စစ္စစ္စီစီ

စစ္စစ္စီစီ

လူတန္းႀကီးကား တေမွ်ာ္တေခၚ ရွည္လ်ားေပစြ။ ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ား အားလံုး ေရာက္ရွိေနၾကၿပီ။ သူတို႕အားလံုး ဘာလို႕စံုစံုလင္လင္ ေရာက္ေနၾကရသလဲ။ အေၾကာင္းရင္းကို မည္သူမွ ေရေရရာရာမသိၾက။ “ခဏလိုက္ခဲ့ပါ” ဆိုေတာ့လည္း လိုက္ခဲ႕ရသည္သာ။ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံမ်ားမွ ဘေလာ႕ဂါမ်ားအတြက္ေတာ့ ညအခ်ိန္မေတာ္ အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္။

“ဘာလုပ္ဖို႕တဲ့လဲ”
တန္းစီၾကရင္း ေရွ႕ႏွင့္ေနာက္ အခ်င္းခ်င္း ပြစိပြစိ ေျပာေနၾကသည္။


ေနရာတကာ စပ္စပ္စုစုသိေသာ စပိုင္ဂ်စ္တူးက
“ဆီစစ္ဖို႕အတြက္ ဆိုလားပဲ မပန္ေရ ..”
ဟု ပန္ဒိုရာကို တိုးတိုးေျပာသည္။
“ဟယ္ ဟုတ္ပါ႕မလား။ ဆီနဲ႕ တို႕ေတြနဲ႕ ဘာဆိုင္လို႕လဲဟ။ ကုန္စံုဆိုင္မွ မဟုတ္တာ။”
“ဟာ.. ကၽြန္ေတာ္ၾကားတာေတာ့ ဆီးစစ္ဖို႕လုိ႕ထင္တာ.. ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ရံုးက အျမန္လစ္လာရေတာ့ အရမ္း သြားခ်င္ေနတာေတာင္ မသြားခဲ့ဘူး.. ဒီက်မွပဲ ဆိုၿပီးေတာ့.. မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဒြတ္ခပဲ.. ။”
သတင္းမႊားမ်ား လိုက္ရာတြင္ ေနာက္ေကာက္ မက်ေသာ ဂ်ာနယ္ေရွာ္ ေဂါက္ေဂါက္ေခၚ ဘလာေဂါက္က ၀င္ေျပာသည္။
“ဒါဆို စစ္စီတယ္ ဆိုတာမ်ားလား ဟင္။ အဲဒါကေရာ ဘာအဓိပၸာယ္လဲ။”
ငယ္ငယ္ကတည္းက ျမန္မာျပည္က ထြက္လာရသျဖင့္ ျမန္မာစာ သိပ္မကၽြမ္းက်င္ရွာေသာ ဂ်စ္တူးကို ပန္ဒိုရာက လူတတ္ၾကီးလုပ္ကာ ရွင္းျပလိုက္သည္။
“စစ္စီတယ္ ဆိုတာကေတာ့ ေစ့ေစ့ စပ္စပ္ နဲ႕ ကပ္ေစးနည္းတာမ်ိဳးကို သံုးၾကတယ္ ဂ်စ္ဂ်စ္္ရဲ႕။”
“ဟာ ဒါလည္း မဆိုင္ေသးပါဘူး။ အင္း ဘာလုပ္ဖို႕ပါလိမ့္။ ဆီလို အေပါက္ရွာတယ္ ဆိုတာလည္း ၾကားဖူးတယ္။ အဲဒါကေရာ..။”
“ရႈး တိုးတိုးေျပာ ဟိုမွာ လာၿပီ.. ျမန္မာစကား ဘာမွတ္ေနလဲ.. ရမ္းရမ္းမေျပာနဲ႕ဟ..။”

