Saturday, August 18, 2007

ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၁

ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၁

မေပ်ာ္ဘူး
ဘိုင္ရြန္ဆန္ဆန္မေပ်ာ္ဘူး..တဲ့
အနီးကပ္အေမွာင္ပိန္းေနမွ
ဘာကိုျမင္ရမွာလဲ
အေ၀းမႈန္တာအတြက္လည္း
မ်က္မွန္တစ္လက္မ၀ယ္ႏိုင္ဘူး
အုတ္နီခဲရင့္ရင့္အေရာင္ေတြပဲ
တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ေသာက္ၾကတယ္
လြယ္အိတ္တစ္လံုးစာ သက္ျပင္းေတြၾကား
စားပြဲပုေလးေတြပဲ ဓားစာခံျပားသြားၾကတယ္
အဲဒီ မုတ္ဆိတ္က်ိဳးက်ဲေတြရဲ႕
ေျခဦးတည့္ရာေနာက္က
တရြတ္တုိက္လမ္းမႀကီးက ရွက္၀မ္းနည္းမိတယ္။

ပန္ဒိုရာ

7 comments:

Yan said...

မေခၚဘူး
ေရာင္နီျမင္ေတာင္ မေခၚဘူး..တဲ႔
အေမွာင္ထုကလွည္႔စားတတ္ေတာ႔
မ်က္မွန္မတပ္ထားတဲ႔မင္းအတြက္
အလင္းေရာင္ဆုိတာ တံလွ်ပ္ပဲ
ထူးဆန္းတဲ႔ သမိုင္းကုိေရးဖုိ႔
မင္းရဲ႔အေတြးအေခၚေတြ ေလွ်ာ္ဖြပ္လုိက္အေရာင္ဆုိးလုိက္နဲ႔
မရုိးႏုိင္တဲ႔ ငုိညည္းသံေတြၾကား
ဆက္မွားေနသမွ်
ေသခ်ာထုိးေနတဲ႔ ေခါင္းေလာင္းသံဟာလည္း
ဒ႑ာရီတစ္ပုဒ္လုိ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားေနမွာပဲေလ…

imaginary clouds no 2 said...

ထိုသို႔ ေလ်ာက္ၾက၊ ေလ်ာက္ေနၾကေသာ သူတို႕ကို လြမ္းတယ္။

Anonymous said...

မပန္..
အုတ္နီခဲရင့္ရင့္အေရာင္ေတြပဲ…….
ဆိုတာဖတ္ျပီး ေထာင့္ကိုးရာရွစ္ဆယ္ခုနွစ္ေတြကို အရမ္းလြမ္းသြားတယ္။

Anonymous said...

အနီးကပ္အေမွာင္ပိန္းေနမွ
ဘာကိုျမင္ရမွာလဲ
အေ၀းမႈန္တာအတြက္လည္း
မ်က္မွန္တစ္လက္မ၀ယ္ႏိုင္ဘူး..

အုတ္နီခဲရင့္ရင့္ေရာင္ေတြ..

လြယ္အိပ္တလံုးစာသက္ျပင္းေတြ..

မပန္ေရ... ဒီအသံုးအႏႈံးေတြ ၾကိဳက္တယ္ ။

ဒီလိုနဲ့ပဲ ဂ်စ္တို့တေတြ အသက္ေတြၾကီးလာၾကေပါ့ ။

YeKyawAungMDY said...

အဲဒီ အသက္ႀကီးတဲ့အထဲမွာ အေနာ္မပါပါဘူးဂ်ာ။ ဟီးဟီးေနာက္တာပါ။
ကဗ်ာကိုလာေရာက္ဖတ္မွတ္လို႔သြားပါသည္။

ဒီဝုိင္း (D'vine) said...

ကၽြန္ေတာ္လည္း မ်က္မွန္မဝယ္ရေသးဘူး...

pandora said...

ေမာင္ရန္.. ကဗ်ာေလးကို ႀကိဳက္တယ္ ။ တတိယ တစ္ပိုဒ္ လိုမယ္. ဒါဆို
ေမာင္တိန္.. ဟုတ္တယ္ ကိုယ္လည္း လြမ္းတယ္
မေလး ... မေျပာပါနဲ႕ေတာ့ မေလးရယ္
ဂ်စ္ .. အသက္ၾကီးလည္း တခ်ိဳ႕ကံမေကာင္းသူေတြ အတြက္ေတာ့ လမ္းမၾကီးက တရြတ္တိုက္ လိုက္ေနရရွာတုန္း
ကိုရဲေက်ာ္.. လာဖတ္တာ ေက်းဇူးဗ်ိဳ႕
ဒီ၀ိုင္း.. ဒါဆို ပုလင္းကြဲနဲ႕ဖတ္