ပန္ဒိုရာ ဘာေၾကာင့္ ဘေလာ႕ဂ္ေရးသလဲ

ပန္ဒိုရာ ဘာေၾကာင့္ ဘေလာ႕ဂ္ေရးသလဲ

ထြက္ေပါက္ဆိုၿပီးေျပးမိမွ
ဟုိဘက္ကကမၻာမွာ
အ၀င္တံခါးျဖစ္ေနခဲ့တယ္…

တကယ္ေတာ့ ဒီအေၾကာင္းအရာမ်ိဳးကို မေရးခ်င္ပါဘူး။ သေဘာမတိုက္ဆိုင္ရင္ အျငင္းပြားဖြယ္ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ သို႕ေသာ္ တက္ဂ္ ထားတဲ့ ညေလးကို ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ ေရးပါတယ္။

စာေရးခ်င္လို႕ ဘေလာ့တစ္ခုဖန္တီးၿပီး ေရးတယ္။ ဘာစာေတြေရးခ်င္လဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့စာမ်ိဳးေတြ။ ဒါဆိုေရးေနၿပီလားဆိုရင္ အားလံုး မေရးႏိုင္ေသးပါဘူး။ သိမွေရးလို႕ရတာ။ သိပ္မွမသိပဲကိုး။

ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တာဆိုေတာ့ သူမ်ားဖတ္ခ်င္တာ ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မယ္။ အသက္၀င္ေနတဲ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ ရွိတယ္။ ျမန္မာသတင္းဆိုဒ္ အီးမဂၢဇင္း ဆိုဒ္ေတြ ကိုယ္သိတာေရာ မသိတာပါ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ေရြးစရာေတြ ဒီေလာက္ မ်ားတဲ့အထဲမွာ လာဖတ္ျဖစ္ၾကတယ္ဆိုရင္ စာဖတ္သူေတြရဲ႕ ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္းတဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈသာျဖစ္ပါတယ္။ ရတာ မရတာ ေတြကေတာ့ ေပးတိုင္းလည္း ရခ်င္မွရတာ။ မေပးဘဲလည္း ရခ်င္ရေနၾကတာ။ ကိုယ္ကလည္း ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ အေရးေကာင္းသူမွမဟုတ္ဘဲ။ ကိုယ့္ဆီမွာ စြဲစြဲလန္းလန္း လာဖတ္ေနေအာင္ လက္ခ်ည္းဗလာနဲ႕ေတာ့ စည္းရုံးထားႏိုင္မွာမဟုတ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ စာဖတ္သူေတြက ပိုပညာရွိၾကပါတယ္။

မွ်ေ၀ျခင္း ဆိုရင္ ဘယ္သူေတြကို မွ်ေ၀ ဖတ္ေစခ်င္သလဲ။ စိတ္၀င္စားက ဘယ္သူမဆို ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕စာေတြ အတြက္ေတာ့ တခ်ိဳ႕သီးသန္႕လူ(ေတြ)ကို ဖတ္ေစခ်င္တာပဲ။ ဒါလည္း ကိုယ့္ဆႏၵသက္သက္ပါ။ သူ(တို႕)က ဖတ္ဖို႕အေျခအေန ေပးခ်င္မွေပးမွာေပါ့။ ဖတ္ျဖစ္ခ်င္မွ ဖတ္ျဖစ္မွာေပါ့။ စိတ္၀င္စားခ်င္မွလည္း စိတ္၀င္စားမွာေပါ့ေလ။

ဘေလာ့ဂ္ေရးသူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကိုယ္တစ္္ေယာက္တည္းရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြ တနည္းနည္းနဲ႕ ရထားသူ၊ တနည္းအားျဖင့္ အထီးက်န္သူ ေတြျဖစ္တယ္ လို႕ျမင္မိတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ ေ၀မွ်လိုတဲ့ စိတ္ေစတနာ အလြန္ႀကီးၾကသူမ်ား ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္စီမံခန္႕ခြဲႏိုင္တဲ႕ ေနရာလြတ္ တစ္ခုရွိခ်င္တာ။ အေသသတ္မွတ္ထားတဲ႕ မလႊဲမေရွာင္သာ တာ၀န္ေတြ ပိေနတဲ႕အခါ ကိုယ္ပိုင္တဲ့ ေနရာလြတ္ တစ္ခုကို ရွာတယ္။ တစ္ေန႕ကို အခ်ိန္နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္ပိုင္ခ်င္တယ္။ အဲဒါဟာ ထြက္ေပါက္ပဲ။ အဲဒီလိုထြက္ေပါက္မ်ိဳးကို နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ဖန္တီးႏိုင္တယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိ ေစ်း၀ယ္ထြက္မယ္။ တီဗီဂိမ္း ကစားမယ္။ ရုပ္ရွင္ေတြ ဆက္တိုက္ၾကည္႕မယ္။ ကိုရီးယားကားတြဲလိုမ်ိဳးဆို ၁၂ ကား ၁၆ ကား ဆက္တိုက္ၾကည့္ ေန႕ည လြဲခ်င္လြဲ။ အဲဒီလိုမ်ိဳး။ ကိုယ္မႏိုင္တဲ့ လူ႕ေလာက က တိုက္ပြဲေတြ မဲလာတဲ႕အခါ ကိုယ္ပိုင္ သီးသန္႕ကမၻာက တိုက္ပြဲမွာ ကိုယ္ႏိုင္ရာ လုပ္လိုက္ရရင္ လူဆိုတာ ေက်နပ္သြားတာပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ျဖတ္ေတာက္ျပဳျပင္ျခင္း မခံရတဲ့ အေတြးအေခၚရိုင္းစစ္စစ္ေတြကို ကိုယ့္ပုဂၢလိက ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႕ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးသားခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း လူစစ္စစ္ေတြရဲ႕ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲပဲ ေရာက္ေနျပန္ေတာ့ တန္ဖိုးညွိတာေတြ တာ၀န္စပ္တာေတြ အသြင္ေဆာင္လာသလား ေတြးမိတယ္။ စိတ္ပါပါမပါပါ (အျပင္မွာလိုပဲ) ၀တၱရားေၾကာင့္ လုပ္ရမွာမ်ိဳး၊ မႏိုင္၀န္ ထမ္းမိတာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ဘေလာ႕ဂ္ ဆက္မေရးခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေရးေတာင္ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ဖတ္ဖို႕သက္သက္ပဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္သြားမယ္။ ဒံုရင္းေပါ့။

