ခင္ဗ်ားရဲ႕ကဗ်ာေတြဟာ
ကဗ်ာမဆန္ေတာ့ဘူး သိရဲ႕လား။
ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
တစ္ရြက္လႈပ္ရင္ တစ္ခက္လံုးနာၾက
သစ္ပင္ရဲ႕ေဒါသအား မုန္တိုင္းကို ၀ပ္တြားေစမယ္လို႕ ႀကံဳး၀ါးမယ္။
ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
အေနာက္ေတာင္ေလမိုက္ ေဆာင္းမွာတိုက္လို႕
ရာသီဥတု ငိုက္စိုက္က်စျပဳၿပီလို႕ မွတ္ခ်က္ခ်မယ္။
ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
ေရေျမမမွန္ မ်ိဳးမသန္လို႕
အခ်ိန္မတန္ခင္ ေၾကြလုလု ရြက္ပ်ိဳႏုေတြရယ္လို႕
အံႀကိတ္ကာ ေခါင္းယမ္းမယ္။
ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
ေနေရာင္ျခည္ နမ္းသြားတဲ့ အစိမ္းေရာင္တန္း
ငွက္ငယ္ေျခရာ ျဖတ္သန္းတယ္လို႕ ေရရြတ္မယ္။
ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
ေလတိုက္လို႕သစ္ရြက္လႈပ္တာလား
သစ္ရြက္ေတြလႈပ္လို႕ေလတိုက္တာလားလို႕
ေရွ႕ေနာက္ျဖစ္စဥ္သေဘာ ကန္႕လန္႕တိုက္ ေစာေၾကာမယ္။
ခင္ဗ်ားက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္
ရာသီဗီဇ ေလရူးခလို႕ယိမ္းယိုင္ၾကတာ
သဘာ၀ပါေလလို႕ မတုန္မလႈပ္ေျပာမယ္။
သစ္ရြက္လႈပ္ျခင္းက ခင္ဗ်ားကို အျပစ္ကင္းစြာ မရယ္ေမာေစေတာ့
ခင္ဗ်ားဟာ လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္၂၀ ကခင္ဗ်ား မဟုတ္ေတာ့ဘူး
ခင္ဗ်ားကဒီစနစ္ႀကီးကို ေျပာင္းလဲဖို႕ႀကိဳးစားေနတုန္းမွာ
ဒီေခတ္ႀကီးကခင္ဗ်ားကို ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲလိုက္ၿပီပဲ။
ခင္ဗ်ားက အၾကမ္းဖက္သမား
ခင္ဗ်ားက ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းသူ
ခင္ဗ်ားက ႏိုင္ငံေရး အကဲျဖတ္
ခင္ဗ်ားက အင္ပရက္စ္ရွင္နစ္
ခင္ဗ်ားက ျဖစ္တည္မႈ၀ါဒီ
ခင္ဗ်ားက ဘုရားမဲ့။
ခင္ဗ်ားေရးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပိုဒ္တိုင္းက
မ်က္ႏွာကိုျဖတ္ျဖတ္ရိုက္ေနလို႕။ ။
ပန္ဒိုရာ
1 week ago
.jpg)
Posts
14 comments:
‘ဒီကဗ်ာကို အေတာ္ၾကိဳက္တယ္။ကိုယ္႔ဆရာ
ခင္ဗ်ားေရးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပိုဒ္တိုင္းက
မ်က္ႏွာကိုျဖတ္ျဖတ္ရိုက္ေနလို႕။ ။
သစ္ရြက္လႈပ္တာကို ရယ္ေမာလိုက္ဖို႔ ေမ့ေနခဲ့တာ အေတာ္ၾကာပီ။ သတိေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားတယ္။
ေအာင္မယ္ေလးဗ်။ ကဗ်ာေလးလာဖတ္ပါတယ္။ ပါးကိုျဖတ္႐ိုက္တယ္ဗ်။ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးျဖစ္ခ်င္ရင္ ဒီကဗ်ာလာလာ ဖတ္မွပဲ။
အႏွစ္ ၂၀ ၾကာတဲ့ အခါ …
တစံုတေယာက္ရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြဟာ
ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္း မေနၾကေတာ့ဘူး …
လြတ္လပ္ ဆန္းသစ္ မေနၾကေတာ့ဘူး …
အျပစ္ကင္း စင္ၾကယ္ မေနၾကေတာ့ဘူး …
ႏွလံုးသားေတြဟာလည္း တခုၿပီးတခု ရစ္ပတ္ဖံုးလႊမ္း ခံရၿပီး
ညစ္ညမ္းလို႔ပဲ …
ဦးေႏွာက္ေတြဟာလည္း တစံုတရာရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈေၾကာင့္
မႈိတက္ ေအာက္သိုးလို႔ပဲ …