မ်က္ႏွာေပါက္ဆိုးဆိုး လူႀကီးတစ္ေယာက္ ထြက္လာသည္။ အားလံုးလန္႕သြားၾကသည္။
ဘာညာေလးက တိုးတိုးေျပာသည္။
“အိ အိ.. မႀကီးပန္ မႀကီးပန္.. နရဲတားဆိုတာ အဲဒါႀကီး ထင္တယ္။ အေနာ္တို႕ ေတလို႕ နရဲျပည္ေရာက္ေနတာမ်ားလား။ အင့္ အင့္..။”
လူေတြ အေျဖရွာမရ ျဖစ္ေနၾကသည္။ လူႀကီးကလည္း မ်က္ႏွာထားႀကီးႏွင့္ ခပ္တည္တည္။ ေနာက္ထပ္ လူသံုးေလးေယာက္ ထပ္ေရာက္လာၿပီး စာရြက္တစ္ရြက္ကို ျဖန္႕ကာ သူတို႕အခ်င္းခ်င္း ေဆြးေႏြးေနၾကျပန္သည္။

သတင္းေထာက္ႀကီး စိုးဇီယ ေခၚ စိုးေဇယ် ကုိသာ အားလံုးက ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။ အင္း .. သူကေတာ့ သိႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕။ ေဟာ.. လာပါၿပီ.. စိုးဇီယ အေမာတေကာ။ သူက အသက္ပင္ ေကာင္းေကာင္း မရႈႏိုင္ဘဲ တိုးတိုး လိုက္ေျပာျပသည္။

ေၾသာ္ ေဟာ္ ေဟာ္.. ။ အခုမွရွင္းသြားသည္။ ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ား ဘေလာက္ခ်င္တိုင္း ဘေလာက္လို႕ မရေတာ့ၿပီ။ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဖီလာဆန္႕က်င္ေသာ ဒါမွမဟုတ္ အခုေခတ္စားေနေသာ အ Clear Brown ဆိုလား (ေၾကာက္တတ္သျဖင့္ ေရာထီးလူမ်ိဳးမ်ား သံုးေသာ စကား၀ွက္ျဖင့္ ေရးထားသည္။ မသိပါက ကၽြမ္းက်င္သူ ဘလာေဂါက္ကို ေမးၾကပါကုန္။) အဲ.. အဲဒါ ပ်က္ေစေသာ ဘေလာ့ဂါနာမည္ေတြ မေပးရ ။ ႏိုင္ငံျခား ဘာသာႏွင့္ နာမည္ ေပးထားသူေတြ အဓိပၸာယ္ကို ရွင္းျပႏိုင္လွ်င္ ရွင္းျပ။ မရွင္းႏိုင္လွ်င္ အေၾကာင္းသိသြားမည္။ ဘေလာ႕ဂ္ကို ဖ်က္ပစ္ရမည္။ ဟြန္း ဒါပဲ။

သို႕ကလိုျဖစ္ရျခင္းမွာ ဟုိတေလာက ျမန္မာႏိုင္ငံမွ အထင္ကရ သတင္းစာ တစ္ေစာင္ ထဲတြင္ ဥေရာပ ဘာသာစကားတစ္ခု လိုလို ဘာလိုလိုႏွင့္ …. (ဤေနရာတြင္ ဆင္ဆာ ျဖတ္ထားပါသည္။) ေၾသာ္.. ရႈပ္ေထြးေပြလီ ဤေလာကီေပတကား။

“ကဲ ကဲ.. အားလံုး အဖြဲ႕ခြဲရမယ္။ နာမည္ေခၚမယ္။ ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္က လူေတြ ဒီဘက္ကိုလာ။ ဟိုေခါင္းစဥ္ကလူေတြ ဟိုဘက္ကိုသြား။”
လူတန္းၾကီး လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္သြားသည္။ အားလံုးကို အဖြဲ႕အမ်ိဳးမ်ိဳးခြဲလိုက္သည္။
“ခင္ဗ်ားတို႕က ရဲေတြပဲ လုပ္ၾကေပါ့။”
ခင္မင္တတ္တဲ့ ဇင္ကိုလတ္က ဘန္းစကား တစ္ခုကို မၾကားတၾကား ရြတ္သည္။

