ အေနာက္တိုင္းသားေတြရဲ႕ သဘာဝအေပၚ မတူညီတဲ့ ရႈျမင္ပံုေတြကိုလည္း ျပထားပါတယ္။ အေနာက္တိုင္းသားေတြက သဘာဝကို ေအာင္ႏိုင္ခ်င္ၾကၿပီး အလြယ္လုိက္ၾက ဒါမွမဟုတ္လည္း အလြန္အက်ဴး အပင္ပန္းခံၾကတဲ့အခါ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ိဳးဆက္ေတြ ခံစားရပံုကို ျပထားပါတယ္။ အေရွ႕တုိင္းသား ဟိမဝႏၱာသား အဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္ကေတာ့ လူေတြဟာ သဘာဝကို အႏိုင္ယူဖို႔ထက္ သဘာဝနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေအာင္ေနထိုင္ၿပီး ေတာင္တက္ျခင္းဆိုတဲ့ ျဖစ္စဥ္အေပၚမွာ သက္ေတာင့္သက္သာ သင္ယူ ခံစားသင့္တဲ့အေၾကာင္း အႀကံျပဳထားတဲ့ အခန္းပါပါတယ္။ အဲဒါဟာ တရုတ္ပညာရွိ ေလာင္ဇု ရဲ႕ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္နဲ႔လည္း အေတြးခ်င္းတူပါတယ္။ ေရတြင္းထဲက ေရကိုခပ္ခ်င္ရင္ တစ္ခါခပ္ရင္ တစ္ပံုးနဲ႔ ျဖည္းျဖည္း ခပ္ယူသင့္တယ္။ ဒါဟာ ေရစုပ္စက္နဲ႔ အလြယ္တကူ စုပ္လုိက္တာနဲ႔စာရင္ လုပ္အားရဲ႕ ျဖစ္စဥ္မွာ ဥာဏ္အလင္းပြင့္လာႏုိင္တယ္လို႔ ေလာင္ဇု က ေျပာခဲ့ပါတယ္။ 

“လူကလာေလဆိပ္” ဝတၳဳထဲမွာ ေလယာဥ္ပ်ံမလာေသးလို႔ ရက္အတန္ၾကာ တိုးႀကိတ္ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကတုန္း “စန္း” လို႔အမည္ရတဲ့ ထိုင္းအမ်ိဳးသမီးေလးက ကိုရီးယားဇာတ္လိုက္ကို ေမးပါတယ္။ ဒီေတာင္တက္ခရီးမွာ ျမင့္လာတဲ့အမွ် ဘာအေျပာင္းအလဲေတြ သတိထားမိသလဲေပါ့။ သူေမွ်ာ္လင့္တာကေတာ့ တိမ္၊ ေလထု၊ ရာသီဥတု၊ ရႈေမွ်ာ္ခင္း စတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုရီးယားဇာတ္လိုက္ ျပန္ေျဖလိုက္တာက ႏြားေနာက္ေတြရဲ႕ ေခ်းေတြ တဲ့။ ေတာင္တက္သမားရွိတဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ ႏြားေနာက္ေတြကို ေတြ႔ရေလ့ရွိပါတယ္။ အနိမ့္ေဒသမွာ စားက်က္ ျမက္ေတြပိုမ်ားေတာ့ ႏြားေနာက္ေတြရဲ႕ ေခ်းေတြဟာ ရႊံ႔ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေတြလိုပဲ ပိုၿပီး စိုစြတ္ေပ်ာ့ေျပာင္းပါတယ္။ ေတာင္အျမင့္ကို ေရာက္လာေလေလ အစားအေသာက္က ရွားလာေလေလ ဝမ္းသြားရတာ ပိုၿပီး ခက္ခဲလာေလေလ ျဖစ္တဲ့အခါ သူတို႔ရဲ႕ ေခ်းေတြရဲ႕ ပံုသ႑ာန္ဟာလည္း ဝဲဂယက္ေလးလို ေကြးညြတ္လာၿပီး အေရာင္ကလည္း ေၾကးနီနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ရုပ္ထုလိုပါပဲတဲ့။ အဲဒီအခါ ဇာတ္လိုက္ဟာ အဲဒီေခ်းေတြကို ေတာင္အျမင့္ေရာက္လာေလေလ အႏုပညာလက္ရာတစ္ခုအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာေလေလလို႔ ျမင္မိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာထားတယ္။ ေခါင္းေပၚက အျမင့္ကို ေမွ်ာ္မွန္းတဲ့ ေတာင္တက္ခရီးမွာ ေျမႀကီးေပၚ ေခါင္းငံု႔ၾကည့္ၿပီး ႏြားေခ်းေတြကို ပိုစိတ္ဝင္စားမိတဲ့ အျမင္ဟာ အံ့ၾသစရာပါ။ “ခရီးသြားျခင္းဆိုတာ အသစ္ေတြ ျမင္ရဖို႔ထက္ အျမင္သစ္ေတြ ရဖို႔” ဆိုတဲ့ အေရွ႕တိုင္း အေတြးအေခၚတစ္ခုကို ရည္ညႊန္းတယ္လို႔ ေဟးအီစူးက ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။