အဲဒီတစံုတေယာက္ဟာ …
ေနာက္ထပ္ အႏွစ္ ၂၀ ထပ္ၾကာတဲ့အခါ …
အားလံုးကို ခ၀ါခ်ႏိုင္ၿပီး
ျဖဴစင္ခဲ့တဲ့ဘ၀ကို ျပန္ရႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ …
ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ကဗ်ာလည္း
ကဗ်ာျပန္ဆန္လို႔ …
ကဗ်ာတပိုဒ္တုိင္းက ႏွလံုးသားကို ရိုက္ခတ္ႏိုင္မယ္လို႔ … ထင္တာပါပဲ … ။
***
ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ပန္ဒိုရာရဲ႕ ကဗ်ာတိုင္းဟာ ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို ရိုက္ခတ္ေနဆဲပါ … ။
ေက်းဇူးပါ ပန္ဒိုရာ။
မပန္ေရာ .. သစ္ရြက္လႈပ္တာ ဘာေၾကာင့္လို့ထင္လဲ...။ ဟုတ္တယ္ေနာ္... သစ္ရြက္လႈပ္တာကိုမရယ္ခ်င္ေတာ့ဘူး...။ဘယ္တုန္းကမွလဲ မရယ္မိခဲ့ပါဘူးေလ...။ ေလးမက သစ္ရြက္လႈပ္တိုင္း ကဗ်ာေရးခ်င္ခဲ့တာ...။
ကဗ်ာကို သေဘာက်သဗ်ာ။
ခင္ဗ်ားေရးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပိုဒ္တိုင္းက
အသက္ရႈ ရပ္ရပ္သြားတယ္။
ေလာကႀကီးရဲ ့သခၤန္းစာ၊ က်င္လည္ရာေလာကီရဲ ့ ဖ်ားေယာင္းေစခိုင္းမႈမွာက်င္လည္ခဲ့ရတဲ့ရင့္က်က္သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ကေျပာင္းလဲမႈအမိ်ဳးမိ်းကိုဆင္ျခင္တယ္။ သစ္ရြက္ေႀကြဒသနေတြအမိ်ဳးမိ်ဳးဆြဲထုတ္ျပလာတယ္။အခိ်န္မတိုင္ခင္၊အခိ်န္လြန္၊ အခိ်န္မွန္ေႀကြလြင့္ရတဲ့ ရြက္ေႀကြ ဒသနေတြကတဆင့္ အေႀကာင္းေႀကာင့္အကိ်ဳးျဖစ္တာကို ဆင္ျခင္ျပ ေနတဲ့သူကိုယ္တိုင္ ကာလယႏၱာရားနဲ ့အေျခအေနမုန္တိုင္းေတြရဲ ့ ေျပာင္းလဲျခင္းခံလိုက္ရတဲ့အခါ ပြင့္အံထြက္လာတဲ့ ဒသနေတြကဟိုးတုန္းကလိုကဗ်ာဆန္ခ်င္တိုင္းဆန္ခြင့္မေပးေတာ့ဘူး. ..မ်က္ႏွာေတာင္ခပ္ဖ်င္းဖ်ငး္စပ္ခနဲ ့ျဖစ္သြားသလို..
ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ့ဆိုရင္ေတာ့ေလတိုက္လုိ ့ သစ္ရြက္ေႀကြတာေလးကို အေႀကာင္းမရိွ အူလိႈက္သည္းလိႈက္ရယ္ေမာ ရတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ဘ၀ ျဖစ္တဲ့ ဟုိးတုန္းက လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္၂၀ဆိုတဲ့ ကာလမွာပဲရပ္တန္ ့ထားခ်င္တယ္…ဆယ္ေက်ာ္သက္ ေက်ာင္းသား ေလး ဘ၀ဟာထာ၀စဥ္အပူအပင္ေတြကင္းမဲ့လို ့ …အဲဒါဆိုဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲေနာ..
ေသခ်ာျပန္ဖတ္ျပီးျပီ း) ကဗ်ာအပိုဒ္တိုင္းက မ်က္နွာကို ျဖတ္၂ရိုက္သြားျပီ ။
၃ေခါက္ ဖတ္ယူလိုက္ရတဲ့ ကဗ်ာပဲ မ်က္စိနဲ႕ တခါ၊ ဦးေႏွာက္နဲ႕ တခါ၊ ႏွလံုးသားနဲ႕ တခါ… မ်က္ႏွာကို အခါခါ ျဖတ္ရိုက္သလိုလို… ၾကယ္ေတြလေတြလို အေတြးေတြ လင္းလက္လို႕…
သိပ္ေကာင္းတဲ့ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ပဲ မပန္။ ေလးစားပါတယ္။ :)
ဒီကဗ်ာကို လာဖတ္သူမ်ား အားလံုးေက်းဇူးပါ။
ခင္ဗ်ားတို႕ ကြန္မန္႕ေတြက ႏွလံုးသားကို ျဖတ္ရိုက္သြားတယ္ဗ်ိဳ႕။
:D
Once in a life time,
It made me feel everytime,
Whenever U think of urself,
Pls think for the fans U have....
Thanks.
It made me think..
Post a Comment