အမွန္အကန္မ်ား (စစ္ေဆးရန္မလို) ဆိုေသာေခါင္းစဥ္ေအာက္က လူေတြကေတာ့ နာမည္ရင္းမ်ားျဖင့္ ဘေလာ့ဂ္ေရးေသာ ကိုရဲမြန္၊ ကိုစိုးထက္၊ ရန္ေအာင္၊ စိုးေဇယ်ထြန္း၊ မ်ိဳးေက်ာ္ထြန္း၊ ခ်မ္းျမစိုး၊ ကိုမင္းေက်ာ္ အစရွိသူတို႕။
ကိုရဲမြန္က “က်ဳပ္တို႕ကေတာ့ ဘြင္းဘြင္းပဲဗ်” ဟု ၿပံဳးၿပံဳးၾကီးေျပာသည္။ ေၾသာ္.. စင္ေပၚကလူမ်ားပါေပ။

ညီညီ(သံလြင္) ႏွင့္ ေနဘုန္းလတ္ ကိုေတာ့ အေရးႀကီး ဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ႏွစ္စ္ေယာက္တည္း ထားသည္။ ထို႕ေနာက္ လူႏွစ္ဦး သံုးဦး ျခံရံကာ သီးသန္႕ခန္းထဲ ေခၚသြားၾကသည္။

“ညီညီ႕နာမည္က ဘာျဖစ္လို႕လဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ စဥ္းစားမရဘူး။”
ဇင္ကိုလတ္က ေျပာသည္။
“ေအးေလ ညီညီ တစ္ေယာက္ စပိတ္တစ္ ၀တၱဳထဲမွာ ကတည္းက ကံေခေနရွာတယ္။ အဲဒီထဲမွာလည္း ေခါင္းကြဲလိုက္ေသး။ အင္း ကဗ်ာေရးတဲ့ ကေလာင္နာမည္ကို ေခလြန္း လို႕ မွည္႕လိုက္လို႕ ကံေခေနရလား မသိပါဘူး။”
ကိုၿဖိဳးက မွတ္ခ်က္ခ်သည္။
“ဒါဆို ေနဘုန္းလတ္ က်ေတာ့ေရာ”
အားလံုးအေတြးရက်ပ္ေနသည္။ ကိုျဖိဳး၀ါးေနေသာ ကြမ္းတစ္ရာ ညက္သြားသည့္အခ်ိန္မွ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ျပန္ထြက္လာေတာ့ အားလံုးက ၀ုိင္းေမးၾကသည္။
“ဒီလုိခင္ဗ်။ သူမ ၏ ကဗ်ာဆရာ ထဲက “သူမ” ဆိုတာ ဘယ္သူ႕ကို ေျပာတာလဲ တဲ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူပါ ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ ရွင္းျပလိုက္ရတယ္။ ဟူး…။”
ေနဘုန္းလတ္ကလည္း ေျပာျပသည္။
“ကၽြန္ေတာ္ လြတ္က်ခဲ႕တဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ဆိုတာ ငါတို႕ကိုရြဲ႕တာလား တဲ႕ဗ်ာ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဒီနာမည္က လႊတ္ခ်ခဲ႕တဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္က အစျပဳတာ ဆိုတာ သူတို႕မသိလို႕။ ႏို႕မို႕ရင္ ပိုရွင္းရခက္မယ္။”

ဂ်ပန္ ဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ယူဆဂိ၊ ဟနစံ တို႕ႏွင့္အတူ ကိုအန္ဒီျမင့္တို႕ မိသားစု ။
“ကၽြန္ေတာ္တို႕က ဘာလို႕ ဂ်ပန္အဖြဲ႕ထဲ ေရာက္ေနရပါလိမ့္။”
ကိုအန္ဒီျမင့္က အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကေလးကို လက္တစ္ဖက္က ခ်ီကာ တစ္ဖက္က ေခါင္းကိုကုတ္ရင္း ေျပာသည္။
“အသာေနလိုက္ပါ ကိုယ့္ဆရာ။ ၾကည့္ရတာ ဘိုးေတာ္တို႕ ဂ်ပန္အဖြဲ႕က သက္သာမယ့္ပံု။ မီးစင္ၾကည့္ကလုိက္။ ကေလးမႏုိးခင္ ၿပီးျပတ္သြားဖို႕အေရးႀကီးတယ္။”
တိုင္းရင္းသား ေခါင္းစဥ္ေအာက္က ကိုေစာဘုန္းလူက လွမ္းေျပာသည္။ ကိုေစာဘုန္းလူနဲ႕အတူရွိေနသူမ်ားကေတာ့ ကလိုေစးထူး၊ ခြန္ျမလိႈင္၊ စိုင္းလားရိႈး၊ ခြန္ေမာင္ စသူတို႕ျဖစ္သည္။