စိတ္ထဲ တကယ္ခံစားလို႕ရတာကိုပဲ ေရးပါရေစ။ လုပ္သင့္တာေတြလုပ္ေနရတဲ့ ကမၻာက ခဏ ထြက္လာခ်င္ပါတယ္ ဆိုမွေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာေတာ့ စိတ္ပါရင္ ပါသလိုေရးမယ္။ ေစတနာရွိရင္ ရွိသလို ေရးမယ္။ စာလည္း အမ်ိဳးစံုရင္စံုမယ္။ ဒီလိုေရးမွ အက်ိဳးရွိတယ္လို႕ သာမန္အားျဖင့္ သတ္မွတ္ေလ့ရွိၾကတဲ့ စာေတြ မေတြ႕ရဘူးဆိုရင္ ေစတနာမရွိေသးလို႕ လို႕သာ မွတ္လိုက္ၾကပါေတာ့။ တမ်ိဳးပဲေနာ္။ လူတိုင္းဟာ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးပါပဲ။

ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႕တဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ (အခုအခ်ိန္မွာ) ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ ေျပာမျပႏိုင္ ေျပာမျပတတ္ ေသာ္လည္း စိတ္ကိုေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ သန္႕ရွင္းေအာင္ထားပါတယ္။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ သူမ်ားကို မထိခိုက္ေအာင္ ေနတယ္။ ေတြးတယ္။ ေရးတယ္။ အားလံုးကိုလည္း ေလးစားပါတယ္။ တူလို႕ေလးစားတယ္။ မတူလို႕ေလးစားတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အလိုလို တိုးလာတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္မထားခဲ့ေတာ့ ျဖဴျဖဴစင္စင္နဲ႕ ပို၀မ္းသာရတယ္။ အစစအရာရာ သေဘာခ်င္း တိုက္ဆိုင္ဖို႕ ဘယ္ေလာက္အထိ ခ်ည္ေႏွာင္ခိုင္မာ ခင္မင္ဖို႕ ဆိုတာေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္မထားဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္မိသေလာက္ မခံစားခ်င္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုလည္း မေမွ်ာ္လင့္ၾကေစခ်င္ဘူး။ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ရလာခဲ့ရင္ ပိုေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပါ။

ဘေလာ့ဂ္ကို စြဲလန္းလြန္းရင္ ဆိုးက်ိဳးေတြရွိတယ္။ အခ်ိန္ကုန္တယ္။ ဒါကေတာ့ သဘာ၀ျဖစ္စဥ္တစ္ခုပါ။ ဘေလာ့ဂ္မွမဟုတ္ပါဘူး။ ဖဲရိုက္တာ၊ တီဗီဂိမ္းကစားတာ၊ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္တာ အတူတူပဲ။ အရြယ္ေရာက္သူ အသိဥာဏ္ရွိသူေတြပဲ။ အစပိုင္းဆို ပိုစြဲလန္းမယ္။ အခ်ိန္တစ္ခုေရာက္ရင္ ပိုၿပီး စနစ္တက် စီမံခန္႕ခြဲသြားမွာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ျဖစ္ကိုယ္ခံဆိုတာ သေဘာေပါက္ရင္ ရပါၿပီ။

ဘေလာ႕ဂ္ထဲမွာ ေလာေလာဆယ္ ေရးၿပီးသေလာက္မွာ စာေရးသူ အႀကိဳက္ဆံုး ၁၀ခု ေျပာပါဆိုရင္ေတာ့ ေအာက္က ပို႕စ္ေတြျဖစ္တယ္။ စာဖတ္သူေတြနဲ႕ တိုင္ဆိုင္မလားေတာ့မေျပာတတ္ဘူး။

Identity
ကၽြန္ေတာ္မပိုင္တဲ့အဲဒီအကၤ်ီ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့အိပ္မက္
ကိုဖိုးရမ္မဘေလာက္
ခ်က္ျခင္းအႏုပညာ
ညီအစ္ကိုမသိတသိ
ဘေလာ့ဂါမ်ားႏွင့္ဟာသ
သၾကၤန္ေတး
၀ိဘစၧ
ႀကိဳး

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ပန္ဒိုရာ