“လုဗၺိနိမွထြက္ခြာျခင္း” ဝတၳဳထဲမွာ ဇာတ္လိုက္ဟာ လုဗၺိနိေဒသမွာ ခရီးသြားေနတုန္း အိပ္မက္တစ္ခုကို မက္လိုက္ ႏိုးလိုက္ျဖစ္ေနတဲ့ အခန္းေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ ဇာတ္လိုက္ဟာ “ဘဝကို ဘယ္လိုခ်ိန္ဆရမလဲ” ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေရးသားဖို႔ အလုပ္အပ္ထားခံရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ အခ်ိန္မီ မေရးႏိုင္လို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရတယ္။ လုဗၺိနိက အျပန္ ဆိုကၠားေပၚမွာ သူအိပ္ငိုက္ေနတုန္း ခရီးမွာ ၾကားခဲ့ရတဲ့ သိဝိဘုရင္နဲ႔ ခိုငွက္ ဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းကို အိပ္မက္မက္ပါတယ္။ လက္ေမာင္းမွာ နားေနတဲ့ခိုငွက္ကို ကယ္တင္ဖို႔အတြက္ သိဝိဘုရင္က ဆာေလာင္ေနတဲ့ သိန္းငွက္ေတြကို သူ႕အသားကို စားေစတဲ့ အေၾကာင္းပါ။ အဲဒီ အိပ္မက္က ႏိုးေတာ့ ဇာတ္လုိက္ဟာ ဘဝကို ဘယ္လိုခ်ိန္ဆရမလဲ ဆိုတာကို ဘယ္လို ေရးရမလဲဆိုတာ အႀကံဥာဏ္ရသြားပါတယ္။ ဇာတ္လိုက္ဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ၿပီး အရာရာကို သြက္လက္ ျမန္ဆန္စြာ ဆႏၵေစာၿပီး လုပ္ကိုင္ေလ့ရွိသူပါ။ သူ႔ရဲ႕ နာရီကို ဆယ္မိနစ္ ေစာထားပါတယ္။ ဝတၳဳအဆံုးမွာေတာ့ ဆယ္မိနစ္ ေစာထားတဲ့ သူ႔အဖိုးတန္နာရီကို ဆိုကၠားသမားရဲ႕ တစ္နာရီေက်ာ္ေနာက္က်ေနတဲ့ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ နာရီ အေပါစားနဲ႔ လဲလိုက္ပါတယ္။ အေရွ႕တိုင္းမွာ ေႏွးေကြးမႈရဲ႕ တန္ဖိုးအေၾကာင္း၊ အသိပညာတစ္ခုဟာ အခ်ိန္တစ္ခုၿပီးေျမာက္တဲ့အခါမွ ေရာက္လာတတ္တယ္ဆုိတာ ဇာတ္လုိက္က သေဘာေပါက္ သြားေၾကာင္း စတာေတြကိုလည္း ဒီဝတၳဳမွာ ျပထားခဲ့ပါတယ္။ 

နီေပါေနာက္ခံဝတၳဳတို ၃ ပုဒ္ထဲက “အျမင့္မူးေရာဂါ” ကို ျမန္မာမႈျပဳလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ ဝတၳဳတိုရဲ႕ မူရင္းအဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ဟာ Calibri ေဖာင့္ဆိုက္ ၁၂ နဲ႔ဆိုရင္ ၂၅ မ်က္ႏွာရွိပါတယ္။ အဲဒါကို ေဟးအီစူးက ျပန္ခ်ဳံ႕ထားတဲ့ မူကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ဒီဝတၳဳနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေဟးအီစူးက ျမန္မာ စာဖတ္ပရိသတ္ကိုလည္း အခုလို ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာလိုက္ပါတယ္။

“ႏွင္းေတြဖံုးေနတဲ့ ဟိမဝႏၱာေတာင္တန္းေတြဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳး စာဖတ္ပရိသတ္ေတြ အတြက္ စိမ္းေကာင္းစိမ္းေနပါလိမ့္မယ္။

ဧဝရတ္ေတာင္ထိပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အျမင့္မူးေရာဂါ ရခဲ့စဥ္က ဒီဝတၳဳကို ေရးဖို႔ အာရုံရခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္လည္း အျမင့္မူးေရာဂါ အမွန္တကယ္ စတင္ခဲ့တဲ့ေနရာဟာ ဧဝရတ္ေတာင္ မဟုတ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တကယ့္ဘဝတည္ရွိရာ ဆိုးလ္ၿမိဳ႔ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။” 

ပန္ဒိုရာ

(ဆက္လက္ ေဖာ္ျပသြားပါမည္။)