ကိုရုပ္ဆိုးႀကီး ၏ အသံက်ယ္ႀကီးထြက္လာသည္။
“ကဲ ကဲ ဂ်ပန္နာမည္ ေပးထားတဲ့အဖြဲ႕ေတြ လာၾက။ ဂ်ပန္ဘာသာ အဓိပၸာယ္ေတြေတာ့ တို႕အထဲက ဘာသာျပန္တဲ့လူ ေျပာျပလို႕သိၿပီးပါၿပီ။ ဟန ဆုိတာက ပန္းကေလး။ ယူဆဂိ ဆိုတာက ယုန္ကေလး ဟုတ္တယ္ေနာ္။”
မဟနစံႏွင့္ ယူဆဂိ တို႕က ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
“၀ီရွီမီကေတာ့ စားစရာပဲ။”
ကိုအန္ဒီျမင့္ မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။
“ဟုတ္တယ္ေလ.. ဂ်ပန္စာ ငါးအစိမ္း လႊာထားတာမဟုတ္လား။ သိၿပီးသားပါ ဟဲဟဲ။”
၀ီရွီမီကုိ ဂ်ပန္ဘာသာစကားထင္ၿပီး စာရွိမိ sashimi နဲ႕ မွားေျပာတာကုိး။ ကိုအန္ဒီျမင့္က သိပ္မေက်နပ္ခ်င္၊ ဒီေလာက္ အႏွစ္သာရႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ နာမည္ WeSheMe ေသေသခ်ာခ်ာ ေရြးထားတာကို စာရွိမိနဲ႕မ်ား မွားရတယ္လို႕။ ရွင္းျပဖို႕ တစ္ခ်က္ျပင္သည္။ မဒမ္အန္ဒီျမင့္က ရွင္ဘာလွ်ာရွည္ခ်င္လို႕လဲ၊ အိမ္ျမန္ျမန္ျပန္ရဖို႕အေရးႀကီးတယ္ ဟူေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္မွ ၿငိမ္သြားသည္။
“ကဲ အားလံုးျပန္ႏိုင္ပါၿပီ။ နိပြန္ ဘီရုမာ ဘန္ဇုိင္း။”
“နိပြန္ ဘီရုမာ ဘန္ဇုိင္း”
ခါးကေလးကိုင္း ေခါင္းကေလးမ်ားညႊတ္ကာ ေအာင္ျမင္စြာၿပီးဆံုးသြားသည္။

ပါဠိ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာေတာ့ ကိုုပုထုဇဥ္၊ မေမဓာ၀ီ၊ ကိုဥေပကၡာ၊ အဥၹလီ၊ ပီတိ၊ မသဒၶါ တို႕စုေ၀းေနၾကသည္။
“နတၱိ..”
ကိုရုပ္ဆိုးႀကီးက နာမည္ေခၚသည္။
“မရွိ”
အားလံုးက ျပန္ေအာ္သည္။
“နတၱိ..”
ကိုရုပ္ဆိုးႀကီးက ထပ္ေခၚသည္။
“မရွိ”
အားလံုးက ျပန္ေအာ္သည္။ ကိုရုပ္ဆိုးႀကီးက မ်က္လံုးျပဴးၾကည့္သည္။
“ဘာလဲ ေနာက္စရာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ နတၱိဆိုတာ မရွိ ဆိုတာ ငါတို႕ သိတယ္။”
“အာ.. အဲဒီဘေလာ့ဂါက ဘေလာ့ဂ္မေရးေတာ့ဘူး။ မရွိေတာ့ဘူး လို႕ေျပာတာ။”
တစ္ေယာက္က၀င္ေျပာေတာ့မွ ရွက္ရမ္းရမ္းကာ ေရရြတ္သည္။
“ဟင္း နာမည္ေတြကလည္း ဘုန္းႀကီးေတြ မယ္သီလရွင္ေတြ က်ေနတာပဲ။ ဒီလို လွလွပပေလးဆို ဟုတ္တုတ္တုတ္။ အဥၨလီတဲ႕။ အဥၹလီ ဆိုတာ ဘယ္သူေလးလဲကြဲ႕”
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အျပည့္ပါေသာ မ်က္လံုးႀကီးျဖင့္ ရီရီေ၀ေ၀ၾကည့္သည္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တီရွပ္ကေလး၀တ္ကာ ဆံပင္ကုတ္ေထာက္ျဖင့္ ထြက္လာသူကိုေတြ႕ေတာ့ မ်က္ႏွာႀကီး ရႈံ႕မဲ႕သြားသည္။
“ဟင္ အဥၨလီ ဆိုတာ မင္းလား။”
“ဟုတ္ကဲ႕ခင္ဗ်”
လူႀကီးက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပ်က္သုဥ္းသြားေသာ သက္ျပင္းႀကီးတစ္ခ်က္ကိုခ်ကာ
“ဟူး.. ကဲ ကဲ ပါဠိအဖြဲ႕ေတြလည္း သြားၾကေတာ့။ ဟင္း ရွာရွာေဖြေဖြ နာမည္ေတြ မွည့္ၾကေတာ့ တို႕ေတြက အလုပ္ရႈပ္ရတယ္။ ကေလာင္နာမည္ေပးလည္း မသကာ သဲေလး တို႕ ညေလးတို႕ ခ်စ္ေလေျပလို နာမည္ေလးေတြဆို ရိုးရိုးေလးနဲ႕ တယ္ေခၚလို႕ေကာင္း.. တဲတဲေရး.. ညညေရး.. ခ်စ္.ခ်စ္..”
“ခင္ဗ်ားႀကီး က်ဳပ္ႏွမေတြကို ရိတိတိ မလုပ္ပါနဲ႕ဗ်”
မဟုတ္မခံတတ္ေသာ ရပ္ကြက္လူႀကီးအမည္ရ ကေဒါင္းညင္သာက ေဒါပြေနသျဖင့္ အနားမွ ေမာင္ကင္း ေခၚ ကင္းၿမီးေကာက္က ဆြဲထားရသည္။ သူတို႕ကေတာ့ အေကာင္ပေလာင္နာမည္မ်ား ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ျဖစ္သည္။

ဤသို႕ျဖင့္ အဖြဲ႕အသီးသီးကို ေမးျမန္းၾကရာ ရာသီဥတု အဖြဲ႕ေအာက္တြင္ မိုးလိႈင္ည ၊ မိုးညိဳ၊ ေႏြလိႈင္ႆုဥ္း၊ ႏွင္းမိုးေ၀ စသည္ျဖင့္၊ ေက်းလက္ အဖြဲ႕တြင္ ကိုေမာင္ရင္၊ ေမာင္လွ၊ ေလးမ စသည္ျဖင့္ (က်န္အဖြဲ႕မ်ားကို စာရွည္မွာစုိးသျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ေတြးေတာယူႏိုင္ရန္ ခ်န္လွပ္ ခဲ႕ရပါသည္။) အလွည့္က် အသီးသီး အသက အသက ရွင္းလင္း ၿပီးစီးကုန္ၾက ေလသည္။

မယ္လိုဒီေမာင္၊ အိုေအစစ္ မစၥတာပြတ္၊ ခရီေရတာ၊ တက္စလာ၊ ေမာင္တိန္ (ေခၚ) Imaginary Clouds No2 ႏွင့္ ပန္ဒိုရာတို႕ကေတာ့ ေဒြး ဟုေခၚေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ စုရသည္။ သူတို႕အဖြဲ႕ကေတာ့ ဟိုး ေနာက္ဆံုးမွာျဖစ္သည္။
“အိမ္းကြယ္.. သူမ်ားအဖြဲ႕ေတြကေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ တို႕မ်ားက ဘာလို႕ ေဒြးျဖစ္ရပါလိမ္႕။ ရုပ္ရွင္မင္းသား ေဒြး ကေတာ့ ကြယ္လြန္ရွာၿပီ။”
ေမာင္ပြတ္က ပညာရွိစတိုင္ ေမးကေလးပြတ္ကာ စဥ္းစားခန္းဖြင့္သည္။
ခရီေရတာက အလန္႕တၾကားထေျပာသည္။
“ဟာ. ဒါဆို က်ေနာ္တို႕ကို ေဒြးသြားရာလမ္းကို ပို႕မလို႕လားမသိ။”
မယ္လိုဒီေမာင္က တအီးအီး ႏွင့္ ထ ငိုေတာ့သည္။
“မီးမီး ေတခ်င္ေတး၀ူး မီးမီးေၾကာက္ေၾကာက္။”

ေနာက္ဆံုးေတာ့ အရုပ္ဆိုးသူႀကီးက ဘီလူးရယ္သို႕လၿဖဲတည္း စတိုင္ႏွင့္ အားရပါးရ ရယ္ကာ ေရာက္လာပါသည္။ “ဟင္းဟင္း မင္းတို႕ေတြက အီးဂလိပ္လို နာမည္ေတြ ေပးထားလို႕ အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္လြမ္းၾကတဲ့အဖြဲ႕ ဆိုေတာ့ ေဒြး လို႕ အတိုေကာက္ နာမည္ေပးထားတာကြ”
အဲ.. အခုမွ ရွင္းေတာ့သည္။ မွားပါသည္။ ေဒြးေတာ္လြမ္းမိ အျပစ္ရွိခဲ႕သည္တကား။

“ကဲ မင္းတို႕ နာမည္ကို ျမန္မာလိုအဓိပၸာယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာရမယ္။ မေျပာႏိုင္ရင္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ကိုဖ်က္ရမယ္။ ေျပာစမ္း။”
မယ္လိုဒီေမာင္က သြက္သြက္လက္လက္ ေျဖသည္။
“မယ္လိုဒီဆိုတာ သံစဥ္ကိုေျပာတာပါရွင့္။ ဘေလာ့ဂ္ေခါင္းစဥ္မွာလည္း ေရးထားတယ္ေလ။”
တက္စလာက သိပၸံပညာရွင္ၾကီးတစ္ဦးထံ မွယူထားေသာ နာမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အိုေအစစ္ေမာင္ပြတ္ကလည္း အိုေအစစ္၏ အဓိပၸာယ္ ႏွင့္ ၀က္၀ံ ကာတြန္းရုပ္ကေလး အေၾကာင္း ခရီေရတာကလည္း ဖန္ဒီးရွင္ ျဖစ္ေၾကာင္း အက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းလင္း ေျပာျပၾကေလသည္။

ေမာင္တိန္အလွည့္ ေရာက္လာသည္။
“အင္.. အင္ေမဂ်င္နာ.. ဟာ.. ဒါက ဘယ္လိုနာမည္လဲ မင္းက ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ”
“ဒီလိုပါခင္ဗ် Imaginary Homelands ကို သိတယ္မဟုတ္လား”
လူႀကီးက ဟမ္ ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။
“ဒါဆို Salman Rushdie ကိုေတာ့ သိမွာေပါ့”
“ဟာ… ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ”
အေျခအေန ဟန္ပံု မရသျဖင့္ ပန္ဒိုရာက လူႀကီးကို အသာမ်က္ရိပ္ျပကာ လက္ဟန္ ေျခဟန္ျဖင့္ သေကၤတတစ္ခု လုပ္ျပလိုက္ရသည္။ ဒီေတာ့မွ ကိုရုပ္ဆိုးႀကီးက ဘယ္လို သေဘာေပါက္ သြားသည္ မသိ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ကာ
“ေအးေအး ဟုတ္ၿပီ မင္းသြားႏိုင္ၿပီ.. ညေတြဆို ေစာေစာအိပ္ ဟုတ္ၿပီလား”
ဟု ဆိုကာ သြားခြင့္ျပဳလိုက္ေလသည္။
ထြက္သြားေသာ ေမာင္တိန္ ေနာက္ကိုၾကည့္ကာ "ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာပဲ ကၽြတ္ကၽြတ္" ဟု ခပ္တိုးတိုးညည္းသည္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပန္ဒိုရာအလွည့္ေရာက္လာသည္။ အဟမ္း.. ဒြတ္ခ နဲ႕ လွလွ ေတာ့ ေတြ႕ၾကေလၿပီ။ ဂရိက ေသတၱာႀကီး ကိစၥကိုေတာ့ ေျပာလို႕မျဖစ္။ အဂၤလိပ္လိုေတာင္ မဟုတ္ဘဲ အျခားဥေရာပစကားက ဆင္းသက္လာတာ ဆိုလွ်င္ ျပႆနာက ေျပးလြတ္မွာမဟုတ္။ ေတဘီဆရာ။
….
….
….
သို႕ေသာ္ ပန္ဒိုရာက လူလည္ပဲ။ ငွဲငွဲ။
“အဟဲ.. ပန္ဒိုရာဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အဂၤလိပ္စကား မဟုတ္ပါဘူး။ အိႏၵိယက ဘာသာစကားပါ။”
“ဟမ္.. ဘာလဲ.. ကုလားစကားကို ေျပာတာလား.။”
“ဟုတ္တယ္။ ပန္ဆိုတာ ကြမ္းယာကိုေျပာတာ။ ဒို ဆိုတာကေတာ့ ေအး၊ ဒို၊ တင္း၊ က်ား၊ ပန္႕ (ek dho theen chaar paanch) ၁ ၂ ၃ ၄ ၅ ။ ၂ ဂဏန္းကိုေျပာတာပါ။ ရာ ကေတာ့ ျမန္မာလို ရာပဲ ေပါ့။ ဒီေတာ့ ကြမ္းယာ၂ ယာ ကိုေျပာတာပါ။”
ကိုရုပ္ဆိုးႀကီးက မသကၤာစြာ မႈန္ကုတ္ကုတ္ တခ်က္ၾကည့္သည္။
“ဟင္း မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဘာလို႕ ယပက္လက္နဲ႕မယာပဲ ရေကာက္နဲ႕ရာသလဲ။”
“ေၾသာ္ ဒါကေတာ့ ႏိုင္ဂံဂ်ား ေရာက္တာ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ စာလံုးေပါင္းေလး မွားတဲ႕အခါေတာ့ မွားေပမေပါ့။ မယံုရင္ ဘေလာ့ဂ္ လိပ္စာကိုၾကည့္ Pandora and Pandora ႏွစ္လံုးဆင့္ ကြမ္း ႏွစ္ယာ..ကဲ”
မွတ္ထား။ ဒီလို ေစ႕ေစ႕စပ္စပ္ ေျပာေတာ့ လူႀကီး ငိုင္က်သြားသည္။
“သြားေတာ့ သြားေတာ့ တယ္လည္း ရႈပ္ရႈပ္ယွက္ယွက္ ႏိုင္ၾကတာပဲ”
ဤသို႕ျဖင့္ ပန္ဒိုရာ တစ္ေယာက္လည္း ရင္ေကာ့ ေခါင္းေမာ့ကာ ျဖတ္ေက်ာ္ လာႏုိင္ခဲ႕ ေလသတည္း။
ငွက္ ငွက္ ငွက္…


ပန္ဒိုရာ

(ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ႏွမမ်ား၏ နာမည္မ်ားကို ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္စြာ ထည့္သြင္းက်ီစယ္ထားပါသည္။ ဖိုးခ်မ္းတို႕ ေမာင္ရန္တို႕ ေျပာသလိုေျပာရရင္ “ခ်စ္လို႕ခ်တာ၊ ခ်ိတ္မခ်ိဳးနဲ႕ေနာ္ အရုပ္ဆိုးတတ္တယ္ကြဲ႕။ မေက်နပ္ရင္ ျပန္စ။”)